سرنوشت طرحهای انتقال آب در حوضه آبریز گاوخونی
تاریخ انتشار: ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۱۳۴۸۰۵
ابوالفضل آبشت، با اشاره به تدوین برنامه مدیریت جامع حوضه آبریز تالاب بین المللی گاوخونی پس از برگزاری چهارکارگاه مشورتی، اظهار کرد: این حوضه آبریز پیشتر از چشمه دیمه و اکنون از چشمه کوهرنگ در بالادست زاینده رود شروع میشود و در انتها به گاوخونی میرسد. این حوضه در تقسیمبندی کلی هیدرولوژی ایران جزو حوضه آبخیز اصفهان، سیرجان و بخشی از حوضه آبخیز فلات مرکزی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی با بیان اینکه در برنامه مدیریت جامع حوضه آبریز تالاب گاوخونی - که به تازگی تهیهشده- زاینده رود نیز بخشی از این برنامه مشارکتی است، تاکید کرد: این برنامه طی یک فرآیند مشارکتی پس از بحث، مذاکره و تعامل میان ذینفعان و دستاندرکاران حوضه آبریز از جمله نمایندگان جوامع محلی تهیه و تدوین شده است.
دستگاهها به دنبال انجام اولویتها و ماموریتهای بخشی هستند
مدیر ملی طرح حفاظت از تالابهای ایران با بیان اینکه این برنامه تلاش میکند موضوع بخشینگری را در حوزه مدیریت حوضه آبریز اصلاح کند و با کمک همه ذینفعان به یک نگاه بینبخشی دست یابد، گفت: در یک حوضه آبریز دستگاههای مختلف دولتی اعم از سازمان جهاد کشاورزی،وزارت نیرو، سازمان حفاظت محیط زیست، صنایع همچنین جوامع محلی، نهادها و سازمانهای غیردولتی ذینفع و هر یک برای دستیابی به اولویتها و منافع بخشی خود در رقابتی تنگاتنگ بر سر تصاحب منابع طبیعی موجود از جمله منابع محدود آب در حوضه آبریزهستند.
خروجی این نگاه رقابتی، منفعتطلب و بخشینگر، مدیریت نادرست منابع آب در کشور است.
آبشت با اشاره به اینکه در حال حاضر زایندهرود پرآب و ورودی آن به سد توزیعی رودشتین در پایین دست حوضه آبریز حدود ۱۵ متر مکعب است،اظهارکرد: این میزان آب برای کشاورزی مصرف میشود و سهمی به عنوان حقآبه تالاب گاوخونی وارد تالاب نمی شود بنابراین ورودی زایندهرود به تالاب گاوخونی تقریبا صفر و تنها آب ورودی به تالاب مقدار بسیار کمی از زهاب کشاورزی است.
حقآبه زایندهرود تنها ۱۷۰ میلیون مترمکعب است
به گفته مدیر طرح ملی حفاظت از تالابهای ایران، زاینده رود حجم آبی معادل ۹۰۰ میلیون متر دارد که تونلهای شماره ۱ و ۲ کوهرنگ حجم آبی معادل ۵۸۷ میلیون متر مکعب به آن افزوده است ولی به دلیل افزایش رقابت بین کاربریهای مختلف و توسعه ناپایدار در این حوضه آبریز، منابع آب موجود به نحو مطلوب مدیریت نشده و مدیریت نادرست منابع آب و بیتوجهی به حقآبه محیط زیست مهمترین عامل تهدید محیط زیست، خشکی زایندهرود همچنین تالاب بین المللی گاو خونی است.
وی با بیان اینکه مدیریت کلان آب در کشورصحیح نیست، اظهار کرد: حقآبه تالاب گاوخونی معادل ۱۷۰ میلیون متر مکعب در سال است، این در حالیست که کل منابع آب موجود در حوضه عمدتا در بخش کشاورزی (۱۲۰۰ میلیون متر مکعب) و صنعت و شهری (۳۱۰ میلیون مترمکعب) مصرف میشود و حقآبه محیط زیست در تخصیص منابع آب نادیده گرفته می شود بنابراین در تلاشهایی که برای توسعه اقتصادی کشور اتفاق میافتد، توسعه محیط زیست و توسعه اجتماعی به فراموشی سپرده شده است.
طرحهای انتقال آب در برنامه مدیریت جامع حوضه گاوخونی منتفی است
آبشت در ادامه در پاسخ به این پرسش که آیا بحثهای مربوط به انتقال آب نیز در برنامه مدیریت جامع حوضه آبریز گاوخونی دیده شده است، گفت: مجموعهای از برنامههای انتقال آب قبلا مصوب و هزینههایی برای آن صرف شده است اما در برنامه جامعی که برای حوضه گاوخونی طراحی شده، موضوع انتقال آب را منتفی میدانیم. دستاندرکاران و ذینفعان تالاب در حوضه اصفهان علاقهمند بودند که انتقال آب به زایندهرود تسریع شود ولی از آنجا که این برنامه برای کل حوضه آبریز است باید نظر همه گروهها لحاظ میشد و چون ذینفعان استان چهارمحال بختیاری با این موضوع مخالفت کردند، موضوع انتقال آب فعلا از برنامه خارج شده و منتفی است.
مدیر ملی طرح حفاظت از تالابهای ایران با تاکید بر اینکه سعی میکنیم مدیریت صحیح آب را در حوضه داشته باشیم و به جای پاک کردن صورت مسئله و انتقال آب از جای دیگر و تخریب یک مکان دیگر با مدیریت صحیح مشکلات را حل کنیم، اظهارکرد: باید تلاش کنیم کشاورزی پایدار را در منطقه مستقر کنیم و راندمان ۳۰ درصدی کشاورزی را افزایش دهیم. در این صورت حجم زیادی از آب آزاد میشود که باعث زنده شدن زاینده رود و تالاب گاوخونی خواهد شد.
وی افزود: در برخی موارد انتقال آب، تصمیمگیری برعهده شورای عالی آب است که در این صورت انتقال آب براساس دلایلی از یک نقطه به نقطه دیگر صورت میگیرد. این موضوع بحث کلان کشور است و بحث درون حوضهای نیست البته انتقال آب تنها برای شرب میتواند توجیه پذیر باشد زیرا شرب اولویت اول کشور در تخصیصها است.آبشت در پایان با تاکید بر اینکه در شرایط حاضر آب به طور ناهمگون و غیرکارشناسانه بین کاربریهای مختلف توزیع شده و خروجی آن وضعیت نامناسب اکوسیستمهای آبی کشور است، گفت: در شرایط کنونی برخی به بهانه احیای یک دریاچه یا تالاب، برنامهها و طرحهای انتقال آب بین حوضهای را توجیه میکنند و در دستور کار قرار می دهند. اجرای هریک از این پروژه ها تیرخلاصی است بر پیکر نیمه جان محیط زیست این سرزمین و آسیبهای آن بسیار بیشتر از آسیبهای مدیریت نادرست و بخشینگر منابع آب است بنابراین طرحهای مدیریت جامع تالابها ابزاری است برای اصلاح ساختارهای مدیریتی در حوضه آبریز تا مدیریت بخشی به مدیریتی فرابخشی تبدیل و از طریق تدوین یک برنامه مدون برای حوضه آبریز، احیای تالابها محقق شود.
منبع: پارسینه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۱۳۴۸۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تجلی زندگی بر مدار مدیریت زمان
اهمیت زمان و مدیریت صحیح آن در دنیای امروز بیش از پیش احساس میشود و چرخه فعالیت، صنعت و زندگی بر مدیریت صحیح زمان استوار است؛ در واقع زمان، منبعی مهم، اما فناپذیر و مدیریت صحیح این منبع گرانبها، حائز اهمیت است.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، بنا بر اعتقاد متخصصان حوزه روانشناسی، زمان یکی از مهمترین و باارزشترین منابعی است که افراد در اختیار دارند و درک اهمیت مدیریت زمان و داشتن برنامهریزی برای رسیدن به چگونگی بهبود عملکرد از دیرباز مورد توجه تمام افراد بوده است.
فرایند برنامهریزی و کنترل زمان مصرف شده برای انجام فعالیتهای خاص، تحت عنوان فرایند مدیریت زمان شناخته میشود که میتواند بهبود عملکرد، افزایش بهرهوری، کاهش فشارها و آسیبهای روانی، کاهش سطح استرس، تحقق اهداف و تسهیل مسیر رسیدن به هدف را به همراه داشته باشد.
بر اساس نظر صاحبان امر، زمان، منبعی محدود است و مدیریت نامناسب آن نتایج فاجعهباری به بار خواهد آورد، اما در مقابل، مدیریت مناسب زمان میتواند فرصتهای بسیاری را در اختیار افراد قرار دهند تا با بهبود کارایی و بهرهوری، در مدت زمانی کمتر به اهداف خود دست پیدا کنند.
اولویتبندی اهداف و فعالیتها و اختصاص دادن زمانی مشخص برای انجام آنها، میتواند تعریف سادهای از مدیریت زمان باشد؛ البته مد نظر داشتن فرصتی برای استراحت و تفریح در میان سایر فعالیتها به منظور حفظ انگیزه و قوای روحی و جسمی حائز اهمیت است.
بروز استرس و کاهش کارایی در پی مدیریت نکردن زمانحسین روزبهانی، دکترای روانشناسی و عضو سازمان روانشناسی کشور در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: مدیریت زمان یکی از مهمترین مهارتهایی است که نقش کلیدی در موفقیت دارد و به افراد کمک میکند تا بتوانند کنترل زمان و زندگی خود را به دست بگیرند، در واقع مدیریت زمان فرایند نظم بخشیدن و برنامهریزی برای تعیین چگونگی تقسیم زمان به منظور انجام فعالیتهای خاص است.
وی با بیان اینکه مدیریت زمان به افراد اجازه میدهد هوشمندانهتر کار کنند و از همین رو میتوانند فعالیتهای بیشتری را در مدت زمانی کمتری به پایان برسانند، افزود: در صورتی که افراد نتوانند زمان خود را به خوبی مدیریت کنند، کارایی آنها کاهش خواهد یافت و دچار استرس میشوند.
عضو سازمان روانشناسی کشور با بیان اینکه افراد باید بدانند که اولویت فعالیتها به چه صورت است و اوقات و زمان خود را صرف فعالیتهایی کنند که اولویت بالاتری دارند و زندگی آنها را متحول میکنند، تصریح کرد: مدیریت زمان در واقع عمل یا فرایند طراحی بهکارگیری کنترل آگاهانه روی زمانی است که صرف فعالیتهای مشخص، به منظور افزایش اثربخشی کارایی یا باروری میشود.
روزبهانی با بیان اینکه در طول تاریخ، زمان و ابعاد مختلف آن مورد توجه تمام افراد و تمدنها بوده است و امروزه نیز این توجه بیش از پیش احساس میشود، ادامه داد: در واقع فناوریهای نو محیطی فراهم کرده است که در کوتاه مدت افراد میتوانند به اطلاعات بیشماری دسترسی پیدا کنند و فعالیتها را بسیار سریعتر و آسانتر از پیش انجام دهند.
نقش سرعت عمل در انجام فعالیتها پررنگتر میشودوی با اشاره به اینکه تمایل داشتن سرعت عمل در انجام فعالیتها روز به روز بیشتر میشود، گفت: اعتقاد بر این است که برای موفقیت بیشتر در زندگی شخصی و در زندگی حرفهای، افراد نیازمند بهکارگیری راهبردهای مدیریت زمان هستند و این راهبردها برای استفاده بهینه از وقت تنظیم شده و به عنوان روشهایی برای پایش و کنترل زمان به کار میرود.
عضو سازمان روانشناسی کشور اضافه کرد: در واقع با استفاده مؤثر از زمان، میتوان اهداف را مشخص و وظایف فعالیتها را برنامهریزی و اولویتبندی کرد، با برنامهریزی و اختصاص زمان، درک افراد از زمان در دسترس افزایش مییابد و در نتیجه میتوانند از زمان خود به صورت هدفمند و سازمان یافته بهرهمند شوند.
روزبهانی خاطرنشان کرد: اولویتبندی امور و اختصاص زمان مشخص به هر فعالیت موجب میشود وظایف گوناگون به موقع انجام شود، استفاده از روشهای مدیریت زمان، بینش افراد در خصوص نحوه استفاده از زمان را بهبود میبخشد، تخمین دقیقتری از مدت زمان لازم برای انجام فعالیتها به افراد ارائه میدهد و در نتیجه، نتایج مفیدتری حاصل خواهد شد.
مسیر مهآلود هدفسمیه طاهری، کارشناس روانشناسی با بیان اینکه برنامهریزی راهکاری است که مسیر دستیابی به اهداف را مشخص میکند، اظهار کرد: در واقع میتوان اعتقاد داشت که داشتن برنامهریزی، صرفهجویی در زمان و انرژی را به همراه خواهد داشت و افراد با این شیوه میتوانند بر احمال کاری و تنبلی غلبه کنند.
وی افزود: برنامهریزی بر اساس اهمیت اولویتها انجام میشود و انعطافپذیر بودن از ارکان اصلی یک برنامه مناسب به شمار میرود، همچنین اولویتها میتوانند به صورت دورهای تغییر کنند و افراد حتی در اولویتهای فعالیتهای روزمره خود باید بازنگری و امکان ایجاد تغییرات را مدنظر قرار دهند.
این روانشناس با بیان اینکه مدیریت زمان نقش اساسی در موفقیت یا شکست افراد دارد، تصریح کرد: گام برداشتن به سمت هدف بدون برنامهریزی مانند گام برداشتن در مسیری مه آلود است و امکان خطا و بروز اشتباه در این مسیر افزایش مییابد.
طاهری با اشاره به افزایش بهرهوری و کارآمدی افراد در پی داشتن برنامهریزی و مدیریت زمان ادامه داد: افراد هنگام داشتن برنامهریزی، روی اولویتهای اصلی تمرکز بیشتری خواهند داشت و این موضوع به مرور زمان منجر به افزایش اعتماد به نفس آنها خواهد شد.
افزایش خلاقیت و نوآوری؛ ارمغان مدیریت زمان برای افرادوی گفت: بسیاری از افراد، هنگام مواجه شدن با تعداد زیادی فعالیت در دستور کار، دچار اضطراب و استرس خواهند شد، از همین رو داشتن برنامهریزی یکی از بهترین راهکارهای کنترل و کاهش استرس و اضطراب به شمار میرود.
این روانشناس با بیان اینکه سردرگمی از دیگر مشکلاتی است که افراد هنگام نداشتن برنامهریزی با آن مواجه میشوند، اضافه کرد: افزایش خلاقیت و نوآوری از دیگر فوایدی است که مدیریت زمان به افراد هدیه میدهد؛ مدیریت زمان همچنین نقاط ضعف افراد را بهبود میبخشد و در نتیجه مانع از دست رفتن فرصتها خواهد شد.
طاهری با اشاره اینکه اختلالات خواب، اختلالات خوردن، درگیر شدن با مشکلات روحی متعدد حتی افسردگی از جمله مواردی است که میتواند افراد بدون برنامهریزی را درگیر سازد، خاطرنشان کرد: ایجاد تعادل میان کار و زندگی، از دیگر دستاوردهای داشتن برنامهریزی و مدیریت زمان است که اثرات آن بر تمام ابعاد زندگی افراد قابل مشاهده خواهد بود.
متخصصان معتقدند؛ مهارتهای ضعیف مدیریت زمان میتواند مشکلات زیادی از جمله کمبود خواب، نارضایتی، مشکلات سلامتی و اضطراب را به همراه داشته باشد، اما در مقابل، مدیریت زمان میتواند باعث شود که فرد در مدت زمان کمتری، فعالیتهای بیشتری را انجام دهد، همچنین افرادی که مهارتهای مدیریت زمان را میدانند، نظم بیشتری دارند، لذا داشتن توانایی در برنامهریزی و پایبندی موجب بهبود و ارتقای میزان کارایی افراد در زندگی فردی و اجتماعی آنها خواهد شد.
کد خبر 748738