«رومئو و ژولیت» با طعم ترس و خشونت/ آدرنالین خونتان بالا می‌رود
تاریخ انتشار: ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۲۲۳۸۶۵
هستی حسینی کارگردان و مصطفی کوشکی طراح صحنه نمایش «رومئو و ژولیت» درباره روند شکل‌گیری متن و اجرا توضیح دادند.
به گزارش خبرنگار مهر، اجرای نمایش «رومئو و ژولیت» به کارگردانی هستی حسینی مدتی است که در تئاتر مستقل تهران آغاز شده و دکور متفاوت و یا عبارتی ترسناک این نمایش مورد توجه تماشاگران قرار گرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حسینی در ابتدای صحبتش با اشاره به اینکه طبیعی است که یک گروه نمایش که سال هاست با هم کار می کنند کارهایشان به هم شباهت داشته باشد، گفت: ممکن است به عقیده خیلی ها «رومئو و ژولیت» شباهت هایی به «رویای یک شب نیمه تابستان» داشته باشد ولی در درجه اول باید توجه داشت که «رومئو و ژولیت» یک کار تراژدی است و «رویای یک شب نیمه تابستان» یک کار کمدی بود.
وی افزود: یکی از دغدغه های گروه نمایشی ما ارتقای تئاتر و به ویژه ارتقای کارهای گروه خودمان است برای همین همیشه تلاش کردیم شبیه بقیه نباشیم. علاوه بر این، ایده اجرای این دو نمایش از دو سال قبل و حتی قبل تر وجود داشت منتها داشتن فضایی که با دکورهای مورد نظر ما متناسب باشد مستلزم اجرای آنها بود و این ایده ها را نگه داشتیم تا شرایط مهیا شد و آنها را روی صحنه آوردیم.
این کارگردان تئاتر درباره انتخاب متن و نمایشنامه توضیح داد: متن های شکسپیر بستری برای کارکردن فراهم می کند که به شکل های مختلفی می توانی آن را اجرا کرد یعنی متون شکسپیر می تواند مدرن کار شود یا کلاسیک. یا مثلا می توان متن هایش را با دکورهای مختلفی کار کرد. متن «رومئو و ژولیت» خیلی متن اکتیوی نیست ولی ما در اجرای این متن بسیار اکتیو هستیم و کاراکترهای اصلی این متن را بسیار متفاوت انتخاب کردیم.
کارگردان نمایش «رومئو و ژولیت» ادامه داد: خوشبختانه اجرای نمایش قبلی بازخوردهای خوبی داشت و اغلب تماشاگران اجرای فعلی «رومئو و ژولیت» کسانی هستند که «رویای یک شب نیمه تابستان» را دیده اند و چون با آن ارتباط برقرار کرده اند به دیدن نمایش جدید آمده اند. ما هم هدفمان این بوده که تماشاگر با کار گروه ارتباط برقرار کند و کل کار دیدنی باشد نه اینکه تماشاگر به خاطر دیدن یک سوپراستار یا چهره خاص به دیدن نمایش بیاید.
حسینی درباره طراحی صحنه متفاوت نمایش توضیح داد: طراحی صحنه نمایش های ما معمولا اینگونه است که یک کانسپت را در نظر می گیریم و بعد به آن فکر می کنیم که چگونه آن ایده و کانسپت را عملی کنیم. به عنوان مثال درباره نمایش «رویای یک شب نیمه تابستان» کانسپت ما این بود که چگونه می توان آدم ها را از روی صحنه غیب کرد یا برای نمایش «رومئو و ژولیت» کانسپت من این بود که چگونه می شود آدم ها در یک نمایش معلق باشند.
این کارگردان تئاتر در پایان درباره خطرناک بودن دکور و مشکلاتی که ممکن است برای بازیگران پیش بیاید گفت: وقتی قرار است یک دکور و طراحی صحنه متفاوت داشته باشی قطعا به ویژگی ها و توانایی های بازیگران هم فکر می شود و تمرین‌های بدنی متناسب با اجرا به بازیگران داده می شود مثلا در این اجرا به خانم ها میزانس های کم خطر و نرمال تری داده ایم. ضمن اینکه بخشی از ایجاد ترس از خطرناک بودن دکور نمایش تعمدی است و قصد داریم وحشت برای تماشاچی پیش بیاید و کار با ژانر درام بیشتر شکل بگیرد. نکته دیگر هم اینکه بازیگران این نمایش بیمه هستند و از این بابت نگرانی وجود ندارد.
وقتی قرار است یک دکور و طراحی صحنه متفاوت داشته باشی قطعا به ویژگی ها و توانایی های بازیگران هم فکر می شود و تمرین‌های بدنی متناسب با اجرا به بازیگران داده می شودمصطفی کوشکی، طراح صحنه «رومئو و ژولیت» نیز به خبرنگار مهر گفت: رویکرد گروه اجرایی ما اینگونه است که یک اندیشه و شرایط هنری را پشت سر می گذاریم و شباهت کارها هم به یکدیگر به دلیل ایده ای است که دنبال می کنیم. شروع این ایده هم از اجرای نمایش «رویای یک شب نیمه تابستان» آغاز شد و «رومئو و ژولیت» هم ادامه همان ایده است و در کارهای بعدی گروهمان هم همین ایده ادامه خواهد داشت. ایده و هدف ما اجرای تئاتری نو و کمی متفاوت تر از تئاترهایی است که تا حالا وجود داشته است برای همین هم تلاش می کنیم در اجراهایمان از بازیگرانی استفاده کنیم که به معنای واقعی بازیگر باشند. ما معمولا در اجراهایمان دنبال بازیگرانی می رویم که کار بدنی ویژه ای داشته باشند در واقع بازیگرانمان را تربیت کرده ایم که علاوه بر بدن، حس و بیان، بدن آماده ای هم داشته باشند. در گروه ما فعلا قصه محور بودن ملاک مهم و رویکرد اصلی مان است ولی ممکن است این مسیر و رویکرد در آینده تغییر کند.
وی افزود: علت اینکه در این دو اجرا سراغ متن شکسپیر رفتیم انعطافی است که در متن هایش وجود دارد. به بیانی می توان گفت که نمایشنامه های شکسپیر را در هرظرفی می توان ریخت. بعضی نمایشنامه ها، نمایشنامه هایی تمام شده با کانسپت ثابت هستند و اگر بخواهی آن را چندبار اجرا کنی باید همیشه یکجور اجرا شود ولی شکسپیر این پتانسیل را دارد که مثلا رومئو و ژولیت اش که یک نمایشنامه عاشقانه است، اینگونه با دکور و صحنه متفاوت اجرا شود. به عقیده من، اجرای فعلی «رومئو و ژولیت» با طعم ترس و خشونت است نه «رومئو و ژولیت» رمانتیک و عاشقانه ای که همه از آن سخن می گویند البته عشق رمانتیک هم هست ولی طعمش متفاوت است.
طراح صحنه نمایش «رومئو و ژولیت» درباره خطرناک بودن صحنه توضیح داد: هر شغلی حوادث و خطرهای خودش را دارد ولی ما با تمرین های زیاد و سنگین سعی کردیم حوادث و خطرها را به حداقل برسانیم. دکور ما، دکور ترسناک و خطرناکی است که بخشی از این ترسناک و خطرناک بودن عمدی است. ما می خواهیم تماشاگر با دیدن نمایش آدرنالین خونش بالا برود و بترسد. بازیگران «رومئو و ژولیت» با تمرین های طولانی ۱۲ ساعت در روز و سنگین خودشان را برای اجرای این نمایش آماده کرده اند و خوشبختانه تا به حال صدمه ای به هیچکدام از بازیگران این نمایش وارد نشده و از بابت دکور نگرانی وجود ندارد.
وی افزود: بنا به گفته معروفی که معتقد است شغل بازیگری حتی از شغل کارگران معدن هم سخت تر است، ما در این نمایش با دکور متفاوت و استفاده از همه داشته های بازیگری مانند بیان، بدن، حس و ... نشان داده ایم که بازیگری یک شغل راحت و بدون دردسر نیست و بازیگر باید حتما ویژگی هایی داشته باشد تا بازیگر شود. متاسفانه امروزه بسیاری از بازیگران ما بدن های نه چندان آماده و خوابیده و بالطبع بیان خوابیده مشغول کارهستند که به نظر من این خیلی بازیگری به شمار نمی آید، البته همچنان گروه های نمایشی مشغول به کار هستند که هنر تئاتر را مهم می‌دانند و در حال تجربه های نو هستند.
کارگردان نمایش «رویای یک شب نیمه تابستان» در پایان اضافه کرد: متاسفانه در تئاتر ما همیشه همه چیز آسان گرفته شده و تئاتر را تا مرحله ای پایین کشیده‌اند که تماشاگر چندانی نداشته باشد، یعنی تماشاگر به دیدن تئاتر نمی آید چون تجربه جدیدی برایش ندارد، اجرای تئاترهای مختلف با طراحی ساده موجب شده که به این بخش از هنر نمایش توجه نشود و به بیانی عده ای بگویند طراحی صحنه از بین رفته در حالی که این بخش جزو اساسی ترین ارکان یک نمایش است.
نمایش «رومئو و ژولیت» به کارگردانی هستی حسینی هر شب ساعت ۲۰:۳۰ در تئاتر مستقل تهران اجرا می شود.
منبع: مهر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۲۲۳۸۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا سلبریتی‌ها جای کسی را در تئاتر تنگ کرده‌اند؟
حضور بازیگران سینما و تلویزیون، روی صحنه تئاتر، طی سال‌های اخیر، با موجی از واکنش‌های متفاوت مواجه بوده است. عده‌ای این حضور را غنیمت شمرده و آن را به نفع مصادیقی، چون جریان اقتصادی تئاتر نسبت دادند و در مقابل، برخی این حضور را ناامن دانسته و ساحت نمایش و صحنه را مبرا از آن رخداد‌هایی که مقابل دوربین سینما و تلویزیون می‌گذرد، می‌دانند.
خاک صحنه دامن‌گیر است
این تقابل طی سالیان اخیر، همواره به محلی در جهت مناقشه دو گروه تبدیل شده است، اما کفه قضاوت همواره به نفع موافقان این حضور، سنگینی کرده است علی‌الخصوص آن‌که طی ماه‌های اخیر، اخباری مبنی بر حضور اینفلوئنسرها روی صحنه نمایش حسابی خبرساز شده بود. در چنین شرایطی استدلال موافقان حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر این بود که در این زمینه، آیا حضور بازیگر حرفه‌ای موجه است یا حضور اینفلوئنسرها؟
بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارنددر حال حاضر بازیگرانی، چون فرهاد آئیش، صابر ابر، بهرام افشاری، نادر فلاح، بهنام تشکر، کوروش سلیمانی، رامین ناصرنصیر، امیرحسین فتحی، نورا هاشمی، صدف اسپهبدی، محمد نادری نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند؛ حضور بازیگران شناخته‌شده دیگر به پای ثابت تقویم سالیانه کشور تبدیل شده به‌گونه‌ای که در هر برهه زمانی در طول سال، بازیگران چهره‌ای را یافت می‌کنیم که نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند.
لازم است به این نکته مهم اشاره کنیم که بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارند و اکنون که پس از مدتی، دوباره به صحنه تئاتر بازگشته‌اند، نمی‌توان این ایراد را بر آنها وارد دانست که چرا خود را به هنر نمایش سنجاق می‌کنند. خاک صحنه دامن‌گیر است و اگر باید انتقادی را به این دسته از بازیگران وارد دانست، باید عنوان کرد که چرا در طول این مدت، در عرصه نمایش کم‌کاری داشته‌اند.
فارغ از این اتفاق، اگر بازیگری، خاستگاه تئاتری نداشته باشد و حالا به هر دلیلی درصدد تجربه‌اندوزی در این عرصه است، چرا باید جلوی این حضور را گرفت؟ نخست آن‌که تمرینات منحصر تئاتر سبب کسب مهارت‌های نوین و متفاوتی در آن بازیگر می‌شود که در ادامه مسیر بازیگری او تاثیرات مثبتی به همراه خواهد داشت.
چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم استثانیا سبب رونق اقتصادی تئاتر می‌شود که در تمام این سال‌ها به‌عنوان پاشنه آشیل نمایش مطرح بوده و ناملایمات بسیاری را در این هنر اصیل رقم زده است. ثالثا، هر نمایشی، نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده دارد. با توجه به حساسیت‌های بالایی که در این زمینه وجود دارد و البته وسواسی که به ویژه در نگاه کارگردان موجود است، نمی‌توان اینگونه اندیشید که یک بازیگر با هر قابلیتی که داشت، می‌تواند به روی صحنه رفته و اساسا شایستگی چنین حضوری را ندارد چرا که تمام این موارد، از فیلتر کارگردان و دیگر صاحبان نمایش عبور کرده و چیزی به دلخواه بازیگر رقم نمی‌خورد.
فارغ از تمامی این موارد، هم‌اکنون چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم است و اینکه برخی عنوان می‌کنند حضور سلبریتی‌ها، محدود شدن فضای کاری هنرمندان عرصه تئاتر را تشدید می‌کند، منطق درستی نداشته و نمی‌توان بر آن تکیه کرد.
«حضور سلبریتی‌ها در عرصه تئاتر تاکنون منتج به اتفاق‌های خوبی شده که مهمترین آن، فروش بالای آن آثار بوده که اقتصاد این هنر را در طول سال با افزایش قابل‌توجهی همراه کرده و سبب می‌شود تا سانس‌های برخی از این نمایش‌ها تا روز‌های متوالی رزرو شده و سالن‌ها پر شوند»
هنر تئاتر در کشور، نسبت به سینما و شبکه نمایش خانگی، از برخی محدودیت‌های بعضا تاریخی رنج می‌برد. در طول این سال‌ها تلاش‌های بسیاری صورت گرفته تا بسیاری از این محدودیت‌ها مرتفع شود. رویکردی که قطعا با استقبال دوستداران و دلسوزان این هنر همراه است بنابراین نباید با ایراداتی از این دست، زمینه فعالیت در این عرصه را محدود کرد و مخاطب را نسبت به این هنر، دلسرد کرد. حداقل امروز که هنر نمایش، تلالویی ویژه در حیات پساکرونایی خود دارد، باید با همبستگی و دلسوزی، زمینه اعتلای بیشتر هنر تئاتر در کشور را رقم زد و موانع پیش‌رو را عقلانی و حساب‌شده مرتفع کرد.
منبع: ایرنا
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی
تداوم بارندگیها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش مییابد