خبرگزاري آريا - سفر در زمان يکي از رؤياهاي ديرينه انسان‌ها است که انجام آن غير ممکن به نظر مي‌رسد.
آيا تا به حال به مسئله سفر در زمان فکر کرده‌ايد؟ همه ما دست کم يک بار در طول زندگي، با خود گفته‌ايم چه مي‌شود اگر بتوان به گذشته رفت يا به آينده سفر کرد؛ اگر به گذشته بروم فلان کار را انجام نخواهم داد و .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
.. . مواردي از اين دست بسيار هستند و همين نشان مي‌دهد که انسان‌ها ذاتاً به سفر در زمان علاقه دارند. سفر در زمان با نرخ فعلي گذر زمان امکان‌پذير نيست؛ به عبارت ديگر، براي آن‌که بتوانيد در زمان سفر کنيد، نبايد گذر تک تک ثانيه‌ها را احساس کنيد.
بر اساس فرضيه‌ها، براي آن‌که بتوانيد در زمان سفر کنيد، بايد نسبت به نرخ فعلي گذر زمان يکي از سه حالت زير را داشته باشيد:سريع‌تر از نرخ فعلي گذر زمان حرکت کنيد: با انجام اين‌کار، مي‌توانيد به آينده سفر کنيد درحالي‌که در سن فعلي خود هستيد.آهسته‌تر از نرخ فعلي گذر زمان حرکت کنيد: در اين صورت شما مي‌توانيد در يک بازه زماني مشخص، نسبت به ديگر افراد کارهاي بيشتري انجام دهيد.آن‌قدر آهسته حرکت کنيد که زمان براي شما منفي شود: با انجام اين کار، شما به گذشته سفر مي‌کنيد و شايد بتوانيد با انجام کارهايي در گذشته، در وضعيت موجود تغيير ايجاد کنيد.سفر در زمان در حالت‌هايي که گفته شد، بسيار علمي-تخيلي است؛ اما اين بدان معنا نيست که رد پاي علم را نتوان در آنها يافت. سفر در زمان، يکي از مواردي است که علم مي‌تواند آن را تأييد کند؛ اما شما نمي‌توانيد با سفر در زمان تغييري در زندگي فعلي يا آينده خود ايجاد کنيد. پرسش اساسي اين است که چگونه مي‌توان از سفر در زمان براي انجام تغييراتي در زندگي استفاده کرد و سرنوشت را به کنترل درآورد؟وقتي که آلبرت اينشتين در سال 1905 براي نخستين‌بار نظريه نسبيت خاص را مطرح کرد، درک اين موضوع که هر جرم عظيمي در جهان از نظر علمي مي‌تواند در زمان سفر کند، کمي دور از ذهن به نظر مي‌رسيد. از طرفي ما آموخته‌ايم که زمان براي فوتون، به عنوان ذره‌اي که هيچ جرمي ندارد، کاملاً بي معني است. بين نقطه‌اي که منبع نور است تا نقطه‌اي که نور به آن تابيده مي‌شود، فاصله‌اي مشخص قرار دارد که براي طي کردن آن، به زمان نياز است؛ اما اين زمان براي فوتون‌ها که ذرات تشکيل‌دهنده نور هستند بي‌معني است و تنها ناظران داراي جرم (مانند ما) گذر زمان را احساس مي‌کنند و متوجه آن مي‌شوند. از نظر يک فوتون، فرآيند نشر و جذب بين دو نقطه در هر کجاي جهان و در هر مسيري، به صورت آني رخ مي‌دهد و زمان تأثيري در اين ميان ندارد.ما انسان هستيم و جرم داريم. اصولاً هر چيزي که در اين جهان داراي جرم باشد، نمي‌تواند با سرعت نور در خلأ حرکت کند و همواره کندتر از آن خواهد بود. يک نکته ديگر که بايد در
نظر داشته باشيد، اين است که فرقي نمي‌کند شما با چه سرعتي نسبت به ساير اجرام حرکت مي‌کنيد؛ بايد اين را بدانيد که سرعت نور در خلأ (c) همواره ثابت بوده و خواهد بود. اين يک اتفاق بسيار جالب است؛ در واقع اگر مشاهده کنيد که شخصي با سرعت بيشتري نسبت به شما حرکت مي‌کند، بايد اين را هم بدانيد که زمان براي آن شخص در مقايسه با شما، به‌طور محسوسي آهسته‌تر مي‌گذرد.يک ساعت نوري را تصور کنيد؛ اين ساعت
بر اساس نوري که بين دو آينه در مسيري افزايشي-کاهشي (تپه‌اي) رو به بالا و پايين در حرکت است، کار مي‌کند. هرچه يک شخص نسبت به شما سريع‌تر حرکت کند، از
نظر شما نور به جاي آن‌که مستقيماً به سمت بالا يا پايين جابه‌جا شود، آن مسير تپه‌اي را طي مي‌کند و از ديد شما، ساعت آن شخص کندتر مي‌گذرد. در تصوير پايين نيز به‌خوبي اين موضوع
نشان داده مي‌شود:وقتي که اين اتفاق رخ دهد، از نظر آن شخصي که سريع‌تر حرکت مي‌کند، اين ساعت شما است که کندتر حرکت مي‌کند! شما مشاهده کرديد زمان براي شخصي که سريع‌تر حرکت مي‌کند، آهسته‌تر مي‌گذرد؛
اما آن شخص نيز همين ديدگاه را درباره‌ي گذر زمان براي شما دارد. مشخص است که اين اتفاق نمي‌تواند براي هر دو شخص به‌صورت هم‌زمان رخ دهد و قطعاً اين يک نفر است که تحت تأثير تغييرات زماني قرار گرفته است. وقتي شما به آن شخصي که سريع‌تر حرکت مي‌کرد برسيد، مشاهده مي‌کنيد که يکي از شما جوان‌تر از ديگري هستيد؛ اما کدام يک از شما جوان‌تر است؟اين ديدگاه، دقيقاً «پارادوکس دوقلوها» است که آلبرت اينشتين آن را مطرح کرد. اينشتين، صورت پارادوکس را اين‌گونه بيان مي‌کند:دو شخص را که دوقلوي همسان هستند، در نظر بگيريد و به آنها ساعت‌هاي يکساني بدهيد. شخص a تصميم مي‌گيرد با سرعتي نزديک به سرعت نور در فضا حرکت کند و اين در حالي است که شخص b قصد سفر به جايي ندارد و در خانه مي‌ماند. اين دو شخص مي‌توانند وضعيت ساعت‌هاي خود را مشاهده کنند. شخص b که در خانه مانده است، مشاهده مي‌کند که ساعت شخص a به دليل سفر با سرعت بسيار بالا و پديده اتساع زمان، کندتر مي‌گذرد. شخص b نتيجه مي‌گيرد که زمان براي شخص a کندتر گذشته است، پس بايد شخص a جوان‌تر باشد. اکنون وضعيت را از ديد شخص a مورد بررسي قرار دهيم. مي‌دانيم که اتساع زمان به حرکت نسبي جرم بستگي دارد؛ يعني شخص a مشاهده مي‌کند که ساعت شخص b آهسته‌تر حرکت مي‌کند و نتيجه مي‌گيرد که شخص b جوان‌تر است. حال شخص a به خانه باز مي‌گردد. اين دوقلوهاي همسان چه وضعيتي را مشاهده مي‌کنند؟ مطمئناً ديدگاه هر دو درست نيست و يکي از آنها جوان‌تر مانده است. کدام يک جوان‌تر مانده است؟اين پارادوکس را نمي‌توان در قالب نسبيت خاص توضيح داد و بايد به نسبيت عام مراجعه کرد. با توجه به نسبيت عام، زمان براي کسي که به صورت شتاب‌دار حرکت مي‌کند، آهسته‌تر مي‌گذرد و اين يعني در مقايسه با کسي که حرکت شتاب‌دار ندارد، جوان‌تر مي‌ماند؛ زيرا کسي که در خانه مانده است و حرکت شتاب‌دار ندارد، گذر زمان را با نرخ معمولي تجربه مي‌کند.با توجه به اين تفاسير،
اگر شما مي‌خواهيد به آينده سفر کنيد، بايد به اندازه کافي شتاب گرفته باشيد و با سرعتي نزديک به سرعت نور حرکت کنيد، براي
مدت زماني مشخص به حرکت خود ادامه دهيد و سپس به جايي که از آن شروع کرديد، بازگرديد (هر چند که در اين خصوص نيز مشکلاتي وجود دارد). اين
کار را انجام دهيد و سپس مشاهده مي‌کنيد که با توجه به
مدت زمان حرکت با سرعت بالا، دهه‌ها، صده‌ها و شايد ميلياردها سال به آينده سفر کرده‌ايد! شما مي‌توانيد سير تکاملي انسان و ساير جانوران را مشاهده کنيد، شاهد مرگ زمين و خورشيد باشيد، به نابودي کيهان بنگريد يا به هر نقطه‌اي از آينده که مي‌خواهيد، سفر کنيد.موردي که به آن پرداخته شد، سفر به آينده بود؛ اما سفر به گذشته بحث متفاوتي است. نظريه‌ي نسبيت خاص که بيان‌کننده‌ي رابطه اساسي فضا و زمان است، تقريباً مي‌توانست آن‌چه براي سفر به آينده لازم است، توضيح دهد؛ اما اگر ما تصميم گرفته‌ايم که زمان را به عقب بازگردانيم و به گذشته سفر کنيم، بايد به سراغ نسبيت عام برويم؛ همان نظريه‌اي که براي ما روابط پيچيده ميان فضا-زمان، ماده و انرژي را بيان مي‌کند. در اينجا، ما فضا و زمان را جدا بررسي نمي‌کنيم؛ بلکه آنها را به‌صورت يک ساختار متحد پارچه‌اي شکل فرض مي‌کنيم و ماده و انرژي را تار و پود اين پارچه مي‌دانيم، زيرا اين تار و پود مي‌توانند تغييراتي اساسي در ساختار پارچه ايجاد کنند.براي جهاني که ما مي‌شناسيم، فضازمان بسيار يکنواخت است و در همه جا تخت به نظر مي‌رسد و به‌سختي مي‌توان ساختار منحني شکل در آن يافت؛ همچنين شکل‌گيري حلقه روي فضا-زمان نيز بسيار نادر است يا اينکه اصلاً امکان‌پذير نيست. ما به منزله‌ي رفع برخي ابهامات که در نسبيت عام هستند، مدل‌هاي ديگري نيز براي جهان ارائه داده‌ايم. اگر فضا بتواند يک ساختار حلقه‌اي روي خود ايجاد کند، شما مي‌توانيد سفر خود را از يک نقطه آغاز کنيد و پس از يک مدت طولاني، مجدداً به نقطه آغاز بازگرديد. اين مدل، معمولاً يک جهان بسته حلقوي را توصيف مي‌کند.شما نه‌تنها مي‌توانيد با استفاده از يک حلقه‌ي بسته‌ي شبه فضا، روش‌هايي براي سفر در زمان داشته باشيد؛ بلکه مي‌توانيد فضا-زمان‌هايي با حلقه‌هاي بسته شبه زمان نيز براي سفر به گذشته ايجاد کنيد. با استفاده از يک فضا-زمان با حلقه يا خميدگي بسته‌ي شبه زمان، مي‌توانيد به گذشته سفر کنيد و در شرايط
آن زمان زندگي کنيد و مجدداً به
زمان حال بازگرديد.اين يک راه‌حل رياضي براي مشکل سفر به گذشته است که چندان هم کامل نيست؛ اما رياضي مي‌تواند دنياي فيزيکي ما را توصيف کند؟ مطمئناً هميشه رياضي در انجام وظيفه خود موفق نمي‌شود. ميزان خميدگي لازم فضا-زمان براي سفر به گذشته، بايد بسيار زياد باشد و عملاً يک چنين چيزي در جهاني که مشاهده مي‌کنيم غير ممکن است؛ حتي در نزديکي سياه‌چاله‌ها و ستاره‌هاي نوتروني که خميدگي فضا-زمان را در اطراف خود ايجاد مي‌کنند نيز نمي‌توان به ميزان خميدگي لازم براي سفر به گذشته دست يافت. جهان ما مي‌تواند در مقياس کلي نيز چرخش يافته باشد؛ اما محدوديت‌هاي چرخشي که ما براي ايجاد خميدگي نياز داريم، بسيار کمتر از ميزان خميدگي کلي جهان است.اگر واقعاً تصميم داريد به گذشته سفر کنيد، بهتر است کمي صبر کنيد و در مورد کاري که مي‌خواهيد انجام دهيد، خوب فکر کنيد. فرض کنيد به گذشته سفر کرده‌ايد و پدر خود را پيش از ازدواج با مادرتان ملاقات مي‌کنيد؛
اگر شما بتوانيد پدر را از ازدواج با مادر منصرف کنيد، يک پارادوکس در زمان ايجاد مي‌کنيد و موجوديت خودتان را زير سؤال مي‌بريد.تمام فيلم‌ها و کتاب‌هاي تخيلي را کنار بگذاريد. ايده‌ي سفر در زمان همواره براي انسان‌ها جذاب بوده است؛ اما متأسفانه از نظر علمي تنها نيمي از آن امکان‌پذير است، يعني شما مي‌توانيد به آينده سفر کنيد و سفر به گذشته
خط قرمز جهان براي شما است. سفر به گذشته از نظر رياضي امکان‌پذير است؛ اما جهان ما بر پايه فيزيک و قوانين فيزيک بنا شده است و راه‌حل‌هاي رياضي توانايي
حل مشکلات اساسي را ندارند. با توجه به اطلاعات جمع‌آوري شده، هدف همه‌ي ما براي رفتن به گذشته اين است که بتوانيم اشتباهات پيشين خود را جبران کنيم؛ اما هيچ‌گاه نمي‌توان به اين رؤيا دست يافت و بايد براي آينده‌اي بهتر تلاش کرد.
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا
منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۱۷۰۶۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
امکان تغییر محل آزمون دانشجویان فراهم شد
به گزارش گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، دانشجویان دانشگاه پیام نور می‌توانند از ۸ لغایت ۱۶ اردیبهشت با مراجعه به سایت گلستان نسبت به تغییر محل آزمون خود اقدام کنند.
برای تغییر محل آزمون در ابتدا ضروری است که دانشجویان نسبت به پرداخت شهریه اقدام کنند تا گزینه تغییر محل آزمون برای آنها فعال شود.
اگر دانشجویی قصد تغییر محل آزمون خود را ندارد و می‌خواهد در همان مرکز محل تحصیل امتحان دهد، نیازی به انجام این عملیات ندارد.
انتهای پیام/
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند