صدرعاملی در «چشم شب روشن»: تلخ‌اندیشی در سینمای ما به وفور وجود دارد
تاریخ انتشار: ۲۶ اسفند ۱۳۹۵ | کد خبر: ۱۲۶۵۸۹۹۸
فرهنگ>تلویزیون - رسول صدرعاملی باحضور در برنامه «چشم شب روشن» درباره جشنواره حسنات توضیح داد و نکاتی را درباره تلخ‌اندیشی بدون ایجاد امید در سینمای ایران بیان کرد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، برنامه «چشم شب روشن» به تهیه‌کنندگی امیر قمیشی و با اجرای محمد صالح‌علا، با حضور اکبر نبوی کارشناس مجری بخش سینما، میزبان رسول صدرعاملی فیلمنامه نویس و کارگردان شناخته‌شده بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رسول صدرعاملی در ابتدای این گفت‌وگو درباره هفتمین جشنواره حسنات گفت: «این جشنواره که با موضوع مهربانی، همدلی و نیکوکاری در اصفهان برگزار شد، تلاش کرد تا استعدادها را شناسایی کند. جشنواره حسنات در سه بخش فیلم کوتاه، مستند و انیمیشن برگزار شد و سعی کرد که از بین فیلم‌ها بهترین‌ها را انتخاب کند.»
او افزود: «خوشبختانه کلیت سینمای ایران رو به پیشرفت است. دو سه دهه قبل ایران سرزمین شعر و ادبیات بود. اما امروزه در هر خانه‌ای حداقل یک یا دو نفر علاقه‌مند به سینما وجود دارد.»
سینمای ایران سفیر صلح و دوستی شناخته شد اما...
کارگردان «دختری با کفش‌های کتانی» ادامه داد: «سینمای ایران با مضامینش در جهان متفاوت شد. در واقع ما در فیلم‌ها شاهد لحظه‌هایی بودیم که آنها را گم کرده بودیم. اما متاسفانه به این مضامین بها داده نشد. با اینکه سینمای ایران سفیر صلح و دوستی شناخته شده اما تلخ‌اندیشی در فیلم‌های سینما و حتی سریال‌ها به وفور یافت می‌شود.»
صدرعاملی با بیان اینکه مهربانی، تواضع، ارزش‌ها، آرمان‌ها و پرداختن به خانواده در سینمای ایران تکراری شده است، تصریح کرد: «به نظر من سینمای ایران در حال گذار است. مشکل ما پرداختن به تلخی‌ها نیست مشکل این است که کاراکترها باهوش نیستند و نمی‌توانند مشکلات را دور بزنند و با آنها مقابله کنند تا به رستگاری برسند.»
او یادآور شد: «اگر بپذیریم که مخاطب تکلیف سینما را روشن خواهد کرد اتفاق خوبی خواهد افتاد و رابطه مردم با فیلمساز قوی‌تر خواهد شد. یک فیلمساز جوان می‌داند اگر مردم فیلمش را نپسندند موفق نخواهد بود و نمی‌تواند جایزه بگیرد و تایید واقعی در پی نخواهد داشت.»
فیلمی ماندگار است که در عین پرداختن به فلاکت‌ها بارقه‌ای از امید داشته باشد
کارگردان «زندگی با چشمان بسته» تأکید کرد: «احساس می کنم در سال های آینده به یک سینمای خیلی خوب و دوست‌داشتنی خواهیم رسید. یک فیلمساز چه جوان و چه پیشکسوت می‌داند که باید عمیق به موضوع بنگرد و همدلی کند. فیلمی ماندگار است که در عین پرداختن به فلاکت‌ها بارقه‌ای از امید در آن وجود داشته باشد. مشکلی که فیلمسازان جوان دارند این است که گول سوژه‌های داغ و ملتهب را می‌خورند.»
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش بیان کرد: «مضامین و مفاهیمی مثل نوروز یک ماموریت رسانه‌ای است و باید دغدغه پرداختن به آن وجود داشته باشد. میزان توجهی را که اروپا به کریسمس دارد ما به نوروز نداریم. سینمای ایران در سه دهه گذشته قوام شایسته‌ای پیدا کرده اما ژانر در آن جدی گرفته نشده و هنوز جایگاهش را پیدا نکرده است. می طلبد کسانی به این موضوعات بپردازند.»
از مضمون‌گرایی فاصله بگیریم و داستان‌گرا باشیم
صدرعاملی وظیفه سنگین خانه سینما را پرداختن به امور صنفی دانست و گفت: «خانه سینما فیلمساز تربیت نمی‌کند بلکه مجموعه‌ای از گفت‌وگوهاست که باید در حوزه‌های مختلف شکل بگیرد. باید فضای گپ و گفت بین نسل امروز و ارتباطشان با مولوی و سعدی و حافظ و فردوسی را ایجاد کند. باید فضاسازی کند و شرایطی به وجود آورد که وقتی بهار شد برای بهار فیلم داشته باشیم. بهتر است از مضمون‌گرایی فاصله بگیریم و داستان‌گرا باشیم و تا کتاب نخوانیم و کتاب‌خوان نباشیم به این اهداف و موفقیت‌ها نمی‌رسیم.»
58243
کلید واژه‌ها : کارگردانان سینمای ایران - تلویزیون - شبکه چهار سیما -منبع: خبرآنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۶۵۸۹۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۵ معلم از ۵ دهه ؛ از پرویز فنی‌زاده تا رضا عطاران
به گزارش تابناک به نقل از همشهری آنلاین، در دهه پنجاه مهم‌ترین شمایل معلم پرویز فنی‌زاده در «رگبار» بود و در اواخر این دهه فرامرز قریبیان در «جنگ اطهر» نقش معلم انقلابی را ایفا کرد. شاید بتوان گفت تنها در دهه شصت تعداد قابل توجهی کاراکتر معلم به فیلم‌های ایرانی راه پیدا کردند؛ از خسرو شکیبایی در فیلم «رابطه» تا هما روستا در فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» و علی نصیریان در «جاده‌های سرد» و مجید مجیدی در فیلم «شنا در زمستان»، چند نمونه از پرداختن سینمای دهه شصت به شخصیت‌های معلمند. از دهه هفتاد از تعداد فیلم‌هایی که معلم‌ها در آنان نقش محوری ایفا می‌کردند، کاسته شد. آنچه پیش رو دارید مروری است بر ۵معلم به‌یادماندنی سینمای ایران در طول ۵دهه.
دهه پنجاه؛ آقای حکمتی (پرویز فنی‌زاده در فیلم «رگبار»)
به‌یادماندنی‌ترین تصویر معلم در سینمای قبل از انقلاب که معمولا عنایتی به حرفه معلمی نشان نمی‌داد. در فیلم «رگبار» آقای حکمتی معلمی است که به محله‌ای در جنوب شهر آمده است. مدرسه مهم‌ترین و محوری‌ترین لوکیشن فیلم «رگبار» است و فیلمساز تصویری دقیق و پرجزئیات از فضای آموزشی مدارس در ابتدای دهه پنجاه ارائه می‌دهد. اداره‌کردن کلاسی شلوغ با پسربچه‌هایی شیطان مهم‌ترین مشکل آقای حکمتی در نیمه اول فیلم است. فیلم با علاقه‌مندی آقای حکمتی به عاطفه، خواهر یکی از دانش‌آموزان، وارد فضایی عاطفی می‌شود و درنهایت هم با انتقال از مدرسه و ترک محله به پایان می‌رسد. معمولا به انبوه تمثیل‌ها و استعاره‌ها در فیلم «رگبار» اشاره می‌شود و آنچه کمتر به آن توجه شده، تصویر ملموس معلمی است که نمی‌خواهد تن به آنچه هست بدهد. آقای حکمتی یکی از ملموس‌ترین غریبه‌هایی است که نویسنده و کارگردان «رگبار» در طول دوران فعالیت هنری‌اش آفریده است.
علی ناصری، معلم زیست‌شناسی در فیلم «دبیرستان» (۱۳۶۶) با ایفای نقش بیژن امکانیان، در دهه‌ای که تعداد زیادی از شخصیت‌های سینمای ایران معلم بودند، به چند دلیل شاخص و به‌یادماندنی است؛ معلمی که خود سابقه اعتیاد داشته و مثل بیشتر معلم‌های سینمای ایران در دهه شصت آرمانگراست و می‌کوشد شاگردانش را از دام اعتیاد بیرون بکشد. فیلم به‌عنوان ملودرامی تلخ، یکی از موفق‌ترین آثار سینمای ایران در دهه شصت است که سال۶۶ سینماروهای زیادی را در شهرستان‌ها جذب سینما کرد. شخصیت سمپاتیک معلم و نحوه برخورد و تعاملش با شاگردان و چهره بیژن امکانیان به‌عنوان یکی از بازیگران مهم دهه شصت، تصویری از «دبیرستان» برای سینماروهای دهه شصت ساخت که دوست‌داشتنی و تأثیرگذار بود.
رامین پرچمی در فیلم «ضیافت» تنها کسی از رفقای دبیرستانی است که از محله‌اش نمی‌رود و نخستین نفری هم هست که به کافه ماطاووس می‌آید تا به عهدی که سال‌ها پیش با رفقا بسته‌اند وفادار باشد. بین شخصیت‌های فیلم «ضیافت»، رامین پرچمی معلم است؛ معلمی که سطح زندگی‌اش از همه رفقا پایین‌تر است و ازدواج نکرده و راز علاقه‌اش به منیر خواهر عبد(پارسا پیروزفر) را هم مکتوم نگاه داشته است. در فیلمی که فرصت کافی برای پرداختن به همه حاضران در کافه ماطاووس ندارد و از نیمه دوم بیشتر بر علی یزدانی (فریبرز عرب‌نیا) و رامین (بهزاد خداویسی) متمرکز است، شخصیت رامین پرچمی به‌عنوان معلمی شریف بیشتر در یادها می‌ماند؛ معلمی که پاسدار رفاقت است و گذشته را فراموش نکرده است.
تصویری طنز آمیز از معلم در فیلمی کمدی که پرفروش و پرتماشاگر از کار درآمد. رضا عطاران در «ورود آقایان ممنوع» تصویری از معلم در سینمای ایران به نمایش می گذارد که مسبوق به سابقه نبود.مدیر یک مدرسه دخترانه خصوصی با ورود آقایان به مدرسه خود شدیداً مخالف است، اما وقتی دبیر شیمی دانش آموزان المپیادی به علت زایمان، شش ماه مرخصی می‌گیرد، مجبور می‌شود تا یک دبیر جایگزین به دبیرستان بیاورد؛ ولی تلاش وی برای یافتن دبیر المپیاد زن در میانه سال تحصیلی بی‌فایده است و وی مجبور است یک مرد را به عنوان تنها گزینه بپذیرد تا از رقابت المپیاد جا نماند اما ورود این آقای معلم مجرد و بی‌دست‌وپا، و شیطنت دختران دانش‌آموز، و تجرد خانم مدیر جدی و بداخلاق که تا به حال خواستگاری نداشته، باعث ایجاد اتفاقات بسیار خنده داری می‌شود. دختران دانش‌آموز دست به یکی کرده و با کمک پدر یکی از دانش آموزان، اردویی را تدارک می‌بینند تا این دو مجرد میانسال را در روبه‌روی یکدیگر قرار دهند. رضا عطاران در «ورود آقایان ممنوع» یکی از بامزه ترین شخصیت های معلم سینمای ایران را ساخته است.
منبع: همشهری آنلاین
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان