گفت‌وگو با «اما استون» برنده اسکار بهترين بازيگر زن
تاریخ انتشار: ۱۴ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۷۸۶۷۲۷
خبرگزاري آريا - روزنامه صبا: سال سينمايي براي اما استون از فستيوال ونيز آغاز و به شب مراسم اسکار ختم شد. او که نيمي از سال2016 را در حال رقابت با ايزابل هوپر بود در شب مراسم اسکار هشتادونهم توانست حسن ختام درخور توجهي براي بهترين سال زندگي‌اش رقم بزند. استون 28ساله توانست با نقش‌آفريني در فيلم «لالا لند» جوايز معتبري چون اسکار، گلدن‌گلوب، ونيز و بافتا را به‌دست آورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اين در حالي است که به‌نظر مي‌رسد استون راه بسيار طولاني‌تري را در مقابل دارد و هنوز نيمي از توانايي‌هاي خود را رو نکرده است. استون مسير شهرت خود را با «زامبي‌آباد» آغاز کرد، گرچه اين اثر نيز در مسير نقش‌هاي مکمل وي در آثاري چون «خيلي بد» و «مرد کاغذي» قرار مي‌گرفت.
پس از اين دوره نوبت به «نمره آسان» رسيد که استون را در نقش اصلي اثري نوجوان‌پسند قرار داد؛ جايي که به نظر مي‌رسيد هدف اصلي فعاليت وي در سينما باشد، تفکري که با فاصله‌اي کمتر از يک‌سال تغيير کرد و استون با حضور در فيلم تيت تيلور با عنوان «مستخدم» در کنار ويولا ديويس و اکتاويا اسپنسر تصويري جديد از بازيگري جدي‌تر در سينما ارائه داد. استون همواره تعادلي مناسب ميان آثار کمدي و درام‌هاي چالش‌برانگيز به‌وجود آورده است و در طول اين سال‌ها قابليت‌هاي گسترده‌اش را به معرض نمايش گذاشته است.
زماني که او براي بازي در نقش دختر از هم گسيخته مايکل کيتون در «مرد پرنده‌اي» نامزد اسکار نقش مکمل شد تمام طرفداران وي متوجه تغيير رويه در کارنامه‌اش شدند. استون در حال مبدل شدن به بازيگري بود که هاليوود همواره به‌دنبال آن بود؛ شخصي که پرتره‌اي متمايز از شخصيت زن ارائه مي‌دهد، بازيگري از جنس اودري هپبورن با توانايي‌هاي جولين مور.
«لالالند» اوج توانايي‌هاي استون را در معرض تماشا مي‌گذارد، او در اثر تحسين‌شده دامين شزل انرژي فراواني به سوي مخاطب روانه مي‌کند، به‌درستي لبخند را بر لب‌هاي تماشاگران مي‌آورد و در زمان مناسب اشک آن‌ها را درمي‌آورد و به‌خوبي آواز مي‌خواند.
مصاحبه تاکز با اما استون به‌دنبال موفقيت‌هاي سال2016 انجام شده است و سعي دارد خوانندگان را کمي با شخصيت اصلي استون جوان بيشتر آشنا کند، شخصي که به گفته خودش از هشت‌سالگي وارد دنياي بازيگري شد و در 28سالگي اولين جايزه اسکارش براي ايفاي نقش ميا در «لالا لند» را دريافت کرد.
خانم استون، اولين‌بار چه زماني با جادوي موسيقي آشنا شديد؟
مادرم در نمايش موزيکال «بينوايان» بازي مي‌کرد و در خانه تمرين‌هايش را گوش مي‌کردم. او داستان کامل نمايش را برايم تعريف کرد و بعد زماني که کار را روي صحنه ديدم متوجه علاقه‌ام به اين هنر شدم، فکر مي‌کنم آن زمان هشت‌سال داشتم. در آن لحظه دنيا براي من دگرگون شد، عاشق اين کار شدم، آواز خواندن برايم تبديل به رسانه‌اي شد که تمام احساسات دروني را با ظرافت و زيبايي بيان مي‌کند. دريچه و رسانه‌اي بسيار رساناتر از يک گفت‌وگوي ساده.
از همان زمان بازيگري در تئاتر را آغاز کرديد؟
من با دنياي آثار موزيکال بزرگ شدم، سپس علاقه اصلي‌ام به بالرين سوق پيدا کرد اما من نمي‌توانستم يک بالرين شوم، متوجه هستيد که!؟ من نمي‌توانستم کارهايي که آن‌ها انجام مي‌دهند را اجرا کنم، از همين‌رو بازيگري برايم جدي‌تر و جدي‌تر شد و پس از مدتي مسيرم را کاملا تغيير داد.
منظورتان چيست؟
بحث زنده کردن نقش‌ها و خلق موجودي ديگر است، من حس مي‌کنم توان زندگي بخشيدن به شخصيتي ديگر را دارم، اين احساس را از اولين تجربه‌هايم داشته‌ام و هر روز دوست دارم به تعداد آن‌ها اضافه کنم. بازيگري در کودکي براي من مانند راهکاري بود که مي‌توانستم آن حجم انرژي را جايي ديگر تخليه کنم، اين براي ساخته شدن شخصيتم کمک‌هاي زيادي به من کرد.
هميشه فکر مي‌کنم، بازيگري مانند گونه‌اي تراپي(درمان) است به‌خصوص براي کودکان، از اين لحاظ که من خروجي مطمئني براي خالي کردن تمام هراس‌ها و وحشت‌هايم داشتم. بودن روي صحنه تئاتر در دوران کودکي باعث شد من با قدرت بيشتري با ترس‌هاي زندگي واقعي‌ام روبه‌رو شوم.
شايد به‌خاطر اين بود که شما زماني که در حال اجراي نقشي بوديد نمي‌توانستيد به مشکلات ديگر فکر کنيد؟
کاملا درست است، بازيگري مانند دکمه تعليق در زندگي واقعي انسان است. شما هر اتفاقي که زندگيتان رخ داده را متوقف مي‌کنيد و وارد مخلوق ديگري مي‌شويد، داشتن چنين تکيه‌گاهي براي تمام انسان‌ها مفيد و کارآمد است. براي مثال در «لالا لند» با اين مشکل مواجه بودم که در سکانس‌هايي درد زيادي تحمل مي‌کردم، من عصب پاي چپم بسيار آسيب‌پذير است و در صحنه‌هاي موزيکال اين مسئله بسيار آزاردهنده مي‌شد، اما وقتي در نقش ميا فرو مي‌رفتم اين مسائل ديگر برايم اهميتي نداشت.
ما هر بار يکي از سکانس‌هاي موزيکال اثر را تکرار مي‌کرديم من دردم را فراموش مي‌کردم و زماني که فيلمبرداري تمام مي‌شد تازه ياد مشکل جسماني‌ام مي‌افتادم. از سويي دوست داشتم همه چيز از لحاظ تکنيکي درست پيش برود و همين باعث مي‌شد تلاش بيشتري انجام دهم.
اين عمل را مي‌توان شيوه حرفه‌اي براي رهايي از درد تلقي کرد؟
بله ولي من قصد ندارم اين مسئله را مطرح کنم که بازيگري گونه‌اي درمان براي اضطراب و رنج است اما وقتي شما اضطراب داريد باعث مي‌شود که بيشتر فکر کنيد و اين فکر کردن بيش از حد براي همه چيز باعث مي‌شود که شما ترسو شويد. براي مثال من چند سال پيش تجربه موزيکالي ديگري در تئاتر داشتم که بايد در آن تک‌خواني مي‌کردم و در مرکز توجه قرار مي‌گرفتم، آن زمان به هر دري مي‌زدم که از زير بار اين مسئوليت شانه خالي کنم اما در «لالا لند» قضيه فرق مي‌کرد، من در قالب شخصيتي با نام ميا زندگي مي‌کردم؛ شخصي که در زمان‌هايي شروع به آوازخواندن مي‌کرد و با اين تفکر توانستم صحنه‌هاي موزيکال فيلم را اجرا کنم.
ديگر اما استون مهم نبود زيرا اين ميا بود که از انتهاي گلويش فرياد مي‌زد و آواز مي‌خواند، آموزش صحيح بازيگري اين توانايي را در اختيارم گذاشت که تصور کنم در اتاق خوابم به‌تنهايي نشسته‌ام و آواز مي‌خوانم، درصورتي‌که ما در حال گذراندن فرايند فيلمبرداري در استوديو54 بوديم.
پس شما آموخته‌ايد که وحشت‌هايتان را به‌گونه‌اي انرژي مثبت تبديل کنيد؟
دقيقا، انرژي‌اي که مي‌تواند در راه‌هاي بسيار مثبت استفاده شود، مانند نويسندگي و يا هر هنر خلاقانه ديگري. اين نيرويي است که از درون من نشأت مي‌گيرد و به‌صورت کامل مربوط به خودم مي‌شود؛ قدرتي که مي‌توانم در مواقع ضروري از آن استفاده کنم. هيچ فيلم يا هنر ديگري نبايد روي چنين موهبتي تاثير بگذارد زيرا اين مسئله يک نيروي دروني است براي رهايي از مشکلاتي که مي‌تواند بسيار آزاردهنده باشد.
من پيش از آموختن چنين تکنيکي بيشتر زمان عمر خود را به‌عنوان يک آدم شکننده و حساس سپري کردم، اتفاقي که همواره آن را به چشم يک نفرين در زندگي‌ام مي‌ديدم.
به نظر مي‌رسد صدمات زيادي از اين جريان ديده‌ايد؟
بله، من نسبت به هر اتفاقي واکنش زيادي نشان مي‌دادم. زماني نکته‌اي من را تحت تاثير قرار مي‌داد مدت‌ها با آن کلنجار مي‌رفتم، اين مسئله در زمان‌هايي که اشتباهي انجام مي‌دادم و يا در کاري ناموفق بودم ديگر کشنده مي‌شد. مي‌دانيد من هم در هر صورت انسان هستم و مرتکب اشتباهاتي مي‌شوم، شما درحقيقت دوست نداريد در کاري ناموفق باشيد، دوست نداريد گند بزنيد و مانند يک انسان خوب علاقه‌اي به ناراحت کردن ديگران نداريد اما ناخواسته در چنين موقعيت‌هايي قرار مي‌گيريد و بايد قادر باشيد آن را کنترل و بعد مديريت کنيد. اگر انسان ضعيف و حساسي باشيد تمام اين مسائل براي شما مهم مي‌شود و قادر به انجام واکنشي مناسب نخواهيد بود.
بله، فکر مي‌کنم همه ما در چنين موقعيت‌هايي قرار مي‌گيريم.
مطمئن باشيد که همين طور است، نمي‌خواهم اين سخنان به نظرتان متکبرانه بيايد ولي من با تجربه‌اي که در بازيگري به‌دست آوردم اين نکته را کشف کرده‌ام که هيچ چيز ابدي نيست، روزي من هم زندگي را ترک مي‌کنم و اين بخشي از زندگي همه ما خواهد بود. در حال حاضر علاقه زيادي به کشف دريچه‌هاي جديدتر دارم، عاشق زندگي هستم و با استفاده از تمام اين آموخته‌ها و شيوه‌ها مي‌خواهم زندگي شادي داشته باشم، نکته اين‌جاست که همواره چيزهاي زياد ديگري براي آموختن وجود دارد.
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۸۶۷۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فیلم کوتاه «چوپان» در جشنواره شورت شورتز ژاپن/ رونمایی از پوستر فیلم
به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، فیلم کوتاه «چوپان» به نویسندگی و کارگردانی مهرشاد رنجبر در تازه‌ترین حضور جهانی خود به جشنواره شورت شورتز ژاپن راه یافت و به همین بهانه از پوستر این فیلم که آرمین رنگانی طراحی آن را برعهده دارد، رونمایی شد.
جشنواره شورت شورتز از جشنواره‌های مورد تأیید اسکار است که در آن برنده جایزه بهترین فیلم کوتاه داستانی، غیر داستانی و انیمیشن واجد شرایط نامزدی در بخش اسکار بهترین فیلم کوتاه خواهند بود.
این جشنواره از سال ۱۹۹۹ تأسیس شد و به عنوان یکی از بزرگترین جشنواره‌های فیلم کوتاه آسیا در توکیو برگزار می‌شود.
فیلم کوتاه «چوپان» در بیست و پنجمین دوره از این جشنواره از میان ۴۹۳۶ فیلم فرستاده شده به جشنواره انتخاب شده است.
«چوپان» به تهیه‌کنندگی مژگان رایگان و رضا فتح الهی‌پور روایتی است از دو ساعت مانده به اجرای بازبینی که گروه متوجه می‌شود، بازیگر نقش چوپان نمی‌تواند به اجرا برسد و میثم تلاش می‌کند تا به جای او روی صحنه برود.
نادر صادقی، سام دادخواه، رضا زمانی، مژگان رایگان، فرهنگ ادیانی، مهتاب ناظری، شیرین شجاعی، هادی افشین، هاشم ایمانی، فواد آزادی، میلاد دهقان، سارا امیری مقدم، فرهان فرهادی گروه بازیگران این فیلم را تشکیل می‌دهند.
جشنواره شورت شورتز از ۴ ژوئن تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۴ (۱۵ تا ۲۸ خرداد ۱۴۰۳) در توکیو برگزار می‌شود.
انتهای پیام/
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت