چرا استقرار«تاد»در کره جنوبی برای چین نگران‌کننده است؟
تاریخ انتشار: ۸ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۷۴۳۰۰۴
یک روزنامه آمریکایی در گزارشی نوشت: دولت چین نگران است که استقرار سامانه دفاع موشکی آمریکا موسوم به «تاد» در شبه جزیره کره، بازدارندگی هسته‌ای و توانایی پکن برای جلوگیری از حملات اتمی دشمنان بالقوه را خنثی نماید.
خبرگزاری فارس: روزنامه آمریکایی «نیویورک‌تایمز» در گزارشی به دلایل نگرانی پکن نسبت به استقرار سامانه دفاع ضدموشکی آمریکا در خاک کره جنوبی اشاره کرده و مواردی را برای رد این نگرانی ارائه نموده است.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در گزارش نیویورک تایمز آمده است: «مائو تسه‌تونگ» تئوریسین و رهبر چین کمونیست «بمب اتمی» را ببر کاغذی دانسته که گرچه قادر به ایجاد وحشت و کشتار است اما نقشی تعیین‌کننده در جنگ ندارد. با این حال، چین دارای زرادخانه هسته‌ای بوده و اکنون این نگرانی را دارد که آیا این زرادخانه عاملی بازدارنده برای مواجهه با سیستم ضدموشکی آمریکا در کره جنوبی محسوب می‌شود یا خیر. در متن ذیل به توضیح چرایی آن پرداخته شده است.
اندازه زرادخانه هسته‌ای چین چقدر است؟
در گزارش نیویورک تایمز آمده است، چین در سال 1964 نخستین آزمایش هسته‌ای خود را انجام داد و از آن به بعد روندی پایدار در توسعه موشک‌های هسته‌ای داشته است. اما این توسعه در مقایسه با هزاران کلاهکی که روسیه و آمریکا در اختیار دارند، چندان بزرگ نیست. چین توان هسته‌ای خود را آشکار نمی سازد؛ این کشور دارای 260 کلاهک هسته‌ای بوده که می‌تواند روی موشک نصب گردد. طبق تازه‌ترین برآورد پنتاگون، چین از 75 تا 100 موشک بالستیک قاره‌پیما نیز برخوردار است.
ایالات‌متحده 1370 کلاهک هسته‌ای را مستقر و بیش از 6500 کلاهک نیز ذخیره دارد. این کشور همچنین از زیردریایی‌ها و هواپیماهایی با قابلیت حمل سلاح هسته‌ای برخوردار است. چین نیز دارای چند زیردریایی با قابلیت راه‌اندازی سلاح هسته‌ای است که حتی جدیدترین نمونه‌های آن نیز در جنگ‌های دریایی کاملا آسیب‌پذیر هستند. این کشور از دهه 1990 توانایی نصب چندین کلاهک هسته‌ای بر روی یک موشک را به دست آورد اما به نظر می‌رسد که به تازگی برخی از آنها را راه‌اندازی نموده است. به گفته کارشناس امور هسته‌ای چین در موسسه «مطالعات بین الملل»، این امر نشان‌دهنده احتیاطی است که چین در بازی با ایالات‌متحده در دستورکار خود قرار داده است.
چرا زرادخانه هسته‌ای چین نسبتا کوچک باقی مانده است؟
نیویورک تایمز افزود، هنگامی که چین به باشگاه هسته‌ای جهان پیوست، روسیه و آمریکا در حال ساخت انباری از تسلیحات بودند. مائو تسه‌تونگ تصمیم گرفت این زرادخانه کوچک را به قدری بزرگ کند که به عنوان عاملی بازدارنده مورد استفاده واقع شود؛ این تصمیم با آشوب‌آفرینی سیاسی موجب عقب‌گرد برنامه تسلیحاتی هسته‌ای این کشور شد. به علاوه اینکه، سیاست هسته‌ای پکن «عدم استفاده اولیه از سلاح اتمی» بود؛ بدین معنا که این کشور هرگز نخستین استفاده‌کننده از سلاح اتمی در جنگ با دشمن هسته‌ای خود نبوده و از تسلیحات اتمی خود علیه کشوری که فاقد این نوع تسلیحات باشد، استفاده نمی‌کند.
در عین حال، چین در حال گسترش و نوسازی ناوگان اتمی خود بوده و چنانچه دولت این کشور احساس کند در مقایسه با آمریکا از سرعت پیشرفت کمتری برخوردار است، روند مدرن‌سازی این ناوگان را تسریع می‌بخشد. بنا به اظهارات دو تن از تحلیلگران هسته‌ای، چین احتمالا به توانمندی خود برای مقابله به مثل (با آمریکا) اطمینان دارد اما با توجه به وسعت و پیچیدگی توان هسته‌ای آمریکا و توسعه پایدار در موشک‌های بالستیک تدافعی این کشور در مقایسه با زرادخانه هسته‌ای کوچک چین، احتمال کمی برای اشتباه وجود دارد.
چرا چین از سامانه ضدموشکی می‌هراسد؟
نیویورک تایمز در ادامه نوشت، دولت چین این نگرانی را دارد که سیستم دفاع موشکی آمریکا موسوم به «تاد» بازدارندگی هسته‌ای و توانایی پکن برای جلوگیری از حملات اتمی دشمنان بالقوه را خنثی نماید. نگرانی اصلی این نیست که تاد قادر به سرنگونی موشک‌هاست بلکه شکایت چین از آن است که سیستم راداری این سامانه می‌تواند برای ردیابی موشک‌های ارتش آزادی‌بخش خلق چین مورد استفاده واقع شود.
«لی بین» کارشناس تسلیحات هسته‌ای دانشگاهی در پکن اخیرا در این باره نوشته است: استقرار سیستم راداری کنونی «تاد» با جمع‌آوری اطلاعات مهم در خصوص کلاهک‌های هسته‌ای چین می‌تواند قدرت بازدارندگی هسته‌ای پکن را تضعیف نماید. به اعتقاد وی و دیگر کارشناسان چینی، این وضعیت بدین معناست که در یک جنگ، طرف مقابل بداند چین قصد انجام چه کاری را دارد. این مساله از آن جهت نیز حائز اهمیت است که تعداد موشک‌هایی که پکن دارا می‌باشد محدود بوده و در نتیجه، ظرفیت مقابله‌ای آن کاهش می‌یابد.
آیا نگرانی چین قابل‌توجیه است؟
در ادامه این گزارش نیویورک تایمز آمده است، علی‌رغم کارشناسان چینی تعداد اندکی از تحلیلگران خارجی معتقدند که این هراس پکن اغراق‌آمیز و بی‌اساس بوده و استقرار تاد در کره جنوبی تاثیر چندانی بر نظارت آمریکا بر آزمایش‌های موشکی چین ندارد. به اعتقاد آنها، تاد قادر به پوشش سراسر یا حتی بخش اصلی سرزمین چین نیز نیست. در عین حال، تعداد دیگری از کارشناسان اظهار می‌دارند که نگرانی واقعی پکن این است که تاد درها را برای ایجاد حصار گسترده‌‌تری از سامانه‌های ضدموشکی در کشورهای متحد آمریکا و همسایه چین می‌گشاید.
روزنامه نیویورک تایمز در انتها نوشت، احتمالا پاسخ چین به استقرار این سامانه در خاک کره جنوبی، ارتقای توان موشکی و هسته‌ای و توان ضدموشکی خود باشد تا از بقایش و همچنین از شکست آمریکا در هرگونه حمله احتمالی اطمینان حاصل نماید. پکن همچنین بر توسعه فناوری تسلیحاتی جدید متمرکز شده است که در درازمدت می‌تواند سامانه ضدموشکی آمریکا را خنثی کند.
منبع: فردا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۴۳۰۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هزینه گران مقابله با پهپادهای ایران روی دست آمریکا | تصویر و مشخصات سلاح های موشکی و لیزری
همشهری آنلاین - گروه سیاسی: پس از ماه‌ها سرنگونی هواپیماهای بدون سرنشین بر فراز خاورمیانه، هزینه این رهگیری‌ها در حال افزایش است. به گفته رئیس تدارکات تسلیحات پنتاگون اقدامات برای از بین بردن سامانه‌های هوایی بدون خدمه اکنون بیش از ۱۰۰ هزار دلار برای هر شلیک هزینه دارد.
ویلیام لاپلانت معاون یکی از معاونان وزارت دفاع آمریکا این اظهارات را اوائل هفته جاری (میلادی) در کنفرانسی به میزبانی مرکز مطلعات استراتژیک و بین‌المللی مطرح کرد. او گفته تلاش‌های کنونی برای متوقف کردن پهپادهای شلیک شده از سوی شبه‌نظامیان حوثی در یمن بر موشک‌های پرهزینه ناوشکن‌های نیروی دریایی یا جت‌های جنگی متکی است. برچسب قیمتی فعلی خیلی گران تمام می‌شود.
از ماه اکتبر (مهرماه ۱۴۰۲)، نیروهای آمریکایی در دریای سرخ و خلیج عدن، پهپادها و موشک‌های تهاجمی یک طرفه حوثی‌ها را که از یمن شلیک می‌شوند سرنگون می‌کنند. تا اواسط دسامبر ۲۰۲۳ (آذرماه ۱۴۰۲)، بیش از سه دوجین (بیش از ۳۶ فروند) شلیک به سمت پهپادها انجام شد. در بهار امسال بیش از ۱۳۰ مورد شلیک صورت گرفته است.
ارتش ایالات متحده همه جزئیات مربوط به سلاح‌های مورد استفاده در این عملیات را به اشتراک نگذاشته است، اما موشک استاندارد ۲ (Standard Missile ۲) که یک موشک زمین به هوا با برد متوسط است به ازای هر شلیک ۲.۱ میلیون دلار هزینه دارد.
بعد از ماه‌ها سرنگونی سیستم‌های کنترل هواپیماهای بدون سرنشین، این صورت حساب احتمالا بالاست و به تکاپوی پنتاگون برای پیدا کردن جایگزین‌های ارزان‌تر و کم‌هزینه‌تر کمک می‌کند.
یک موشک زمین به هوا با برد متوسط می تواند ۲.۱ میلیون دلار برای هر هزینه داشته باشد. شلیک کرد. پس از چندین ماه سرنگونی UAS، این صورتحساب احتمالاً بالاست و به تلاش‌های پنتاگون برای یافتن جایگزین‌های ارزان‌تر و کم‌هزینه کمک می‌کند.
سرنگونی هواپیماهای بدون سرنشین در حال افزایش است. دو هفته پیش، نیروهای ایالات متحده به اسرائیل و دیگر شرکای خود پیوستند و به سرنگونی حدود ۳۰۰ پهپاد و موشک تهاجمی یک طرفه شلیک شده توسط ایران و شرکای آن به سمت اسرائیل کمک کردند. اگرچه هیچ کشته‌ای در جریان این حمله گزارش نشد، اما آمریکا و متحدانش به جای فناوری یا سیستم‌های ارزان ضد پهپاد که لاپلانت امیدوار است به آن دست پیدا کند، چندین جت جنگنده اف ۱۵ ای، سیستم‌های موشکی پاتریوت و ابزارهای دیگر را به کار گرفتند.
ارتش آمریکا در مورد اینکه چه مهمات و چه تعداد هواپیما برای رهگیری حمله ایران استفاده کرده است، از جمله اینکه آیا خلبانی به فشار خون دچار شده است یا نه – صحبتی نکرده است، اما با توجه به انواع هواپیماها و کشتی‌های درگیر، احتمالاً موشک‌های متداول و رایج مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
لاپلانت می‌گوید هدف پنتاگون این است که هزینه‌های رهگیری پهپاد را به کسری از آنچه که تاکنون وجود دارد کاهش دهد. به گفته او وزارت دفاع به جایگزین‌هایی نیاز دارد که برای هر شلیک فقط ده‌ها هزار دلار یا تنها ۱۰ هزار دلار هزینه کند.
این اولین باری نیست که لاپلانت نیاز به سرمایه‌گذاری بیشتر و توسعه تسلیحات برای مقابله با سیستم‌های هوایی بدون سرنشین را مطرح می‌کند. در ماه‌های اخیر، او بارها در مورد نیاز به ساخت این سلاح‌ها «در مقیاس متناسب» با تمرکز بر یافتن سامانه‌های تسلیحاتی ارزان‌تر برای پاسخگویی به تعداد بالای رهگیری‌هایی که در خاورمیانه اتفاق می‌افتد، صحبت کرده است.
براساس گزارش یک نشریه دفاعی آمریکا (Taskandpurpose)، در حالی که برخی پهپادهای تجاری کوچک‌تر که به سلاح‌های جنگی تبدیل می‌شوند را می‌توان با سلاح‌های کوچک متداول منهدم کرد - مانند سلاح کوچک به کار گرفته شده در اوکراین که ساخته شده از ۶ شش قبضه کلاشینکف است – پهپادهای بزرگ‌تر مانند پهپادهای شلیک شده از سوی ایران و حوثی‌ها به سلاح‌های گران‌تر و پیچیده‌تر نیاز دارند. نیاز به روش‌های گسترده‌تر و ارزان‌تر به‌عنوان توانمندی‌های تسلیحاتی بدون سرنشین و انبار این تسلیحات برای مقابله با چنین پهپادهایی به احتمال در آینده افزایش پیدا می‌کند.
ایالات متحده روش‌های دیگری را امتحان می‌کند. در ماه فوریه (بهمن ۱۴۰۲)، ارتش ایالات متحده صدها هواپیمای کایوت سی دو سفارش داد که یک مهمات پرسه‌زن برای از بین بردن پهپادهای دشمن محسوب می‌شود. در همین حال ارتش آمریکا دومین سیستم لیزری پرقدرت سکو متحرک یا سیستم پی اچ ای ال را برای اهداف مقابله با سیستم‌های کنترل هواپیمای بدون سرنشین (UAS) در خارج از کشور مستقر کرده است. این تصمیم پس از آن صورت گرفت که ارتش ایالات متحده در چند ماه گذشته انواع مختلفی از سلاح‌های لیزری را که برای رهگیری در نظر گرفته بود، آزمایش کرد.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است