میرآباد بوکان، در احاطه مشکلات اجتماعی و بهداشتی
تاریخ انتشار: ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۲۵۸۸۱۰
امیرآباد که به علت پدیده مهاجر پذیری با انفجار جمعیتی روبه رو شده است با مشکلات عدیده ای در حوزه عمرانی شهری و بهداشت و درمان روبه رو است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مکریان، امیرآباد یا میرئاوا یکی از بزرگترین مناطق شهری بوکان است که در شمالغربی این شهر قرار گرفته است که جمعیت تقریبی سی هزار نفر در آن ساکن هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فضای سبز و پارک: در امیرآباد هیچ پارک و فضای سبزی بجز بلوار شمس برهان که آن هم کچلی دارد یافت نمی شود، و نشستن سالمندان بر روی بلوار و یا کف پیاده روها صحنه های تکراری است که به علت نبود فضای سبز در امیرآّباد دیده می شود.
بازی کودکان امیرآباد به دویدن آنها در کوچه ها ختم می شود و از وسایل بازی و ستهای بازی خبری نیست. این کودکان مجبورند آخر هفته به پارک ساحلی بروند که یک ست بازی کودکان در این پارک جوابگوی نیازهای این کودکان نیست.
این در حالی است که سرانه فضای لازم برای هربچه درفضای بازی باید ۱/۴ مترمربع باشد. و در پارک های محلی کمتر از ۵ هزار مترمربع باید حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد کل پارک به فضای بازی کودکان اختصاص داده می شود، و باید از وسایل بازی متحرک در عین حال ایمن برای کودکان استفاده نمود تا بتوان با جا به جایی و تعویض این وسایل تنوع را برای آنها کرد.
در همین راستا شورا و شهردرای برای فصل عمرانی ۹۵ وعده ایجاد پارک برای امیرآباد را دادند، اما تا این لحظه جامه عمل نپوشیده و رها شده است.
مبلمان منظر و زیبایی شهر: انسان زمانی انسان می گردد که دارای هویت باشد و بتواند از منیت خود حرفی داشته باشد و این نیز ریشه در فرهنگ آن جامعه ای دارد که انسان در آن زندگی می کند، پس باید با آن آشنا شود و با بهره گیری از آن، هم خود و هم جامعه خود را باور کند.
امروزه در سراسر جهان، طراحی محیط و مبلمان شهری در حیطه هویت و فرهنگ جامعه و شهروند است و در کشور ما نیز طراحی مبلمان شهری حول محور باورها، دیده ها و فرهنگ جامعه ماست. در واقع طراحی مبلمان شهری از اندیشه ها و هویت یک جامعه برخواسته، به طوری که با هنر و خلاقیت ادغام شده و به گونه ای جاودان و ماندنی می شود که، بر همه اقشار جامعه نیز تاثیر گذار گردد. بنابر آنچه بیان شد اولین نقشی که برای طراحی مبلمان شهری قائل می شویم، همان برقراری ارتباط بصری مناسب بین طرح و انسان است و یا به زبانی دیگر، همان ارتباط بین مبلمان شهری و هویت انسان می باشد و در دومین نقش خود، وظیفه زیباسازی محیط را بر عهده می گیرد چرا که انسان زیبا پسند است و همین ویژگی در المان های شهری باعث آرامش انسان می شود.
در شهر بوکان به طور کل و در امیرآباد به طور خاص شما هیچ نوع مبلمان شهری قابل بحث یا مجسمه یا زیبایی ورودی شهر که از طرف مهاباد است را نمی بینید، از خصوصیات مهم اجزای مبلمان شهری وابسته بودن آنها به فرهنگ است. اینکه هر کدام از مبلمان شهری را در کجا قرار بدهیم و این چیدمان چقدر با استانداردهای تکنیکی که در فضای عمومی بکار می بریم، مطابقت دارد خود نگرشی که باید مورد تامل قرار گیرد. مثلا میدان آزادی امیرآباد جای خوبی برای نصب مجسمه استاد هه ژار می باشد که از هویت و فرهنگ این خطه برخواسته، در طراحی شهری، چگونه مبله کردن فضاهای شهری از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ برای مثال، چطور خیابان ها را از روشنایی مطلوب برخوردار کنیم و آیا نشانه های شهری و تابلوهای راهنما و ایستگاه های تاکسی و اتوبوس خوانا هستند ، که یکی از مهمترین اجزای مبلمان شهری محسوب می شود و نقش مهمی در فرهنگ شهرنشینی دارد، باید طوری طراحی شوند که جذابیت آنها، شهروند را به استفاده از آن راغب کند و میدان دید مناسبی را داشته باشد بدین معنا که برای شهروندان حتی با کمی مسافت قابل شناسایی باشند، که متأسفانه این مهم نیز در بوکان و امیرآباد جایی ندارد. عصرها تقاطع سه راهی حمامیان میوه فروشها به صورت دوبل در مرکز تقاطع پارک می کنند که هم باعث ترافیک وحشتانک می شوند و هم منظری زشت را برای مسافران عبوری فراهم می کنند.
ورودی های شهر: فضای ورودی شهرها به عنوان مفصل اتصال دهنده فضای طبیعی خارج و فضای مصنوعی داخل شهر و به عنوان برقرار کننده ارتباط میان شهر و پیرامونش از برخی الگوهای ارتباط فضایی پیروی می کند.گسترش خود به خود و توسعه بی رویه و بدون برنامه شهر بوکان و توجه نکردن به الگوهای توسعه فضایی مناسب باعث ضعف در شکل و محتوای فضاهای ورودی شهر بوکان شده است. از آنجا که فضای ورودی در شهرها به عنوان یکی از فضاهای شهری محسوب می شود و حتی می توان آن را به عنوان اولین فضا در برخورد با پدیده شهر تصور کرد، توجه به مفهوم ورودی و الگوهای رایج ارتباط فضایی این پدیده یکی از اساسی ترین مطالعات در توجه به رویکرد فضاهای شهری است. بنابر این برای دستیابی به راهکارهای مناسب در طراحی و ساماندهی ورودی شهر ، ابتدا توجه به ماهیت مفهوم ورودی و شناخت پدیده ای این موضوع و همچنین توجه به ویژگی های آن یکی از اساسی ترین موضوعاتی است که در طراحی ورودی شهر باید در نظر گرفت.
پروژه های ساماندهی که تاکنون در خصوص مبادی ورودی شهرها صورت گرفته، بدون چارچوبی متناسب و ساختاری هماهنگ با ناحیه و منطقه مورد مطالعه بوده و مشاوران و مهندسان با سلایق فردی خویش به تحلیل و تفسیر موضوع پرداخته اند که دلیل آن را می توان در نبود مبانی نظری مستحکم در این رابطه دانست. به طور مثال اقداماتی چون احداث فلکه و بلوار به دلیل عدم رویکرد چندسونگر، بر معظلات حوزه افزوده است. کیفیت ساخت و ساز حاشیه ورودی به صورت پراکنده، نشان از خودرو بودن جریان توسعه و نبود نظارت بر این فضاها می باشد. همچنین این فضاها از بعد عملکردی با عدم توزیع متناسب کنش ها و فعالیت ها و کاربری ها مواجه اند که خود در کاهش کیفیت محیطی عملکرد حوزه بسیار موثر است. مبادی ورودی شهر ها در حال حاضر محدوده های آباد و سر زنده ای نیستند.
در بوکان نیز هیچ کدام از ورودهای شهر در خور شهر بوکان نیست در ورودی مهاباد در فصل عمرانی ۹۵ شهرداری برای ساماندهی آن تلاش کرد و در نهایت با تخریب قسمتی از بلوار و درختان و فضای سبز آن و جدول کشی نیمه کاره و غیر استاندارد و حیف و میل بیت المال آن را به حال خود رها کرده و منظر زشتری نسبت به گذشته از آن بجا گذاشته است.
وضعیت آسفالت و سرعت گیرها: شهرداری بارها در عملکرد خود از آسفالت خیابانهای امیرآباد نام برده اما واقعیت آن است که اولا در بعضی از آسفالتها به دلیل استفاده از آسفالت نامرغوب و زیرسازی ضعیف باعث خراب شدن آسفالت بعداز چند ماه شده است، و یا آسفالت به صورت ناقص انجام شده است.
یکی از ابزارهای کنترل سرعت که در نقاط مختلف دنیا از آن استفاده می شود سرعتگیر و سرعتکاه که در بوکان ما نیز به طور گسترده مورد استفاده هستند, اما در نصب بسیاری از آنها استانداردهای جهانی در مورد مکان و نحوه مناسب نصب رعایت نشده که همین امر باعث کم اثر بودن این ابزار در کنترل سرعت وسایل نقلیه و حتی وارد شده آسیب به قسمت جلوبندی خودرو شده است.
دو پل وظیفه اتصال امیرآباد به بوکان را انجام می دهند که آسفالت پل رسالت از وضعیت نامناسبی برخوردار است و اطراف این پل نیاز به بازسازی دارد.
در کنار کمبودهای حوزه عمران، امیرآباد در حوزه درمان نیز با مشکلاتی روبه رواست که مهمترین آن فقدان درمانگاه شبانه روزی است.
تغییر در وضعیت امیرآباد و قدم گذاشتن این منطقه در راه آبادنی در مرحله اول نیاز به تغییر نگاه مسئولان دارد؛ نگاهی که تا به امروز معطوف به مرکز شهر شده است.
مسئولان همانگونه که در فصل انتخابات نگاه وِیژه ای به امیرآباد دارند برای آبادانی این شهر نیز نگاهی ویژه به همراه تبعیضی مثبت داشته باشند.
فریاد فرخی
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۲۵۸۸۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جنین‌هایی که از شکم مادرشان در اینستاگرام کار می‌کنند
به گزارش تابناک «بچه که نیس، یه وسیله‌اس برای درآمدزایی والدین»، «خب چی میشه؟ یکی دوست داره یه پیج بزنه عکس نوزادی تا بزرگی کودکشو ثبت کنه»، «از جنینی میشه کودک کار اینستاگرامی»، «فک می‌کنم من تنها مادری هستم که به انتخاب پسرم احترام گذاشتم و تا خودش نخواد براش پیج نمیزنم»، «تو کشورهای دیگه کودک تا یه سنی حق نداره توسط والدین در شبکه مجازی یا لایوها دیده بشه»؛ این‌ها بخشی از پیام‌های مخاطبان در فضای مجازی است که در واکنش به صفحه‌های اینستاگرامی کودک اینفلوئنسرهایی که هنوز متولد نشده‌اند به ثبت رسیده است.
این درحالیست که رئیس گروه سلامت روان دانشگاه علوم پزشکی تهران شهرام خرازی‌ها ۱۶ اردیبهشت ماه گفت که «والدین با انتشار عکس جنین در فضای مجازی حقوق مادی و معنوی کودک خود را مورد تجاوز قرار می‌دهند.»
چند سالی است که پای کودکان و حتی نوزادان به فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی باز شده است. پیشتر خبر دستگیری پدری خبرساز شد که پسر ۶ ساله خود را مجبور به استفاده از الفاظ رکیک در فضای مجازی می‌کرد تا با استفاده از شیرین زبانی کودک، تعداد دنبال کنندگان صفحه اینستاگرامی خود را بالا ببرد.
آمار مستند و رسمی از تعداد کودکان اینستاگرامی موجود نیست، اما مددکاران اجتماعی خبر از رشد تصاعدی این کودکان در فضای مجازی و پایین آمدن روزانه سن اینفلوئنسرهای اینستاگرامی می‌دهند. به طوری که برخی از نوزادها هنوز متولد نشده هزاران دنبال کننده دارند.
اغلب این صفحه‌ها در اینستاگرام با تصاویری از تست بارداری و سونوگرافی آغاز به کار می‌کند و حتی فیلم لحظه تولد برخی از آنها نیز در فضای مجازی موجود است.
البته استفاده ابزاری از کودکان در فضای مجازی تنها مختص به ایران نیست. این موضوع در سال‌های گذشته به یکی از دغدغه‌های اصلی حامیان حقوق کودک در دنیا تبدیل شده است. این فعالان علاوه بر مخالفت با ساختن صفحات مجازی به نام کودکان، انتشار تصاویر صورت کودکان در صفحات والدین را نیز ناقص حقوق اولیه و تاثیر گذار بر سلامت روانی کودکان می‌دانند.
آسیه اناری، روان‌شناس بالینی کودکان، می‌گوید که «دنیای امروزی و آینده بر اساس همین ارتباطات شکل می‌گیرد. ما نمی‌توانیم بچه‌ها را از دنیای ارتباط‌های مدرن و تکنولوژی دور کنیم.» والدین با ساختن صفحه اینستاگرام به دنبال آرشیو عکس کودکان‌شان هستند. اتفاقا بعضی از بچه‌ها وقتی بزرگتر می‌شوند از دیدن عکس‌های کودکی خود لذت هم می‌برند.
اما محمدصادق باطنی، کارشناس شبکه‌های اجتماعی در حوزه کودک، می‌گوید که اینستاگرام جای خوبی برای آرشیو عکس نیست. با انتشار عکس کودک در فضای مجازی « بچه از همان سن کم به تأییدطلبی عادت می‌کند و این تایید را از آدم‌های مجازی دریافت می‌کند و در بزرگسالی که گرفتن تایید سخت‌تر می‌شود، برای اقناع همان بخشی که در شکل‌گرفتنش دخل و تصرفی نداشته، دست به کارهایی می‌زند که باعث آسیب‌های جدی به شخصیت او می‌شود.»
روانشناسان معتقدند که والدین باید به حریم خصوصی فرزندان خود توجه کنند و هر عکسی را منتشر نکنند. علاوه بر این باید قوانین سخت گیرانه‌تری را از جانب شبکه‌های اجتماعی برای جلوگیری از سوءاستفاده‌های احتمالی از کودکان تصویب شود.
فارس
ببینید | فریادهای تهیهکننده سریالهای خاطرهانگیز رضا عطاران بر سر فرد محکوم در پرونده مرگ مشکوک زهره فکور صبور در صحنه دستگیری!