ویترین گران نوبرانه‌ها
تاریخ انتشار: ۲۸ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۱۱۷۲۲
شهروندی طی تماس خود از تفاوت قیمت میوه‌های نوبرانه در تبریز گله‌مند بود و مدعی شد قیمت یک نوع میوه مثل هندوانه در تبریز از هر کیلوگرم ۱۳۰۰ تومان تا ۴ هزار تومان متفاوت است. به گفته این شهروندان، این تفاوت قیمت در برخی اقلام سبزی و حتی سیب‌زمینی هم قابل مشاهده است؛ موضوعی که موجب بی‌اعتمادی به شیوه تنظیم بازار و همچنین تردید در سلامت برخی میوه‌ها برای مصرف‌کننده می‌شود و البته اینکه برخی شهروندان هم نتوانسته‌اند و نمی‌توانند نوبرانه‌های خوش‌رنگ فصل گرما را به دلیل قیمت بالا در سبد خرید خود جای دهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برای اطلاع از وضعیت قیمت‌ها ابتدا از بالاترین قیمت‌ها شروع کردیم. معمولا گران‌قیمت‌ترین میوه‌ها را می‌توان در خیابان ولی عصر، رشدیه و مناطق شمال شهری پیدا کرد. «جاوید» یکی از میوه‌فروشان خیابان اوحدی ولی عصر به همشهری می‌گوید: ارزان‌ترین میوه‌ای که در حال حاضر موجود است و می‌فروشیم خیار با قیمت هر کیلوگرم ۸ هزار تومان است. بقیه میوه‌ها قیمت‌هایی تا حدود ۲۰ هزار تومان برای هر کیلوگرم هم دارند. این قیمت‌ها نسبت به ۲ هفته قبل که میوه‌ها نوبرانه‌تر بودند، کاهش زیادی داشته است. تا چند روز قبل، میوه‌هایی مثل زردآلو، گیلاس و آلبالو را کیلویی ۵۰ هزار تومان هم فروخته‌ایم.
وی درباره اینکه چرا قیمت میوه در این مغازه و این بخش شهر گران‌تر است عنوان می‌کند: در میدان تره‌بار چند نوع بار میوه عرضه می‌شود. بار میوه‌ای که ما می‌آوریم بهترین است و به همین دلیل، گران‌تر هم فروخته می‌شود. مشتری‌های این منطقه مشکلی با قیمت‌ها ندارند و فقط به دنبال میوه باکیفیت و البته مجلسی هستند.
این مغازه‌دار به اجاره‌بهای بالای مغازه در این منطقه اشاره می‌کند و می‌گوید: با این کرایه‌های گران و دیگر هزینه‌های جانبی باید فعالیت میوه‌فروشی اقتصادی‌تر باشد تا بتوان ادامه کار داد. البته کم بودن تعداد میوه‌فروشی‌ها در خیابان ولی عصر هم موجب شده است که این محصولات کمی گران‌ترفروخته شوند. فعالیت میوه‌فروشی به نسبت مشاغلی چون موبایل‌فروشی یا لباس‌فروشی در این منطقه توجیه اقتصادی ندارد.
سقوط قیمت‌ها در زورآبادپشت آرامستان مارالان و در محله فقیرنشین زورآباد که تا امتداد اتوبان کسایی ادامه دارد و خانه‌های کج و کوله به خودروهای عبوری دهن‌کجی می‌کنند، داستان فروش میوه کاملا متفاوت است. در زورآباد گران‌ترین قیمت میوه به زردآلوی ۸ هزار تومانی تعلق دارد. هر کیلوگرم گوجه‌سبز ۵ هزار تومان و خیار ۳ هزار تومان فروخته می‌شود و البته میوه‌های ارزان‌تری هم در گوشه مغازه و در بسته‌های نایلونی روی هم تلنبار شده‌اند که بخشی خراب و گندیده است، اما به گفته «علیرضا» میوه‌فروش این محله، این میوه‌های پلاسیده ارزان هم خریدار دارد.
این میوه‌فروش با بیان اینکه درصد سود فروش میوه در این منطقه از شهر قابل مقایسه با مناطق بالا نیست عنوان می‌کند: اگر در منطقه‌ای مانند ولی عصر درصد سود ۳۰ تا ۴۰ درصد است، در این منطقه حاشیه سود ما ۱۵ درصد است و البته ضایعات میوه هم در این منطقه بیشتر است و سود میوه‌فروشی چندان خوب نیست. این مغازه‌دار درباره اینکه اگر سود خوبی در شغل میوه‌فروشی وجود ندارد، چرا تعداد این مغازه‌ها در یک محدوده ۲۰۰ متری نزدیک به ۱۰ مغازه است، عنوان می‌کند: اکثر کسبه این محله ساکن همین‌جا هستند و وضعیت معیشتی متفاوتی با بقیه ندارند. آنها به همین سودهای کم راضی هستند و چون میوه‌فروشی به نسبت مشاغل دیگر سرمایه کمتری طلب می‌کند، تعداد افرادی که به این شغل مبادرت می‌کنند کم نیست.
جولان وانت‌بارها در مرکز شهرفروش میوه ارزان از سوی وانت‌بارها در مرکز شهر و درگیری‌های لفظی و بدنی با مغازه‌داران میوه‌فروش هم ماجرایی دیگر و تکراری در مرکز شهر برای توزیع میوه است. میوه‌فروشانی که مدعی‌اند وانت‌بارها میوه‌های بی‌کیفیت را با استفاده از ترازوهای معیوب که وزن را بیشتر نشان می‌دهد، به مشتریان ساده‌دل عرضه می‌کنند و در مقابل وانت‌بارها هم مدعی فروش میوه از سوی مغازه‌داران با سود زیاد هستند.
«بهمن» یکی از این میوه‌فروشان مرکز شهر است که فعالیت وانت‌بارها را به زیان خود و همکارانش می‌داند و می‌گوید: وانتی‌ها مالیاتی پرداخت نمی‌کنند، دورریز میوه ندارند و ساعات کاری‌شان هم محدود است. از همه مهم‌تر اجاره مغازه و هزینه‌های آب و برق و گاز هم پرداخت نمی‌کنند. در حالی که میوه‌های ما در گرمای مغازه فاسد می‌شود، آنها می‌توانند میوه‌ها را در کمترین زمان و با قیمت پایین بفروشند.
تفاوت ۳ برابری قیمت به فاصله ۴ مترجالبترین تفاوت در قیمت میوه‌ها را می‌توان در یک محله قدیمی مرکز شهر تبریز پیدا کرد؛ محله‌ای که به کوی خونی مشهور است و از چند سال قبل میوه‌فروشی‌های لوکس در آن آغاز به کار کرده‌اند. اما در مقابل برخی کسبه قدیمی محل هم میوه‌فروشی‌هایی به سبک قدیم راه‌اندازی کرده‌اند و میوه‌ها را به قیمت ارزان‌تری به فروش می‌رسانند.
در دو سوی این کوچه می‌توان گوجه‌سبز را با تفاوت قیمت ۳ برابری تهیه کرد و میوه‌های دیگر هم همین داستان را دارند. زمانی که از صاحب میوه‌فروشی لوکس این کوچه علت تفاوت قیمت‌ها را می‌پرسیم، به همان داستان کیفیت برتر، جنس مرغوب و عدم استفاده از کود و طبیعی بودن میوه‌هایش اشاره می‌کند. «وحیدی» درباره اینکه این میوه‌های گران را چه کسی می‌خرد به مشتریان خاصش اشاره می‌کند که برای برخی میوه‌های نوبرانه پیش‌سفارش می‌دهند و قیمت این محصولات اصلا برایشان مهم نیست.
نظارت بر بازار میوه با کنترل فاکتور خرید و فروشرئیس سازمان جهاد کشاورزی استان با بیان اینکه درصد سود مشخصی برای فروش میوه در نظر گرفته شده است، عنوان می‌کند: آنها این محصولات را می‌خرند و درصد قانونی خود (۳۵ درصد) را به قیمت محصول خریداری‌شده اضافه می‌کنند. با کنترل فاکتورهای فروش هم در میدان‌های عمده‌فروشی و هم در میدان‌های خرده‌فروشی و با نظارت بر روند عرضه نهایی از سوی بازرسان صمت و تعزیرات قیمت‌ها کنترل می‌شود تا گرانفروشی صورت نگیرد.
«اکبر فتحی» ادامه می‌دهد: این نظارت‌ها تنها بر میدان‌های رسمی و میوه‌فروشانِ دارای مجوز است و طبیعی است که با توجه به فصلی بودن فعالیت برخی میوه‌فروشان و باغداران محلی که اقدام به فروش میوه در کنار خیابان می‌کنند، امکان نظارت بر همه وجود ندارد. وی عرضه و تقاضا کیفیت را عامل اصلی تعیین قیمت میوه عنوان می‌کند و می‌گوید: زمانی که عرضه کمتر است، قیمت‌ها بالاتر می‌رود و میوه‌های با کیفیت بیشتر هم قیمت بالاتری دارد. شهروندان با قدرت‌های خرید متفاوت می‌توانند میوه تهیه کنند. اما نکته مهم در این زمینه همکاری بیشتر دستگاه‌های متولی برای نظارت بر بازار است.
میوه از سبد غذایی روزانه کسر نشودبیشک میوه باید در فهرست مصرف روزانه خانوار قرار بگیرد. این محصول به دلیل برخورداری از ویتامین‌های فراوان جزو مواد خوراکی‌ای است که بسیاری از کارشناسان تغذیه به مصرف آن در طول روز سفارش زیادی کرده‌اند، هر چند به نظر می‌رسد مصرف میوه از گذشته تاکنون چندان در سبد غذایی روزانه خانواده‌ها جای خود را باز نکرده است و در حال حاضر هم با توجه به گرانی آن، توجه کمتری به خرید میوه می‌شود.
برخی محصولات از جمله میوه و حتی سبزی به دلیل وجود واسطه دچار حباب قیمتی می‌شود و ایجاد بازارچه‌های عرضه مستقیم میوه نقش مؤثری در شکست این حباب دارد، چراکه برخی سودجویان به اسم میوه نوبرانه جیب مردم را خالی می‌کنند. اینجاست که ضرورت نظارت و رقابت بیش از پیش جلوه می‌کند. آموزش اقتصاد بازار نقشی مؤثر و غیرقابل‌انکار در کنترل قیمت‌ها دارد، زیرا تعیین‌کننده وضعیت و قیمت است. شهروندان هستند که تصمیم می‌گیرند با خرید هیجانی بر قیمت یک محصول بیفزایند یا با نخریدن، گران‌فروش را تنبیه و بازارش را کساد کنند. هرچند با توجه به گرانی بسیاری از کالاها این روزها جمله معروف «دوای گران‌فروش نخریدن است» را همواره می‌شنویم، در مورد محصول غذایی مثل میوه و سبزی حذف و نخریدن آنها می‌تواند توانایی و سلامت افراد را با مشکلات متعددی مواجه کند.
کد خبر 444601منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: استان آذربایجان شرقی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۱۱۷۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بلیت سینما بعد از دو ماه دوباره گران شد
مصطفی قاسمیان در چارسو فرهنگ نوشت: این روزها که فیلم «سال گربه» به اکران رسیده، اخبار مختلفی از رکوردشکنی‌های این اثر به گوش می‌رسد؛ رکورد‌هایی مثل بیشترین فروش در روز اول اکران و بیشترین فروش در ۳ روز اول اکران که به افتتاحیه مشهور است. اگر پیگیر اخبار سینمایی باشید، احتمالا متوجه شدید که همین رکورد‌ها را یک ماه پیش فیلم «تمساح خونی» هم شکسته بود و برخی از این رکورد‌ها را در نیمه دوم ۱۴۰۲ آثاری مثل «ویلای ساحلی»، «هاوایی» و «هتل» جابه‌جا کرده بودند! ماجرای این رکورد‌ها چیست؟ همان‌طور که می‌شود حدس زد، نه فیلم‌های سینمای ایران طی همین ۷-۶ ماه اخیر، تماشاگرپسندتر و محبوب‌تر شده‌اند و نه سینمای ایران ناگهان با موج جدیدی از تماشاگران روبه‌رو شده، بلکه باز هم بلیت سینما گران شده است، ولی این بار بدون سروصدا.
- اوایل دی‌ماه ۱۴۰۲ بود که بلیت سینما ناگهان گران شد. این اقدام از دو جهت کم‌سابقه به شمار می‌رفت؛ نخست آنکه پس از سال‌ها که افزایش قیمت بلیت سینما محدود به ابتدای اکران نوروزی شده بود، این تصمیم در میانه سال گرفته شد و دوم اینکه به فاصله ۱۰ ماه قبل از آن (اسفند ۱۴۰۱) یک بار دیگر بلیت سینما گران شده بود! یعنی این بار فاصله دو مرتبه افزایش بهای بلیت، نه یک سال، بلکه تنها ۱۰ ماه بود! طبق مصوبه‌ای که در آن زمان از طریق روح‌الله سهرابی مدیرکل اداره نظارت بر نمایش سازمان سینمایی اعلام شد، این نکته ذکر شد که همزمان با گرانی بهای بلیت، روز دوشنبه نیز (همراه با سه‌شنبه) به‌عنوان روز عرضه بلیت نیم‌بها تعیین شده تا ضرب خبر این افزایش قیمت، کمی گرفته شود. سهرابی در همان اظهارنظر گفت: «قیمت بلیت سینما در ساعات پیک و سانس‌های طلایی روز‌های پنجشنبه و جمعه در سینما‌های مدرن به صورت شناور تا سقف ۸۰ هزار تومان و در سینما‌های ممتاز تا سقف ۶۰ هزار تومان در اختیار مدیر سینما خواهد بود.»
- خبر عجیب آنکه با گذشت تنها دو ماه از این رخداد، یک بار دیگر بلیت سینما گران شده است و این بار بی‌سروصدا این اتفاق افتاده. بدون اطلاع‌رسانی رسمی، آن تبصره مهم فروش بلیت ۸۰ هزار تومانی در ساعات طلایی برداشته شده و سالن‌های سینما در ۵ روز هفته (چهارشنبه تا یکشنبه) در همه ساعات روز به غیر از دو سانس که صبح است می‌توانند بلیت را به قیمت ۸۰ هزار تومان به فروش برسانند. این درحالی است که همواره مصوبات شورای صنفی نمایش و شورای راهبردی اکران به‌عنوان دو کمیته تخصصی تعیین آیین‌نامه عرضه در سینمای ایران، به اطلاع عموم می‌رسید و هرگونه تغییر در بهای بلیت سینما نیز از این قاعده مستثنی نبود. این اتفاقی نادر است که نه سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و نه صنوف سینمایی حاضر در شورا، خود را موظف ندیده‌اند تا گران شدن بلیت را به اطلاع علاقه‌مندان سینما برسانند.
منبع: کافه سینما
tags # سینما سایر اخبار
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند