چند تکنیک برای غلبه بر حس ناخوشایند از دست رفتن زمان
تاریخ انتشار: ۶ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۰۶۹۷۰۵
وقتی ما از پس‌انداز کردن زمان سخن می‌گوییم، دقیقاً به چه چیزی اشاره می‌کنیم؟ مگر ممکن است آدم بتواند زمان‌هایش را جایی بگذارد تا مصون بماند و کسی به زمان‌هایش دستبرد نزند؟ اصلاً مگر می‌شود زمان را ذخیره کرد؟
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، وقتی ما از پس‌انداز کردن زمان سخن می‌گوییم، دقیقاً به چه چیزی اشاره می‌کنیم؟ مگر ممکن است آدم بتواند زمان‌هایش را جایی بگذارد تا مصون بماند و کسی به زمان‌هایش دستبرد نزند؟ اصلاً مگر می‌شود زمان را ذخیره کرد؟ اگر انسان روشی برای ذخیره آب پیدا کرده مثلاً آب را با استفاده از سد ذخیره می‌کند تا در فصول کم‌آب بتوان از ذخیره پشت سد استفاده کرد، اگر انسان روشی برای ذخیره غلات یافته و مثلاً سیلوها جایی برای ذخیره گندم هستند، اگر ده‌ها و صدها وسیله دیگر برای ذخیره گونه‌های مختلف انرژی و نظایر آن ساخته شده اما پرسش این است که آیا می‌توان زمان را نیز ذخیره کرد؟
زمان برای همه ملیت‌ها و نژادها و طبقه‌ها یکسان است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زمان‌هایی که از صبح تا شب در اختیار ما قرار می‌گیرد برای همه ما یکسان است، مثلاً زمانی که از 7 صبح تا 12 شب در اختیار ما قرار گرفته به همان میزانی است که برای یک فرد دیگر در شهر یا کشوری دیگر در اختیارش قرار گرفته است.
این طور نیست که مثلاً چون فلانی برخوردارتر است و ثروت زیادی دارد یا به سطوح بالاتری از قدرت رسیده زمان او مرغوب‌تر یا بیشتر باشد. خوشبختانه همه آدم‌ها فارغ از نژاد، ملیت، طبقه و جنسیت و ثروت یک زمان واحد را در اختیار دارند و حتی ثروتمندترین و ذی‌نفوذترین اشخاص هم نمی‌توانند یک دقیقه یا حتی یک ثانیه از گذشته‌شان را احضار کنند، برگردانند و دوباره زنده‌اش کنند اما پرسش این جاست که چرا ما حس می‌کنیم برخی از افراد طوری با زمان برخورد می‌کنند که انگار زمان، دست‌آموز آنهاست و هر طور که دل‌شان بخواهد می‌توانند با زمان رفتار کنند و آن را ذخیره می‌کنند؟ در واقع آنها ماهیت زمان را تغییر نمی‌دهند مثلاً با افزودن ماده‌ای به زمان آن را کشدار و منبسط نمی‌کنند اما به گونه‌ای زمان‌هایشان را مدیریت و برنامه‌ریزی می‌کنند که چنین تصوری برای ما پیش می‌آید. در ادامه به چند تکنیک در این باره اشاره می‌شود.
به اندازه‌ای که در درونت جمعی، زمان داری
مهم‌ترین ابزار برای مدیریت مطلوب زمان، وضعیت ذهنی و روانی شماست. افرادی که در درون متشنج، متفرق و پراکنده هستند و دچار وسواس‌ها و آشوب‌های ذهنی و روانی، چندان انتظار نمی‌رود بتوانند برخورد مناسبی با زمان داشته باشند. مثل این می‌ماند که ناخدایی در دریا دچار سرگیجه است آیا او می‌تواند کشتی خود را در گرداب هدایت کند؟
اگر همیشه یا اغلب، تأسف زمان‌های از دست رفته‌تان را می‌خورید پیش از آن که از این تأسف‌ها قطاری طولانی بسازید و با آن همراه شوید به این فکر کنید که چرا در درون دچار چنددستگی و تشتت هستید؟ این جمع شدن در درون است که می‌تواند حالت فرشته‌خویی به انسان بدهد، به تعبیر زیبای حافظ: «ز فکر تفرقه برون‌آی تا شوی مجموع / به حکم آن که چو شد اهرمن سروش آمد.» هرگونه تشتت، نگرانی و چنددستگی در انسان آن حالت فرشته‌خویی را از آدمی سلب می‌کند و قدرت تصمیم‌گیری را سلب می‌کند بنابراین در این میان زمان از دست می‌رود. مثل کسی که به خاطر نگرانی و تشویش درونی قدرت تمرکز بر مسائل یک آزمون را ندارد و زمان‌هایش را از دست می‌دهد.
زمان‌های ما زیر سایه عادت‌های ما
پس اگر می‌خواهید مدیریت مطلوبی بر زمان‌هایتان داشته باشید از خود بپرسید آیا عادت‌هایی دارید که آن عادت‌ها اجازه نمی‌دهند که شما رفتار یکپارچه و اصیلی داشته باشید؟ فرض کنید کسی دچار وسواس‌های فکری است، مثلاً با اینکه در را قفل می‌کند اما دوباره برمی‌گردد و دوباره به در نگاهی می‌اندازد. او با اینکه دوباره در را وارسی کرده اما هنوز در راه به در فکر می‌کند که احتمال دارد باز مانده باشد یا ممکن است اتو را از برق نکشیده باشد با اینکه چند بار با دقت نگاه کرده و متوجه شده که دستگاه اتو به طور کامل از برق بیرون کشیده شده است. آیا چنین فردی می‌تواند زمان‌هایش را خوب مدیریت کند؟ آیا وسواس‌ها مثل کیسه‌ای کهنه و پاره شده زمان‌های او را از دسترس خارج نمی‌کند؟ عادت‌های منفی هم چنین خصلتی دارند. فردی عادت دارد که صبح دیر از خواب بلند شود. او خود را عادت داده تا دیر وقت برنامه‌هایی که چندان هم ضروری نیستند دنبال کند، بنابراین طبیعی است زمان‌های بسیار مطلوب صبحگاهی را از دست می‌دهد، زمان‌هایی که کیفیت بسیار بالایی در آنها وجود دارد و انرژی اولیه صبح می‌تواند صرف کارهایی با دقت بالا و انرژی زیاد باشد اما به راحتی به خاطر عادتی ناپسند از دست می‌رود و به کار نمی‌آید.
پس کسی که می‌خواهد به تصحیح زمان‌هایش بپردازد، اول از همه باید خود را تصحیح کند و بتواند به صدایی یکپارچه‌تر در درون خود برسد وگرنه کسی که نتواند حامل صدایی یکپارچه در ذهن و روان خود باشد دچار کشمکش‌ها، کشاکش‌ها، پارازیت‌ها و اصطکاک‌هایی در درون با خود خواهد شد و نخواهد توانست زمان‌های خود را مدیریت کند.
با زمان‌خورهایتان کنار نیایید و مهارشان کنید
یکی از مهم‌ترین روش‌های مدیریت زمان مقابله با زمان‌خورهاست. دوباره به پدیده‌ها، وسایل و چیزهایی که جلو می‌آیند و زمان‌های شما را می‌بلعند، نگاه کنید و با چشمانی باز ببینید که چه پدیده‌ها و وسیله‌هایی قابلیت بلعیدن زمان‌های شما را دارند؟ تلفن همراه؟ ترافیک؟ تلویزیون؟ جمع‌های دوستانه؟ بازی‌های رایانه‌ای؟ جلسات بیهوده؟ فهرستی از زمان‌خورها را تهیه کنید و از خود بپرسید آیا می‌شود مدیریت بهتری بر این وسایل یا پدیده‌هایی که گریزناپذیر هستند داشته باشید؟
مثلاً اگر زمان قابل توجهی را در ترافیک به سر می‌برید به این فکر کنید که آیا می‌توان با تغییر وسیله نقلیه‌تان این زمان‌ها را به حداقل رساند؟ مثلاً بسیاری از ما با اینکه می‌دانیم با مترو بسیار سریع‌تر به محل کارمان می‌رسیم اما به خاطر تنبلی یا پرستیژ یا هر دلیل دیگری ترجیح می‌دهیم با خودروی شخصی ساعات طولانی در ترافیک بمانیم یا اینکه می‌دانیم اگر یک ساعت زودتر بیدار شویم ترافیک بسیار کم‌تر خواهد بود اما این کار را انجام نمی‌دهیم و زمان‌های قابل توجهی از ما در ترافیک از دست می‌رود. از طرف دیگر به این فکر کنید که آیا می‌توان در همین ساعات ترافیک هم کار مفیدی انجام داد؟ مثلاً کتابی کاغذی یا الکترونیکی را خواند؟
برخورد صفر و صدی با ابزارهای دیجیتالی جواب نمی‌دهد
صحبت بر سر رابطه صفر و صدی ما با مظاهر زندگی امروز نیست. این طور نیست که وقتی از مدیریت بر ابزارهای دیجیتالی سخن می‌گوییم، می‌خواهیم حکم به تعطیلی آنها بدهیم و نوعی زندگی بدون فناوری را تبلیغ کنیم. بدیهی است امروز نمی‌توان بدون فناوری زندگی کرد، مگر اینکه آدم بخواهد همه روابط خود را از بین ببرد و خود را در انزوای کامل قرار دهد که آن‌هم واقعاً معلوم نیست امکان‌پذیر باشد یا نه اما سخن بر سر این است که می‌توان ابزارهای فناوری به ویژه فناوری اطلاعاتی، ارتباطی و دیجیتالی را به گونه‌ای مدیریت کرد که زمان‌ها به راحتی از دسترس ما خارج نشوند. چه اشکالی دارد که ما مقید باشیم ورود و رابطه‌مان با ابزارهای فناوری مطابق یک قاعده باشد.
امروز پژوهشگران عددهای متفاوتی در این باره بیان می‌کنند از 30 – 40 تا 200 بار مراجعه به گوشی تلفن همراه برای چک کردن که به عنوان نشانه روشن اعتیاد به تلفن همراه به حساب می‌آورند. این اعداد و ارقام البته می‌تواند متفاوت باشد اما تردیدی نیست کسی که به صورت وسواس گونه هر دقیقه یا چند دقیقه یک بار به گوشی تلفن همراه خود مراجعه می‌کند به واقع در مشت ابزارهای دور و بری‌اش قرار گرفته است. مسلماً طرح سؤالاتی از این دست که آیا من در این لحظه نیاز دارم که واقعاً به گوشی‌ام سر بزنم؟ آیا من به این همه کانال یا گروه با شبکه اجتماعی نیاز دارم؟ آیا هزینه و فایده این سر زدن‌های متوالی به گوشی تلفن همراه را حساب کرده‌ام؟ این پرسش‌ها و سؤالاتی از این دست می‌تواند تا حدودی به فرد کمک کنند با واقع‌بینی بیشتری زمان‌هایش را به ابزارهای جدید اختصاص دهد.
برنامه‌هایتان را جلوی چشم بیاورید و رؤیت کنید
نوشتن به ما کمک می‌کند با وضوح بیشتری خود و رفتارهایمان را رؤیت کنیم و درک واقع بینانه‌تری از آنچه می‌کنیم داشته باشیم و نهایتا به مدیریت بهتری در زمان‌هایمان برسیم، بنابراین هرگز به حافظه‌تان اعتماد نکنید. تصور نکنید که می‌توانید همه چیز را به خاطر بسپارید.
از یاد نبریم که بیشتر گام‌های ما در زندگی با آزمون و خطاست، بنابراین داشتن برنامه و نقشه راه که در قالب‌های سه گانه کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت تقسیم بندی شده‌اند می‌تواند به ما در اتخاذ راهبردی روشن در مدیریت زمان کمک کند، پس سعی کنید برنامه‌هایتان را با وضوح بیشتری روی کاغذ بیاورید یا جایی مختصات آنها را ثبت کنید که بتوانید در موعد مقرر دست به قیاس، مدل‌سازی، ارزیابی و تصحبح بزنید. فقط در این صورت است که شما می‌توانید ببینید چقدر جلو رفته‌اید، در کدام نقاط با چالش و مانع مواجه هستید، کجا کند هستید، به کدام بخش از برنامه‌تان زمان بیشتری را باید اختصاص دهید و کجا باید زمان‌هایتان را جابجا کنید. درک این سیالیت‌ها می‌تواند کمک زیادی در مدیریت زمان‌هایتان باشد. در خاتمه باید تأکید کرد باید با خودمان کنار بیاییم، خودمان را بشناسیم، با خودمان صلح کنیم تا بتوانیم زمان را مدیریت کنیم. خودشناسی اصل اول هر تغییری در وجود، باورها و رفتارهای ماست.
منبع: جوان
انتهای پیام/
R1361/P1361/S9,1299/CT12منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۰۶۹۷۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
محمدحسین لطیفی :تکنیک مهم نیست دل فیلمساز را می‌خریم/روی نقاط اختلاف انگشت نگذاریم
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محمدحسین لطیفی نویسنده، کارگردان و دبیر نخستین جشنواره فیلم «رضوان» در حاشیه نشست خبری این جشنواره با اشاره به اینکه گستره فیلم های دینی شامل همه فیلم ها با مضمون محبت، انسانیت، گذشت، ایثار و … می‌شود، به خبرنگار مهر گفت: اگر از صفر تا ۲۰ به دینی بودن یک فیلم نمره بدهیم، متوجه مرحله مرحله بودن این نگاه به فیلم می‌شویم مثلاً یک فیلم نمره ۵ و فیلمی دیگر نمره ۱۰ می‌گیرد اما هیچیک از این فیلم ها از گستره فیلم دینی خارج نمی‌شوند و تقریباً اکثر آثار اینگونه‌اند.
مهر نوشت: این کارگردان با اشاره به اینکه شیوه‌های مختلف در پرداخت به حضور خدا در فیلم‌ها وجود دارد، عنوان کرد: مساله اصلی و نکته من این است که آیا خدا در یک فیلم حضور دارد و خدا با آن کاراکتر هست؟ خدا برای هر کسی یک معنا دارد اما این به معنای حضور خدا از اول تا آخر در یک فیلم نیست چرا که اقتضای درام این است که مثلاً یک آدم به حضیض ذلت و بدبختی برسد اما کاراکتر فیلم در جایی احساس می‌کند خدا او را فراموش نکرده و این ارتباط به او آرامش می‌دهد. از این رو شیوه های مختلف در نوع پرداخت به حضور خدا وجود دارد.
وی درباره ویژگی‌های یک جشنواره دینی مطرح کرد: جشنواره دینی تنها تبلیغ دین نیست ولی تبلیغ دین هم در آن دیده می‌شود مثلاً در فیلم «سفر سبز» نه آن کشیش مسیحی آمده است تا حاج رضا را مسیحی کند نه حاج رضا آمده است تا کشیش مسیحی را مسلمان کند، مهم این است که در نسبت با سایر ادیان ما یک افق دید با ۲ تعلیم متفاوت داریم و باید توجه داشته باشیم چقدر به هم نزدیک هستیم. نقاط اختلاف ما کم است پس بهتر است روی نقاط اختلاف انگشت نگذاریم به عنوان مثال در «از کرخه تا راین» حاتمی کیا، سعید در یک کلیسا نماز می‌خواند. به نظرم فیلمسازها باید به مواردی از این دست توجه کنند.
کارگردان فیلم «غریب» با اشاره به اینکه حمایت های خوبی از جشنواره فیلم «رضوان» شده است، گفت: بالاخره در طول سال جوانانی در کشور هستند که در جاهای مختلفی فیلم می‌سازند و ممکن است دیده نشوند و نتوانند عرض اندام کنند از این رو جشنواره فیلم رضوی مأمنی است برای اینکه بیایند و عرض اندام کنند. در اینجا دنبال نمره ۱۰۰ دادن به تکنیک فیلم‌ها نیستیم و اول دل فیلمساز را می‌خریم.
لطیفی در پایان درباره فعالیت های اخیرش در زمینه کارگردانی فیلم یا سریال گفت: قدیمی ها می‌گفتند «صداش در میاد نگران نباشید» اما فعلاً زمان مناسبی برای صحبت کردن راجع به کارهایم نیست.
۲۲۰۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901607
جاده کندوان یک طرفه شد