به نقل از «خبرگزاری میزان»

آیا کودکان هم مرض قند می گیرند؟

تاریخ انتشار: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۱۲۳۳۷۲

خبرگزاری میزان- مرض قند نوع 1 معمولاً در سنين بين 11 تا 13 سالگي شايع است. اين بيماري در كودكان كوچكتر از 5 سال بندرت ديده شده،با اين حال حتي ممكن است در نوزادان چند روزه نيز بيماري قند مشاهده شود. به گزارش گروه فضای مجازیخبرگزاری میزان، شما نمي توانيد از دويدن، بازي كردن و سوزاندن انرژي در كودكان جلوگيري كنيد كه اين موضوع مي تواند در تعادل برقرار كردن بين ميزان غذا خوردن و مقدار انسولين تزريقي، كار را مشكل نمايد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

معمولاً دو يا سه تزريق انسولين با اثر كوتاه و متوسط انجام مي گردد.

در چنين مواردي شما فقط بايد نگران وقوع واكنشهاي هيپوگليسمي (كاهش قند خون) در كودكتان باشيد و هميشه بايد آنها را زير نظر داشته باشيد همچنان كه كودك بزرگتر مي شود و شما نيز به اين وضعيت عادت مي كنيد، احتمالاً برايتان راحت تر خواهد بود كه اجازه دهيد كودكتان استقلال بيشتري داشته باشد.

كودكان مي توانند در هر سني تزريق انسولين به خودشان را بياموزند. با اين حال شما بايد مقدار انسوليني كه آنها تزريق مي كنند را كنترل نماييد. قلمهاي انژكتور كمك زيادي به حل اين مشكل كرده اند، زيرا استفاده از آنها آسان و راحت بوده و مقدار مناسب انسولين را تزريق مي نمايند.

آزمايش قند خون در خانه

عادت كردن به انجام آزمايش خون براي كودكان مي تواند بسيار مشكل باشد، زيرا انگشت كودكان كه بايد از آن خون گرفته شود خيلي كوچك است، بنابراين اغلب به جاي آن از آزمايش ادرار استفاده مي شود. وقتي كودك شما كمي بزرگتر شد، بايد او را تشويق نماييد به طور مرتب اقدام به آزمايش قند خون نمايد. با اين حال اگر او اين كار را مشكل و سخت تلقي كرد و از انجام آن سرپيچي نمود از آن متعجب نشويد، زيرا نافرماني از حرفهاي والدين، يكي از قسمتهاي طبيعي در رشد نوجوانان مي باشد. اين وضعيت دشواري است كه معمولاً والدين با آن روبه رو مي شوند. به خاطر داشته باشيد اهميت زيادي دارد كه كودكتان انسولين را به طور مرتب تزريق نمايد تا اينكه آزمايشهاي متعدد قند خون را انجام دهد.

هيپوگليسمي

قند خون كودكان مي تواند به سرعت سقوط كند، بخصوص اگر آنها كودكاني فعال و پرجنب و جوش باشند، بنابراين ممكن است مشاهده علايم هشدار دهنده «هيپوگليسمي» در آنها مشكل باشد. در كودكان كوچك، اين علايم هشدار دهنده ممكن است اصلاً ديده نشوند. وقتي قند خون آنقدر كاهش مي يابد كه كودك دچار خواب آلودگي و يا حتي بيهوشي مي گردد، بهترين درمان عبارت است از تزريق گلوكاگون. والدين كودك دچار ديابت، بهتر است هميشه يك آمپول «گلوكاگون» همراه داشته باشند تا در صورت نياز، از آن استفاده كنند.

وقتي از اين درمان استفاده كرديد، كودكتان به خوردن كربوهيدراتها به صورت خوراكي (مواد قندي) يا يك نوشيدني شيرين نياز خواهد داشت. از آنجا كه اين مشكل به احتمال زياد در هنگام جنب و جوش و بازي كردن كودكان رخ مي دهد، بهتر است به مربي يا معلم كودكتان، اطلاعات لازم را در مورد بيماري او بدهيد تا در صورت وقوع يك واكنش «هيپوگليسمي»، آنها بدانند چگونه بايد به او كمك نمايند.

مقدار غذايي كه كودك مي خورد مي تواند در هر روز متفاوت باشد و ممكن است يك روز دو برابر روز قبل غذا بخورد. اگر شما مراقب كودكتان باشيد خواهيد فهميد كه بعضي روزها چقدر مشكل است كه او را وادار به غذا خوردن كنيد و بعضي روزها به چه سختي مي توانيد او را از غذا خوردن بيش از حد منع كنيد.

اين وضعيت وقتي كه كودك شما دچار مرض قند هم باشد مشكل تر مي گردد. به عنوان يك قاعده و قانون، شما بايد هرگاه كه كودكتان احساس گرسنگي كرد به او غذا بدهيد، حتي اگر بيشتر از مقدار رژيم غذايي او باشد. همچنان كه كودكان بزرگتر مي شوند، به مقادير بيشتري انسولين نياز خواهند داشت. وجود قند اضافي در آزمايش خون يا ادرار آنان، نشان دهنده نياز بيشتر آنها به انسولين مي باشد و نه اينكه از مقدار غذاي آنها كم نماييم.

از طرف ديگر، كم بودن ميزان قند خون مي تواند به اين معني باشد كه اين كودك به مقادير كمتري انسولين نياز دارد يا اينكه بايد غذاي بيشتري دريافت كند كه تصميم گيري در اين مورد بر عهده پزشك است.

بسياري از كودكان اين قوانين را ناديده گرفته و به طور پنهاني چيزهاي شيرين يا شكلات مصرف مي كنند. با اين حال شما نبايد براي جبران آن، از غذاهاي معمولي كودكتان چيزي را حذف نماييد. اگر كودكتان به اندازه كافي بزرگ است كه بتواند به خوبي همه چيز را بفهمد، به او توضيح دهيد كه چرا تقلب كردن و به طور پنهاني چيزهاي شيرين خوردن باعث بالا رفتن قند خون و در نتيجه بروز عوارض بيشتر مي گردد.

واكنشهاي خانواده

وقتي يك كودك دچار مرض قند، داراي برادر و خواهر باشد، ممكن است آنها به خاطر توجه بيش از حدي كه والدين به اين كودك نشان مي دهند حسادت ورزند.

همچنين، كودك دچار مرض قند نيز از اينكه مي بيند ساير برادرها يا خواهرهاي او سالم هستند و به تزريق انسولين يا رژيم غذايي خاص نيازي ندارند ناراحت مي شود. صحبت كردن در مورد اين مسايل، مي تواند به رفع اين سوء تفاهم ها كمك نموده و ممكن است باعث تشويق ساير كودكانتان در مراقبت از كودك بيمار شود تا در صورت مشاهده علايم «هيپوگليسمي» (كاهش قند خون) بتوانند به شما كمك نمايند.

يكي از موارد اختلاف نظر در بين افراد خانواده، نحوه غذا خوردن و رژيم غذايي آنهاست.

كودكان سالم شما اعتراض خواهند كرد كه چرا آنها نيز بايد غذاهايي كه داراي شيريني كمي است مصرف نمايند.

البته، حقيقت اين است كه نوع رژيم غذايي كه براي افراد ديابتي توصيه مي شود، براي ساير افراد سالم نيز مناسب است. براي كودكي كه دچار ديابت مي باشد، مشاهده ساير كودكاني كه در جلوي او از شيريني و شكلات استفاده مي كنند خوشايند نيست، بنابراين تا آنجا كه مي توانيد از اين كار جلوگيري نماييد.

 منبع: بیتوته

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۱۲۳۳۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دومینوی آسیب‌

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند.

به گزارش ایسنا،روزنامه خراسان در گزارشی با این عنوان به ویدئوهای پربازدید آموزش میکاپ برای دختران زیر ۱۰ سال در شبکه‌های‌اجتماعی و آسیب‌های آن برای کودکان از دیدگاه یک کارشناس‌ارشد مشاوره توان‌بخشی پرداخته و نوشته است: امروزه جوامع بشری تغییرات‌اجتماعی و رشد فرهنگ مصرفی فزاینده‌ای را تجربه می‌کنند که بخشی از آن به زیباسازی چهره و بدن افراد برمی‌گردد. در این حوزه آرایش صورت در بین دختران جوان عمومیت و رواج زیادی یافته است به‌ویژه که سن آرایش پایین‌تر آمده و گاهی شاهد کودکان کم سن‌وسالی هستیم که در مجالس و مهمانی‌ها نه تنها چهره خود را آرایش می‌کنند بلکه آموزش آن را در اختیار کاربران زیادی در فضای‌ مجازی قرار می‌دهند.

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند. در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.

اصلی‌ترین علل علاقه دختربچه‌ها به آرایش

ابتدا باید علت علاقه کودک به این امر را جویا شویم. شاید بخش اعظمی از توجه کودکان به لوازم آرایشی ناشی از کنجکاوی آن‌ها برای کشف محیط پیرامون‌شان باشد. همچنین کودکان در انتهای سال‌های ۵ و ۶ سالگی نسبت به تفاوت‌های جنسیتی خود با افراد بالغ حساس‌تر شده و کنجکاوی‌های جنسی آن‌ها در حال شکل‌گیری است. بنابراین در صورت دیدن منظره آرایش کردن اطرافیان خود به این مسئله حساس شده و کنجکاوی و علاقه بیشتری را نشان می‌دهند. شایان ذکر است که این توجه مختص کودکانه دختر نبوده بلکه پسران هم نسبت به این امر کنجکاوی و علاقه نشان می‌دهند اما بسیاری از متخصصان منع کودک را از این امر اشتباه می‌دانند و معتقدند ممانعت در برابر خواسته‌ها و علائق در دوران کودکی منجر به افزایش فزاینده آن در دوره نوجوانی و بزرگ سالی خواهد شد. تقلید از بزرگ ترها، حس کنجکاوی، تشویق کودک به آرایش‌کردن از علل مهم علاقه کودک به آراستن چهره خود است.

اهمیت فراوان اولین واکنش والدین

این که اولین بار چگونه با این علاقه کودک برخورد شود بسیار مهم است، بنابراین اولین برخوردهای والدین نباید ایجاد تنش کند و او را نسبت به این امر کنجکاوتر کند. به جای هیجانی کردن فضا و ایجاد تنش و کشمکش، بدون تندروی‌های بی‌مورد باید از لجبازی‌ها و کنجکاوی‌های کودک بکاهیم و از عوارض آرایش‌کردن کودک پیشگیری کنیم.

پیامدهای تلخ آرایش‌کردن کودکان

از مهم‌ترین پیامدهای آرایش کردن کودکان می‌توان به این موارد اشاره کرد:

۱- آرایش کودک به‌تدریج عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس او را کاهش می‌دهد چراکه پس از مدتی که به آرایش‌کردن عادت کند، نسبت به چهره واقعی خود احساس خوبی نخواهد داشت و بدون آرایش در محیط بیرون حاضر نخواهد شد.

۲- مواد آرایشی به دلیل وجود مواد شیمیایی ممکن است تاثیراتی در بیش فعالی کودکان بگذارد.

۳- آرایش کردن می‌تواند منجربه خود بزرگ‌بینی و غرور کاذب کودک شود.

۴-کودک وقتی را که می‌بایست صرف بازی کند به آرایش کردن می‌پردازد.

۵- ذهن کودک درگیر مقایسه خود با بزرگ سالان می‌شود و از گروه هم سال فاصله می‌گیرد و باعث تنها ماندن وی می‌شود.

۶- موجب تمایل به تغییرات چهره و عمل زیبایی در بزرگ سالی خواهد شد.

۷-آرایش کردن منجر به داشتن الگویی نامناسب در ذهن کودک خواهد بود.

۸- پوست کودکان لطیف و حساس بوده؛ بنابراین لوازم آرایش ممکن است عوارض جانبی زیادی را برای آن‌ها ایجاد کند.

راهکارهای پیشگیری از ترغیب دختربچه‌ها به آرایش‌

۱- تا حد امکان در مقابل کودکان آرایش نکنید و تا سن معینی آن‌ها را به آرایشگاه‌های بزرگسالان نبرید.

۲- لوازم آرایش خود را از دسترس کودکان دور نگه دارید.

۳- کودک را با خود به مراکز خرید لوازم آرایش نبرید چراکه تماشای رنگ‌های متنوع در مراکز فروش جذابیت لوازم‌آرایشی را برای کودک افزایش می‌دهد.

۴- در حضور کودک در مورد چهره‌آرایی و آرایش کردن کمتر صحبت کنید و از تماشای فیلم‌هایی با تصاویری در این مورد خودداری کنید.

۵- در صورت مشاهده استفاده از لوازم آرایش توسط کودک یا درخواست او برای این کار به هیچ عنوان واکنش شدید از خود نشان ندهید، زیرا این کار ممکن است کنجکاوی و لجبازی یا علاقه او را تشدید کند.

۶- با توجه به سن کودک به او بفهمانیم که آرایش کردن مناسب او نبوده و ممکن است به سلامت او آسیب برساند.

۷- به او بگویید که این کار مختص بزرگ‌سالان است و دنیای زیبای کودکی را برای وی جذاب‌تر کنید.

۸- اگر نتوانستید با ملایمت او را منصرف کنید به او اجازه دهید یک بار آن هم در مقادیر کم این کار را انجام دهد ولی حتماً از وسایلی استفاده کند که بی‌خطر بوده و از حداقل مواد شیمیایی تشکیل شده باشد.

۹- از چهره آرایش کرده او ابراز خوشحالی و رضایت نکنید و باعث نشوید که به این نتیجه برسد که من زشتم و مادر و پدر وقتی آرایش دارم بیشتر مرا دوست دارند و من زیباتر به نظر می‌رسم. 

انتهای پیام