به گزارش پارس نیوز،
در اینجابا نفوذترین بازیگران زن سینمای ایرانرا به شما معرفی می کنیم. این بازیگران از آن دسته ای هستند که یا با استعداد درخشان خود توانسته اند جای خود را در بین علاقه مندان به سینما به دست باورند و یا اینکه با حضور مستمر در شبکه های اجتماعی و فعالیت های مختلف محبوبیت به دست آورده اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
1. لیلا حاتمی بازیگر 45 ساله ایرانی هنوز متنفذترین
زن سینمای ایران است. در چند
سال گذشته تجربه های مختلف سینمایی را
پشت سر گذاشته و
نشان داده که می خواهد از شخصیت تیپیک الصاق شده به نامش فرار کند.
2. ترانه علیدوستی با درخشش در
سریال شهرزاد و بازی در فروشنده به یک ستاره محبوب بدل شده است. فن پیج های مختلفی فعالیت های او را پوشش می دهند. او در عرصه اجتماع و سیاست چهره محترم و صادقی است و
نشان داده که از شجاعت مناسبی برخوردار است.
آیا او بازیگر بزرگی است؟ نمی دانیم. بازی های او در برخی
فیلم ها مثل پذیرایی ساده و یا زندگی مشترک آقای محمودی و بانو حیرت انگیز
هستند اما در بیشتر
فیلم ها او کاراکتر همیشگی خود را تکرار می کند. او یک بازیگر
حرفه ای است با
یک دختر کوچک به اسم حنا. همسرش نقش کوچکی را در فیلم من بازی کرد.
3. پریناز ایزدیار قرار گرفتن نام این بازیگر 31 ساله بابلی شاید در این مکان حیرتزده تان کند اما ستاره اقبال او به شدت رو به صعود است.
ابد و یک روز و
سریال شهرزاد او را محبوب کردند و در ذائقه خاصش در پوشش هم به شدت
مورد توجه کاربران
فضای مجازی قرار دارد. او به زودی فیلم
ویلایی ها را
روی پرده خواهد داشت.
4. نیکی کریمی دیرپاترین ستاره زنی است که
سینمای ایران به خود دیده. او 45 ساله است و از 18 سالگی وارد
سینمای ایران شده است و بعد از 28
سال حضور همچنان نامش به عنوان
یک برند ارزش دارد. او 4 فیلم نیز ساخته است و در یکی
دو سال اخیر با چهارشنبه 19 اردیبهشت، مرگ ماهی و
ربوده شده به عنوان بازی در نقش های متفاوتی را
انتخاب کرده است. البته هنوز او را با بازی در فیلم سارا/ دو زن و نیمه پنهان به یاد می آوریم.
5. طناز طباطبایی بازیگر با استعداد که هنوز به آنچه حقش بوده نرسیده است. بازی زیبای او در خشم و هیاهو نادیده گرفته شد و امسال هم
ویلایی ها را دارد اما او همچنان در انتظار شاه نقش ویژه خود است. او 34 ساله است. در یکی دو
سال گذشته در تئاتر هم تجربیات فراوانی داشته است. فیلم ارادتمند نازنین بهاره و تینا را همراه با
مهناز افشار در پشت خط قرمز دارد.
6. مهناز افشار هیاهوی محامات و اتهامات همسر سرشناسش خیلی به شهرت او لطمه نزد. او
همچنان مورد علاقه تماشاگران است و بازی در
نهنگ عنبر یک و حالا
نهنگ عنبر 2 جایگاه او را به عنوان بازیگر زن پرفروش
ترین فیلم های تاریخ
سینمای ایران تثبیت خواهد کرد. کفایت
حرفه ای اش موجب شده که در هر دو حوزه سینمای تجاری و سینمای روشنفکرانه
مورد توجه قرار گیرد. او 40 ساله است و
یک دختر کوچک دارد.
7. سحر دولتشاهی سال 94 و 95 را پر از موفقیت از سر گذراند هر چند که همزمان بود با جدایی اش از رامبد جوان.
او بازیگری انرژیک است که حس طنز
فوق العاده خوبی هم دارد اما در نقش های درام نیز خوب می درخشد.
8. مریلا زارعی او از آن دسته بازیگرانی است که همیشه درخشان بازی می کند. در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 با
فیلم هایی مثل دو زن، سربازهای جمعه و زن زیادی در فضای
سینمای ایران درخشید اما بازی
فوق العاده اش در شیار 143 دوره
حرفه ای او را چندین پله ارتقا داد. او با
دو فیلم چ و بادیگارد همکاری نزدیکی با ابراهیم
حاتمی کیا را
تجربه کرده است.
9. هدیه تهرانی یک دهه قبل اگر
قرار بود این فهرست را بنویسیم او در
صدر جدول بود اما
سال ها کم کاری اش در حوزه سینما و سرگرم شدنش به پروژه های شخصی، جایگاه او را متزلزل ساخته است. او پارسال عادت نمی کنیم را داشت. او امسال با دو فیلم بدون تاریخ بدون امضا و همچنین اسرافیل روند بازگشت خود به سطح اول بازیگران
زن سینمای ایران را تشدید کرده است. هر چه باشد هنوز او را با
فیلم های پرفروشی مثل قرمز، غریبانه، دست های آلوده و ... به یاد می آوریم. او 45 ساله است و فعلا مجرد.
10. ویشکا آسایش او پای ثابت همه
فیلم های کمدی است؛ ف6یلم هایی مثل ورود آقایان ممنوع، 50
کیلو آلبالو و امسال هم خوب بد جلف. بازیگر ورزشکاری که در کوهنوردی و ورزش های رزمی تجربه های فراوانی دارد. بخشی از زندگی اش را وقف پسر نوجوانش گیو ساخته است.
او بازیگری همیشه مطمئن است و
سال پیش نیز چند تجربه تئاتری داشت که
مهم ترین آن نمایش می سی سی پی نشسته می میرد بود. او 43 ساله است.
11. باران کوثری دختر رخشان بنی اعتماد و جهانگیر کوثری متخصص بازی در درام های اجتماعی است. در
سال های اخیر با
فیلم هایی مثل سد معبر، هفت ماهگی، لانتوری، خانه دختر و کوچه
بی نام و جامه دران یک ژانر سینمایی خاص خود را دنبال کرده است؛ ژانری که خیلی شبیه دغدغه های اجتماعی مادرش رخشان بنی اعتماد بوده است. او کوله باری از جوایز سینمایی دارد و گه گدار در عرصه سیاست و اجتماع نیز
حرف هایی برای گفتن دارد.
12. نگار جواهریان ازدواج او با رامبد جوان نامش را سر
زبان ها انداخت و
خیلی ها منتظر
اکران فیلم نگار هستند که توسط همسرش کارگردانی شده است. نگار جواهریان را با
فیلم هایی مثل طلا و مس، حوض نقاشی، یه حبه قند، بی خود و بی جهت و هیچ به یاد می آوریم و به
نظر می رسد تنها کاهانی متخصص گرفتن بازی های متفاوت از این بازیگر جوان ایرانی است و در بقیه
فیلم ها او تن به ارائه پرتره های
بیش از حد مثبت و خنثی از خود می دهد.
13. مهتاب کرامتی این بازیگر با چهره خاصش هنوز در صف اول انتخاب های
کارگردان ها برای بازی در نقش های اول قرار دارد. او 47 ساله است ولی همچنان می تواند بازیگر رمانس های پر آب و تاب باشد. ماجان، مرداد، مزار شریف و عصر یخبندان شماری از فیلم های چند
سال گذشته او بوده اند. به
نظر می رسد کرامتی به تدریج در حال شیفت دادن فعالیت سینمایی خود به شاخه های دیگر از جمله
تهیه کنندگی است.
14. هانیه توسلی این بازیگر 38 ساله در
فضای مجازی فعالیت آشکاری دارد اما در سینما به اندازه سابق حضور ندارد. در دو سه
سال گذشته مهم
ترین فیلم هایش شکاف، دهلیز، خط ویژه و سیانور بودند اما به
نظر می رسد با عنوان بازیگر محبوب چندان راحت نیست. او از انتخاب های همیشگی فیلمسازان معتبر است.
15. فاطمه معتمد آریا او
مهم ترین بازیگر
سینمای ایران در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 بود با (هنرپیشه، ریحانه، مسافران) و
سریال هایی مثل گل پامچال و آرایشگاه زیبا. در
سال های بعد نیز شاه نقش های خاص خود را ایفا می کرد مثل بازی در گیلانه و
همین طور اینجا بدون من. او 55 ساله است.
16. پگاه آهنگرانی از اولین حضور او در سینما نزدیک به 17
سال گذشته و او تازه 32 ساله است. دختر منیژه حکمت این
سال ها ناگهان پرکار شده است با
فیلم هایی مثل هفت ماهگی، لابی، سارا و آیدا، قاتل اهلی، تیک آف، خشکسالی و دروغ، جامه دران، خانه دختر و ... که در برخی از آنها با باران کوثری همبازی بوده است. تعلق خاطر او به سینمای اجتماعی واضح است. او به راحتی می تواند جایگاه خود را در این
رده بندی ارتقا بدهد.
17. ساره بیات او با
جدایی نادر از سیمین چهره شد اما
بعد از آن در مجموعه ای از نقش های مشابه گیر افتاد. 31 روز بعد، لابی، عادت نمی کنیم، ناهید و خداحافظی طولانی آثار این بازیگر 37 ساله در
سال های اخیر بوده اند.
18. الناز شاکردوست او
مهم ترین چهره سینمای تجاری در
یک دهه گذشته بوده است و در اواخر دهه 80 ثروت
قابل توجهی از بازی در فیلم های درجه دو به دست آورد. در حالی که مثلا بازی اش در فیلم
چه کسی امیر را کشت نشان می داد که
او بازیگر با استعدادی است. این بازیگر 32 ساله چند سالی است که با دقت بیشتری نقش هایش را ایفا می کند. حضورش در فیلم خفگی ساخته فریدون جیرانی موید این نکته است. او در
شبکه های مجازی بسیار
مورد توجه است.
19. آنا نعمتی این بازیگر کم حاشیه 39 ساله
هیچ وقت در بطن حرکت
سینمای ایران قرار نگرفته است و خودش اعتقاد دارد که شایستگی هایش نادیده گرفته شده اند. فیلم های ماحی، عصر یخبندان، انارهای نارس و یکی می خواد باهات حرف بزنه فیلم های مهم او در این
سال ها بوده اند.
20. بهنوش بختیاری ملکه اینستاگرام و حاشیه های دنیای سینما و سرگرمی 41 ساله است. بازی او در فیلمی مثل من
نشان داد که او از چه استعدادی در عرصه بازیگری برخوردار است. استعدادی که معمولا به نمایش در نمی آیند.
منبع: پارس نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کردهاست، لذا
منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۲۲۳۶۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دین سینما به امام صادق(ع) چه زمانی ادا میشود؟
این اهمیت از آنروست که با توجه به آمارهای منتشر شده ازسوی نهادهای علمی کشور بیشتر مخاطبان ایرانی به موضوعات دینی اهمیت میدهند و براساس آخرین پیمایش مرکز تحقیقات صدا وسیما نیز پربینندهترین برنامههای رسانهملی برنامههای مذهبی هستند. اما اینکه چرا تاکنون درصنعت فیلمسازی و سریالسازی به چنین موضوع مهمی کمتر پرداخته شده نیاز به بررسی بیشتری دارد.
سینما و فیلمسازی مذهبی سینما ذاتا هنری قصهگو و در عینحال وابسته به تکنولوژی محسوب میشود و به همین جهت بستر خوبی برای طرح روایت و داستانهای برآمده از باورها و عقاید انسانها در طول
تاریخ است. همچنین بهدلیل بدیع و مدرن بودن، ابزارهای نامحدودی در اختیار دارد که میتواند در اذهان مخاطبان عمیقا اثرگذار باشد. از آغاز شکلگیری سینما در اواخر قرن نوزدهم تا به امروز، جادوی سینما این امکان را فراهم کرده تا سینماگران، دغدغههای اعتقادی و مذهبی خود را از طریق این رسانه به نمایش بگذارند. بهطورکلی این تولیدات دارای اهمیت استراتژیک هستند و میتوانند در نمایش و قرائت مطلوب مردم درخصوص ادیان، مهم و پرطرفدار باشند.
چرا سینمای دینی در ایران شکل نمیگیرد سینمای ایران اسلامی که بهعنوان مرکز اصلی تجمع شیعیان دنیا، سالهاست در تولیدات انواع فیلمهای سینمایی با رویکردهای انسانی و اخلاقی خوش درخشیده اما بهنظر میرسد تاکنون برای تولیداتی از نوع سینمای دینی حرف چندانی برای گفتن نداشته باشد؛ آنهم در شرایطی که جریانات انحرافی صهیون و وهابیت، تمام سپاه خود را برای به تصویر کشیدن دوران صدر
اسلام بهگونهای که مطلوب خودشان است، به میدان آوردهاند. از ساخت فیلم و حکمرانی بر سینمای هالیوود تا بودجهریزی و سریالسازی در کشورهای حاشیه خلیجفارس و خاورمیانه برای تحریف تاریخ
شیعه و دوران امامت اولاد نبی اسلام(ص) آن هم بدون رعایت ابتداییترین ملاحظاتی که میتوان داشت.
تحریف تاریخ شیعه مصداق فراوانی را میتوان از میان تولیدات عربی درباره تحریف تاریخ شیعه همراستا با تفکر ضدایرانی مثال زد اما متأخرترین آنها میتواند مجموعههایی مانند «اِمامُ الْفُقَهاء» یا «حشاشین» باشد که این روزها نامش سر زبانها افتاده است. این تولیدات نمایشی گرچه ازسوی برخی با سهلانگاری دنبال میشود اما ماجرای آنها عمیقتر از مباحثی چون جنبه سرگرمی صنعت فیلمسازی است و تلاش میشود تا با القای تصویری غلط، زمینه تحریف تاریخ را فراهم کند.به طور مثال این مجموعههای تلویزیونی نه فقط بهدور از اهداف سیاسی و ضدشیعی ساخته نشدهاند بلکه دقیقا میدانند چه هدفی را دنبال میکنند و قرار است چه تصویری از اسلام و شیعه به جهان ارائه نمایند تا در نهایت آنچه در اذهان در مورد اسلام و تشیع شکل میگیرد، به نفع خودشان و در راستای تضعیف اندیشه ولایی شیعیان باشد که امروز رسانهها و اندیشمندان صهیونیستی چنین تفکری را مانع جدی حیات خود میدانند.
تصویری تحریف شده از امام صادق(ع) به عنوان نمونه مجموعه «اِمامُ الْفُقَهاء» که در رابطه با زندگی امام صادق(ع) به کارگردانی سامی جنادی سوری و نویسندگی حامد العلی کویتی با حمایت شرکت کویتی الخیر در ۳۰ قسمت ساخته شده و در سال ۱۳۹۱ از شبکه العراقیه در عراق پخش گردید و پس از آن شبکه الکوثر صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران نیز البته با برخی اصلاحات، ازجمله پوشاندن چهره مبارک بنیانگذار مذهب شیعه(ع) و پدر بزرگوارشان، آن را به نمایش گذاشت، تلاش شده تا روایتی تاریخی از خلفای اربعه ارائه دهد و با توجه به نهضت علمی که امام باقر(ع) و امام صادق(ع) پایهگذاری کردند، این موضوع را اثبات کند. این در حالی است که این
سریال با توجه به جایگاه این دو امام شیعه در پی اثبات جریان خلافت است اما از این امامان و خلافت برحق آنها چیزی نمیگوید.همین امر سبب شد برخی مراجع تقلید در کشورهای مختلف اسلامی از این سریال انتقاد کنند. «اِمامُ الْفُقَهاء» اگرچه مدرسه علمیه امام صادق(ع) در مسجد النبی(ص) و پرورش فقها و علما در آن مدرسه را به تصویر کشیده است، اما به امامت این امام بزرگوار و نشان دادن شخصیت وی در حد یک فقیه، بسنده کرده که چنین رویکردی در مجموعهای که مدعی روایت زندگی امام صادق(ع) است، نمیتواند بیهدف بوده باشد.بر همین اساس باید این سؤال را مطرح کرد، آیا واقعا ساخت فیلم و سریال در خصوص بنیانگذار مذهب شیعه وظیفه سینما و تلویزیون ایران نیست؟
حشاشین در مقابل تفکر شیعی در راستای بررسی تولیدات فیلمسازی و سریالسازی، باید گفت سریال حشاشین نیز که در ماه رمضان امسال پخش شد و تلاش کرده جنبش شیعه اسماعیلیه را همراستا با داعش به تصویر بکشد را هم باید در این رابطه ارزیابی کرد. اسماعیلیها نام خود را از اسماعیل بن جعفر، فرزند امام صادق(ع) گرفتهاند. آنها برخلاف شیعیان اثنیعشری، که امام موسی کاظم(ع) برادر کوچکتر اسماعیل را به عنوان امام پذیرفتهاند، معتقد بودند اسماعیل جانشین امام صادق(ع) بوده است. همین تفکر انحرافی حالا دستمایه جریانهای صهیونیستی شده تا از زبان کشورهای سکولار اسلامی فیلمی ساخته شود که تفکر شیعی را با داعش ساخته شده توسط غرب پیوند زنند و به جهانیان نشان دهند که تفکر داعشی همراستا با تفکر شیعی است و با تحریف تاریخ، کذبیات تفکری خود را جای حقیقت اندیشه شیعیان جا بزنند.
سینما حق دستکاری تاریخ را ندارد با بازخوانی انتقادات و واکنشهایی که امروزه از سوی منتقدان به چنین آثاری میشود، میتوان بهخوبی دریافت که جریانات صهیونیستی چگونه از دوقطبیسازی و پاککردن تاریخ بهره میبرند. بهطور مثال شاید فیلمنامهای با یک قصه اجتماعی و عاشقانه این امکان را برای فیلمساز فراهم کند تا دخل و تصرفی در موضوع ایجاد نماید اما فیلمساز طبیعتا حق دستکاری تاریخ و وقایع شناخته شده را ندارد، بهخصوص اگر درام به شخصیتی تاریخی بپردازد که در یک دوره زمانی خاص نقش فعالی داشته است؛ این نقدی است که وجیهه عبدالرحمن از بازیگران سینمای عرب بهتازگی بر سریال «حشاشین» مطرح کرده است. متاسفانه پدیده جعل تاریخ در درام تاریخی عرب و ترکیه بسیار وجود دارد، چراکه آنها فیلمنامهها را از بین رویدادهایی برمیگزینند که مواضع قهرمانانه را تقویت و افتخارات و پیشینیانشان را ستایش میکند و این قطعا به نفع درام نیست و وقتی این درام درخصوص به تصویر کشیدن شخصیتهای ارزشمند دینی جمع زیادی از مردم دنیا باشد، اشکال چنین رویکردی بیشتر نمود پیدا میکند.حتی برخی منتقدان شبکههای عربی نیز در مورد این سریال گفتهاند: این مجموعه نمایشی در ابتدا و انتها ماحصل خیال بوده که از تاریخ الهام گرفته شده است.
وقتی صهیون برای کوبیدن اسلام سیاسی دست بهکار میشود ساخت سریالهایی چون حشاشین از سوی جریان صهیونیستی که امروز در ضعیفترین جایگاه خود قرار دارد راهبری میشود تا با کوبیدن اسلام سیاسی در ایران، اخوانالمسلمین در مصر و حماس در فلسطین که بزرگترین دشمن آنها محسوب میشود و جریان مقاومت را در منطقه پدید آوردهاند به جریان تندروی ساخته شده توسط آمریکا داعش نسبت دهد که اسلامهراسی را در دنیا تقویت کند.
در جنگ روایتها چه کردیم؟ حالا در این جنگ روایتها، سینمای ایران شیعی برای روایت
صادق از زندگی پدر مکتب جعفری چه کرده است؟ گرچه تلویزیون ایران درخصوص صدر اسلام و حوادث کربلا تولیدات قابل دفاعی داشته و میتوان به مجموعههایی مانند مختارنامه، امام علی(ع)، معصومیت از دست رفته، ولایت عشق، تنهاترین سردار و... اشاره کرد که هرکدام دورهای از تاریخ اسلام را مورد بررسی قرار دادهاند اما در این بین، جای یک فیلم سینمایی یا سریال در شأن بنیانگذار مذهب شیعه، بهشدت احساس میشود.همانطور که بر همه روشن است، تاریخ تمدنی غرب بدون وجود آوردههای علمی مسلمانان قطعا به جایی نمیرسید یا دستکم این دستاوردهای دانشمندان و عالمان اسلام بود که کتابخانههای غرب را تا دورهای از تاریخ پر کرد.طبیعتا تمدن کنونی جهان، ازتلاش ملل گوناگون در طول تاریخ شکل گرفته است وسهم اسلام در پیدایش وتوسعه این تمدن، بیش ازدیگر تمدنها نباشد، کمتر نیست. پرسش اینجاست که آیا سینمای ایران ظرفیت ساخت فیلمی برای بیان این تاریخ را ندارد یا ما با فقر سینماگران دغدغهمند و شیعه مواجه هستیم؟
دوران سینمای سکولار گذشته است علوم و تمدن اسلامی از مسیرهای مختلفی به غرب منتقل شد که ترجمه کتب عربی به زبانهای اروپایی و تدریس و استفاده از کتب عربی که دانشمندان مسلمان آنها را در مراکز علمی نوشته یا ترجمه کرده بودند، بیشترین تاثیر را داشت. شاید این توضیحات برای اثبات اهمیت توجه به اقدامات اساسی امام صادق(ع) و جهاد علمی که او ایجاد کرد، کافی است تا متوجه باشیم که تا چه اندازه پرداخت به زندگی این دانشمند زمان، گردآورنده علوم اسلامی و سپس انتشار آن به سراسر دنیا و حتی تاثیرش بر شکلگیری غرب در سینما و تلویزیون اهمیت و جذابیت دارد. مردم ایران مخاطبانی مشتاق به تماشای آثار نمایشی با مضامین مذهبی و دینی هستند.در همین ماه رمضان گذشته واقعا روشن شد که دوران «تلویزیون، رسانهای با ماهیت سکولار است» گذشته و نهفقط تلویزیون که سینما نیز تشنه تولیداتی با مضامین ارزشمند است؛ چراکه مخاطب سینمای امروز نیز چنین خواستهای دارد و فیلمهای دفاعمقدس یا انقلابی همیشه در ایران پرفروش بودهاند.
جای خالی استکبارستیزی رئیس مکتب جعفری در سینما میتوانیم با یک روایت دقیق و جذاب سینمایی، حقانیت شیعه و تاثیراتی را که بر فرهنگ بشری گذاشته، ثابت کنیم و این بار ما بهعنوان شیعیان ۱۲امامی و باورمند به مهدویت بگوییم غرب چگونه غرب شد و حالا با فاصله از همان دستاوردها امروز به چه نقطهای از اضمحلال فرهنگی رسیده است؟! در حقیقت دوران زندگی امام صادق(ع) را از هر منظری که مورد توجه قرار دهیم، سرشار از قصهها و پیروزیهای علمی و فرهنگی است که موجب شکلگیری دوران طلایی اسلام شد و تمامی این دستاوردها قابلیت نمایشیشدن دارد؛ ضمن اینکه امروز که جهان علیه هر نوع استکبار برخاسته و آزادگان مسلمان و غیرمسلمان خواهان برچیدهشدن رژیم صهیونیست هستند، بهترین فرصت برای بیان وجوه استکبارستیزی رئیس مکتب جعفری است و سینما باید دستبهکار شود تا در این جنگ رسانهای از موثرترین و فراگیرترین رسانهها، یعنی فیلمسازی برای تولید محتواهایی متناسب با فرهنگ شیعی بهره برد و چه روایتی مهمتر و ضروریتر از روایت زندگی امام صادق(ع)؟! سینما قصه میخواهد، حادثه و قهرمان نیاز دارد و دوران امام صادق یکی از توفانیترین ادوار تاریخ اسلام است که از یک سو اغتشاشها و انقلابهای پیاپی متعددی را تجربه کرده، از جمله قیام خونخواهان امام حسین(ع) و از سوی دیگر در این دوره تاریخی شاهد برخورد مکاتب، ایدئولوژیها و تضاد افکار فلسفی و کلامی هستیم که ناشی از برخورد امت اسلامی با مردم کشورهای فتحشده با دنیای خارج است. در آخر اینکه به نظر روایت این دوران طلایی از اسلام شیعی در سینما کمی همت، دغدغه و اسلامشناسی میخواهد تا فیلمنامهنویسان و کارگردانان سینمای ایران دستبهکار شوند و مدیران سینمایی و صداوسیما را کنار خود ببینند و دست و دلبازانه برای فتح و پیروزی شیعیان، این بار نه مانند صدر اسلام با فدا کردن خون؛ بلکه با تخصیص بودجه کافی، بهرهمندی از فناوری و استفاده از افراد باسواد و آگاه، آثاری نمایشی تولید کنند و مرزهای فرهنگی و هنری را درنوردند.