به نقل از «خبرگزاری میزان»

حذف دریفت از سریع ترین خودروی آئودی

تاریخ انتشار: ۱۹ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۸۴۴۶۶۳

خبرگزاری میزان- حالت‌ دریفت در حال همه‌گیر شدن در بین خودروهای اسپرت سراسر جهان است؛ اما به نظر می‌رسد در خودروهای آئودی اسپرت شاهد آن نخواهیم بود. به گزارش گروه فضای مجازیخبرگزاری میزان، استفان ریل، رئیس بخش توسعه‌ی آئودی اسپرت، استفاده از حالت دریفت را در خودروهای این شرکت رد کرده و تأکید کرده است که دریفت فقط باعث تلف شدن زمان و از بین رفتن تایر می‌شود؛ بنابراین اگر بخواهید با یک آئودی مدل اسپرت با ظاهری هجومی، تایرهایی در حال دود کردن و دریفتی با کنترل عالی خودنمایی کنید، مجبور خواهید بودبه جای فشار دادن یک دکمه، برای کنترل خودرو به خودتان متکی باشید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ریل می‌گوید: هیچ حالت دریفتی نخواهیم داشت. نه در R8، نه در RS3، نه در RS6 و نه در RS4. من علاقه‌ای به این حالت‌ ندارم و هیچ دلیلی برای استفاده از آن‌ نمی‌بینم. به نظر ما هیچ حسی در نشستن پشت فرمان و سوزاندن تایرهای عقب وجود ندارد، چون سرعتی وجود ندارد.

به نظر می‌رسد ریل و تیم وی در حال محروم کردن خود از ترفندی هستند که ثابت شده بین خریداران مشتاق، محبوب است و انجام آن از نظر فنی دشوار نیست. این روش، بسیار امن‌تر از نگه داشتن دکمه‌ی کنترل پایداری برای خاموش کردن همه‌ی ابزار الکترونیکی ایمنی است؛ کاری که آئودی اسپرت در واقع به شما اجازه‌ی انجام آن را می‌دهد.

ریل می‌گوید: می‌توانید با نگه داشتن دکمه‌ی خاموش کردن ESP برای سه ثانیه، خودتان دریفت را انجام دهید. در این صورت، خودرو حتی اگر کاملا از کنترل خارج شود، مداخله نخواهد کرد؛ چون شما از خودرو چنین درخواستی کرده‌اید. در واقع شما با فشردن آن دکمه کنترل کامل خودرو را می‌خواهید و خودرو آن را به شما واگذار می‌کند.

امروزه تقریبا همه‌ی خودروهای سریع، از فورد گرفته تا فراری، با حالت دریفت عرضه می‌شوند تا رانندگان آن‌ها بتوانند تنها با فشار دادن پای خود روی پدال گاز و چرخاندن فرمان مثل ستاره‌های رالی به نظر برسند. خطرات کنترل دریفت دستی توسط رانندگان (یا به قول پدرانمان، رانندگی واقعی) مهم‌ترین دفاع اخلاقی را برای شرکت‌هایی که از نسخه‌های کنترل کامپیوتری استفاده می‌کنند، فراهم می‌کند.

در حالی که منتقدان می‌گویند حالت‌های دریفت قابل اعتماد نیستند، طرفداران استدلال می‌کنند که این روش بسیار ایمن‌تر از خاموش کردن همه‌ی تجهیزات ایمنی است؛ چرا که هنوز هم یک سطح از کنترل پایداری پشت آن وجود دارد.

فرانسیسکو فان میل، مدیر بخش M شرکت بی‌ام‌و در هنگام عرضه‌ی M550i xDrive گفت: کنترل دریفت بسیار ایمن‌تر از خاموش کردن همه چیز است. رانندگان می‌توانند از خودروی خود در یک مسیر لذت ببرند؛ اما خودرو همچنان یک سطح دیگر از ایمنی دارد که اگر رانندگان خطایی مرتکب شوند، از آن‌ها محافظت کند.

اما آیا این سطح اضافه از ایمنی واقعا برای عموم مفید است؟ منتقدان می‌گویند امکان ندارد بتوان رانندگان را به استفاده از حالت‌های دریفت در جاده‌های برون‌شهری محدود کرد. در حقیقت تمامی حالت‌های دریفت، زاویه‌ی لغزش خودرو را با محدود کردن گشتاور تحویل‌شده به چرخ‌های محرک و ترمز کردن دقیق چرخ‌های غیرمحرک، حفظ می‌کنند؛ هرچند بعضی خودروسازان از استراتژی‌های دیگری نیز استفاده می‌کنند. معمولا برای خودروسازان نوشتن چند خط اضافه‌ در کد نرم‌افزاری برای مدیریت زاویه‌ی لغزش، ساده‌تر از یافتن فضایی آزاد روی داشبورد یا کنسول میانی برای دکمه‌ی حالت دریفت است.

موج حالت‌های دریفت با خودروی مسابقه‌ای لوتوس ۲۱۱ شروع شد که از دکمه‌های کنترل کشش متغیر بهره می‌برد که می‌توانست زاویه‌ی لغزش خودرو را به‌صورت آنی تغییر دهد. فراری یکی از اولین تولیدکنندگان سوپرخودرو بود که حالت دریفت خود را با مدل F430 به رخ کشید و سپس سیستم آن را در مدل 488GTB پیشرفت بخشید. پاگانی هم از چنین سیستمی استفاده می‌کند و مک لارن در خودروی 720S جدید خود یک حالت دریفت تعبیه کرده است. فورد این سیستم را در فوکوس RS به کار برده است و حتی مرسدس بنز در E63 AMG، نسخه‌ی سرعتی یکی از سنتی‌ترین و محافظه‌کارانه‌ترین سدان‌های سایز متوسط جهان، از چنین سیستمی بهره جسته است.

بی‌ام‌و در سال ۲۰۱۴ از آن هم فراتر رفت. این شرکت یک حالت دریفت در نمونه‌های اولیه‌ی خودروهای خودران سری ۲ کوپه و سری ۶ گرن کوپه قرار داد تا خودروهای سریعی را نشان دهد که می‌توانند به خودی خود دریفت انجام دهند. این نشان می‌دهد استفاده از یک حالت دریفت چه اندازه ساده است.

اما هیچ‌یک از این مثال‌ها برای متقاعد کردن آریل، کافی نیست؛ کسی که اصرار دارد هر راننده‌ای که به مهارت‌ها و جرأت خود اعتماد دارد، می‌تواند با یک خودروی آئودی اسپرت دریفت انجام دهد. همچنین، بیشتر خودروهایی که از حالت‌های دریفت استفاده می‌کنند، محورعقب هستند؛ در حالی که تمام خودروهای آئودی اسپرت، چهارچرخ محرک هستند. در نهایت، این پاسخ نهایی آئودی است: خودرو به گونه‌ای که ما تعریف کرده و ساخته‌ایم، سریع‌تر است و دریفت هم در واقع مناسب معماری خودروهای ما نیست.

منبع: زومیت

/انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۸۴۴۶۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(تصاویر) خودروی جذاب و اسپرت انگلیسی در راه ایران؟

ام‌جی سایبرستر ازجمله خودرو‌هایی است که توانسته توجه فراوانی را در جهان به سمت خود جلب کند. این خودروی چینی-انگلیسی به‌تازگی در تهران و روی خودروبر دیده‌شده و احتمالاتی مبنی بر ورود این خودرو به کشور وجود دارد.

به گزارش خبرآنلاین، خودروساز MG سال ۱۹۲۴ در آکسفورد انگلستان تأسیس شد. در طول سال‌ها، این برند تغییر کرده و اکنون تحت مالکیت سایک‌موتور چین است. MG سایبرستر برای اولین بار در جشنواره سرعت گودوود در جولای ۲۰۲۳ حضور یافت.

زبان طراحی محصولات ام‌جی در سایبرستر دیده می‌شود. طراحی خودرو به صورت کلی مدرن به نظر می‌رسد، اما ادای احترام به رودستر‌های نمادین MG هم در آن دیده می‌شود.

چراغ‌های جلویی تلفیقی از خطوط تند و تیز و همچنین خطوط منحنی دارند. کاپوت خودرو کشیده و خمیده به سمت پایین طراحی‌شده و باعث شده تا دماغه خودرو باریک‌تر به نظر برسد. درب‌های قیچی‌شکل و بالارونده از جذابیت‌های این خودرو به‌حساب می‌آیند. گرافیک داخلی چراغ‌های جلویی زیبایی و جذابیت خاصی دارند.

چراغ پشتی از سبک L مانند و متصل بهره برده و درون آن‌ها یک فلش دیده می‌شود. نمای کناری طراحی خمیده و منحنی‌شکلی دارد. تیونینگ شاسی سایبرستر توسط گروه ایتالیایی DANISI انجام می‌شود که قبلاً با گروه فرمول یک فراری همکاری می‌کرد.

سایبرستر به‌عنوان میراث MG، عناصر طراحی کلاسیک خود را با نمای جانبی متمایز و فضای داخلی با صندلی‌های چرمی ناپا و پنل مرکزی فیبر کربنی ادامه می‌دهد. در بالای فرمان، نمایشگر کیلومترشمار را خواهید دید که از سه پنل LCD تشکیل‌شده است. سیستم اطلاعات-سرگرمی سایبرستر از تراشه کوالکام اسنپدراگون ۸۱۵۵ بهره می‌برد که در مقایسه با دیگر رقبا ضعیف‌تر است.

نسخه پایه سایبرستر به یک موتور الکتریکی روی محور عقب تجهیز شده است که ۳۱۴ اسب‌بخار قدرت دارد. بهترین نسخه چهارچرخ محرک بوده و خروجی آن به ۵۴۴ اسب‌بخار می‌رسد. حداکثر سرعت سایبرستر ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت است. دو باتری برای این خودرو اسپرت در نظر گرفته‌شده است؛ باتری ۶۴ کیلووات و باتری ۷۷ کیلووات که برد آن‌ها به ترتیب ۵۰۱ تا ۵۸۰ کیلومتر است.

شاید این برد کم به نظر برسد؛ اما ام‌جی برای کنترل وزن خودرو، باتری بزرگ‌تری را نمی‌توانست نصب کند. سایبرستر چهارچرخ محرک برابر ۱۹۸۵ کیلوگرم وزن دارد.

این خودروی زیبا و اسپرت در صورت ورود به بازار ایران، می‌تواند لقب زیباترین و خاص‌ترین خودروی وارداتی بازار ایران را یدک بکشد!