«مشتاقی و مهجوری» در قاب‌های نقاشی
تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۹۴۱۷۲۸
به گزارش ایسکانیوز به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، «حسن یاقوتی» درباره برگزاری این نمایشگاه گفت: در سال‌های اخیر، بیشتر آثارم را در قالب نمایشگاه گروهی به‌نمایش گذاشته‌ام و چند سالی از آخرین نمایشگاه انفرادی‌ام می‌گذرد. از این رو، از سال ۱۳۹۴ تا کنون، تمرکز و وقتم را روی خلق مجموعه جدیدم گذاشتم که از ۲۷ فروردین در گالری زمستان به‌نمایش گذاشته می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او ادامه داد: این مجموعه دربرگیرنده ۴۱ نقاشی با موضوع طبیعت و طبیعت بی‌جان است و در این نمایشگاه فقط یک پرتره به‌نمایش گذاشته می‌شود. البته من عینا طبیعت یا طبیعت بی‌جان را نقاشی نکرده‌ام، بلکه تصویری که از طبیعت یا طبیعت بی‌جان را داشته‌ام، پس از گذراندن از فیلتر ذهنم روی بوم یا چوب به تصویر کشیده‌ام. تکنیک بیشتر نقاشی‌های این مجموعه رنگ روغن روی بوم و چوب است.
یاقوتی درباره آثار ارائه‌شده در این نمایشگاه گفت: نقاشی‌های این مجموعه ابعاد مختلفی دارند که بزرگترین آنها ۱۰۰ در ۱۰۰ سانتی‌متر و کوچک‌ترین آنها ۵۰ در ۵۰ سانتی‌متر است. با توجه به تغییر سبک زندگی و کوچک شدن خانه‌ها تصمیم گرفتم آثارم را در ابعاد کوچک خلق کنم.
این نقاش درباره عنوان نمایشگاه (مشتاقی و مهجوری) توضیح داد: عنوان این نمایشگاه برگرفته از بیتی از غزل حافظ است و اشاره به اشتیاق بی‌حد و حصری دارد که در نهایت، با همه تلاش باز هم غم مهجوری را با خود دارد. در واقع، عنوان این نمایشگاه اشاره به جست‌وجوهای من برای رسیدن به شهودهای فردی دارد و متقابلا در میان گذاشتن آن با مخاطب. البته این موضوع به معنای سرگردانی من نیست.
او ادامه داد: مصطفی ملکیان نیز کتابی با همین عنوان دارد که من این کتاب را چندبار خوانده‌ام و اتفاقا روی اندیشه من تاثیر گذاشته است. با توجه به ارادتی که به مصطفی ملکیان دارم، در این نمایشگاه فقط یک پرتره، آن هم پرتره مصطفی ملکیان را کشیده‌ام.
وی گفت: من همواره برای کشیدن پرتره و برپایی نمایشگاه پرتره با یک سوال فلسفی مواجه می‌شوم که چرا باید صورت انسانی را بکشم و در پرسش‌هایی که با خودم داشتم، دیدم مصطفی ملکیان با متانت و صلابتی که در چهره دارد، به این پرسش پاسخ می‌دهد. قصد دارم این پرتره را پس از نمایش در نمایشگاه، به مصطفی ملکیان تقدیم کنم.
یاقوتی هم با رنگ روغن روی بوم، هم با مداد رنگی و هم با قلم فلزی روی مقوا تصاویری می‌آفریند که به سادگی و روانی، طبیعت اطراف را به مخاطبش منتقل می‌کند. در آثار او، گونه‌ای عشق و شاعرانگی به طبیعت و دنیای اطراف موج می‌زند. او به دور از هیاهوی معمول در جامعه هنری، سبک ویژه خود را ارائه می‌دهد.
این نقاش و طراح در سال ۱۳۳۷ در تهران متولد شد. او فارغ‌التحصیل رشته نقاشی از دانشگاه هنر است. از جمله فعالیت‌های حسن یاقوتی می‌توان به تدریس در دانشکده هنرهای زیبا و هنرستان هنر پسران در تهران، عضویت در هیات داوران اولین نمایشگاه تجربی نقاشی و گرافیک ۱۳۷۱، داوری جشنواره آموزشکده‌های هنری آموزش و پرورش ایران ۱۳۷۶ اشاره کرد. او نقاشی حرفه‌ای را با ورود به دانشگاه هنر آغاز کرد و تا کنون آثارش را در نمایشگاه انفرادی و گروهی متعددی به‌نمایش گذاشته است.
او تا کنون در چند نمایشگاه جمعی در داخل و خارج از کشور شرکت کرده و چند نمایشگاه انفرادی برگزار کرده است. یاقوتی برگزیده چهارمین دوره بی‌ینال نقاشی معاصر ایران بوده است.
نمایشگاه نقاشی‌های «حسن یاقوتی» با عنوان «مشتاقی و مهجوری» تا پنجم اردیبهشت در گالری زمستان خانه هنرمندان ایران برپاست.
خانه هنرمندان ایران از ۲۷ فروردین میزبان نمایشگاه نقاشی‌های «حسن یاقوتی» با عنوان «مشتاقی و مهجوری» خواهد بود.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، «حسن یاقوتی» درباره برگزاری این نمایشگاه گفت: در سال‌های اخیر، بیشتر آثارم را در قالب نمایشگاه گروهی به‌نمایش گذاشته‌ام و چند سالی از آخرین نمایشگاه انفرادی‌ام می‌گذرد. از این رو، از سال ۱۳۹۴ تا کنون، تمرکز و وقتم را روی خلق مجموعه جدیدم گذاشتم که از ۲۷ فروردین در گالری زمستان به‌نمایش گذاشته می‌شود.
او ادامه داد: این مجموعه دربرگیرنده ۴۱ نقاشی با موضوع طبیعت و طبیعت بی‌جان است و در این نمایشگاه فقط یک پرتره به‌نمایش گذاشته می‌شود. البته من عینا طبیعت یا طبیعت بی‌جان را نقاشی نکرده‌ام، بلکه تصویری که از طبیعت یا طبیعت بی‌جان را داشته‌ام، پس از گذراندن از فیلتر ذهنم روی بوم یا چوب به تصویر کشیده‌ام. تکنیک بیشتر نقاشی‌های این مجموعه رنگ روغن روی بوم و چوب است.
یاقوتی درباره آثار ارائه‌شده در این نمایشگاه گفت: نقاشی‌های این مجموعه ابعاد مختلفی دارند که بزرگترین آنها ۱۰۰ در ۱۰۰ سانتی‌متر و کوچک‌ترین آنها ۵۰ در ۵۰ سانتی‌متر است. با توجه به تغییر سبک زندگی و کوچک شدن خانه‌ها تصمیم گرفتم آثارم را در ابعاد کوچک خلق کنم.
این نقاش درباره عنوان نمایشگاه (مشتاقی و مهجوری) توضیح داد: عنوان این نمایشگاه برگرفته از بیتی از غزل حافظ است و اشاره به اشتیاق بی‌حد و حصری دارد که در نهایت، با همه تلاش باز هم غم مهجوری را با خود دارد. در واقع، عنوان این نمایشگاه اشاره به جست‌وجوهای من برای رسیدن به شهودهای فردی دارد و متقابلا در میان گذاشتن آن با مخاطب. البته این موضوع به معنای سرگردانی من نیست.
او ادامه داد: مصطفی ملکیان نیز کتابی با همین عنوان دارد که من این کتاب را چندبار خوانده‌ام و اتفاقا روی اندیشه من تاثیر گذاشته است. با توجه به ارادتی که به مصطفی ملکیان دارم، در این نمایشگاه فقط یک پرتره، آن هم پرتره مصطفی ملکیان را کشیده‌ام.
وی گفت: من همواره برای کشیدن پرتره و برپایی نمایشگاه پرتره با یک سوال فلسفی مواجه می‌شوم که چرا باید صورت انسانی را بکشم و در پرسش‌هایی که با خودم داشتم، دیدم مصطفی ملکیان با متانت و صلابتی که در چهره دارد، به این پرسش پاسخ می‌دهد. قصد دارم این پرتره را پس از نمایش در نمایشگاه، به مصطفی ملکیان تقدیم کنم.
یاقوتی هم با رنگ روغن روی بوم، هم با مداد رنگی و هم با قلم فلزی روی مقوا تصاویری می‌آفریند که به سادگی و روانی، طبیعت اطراف را به مخاطبش منتقل می‌کند. در آثار او، گونه‌ای عشق و شاعرانگی به طبیعت و دنیای اطراف موج می‌زند. او به دور از هیاهوی معمول در جامعه هنری، سبک ویژه خود را ارائه می‌دهد.
این نقاش و طراح در سال ۱۳۳۷ در تهران متولد شد. او فارغ‌التحصیل رشته نقاشی از دانشگاه هنر است. از جمله فعالیت‌های حسن یاقوتی می‌توان به تدریس در دانشکده هنرهای زیبا و هنرستان هنر پسران در تهران، عضویت در هیات داوران اولین نمایشگاه تجربی نقاشی و گرافیک ۱۳۷۱، داوری جشنواره آموزشکده‌های هنری آموزش و پرورش ایران ۱۳۷۶ اشاره کرد. او نقاشی حرفه‌ای را با ورود به دانشگاه هنر آغاز کرد و تا کنون آثارش را در نمایشگاه انفرادی و گروهی متعددی به‌نمایش گذاشته است.
او تا کنون در چند نمایشگاه جمعی در داخل و خارج از کشور شرکت کرده و چند نمایشگاه انفرادی برگزار کرده است. یاقوتی برگزیده چهارمین دوره بی‌ینال نقاشی معاصر ایران بوده است.
نمایشگاه نقاشی‌های «حسن یاقوتی» با عنوان «مشتاقی و مهجوری» تا پنجم اردیبهشت در گالری زمستان خانه هنرمندان ایران برپاست.
دریافت کننده: محمد بهتری راد
503501
منبع: ایسکانیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۹۴۱۷۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مردِ شماره «۴۴» گرافیکِ ایران کیست؟
روز گذشته، انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران، از مردی با شماره عضویت «۴۴» در این انجمن تجلیل و به مناسبت هفته گرافیک ایران، نمایشگاهی از آثار او برپا کرد. کامرانِ کاتوزیان، هنرمند پیشکسوت، عضو شماره «۴۴» این انجمن است که به عقیده بسیاری تحول قابل توجهی را در صنعت تبلیغات به وجود آورده است.
به گزارش ایسنا، کامران کاتوزیان حالا ۸۳ ساله است؛ با احتساب ارقام و اعداد و به حساب ما البته. این هنرمندِ طراحِ گرافیک، پیش‌تر در بخشی از مستندی کوتاه که سال ۱۳۹۰ در مراسم تولد ۷۰ سالگی‌اش در خانه هنرمندان ایران پخش شد، گفته بود: «احساس می‌کنم هنوز ۲۵ ساله‌ام ...»
با محاسبه ارقام و اعداد که از نگاهِ دل، معیار صحیحی برای محاسبه سال‌های عمرِ آدمی نیست، کامرانِ کاتوزیان، که یکی از نمایندگان اصلی جریان هنر انتزاعی در ایران به‌شمار می‌رود، بدونِ در نظر گرفتنِ علاقه کودکی‌اش به نقاشی، دست‌ِکم ۷۰ سالی را صرفِ طراحی گرافیک کرده است؛ به طوری که وقتی بزرگانِ هنر درباره او صحبت می‌کنند، گفته‌هایشان مملو از اشاره به افتخاراتِ کسب کرده و تحولات ایجاد شده از سوی اوست.
کسب جایزه مشترک چهارمین بینال تهران در سال ۱۳۴۳ به همراه ژازه طباطبایی ـ نقاش و مجسمه‌سازِ نوگرا ـ، شرکت در بینال پاریس در سال ۱۳۴۴، شرکت در بینال ونیز ۱۳۴۵، شرکت در جشنواره بین المللی هنر-واشنگتن در سال ۱۳۵۶، تاسیس گالری صبا ۱۳۴۳، فعالیت در شرکت تبلیغاتی آوانگارد در سال ۱۳۵۰، فعالیت در شرکت تبلیغاتی کارپی در سال ۱۳۶۵ و... از جمله سوابقی است که میانِ فعالیت‌های این هنرمند به آن اشاره می‌شود.
حال روز گذشته، انجمنِ صنفیِ طراحانِ گرافیک در مراسم هفته گرافیک سال ١۴٠٣، از کامران کاتوزیان ـ پیشگام و پیشکسوت این عرصه ـ تقدیر و به صورت همزمان نمایشگاهی از آثار او در خانه هنرمندانِ ایران، برپا کرد؛ گرامیداشتِ فعالیتِ مردی با شماره عضویت «۴۴» در انجمنِ صنفیِ طراحانِ گرافیک.
بیشتر بخوانید
بزرگداشت کامران کاتوزیان در هفته گرافیک ایران
« احساس می‌کنم هنوز ۲۵ ساله‌ام ...»
در نشست اخیرِ این انجمن نیز که هر هفته گذشته برگزار شد، ضمن اشاره به تاثیرِ کاتوزیان بر عرصه تبلیغات، به خصوص در بازه فعالیتش در آژانس تبلیغاتی آوانگارد، تاکید شد که درخشان‌ترین دوره کاری این هنرمند مربوط به فعالیت آژانس آوانگارد است که به نوعی موجب احیای صنعت تبلیغات نیز شد.
آثاری که قرار است به مناسبت هفته گرافیکِ ایران برگزار شود نیز، اغلب مرتبط با فعالیتِ این هنرمند در حوزه تبلیغات است.
کامرانِ کاتوزیان پس از پایان دوره اول متوسطه برای ادامه تحصیل راهی آمریکا شد؛ در آنجا به توصیه یکی از اساتید خود، به دانشگاه ویندهام در ایالت ورمونت رفت و در سال ۱۳۴۰ در رشته هنرهای زیبا ـ نقاشی و مجسمه‌سازی ـ فارغ التحصیل شد.
او گفته است: «چرخش دیدگاه من به طرف نقاشی [مدرن] در سال ۱۹۶۲ اتفاق افتاد؛ یعنی زمانی که من ویلیام هانت را- که فکر می‌کنم یکی از بهترین نقاشان معاصر امریکا است- ملاقات کردم.»
کاتوزیان همچنین گفته بود: «از نقاشان مورد علاقه‌ام در زمان تحصیل، بیش از همه کلاین (نقاش امریکایی/ ۱۹۱۰- ۱۹۶۲)، که هنوز هم با من است، بود. او که عمری چندان طولانی نداشت، دوره کوتاهی درخشید. نقاشی‌هایش به قدری قرص و مسلط بود که آدم مقابل کار له می‌شد. در دوره‌ای ماجراجویی جکسن پالک (نقاش امریکایی/ ۱۹۱۲- ۱۹۵۶) من را مسحور خودش کرد. همچنین نقاشان دیگری مثل مارک روتکو (نقاش ۱۹۰۳- ۱۹۷۰) و مارک توبی (نقاش امریکایی/ ۱۸۹۰- ۱۹۷۶) که کارهای خیلی درخشانی داشتند. در نیویورک آن سال‌ها، وقتی به گالری‌ها سر می‌زدی، آثاری را می‌دیدی، بسیار قرص و بی‌نظیر، و از نقاشانی که اصلاً معروف نبودند. بعد از آن دیگر کارهایی به آن محکمی و درخشندگی ندیدم. بدی نقاشی آبستره این است که خیلی سریع، اول صدها، و بعد هزاران نفر به آن پیوستند و چون چشم مخاطب به این نوع کارها عادت نداشت، بنابراین، در تشخیص هم دچار اشکال می‌شدند. شارلاتانیسم خیلی سریع در این سبک رخنه کرد، در حالی‌که کمتر آدم خُبره‌ای قادر به تشخیص درستی و نادرستی و اصالت آن بود.»
همانطور که کاتوزیان گفته بود، به عقیده بسیاری از پژوهشگران هنری، تأثیر آثار کلاین در آثار دوره‌های مختلف کار این هنرمند قابل ردگیری است.
انرژی ضربه قلم فرانتز کلاین، حرکت هیجانی او هنگان خلق اثر را نمایان می‌کنند؛ به طوری که گویی حرکت قلم بر بوم، قرص و محکم و مطمئن بوده است، همانطور که کامران کاتوزیان اظهار کرده بود «نقاشی‌هایش (کلاین) به قدری قرص و مسلط بود که آدم مقابل کار له می‌شد.»
و گویی کاتوزیان، این شکلِ شدت حرکت قلم مو و رنگ گذاری جسورانه را در آثار خود حفظ کرده است.
آنطور که گفته شده، آیدین آغداشلو دربارهٔ آخرین نمایشگاه کامران کاتوزیان این‌طور اظهار نظر کرده بود. «وقتی قرار شد آثار تازه کامران کاتوزیان را تماشا کنم، نمی‌دانستم انتظار دیدن چه نوع مجموعه‌ای را باید داشته باشم و پس از انزوای چندساله او و دوری سالیان اخیر من از نمایشگاه‌های نقاشی، ارتباط میان هنرمند و مخاطب چه صورتی خواهد یافت؟ اما وقتی دیدم، آسوده شدم که نقاشی‌ها، در وجهی بسیار جدی و حرفه‌ای، تداوم معنا و دستاورد گذشته او را دنبال کرده بودند و آن شدت حرکت قلم مو و رنگ‌گذاری جسورانه، گیرم کمی ملایم‌تر، همچنان جاری و باقی و مداوم بود. تعلق و وابستگی قدیمی و همیشگی کامران کاتوزیان به مکتب اکسپرسیونیزم انتزاعی سال‌های ۵۰ میلادی نیویورک، که هیچ کاستی نگرفته‌است، و با گوشه چشمی به کارهای پرتلاطم کلاین یک سره جهان شخصی و خاص خود را دنبال و بنا می‌کند.»
روز گذشته نیز هفتم اردیبهشت ۱۴۰۳، در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران، هفته گرافیک ایران با افتتاح نمایشگاه آثار کامران کاتوزیان در گالری استاد ممیز و نمایشگاه پوستر در جستجوی نسل نو در گالری تابستان خانه هنرمندان ایران همراه شده بود.
در این مراسم بهرام کلهرنیا ـ رییس هیات مدیره انجمن گرافیک ایران ـ ضمن اشاره به دشواری‌های این انجمن، ایستادن تا لبه سقوط و نابودی و سپس نگه داشتنش با چنگ و دندان، بر ایستادن زیر سایه کامران کاتوزیان تاکید کرد. او ضمن توصیف کاتوزیان با عنوان «سرو عتیق» گفت: «نخستین شماره ویژه‌نامه‌ای دوره جدید انجمن آماده شده و با اسم استاد کاتوزیان بیرون آمده است. امیدوارم انتشار این ویژه‌نامه ادامه دار باشد.»
بخشی از مراسم روز گذشته، به نکوداشت کامران کاتوزیان اختصاص پیدا کرد و ویدیویی که به گفته امراله فرهادی ۱۲ سال قبل از کامران کاتوزیان تهیه شده بود، پخش شد.
امرالله فرهادی گفت: «واقعیت اینکه امکان فیلمبرداری جدید از آقای کاتوزیان وجود نداشت. امیدوارم آقای کاتوزیان ده‌ها سال عمر کنند اما نباید فراموش کنیم که ایشان در این سال‌ها خیلی اذیت شده‌اند. از سال ۸۳ امکان همکاری و دوستی با ایشان را داشتم و به آن افتخار می‌کنم. کاری که در این رویداد انجام دادیم، این بود که خواستیم ویژه نامه‌ای را برای آقای کاتوزیان در بیاوریم. از روزی که با افراد تماس گرفتیم تا یادداشت‌های خود درباره ایشان را برایمان ارسال کنند، تنها یک روز گذشت و تقریبا تمام مطالب جمع شد. این ویژه نامه مطالب خوبی درباره آقای کاتوزیان دارد. بنابراین اگر کسی بخواهد ایشان را بشناسد، به خواندن مطالب این ویژه‌نامه را توصیه می‌کنم.»
او ادامه داد: «کاتوزیان در این سال‌ها سختی‌های خیلی زیادی را از سر گذراند. او در هر جایی کار می‌کرد، برای ما مانند الگویی بود که دنبالش می‌کردیم. او در کار خود ساختارشکن و شجاع بود. همین موضوع سبب شد تا به او اتهام‌های واهی بزنند و حتی تا دادگاه ببرند. او را ممنوع الکار کردند اما او رفت و کار خودش را انجام داد. او هیچوقت معلم رسمی نبود، اما تاثیرش در کارهای امروز دیده می‌شود. برای ایشان آرزوی سلامتی می‌کنم.»
در بخش بعدی این مراسم نیز با حضور بهرام کلهرنیا، مجید بلوچ، علی خسروی، رضا خاکساری، علیرضا مصطفی زاده، لوح یادبودی از طرف انجمن گرافیک ایران به امراله فرهادی اهدا شد تا آن را به دست استاد کاتوزیان برساند.
انتهای پیام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است