بهترین بندگان خدا چه کسانی هستند؟ + ویدیو
تاریخ انتشار: ۱۰ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۷۵۵۱۲۷
گروه دین و اندیشه: حضرت آیتالله خامنهای در ابتدای جلسات درس خارج فقه خود، به شرح یک حدیث اخلاقی میپردازند. جلسات درس خارج ایشان از سال ۱۳۶۹ تا کنون ادامه داشته و هماکنون روزهای یکشنبه، دوشنبه و سهشنبه هر هفته در حسینیهی امام خمینی رحمهالله برگزار میگردد. «بهترین بندگان خدا چه کسانی هستند؟» موضوع شرح حدیثی اخلاقی از حضرت امام محمد باقر علیهالسلام است که در این جلسه به آن پرداخته شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بسماللهالرحمنالرحیم
الحمدلله رب العالمین
عَن أَبِی جَعفَرٍ مُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ بَاقِرِ عَلَیهِالسَّلَام قَال سُئِلَ رَسُولُ الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَ آلِه عَن خِیارِ العِباد؛ (۱)
بهترین بندگان چه کسانی هستند؟ این را از پیغمبر اکرم کسی سؤال کرد؛
فَقَال أَلَّذِینَ
[حضرت در پاسخ فرمودند: بهترین بندگان کسانی هستند که:]
إِذَا أَحسَنُوا إِستَبشَرُوا
وقتی کار نیک میکنند خوشحالند که کار خوب کردهاند. این خوشحالی ارتباطی ندارد به اینکه انسان غرور پیدا کند و عُجب به کار خیر پیدا کند. این دو چیز است. اینها را از هم تفکیک کنیم. یکوقت انسان دو رکعت نماز که میخواند خیال میکند در یک مرتبهی عالی [قرار دارد]. عُجب یعنی خودشیفتگی، خودفریفتگی، خودشگفتی به انسان دست میدهد؛ این مذموم است.
وَ إِذَا أَسَاءُوا إِستَغفَرُوا
در مورد اسائه -کار بد انجام دادن- به این اکتفا نشده است که بگوییم وقتی [کسی] کار بد انجام داد ناراحت باشد، نه، ناراحتی کافی نیست؛ عملی هم دنبالش لازم است و آن عمل عبارت است از استغفار؛ از خدای متعال عذرخواهی کند، وقتی کار بدی کرد -استغفار یعنی عذرخواهی کردن- از خدا عذرخواهی کند، معذرتخواهی کند.
وَ إِذَا أُعطُوا شَکَرُوا
وقتی خدای متعال به او چیزی میدهد، او سپاسگزار باشد؛ یعنی وقتی نعمتهای الهی را متذکر میشود، نعمتهای الهی را میبیند یا نعمت جدیدی به او داده میشود، او شکرگزار باشد، غافل نباشد از اینکه خدای متعال این نعمت را به او داده است.
وَ إِذَا ابتلوا صَبرُوا
وقتی هم که یک ابتلایی در زندگی اینها پیش آمد، مشکلی برایشان پیش آمد، در آن هم صبر کنند.
وَ إِذَا غَضِبُوا غَفَرُوا
وقتی از کسی خشمگین شدند، از او بگذرند، او را بیامرزند؛ البته طبیعی است که این غضب لله نیست، این غضب لِشخص است. واِلّا غضب لله را ما حق نداریم به خاطر اهواءِ خودمان یا به خاطر چیزی، وقتی یک جایی لله غضب کردیم، اینجا آن غضب را باید ادامه بدهیم، باید حفظ کنیم.
۱) الامالی شیخ صدوق، صفحهی ۶۰
منبع: بولتن نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.bultannews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «بولتن نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۵۵۱۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تحلیلی بر سرنوشت انسان با کتاب «منازل الآخره»
کتاب «منازل الآخره» زندگی پس از مرگ همراه با زندگینامه مولف از مرحوم شیخ عباس قمی تحلیلی بر سرنوشت انسان است، که هنگام مرگ و بعد از آن با استناد به آیات قرآن کریم و روایات معصومین (ع) نگاشته شده و از سوی انتشارات جمکران منتشر شده است.
شیخ عباس قمی عالم ربانی و عارف وارسته در این اثر ارزشمند با نگاهی حدیثشناسانه به همه منزلگاههایی که بر سر راه مسافران آخرت قرار گرفته، درصدد نشان دادن تصویری روشن از هر یک از این منزلگاه برآمده و کوشیده است ضمن برشمردن اهمیت و خطرات هر جایگاه، ابزاری برای نجات از هول و وحشت و وسیلهای برای دستیابی به سلامت و مصونیت در هر مقام ارائه دهد و خواننده را به اندیشه تدارک و جبران خطاهایی وادارد، که در گردنههای خطرناک سفر آخرت، موجب سقوط به دامن عذاب الهی هستند.
فصل اول درباره مرگ، فصل دوم درباره قبر، فصل سوم درباره برزخ، فصل چهارم درباره قیامت، فصل پنجم درباره بیرون آمدن از قبر، فصل ششم درباره میزان، فصل هفتم درباره حسابرسی، فصل هشتم درباره پرونده، فصل نهم درباره صراط و فصل آخر به عذاب جهنم میپردازد.
در بخشی از کتاب میخوانیم: «مرگ پایان زندگانی انسان نیست، بلکه آغاز مرحلهای جدید از زندگانی اوست. مرگ دروازهای گشوده به سوی حیات آخرت است. مرگ پاسخگویی به دعوت ناگزیر خدای هستی بخش، در انتقال از سرای فانی و ناپایدار، به منزلگاهی باقی و پاینده است. مرگ سفری نزدیک به دیار جاودانگی است. مرگ برای انسانی که دل به خدا داده و با ایمان و یاد قیامت، عمل صالح را رهتوشه سفر آخرت خویش قرار داده است، شادمانی و آسایش و بازگشتی خجسته به سوی بهشت برین است.
مرگ برای او بشارتی به نعمتهای جاودانه است. مرگ برای او بالاترین شادمانی است. مرگ پلی برای عبور دادن مؤمن از شداید و ناگواریها به سوی بهشت بیکرانه و نعمتهای همیشگی است. مرگ برای مؤمن، چونان کندن جامهای چرکین و پوشیدن لباسی فاخر به جای آن، چونان باز کردن بندها، شکستن زنجیرها و سوار گشتن بر رامترین مرکبها، چونان انتقال از منزلی ویران و وحشتزا به سرایی ایمن و مأنوس است.
مردن برای مؤمن همچون بوییدن بهترین و دلپذیرترین رایحههاست، از کثرت خوبی این بو خوابی آرام به سراغش میآید و همه درد و رنجهایش پایان میپذیرد.
مردن برای مؤمنی که زاد سفر برگرفته و به حق آماده مرگ شده، نافعتر از دوایی است که دردمندی برای معالجه خویش استعمال میکند. آری! اگر آنان نعمتهایی را که مرگ سبب وصول به آنهاست میشناختند، آن را طلب میکردند و دوستش میداشتند بیشتر از آنکه انسان عاقل دور اندیش، برای دفع آفتها و جلب سلامتها، دارو را میطلبد و دوست میدارد. مردن برای مؤمن چونان وارد شدن به حمّامی است که آخرین باقیمانده کثافتِ معاصی را از جان او میزداید و آلودگی گناهان را از پیکره هستی او پاک میکند».
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری ادبیات