تلاش بیپرده روحانی برای انکار وعدهها/ سوالی از رئیسجمهور که اجازه طرح نیافت
تاریخ انتشار: ۲۳ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۸۸۵۶۲۸
طنز تلخ ماجرا اینجاست که جناب روحانی در حالی تلاش وافری انجام دادند که تصویری گل و بلبل از اوضاع اقتصادی ترسیم کنند.
سرویس سیاست مشرق - روزنامهها و جراید در بخش سرمقاله و یادداشت روز به بیان دیدگاهها و نظریات اصلی و اساسی خود میپردازند؛ نظراتی که بیشتر با خط خبری و سیاسی این جراید همخوانی دارد و میتوان آنرا سخن اول و آخر ارباب جراید عنوان کرد که اهمیت ویژهای نیز دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
********
نگران میانهروها یا خستهها؟!
محمد صرفی در کیهان نوشت:
پس از نشست خبری روز دوشنبه جناب آقای روحانی – یک روز پیش از آغاز رسمی ثبتنام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری- و پخش زنده آن از صداوسیما، عدهای نسبت به این نوع پوشش خبری در فاصله کمتر از 40 روز مانده به انتخابات اعتراض کرده و معتقد بوده و هستند صداوسیما با کدامین ادله و مجوز آنتن زنده را در اختیار ایشان و یک نشست تقریباً تبلیغاتی گذاشته است؟ آیا صدا و سیما مرعوب تبلیغات و جنگ روانی گسترده مدعیان اعتدال- اصلاحات طی هفتههای اخیر شده است؟! این سؤالی جدی است که لازم است مسئولین صدا و سیما –به عنوان تاثیرگذارترین رسانه در انتخابات- درباره آن به طور جدی فکر کنند و اسیر تبلیغاتی نشوند که از یک سو مدعی است صداوسیما دیگر مخاطب ندارد و از سوی دیگر به دنبال قبضه انحصاری آنتن رسانه ملی است!
در نشست روز دوشنبه هنگامی که یکی از خبرنگاران درباره تناقض سخنان سال 92 ایشان درباره وعده تحول اقتصادی در 100 روز و سخنان اسفند سال 95 مبنی بر اینکه مشکلات 40 سال دیگر هم حل نمیشود پرسید، واکنش اولیه آقای روحانی به این سؤال بسیار مثبت بود و گفت مدتهاست منتظر چنین سؤالی بوده است تا یک دروغ بزرگ که انتشار آن کار مخربان است را برملا سازد! آقای روحانی با انکار وعده حل مشکلات و ایجاد تحول اقتصادی در 100 روز، گفت سخنان خود را به خوبی به یاد دارد و وعده ایشان این بوده است که پس از 100 روز بگویند و گزارش بدهند چه کردهاند.
اولین نکته و سؤالی که مطرح میشود آن است که چرا سایت ریاست جمهوری با سانسور این پرسش و پاسخ، فرصت افشای این دروغ بزرگ را از جناب ایشان گرفته است؟! عین عبارت آقای روحانی در تبلیغات انتخاباتی سال 92 از این قرار است؛ «در برنامه مدون من، علاوه بر برنامه برای حل مشکلات اقتصادی، اجتماعی، سیاست داخلی، سیاست خارجی و امور فرهنگی، برنامه کوتاهمدت یک ماهه و 100 روزه وجود دارد. ما میتوانیم در یک زمان کوتاه، تحول اقتصادی در کشور بهوجود آوریم. دولت تدبیر و امید قادر است معضلات کشور را به حلوفصل برساند. من، دولت راستگویان تشکیل خواهم داد». آقای روحانی همان سال و در جای دیگری شبیه همین عبارات فوق را تکرار کرده و گفتهاند؛ «در برنامه مدون من، برنامه کوتاهمدت یک ماهه و 100 روزه وجود دارد؛ ما میتوانیم در یک زمان کوتاه، تحول اقتصادی در کشور بهوجود آوریم و در آن تحول اقتصادی، بتوانیم با ایجاد یک دوره تنفس، به کارخانهها و مراکز تولیدی که امروز مشکل دارند، مشکلات آنها را در آن مدت کوتاه، حلوفصل کنیم».
وقتی هم که خبرنگار خواست عین جملات ایشان را بخواند، اطرافیان اجازه ندادند و خود ایشان نیز با لحنی خاص گفتند مقالهتان را خواندید و استفاده کردیم و میدانیم چه میخواهید بگویید. عدهای هم که گویا از اصل برای همین کار ردیف شده بودند در اقدامی زشت و غیراخلاقی شروع به کف زدن و خندیدن کردند! فارغ از اصل سؤال و جواب، این شیوه برخورد با یک پرسش به هیچ عنوان زیبنده دولت راستگویان و هیچ دولت و دولتمرد دیگری نیست. همین نوع برخوردهاست که باعث میشود فلان آقای وزیر به خود جرات دهد چنان حرکتی در مقابل یک سؤال از خود بروز دهد و وقتی هم با موج اعتراضها روبرو میشود به جای عذرخواهی، با لحنی قلدرمآبانه بگوید همین است که میبینید! وقتی با خبرنگاران و مقابل دوربینها چنین برخوردهایی میشود، مردم چطور و اصلاً چرا باید نمایشهایی مثل «حقوق شهروندی» را جدی بگیرند و برای آن تره خرد کنند؟!
دولت یازدهم در حالی که تنها 22 روز از فروردین ماه میگذرد 5 سفر استانی داشته است. حال آنکه این آمار در کل شش ماه سال گذشته 5 سفر بوده است. شاید عدهای بگویند مگر شما مخالف پرکاری و فعالیت و سفرهای استانی دولت هستید؟ به طور قطع هیچ شهروندی از داشتن دولتی پرکار و فعال ناراحت نیست و گلهای ندارد اما دولت محترم فکر نمیکند میتوانست همین انرژی و فعالیت را در چهار سال گذشته هم داشته باشد و به کار بندد؟ اگر دولت چنین انرژی و ظرفیتی دارد، پس چرا در این چهار سال نشانی از آن نبود و اگر اساساً ندارد ناگهان در این چند روز از کجا و برای چه آمده است؟!
نکته دیگر آن که در این نشست به سیاق نشستهای قبلی خبرنگاران باید از ابتدای مراسم سؤال خود را مکتوب به مسئولین و دستاندرکاران تحویل دهند. البته چنین رویهای مختص به نشستهای رئیسجمهور نبوده و در برخی دیگر از نشستها هم دیده میشود که به هیچ عنوان قابل هضم نیست و شائبههای جدی و فراوانی را ایجاد میکند و شاید از همین روست که سالهاست خبرنگار کیهان فرصت طرح پرسش را نیافته است!
در اینگونه نشستها، رسانهها اغلب چند سؤال طراحی کرده و به خبرنگار خود میدهند تا چنانچه سؤال اول پرسیده شد، سؤال بعدی مطرح شود. اما اینبار کیهان یک سؤال بیشتر نداشت و علتش هم آن بود که تقریباً مطمئن بودیم چنین سؤالی از سوی دیگر رسانهها پرسیده نخواهد شد. گرچه در کنار این اطمینان، از این هم تقریبا مطمئن بودیم که بسیار بعید است چنین سؤالی فرصت مطرح شدن بیابد. گرچه دست اندرکاران نشست در جریان سؤال کیهان هستند اما بجاست مردم هم آن را بدانند و درباره آن فکر کنند. سؤال کیهان این بود؛ جناب آقای رئیسجمهور! آمریکاییها اخیراً به صراحت اعلام کردهاند تحریمهای جدید علیه ملت ایران را به علت نگرانی از تاثیر آن بر نتیجه انتخابات، به تعویق انداخته و آن را به پس از انتخابات موکول میکنند. به نظر شما علت این کار آمریکاییها چیست و آنها نگران از دست دادن چه چیزی در این انتخابات هستند؟!
بهترین راه آن بود که این سؤال طرح میشد و پاسخ آن را مستقیماً از زبان جناب آقای رئیسجمهور میشنیدیم اما حال که چنین نشد به نکتهای کوتاه در این باره بسنده میشود. آمریکاییها مدتهاست از ادبیات و دوقطبی «تندرو-میانهرو» درباره سیاست داخلی ایران دم میزنند و آشکارا میگویند باید میانهروها را تقویت کرد و نگذاشت تندروها بر مصدر امور بنشینند. شاید عدهای بگویند تندروها در خفا با طرف مقابل بستهاند و این حمایتها نیز ناشی از توافق پنهانی و نانوشته است. اما حداقل در مورد دولت یازدهم میتوان گفت چنین تحلیلی چندان پذیرفتنی نیست. اما این دولت یک ویژگی خاص دارد که بسیار به کار آمریکاییها میآید و آن هم چیزی نیست جز «بیحالی و خستگی»! و در مواردی نیز «وادادگی» در مقابل دشمنان بیرونی.
برای آمریکایی که بزرگترین جنگ اقتصادی تاریخ را علیه جمهوری اسلامی کلید زده، چه دولتی بهتر از این که وعدههایش را انکار میکند و مردانش معتقدند باید مدیر از خارج وارد کرد و قدرت رقابت تولیدی ما نهایتاً در حد قورمهسبزی و آبگوشت بزباش است و پذیرایی قطارها را هم باید به شرکت خارجی سپرد و در نهایت معتقد است 100 سال دیگر هم مشکلات اقتصادی حل نمیشود؟! به راستی آمریکاییها حق دارند نگران باشند. کشتی گرفتن با حریف خسته و بیحال، از سرشاخ شدن با حریف آماده و قبراق بسیار راحتتر است.
در تاریخ اقتصاد ایران کمتر دیده می شود که کالا یا کالاهایی به صورت شرعی یا قانونی، تحریم شود. با این حال مقام معظم رهبری در بیانات اول فروردین خود در حرم مطهر رضوی، بر این موضوع تاکید کردند که «واردات کالاهایی که در داخل به قدر کافی تولید می شود، بایستی به صورت یک حرام شرعی و قانونی شناخته شود.» لذا این که چرا ایشان تا این حد به این موضوع تاکید کرده اند، موضوعی است که می بایست سیاست گذاران اقتصادی مد نظر قرار دهند و از سوی دیگر، مردم هم در انتخاب سبد کالاهای خود به آن توجه داشته باشند.
بیماری عادت به واردات
با نگاهی چندین ساله به وضعیت تعامل اقتصادی ایران با جهان، می توان این نکته را برداشت کرد که سال های سال است به دلایل مختلفی نظیر دسترسی به درآمدهای نفتی توسط دولت ها، تمایل به تامین سریع مایحتاج اقتصادی کشور از طریق واردات کالا به عادتی کهنه در اقتصاد کشور تبدیل شده است.
طی سالیان زیاد، از یک سو دولت ها تلاش داشته اند به کمک درآمدهای نفتی قیمت ارز در بازار را کنترل کرده و مانع از ایجاد شوک های ارزی شوند. موضوعی که تبعات اصلی آن را می توان، تقویت تصنعی ارزش پول ملی و ارزان تر تمام شدن واردات عنوان کرد. از سوی دیگر هرگاه کمبودی در بازارهای کالایی به وجود آمده که ناشی از سوء تدبیر در هدایت سمت عرضه اقتصاد یا شوک های مختلف داخلی و خارجی بوده، گزینه نخست و راحت برای رفع این کمبود، واردات بوده است. موضوعی که به چشم پوشی از ظرفیت های رشد واقعی تولید و تشکیل سرمایه در کشور منجر شده است. مجموع این موارد، شرایطی را رقم زده است که به گفته دکتر نیلی، مشاور اقتصادی رییس جمهور، تعامل اقتصادی ایران با دنیا، بیشتر از نوع بازرگانی و نه سرمایه ای بوده است.
اقتصادی که هنوز چرخ وارداتش روی ریل های قبلی می چرخند
با این وجود، در چند سال اخیر که تحریم های اقتصادی کشور تشدید شد، مصرف بهینه درآمدهای ارزی و جلوگیری از هدررفت آن برای واردات کالاهای غیر ضروری مورد توجه قرار گرفت. چرا که سال های سال است، کالاهای مصرفی، رده های اول واردات غیر نفتی کشور را شکل می دهند. بر خلاف صادرات غیر نفتی که شامل کالاهایی می شود که می توان از آن ها برای تولید کالاهای با ارزش افزوده بالاتر استفاده کرد. طبق آخرین آمارهای گمرک، در سال 95، ذرت دامی، لوبیای سویا، وسایل نقلیه موتوری، قطعات خودرو و برنج 5 محصولی بوده اند که بیشترین ارزش واردات را به خود اختصاص داده اند. کالاهایی که زمینه های تولید آن ها به کمک تدبیر و مدیریت صحیح اقتصادی در کشور می تواند فراهم شود.
فراتر از این موضوع، در سال های اخیر این مسئله مورد توجه قرار گرفت که چرا بنیان های تولید کشور، به سمت و سویی هدایت نمی شوند که تا حد ممکن نیاز به واردات نداشته باشیم و در عوض به صادرکننده خیلی از کالاهایی تبدیل شویم که روی کاغذ پتانسیل های تولید آن ها را داریم. شاید سخن گفتن در این زمینه و ارائه شاخص کمی دشوار باشد اما شواهد و قرائن نشان می دهند که وضعیت کیفی تولید و فناوری در کشور همسو با روندهای جهانی نیست و همین موضوع، جاذبه ورود کالاهای برخوردار از فناوری های پیشرفته را برای مصرف کنندگان داخلی بیش از پیش کرده است.
در این زمینه اگرمحصولات صادراتی را گل سرسبد تولیدات کشور به حساب آوریم، می توان به شاخص پیچیدگی محصولات صادراتی توجه کرد. این شاخص جهانی، به طور خلاصه میزان توانایی کشورها را در تولید کالاهای پیچیده نشان می دهد. موضوعی که نیازمند فراهم ساختن ساختارهای مناسب برای تعامل فعالان اقتصادی و تولیدکنندگان در جهت تجمیع دانش های پراکنده تولید و متنوع کردن و کاربردی کردن آنها است. بر این اساس، در اقتصادهایی که می توان آن ها را پیچیده خواند، افراد برخوردار از دانش های مختلف اعم از طراحی، بازاریابی، تامین مالی، دانش فنی، مدیریت منابع انسانی و حقوق تجاری می توانند با یکدیگر تعامل و دانش خود را برای تولید محصولات ترکیب کنند. اما در جوامعی که بخش هایی از این مجموعه قابلیت ها غایب باشند امکان ایجاد چنین محصولاتی وجود ندارد. بر اساس آخرین آمارها از این شاخص، ایران در بین 146 کشور، رتبه 96 را به خود اختصاص داده است. آن هم علیرغم وجود سیل عظیم تحصیل کردگان آموزش عالی و نیروهای علمی و فنی موجود در کشور که نیازی به ارائه عدد و رقم در این خصوص نیست.
مجموع این آمار و اطلاعات، مبین فشار واردات کالاها به بنیان های تولید کشور چه از منظر ارتقای فناوری و چه از منظر بیکاری نیروی کار بالقوه ومعطل ماندن ظرفیت های تولید است. موضوعی که علاوه بر آن، از طریق صرف ارز محدود در کشور به اقلام کمتر ضروری، اقتصاد کشور را در معرض انواع وابستگی های تجاری قرار می دهد.
اما راه علاج این کاهش فشار به تولید و اشتغال کشور چیست؟ منطق اقتصادی و عقل حکم می کند که در تولید کالاهایی که پیچیدگی کمتری دارند، می توانند در داخل تولید شوند و به خصوص ظرفیت تولید متناسب با نیاز آن ها در کشور وجود دارد، فقط و فقط به تولیدکننده و نیروی کار داخلی سپرده شود. کالاهایی مانند خوراک، پوشاک، برخی لوازم خانگی و ... از این دست هستند.
اما در خصوص کالاهایی که پیچیدگی بیشتری دارند و یا کمبود آن ها در کشور، به گونه ای است که امکان تولید آن ها در کوتاه مدت وجود ندارد، طبعاً واردات مدیریت شده با هدف مهندسی معکوس، الگوبرداری از آن ها، ایجاد فضای رقابتی و زمینه سازی تدریجی برای تولید آن ها در میان مدت الزامی است.
در این رابطه تاکید محکم رهبر معظم انقلاب بر عدم واردات کالاها آن هم کالاهایی مصرفی که توان تولید بسیاری از آن ها به صورت رقابتی وجود دارد (مانند خوراک، پوشاک، لوازم خانگی) را، می توان قدم اول بر ترک عادات تجاری غلط گذشته عنوان کرد.
خرق عادتی که روح آن، تقویت تولید داخل است و می تواند به عنوان نقطه آغازی برای عزیمت همزمان تولید و اشتغال کشور به سوی کانال های واقعی ایجاد ارزش افزوده و نقش آفرینی متناسب با جایگاه ایران در جمع بیست اقتصاد بزرگ جهان منجر شود.
100 دقیقه تلاش برای تضاد با خویشتن
محمد زعیمزاده در وطنامروز نوشت:
کنفرانس خبری روز دوشنبه حجتالاسلام روحانی درست یک روز قبل از آغاز ثبتنامهای انتخابات ریاستجمهوری دوازدهم و احتمالا با هدف استفاده حداکثری از ظرفیت تبلیغی دولت مستقر در حالی برگزار شد که به نظر میرسد خروجی آن با اهداف مدنظر جناب رئیسجمهور و مجموعه مشاورانش که در این کنفراس هم از کوچینگ صریح رئیسجمهور حتی جلوی دوربینها غافل نبودند، فرسنگها فاصله دارد.
حقیقت این است که از جهت محتوای ارائهشده توسط جناب رئیسجمهور در کنفرانس خبری، خود نگارنده در بدایت امر از باب تکثر سوژههای تیترخور دچار نوعی سرگیجه شدم؛ جناب روحانی در کنفرانس خبری یک ساعت و 40 دقیقهای خود آنقدر سوژه به همکاران ما دادهاند که احتمالا امروز همه اصحاب رسانه برای انتخاب تیتر دچار وفور نعمت هستند اما سوالی که برای بنده پیش آمد این بود که حقا و انصافا نخ تسبیح این همه ضدونقیضگویی کجاست؟
آنچه عجالتا الان به ذهنم میرسد و قبلتر هم اندکی شرح دادم اما به نظر میرسد در روز دوشنبه خود رئیسجمهور آن را با مثالهای متعددی شرح داد، دور بودن مسؤولان دولتی از واقعیتهای جامعه یا تلاش برای دور ماندن از واقعیتهاست، نکتهای که روح حاکم بر سخنان رئیسجمهور در روز دوشنبه بود و در جایجای سخنان ایشان میتوان مثالهای متعددی برای این قضیه برشمرد.
طنز تلخ ماجرا اینجاست که جناب روحانی در حالی تلاش وافری انجام دادند که تصویری گل و بلبل از اوضاع اقتصادی ترسیم کنند که سعی خودشان در توجیه وضعیت اقتصادی دهکهای پایین جامعه بخوبی نشان میدهد درام بودن اوضاع تا حدودی برایشان روشن است اما حتی برای نمایش در مرز واقعیت بودن و حفظ پرستیژ واقعنمایی به خود زحمت نمیدهند چند انتقاد ساده را هم بپذیرند.
جناب روحانی برای طی این مسیر یعنی خارج از واقعیت ماندن، 2 راه را در پیش گرفته است؛ اول تکذیب هر آنچه قبلا وعده داده بود و به عبارتی تکذیب خود و تضاد با خویشتن- حتی آن وعدههایی که در ذهن مردم تهنشین شده است - و دیگری انداختن همه مصیبتها گردن دولت قبل.
قله تلاش رئیسجمهور برای طی راه اول تکذیب وعده 100 روزه خود برای حل مشکلات بود، مسالهای که نشان داد جناب روحانی تقریبا توانایی تکذیب همه چیز را دارند و برای رسیدن به هدف اساسا نگران مخاطب هم نیستند و فکر میکنند به سبک دوره قاجار تنها رسانهای هم که وجود دارد همین تریبونی است که ایشان در اختیار دارند. بعید است جناب روحانی فراموش کرده باشند در نخستین سخنرانی خود بعد از پیروزی در انتخابات و پس از تجدید میثاق با آرمانهای حضرت امام(ره) گفته است: «وعده میدهیم طبق سخنان قبلی، حتماً طی 100 روز اول و حتی کوتاهتر از آن، اقدامات ضروری و فوری را برای رونقبخشی اقتصادی و حل مشکلات انجام دهیم.» پس چطور در روز روشن میگوید چنین حرفی نزدم و عدهای تخریبگر آن را به من نسبت دادند؟
بعید است جناب روحانی نداند که اسفند 95 و پس از یک انتظار یک ساله برای اعلام نرخ رشد اقتصادی در سال 94، چه آماری ارائه شد و ایشان روز دوشنبه و در روز روشن رشد اقتصادی سال 94 را مثبت اعلام میکند. بعید است ایشان یا مسؤول دیگر از وضعیت معیشتی مردم، از خیمه سنگین رکود بر اقتصاد کشور و سونامی تعطیلی کارخانهها خبر نداشته باشد و با اطلاع از نرخ بیکاری و... اینچنین درباره اقتصاد تصویر گل و بلبلی ترسیم کند.
بعید است جناب روحانی فراموش کرده باشد که در زمان تبلیغات انتخابات یازدهم چگونه همه مسائل را سادهسازی و این تصویر را ارائه کرد که با بستن با کدخدا همه مشکلات حل میشود و خود را متخصص بستن با کدخدا دانست و حالا بگوید من کی گفتم چنین و چنان میشود. حالا سوال این است: دلیل این همه تلاش برای دور بودن از واقعیتها چیست؟
شاید بخشی از پاسخ این باشد که امروز دولت جناب روحانی و حامیانش گرفتار فضایی هستند که خود ساختهاند، جریانی که حداقل در 28 سال اخیر 20 سال زمامدار امور بوده است اما همواره در نزدیکی هر انتخاباتی سعی میکند به رادیکالترین شکل ممکن اولا دامن خود را از نارساییها پاک کند و ثانیا مطالباتی را پدید بیاورد که قدرت پاسخگویی به آنها را ندارد و انباشتی از ناکارآمدیها پدید آورد و هر 4 سال به شکل غیرمسؤولانه این سیکل را بازتولید کند.
این همه خارج از واقعیت بودن دلیلی ندارد جز اینکه دولت در سال چهارم خود و در پاسخ به این انباشتگی خودساخته از نارساییها چارهای جز این روش ندارد.
وعدههای فراموششده
محمدجواد اخوان در جوان نوشت:
نشست خبری اخیر رئیسجمهور، هرچند پیش از آغاز فرایند رسمی انتخابات برگزار شد، اما همانگونه که قابل پیشبینی بود، از فضای انتخابات پیش رو متأثر بود، ازاینرو بخش عمدهای از سخنان آقای روحانی به موضوع کارنامه دولت یازدهم و تحقق وعدههای دادهشده در انتخابات یازدهم اختصاص داشت.
در این میان آنچه قابلتأمل بود، تلاش بیپرده رئیسجمهور محترم برای انکار وعدهها در مواجهه با پرسشهای خبرنگاران بود. چنانکه ایشان چند بار با بهرهگیری از عبارت «من نگفتم» آنچه را که در فضای رسانهای و افکار عمومی به وی نسبت داده میشد، تکذیب میکرد. منطق آن است که وقتی فردی خود صراحتاً میگوید که سخنی را نگفته است، باید ادعای وی را حمل بر صحت نهاد، مگر آنکه بینهای معتبر برخلاف آن وجود داشته باشد.
با تأسف باید گفت برخلاف چند محور از تکذیب انکارهای اخیر آقای روحانی، بینههایی قوی وجود دارد و آن صوت و تصویر ایشان در سال 92 است که همان زمان از سیمای جمهوری اسلامی پخش و از سوی میلیونها ایرانی مشاهدهشده است. اگر ایشان اکنون مدعی هستند که وعدهای مبتنیبر حل مشکلات در 100 روز نداشتهاند، اکنون چند فیلم از بیان صریح ایشان در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی در حال دستبهدست شدن است که ایشان در آن بهصراحت از وجود برنامه 100 روزه برای حل مشکلات سخن میگوید. اگر ایشان اکنون مدعی است که حل مشکلات اقتصادی کشور را به مذاکرات هستهای منوط نکرده است، متن سخنان ایشان در بایگانی رسانههای کشور موجود است که حتی حل مشکل آب خوردن مردم را معطل مذاکرات هستهای توصیف میکند.
اکنون فیلمی از ایشان در همین شبکههای اجتماعی - که وی افتخار خود را زنده نگهداشتن این شبکهها میداند - وجود دارد که وعده چنان گشایش اقتصادیای میدهد که مردم کشور را از دریافت یارانه نقدی بینیاز کند و اکنون که بعد از چهار سال خبرنگاری تحقق این وعده را میپرسد، حل این مشکل را خارج از توان دولت معرفی میکند و نیازمند مشارکت دیگر قوا میخواند. طبیعتاً خبرنگار مربوط فرصت یا جسارت این پرسش را نیافته که در ادامه بپرسد اگر قرار بود این مسئله توسط مجلس و قوه قضائیه و... تحقق یابد، چرا نامزد انتخابات ریاست جمهوری وعده آن را داد. البته آنچه در مورد وعدهها در نشست اخیر بدان پرداخته شد، تنها معدودی از چند صد وعدهای است که مردم در حوزههای مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی از نامزد پیروز انتخابات یازدهم شنیدهاند و در مورد تحقق یا عدم تحقق اینها، گفتنی بسیار است. خبرنگاران در حالی نشست اخیر ریاست جمهوری را ترک کردند که با انبوهی از «نگفتمها» و «تکذیبها» مواجه شده بودند و در یککلام تصویری که مخاطبان از این نشست دریافت کردند، کوهی از وعدههای فراموششده بود؛ وعدههایی که چهار سال پیش رئیس دولت فعلی را راهی پاستور کرد و اکنون به هر دلیل آن وعدهها یا تکذیب میشوند یا تفسیرهای جدیدی از آنها ارائه میگردد. بیجهت نیست که چهار سال پیش در کوران رقابتهای انتخابات ریاست جمهوری 92، رهبر معظم انقلاب در هشداری نسبت به
منبع: مشرق
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۸۸۵۶۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رئیسی: روابط ایران و سریلانکا افزایش یابد
رئیس جمهور گفت: نیروهای جوان، تحصیلکرده و باانگیزه بزرگترین ظرفیت دو کشور برای پیشرفت هستند و ایران از ارتقای سطح همکاریها در حوزه جوانان استقبال میکند. - اخبار سیاسی -
به گزارش حوزه دولت خبرگزاری تسنیم، آیتالله سید ابراهیم رئیسی شامگاه چهارشنبه به وقت محلی در ادامه برنامههای سفر رسمی یکروزه خود به سریلانکا، در نشست مشترک هیئتهای عالیرتبه دو کشور ضمن ابراز خرسندی از بهرهبرداری رسمی از طرح چند منظور برقآبی «اومااویا»، اجرای مشترک این پروژه را یکی از نمادها و جلوههای همبستگی و دوستی فیمابین دو ملت توصیف کرد.
رئیس جمهور با بیان اینکه شرکتها و متخصصان ایرانی آمادگی مشارکت در دیگر طرحها و پروژههای عمرانی سریلانکا را دارند، از آمادگی جمهوری اسلامی ایران برای صدور خدمات فنی-مهندسی به سریلانکا در راستای کمک به پیشرفت این کشور خبر داد و گفت: پیشنهاد میکنم کارگروه مشترکی با حضور وزرای مربوطه برای تسریع در ارتقا روابط اقتصادی تشکیل شود. همچنین تشکیل منظم و مستمر جلسات کمیسیون مشترک همکاریهای اقتصادی میتواند در ارتقای سطح روابط اقتصادی و تجاری دو طرف بسیار موثر باشد.
رئیسی با اشاره به پیشرفتهای جمهوری اسلامی ایران در حوزه فرهنگی، علمی و آموزشی، ضمن اعلام آمادگی کشورمان برای انتقال تجربیات ارزشمند خود به سریلانکا افزود: نیروهای جوان تحصیلکرده و باانگیزه بزرگترین ظرفیت دو کشور برای پیشرفت هستند و ایران از ارتقای سطح همکاریها در حوزه جوانان استقبال میکند.
رئیس جمهور با بیان اینکه دو کشور از زیرساختهای مناسبی در صنعت گردشگری برخوردارند، همکاری در عرصه صنعت گردشگری و همکاریهای منطقهای و بینالمللی را از دیگر زمینههای مورد علاقه و دارای ظرفیت برای گسترش همکاریهای فیمابین برشمرد و اظهار داشت: غربیها پیشرفت ما را نمیخواهند و به همین دلیل برای اعمال فشار روی کشورهای مستقل به حربه حقوق بشر متوسل میشوند، لذا لازم است همکاریهای منطقهای و بینالمللی دو کشور در راستای بیاثر کردن این دشمنیها تقویت شود.
رئیسی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به تداوم نسلکشی رژیم صهیونیستی در غزه، با تاکید بر ضرورت اقدام هماهنگ کشورهای اسلامی و مستقل برای توقف جنایات این رژیم، رفع محاصره غزه و آغاز امدادرسانی گسترده به مردم مظلوم و مقتدر غزه گفت: بر اساس تصریح همه نظامات حقوقی اشغالگری و تجاوز به هیچ وجه برای اشغالگر حق مالکیت و مشروعیت خلق نمیکند، بلکه متجاوز و اشغالگر باید به فوریت اخراج، محاکمه و مجازات شود.
آقای «رانیل ویکرمسینگه» نیز در این نشست با بیان اینکه باور داریم فرصت مناسبی برای ارتقای بیش از پیش سطح روابط میان دو کشور ایجاد شده است، تصریح کرد: در مذاکرات مقامات دو کشور راهکارهای تقویت هر چه بیشتر مناسبات و تعاملات به دقت مورد بررسی قرار گرفت و پیشنهاد شد برای تعمیق مناسبات سیاسی فیمابین پارلمانهای دو کشور نیز فعالتر عمل کنند.
رئیس جمهور سریلانکا با قدردانی از مشارکت جمهوری اسلامی ایران در بازسازی این کشور از جمله طراحی و اجرای پروژه برقآبی «اومااویا» گفت: امروز سریلانکا با حمایت دوستان به ویژه ایران در حال بازسازی خود و پیشرفت است. در همین راستا تصمیم گرفتیم برای تسهیل و تسریع این روند نشست بعدی کمیسیون مشترک همکاریهای اقتصادی فیمابین هر چه سریعتر برگزار کنیم و راهکارهای ارتقای سطح مناسبات اقتصادی را نیز مورد بررسی قرار دادیم.
وی با استقبال از پیشنهاد رئیس جمهور کشورمان برای تشکیل کار گروهی متشکل از مسئولان مرتبط برای گسترش روابط اقتصادی فیمابین خاطرنشان کرد: سریلانکا همچنین متقاضی همکاریهای بیشتر دو کشور در زمینه کشاورزی،گردشگری ، همکاریهای علمی و آموزشی و ورزش است.
رئیس جمهور سریلانکا با ابراز علاقمندی کشورش برای تقویت همکاریهای منطقهای و بینالمللی دو کشور گفت: اتفاقات و تحولات منطقه از محورهای مذاکرات امروز ما بود و حمله به کنسولگری ایران در سوریه را محکوم کردیم، زیرا آن را حمله به همه معاهدات و حقوق بینالمللی میدانیم. همچنین درباره حقوق مردم فلسطین و غزه نیز گفتگوهای مهمی داشتیم؛ دو کشور بر ضرورت توقف کشتار و جنایات رژیم صهیونیستی در غزه توافق دارند و باور دارند که هیچ بهانهای تداوم این جنایات را توجیه نمیکند. موضع رسمی سریلانکا در مورد مسئله فلسطین، تشکیل کشور مستقل فلسطینی است.
انتهای پیام/