امانوئل ماکرون ؛ ساحر ٣٩ساله فرانسوی
تاریخ انتشار: ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۱۷۱۹۱۳
انتخابات ریاستجمهوری فرانسه از منظر کارشناسان و تحلیلگران سیاسی و بینالمللی یک انتخابات تاریخی، هم در داخل این کشور و هم در اتحادیه اروپاست. آنچه بیش از همه به این انتخابات وجهی بیسابقه میبخشد، نتایج آن است.
تغییر نگاه فرانسویها و رویگردانی آنان را از دو جریان اصلی در این کشور، نمیتوان نادیده گرفت؛ چراکه اصلیترین پیام این انتخابات،گذار شهروندان فرانسوی از احزاب سنتی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شرق ، هرچند نتایج دور نخست انتخابات را از مدتها پیش میتوانست پیشبینی کرد؛ اما نتیجه انتخابات هفتم ماه می، میتواند هم برای فرانسه، هم برای اتحادیه اروپا و هم برای کل جهان شگفتیآفرین باشد. اگر در این انتخابات، امانوئل ماکرون جوان به پیروزی دست یابد، جریانی به پیروزی رسیده است که عمری در حدود یک سال دارد. اگر «مارین لوپن» پیروز انتخابات شود، این نخستینبار در تاریخ جمهوری پنجم خواهد بود که حزب راست افراطی، قدرت را در این کشور به دست خواهد گرفت. این انتخابات نشان داد نیروهای سیاسی سنتی نیاز به بازسازی گستردهای دارند و به احتمال فراوان، انتخابات پارلمانی آینده که در پی انتخابات ریاستجمهوری برگزار میشود، با پرسشها، تردیدها و نتایج ابهامآمیزی روبهرو خواهد شد.
از این حیث، نمیتوان نسبت به نتایج رقابت انتخاباتی اخیر در فرانسه بیتفاوت ماند. تحولات عمیق و زیربنایی که در جامعه فرانسه رخ داده، منجر به اقبال شهروندان فرانسوی نسبت به نامزدهای مستقل و حتی راست افراطی شده و همین مسئله، میتواند تعیینکننده آینده سیاسی پاریس برای ١٠ سال آتی باشد. در چنین معادلهای اهمیت چندانی ندارد که ماکرون یا لوپن به کاخ الیزه راه پیدا کنند؛ بلکه آنچه اهمیت دارد، تغییر هندسه و ساختار سیاسی موجود در پاریس است و بدون شک احزاب سنتی فرانسه برای بازگشت به معادلات سیاسی و اجرائی پاریس، کار بسیار سختی پیشرو خواهند داشت.
سحر سیاسی جوان ٣٩ساله
اما ماکرون، ساحر ٣٩ساله عرصه سیاسی فرانسه که اکنون بیشترین شانس را برای پیروزی در برابر مارین لوین دارد، کیست. امانوئل ماکرون، رهبر جنبش «در حرکت»، با کسب حدود ٢٣٬٥ درصد آرا در دور اول انتخابات ریاستجمهوری فرانسه، پیشتاز دیگر نامزدها شد و به دور دوم راه یافت. او تا سه سال پیش که به مقام وزارت برگزیده شد، برای فرانسویان چهرهای بهکلی ناآشنا بود. هنگامی که در آوریل سال گذشته، امانوئل ماکرون، وزیر وقت اقتصاد و صنایع فرانسه در دولت اولاند، در راه ایجاد جنبش «در حرکت» گام برداشت، کسی باور نداشت این حرکت به کاخ الیزه منتهی شود. بسیاری او را کارگزار رئیسجمهوری وقت تلقی میکردند که به سبب ناامیدی از حزب «سوسیالیست»، جریانی فراحزبی بر بستر چپ میانه راه انداخته است تا نامزدی خود را برای دوره تازهای از ریاستجمهوری بر پایههای گستردهتری بنا کند.
هنگامی که اندکاندک زمزمههای ناخرسندی برخی از وزرا و بهویژه نخستین آنها، «مانوئل والس»، آغاز شد و کنایههای فرانسوا اولاند به وزیر جوان خود نیز آشکار و به کنارهگیری او از دولت منجر شد، ناظران سیاسی فرانسه دریافتند امانوئل ماکرون چنانکه فرانسویان میگویند، «برای خود میدود»؛ اما باز هم کسی امانوئل ماکرون را باور نداشت. او را که پیش از این در هیچ انتخاباتی شرکت نکرده، شهردار و نماینده مجلس و سناتور نبوده و در واقع رأیی به دست نیاورده و نمایندگی کسی را نداشته، «بادکنکی» خواندند که با نخستین ضرب مبارزات انتخاباتی «خواهد ترکید». برخی ناظران ماکرون را لیبرالیسم و برخی دیگر او را یک سوسیالدموکرات توصیف کردهاند. او هنگام حضور در حزب سوسیالیست، (سالهای ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹) از جناح راست حزب حمایت میکرد که گرایش سیاسیشان با سیاستهای «راه سوم» که «بیل کلینتون»، «تونی بلر» و «گرهارد شرودر» آن را به پیش میبردند، مرتبط بود.
تحصیل در مدرسه علوم سیاسی
ماکرون پس از اخذ فوقلیسانس فلسفه از دانشگاه «نانتر» در غرب پاریس، وارد مدرسه عالی علوم سیاسی پاریس شد و سپس به مدرسه عالی مدیریت دولتی رفت که بیشتر دولتمردان و کارگزاران برجسته این کشور را پرورده است. امانوئل ماکرون در پایان تحصیلات خود، وارد اداره کل بازرسی مالیاتی شد که در فرانسه پلکان ترقی به سوی مقامات عالیه دولتی است. بااینحال چهار سال بعد خواستار مرخصی درازمدت شد و به استخدام بانک «روتشیلد» درآمد. اقدام و شغلی که بارها از سوی رقبای انتخاباتی او با ایراد و انتقاد مواجه شد. پس از آن بود که امانوئل ماکرون به معاونت دبیرکلی دفتر رئیسجمهوری برگزیده شد و تنها هنگامی که دو سال بعد به وزارت رسید، فرانسویها با چهرهای آشنا روبهرو شدند. امانوئل ماکرون زاده پدر و مادری پزشک است. پدر او، «ژان میشل ماکرون»، متخصص اعصاب و استاد همین رشته در دانشکده پزشکی است. او هرچند در دوران مبارزات انتخاباتی درباره گرایش سیاسی خود سخنان گوناگونی بر زبان آورد و گاه به داشتن پایگاه خانوادگی چپ بالید و زمانی از دست چپ نالید؛ اما پیش از آن همواره به پرورش در دامان مادربزرگ مادری خود که افکاری چپ داشت، افتخار کرده بود. ماکرون ١٠ سال پیش در شهر «توکه» با همسر کنونی خود «بریژیت ترونیو» که ٢٤ سال از خود او بزرگتر است، ازدواج کرد. بسیاری در دوران مبارزات انتخاباتی کوشش کردند با اشارات کموبیش روشن و پنهان به این پیوند، او را مورد انتقاد قرار دهند. امانوئل ماکرون با شعار «فرانسه باید برای همه فرصت موفقیت باشد» به میدان مبارزات انتخاباتی قدم گذاشت و برنامه ریاستجمهوری خود را «طرحی برای ساختن فرانسهای جدید» اعلام کرد. او خواستار «مدرنیزهکردن» اقتصاد، آزادکردن بازار کار، سرمایهگذاری گسترده، توجه ویژه به آموزش و فرهنگ و نیز تحکیم اتحادیه اروپاست.
هفتهنامه «فارن پالسی»، ماکرون را سیاستمدار انگلیسیزبان معرفی میکند و مینویسد: «برنامه اقتصادی ماکرون -با رویکرد به شدت لیبرال- به آرمانهای آمریکا نزدیک است و از گفتوگوهای کلاسیک فرانسوی فاصله دارد». روزنامه «فایننشالتایمز» نیز ماکرون را نامزد نوگرا مینامد و به نظر میرسد پافشاری ماکرون بر اصول بازار مشترک، پول واحد و اعتماد راسخ به اروپا به مذاق این روزنامه خوش آمده است. فایننشالتایمز در مقاله دیگری انتخاب ماکرون را سدی در برابر موج پوپولیستی در اروپا میداند. «والاستریتژورنال» نیز رویکرد ماکرون را درباره ۳۵ ساعت کاری در هفته میستاید و مینویسد: «ماکرون با حمله به دیدگاههای سنتی جامعه فرانسوی مورد توجه آمریکا قرار گرفته است». درهمینحال، فارن پالسی در ادامه ماکرون را با «باراک اوباما»، رئیسجمهوری سابق آمریکا، مقایسه میکند و او را زمینهساز تغییر در فرانسه مینامد.
وقتی نوبت به سیاستهای دفاعی اتحادیه اروپا میرسد، ماکرون متقاضی استقلال راهبردی اروپاست و در این راستا از طریق تقویت و تحکیم توافقات دفاعی دوجانبه و نیز اشکال دیگر همکاریهای دفاعی با سایر کشورهای عضو و متقاضی به تحقق راهبرد مذکور اهتمام میورزد. پیشنهادات او دربرگیرنده تأسیس مقرهای دائمی اروپایی (مثلا با هماهنگی ناتو و ستادهای فرماندهی آن)، تشکیل شورای امنیت اروپا و نیز ایجاد صندوق دفاعی اروپا با هدف تأمین اعتبار برنامهها و تحقیقات نظامی مشترک است. او همچنین دارای ایدههایی درباره پویاسازی گردانهای رزمی اتحادیه اروپاست؛ اما این امر به هیچ عنوان به مفهوم تلاش برای ایجاد ارتش اروپایی نیست.
بدهی به روسیه ندارم
اما خلاف نزدیکی رقیبش به روسیه و شخص «ولادیمیر پوتین»، رئیسجمهوری این کشور، ماکرون سعی میکند تا جایی که میتواند از مسکو فاصله بگیرد. او میگوید بقیه بدهی به روسیه ندارد و رئیسجمهوری این کشور را به پذیرش معیارهایش واخواهد داشت چراکه از توانایی جلب احترام پوتین برخوردار است. ماکرون در یکی از مصاحبههای خود پیش از دور اول انتخابات گفت، «به پوتین خیلی قاطع و محکم میگویم که آماده احیای مذاکره برای حل بحرانهایی که روسیه در آنها دخیل است (سوریه و اوکراین) هستم و بدون خصومتورزی و درعینحال واگذاری هیچگونه امتیازی، در دفاع از ارزشهای فرانسه هوشیار خواهم بود». روسیه نیز بلافاصله پس از اعلام نتایج دور اول انتخابات اعلام کرد که مسکو به آرای مردم فرانسه احترام میگذارد. «دیمیتری پسکوف»، سخنگوی رئیسجمهوری روسیه تأکید کرد ما خواهان برخورداری از یک رابطه معقول و مناسب دوجانبه با فرانسه هستیم و به همین منظور رئیسجمهوری منتخب این کشور برای ما قابل احترام است.
مخالف استعمار فرانسه
ماکرون به طرز مجادلهبرانگیزی استعمار فرانسه بر الجزایر را بهعنوان «جنایت علیه بشریت» محکوم کرد. او گفت این بخشی از گذشتهای است که باید بابت آن از کسانی که ما این اعمال را علیهشان انجام دادیم عذر بخواهیم؛ هرچند این مخالفت باعث پایینرفتن ماکرون در نظرسنجیها شد. سیاستهای خارجی این نامزد مستقل که تنها چند گام تا کاخ الیزه فاصله دارد، در موارد دیگر نیز از رقیبش بسیار متفاوت است. او از ادامهیافتن سیاستهای رئیسجمهور اولاند درخصوص اسرائیل حمایت میکند، با جنبش بایکوت، عدم سرمایهگذاری و تحریم اسرائیل مخالف است و از بیان موضع در قبال دولت فلسطین خودداری کرده است. خلاف مارین لوپن که گفته است همه افراد دارای دو ملیت فرانسه-اسرائیلی باید یکی از این دو ملیت را انتخاب کنند، ماکرون اما در سفر رسمیاش به اسرائیل در سپتامبر ۲۰۱۵ اعلام کرد زندگی در اسرائیل به معنای قطع ارتباط با زادگاه شهروندان یهودی فرانسه نیست.
همچنین خلاف بسیاری از سیاستمداران از جمله نخستوزیر سابق مانوئل والس، ماکرون از سیاست درهای باز در قبال مهاجران و پناهندگان همانند آنچه «آنگلا مرکل» در آلمان پی گرفته، حمایت میکند. ماکرون همانند دولت کنونی، مبارزه با داعش را یکی از اولویتهای فرانسه میداند. در این مورد، او اعتقاد دارد به هر اندازه که امنیت دولتها به مخاطره انداخته شود به همان اندازه داعش و سایر نیروهای افراطی رشد میکنند. درباره سوریه او معتقد است که اگرچه نباید از «بشار اسد»، رئیسجمهوری سوریه حمایت و با او مدارا کرد؛ نباید برای مذاکرات صلح هم پیششرط کنارهگیری اسد را مطرح کرد.
نبرد میان قلب و عقل ترامپ
در برابر ایالات متحده، او مانند سایر احزاب سنتی راست و چپ فرانسه، مواضع انتقادی نسبت به اظهارات «دونالد ترامپ»، رئیسجمهور کنونی، دارد. اما سیاست فرانسه در این باره وابسته به این است که تا چه اندازه ترامپ به مواضع ضد اروپایی خود جامه عمل خواهد پوشاند. اما سیاست ماکرون در خاورمیانه و بهویژه درباره ایران، عربستان سعودی و سوریه با سیاست کنونی فرانسه تا حدی متفاوت خواهد بود. او در اواخر ماه ژانویه، سفری به لبنان داشت و به این مناسبت سیاست خارجی خود را در خاورمیانه تشریح کرد.
درباره تنش میان عربستان سعودی و ایران، ماکرون اعتقاد دارد که باید توازن میان ایران و عربستان سعودی را حفظ کرد. به گفته خود او، «اشتباه است اگر فرانسه مثل گذشته زیاد طرفدار عربستان سعودی باشد». درعینحال میگوید که این به معنای آن نیست که ما روابط خود را با ایران طوری پایهگذاری کنیم که امنیت عربستان سعودی و اسرائیل به مخاطره بیفتد. به عقیده او، «فرانسه نباید در بازی قدرت میان دو کشور مهم منطقه مداخله کند. فرانسه باید هم با ایران حرف بزند هم با عربستان سعودی». ماکرون حتی میگوید: «من در برابر این دو قدرت منطقهای یک سیاست گفتوگومحور را پیش خواهم گرفت. از ایران مسئولیتپذیری در برابر توافق هستهای را خواستار خواهم شد و از عربستان سعودی هم میخواهم که سیاست مسئولانهای را پیش بگیرد و به هیچوجه هیچ نوع تبانی با جنبشهایی که دست به افراطگرایی و تروریسم میزنند، نداشته باشد». وبسایت خبری «سیانان» رقابت میان ماکرون و لوپن و همچنین رویکرد کاخ سفید درباره آن را به نبردی میان عقل و قلب «ترامپ» تعبیر میکند. سیانان در گزارش خود مینویسد: از یک سو ترامپ قلبا آرزوی پیروزی مارین لوپن را دارد و از سوی دیگر عقل میگوید باید از امانوئل ماکرون در انتخابات ریاستجمهوری فرانسه حمایت کرد. لوپن پیرو فلسفه سیاسی ترامپ است و از همان روشی که ترامپ در انتخابات ریاستجمهوری آمریکا بهره برد، استفاده میکند. او معتقد به ملیگرایی، با اتحادیه اروپا و ناتو مخالف و منتقد مواردی همچون مهاجرت است و از تشدید اقدامات علیه اقلیتهای دینی بهویژه مسلمانان حمایت میکند. هر چند کاخ سفید اعلام کرده که در انتخابات کشورهای دیگر دخالتی نداشته و درباره اینکه چه فردی در انتخابات چه کشوری پیروز شود اظهارنظر نمیکند، اما ترامپ در مصاحبهاش با آسوشیتدپرس از علاقه خود درباره انتخابات ریاستجمهوری فرانسه پرده برداشت. ترامپ و لوپن اشتراکات زیادی با هم دارند؛ برای مثال چندی پیش «استیو بانون»، مشاور ارشد ترامپ به «پیتر وایتینگ»، سفیر آلمان در واشنگتن گفته بود که دولت ترامپ به جای گسترش روابط با اتحادیه اروپا علاقه دارد که با تکتک کشورهای اروپایی روابط خود را گرم کند.
فرانسه در اتحادیه اروپا بماند
اما اکثر رهبران اروپایی در انتظار پیروزی ماکرون در انتخابات یکشنبه آینده هستند؛ چراکه لوپن از همان ابتدا شعار خروج از اتحادیه اروپا را سر داده است. بلافاصله پس از اعلام نتایج دور اول انتخابات درحالیکه مسکو پیروزی لوپن را تبریک گفت، رهبران اروپایی با تبریک به ماکرون ٣٩ساله، خواهان پیروزی او در انتخابات نهایی شدند. «مارگاریتیس شیناس»، سخنگوی اتحادیه اروپا در پیام توییتری خود نوشت، «ژان یانکر» پیروزی امانوئل ماکرون در دور اول انتخابات را تبریک گفت و در دور دوم نیز برای او آرزوی موفقیت کرد. همچنین «فدریکا موگرینی»، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در صفحه توییتر خود نوشت: «پرچمهای فرانسه و اتحادیه اروپا را در استقبال از پیروزی امانوئل ماکرون ببینید؛ این آرزو و آینده نسل ماست». «میشل بارنیر» مذاکرهکننده ارشد اتحادیه اروپا در موضوع خروج بریتانیا از این اتحادیه، در پیام توییتری خود نوشت: «من بهعنوان یک میهندوست و اروپایی، در انتخابات هفتم ماه می به امانوئل ماکرون اعتماد خواهم کرد. فرانسه باید اروپایی باقی بماند». ماکرون در یکی از نطقهای انتخاباتی خود با انتقاد شدید از سیاستهای احزاب راست افراطی، گفت: «به شما اطمینان میدهم که در برنامه من هیچ دیواری وجود ندارد. اما ما مرزهای اروپایی خود را خواهیم داشت. این امنیت واقعی ماست». هرچند که او با تشدید رقابتها موضعی متفاوت اتخاذ کرد و گفت اتحادیه اروپا یا باید اصلاحاتی را پذیرا باشد یا درغیر این صورت با احتمال «فرگزیت» (خروج فرانسه از اتحادیه اروپا) روبهرو شود. او میگوید، «من طرفدار (اتحادیه) اروپا هستم. در طول مبارزات و تبلیغات انتخاباتی بر ارزشها و سیاستهای اروپایی تأکید کردم؛ چراکه عقیده دارم این نکات برای مردم فرانسه و موقعیت کشور در دنیا اهمیت دارد.
با تمامی این فرازونشیبها، ماکرون به احتمال زیاد رئیسجمهور بعدی فرانسه خواهد بود. این اتفاق تا حدی میتواند آرامش را پس از رأی مثبت بریتانیاییها به خروج از اتحادیه اروپا و پیروزی دونالد ترامپ به قاره سبز برگرداند. این در حالی است که بسیاری از ناظران سیاسی معتقدند که حتی اگر ماکرون بتواند کرسی ریاستجمهوری فرانسه را تصاحب کند، نمیتوان به بهبود شرایط در این قاره دلخوش کرد؛ چراکه به باور آنان، انتخابات پارلمانی فرانسه نیز بسیار بااهمیت است و نبرد واقعی از ماه ژوئن آغاز میشود. ماکرون پس از پیروزی در این انتخابات، راه دشواری پیشرو دارد؛ او باید با جمعکردن آرای سرگردان در انتخابات پارلمانی، قدرت واقعی را در دست بگیرد که مهمترین مانع بر سر راه او، جنبش سیاسیای است که حدودا یک سال عمر دارد. این جوان ٣٩ساله فرانسوی قول داده که ٥٧٧ حوزه انتخاباتی را با نامزدهای جدیدی پر کند که حداقل نیمی از آنها نیروهایی تازهسیاسی هستند. این کار دشواری خواهد بود اما پس از پیروزی در انتخابات هیچچیز برای این نامزد عجیبوغریب غیرممکن به نظر نمیرسد. با این همه، باید منتظر ماند و دید، ماکرون ۳۹ ساله که از سوی برخی رسانهها «مرد کامل» لقب گرفته است، در انتخابات پیشرو چه میکند.
منبع: اقتصاد آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۱۷۱۹۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پنج سناریوی عجیب انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا
فرارو- سال ۲۰۲۴ میتواند غیرعادیترین انتخابات ریاست جمهوری باشد و از جهاتی نیز همین طور است. با این وجود، احتمال مشخصی وجود دارد که این انتخابات بتواند امریکا را به سوی مسیرهایی سوق دهد که پیشتر هرگز رخ نداده بود مسیرهایی که عواقبی بالقوه فاجعه بار را برای آن کشور به همراه خواهند داشت. در ادامه به پنج سناریوی عجیب و محتمل در این باره خواهیم پرداخت:
۱- ممکن است یک تساوی در آرای الکترال یا کالج انتخاباتی وجود داشته باشد: در میان تحلیلگران سیاسی اتفاق نظر کلی وجود دارد که برنده ریاست جمهوری ۲۰۲۴ توسط هفت ایالت نوسانی تعیین میشود که مجموعا ۹۳ رای الکترال دارند: جورجیا (۱۶ رای)، کارولینای شمالی (۱۶)، پنسیلوانیا (۱۹)، میشیگان (۱۵)، ویسکانسین (۱۰)، نوادا (۶) و آریزونا (۱۱). یک نامزد ریاست جمهوری برای پیروزی به ۲۷۰ رای از ۵۳۸ رای الکترال نیاز دارد. بنابراین، اگر دو نامزد هر کدام ۲۶۹ رای کسب میکنند به تساوی دست مییابند. آبا این امر امکان رخ دادن خواهد داشت؟ بله، اما از زمان تصویب دوازدهمین متمم قانون اساسی ایالات متحده در سال ۱۸۰۴ میلادی که روش انتخاب رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور را اصلاح کرد تنها انتخابات ۱۸۲۴ هیچ برندهای در کالج انتخاباتی نداشت. با توجه به الگوهای رای گیری فعلی تحلیلگران تصور میکنند جو بایدن رئیس جمهور فعلی با احتمال داشتن ۲۲۶ رای الکترال وارد انتخابات میشود در حالی که دونالد ترامپ ۲۱۹ رای دارد و در نهایت ۹۳ رای ایالتهای نوسانی هستند که برنده را تعیین میکنند. اگر بایدن پیروز شود و برای مثال ارای الکترال کارولینای شمالی، جورجیا و آریزونا را از آن خود سازد، اما در مقابل ترامپ نیز ارای میشیگان، پنسیلوانیا، ویسکانسین و نوادا را تصاحب کند هر دو ۲۶۹ رای الکترال کسب میکنند. در سناریویی دیگر اگر بایدن آرای الکترال ویسکانسین، نوادا، جورجیا و آریزونا را از آن خود سازد و ترامپ برنده آرای پنسیلوانیا، کارولینای شمالی و میشیگان شود باز هم نتیجه ۲۶۹ رای مساوی بود.
۲- نامزد سوم میتواند نتیجه انتخابات را تغییر دهد: رابرت اف کندی جونیور نامنزد سوم که بیشترین صحبت در مورد او مطرح شده مستقل است. علاوه بر این، "جیل استاین" نامزد حزب سبز در انتخابات سال ۲۰۱۶ دوباره به دنبال نامزدی به نمایندگی از حزب سبز است و "کورنل وست" مستقل و احتمالا یک نامزد حزب لیبرتارین نیز در عرصه رقابت انتخاباتی حضور خواهند داشت. نامزدهای سوم یا حزب ثالث برای ورود نام شان به برگه رای هر ایالت فرآیندی را طی میکنند. در حال حاضر نام کندی صرفا در فهرست نامزدها برای رای گیری هاوایی، میشیگان، یوتا حضور دارد، اما کارزار کندی اعلام کرده که در شش ایالت دیگر در فاصلهای نزدیک با نامزدهای دیگر قرار دارد. سه ایالت از ایالتهای ذکر شده میشیگان، کارولینای شمالی و نوادا میباشند که ایالتهای نوسانی هستند. کندی و استاین میتوانند آرای بیش تری نسبت به حاشیه پیروزی برای بایدن یا ترامپ در یک یا چند مورد از این ایالتها به دست آورند. این وضعیت به طور مشابه پیشتر رخ داده بود زمانی که رقابت انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۰ میلادی به فلوریدا رسید. جورج دبلیو بوش با ۵۳۷ رای از "ال گور" معاون رئیس جمهور پیشی گرفت. با این وجود، رالف نادر نامزد حزب سبز ۹۷۴۸۸ رای در فلوریدا به دست آورد. اگر نادر در رقابت حضور نداشت اکثر حامیان او به ال گور رای میدادند یا در خانه باقی میماندند و احتمالا ال گور پیروز میشد.
تازهترین نتیجه نظرسنجی Real Clear Politics نشان میدهد که کندی بین ۷ تا ۹ درصد آرا را در چهار ایالت جورجیا، میشیگان، پنسیلوانیا و ویسکانسین کسب کرده است. با این وجود، تفاوت در نتایج نظرسنجیها در این باره که حضور کندی بیشتر به بایدن آسیب وارد خواهد ساخت یا ترامپ دیده میشود. نکته این است که کندی و شاید استاین میتوانند باعث تاثیرگذاری در شانس بُرد برای نامزد برنده در یک یا چند ایالت شوند.
۳- رای دهندگان "بی وفا" میتوانند نتیجه را تغییر دهند: در ۴۸ ایالت انتخاب کنندگان به نامزدی رای میدهند که برنده ایالت مربوطه خود شده است. دو ایالت دیگر میتوانند رای را تقسیم کنند. با این وجود، انتخاب کنندگان اصطلاحا "بی وفا" بوده و هستند که به شخصی غیر از برنده ایالت خود رأی داده اند. این اتفاق در طول تاریخ انتخابات امریکا رخ داده است از جمله برای ده نفر (دو جمهوری خواه و هشت دموکرات) در جریان انتخابات ۲۰۱۶ میلادی. سی و سه ایالت از انتخاب کنندگان خود میخواهند که به برنده ایالت رای دهند در حالی که ۱۷ ایالت به آنها اجازه میدهند رای خود را تغییر دهند، اما ممکن است مجازاتی را برای این منظور اعمال کنند. از میان ایالتهای نوسانی جورجیا و پنسیلوانیا هیچ قانونی برای منع انتخاب کنندگان بی وفا از رای دادن ندارند در حالی که میشیگان آرای تغییر یافته انتخاب کنندگان بی وفا را شمارش میکند. بنابراین، ممکن است در یک تساوی ۲۶۹ رای یک یا چند انتخاب کننده بی وفا بتوانند رای متفاوتی از ایالت خود به صندوق بیندازند و شمارش شود بنابراین آن رای تعیین کننده خواهد بود که کدام نامزد برنده انتخابات است. برخی ممکن است به یاد داشته باشند که "مارتین شین" بازیگر در سال ۲۰۱۶ در آگهیای ظاهر شد و انتخاب کنندگان ترامپ را ترغیب به انجام آن کار کرد.
۴- مجلس نمایندگان ممکن است برنده ریاست جمهوری را تعیین کند: اگر هیچ یک از نامزدهای ریاست جمهوری ۲۷۰ رای الکترال یا تعداد آرای بیش تری را کسب نکند انتخابات به مجلس نمایندگان منتقل میشود جایی که هر ایالت دارای یک رای است. در حال حاضر، جمهوری خواهان مجلس نمایندگان ایالات بیش تری نسبت به دموکراتها را کنتنرل میکنند. در نتیجه، در صورتی که آن سناریو عملی شود ترامپ احتمالا برنده خواهد شد. با این وجود، رای گیری نه در مجلس با ترکیب فعلی بلکه در مجلسی که در ژانویه سال ۲۰۲۵ میلادی سوگند یاد میکند انجام خواهد شد. مجلس نمایندگان ممکن است در سال آینده تحت کنترل دموکراتها درآید حتی اگر ایالتهای بیشتری تحت رهبری جمهوری خواهان باشند.
۵- سنا ممکن است معاون رئیس جمهور را به عنوان برنده تعیین کند. بر اساس متمم دوازدهم سنا به معاون رئیس جمهور رای میدهد چرا که هر ۱۰۰ سناتور یک حق رای دارند. در حال حاضر سنا توسط دموکراتها کنترل میشود، اما ممکن است سال آینده تغییر کند، زیرا تعداد سناتورهای دموکرات بسیار بیش تری نسبت به جمهوری خواهان در انتخابات حضور دارند. با این وجود، اگر سنا در سال ۲۰۲۵ به طور مساوی ۵۰ به ۵۰ تقسیم شود "کامالا هریس" معاون فعلی، به عنوان رئیس سنا تا زمان تحلیف رای تعیین کننده را خواهد داد. آیا او رای برنده را برای خودش به صندوق میاندازد که منجر به ریاست جمهوری یک رئیس جمهور جمهوری خواه و یک معاون دموکرات خواهد شد؟
مطمئنا امکان تحقق تمام سناریوهای ذکر شده بعید به نظر میرسد، اما دست کم میتوان گفت امکان آن هر چند اندک، اما وجود دارد. با توجه به این که این انتخابات امریکا تاکنون نتای عجیب کم نداشته نمیتوانید احتمالات ذکر شده را رد کنید.
منبع: هیل