به نقل از «بسیج نیوز»

اعمال روز نیمه شعبان/ چگونه پیامبران الهی را از نزدیک زیارت کنیم

تاریخ انتشار: ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۲۶۳۴۷۰

به گزارش خبرگزاری بسیج، در حدیثی که در وسایل الشیعه، بحار الانوار و مصباح المتهجد اشاره شده در خصوص فضیلت ماه شعبان آمده است: خداوند به ذات مقدس خود سوگند خورده است که هرکس را در این ماه به او پناه برده و از او درخواست کند، از رحمت خود محروم نکند.
فضیلت و اعمال نیمه شعبان
در این روز عید مولود شریف امام دوازدهم مَوْلانا وَاِمامُنا الْمَهْدِىُّ حضرت حجّة بن الحسن صاحبُ الزَّمان صلَواتُ اللّهِ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عنایتی خاص به زائران حضرت سیدالشهدا(ع)

امام صادق علیه السّلام فرمود: وقتی نیمه شعبان می‌شود هاتفی از افق اعلی ندا می‌دهد که «أَلَا زَائِرِی قَبْرِ الْحُسَیْنِ ارْجِعُوا مَغْفُوراً لَکُمْ وَ ثَوَابُکُمْ عَلَى رَبِّکُمْ وَ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکُمْ‌» ای زائران قبر حسین، شما در حالی به شهر و دیار خود برمی‌گردید که مورد بخشش الهی قرار گرفته اید و ثواب و اجر این زیارت شما را خداوند متعال و پیامبرش به‌عهده گرفتند. (کافی 4 / 589)

امام صادق علیه‌السّلام فرمود: «مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ(ع) لَیْلَةً مِنْ ثَلَاثٍ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ»؛ اگر کسی در یکی از این سه شب، قبر حسین‌بن علی علیهما السّلام را زیارت کند خداوند متعال گناهان گذشته و آینده او را می‌آمرزد. راوی عرض می‌کند: فدایتان شوم این سه شب، کدام شب‌ها هستند؟ امام علیه السّلام فرمودند: شب عید فطر، شب عید قربان و شب نیمه شعبان. (کتاب المزار، ص. 45)

امام صادق علیه السّلام فرمود: «مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع. لَیْلَةَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ وَ لَیْلَةَ الْفِطْرِ وَ لَیْلَةَ عَرَفَةَ فِی سَنَةٍ وَاحِدَةٍ»؛ اگر کسی در یک سال حسین‌بن علی علیهما السّلام را در شب نیمه شعبان و شب عید فطر و شب عرفه زیارت کند خداوند متعال برای او هزار حج و هزار عمره مقبول ثبت می‌کند و نیز هزار نیاز دنیایی و آخرتی او نیز برآورده خواهد شد. (کتاب ‏المزار ص. 50)

‏محمدبن ابی‌نصر بزنطی می‌گوید از امام رضا علیه السّلام پرسیدم: در کدام ماه قبر شریف اباعبدالله الحسین علیه السّلام را زیارت کنیم؟ حضرت فرمودند: فِی النِّصْفِ مِنْ رَجَبٍ وَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ؛ در نیمه رجب و نیمه شعبان. (کتاب‏ المزار، ص. 40)

ملاقات با پیامبران الهی از نزدیک

امام صادق علیه السّلام فرمود: هرکس دوست دارد پیامبران الهی را از نزدیک ملاقات کند؛ «فَلْیَزُرْ قَبْرَ الْحُسَیْنِ‌بْنِ عَلِیٍّ(ع) فِی النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ»؛ پس بر او لازم است تا در نیمه شعبان قبر حسین‌بن علی علیهما السّلام را زیارت کند؛ چرا که در چنین روزی ارواح پیامبران علیهم السّلام از خداوند متعال اجازه می‌گیرند تا به زیارت حسین علیه السّلام مشرف شوند که خداوند متعال هم به آن‌ها اجازه می‌دهد. (تهذیب‏ الأحکام، ج. 6، ص. 48)
و از اعمال روز نیمه شعبان علاوه بر استحباب روزه و غسل، مستحب است زیارت آن حضرت(عج) در هر زمان و مکان و در هر جا و دعابراى تعجیل ظهور آن حضرت در هنگام زیارت و به خصوص تأکید شده به زیارت آن حضرت در سرداب سامراء، و ظهور آن حضرت و فرمانروایی‌اش مسلم است و او است که زمین را پر از عدل و داد کند چنانچه پر شده باشد از ستم و بیدادگرى...»
زیارت امام زمان علیه‌السلام را در ادامه می‌خوانیم:
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا خَلِیفَةَ اللَّهِ وَ خَلِیفَةَ آبَائِهِ الْمَهْدِیِّینَ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَصِیَّ الْأَوْصِیَاءِ الْمَاضِینَ‏
سلام بر تو اى خلیفه خدا و خلیفه و جانشین پدران خود که همه رهبران خلق بسوى خدا بودند سلام بر تو اى وصى امامان گذشته
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا حَافِظَ أَسْرَارِ رَبِّ الْعَالَمِینَ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ مِنَ الصَّفْوَةِ الْمُنْتَجَبِینَ‏
سلام بر تو اى نگهبان و حافظ اسرار پروردگار عالم آفرینش سلام بر تو اى باقیمانده از بندگان خاص و برگزیده خدا
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ الْأَنْوَارِ الزَّاهِرَةِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ الْأَعْلاَمِ الْبَاهِرَةِ
سلام بر تو اى فرزند نورهاى درخشان سلام بر تو اى فرزند مردان بزرگ عالم‏و شخصیتهاى بارز عالم انسانیت
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ الْعِتْرَةِ الطَّاهِرَةِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا مَعْدِنَ الْعُلُومِ النَّبَوِیَّةِ
سلام بر تو اى فرزند عترت پاک پیغمبر (ص) سلام بر تو اى معدن علوم وحى و نبوت
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا بَابَ اللَّهِ الَّذِی لاَ یُؤْتَى إِلاَّ مِنْهُ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا سَبِیلَ اللَّهِ الَّذِی مَنْ سَلَکَ غَیْرَهُ هَلَکَ‏
سلام بر تو اى درگاه خدا که هیچکس جز از آن درگاه بسوى قرب خدا نایل نگردد سلام بر تو اى راه خدا که هر کس به غیر از آن طریق رود هلاک مى ‏شود
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا نَاظِرَ شَجَرَةِ طُوبَى وَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا نُورَ اللَّهِ الَّذِی لاَ یُطْفَى‏
سلام بر تو اى که درخت طوبى و سدرة المنتهاى بهشت را به چشم مشاهده مى ‏کنى سلام بر تو اى نور ازلى خدا که هرگز خاموش نخواهد شد
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا حُجَّةَ اللَّهِ الَّتِی لاَ تَخْفَى السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى مَنْ فِی الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ
سلام بر تو اى حجت خدا که هرگز مخفى نخواهد شد سلام بر تو اى حجت خدا بر تمام خلق آسمان و زمین
السَّلاَمُ عَلَیْکَ سَلاَمَ مَنْ عَرَفَکَ بِمَا عَرَّفَکَ بِهِ اللَّهُ وَ نَعَتَکَ بِبَعْضِ نُعُوتِکَ الَّتِی أَنْتَ أَهْلُهَا وَ فَوْقَهَا
سلام بر تو باد سلام و تحیت کسى که تو را بشناسد بآن مقام که خدا تو را معرفى فرموده است و بآن نعت و صفتى که خدا برخى از آن اوصاف را بیان کرده که تو شایسته آن و فوق آن صفاتى
أَشْهَدُ أَنَّکَ الْحُجَّةُ عَلَى مَنْ مَضَى وَ مَنْ بَقِیَ وَ أَنَّ حِزْبَکَ هُمُ الْغَالِبُونَ وَ أَوْلِیَاءَکَ هُمُ الْفَائِزُونَ‏
گواهى مى‏ دهم که همانا تویى حجت خدا بر گذشته و باقیمانده امت و حزب تو بر عالم غالب است و سپاه تو فاتح خواهد بود و تنها دوستان تو در جهان فیروز و مظفرند
وَ أَعْدَاءَکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ وَ أَنَّکَ خَازِنُ کُلِّ عِلْمٍ وَ فَاتِقُ کُلِّ رَتْقٍ وَ مُحَقِّقُ کُلِّ حَقٍّ وَ مُبْطِلُ کُلِّ بَاطِلٍ‏
و دشمنان تو زیانکاران عالمند و نیز گواهى مى‏ دهم که تویى گنجینه هر علم و دانش و گشاینده هر بستگى و اثبات هر حق و باطل کننده هر باطل
رَضِیتُکَ یَا مَوْلاَیَ إِمَاماً وَ هَادِیاً وَ وَلِیّاً وَ مُرْشِداً لاَ أَبْتَغِی بِکَ بَدَلاً وَ لاَ أَتَّخِذُ مِنْ دُونِکَ وَلِیّاً
من اى مولاى من راضى و خشنودم به امامت و هدایت و ولایت و پیشوایى و رهبرى تو بر خلق و بجاى تو احدى را نمى‏ خواهم و جز تو کسى را امام و پیشواى خود اتخاذ نخواهم کرد
أَشْهَدُ أَنَّکَ الْحَقُّ الثَّابِتُ الَّذِی لاَ عَیْبَ فِیهِ وَ أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ فِیکَ حَقٌ‏
گواهى مى‏ دهم که تو حق ثابت ابدى که پاک و منزه از هر نقص و عیب خواهى بود و نیز گواهم که وعده‏اى که خدا به تو داده حق و صدق است
لاَ أَرْتَابُ لِطُولِ الْغَیْبَةِ وَ بُعْدِ الْأَمَدِ وَ لاَ أَتَحَیَّرُ مَعَ مَنْ جَهِلَکَ وَ جَهِلَ بِکَ‏
و هیچ شک در آن ندارم بواسطه طول زمان غیبت و بعد مدت و ابدا در حیرت و گمراهى با گروهى که تو را نشناختند و به وجود تو جاهل بودند ملحق نخواهم شد
مُنْتَظِرٌ مُتَوَقِّعٌ لِأَیَّامِکَ وَ أَنْتَ الشَّافِعُ الَّذِی لاَ یُنَازَعُ (تُنَازَعُ)
بلکه همیشه متوقع و منتظر دوران ظهور دولت تو بزرگوار هستم تویى آن شفاعت کننده که هیچکس با تو نزاع نکند
وَ الْوَلِیُّ الَّذِی لاَ یُدَافَعُ (تُدَافَعُ) ذَخَرَکَ اللَّهُ لِنُصْرَةِ الدِّینِ وَ إِعْزَازِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الاِنْتِقَامِ مِنَ الْجَاحِدِینَ الْمَارِقِینَ‏
و تو آن پیشوایى غالب که احدى با تو مقاومت نتواند کرد خدا تو را ذخیره کرده براى نصرت و یارى دین خود و عزت و اقتدار اهل ایمان و انتقام از دشمنان سرکش
أَشْهَدُ أَنَّ بِوِلاَیَتِکَ تُقْبَلُ الْأَعْمَالُ وَ تُزَکَّى الْأَفْعَالُ وَ تُضَاعَفُ الْحَسَنَاتُ وَ تُمْحَى السَّیِّئَاتُ‏
گواهى مى‏ دهم که بواسطه ولایت و دوستى تو اعمال بندگان مقبول و پذیرفته مى ‏شود و کردار خلق نیکو مى‏ گردد و اعمال حسنه مضاعف و زیاد و اعمال سیئه محو و آمرزیده مى ‏شود
فَمَنْ جَاءَ بِوِلاَیَتِکَ وَ اعْتَرَفَ بِإِمَامَتِکَ قُبِلَتْ أَعْمَالُهُ وَ صُدِّقَتْ أَقْوَالُهُ وَ تَضَاعَفَتْ حَسَنَاتُهُ وَ مُحِیَتْ سَیِّئَاتُهُ‏
پس هر کس با ایمان به ولایت تو و اعتراف به امامت محشور شود اعمالش مقبول و پذیرفته است و گفتارش تصدیق شود و حسناتش مضاعف و گناهانش محو و بخشیده می شود
وَ مَنْ عَدَلَ عَنْ وِلاَیَتِکَ وَ جَهِلَ مَعْرِفْتَکَ وَ اسْتَبْدَلَ بِکَ غَیْرَکَ کَبَّهُ اللَّهُ عَلَى مَنْخِرِهِ فِی النَّارِ
و هر کس از ولایت و عهد امامت برگردد و جاهل بمقام معرفتت باشد و غیر تو را بجاى تو بگزیند خدا او را به رو در آتش دوزخ بیفکند
وَ لَمْ یَقْبَلِ اللَّهُ لَهُ عَمَلاً وَ لَمْ یُقِمْ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَزْناً
و هیچ عمل او را نپذیرد و در روز قیامت در میزان حساب عملش را وزنى نباشد
أُشْهِدُ اللَّهَ وَ أُشْهِدُ مَلاَئِکَتَهُ وَ أُشْهِدُکَ یَا مَوْلاَیَ بِهَذَا ظَاهِرُهُ کَبَاطِنِهِ وَ سِرُّهُ کَعَلاَنِیَتِهِ‏
و خدا را گواه مى‏ گیرم و فرشتگان را و تو را نیز اى مولاى من گواهى می گیرم بر این عقیده که به حضرتت عرضه داشتم که ظاهر او مانند باطن آن و سر و علنش یکسان است
وَ أَنْتَ الشَّاهِدُ عَلَى ذَلِکَ وَ هُوَ عَهْدِی إِلَیْکَ وَ مِیثَاقِی لَدَیْکَ‏
و تو خود بر این عرضم گواهى که اینست عهد و پیمان من با تو
إِذْ أَنْتَ نِظَامُ الدِّینِ وَ یَعْسُوبُ الْمُتَّقِینَ وَ عِزُّ الْمُوَحِّدِینَ‏
زیرا تو نظام بخش دین و پیشواى متقین و عزت و شرافت بخش موحدان عالمى
وَ بِذَلِکَ أَمَرَنِی رَبُّ الْعَالَمِینَ فَلَوْ تَطَاوَلَتِ الدُّهُورُ وَ تَمَادَتِ الْأَعْمَارُ (الْأَعْصَارُ) لَمْ أَزْدَدْ فِیکَ إِلاَّ یَقِیناً
و مرا به این ایمان و عهد به ولایت خداى عالم امر فرموده پس هرگاه روزگارها طولانى شود و عمرها بگذرد بر دوران غیبت در من جز آنکه بر یقینم بیفزاید
وَ لَکَ إِلاَّ حُبّاً وَ عَلَیْکَ إِلاَّ مُتَّکَلاً وَ مُعْتَمَداً (تَوَکُّلاً وَ اعْتِمَاداً)
و بر محبتم به تو و توکل و اعتمادم بر تو کاملتر شود تأثیرى نخواهد داشت
وَ لِظُهُورِکَ إِلاَّ مُتَوَقَّعاً وَ مُنْتَظَراً (تَوَقُّعاً وَ انْتِظَاراً) وَ لِجِهَادِی بَیْنَ یَدَیْکَ مُتَرَقَّباً (إِلاَّ تَرَقُّباً)
و توقع و انتظارم به حضور حضرتت بیشتر گردد و براى جهاد در رکاب ظفر انتسابت حاضر و آماده ‏ام
فَأَبْذُلُ نَفْسِی وَ مَالِی وَ وَلَدِی وَ أَهْلِی وَ جَمِیعَ مَا خَوَّلَنِی رَبِّی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ التَّصَرُّفَ بَیْنَ أَمْرِکَ وَ نَهْیِکَ‏
به بذل جان و مال و فرزند و اهل و جمیع داراییم که همه را پیش رویت ‏فدا کنم و به تصرف امر و نهى تو دهم
مَوْلاَیَ فَإِنْ أَدْرَکْتُ أَیَّامَکَ الزَّاهِرَةَ وَ أَعْلاَمَکَ الْبَاهِرَةَ فَهَا أَنَا ذَا عَبْدُکَ الْمُتَصَرِّفُ بَیْنَ أَمْرِکَ وَ نَهْیِکَ‏
پس هرگاه دوران درخشان و پرچمهاى نمایان تو را دریابم من بنده مطیع امر و نهى تو خواهم بود
أَرْجُو بِهِ الشَّهَادَةَ بَیْنَ یَدَیْکَ وَ الْفَوْزَ لَدَیْکَ‏
و به آن اطاعت امید و انتظار مقام رفیع شهادت در رکاب حضرتت و سعادت و فیروزى در پیشگاه حضورت دارم
مَوْلاَیَ فَإِنْ أَدْرَکَنِی الْمَوْتُ قَبْلَ ظُهُورِکَ فَإِنِّی أَتَوَسَّلُ بِکَ وَ بِآبَائِکَ الطَّاهِرِینَ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى‏
اى مولاى من پس هرگاه مرا مرگ فرا رسد پیش از ظهور وجود مبارکت باز هم متوسل به حضرتت و به پدران بزرگوار پاکت هستم به درگاه خداى بزرگ
وَ أَسْأَلُهُ أَنْ یُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ یَجْعَلَ لِی کَرَّةً فِی ظُهُورِکَ وَ رَجْعَةً فِی أَیَّامِکَ‏
و از او درخواست مى‏ کنم که درود فرستد بر محمد و آل محمد و مرا هم در زمان ظهورت باز زنده گرداند و به دوران سلطنتت به دنیا باز گرداند
لِأَبْلُغَ مِنْ طَاعَتِکَ مُرَادِی وَ أَشْفِیَ مِنْ أَعْدَائِکَ فُؤَادِی‏
تا در حضورت از اطاعتت به آن مقصود عالى که دارم نایل شوم و به انتقام کشیدن از دشمنانت باطن قلبم را شفا دهم
مَوْلاَیَ وَقَفْتُ فِی زِیَارَتِکَ مَوْقِفَ الْخَاطِئِینَ النَّادِمِینَ الْخَائِفِینَ مِنْ عِقَابِ رَبِّ الْعَالَمِینَ‏
اى مولاى من من در حال زیارتت ایستاده ‏ام مانند خطا کاران و پشیمان و ترسناکان از عقاب پروردگار عالم
وَ قَدِ اتَّکَلْتُ عَلَى شَفَاعَتِکَ وَ رَجَوْتُ بِمُوَالاَتِکَ وَ شَفَاعَتِکَ مَحْوَ ذُنُوبِی وَ سَتْرَ عُیُوبِی وَ مَغْفِرَةَ زَلَلِی‏
و در نجاتم از عقاب خدا اعتمادم همه بر شفاعت تو بزرگوار است و امید دارم به دوستى و شفاعتت که گناهانم محو گردد و عیوب و زشتیهایم پوشیده و لغزش‏هایم آمرزیده شود
فَکُنْ لِوَلِیِّکَ یَا مَوْلاَیَ عِنْدَ تَحْقِیقِ أَمَلِهِ وَ اسْأَلِ اللَّهَ غُفْرَانَ زَلَلِهِ فَقَدْ تَعَلَّقَ بِحَبْلِکَ‏
پس تو اى مولاى من دوستت را به آرزویش برسان و آمالش را محقق واقع ساز و از خدا آمرزش گناهانش را بخواه که او به رشته‏ ات چنگ زده
وَ تَمَسَّکَ بِوِلاَیَتِکَ وَ تَبَرَّأَ مِنْ أَعْدَائِکَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْجِزْ لِوَلِیِّکَ مَا وَعَدْتَهُ‏
و در آویخته و از دشمنانت بیزارى جسته است پروردگارا درود فرست بر محمد و آلش و وعده ولى خود را منجز گردان
اللَّهُمَّ أَظْهِرْ کَلِمَتَهُ وَ أَعْلِ دَعْوَتَهُ وَ انْصُرْهُ عَلَى عَدُوِّهِ وَ عَدُوِّکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ‏
پروردگارا کلمه حقه در جهان ظاهر ساز و آوازه دعوت او را بلند گردان و بر دشمنانش که دشمنان خدایند اى خداى عالم مظفر و منصورش بفرما
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَظْهِرْ کَلِمَتَکَ التَّامَّةَ وَ مُغَیَّبَکَ فِی أَرْضِکَ الْخَائِفَ الْمُتَرَقِّبَ‏
پروردگارا درود فرست بر محمد و آل محمد و کلمه تامه خود را که در روى زمین از بیم رقیبان در پرده غیبت پنهان داشتى ظاهر فرما
اللَّهُمَّ انْصُرْهُ نَصْراً عَزِیزاً وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً یَسِیراً
پروردگارا او را به عزت و اقتدار یارى کن - و فتح و فیروزى کامل به آسانى به او عطا فرما
اللَّهُمَّ وَ أَعِزَّ بِهِ الدِّینَ بَعْدَ الْخُمُولِ وَ أَطْلِعْ بِهِ الْحَقَّ بَعْدَ الْأُفُولِ‏
پروردگارا و دین اسلام را پس از خمول عزت و سلطنت کامل بخش و بعد از غروب آن شمس حق را طالع ساز
وَ أَجْلِ بِهِ الظُّلْمَةَ وَ اکْشِفْ بِهِ الْغُمَّةَ
و ظلمت را و ابرهاى تاریک را برطرف گردان
اللَّهُمَّ وَ آمِنْ بِهِ الْبِلاَدَ وَ اهْدِ بِهِ الْعِبَادَ
پروردگارا و شهر و بلاد عالم را امن و امان گردان و بندگان را به وجود او هدایت فرما
اللَّهُمَّ امْلَأْ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلاً وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً إِنَّکَ سَمِیعٌ مُجِیبٌ‏
پروردگارا و زمین را به وجودش پر از عدل و داد ساز چنانکه اکنون پر از ظلم و جور گردیده که تویى شنونده و مستجاب کننده دعاى خلق
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللَّهِ ائْذَنْ لِوَلِیِّکَ فِی الدُّخُولِ إِلَى حَرَمِکَ‏
سلام بر تو اى ولى خدا مرا که دوستدار توام به حرم شریفت اجازه ورود بفرما
صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْکَ وَ عَلَى آبَائِکَ الطَّاهِرِینَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ‏
درود و رحمت و برکات خدا بر تو و بر پدران بزرگوار پاک گوهرت باد.

منبع: بسیج نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت basijnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بسیج نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۲۶۳۴۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمانِ نیک به خدا نزدیک ترند

دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مطهری، به عنوان روز معلم نامیده شده است. شاید بتوان گفت در بین همه ادیان آسمانی و مکتب‌های موجود در دنیا، بیشترین سفارش و توصیه به علم‌آموزی و تکریم و تجلیل از حق معلم و استاد، در دین مبین اسلام بوده است.

بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها» خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلمان بشریت هستند. مقام معلم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً».

40 چهارشنبه را میهمان کلمات گهربار و حیات‌بخش حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) هستیم و همراه خوانندگان، شرح یک حدیث رضوی را در گفت‌وگو با اساتید حوزه و دانشگاه بررسی خواهیم کرد. شرح حدیث این هفته را در محضر استاد حوزه و دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد باقر ربانی هستیم تا از جام معرفت کلمات رضوی، جان تشنه خویش را سیراب کنیم.

با عرض تبریک روز معّم خدمت شما استاد گرامی، صفحات رواق را منور به روایتی از حضرت رضا(ع) درباره علم آموزی و اهمیت کار معلّمی بفرمایید.

این روز بزرگ که به مناسبت شهادت استاد بزرگ حوزه و دانشگاه حضرت آیت الله شهید مطهری نامگذاری شده است، گرامی می‌دارم و مخصوصاً برای روح پاک آن دانشمند نمونه و دلسوز  پر تلاش، از درگاه خداوند طلب رحمت و رضوان دارم و به همه اساتید کشور عزیزمان ایران، این روز بزرگ را تبریک و تهنیت عرض می کنم. همان‌طور که می‌دانید اسلام، تأکید بسیاری بر ارزش ذاتی علم و تعلیم و تعلم آن دارد تا جایی که بسیاری از آیات قرآن و روایات پیامبر و اهل بیت(ع) در این باره وارد شده است. بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها»، خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلّمان بشریت هستند. مقام معلّم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلّم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً»

از امام رضا(ع) که خود ملقّب به عالم آل محمد(ص) است و معلم همه بشریت نیز روایاتی در این باب نقل شده که یکی از مهمترین آنها روایتی است که به نقل از پدران خود و آنها هم به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرموده‌اند که آن حضرت فرمود: «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ، فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ مِنْ مَظَانِّهِ، وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ، فَإِنَّ تَعْلِیمَهُ لِلَّهِ حَسَنَةٌ، وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ، وَ اَلْمُذَاکَرَةَ فِیهِ تَسْبِیحٌ، وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ، وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ، وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللَّهِ، لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ، وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ، وَ الْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ، وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ، وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ، وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ، وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ، وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ، یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً وَ یَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً». در این روایت زیبا، امام رضا(ع) از قول پیامبر(ص) به ارزش ذاتی علم و لزوم تعلیم و تعلم و دلایل اهمیت علم نزد شارع مقدس اشاره می‌فرمایند. در این روایت، و به جهت مناسبتی که می‌خواهیم در این باره بحث کنیم، به شرح فقره‌ای از این روایت که درباره معلّم و ثواب تعلیم و دلایل این ثواب آمده است اشاره مختصری خواهم داشت.

امام رضا(ع) چه توصیه‌ای درباره شخصیت معلم و اینکه استاد و مربی چه خصوصیاتی باید داشته باشد دارند؟

امام رضا(ع) در جمله «فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ» اشاره نموده‌اند به اینکه در هر جا که مسلمان احتمال دهد علم وجود دارد، باید برای دریافت آن اقدام کند. در جمله بعدی امام اشاره به این موضوع دارند که «وَ اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ» یعنی علم را از اهل آن بگیرید» گر چه با توجه به فقره اول که گذشت، طلب علومی که معارف دینی نیستند حتی اگر نزد مشرک باشند، ضروری و واجب بوده و گمشده عاقل یا مؤمن تلقی شده اند اما علوم مربوط به دین و معارف دینی را باید از افرادی که شایستگی آن را دارند دریافت کرد و با توجه به سخن امیرالمؤمنین علی(ع) که تبعیت از اهل بیت(ع) و عدم پیشی گرفتن از ایشان را توصیه و عقب ماندن از آنها را نهی نمودند، اهل بیت(ع) کارشناسان واقعی علوم دینی بوده و مسلمانان تنها مجاز هستند علوم دین را از ایشان دریافت کنند. چنان که فرموده‌اند: «بر آنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمانید که تباه می‌شوید»

امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر فرموده‌اند: «ای کمیل! علم و معارف و اعتقادت را جز از ما نگیر تا از ما باشی». حدیث مزبور، دریافت علم از کسانی که علوم اهل بیت(ع) را نشر می‌دهند رد نمی‌کند، زیرا گرفتن علم از فقها و نشردهندگان علوم اهل بیت(ع) به نوعی گرفتن علوم از اهل بیت(ع) است.

پس معلوم شد که در علم‌آموزی غیر معارف دینی، باید انسان حتی اگر فقط در دست کفار و مشرکان این علم وجود دارد از آنها اخذ کند ولی در علوم دینی، کسب معارف فقط باید از طریق اهل بیت(ع) باشد. پس طلب علمی که واجب شده است بر همه مسلمانان؛ طریقی دارد که رکن اصلی این طریق معلم و استاد است. در ادامه این روایت، برخی امتیازها و نقاط مثبت تعلیم و تعلم بیان شده است.

از این امتیازها مخصوصاً در ثواب شغل معلمی برای خوانندگان رواق بگویید تا جامعه ما، ارزش معلّم را بیشتر بداند و از ایشان تکریم کند؟

حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در ادامه اشاره به این مطلب دارند که یاد دادن و آموزش علم به دیگران اگر برای خدا باشد، حسنه و نیکی است «تَعلیمه لِلهِ حَسَنَة؛ یادگیری علم برای خداوند حسنه است». در فقره بعدی حضرت می‌فرمایند که مذاکره علم، تسبیح خداست: «الْمُذَاکَرَةِ فِیهِ تَسْبِیحٌ.» یعنی سر کلاس نشستن و درس معلم و استاد را گوش دادن، همتراز تسبیح خداوند متعال است. در روایات داریم که یک ساعت در طلب علم بودن بهتر از احیای یک شب و یک روز در طلب علم بودن بهتر از سی ماه روزه است. سپس حضرت به یک امتیاز دیگر معلّمان اشاره دارند و می فرمایند، آموزش علم به دیگران، صدقه است: «تَعْلِیمُهُ مِنْ لَا یَعْلَمُهُ صَدَقَهَ» از دیدگاه امام رضا(ع) آموزش علم به افرادی که نمی‌دانند، نوعی صدقه است چرا که صدقه، به کمک مالی محدود نمی‌شود، بلکه شامل هر کار خوبی می‌شود، چنان که در روایت دیگری فرموده‌اند: «کل معروف صدقة».

امتیاز مهم دیگری که حضرت به آن اشاره می‌فرمایند، این است که معلم اگر علم خود را به اهل آن یاد بدهد و آنها را تربیت کند، موجب قرب و نزدیکی او به خداوند می‌شود و می‌توان گفت معلمانِ نیک، به خدا نزدیکترند. جمله «بَذلُهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللهِ» دلالت بر این مطلب دارد.

بنا بر آنچه گفته شد، مقام معلم بسیار بالا و والا است و همان طور که مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند: «معلمی شغل انبیاست». یعنی اگر بخواهیم کسی و شغلی را همتراز شغل انبیاء معرفی کنیم، شغل شریف «معلمی» است.

با توجه به این حدیث شریف، خطاب به جامعه و مسئولان و نیز معلمان عزیز چیست؟

گرچه فرصت و مجال بسیار کوتاه بود تا این حدیث زیبا و پر معنا را شرح دهیم، لیکن خلاصه و پیام آن را می‌توان برای معلمان عزیز این دانست که قدر این شغل مهم را بدانند و آن را با هیچ بهای مادی تعویض ننمایند و اخلاص و تقرب الهی را هدف خود در این شغل مهم قرار دهند. پیام دوم خطاب به مسئولان و جامعه است، همان گونه که احترام و تجلیل از انبیای الهی لازم است، باید جانشینان آنان در تعلیم و ارشاد دیگران به معرفت و بینش را تکریم و تعظیم کنند و به گونه‌ای شود که شغل معلمی در جامعه از احترام و ارزشی فوق‌العاده برخوردار شود.

منبع: روزنامه قدس مریم احمدی شیروان