تدوین طرح جامع دوچرخه شهر تهران

تین نیوز |

معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار تهران توسعه فرهنگ دوچرخه سواری و پیاده‌روی را دو چالش اصلی شهر تهران دانست.

به گزارشمهر، سید مازیار حسینی در کارگاه تخصصی تدوین کلیات طرح جامع دوچرخه تهران که با حضور مشاوران هلندی در هتل المپیک برگزار شد؛ با بیان این مطلب افزود: مهمترین مسئله‌ای که در این کارگاه باید روی آن بحث و بررسی شود؛ این است که مردم در هنگام استفاده از دوچرخه احساس ناامنی نداشته باشند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با اشاره به پیشینه استفاده از دوچرخه در ایران ادامه داد: پیشینه این موضوع نشان می‌دهد که ایرانی‌ها در شهرهای مختلف از دوچرخه به عنوان یک مد حمل و نقلی استفاده می‌کردند اما با توسعه شهرها و طبیعت زندگی مدرن باعث شد تا این وسیله نقلیه به فراموشی سپرده شود.

به اعتقاد معاون شهردار تهران؛ زندگی مدرن باعث شده تا بسیاری از شهرها از بسترهای طبیعی و فرهنگی خود جدا شوند.

وی با تأکید بر اینکه مردم به این نتیجه رسیده‌اند که باید به اصل و فطرت خود بازگردند، بیان کرد: بررسی علایق مردم نشان می‌دهد مردم تمایل دارند به گذشته خود بازگشت داشته باشند به همین دلیل در حوزه استفاده از مدهای حمل و نقلی پاک اگر به درستی برنامه‌ریزی کنیم؛ می‌توانیم شهروندان را در این بازگشت فرهنگی به طبیعت زندگی خود کمک کنیم.

حسینی در ادامه صحبت‌های خود با اشاره به این که در توسعه فرهنگ استفاده از حمل و نقل پاک کار سخت و بزرگی در پیش داریم؛ یادآور شد: در واقع باید به این مسئله اشاره کنم کاری که می‌خواهیم در این زمینه انجام دهیم از ساختن یک خط مترو نیز سخت‌تر است. وقتی یک کار عمرانی انجام می‌دهیم چارچوب آن کاملاً در اختیار ما قرار دارد اما کارهای که با مردم در ارتباط است و ریشه در فرهنگ دارد؛ بسیار پیچیده‌تر از ساخت یک پروژه بزرگ عمرانی است.

وی با بیان اینکه در کارگاه تخصصی تدوین کلیات طرح جامع دوچرخه تهران باید بحث‌های اجتماعی و فرهنگی بدون تعصب بررسی شود؛ تأکید کرد: زمانی موفق می‌شویم که به جای استفاده از روش‌های ایجابی بیشتر به جنبه‌های فرهنگی و اجتماعی آن توجه کنیم.

حسینی با اشاره به این که در تهران عابران پیاده باید با آرامش خیال از پیاده راه‌ها استفاده کند؛ گفت: شهرهای جهانی به جایی رسیده‌اند که دیگر به طول بزرگراه‌ها توجهی نمی‌کنند. بلکه از نظر آنها شهری قابل زندگی است که یک شهروند آزادانه و بدون نگرانی از پیاده راه‌ها و مسیرهای دوچرخه سواری استفاده کنند.

وی با اشاره به این که تهران دو دوره گذار را در مسیر توسعه شهری طی کرده است، افزود: تهران دوران توسعه بزرگراه‌ها و تکمیل شبکه مترو را اکنون پشت سر گذاشته است و باید به سراغ سایر مدهای حمل و نقلی برویم. طبیعی است که در یک شهر ۷۰۰ کیلومتری نمی‌توان بدون وسیله نقلیه تردد کرد.

معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار تهران با تأکید بر اینکه وابستگی بیش از اندازه مردم به خودروهای شخصی معضلات دیگری مانند ترافیک و آلودگی هوا را به وجود می‌آورد؛ ادامه داد: وابستگی بیش از اندازه مردم به خودرو باعث شده تا رفتارهای اشتباهی را در استفاده از این وسیله نقلیه پیدا کنند.

وی با تأکید براینکه باید به تغییر نگرش مردم نسبت به استفاده از مدهای حمل و نقلی تمرکز بیشتری کنیم؛ بیان کرد: به هر حال موضوع دوچرخه و پیاده‌روی دو چالش اصلی شهر تهران است. باید به این مسئله توجه داشته باشیم که برنامه‌ریزی در خصوص توسعه فرهنگ دوچرخه سواری و پیاده‌روی موضوعی نیست که زود نتیجه دهد بلکه هر تصمیمی که در این خصوص گرفته شود، نتایج آن در ۲۰ سال آینده ملموس خواهد بود.

حسینی همچنین در حاشیه کارگاه تخصصی تدوین طرح جامع دوچرخه شهر تهران با یاداوری این نکته که در گذشته به مانند اکنون خیابان‌ها از وسیله نقلیه شخصی پر نبود، افزود: وقتی مردم در مسیر تکامل مدرنیته شدن شهرها قرار می‌گیرند، استفاده از خودرو به مهمترین بخش زندگی مردم تبدیل می‌شود این در حالی است که استفاده از دوچرخه با فرهنگ ایرانی‌ها عجین بوده و در دو نسل قبل مردم از دوچرخه برای رفت و آمدهای شخصی خود استفاده می‌کردند.

معاون شهردار تهران با تأکید بر اینکه در توسعه فرهنگ دوچرخه سواری باید جوانب اجتماعی و فرهنگی آن نیز دیده شود گفت: ناگزیر هستیم تا به سمت نقطه بازگشت به گذشته حرکت کنیم. خوشبختانه در شرایطی قرار داریم که سطح تحصیلات مردم بالا رفته و شرایط برای بازگشت مسیر زندگی مردم به طبیعت مهیاست.

وی یاداور شد؛ اگر مسئله آلودگی هوا برای ما مهم است باید به سمتی پیش برویم که از خودرو استفاده غیر ضروری نکنیم. درست است رفاهی که خودرو برای مردم ایجاد می‌کند؛ دوچرخه ندارد اما باید به این مسئله نیز توجه داشت که منافعی که دوچرخه دارد، خودرو ندارد.

معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران تصریح کرد: درتعریف جدید از شهرهای توسعه یافته به جای طول بزرگراه‌ها و خطوط مترو؛ میزان زیست پذیر بودن شهرها مورد توجه قرار می‌گیرد. این تعریف جدید براساس بازگشت انسان‌ها به فطرت و طبیعت شکل گرفته است. از نظر من شهری توسعه یافته است که در آن عابران پیاده و دوچرخه سوارها با آرامش کامل و ایمنی و امنیت لازم گذر کنند.

به گفته حسینی اینکه در تهران شبکه بزرگراهی کامل شده، کار درستی بوده است و تکمیل شبکه مترو نیز گام دومی بود که باید در تهران برداشته می‌شد. چرا که یکسری از سفرهای آموزشی، درمانی، کاری و … با توجه به گستردگی شهرباید توسط حمل و نقل عمومی انجام شود و پس از آن ایجاد زیر ساخت‌های لازم برای ایجاد مسیرهای مطمئن برای دوچرخه سواری ضروری است.

وی با اشاره به شرایط جغرافیایی شهر تهران تصریح کرد: با توجه به توپوگرافی شهر تهران برخی از مناطق این شهر شیب بالایی دارند اما مناطق دیگری که جهت شرقی، غربی دارند مانند مناطق۶، ۸، ۱۲، ۲۲ و … مسطح هستند و امکان خوبی برای توسعه مسیرهای دوچرخه سواری دارند. به غیر از این مسئله توجه به ایجاد زیرساخت‌های لازم در توسعه مسیرهای دوچرخه سواری و توجه به فرهنگ استفاده از این وسیله نقلیه و آشتی دادن مردم با دوچرخه اهمیت دارد.

معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران با تأکید بر اینکه در فرهنگ سازی‌های ترافیکی امکان دارد که نتیجه آن ۱۰ تا ۱۵ سال آینده مشخص شود تصریح کرد: اگر الان به فکر این فرهنگ سازی نباشیم حتماً ۱۵ سال آینده عقب هستیم. در کارگاه تخصصی تدوین طرح جامع دوچرخه شهر تهران قرار است که به دنبال پیدا کردن راهکارهایی برای در نظر گرفتن تمام جوانب توسعه دوچرخه سواری در تهران هستیم.

منبع: تین نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۱۶۳۵۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماجرای کاشت ساختمان در پارک‌های تهران

به گزارش «تابناک» به نقل از دنیای اقتصاد، این سریال که به خاطر نقش منتقدان شهرداری، پرمخاطب شده، به دلیل «صدای ناقص» آنها و «غفلت از متن»، ادامه‌‌دار خواهد بود. گزارش «دنیای‌اقتصاد» از وضعیت پارک‌‌های شهری تهران حاکی است، طی ماه‌‌های اخیر «یکی از انواع مواجهه‌‌های شهرداری با این محیط حساس پایتخت»، زیر ذره‌‌بین گروهی از کارشناسان شهری قرار گرفته است.

شهرداری به عنوان «همه‌‌کاره پارک‌‌های شهری» از بابت «مسوولیت صفر تا صدی» که برای این بخش از دارایی‌‌های تهران دارد، دست به نقشه‌‌کشی برای ساخت‌‌وساز در تعدادی از پارک‌‌ها زده است.

در شبکه‌‌های اجتماعی اما برخی افراد و برخی کارشناسان، این حرکت مدیریت شهری را زیرسوال برده‌‌اند، بدون اینکه «علت سوال» را برای ناظران، ‌‌ شهروندان و طیف حساس به موضوع، مطرح کنند.

بررسی‌‌های «دنیای‌اقتصاد» درباره این سریال نشان می‌دهد، عملکرد شهرداری در پارک‌‌های شهری را با دو خط‌‌کش «مقررات مصوب بالادست شهرداری تهران» و «اقدامات متعارف و منطقی شهرداری‌‌های کاردرست در سایر شهرهای کشور و شهرهای موفق جهان از منظر رعایت کامل حقوق شهروندان» می‌توان چک کرد.

طرح تفصیلی تهران، مصوب سال ۹۱، «کتابچه مشق شهرداری» برای هر نوع تصمیم‌گیری ساختمانی و صدور مجوز ساخت‌وساز در اراضی عمومی و خصوصی پایتخت محسوب می‌شود به‌طوری که در صفحه ۲۰ این کتابچه، برای «زمین‌‌های واقع در پهنه حفاظت سبز (G) که پارک‌‌های شهری نیز جزو همین پهنه محسوب می‌شود»، احداث بنای مجاز در پارک‌‌ها را به «دفتر اداری پارک، نگهبانی پارک، سرویس بهداشتی و خدمات پذیرایی و غذایی» محدود کرده است. در ادامه همین «خط‌‌قرمز» ترسیم شده برای شهرداری در پارک‌‌های شهری تهران، در یکی دیگر از صفحات طرح تفصیلی، «هر نوع ساخت‌وساز در این چارچوب مجاز در پارک‌‌ها، ‌‌ منوط به تصویب طرح آن در کمیسیون ماده ۵ شده است.»

به این ترتیب، «نقطه‌‌کور» سریال ساختمانی در پارک‌‌های تهران که منتقدان آن را نمی‌‌بینند، «خط‌‌قرمز طرح تفصیلی» و صراحت لهجه این تکلیف‌‌نامه برای «منع و مجازها در پارک‌‌های شهری» است.

از نگاه این کتابچه مشق شهرداری، «ساخت بنای فرهنگی یا هر نوع کاربری غیر از آنچه در پهنه (G) قید شده» ممنوع است و برای مجازها نیز «مصوبه کمیسیون ماده ۵» لازم است. اما آنچه عرف شهری می‌‌گوید، از این هم صریح‌‌تر است. در پارک‌‌های شهری بر اساس آنچه نیاز شهروندان است، باید فضای سبز، تجهیزات تفریحی و گردشگری و مبلمان شهری، لوازم بازی و تجهیزات ورزشی، به شکل نامحدود، نصب و احداث شود.

اما طی همه سال‌های گذشته، ساختمان‌‌هایی از یک تا دو طبقه در پارک‌‌های معروف، بزرگ و کوچک شهر تهران با اسامی‌‌های مختلف از مدیریتی تا نگهبانی و فرهنگسرا و... شکل گرفته است که عوارض آنها به شکل «ورود خودرو» به پارک به عنوان «گاف شهری»، باعث مزاحمت شهروندان هنگام تفریح و گذران اوقات فراغت شده است.

پارک پردیسان، پارک سعادت‌‌آباد و حتی پارک لاله، نمونه‌‌هایی از این دست هستند. به این ترتیب، «ایرادات موجود در پارک‌‌ها، به مراتب فراتر از سریال اخیر» است.

طرح تفصیلی تهران می‌‌گوید، در پارک‌‌های شهری، کل بنای ساختمانی ساختمان‌‌های مجاز، ‌‌ باید حداکثر معادل ۳‌درصد مساحت پارک باشد. آیا این «خط‌‌قرمز» نیز طی این سال‌ها، ملاک‌‌عمل بوده و رعایت شده است؟

به نظر می‌‌رسد، «چندگانگی نهادهای ناظر و بالادست شهرداری»، عاملی برای این مدل اداره پایتخت طی سنوات گذشته و اکنون شده است.

شهرداری‌‌ها از یک‌‌سو باید «مصوبات شورای عالی شهرسازی که زیرنظر وزارت مسکن سال‌های گذشته و وزارت راه و شهرسازی فعلی است» را رعایت کنند. اما از سوی دیگر، سازمان شهرداری‌‌ها از وزارت کشور نیز  نهاد بالادست شهرداری‌‌هاست و اتفاقا چون که بخشی از منابع مالی شهرداری توسط همین سازمان، ‌‌ سالانه پرداخت می‌شود، به نظر می‌رسد «حرف‌‌شنوی شهرداران» از وزارت کشور بیشتر از وزارتخانه دیگر است.

در این میان، شورای شهر هم نهاد ناظر و مرجع تصویب مقررات و ضوابط برای شهرداری‌‌هاست و کمیسیون ماده ۵ با ترکیب یکسری وزرا نیز نهاد دیگر؛ این آشفته‌‌بازار «ترکیب چندمنظوره مدیریت شهری»، مسیر دورزدن طرح‌‌های تفصیلی و جوابگو نبودن را به وجود آورده است.

نباید موجبات عدم‌آسایش فراهم شود

علی نوذرپور، کارشناس مدیریت شهری و شهردار سابق منطقه ۲۲ تهران، تاکید کرد: اقدامات مدیریت شهری نباید به گونه‌‌‌ای باشد که موجبات عدم‌آسایش شهروندان فراهم شود. به گفته وی، در طرح‌‌‌های شهری تهران از قبیل طرح جامع و طرح تفصیلی پایتخت، ضوابط مربوط به هر پهنه و از آن مهم‌تر سهم هر کدام از سرانه‌‌‌ها به تفکیک مشخص است. از آن جمله سرانه‌‌‌های سبز، مذهبی، فرهنگی، درمانی و... مشخص و تفکیک شده است، مکان‌‌‌یابی شده و لکه‌‌‌های مربوط به آنها به صورت جداگانه معین است. ورود هر کدام از سرانه‌‌‌های غیرمرتبط با کاربری‌‌‌های مربوط به فضای سبز و گذران اوقات فراغت به پارک‌‌‌ها، اساسا ربطی به این محیط‌‌‌های سبز شهری ندارد.

به گفته وی هر اقدامی در هر کدام از این پهنه‌‌‌ها وسرانه‌‌‌ها باید متناسب با ماهیت این سرانه‌‌‌ها، جانمایی‌‌‌ها و ضوابط خاص آنها صورت بگیرد. نوذرپور افزود: پارک‌‌‌های شهری بسته به مقیاس و جانمایی صورت گرفته برای آنها انواع مختلفی اعم از پارک‌‌‌های محلی، ناحیه‌‌‌ای، منطقه‌‌‌ای، شهری و فرا شهری دارد؛ بسته به وسعت و جانمایی و انواع آنها، خدمات مربوط و مرتبط با موضوع گذران اوقات فراغت در پارک‌‌‌ها از تامین ضرورت‌‌‌های اولیه مانند سرویس‌‌‌های بهداشتی تا تاسیسات بیشتر و وسیع‌‌‌تر، متفاوت است. اما آنچه مسلم است اینکه همه این خدمات حول محور گذران اوقات فراغت است و اختلاط سایر سرانه‌‌‌ها در خدمات مرتبط با پارک‌‌‌های شهری، اساسا هیچ موضوعیتی ندارد. طرح‌‌‌های جامع و تفصیلی نیز این سرانه‌‌‌ها را به تفکیک مشخص کرده است. شهردار سابق منطقه ۲۲ تهران، یک معضل مهم در ارتباط با پارک‌‌‌ها وفضای سبز تفریحی پایتخت را خلأ مطالعاتی در مورد آنها عنوان کرد و افزود: حتی بسیاری از پارک‌‌‌های فراشهری و بزرگ‌مقیاس که بعضا مساحت برخی از آنها به اندازه یک منطقه شهر تهران است، مطالعات اختصاصی ندارد. در حالی که در مورد این پارک‌‌‌ها باید هر اقدامی بر مبنای مطالعات و برنامه‌‌‌ریزی‌‌‌های مختص همان پارک انجام شود. در صورتی که این نوع پارک‌‌‌های شهری و فراشهری مطالعات کارشناسی مختص خود داشته باشند که حد و حدود و انواع مجاز برای ساخت‌وساز در آنها متناسب با کاربری پارک‌‌‌ها تعریف شده باشد هیچ فردی نمی‌تواند از ضوابط مختص آن پارک، تخطی کند.

نوذرپور با بیان اینکه در طرح‌‌‌های جامع و شهری عملا خطوط مشخص است اما ممکن است برخی از جزئیات ذکر نشده باشد، تاکید کرد: نکته مهم این است که اساسا پارک برای گذران اوقات فراغت است و اگر خدماتی در آن‌‌‌ مستقر می‌شود، علاوه بر اینکه باید بر مبنای مطالعات و برنامه‌‌‌ریزی‌‌‌های کارشناسی باشد در وهله اول باید برای پاسخ به نیاز شهروندان به فضای سبز شهری برای گذران اوقات فراغت ایجاد شده باشد. بنابراین هر اقدامی که باعث شود تعاریف مجزا و بی‌ارتباط با موضوع پارک در این فضاهای سبز شهری وارد شود، موجب اختلال در آسایش افراد، بر هم زدن نظامات شهرسازی و بروز اقدامات غیرقابل دفاعی خواهد شد که در نهایت زمینه را برای تخلف فراهم می‌‌‌کند. به‌ویژه آنکه تهران با معضل کمبود سرانه فضای سبز نیز روبه‌رو است. براساس آمارها سرانه فضای سبز تهران چیزی حدود ۱۶ تا ۱۶ و نیم مترمربع است؛ در حالی که براساس طرح‌‌‌ جامع شهر تهران این میزان باید ۲۵ مترمربع باشد. در واقع در شرایطی که به ازای هر فرد حدود ۹ مترمربع کمبود سرانه فضای سبز وجود دارد، هر نوع اقدام برای کاهش این فضا به واسطه ساخت‌وساز در پارک‌‌‌ها مردود است. او افزود: مدیریت شهری تهران باید به این موضوع توجه داشته باشد که همه عرصه‌‌‌های شهری به‌خصوص عرصه‌‌‌های بزرگ، نیازمند مطالعات مربوط به همان عرصه است؛ این مطالعات باید به برنامه‌‌‌ریزی‌‌‌های دقیقی منجر شود که هرگونه اقدام بر مبنای آن انجام شود.

برای پارک‌‌‌ها ضابطه وجود دارد

سهراب مشهودی، صاحب‌نظر حوزه شهرسازی و رئیس گروه شهرسازی جامعه مهندسان مشاور، نیز در پاسخ به این سوال که آیا ضوابط مشخصی برای نوع ساخت‌وسازها و خدماتی که می‌تواند در پارک‌‌‌ها مستقر شود، وجود دارد یا خیر، به دنیای اقتصاد گفت: برای پارک‌‌‌ها ضابطه وجود دارد و در طرح‌‌‌های جامع وتفصیلی حد مجاز ساخت‌وساز در پارک‌‌‌ها تعیین شده است. در ضوابط طرح تفصیلی یکپارچه تهران در پارک‌های شهری G111، حداکثر ۳درصد می‌تواند به کاربری‌‌‌های نگهبانی، سرویس بهداشتی، خدمات پذیرایی و غذایی و حداکثر دوطبقه یعنی کمتر از ۸ متر ارتفاع، اختصاص یابد. در پارک‌های محله‌ای هم حداکثر ۷درصد برای نگهبانی، تاسیسات نگهداری و بهداشتی مجاز است. وی افزود: بنابراین موضوع پارک‌‌‌ها و نوع خدمات مستقر در آنها چندان بی‌‌‌ضابطه هم نیست و آنچه در این میان هم براساس طرح‌‌‌های جامع و تفصیلی شهر تهران و هم براساس ماهیت پارک‌‌‌ها می‌تواند و باید در پارک‌‌‌ها مستقر شود حول موضوع گذران اوقات فراغت و ملزومات آن است. به عنوان مثال، بسته به وسعت و مکان و نوع پارک‌‌‌ها، تاسیسات وخدماتی که مربوط به موضوع گذران اوقات فراغت شهروندان در یک فضای سبز شهری است، امکان ایجاد و استقرار دارد و استقرار سایر کاربری‌‌‌ها وسرانه‌‌‌ها در پارک‌‌‌ها موضوعیتی ندارد.

قلمرو سبز حرمت دارد

مصطفی بهزادفر، استاد معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت نیز با اشاره به اینکه پارک به عنوان قلمرو سبز همگانی برای استفاده همگان است، گفت: هر اقدامی در این پهنه‌‌‌های سبز شهری باید براساس مطالعات دقیق وضوابط قانونی صورت گیرد.

وی با این حال به سه خلأ مهم در این زمینه اشاره کرد و گفت: در بسیاری موارد نبود قوانین دقیق و مشخص از یکسو، رهاسازی برخی پروژه‌‌‌ها به صورت ناتمام برای چند سال و چند دهه و سپس اقدام برای تعیین‌تکلیف آنها از سوی دیگر و همچنین برخی از ابهامات قانونی و باز گذاشتن موضوعاتی در ارتباط با ضوابط و جزئیات مربوط به کاربری‌‌‌ها و پهنه‌‌‌بندی‌‌‌ها، منجر به اقدامات سلیقه‌‌‌ای و اختلاط ناموزون کاربری‌‌‌ها وسرانه‌‌‌ها با یکدیگر می‌شود. به گفته بهزاد‌‌‌فر، خطوط و ضوابط کلی ساخت‌وساز در پهنه‌‌‌های مختلف که چند پهنه کلی از جمله پهنه سبز را شامل می‌شود، در طرح‌‌‌های شهری مانند طرح جامع وتفصیلی مشخص شده است اما، برخی جزئیات از جمله جزئیات مربوط به ساخت‌وسازها و خدماتی که می‌تواند در پارک‌‌‌های شهری بسته به مقیاس و ماهیت آنها مستقر شود، باید مورد به مورد، براساس ویژگی‌‌‌های هر کدام از این پارک‌‌‌ها در طرح‌‌‌های مطالعاتی قرار گرفته و برای آنها برنامه‌‌‌ریزی‌‌‌های کارشناسی صورت بگیرد. به گفته وی در برخی از ضوابط اگر چه حد و کاربری‌‌‌های مجاز به استقرار در پارک‌‌‌ها تعیین شده است اما در انتهای برخی جملات از الفاظی مانند «سایر» و «غیره» استفاده شده است که همین الفاظ زمینه ورود سلایق و برداشت‌های شخصی به موضوع پارک‌‌‌ها را فراهم می‌‌‌کند. در چنین مواقعی به دلیل سکوت و ابهام قانونی نمی‌توان برخی اقدامات را قانونی یا غیرقانونی توصیف کرد.

وی همچنین یک نارسایی دیگر در این زمینه را برخی تبادل‌‌‌ها و معاوضه‌‌‌های بین دستگاهی اعلام کرد وگفت: به عنوان مثال مجموعه پارک پردیسان، از ابتدا یک مجموعه سبز متعلق به دولت بود که با هدف ساخت‌وساز در شهر جدید پردیس در اوایل دهه ۶۰، بین دولت و سازمان محیط‌زیست، مورد معاوضه قرار گرفت. بخش زیادی از ساخت‌وسازهایی که بعدا در پردیسان صورت گرفت براساس مطالعات نبود؛ حتی ساخت‌وسازها در شهر جدید پردیس نیز به سرعت و قبل از تصویب طرح جامع وتفصیلی این شهر جدید آغاز شد. به گفته وی، براساس طرح جامع وتفصیلی، پهنه‌‌‌ها می‌توانند خدمات همگانی سازگار با کارکرد خود را دربرگیرند، اما خدمات غیرمرتبط نباید به این پهنه‌‌‌ها راه یابند.