به نقل از «جنوب نیوز»

جنگنده ای خاصی که فقط دو فروند از آن تولید شد!(+عکس)

تاریخ انتشار: ۲۹ اسفند ۱۳۹۵ | کد خبر: ۱۲۶۷۹۳۱۳

در سال 1992 پرواز آزمایشی YF-22 هنگام فرود با مشکل جدی مواجه شد و پرنده نظامی به شدت آسیب دید. هر چند جنگنده به سرعت روی خط تعمیر رفته و آسیب های وارده برطرف شد اما دیگر وارد فاز عملیاتی نشد. طی دهه هشتاد میلادی، کشور روسیه دو جنگنده قدرتمند را به نمایش گذاشت؛ سوخوی Su-27 و میگ MiG-29 به قدری در آسمان تهدیدآمیز به نظر می رسیدند که کمتر از 10 سال بعد از معرفی یکی از این جنگنده ها، ایالات متحده درصدد ساخت یک ابرجنگنده افتاد که نسبت به هر جنگنده ای که در آسمان جهان پرواز می کند، برتری داشته باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

««برای مشاهده تصاویر در اندازه بزرگ روی آنها کلیک کنید»»

سوخو Su-27

میگ 29

همه چیز به سال 1991 برمی گردد: در رقابتی که نیروی هوایی کشور ایالات متحده بین کمپانی های هواپیما سازی برای ساخت بهترین جنگنده تاکتیکی پیشرفته برگزار کرد، شرکت های زیادی از جمله لاکهید، نورثروپ، بویینگ و گرومن شرکت کردند. نیروی هوای ایالات متحده (USAF) دو طرح پیشنهادی کمپانی های نورثروپ و لاکهید را از میان طرح های اولیه به مرحله پایانی این رقابت فرستاد؛ شرکت نورثروپ با مک دانل داگلاس و شرکت لاکهید با بوئینگ و جنرال الکتریک برای ساخت بهترین جنگنده وارد همکاری شدند. مدل پیشنهادی لاکهید YF-22 و مدل نورثروپ YF-23 نام گرفت و دو موتور نیز برای تست این دو مدل طراحی شد: یکی YF119 ساخت کمپانی پرت و ویتنی و دیگری موتور YF120 ساخت جنرال الکتریک.

دو کپی از YF-23 ساخته شدند، که یکی بیوه سیاه II و دیگری شبح خاکستری نام گرفت؛ این مدل خصوصا با موتور YF120 جنرال الکتریک از YF-22 سرعت سوپرکروز (سرعت مافوق صوت در مدت و مسافت طولانی) بیشتری داشت. حتی با موتور ضعیف تر YF119 نیز می توانست یک یورش کامل را با سرعت بالای 1.4 ماخ حرکت کرده و این سرعت را با YF120 به کمی بیشتر از 1.8 ماخ برساند.

بیوه سیاه و شبح خاکستری

YF-23 طراحی گرد تری نسبت به مدل لاکهید داشت؛ جایگاه خلبان در میان قسمت جلویی بدنه و مجهز به انواع تکنولوژی های سوپر مدرن پرواز بوده و برای همراهی با موتورهای دوقلوی آن، ورودی های هوا زیر بدنه و خروجی ها به شکل دو کاشی بالای بدنه، پشت اتاق خلبان قرار گرفته اند. باله های دمی هواپیما V شکل و بال های آن به آرایش الماسی هستند. همچنین قرار گیری اتاقک خلبان در محلی بسیار نزدیک به دماغه هواپیما، دید خلبان در این مدل را بسیار افزایش می داد.

در طراحی پیشران این جنگنده از مجراهای هوای S شکل استفاده شد تا کمپرسور های محوری موتور مقابل امواج رادار محافظت شوند. خروجی های موتور به جای نازل های کنترل جهت پیشران (که نیرو را در جهت دلخواه هدایت میکنند و در YF-22 استفاده شدند) ثابت طراحی شده و حرارت موتور آن به کل طوری طراحی شدند که از هدف قرار گرفته شدن آن توسط موشک های حرارتی (ردیاب مادون قرمز) جلوگیری شود.

سیستم کنترل پرواز این جنگنده توسط یک سیستم کامپیوتری مرکزی کنترل می شد؛ بال های دمی آن در زاویه ی 50 درجه ای نسبت به خط قائم قرار گرفته و با چرخاندن آن ها صعود و سقوط جنگنده تامین می گردید.

اما برنده ی رقابت کدام مدل بود؟

در ابتدا باید بگوئیم که YF-22 طرح پیروز در این رقابت بود. اما تنها 2 نمونه از آن تولید شد و همین دو نمونه نیز هم اکنون در وضعیت غیرعملیاتی قرار دارند. اما این بازنشستگی زودرس به مفهوم یک پیروزی کم فروغ برای YF-22 نبود زیرا این پلتفرم زمینه ساز توسعه و تولید یک جنگنده تمام عیار برای آمریکا شد. در آوریل 1992 پرواز آزمایشی YF-22 هنگام فرود با مشکل جدی مواجه شد و پرنده نظامی به شدت آسیب دید. هر چند جنگنده به سرعت روی خط تعمیر رفته و آسیب های وارده برطرف شد اما دیگر وارد فاز عملیاتی نشد.

تولد F-22 رپتور

شاید اسم رپتور F-22 را شنیده باشید: جنگنده فوق قدرتمند آمریکایی، که روی کاغذ و براساس پروازهای عملیاتی نسبت به هر جنگنده ی حال حاضر در جهان برتری دارد و اتفاقا برای استفاده از همین برتری در نبرد های هوایی و کسب برتری هوایی در منطقه جنگ ساخته شده است. F-22 جنگنده ای بود که از روی مدل YF-22 پیشنهادی لاکهید ساخته شد و بنابراین، برنده ی رقابت این مدل بود؛ اما دلایل این پیروزی بیش از مسائل فنی به مشکلات خود کمپانی نورثروپ و تا حدی نیاز های روز ارتش آمریکا بر می گشت. YF-23 به گفته خلبان های آزمایش جنگنده ها سرعت کروز بالاتر (و استقامت بالاتری در این سرعت) داشت؛ هردو مدل زاویه حمله ای حدود 60 درجه داشتند (زاویه بین بدنه و مسیر پرواز که در مانور های هوایی حائز اهمیت است) اما YF-23 این زاویه را بدون استفاده از نازل های جهت دهنده پیشران و با استفاده از طراحی استثنائی دم V شکلش به دست می آورد. اما برتری YF-22 در سرعت های بسیار پایین مشهود است؛ در درگیری های شدید که نیاز به سرعت عمل بالا هست سرعت سوپر کروز خیلی به کار خلبان و جنگنده نمی آید چرا که سوخت هواپیما محدود است؛ بلکه توانایی مانور بالا و شتاب فزاینده ای که به سرعت انرژی را به جنگنده تزریق می کند توانایی بهتری است که YF-22 به کمک نازل های جهت دهنده پیشرانش آن را داشت. طراحی YF-22 ساده تر و ارزان تر بوده و با وجود این که قابلیت استتار آن از YF-23 بسیار ضعیف تر بود، این هواپیما برای تولید انتخاب شد. یکی از دلایل انتخاب این مدل به جای YF-23، این بود که نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در انتخاب مدلی که تولید می شود حق رای دارد و این رای را به مدلی داد که در هر شرایط دشوار و درگیری شدیدی، قابلیت مانور و چابکی بیشتری داشته باشد: همانطور که در ابتدای این بخش توضیح داده شد؛ نتیجه این انتخاب در نهایت به تکامل و تولید رپتور F-22منتج شد که طراحی ساده تر، معمولی تر و ارزان تری بود؛ برای موتور نیز ازنمونه ساخت پرت و ویتنی استفاده شد که نسبت به موتور ابداعی جنرال الکتریک قابل اتکا تر بود. رپتور F-22 اکنون در ناوگان هوایی آمریکا استفاده می شود، اما چه کسی می تواند بگوید اگر جنگنده F-23 ساخته شده بود، چه قدرتی داشت؟

رپتور F-22

دو مدل جنگنده های YF-22 (جلو) و YF-23(پشت)

YF-23

YF-22

منبع: جنوب نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jonoubnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جنوب نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۶۷۹۳۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قیمت 2 خودرو جدید کرمان موتور اعلام شد (عکس)

به گزارش صدای ایران از عصر ایران کمپانی جی‌ای سی (JAC) که در ایران بیشتر آن را با نام جک می‌شناسند، سال هاست که در زمینه تولید خودرو‌های سواری و کار و تجاری فعالیت کرده و بیشتر محصولاتش نیز هم اکنون در بازار ایران حضور دارند. برای نمونه می‌توان به جک S ۵ اشاره کرد که پس شروع مونتاژش در کرمان موتور، موفق شد تا سهم زیادی از بازار کراس اوور‌ها را به خود اختصاص دهد. به بیانی دیگر می‌توان گفت که معروفیت برند جی‌ای سی در ایران با فروش بی نظیر S ۵ رقم خورد و این خودرو توانست دیدگاه مثبتی برای جک به وجود آورد.

جی‌ای سی در سال‌های اخیر علاوه بر تولید خودرو‌های متنوع، بر روی پیشرفت در زمینه خودروسازی مدرن نیز تمرکز کرده و همگام با دیگر شرکت‌های چینی، در دنیا به شهرتی نسبی رسیده است. حضور جی‌ای سی در نمایشگاه خودرو پکن که میزبان بزرگان صنعت خودروسازی دنیا نیز هست می‌تواند نشان دهنده جایگاه این کمپانی باشد.

در سال‌های اخیر اضافه شدن قوای محرکه الکتریکی به خودرو‌ها بسیار مرسوم شده و به همین دلیل اکثر خودروسازان حاضر در اتو اکسپو چین، اتوموبیل‌های تمام برقی و یا هیبریدی خود را به نمایش درآوردند. با توجه به چنین موضوعی، جی‌ای سی نیز در کنار دیگر شرکت ها، خودرو‌های تمام برقی و هیبریدی خود را به نمایشگاه آورده و در معرض دید عموم قرار داده است.

این کمپانی علاوه بر حرکت در مسیر بکارگیری از قوای محرکه روز دنیا، طراحی محصولات خود را نیز با الگو‌های نوین جهانی به روز کرده تا به صورت همه جانبه در زمینه خودروسازی پیشرفت کرده باشد.


با ورود به غرفه جی‌ای سی در نمایشگاه خودرو پکن ۲۰۲۴، در درجه اول کانسپت DE Fine دید بازدیدکنندگان را به خود جلب می‌کرد. نزدیک شدن به تولید خودرو با پلتفرم DE جزو اهداف توسعه‌ای جی‌ای سی است و در این راستا هوآوی با تکنولوژی‌های خود قصد دارد تا سرعت رسیدن به نسخه نهایی را برای JAC بیشتر کند.

کانسپت DE Fine 

به طور کلی جی‌ای سی ۴ پلتفرم برای ابعاد مختلف بدنه در نظر گرفته که در میان آن‌ها پلتفرم DI که مختص خودرو‌های کوچک و متوسط مانند EV۳ است، تجاری سازی و به مرحله تولید رسیده است. 

نام دو پلتفرم دیگر JAC که بخش‌های نهایی طراحی شان را سپری می‌کنند DP و DM است که به ترتیب برای تولید خودرو‌های آفرودی و MPV‌ها کاربرد خواهند داشت.

جی‌ای سی با چه خودرو‌هایی پا به اتو اکسپو پکن گذاشت؟

از مهم‌ترین خودرو‌های این برند که احتمالاً به زودی در خیابان‌های ایران تردد خواهند کرد می‌توان EV۳ را نام برد که به یک پیشرانه تمام برقی مجهز شده و با توجه به ظاهر جذابش و همچنین تنوع پایین خودرو‌های هاچ بک و درون شهری، می‌تواند مورد پسند بسیاری از جوانان و خصوصا بانوان قرار گیرد. جک EV۳ دارای یک موتور برقی با حداکثر قدرت ۷۰ کیلووات است. این هاچ بک نخستین محصول جک است که به باتری‌های استوانه‌ای تجهیز شده است و حداکثر سرعتش هم به ۱۵۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد.

خودروی هاچ بک جک ۳ EV

دیگر محصولی که در غرفه جی‌ای سی معرفی شد، X۸ بود که کرمان موتور اقدامات لازم برای مونتاژ این کراس اوور را انجام داده و در آینده‌ای نزدیک تولیدش را آغاز خواهد کرد. این خودرو هم از یک پیشرانه ۱.۵ لیتری TGDI استفاده می‌کند که قادر به تولید ۱۷۴ اسب بخار است. گشتاور این پیشرانه نیز ۲۵۰ تا ۲۸۰ نیوتن متر اعلام می‌شود و در نهایت از طریق گیربکس ۷ سرعته دو کلاچه به چرخ‌های جلو منتقل خواهد شد.

محصول X۸

JS۶ هم که حضورش در ایران قطعی شده و جزو جدیدترین محصولات این برند است نیز در نمایشگاه حضور داشت. لازم به ذکر است که JS۶ قرار است در نسخه پلاگین هیبرید در کرمان موتور مونتاژ شود. 

شرکت جک علاوه بر خودرو‌های سدان، کراس اوور و هاچ بک، پیکاپ‌های شاسی مستقل را نیز در سبد محصولات خود دارد. از این رو برای نمایش دستاورد‌های خود در تولید این کلاس بدنه، علاوه بر نسخه تمام بنزینی و تجهیز شده T۹ (هانتر)، نسخه تمام برقی و دو دیفرانسیل این پیکاپ را نیز برای اولین بار معرفی کرده است.

T۹ (هانتر)، نسخه تمام برقی

در بخش دیگری از غرفه، ون RF۸ که یک MPV محسوب می‌شود نیز حضور داشت و به علت طراحی داخلی لوکس و تجملاتی اش، مورد توجه مراجعین قرار گرفت. آرایش صندلی‌ها در این MPV به صورت ۲+۲+۳ بود تا سرنشینان ردیف دوم فضای کافی در اختیار داشته و سفر راحت تری را تجربه کنند. در مورد این موضوع می‌توان گفت که امروزه خودروسازان سعی دارند تا اکثر کراس اوور‌ها و SUV‌های خود را نیز با این چینش صندلی تولید کنند، چرا که فضا برای بکارگیری امکانات رفاهی بیشتر فراهم می‌شود.