به نقل از «فرهنگ نیوز»

عطوان بررسی کرد خویشتنداری روسیه در قبال آمریکا؛ آیا ترامپ مانند اردوغان ناچار به عذرخواهی خواهد شد؟

تاریخ انتشار: ۲۰ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۸۶۰۶۲۲

به گزارش فرهنگ نیوز ، عبدالباری عطوان در مقاله خود با اشاره به خویشتنداری روسیه در قبال حمله آمریکا به پایگاه الشعیرات سوریه نوشت: با گذشت دو روز از حمله هوایی آمریکا به فرودگاه الشعیرات در سوریه سوال های متعددی در مورد خسارت های ناشی این حمله و دلیل خودداری روسیه از واکنش به آن و نیز آینده روابط دو ابرقدرت مطرح است و اینکه حمایت عربی از حمله آمریکا چه بازتابی خواهد داشت؟

ترامپ و نمایش یک رئیس جمهور بی فکر

ترامپ به عنوان یک رئیس جمهور قوی ومتفاوت از رئیس جمهور ضعیف قبلی ظاهر نشد بلکه چهره یک رئیس جمهور بی فکر را به نمایش گذاشت که کشورش را گرفتار جنگ های منطقه ای و جهانی می کند به همین دلیل شایستگی او برای تصمیم گیری جنگ و صلح بسیار سوال برانگیز است تا جایی که تعدادی از اعضای کنگره بر لزوم مراجعه به قانونگذاران آمریکا پیش از هر حمله به سوریه و یا کشورهای دیگر تاکید کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در مقابل ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه با خودداری از رویارویی با آمریکا در جایگاه یک رئیس جمهور با تدبیر و خویشتندار ظاهر شد.

در این میان نیکی هلی نماینده آمریکا در شورای امنیت از احتمال حملات دیگر به سوریه سخن گفت، اما باید در نظر داشت اگر روسیه به موضع خود مبنی بر تعلیق تفاهمات با آمریکا ادامه دهد، چه بسا نحوه تعامل با حملات آمریکا با قبل متفاوت باشد.

خودداری روسیه از واکنش مستقیم

باید به یاد داشت هنگامی که ترکیه در راستای عرض اندام جنگنده روس را سرنگون کرد، رهبری روسیه خویشتنداری خود را حفظ کرد و در واکنش به این اقدام به تحریم اقتصادی آنکارا رو آورد تا جایی که اردوغان با خفت مجبور به عذرخواهی شد و چه بسا همین نتیجه برای لزوم اندکی تامل و درنگ و خودداری از شتاب زدگی کافی باشد.

احتمال واکنش روسیه در زمانی مناسب

در این میان تردیدی نیست که روسیه به تجاوز آمریکا واکنش نشان خواهد داد، هرچند خسارت های مادی و انسانی سوریه در حمله اخیر آمریکا محدود بود و به فرودگاه مورد حمله نیز چندان زیانی وارد نشد و چنانچه بحران سوریه آنطور که طبق خواست و رضایت روسیه حل و فصل نشود، این واکنش در زمانی مناسب اعلام شود.

ندانم کاری بی حد و اندازه ترکیه

نکته قابل توجه دیگر استقبال سریع کشورهای عرب خلیج فارس از حمله آمریکا به سوریه از همان دقایق اول بود، اما ندانم کاری ترکیه از این هم فراتر رفت و اردوغان و بن علی یلدریم نخست وزیر او علاوه بر استقبال از حمله آمریکا حملات بیشتر را خواستار شده و اعلام کردند یک حمله کافی نیست.

دشمنی بدون توجیه عرب‌های خلیج فارس با روسیه

این مواضع شتاب زده می تواند به ضرر عرب های خلیج فارس تمام شود زیرا این کشورها بدون توجیه در صف دشمنی علیه روسیه قرار گرفته اند و ترکیه نیز که برای جلوگیری از بحران اقتصادی قرارداد تجاری یکصد میلیارد دلاری با روسیه امضا کرده است، خود را در وضعیت بسیار سختی قرار خواهد داد به ویژه اینکه روابطش با همسایگان اروپایی متشنج است.

روابط ترکیه با آمریکا نیز مبهم است، زیرا واشنگتن در سوریه بیشتر کُردها را ترجیح داده و به آنها به عنوان همپیمانان قابل اعتماد می نگرد.

به هر حال رهبران سوریه و روسیه حمله موشکی آمریکا را مهار کردند، اما گزینه ها ی خود را باز گذاشتند.

اعتماد از دست رفته روسیه و آمریکا در سوریه

در مقابل، دولت دونالد ترامپ در حال حاضر در حال برآورد خسارت ها و تبعات پس از حمله به پایگاه الشعیرات هستند، زیرا جنگ با تروریسم در سوریه که در اولویت قرار دارد، متحمل ضربه سنگینی شده و هماهنگی های کلی و جزیی در سوریه از بین رفته است و علاوه بر این شیشه اعتماد دو قدرت در خاک سوریه شکسته و خرد شده تا جایی که سخت بتوان آن را ترمیم کرد.

نکته قابل توجه دیگر اینکه حمله نظامی بر اساس اخبار و شواهد و اسناد نادرست و بدون تحقیقات بین المللی بی طرفانه و بدون اجازه داخلی و مراجع قانونی انجام شد که نشان دهنده حجم گسترده بی فکری و حماقت است.

علاوه بر این حمله به پایگاه الشعیرات با بسیاری از وعده های انتخاباتی ترامپ در تناقض است؛ وعده هایی که مبتنی بر خودداری از دخالت نظامی در سایر کشورها به ویژه سوریه و سر دادن شعار «نخست آمریکا» بود.

باید در نظر داشت که در خاک سوریه و عراق بیش از 7000 نظامی آمریکایی و دهها هواپیما وجود دارند که در ماهها و روزهای آینده در معرض خطر قرار خواهند گرفت و این وضعیت موجب فرورفتن بیش از پیش آمریکا در جنگ بین دو کشور می شود، این در حالی است که ایران در کنار روسیه و سوریه ایستاده است.
با این تفاسیر باید گفت، ترامپ ممکن است با تشویق ها و حمایت های گرم کشورهای حاشیه خلیج مواجه شود که امیدوارند پس از شش سال شکست و ناکامی به هدف خود مبنی بر سرنگونی بشار اسد دست یابند، اما این دست زدن ها و تشویق ها محدود است و به سرعت محو می شود.

در این شرایط بعید نیست این کشورها نه تنها به لحاظ تقویت مالی و نظامی بکله از نظر راهبردی نیز بازنده اصلی جنگ کشورهای بزرگ در خاک سوریه باشند تا جایی که باید پرسید آیا همین کشورها نبودند که به دلیل حمایت از جنگ آمریکا در عراق انگشت پشیمانی به دهان گرفتند؟

منبع: فرهنگ نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farhangnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرهنگ نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۸۶۰۶۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دویچه‌وله: تحریم‌ها ناکارآمد است اما غرب ناچار است تحریم کند!

شبکه رسانه‌ای دولت آلمان می‌گوید: تحریم‌ها علیه ایران و روسیه کارآمد نیستند اما غرب مجبور است تحریم کند.

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: دویچه‌وله در تحلیلی که به ارزیابی تحریم‌های غرب اختصاص داشت، نوشت: ایران ۴۰ سال است که با تحریم‌های غرب زندگی می‌کند اما هرگز سرعت تحریم‌ شدنش به اندازه روسیه نبوده است. ایران می‌داند، چین می‌داند و ظاهراً دولت آمریکا هم می‌داند مبنی بر اینکه با وجود تحریم‌های موجود علیه صنعت نفت جمهوری اسلامی، نفت ایران با حجم بی‌سابقه به چین ارسال می‌شود. خاویر بلاس، ستون‌نویسی که مباحث مرتبط با انرژی و کالاها را برای بلومبرگ پوشش می‌دهد، اخیراً توضیح داد که چگونه نفت ایران به چین می‌رسد. اگر دولت چین را باور دارید، این کشور هیچ نفتی از ایران وارد نمی‌کند؛ صفر. حتی یک بشکه. در عوض، مقدار زیادی نفت خام از مالزی وارد می‌کند. به حدی که طبق داده‌های رسمی گمرک چین، این کشور به نوعی بیش از دو برابر بیشتر از تولید واقعی مالزی از آن کشور نفت می‌خرد. با تغییر نام نفت ایران، مالزی در سال گذشته پس از عربستان، روسیه و عراق به چهارمین تامین‌کننده بزرگ نفت خارجی چین تبدیل شد. سال‌هاست که ایران از امارات به عنوان مرکز دور زدن تحریم‌ها استفاده کرده است. دبی، یکی از هفت امارت امارات، دروازه ورود کالاهای ممنوعه غیر از نفت به ایران است. تهران مدت‌هاست که زنجیره‌های تامین خود را تغییر داده تا تقریبا همه چیزهایی که توسط آمریکا یا اتحادیه اروپا تحریم شده، به دست آید.

پس از تحریم‌های غرب، روسیه مجبور شد مسیرهای تجاری مشابهی ایجاد کند تا از تامین پایدار کالاهای حیاتی برای اقتصاد خود اطمینان حاصل کند. جمهوری‌های شوروی سابق در آسیای مرکزی برای دور زدن تحریم‌ها ایده‌آل بوده‌اند، زیرا کشورهایی مانند قزاقستان یا قرقیزستان بخشی از اتحادیه گمرکی با مسکو هستند. علاوه‌بر این، فواصل بسیار زیاد، کنترل تحریم‌ها را عملاً غیرممکن می‌کند؛ قزاقستان به تنهائی بیش از ۷۵۰۰ کیلومتر با روسیه مرز مشترک دارد.

به‌عنوان مثال، به‌دلیل استراتژی تحریم‌های روسیه، ارمنستان شاهد افزایش تقریباً ۱۰۰۰درصدی واردات خودروها و قطعات آلمانی در سال گذشته بود. بر اساس آخرین داده‌های ارائه‌شده توسط پایگاه داده جهانی ردیابی تحریم‌ها، روسیه تحریم‌شده‌ترین کشور جهان است. با این حال، اقتصاد روسیه سال گذشته رشد قابل‌توجهی معادل ۳.۶‌درصد را تجربه کرد و به گفته‌ وزیر دارایی، کرملین انتظار دارد که نرخ رشد در سال ۲۰۲۴ «در همان سطح» باقی بماند. صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی‌های رشد روس‌ها را تایید می‌کند و نرخ رشد تولید ناخالص‌ داخلی را ۳.۲درصد تعیین می‌کند.

تحریم‌های مالی، دسترسی بانک‌های روسیه به بازارهای مالی بین‌المللی را محدود و آنها را از سیستم بانکی مهم و حیاتیِ سوئیفت (SWIFT) که عامل انجام اکثر نقل‌وانتقالات بین‌المللی پول و اوراق بهادار است، خارج کرده‌اند. علاوه‌بر این، بانک مرکزی روسیه از دسترسی به ذخایر هنگفت خود که در کشورهای G۷ قرار دارد، محروم شده است. نکته قابل‌توجه این است که تنها تحریم‌هایی که توسط شورای امنیت سازمان اعمال می‌شوند از نظر قانونی برای همه کشورهای جهان الزام‌آور هستند. در واقع چند کشور مانند هند، برزیل و چین وجود دارند که به این تحریم‌ها پایبند نبوده‌اند.

با وجود عدم‌قابلیت اجرای کامل تحریم‌ها توسط غرب، چرا این کشورها همچنان به اعمال آنها ادامه می‌دهند؟ به گفته کریستین فون سوست، کارشناس تحریم‌ها در مؤسسه آلمان برای مطالعات جهانی و منطقه‌ای، «اگر هیچ تحریمی اعمال نمی‌شد، تقریباً مانند حمایت ضمنی ‌بود، یا انگار کسی به حمله روسیه پاسخ نمی‌دهد.»

واشنگتن قصد دارد چند بانک چینی را هدف قرار دهد تا از اعمال تحریم‌های غرب اطمینان حاصل کند. دولت جو بایدن، می‌خواهد پکن را از سیستم مالی جهانی کنار بگذارد تا جریان تامین مالی ماشین‌آلات جنگی روسیه را متوقف کند.

در اتحادیه اروپا، ژانویه سال گذشته فردی به نام دیوید اوسالیوان، فرستاده ویژه تحریم‌ها از ایرلند، برای مشارکت در تلاش‌های دیپلماتیک به منظور اجرای رژیم تحریم‌های این اتحادیه، منصوب شد. وظیفه او همچنین این است که برای مثال به کشورهای همسایه روسیه سفر کند و دولت‌های آنجا را متقاعد کند که تحریم‌ها را با جدیت بیشتری اجرا کنند. مشکل کلی این است که هم روسیه و هم ایران، راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌ها دارند.