کشف سياره اي جديد براي زندگي در خارج از منظومه شمسي
تاریخ انتشار: ۴ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۰۴۲۰۱۱
خبرگزاري آريا - محققان همواره به دنبال جهاني فراتر از زمين براي سکونت هستند، تاکنون چندين سياره را کشف کرده اند اما هنوز سياره مناسب براي زندگي يافت نشده است، اخيرا سياره LHS 1140b اميدي براي زندگي خارج از زمين محسوب مي شود.
به گزارش ، ما در دوره شگرفي زندگي مي کنيم که تمايز سياره ها در آسمان تيره و تاريک شب براي دانشمندان کار دشواري نيست، اما کشف جهان هايي که به ادامه زندگي کمک کنند کار آساني نيست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
محققان امروزه تصور مي کنند که بهترين انتخاب براي زندگي را فراتر از منظومه شمسي يافته اند و در حال بررسي علائم زندگي در آن هستند و اين امر امري بسيار هيجان انگيز است: اين سياره LHS 1140b ناميده مي شود، جهاني که کمي بزرگتر از زمين است و تقريبا 40 سال نوري فاصله دارد.
طبق نظر برخي محققان اين سياره هيجان انگيزترين سياره است که در طول دهه هاي گذشته ديده شده است.
اميد چنداني براي يافتن هدفي بهتر از اين سياره و پاسخ به بزرگترين سوال علمي دانشمندان يعني جستجوي زندگي در فراتر از زمين وجود ندارد.
LHS 1140b مافوق زمين ناميده مي شود، سياره اي با جرم بيشتر از زمين اما جرم اين سياره از 10 برابر زمين کمتر است. در اين مورد، جرم سياره هفت برابر جرم زمين است اما اندازه آن 1٫4 برابر اندازه زمين است، يعني چگالي آن بيشتر از زمين است و داراي هسته آهني متراکم است.
اما آنچه LHS 1140b را براي آناليزهاي بعدي بسيار جذاب کرده است اندازه يا جرم آن نيست، بلکه اين حقيقت است که اين سياره درون ناحيه اي قابل سکونت از ستاره ميزبانش يعني يک کوتوله قرمز کم نور به نام LHS 1140 که در صورت فلکي قيطس قرار دارد، در حال چرخش است.
فاصله LHS 1140 از ستاره ميزبانش ده برابر نزديکتر از فاصله زمين تا خورشيد است، اما از آنجايي که LHS 1140 به طور قابل ملاحظه اي خنک تر و تيره تر از خورشيد است، اين بدان معناست که سياره به دليل نزديکي داغ نمي شود، نهايتا اين سياره نسبت به زمين تنها نيمي از گرمايي که زمين از نور خورشيد دريافت مي کند را از ستاره ميزبانش دريافت مي کند.
شرايط کنوني کوتوله قرمز نسبتا مطلوب است.
LHS 1140 آرام تر مي چرخد و تشعشع انرژي کمتري را نسبت به ستاره هاي کم جرم مشابه خود از خود ساطع مي کند.
اين موضوعي مهم است زيرا مقدار گرما و نوري که از ستاره مي آيد به قدري داغ نيست که آب مايع نتواند روي سطح سياره باقي بماند، اين امر، امري ضروري براي زندگي است و اين نوع آب و هوا سياره را به ناحيه اي قابل سکونت تبديل مي کند.
محققان LHS 1140 را با استفاده از ابزار هارپس رصدخانه اروپاي جنوبي در رصدخانه لاسيلا در شيلي يافتند.
تخمين زده شده که اين سياره نزديک به 5 بيليون سال سن دارد و هميشه اين چنين مهمان نواز نبوده است، و احتمال آن وجود دارد که ستاره کوتوله قرمز هنگامي که جوان تر بوده فرارتر و بخارشدني تر بوده و آب را از جو LHS 1140 خارج مي کرده است.
محققان عليرغم اينکه اين سياره ممکن است چنين جوي را حفظ کند يا دوباره بدست آورد يعني بخار توليد شده به وسيله اقيانوس هاي ماگما را به دام بيندازد، باز هم اميدوارند. اين بخار ممکن است به سبب جوش آمدن سطح اين اقيانوس ها در گذشته هاي دور ايجاد شده باشد.
براي کمک به بررسي اين فرضيه محققان برآن بودند تا سياره را با استفاده از تلسکوپ فضايي هابل و تلسکوپ بسيار بزرگ ESO بيشتر مورد مطالعه قرار دهند و تکميل اين کار تا سال 2024 به طول مي انجامد.
البته اين تنها جهان دوري نيست که ستاره شناسان در زمان هاي اخير به دنبال آن بوده اند. در همين ماه دانشمندان جوي را اطراف سياره مافوق زمين ديگري به نام گليس 1132b کشف کردند.
اين سياره نسبت به سياره LHS 1140 فاصله مشابهي از زمين دارد و تقريبا 39 سال نوري از زمين فاصله دارد، اما تنها وجود علائم اميدبخش اين سياره هاي دور تاييدي بر قابل سکونت بودن آن ها و يک اثبات نهايي از چيزي که دنبالش بوده ايم يعني زندگي خارجي نيست تا زماني که ما اطلاعات بيشتري از آن ها بدست آوريم.
بياييد فراموش نکنيم که ما اخيرا در مورد کشف TRAPPIST-1 (منظومه شمسي خواهر) و سياره همسايه که مانند زمين است به نام Proxima b اشتباه کرديم، درحالي که قبلا تصور مي کرديم اين دو مکان هايي مناسب براي زندگي هستند ولي اينگونه نيست.
اما آنچه اکنون ما مي دانيم آن است که LHS 1140 همه علائم صحيح را براي زندگي دارد و بايد بررسي هاي جدي تري در مورد آن صورت گيرد.
سيستم LHS 1140 ممکن است حتي نسبت به Proxima b و TRAPPIST-1 هدف مهم تري براي توصيف خصوصيات سياره ها در نواحي قابل سکونت باشد.
امسال سال بسيار خوبي براي اکتشافات سياره اي است.
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۰۴۲۰۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف گاز متان در سیاره مریخ
مریخ‌نورد «کنجکاوی» ناسا ردپای گاز متان را در سیاره سرخ یافته و دانشمندان را یک گام به کشف حیات بیگانه نزدیک‌تر کرده است.
به گزارش ایسنا، ناسا گازی را در مریخ شناسایی کرده که توسط موجودات زنده روی زمین تولید می‌شود و با این کشف، دانشمندان را درباره ذخایر پنهانی سیاره گیج کرده است.
به نقل از دیلی میل، مریخ‌نورد «کنجکاوی»(Curiosity) یک جریان ثابت را از متان شناسایی کرد که از «دهانه گیل»(Gale Crater) در زمان‌های متفاوتی از روز ظاهر می‌شد و به صورت فصلی در نوسان بود. این جریان گاهی اوقات به ۴۰ برابر بیشتر از حد معمول می‌رسید.
اگرچه ناسا هنوز حیات را در مریخ پیدا نکرده است اما دانشمندان این آژانس فضایی معتقدند منبع آن از اعماق سیاره می‌آید.
نظر دانشمندان این است که متان می‌تواند زیر نمک جامد قرار بگیرد و تنها زمانی از آن خارج شود که دما در مریخ افزایش یابد یا این که کنجکاوی روی پوسته مریخ بچرخد و آن را بشکافد. این مولکول ساده که از یک اتم کربن و چهار اتم هیدروژن تشکیل شده است، روی زمین معمولا نشانه حیات است. حیوانات هنگام هضم غذا گاز متان تولید می‌کنند.
مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا از سال ۲۰۱۲ روی سطح مریخ پرسه می‌زند و در همه این مدت، گیج‌کننده‌ترین چیزی که پیدا کرده، جریان ثابت متان بوده است که از دهانه گیل می‌آید.
یک قسمت از دهانه گیل که از آن متان بیرون می‌آمد، تنها نقطه از این سیاره بود که کنجکاوی در آن گاز را شناسایی کرده است اما کنجکاوی هیچ نشانه مشخصی را از وجود حیات در مریخ ندیده است؛ برای مثال، یک گاو یا افرادی که فقط مقدار زیادی کلم بخورند.
دانشمندان طی بررسی‌های آزمایشگاهی در شرایط مشابه خاک مریخ توانستند آنچه را که ممکن است اتفاق بیفتد، شبیه‌سازی کنند. طی این مدت طولانی، نمک‌ها از اعماق زیر سطح سنگی و غبارآلود سیاره بیرون می‌آیند.
این نمک‌ها که پرکلرات نام دارند، در مریخ به وفور یافت می‌شوند. پرکلرات‌ها سمی هستند و در یخی که زیر سطح سیاره به دام افتاده است، به صورت فراوان وجود دارند.
یخ به تدریج تبخیر می‌شود و با عبور بخار نمک از میان رگولیت، مقداری از آن را به جا می‌گذارد. وقتی مقدار کافی از این نمک‌ها در رگولیت جمع می‌شوند، نوعی پوسته را تشکیل می‌دهند که به شن و ماسه یا دانه‌های قهوه شباهت دارد.
دانشمندان این پژوهش جدید نوشتند: روی مریخ، چنین فرآیندی می‌تواند به طور طبیعی طی یک دوره زمانی طولانی در مناطق کم‌عمق همیشه منجمد اتفاق بیفتد و ممکن است نمک در لایه بالایی جمع شود.
در همان زمان که بخار نمک بیرون می‌آید، متان نیز منتشر می‌شود. منبع این انتشار هنوز ناشناخته است. این منبع می‌تواند ناشی از موجودات زنده یا ناشی از فرآیندهای زمین‌شناسی زیر سطح سیاره باشد که هنوز برای دانشمندان نامرئی هستند.
در هر حال، این متان از هر کجا که بیاید، زیر پوسته نمک به دام می‌افتد.
دانشمندان با پمپاژ غلظت‌های متفاوتی از پرکلرات به رگولیت شبیه‌سازی‌شده مریخ دریافتند که سه تا ۱۳ روز زمان برای تشکیل شدن این پوسته نفوذناپذیر کافی است. برای ایجاد یک پوسته نمک جامد نیز به غلظت پنج تا ۱۰ درصد پرکلرات نیاز بود.
دانشمندان گاز نئون را به عنوان جایگزین متان به زیر پوسته پمپاژ کردند و دریافتند این لایه آن قدر قوی است که گاز زیر آن به دام بیفتد اما هنگامی که دمای سیاره در زمان‌های خاصی از روز یا فصول خاصی افزایش می‌یابد، این پوسته می‌شکند و متان را بیرون می‌فرستد.
آن زمان بود که مریخ‌نورد کنجکاوی، متان را در هوا تشخیص داد.
فقط دما نیست که می‌تواند پوسته را بشکند. پژوهشگران نوشتند: پوسته احتمالا حدود دو سانتی‌متر ضخامت دارد که کمی کمتر از یک اینچ است و کنجکاوی به اندازه‌ای سنگین است که بتواند هنگام حرکت کردن آن را بشکند.
این پژوهش در مجله «JGR Planets» به چاپ رسید.
کانال عصر ایران در تلگرام
اعلام زمان و مکان بررسی مدارک آزمون استخدامی آموزگاری در فارس