نقش تئاتر خیابانی در آگاهی و کاهش معضلات شهری
تاریخ انتشار: ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۱۵۹۸۸۵
دراین مطلب آمده است: امروزه از تئاتر خیابانی، به عنوان مؤثرترین راه انتشار یک اثر هنری و به دنبال آن یک تفکر انسانی در اجتماع یاد می شود که شاخصه اصلی آن، قابلیت اجرا در کوچه و بازار و در میان مردم است و به نوعی نیز می توان گفت از پر مخاطب ترین گرایش های هنر است. این هنر امروزه توانسته است نه تنها در ایران بلکه در همه کشورها جایگاه مهمی در میان مردم پیدا کند، جایگاهی که سبب شده است علاوه بر برگزاری جشنواره های مختلف بخش تئاتر خیابانی نیز در جشنواره تئاتر فجر مطرح و به آن اضافه شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تعامل میان بازیگر و تماشاگر
رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان می گوید: تئاترخیابانی به عنوان یک هنر نمایشی و اصلاح گرا از دیرباز بیانگر دردها، رنج‌ها، خوشی‌ها و ناخوشی‌های طبقات مختلف جوامع بشری بوده است و در این مسیر هنرورزان تئاتر خیابانی از گذشته برای تلطیف روح خسته و آزرده از کار مردم کوچه و بازار با الگو گرفتن از گونه های مختلف نمایشی سرگرم‌کننده، فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی کوشش بسیار کرده‌اند بنابراین اگر تئاتر خیابانی بخواهد به این مهم دست یابد می طلبد که روی مضامینی دست بگذارد که ریشه در سنت ها و فرهنگ عمیق جامعه دارد و باید سعی بر احیای آن داشته باشد. به نوعی می توان گفت که مضامین تئاتر خیابانی از زندگی شهری و مشکلات روزانه ای است که مردم با آن دست به گریبان هستند و از این رو می تواند در به چالش کشیدن معضلات خیابانی نه تنها نقش بسزایی ایفا کند بلکه حتی آن را نیز برطرف سازد. در این گرایش هنری مضمون نمایش آن قدر باید با مخاطب خود با صداقت و راحت ارتباط برقرار کند تا خیابانی کاران عرصه نمایش را ازخود بدانند و بر این نظر باشند که آن ها آمده‌اند تا دغدغه‌های اجتماعی خود را به هم نوعانشان ارائه دهند و برطرف کنند.«علیرضا سلمان نژاد» ادامه می دهد: در اجراهای خیابانی تماشاگر و بازیگر معنایی دیگر و متفاوت می یابد و با یکی دیگر تلفیق می شود و با کمک گرفتن از شیوه های خاص نمایشی که اغلب سینه به سینه منتقل شده است همه موانع ارتباطی و حائل شونده میان این دو گروه از میان برداشته شود. در این گونه نمایشی تعامل میان بازیگر و تماشاگر در بالاترین حد ممکن وجود دارد و این دو بدون هیچ برنامه‌ریزی از پیش تعیین شده‌ای خود را در جریانی دخیل می‌بینند که به برون ریزی درونیات آن ها منجر می‌شود. به گفته وی بازیگر در نمایش خیابانی می‌تواند با طرح موضوعی خاص و دخالت دادن مخاطبان نمایش خط سیر موضوع را به کمک آن ها تا رسیدن به حصول نتیجه دنبال کند و با همراه کردن مخاطب در جریان نمایش او را نیز به طور ناملموس در رفع معضلات اجتماعی دخیل کند.
حل معضلات شهری با تئاتر خیابانی
رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان، درباره نقش تئاتر بر حل معضلات اجتماعی اظهار می کند: تئاترخیابانی، گونه‌ای نمایش است که از متن اقشار مختلف اجتماع برخاسته و با توجه به انگیزه‌های بروز و ظهور آن، همواره کارکردهای مختلفی از جمله اصلاح رفتارهای اجتماعی داشته است و خالقان و بازیگران این عرصه با زبان هنری خود بایدها و نبایدهای زندگی بشری را به فراخور فهم مردم کوچه و بازار بیان کرده‌اند. در تئاتر خیابانی بازیگر به دور از همه عناصر دست و پاگیر صحنه‌ای در تلاش است تا مخاطب خود را نسبت به موضوعی خاص به هیجان و گاه به تفکر و تعمق در آن موضوع وا دارد.وی می افزاید: از این رو هنر تئاتر توانسته است قدرت تاثیر گذاری بسیاری بر اقشار مختلف جامعه داشته باشد و نه فقط قدرت تاثیر گذاری اش را به رخ دیگران کشد، بنابراین با توجه به جایگاه این هنر در تئاتر خیابانی به چالش کشیدن معضلات خیابانی امری است که هنرمندان در اجراهای متعدد به آن پرداخته و گاهی توانسته اند تاثیرهای اجتناب ناپذیری بر مخاطب خود بگذارند و برخی از معضلات اجتماعی را هم ریشه کن کنند.وی در ادامه با اشاره به اجرای تئاتر خیابانی «دادگاه در خیابان» و برگزیده شدن آن برای حضور در اولین همایش تئاتر خیابانی دانشگاهی کشور بیان می کند: این نمایش هم یکی از نمایش های خیابانی آماده شده توسط هنرمندان جوان استان است که با به چالش کشیدن مقوله کیف قاپی و به نمایش گذاشتن برخی از معضلات اجتماعی سعی در آگاه سازی مردم و برطرف کردن معضلات دارد که به نوعی می توان گفت در اجراهای پشت سر گذاشته شده خود تا حدودی توانسته است این رسالت را ادا کند.
مسئولان نباشند معضلات اجتماعی است
سلمان نژاد تصریح می کند: فقط تلاش هنرمندان برای برطرف سازی معضلات اجتماعی کافی نیست و مسئولان استانی نیز باید برای آگاه سازی بیشتر مردم و برطرف کردن معضلات در کنار هنرمندان قرار گیرند چرا که این حمایت ها سبب‌دلگرمی هنرمندان می شود و به طور قطع پیامد آن آماده کردن نمایش های بیشتر، قوی تر و پربازده تر است که سرانجام آن نیز آگاه شدن مردم نسبت به معضلات اجتماعی و حل و فصل آنان است.وی خاطرنشان می کند: با توجه به اهمیت این حضور می طلبد تا مسئولان تعاملات خود را با هنرمندان یا حتی ورزشکاران بیشتر کنند و هنگام اجراها در میان مردم قرار گیرند تا علاوه بر آگاه سازی مردم نسبت به مشکلات خود نیز از دغدغه های شهروندان بیش از پیش آگاه شوند پس می توان گفت که هر چه حضور و حمایت بیشتر باشد تولیدها بیشتر خواهد شد و حاصل آن نیز آگاه سازی، کاهش و یا برطرف سازی معضلات اجتماعی خواهد بود.حال با توجه به گفته های رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان تئاتر استان می طلبد تا با حضور بیشتر در میان مردم معضلات اجتماعی کاهش یابد، اما آگاه سازی، فقط وظیفه هنرمندان و تئاتر نیست بلکه دستگاه های دیگری هم در این امر مسئولند و باید به این نیز اندیشید که این معضلات پس از کاهش و برطرف سازی دیگر باز نخواهد گشت.
8006**6081 دریافت کننده: نرگس تیموری**انتشار دهنده: حیدر سرایانی
منبع: ایرنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۱۵۹۸۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دلش برای «آسید کاظم» پر می‌کشید
دلش تنگ شده بود برای دنیای آسید کاظم، برای آن همه عاطفه‌ای که در آن دوران جریان داشت، برای مردی که برای کبوترش گریه می‌کرد ...
محمود استادمحمد دلش برای همه این چیزها پر می‌کشید.
به گزارش ایسنا، حالا سال‌هاست که محمود استادمحمد مهمان قطعه هنرمندان بهشت زهراست ولی «آسید کاظم» او همچنان به زندگی خود ادامه می‌دهد. در این سال‌ها چند بار کارگردان‌های جوان تئاتر این نمایشنامه را به صحنه برده‌اند و فردا (شنبه ۸ اردیبهشت ماه) هم قرار است قاسم زارع آن را در تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامهخوانی کند.
این برنامه، بهانه‌ای شد برای ما که کمی به سال‌های دورتر برگردیم و با مرور خاطرات گذشته، بخشی از دلتنگی‌های خود را برای تئاتری که داشتیم، برطرف کنیم.
محمود استادمحمد که نامش با نمایشنامه «آسید کاظم» گره خورده است، در گفتگویی که به مناسبت برگزاری بزگداشتش در سی و یکمین جشنواره تئاتر فجر با ایسنا داشت، درباره نمایشنامه «آسید کاظم» که خودش هم آن را بسیار دوست می‌داشت، گفته بود : «آسید کاظم» را خیلی دوست دارم، خودم هم به عنوان یک فرهنگ عتیق به آن نگاه می‌کنم. چند وقت پیش که محمد رحمانیان آن را نمایشنامهخوانی کرد، یک اجرایش را دیدم. محمد نه تنها زبان مردم را خوب می‌شناسد، ادبیات را هم خوب می‌شناسد اما وقتی بازیگران محمد، متن را اجرا می‌کردند احساس کردم که این متن نسبت به این بازیگران چقدر عتیق است! چقدر زبان این نمایش، دنیا آدم‌های این نمایش در فرهنگ سپری شده معاصر قرار گرفته است. من دنیای «آسیدکاظم» را خیلی دوست دارم، گاهی حسرت این دنیا را می‌خورم که چقدر محترم بود، چقدرعاطفی و چقدر ریشه‌دار بود. از اینکه یک انسان بنشیند برای کبوترش گریه کند، حسی به من دست می‌دهد که نمی‌توانم بگویم زیباست چیزی فرای زیبایی است.»
او که در ۲۰ سالگی این نمایشنامه را نوشته بود، درباره حال و هوای جوانان هم‌دوره خودش چنین گفته بود: «فکرش را بکن، مونولوگ «آدم از روزی که تو خشت می‌یاد تا روزی که رو خشت بیفته، بدبخته...»، ما کجا بودیم و یک جوان ۲۰ ساله چگونه به زندگی نگاه می‌کرد!»
ما اما شگفت‌زده شده بودیم که او چگونه در نخستین روزهای جوانی خود چنین نمایشنامه‌ای نوشته و او در پاسخ به حیرت‌زدگی ما گفته بود: «متن را در ۲۰ سالگی نوشتم. در ۲۰ سالگی خیلی کارهایم را کرده بودم. قبل از ۲۰ سالگی دو نمایش کارگردانی کرده بودم. آن وقت‌ها ریتم ما تند بود. حکم زمانه بود. فقط من نبودم. بیضایی در چند سالگی «نمایش در ایران» را نوشت. اینکه یک نفر زیر ۲۰ سالگی نگاه تاریخی داشته باشد، خیلی مهم است چون نوشتن تا نوشتن با نگاه تاریخی دو مساله است. عباس نعلبندیان هم زیر ۲۰ سالگی چند اثرش را نوشته بود.»
حالا و با تغییرات هر روزهای که تئاتر ما داشته است، نمایشنامه «آسید کاظم» هم واقعا گویی از عهد عتیق می‌آید و اما همچنان بخشی از بدنه تئاتر ما دلتنگ جهانی است که این نمایشنامه روایت می‌کرد. شاید به دلیل همین دلتنگی است که قاسم زارع هم تصمیم به خوانش این نمایشنامه گرفته. او قرار است با همراهی مسعود کرامتی، قاسم زارع، بهرام ابراهیمی، فرهاد بشارتی، بهرام درخشان، علی عطایی‌حور، حسن شفیعی، دانیال ابراهیمی، آیدا قدرتی ساعت ۲۰ فردا، در هشتمین روز ماه اردیبهشت این نمایشنامه را در تالار استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامه خوانی کند.
انتهای پیام
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد