با خود مراقبتي بيشتر آشنا شويم
تاریخ انتشار: ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۲۹۶۹۴۵
خبرگزاري آريا -
خود- مراقبتي يعني چه؟ خود- مراقبتي عبارت است از مراقبت فرد از خويش در جهت سلامتي؛ از مسواک زدن دندان‌ها گرفته تا خوردن دارو به هنگام ابتلا به سرماخوردگي و يا انجام حرکات ورزشي در خانه.
خود- مراقبتي مي تواند به معناي ادامه فعاليت با انجام چيزهايي باشد که براي شما مهم است؛ مثل: باغباني، ديدار دوستان و خويشان، رفتن به مسافرت، يا اشتغال به کار.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چنانچه از حوزه هاي مرتبط با خود- مراقبتي آگاه باشيد، خودتان تاکيد بيشتري بر روي آنها داشته و مي توانيد به تدريج به اين کار اقدام نماييد. بعلاوه با استفاده از ابزار آموزش خود- مراقبتي به دانش آموزان، مي‌توان سبب افزايش سلامت آنان در حوزه هاي جسمي، هيجاني و عاطفي، روحي، ارتباطي، و کار/ مدرسه در حال حاضر و آينده شد.
پرداختن به ورزش و فعاليت از اهداف مورد نظر در اين حوزه است که منجر به حفظ سلامت جسمي، کاهش استرس، بالا رفتن ميزان آرامش و خونسردي، و مديريت برخي موقعيت هاي عاطفي چالش برانگيز (از جمله موقعيت هاي کاري) در زندگي افراد مي گردد.
بهبود روابط و افزايش شبکه‌هاي اجتماعي از عوامل تاثير گذار ديگر در امر خود- مراقبتي است.
توجه به تغذيه افراد يکي ديگر از شيوه‌هاي مهم حفظ و ارتقاء سلامت جسمي افراد جامعه مي باشد. با گنجاندن اين بخش در مراکز مشاوره بهداشت عمومي مي توان به ارزيابي و بهبود عادات غذايي خانواده‌ها پرداخته و توصيه هايي دررابطه با هرم غذايي و نمونه هاي مناسب تغذيه و پيگيري آنها در خانواده‌ها پرداخت.
شريل ريچاردسون در کتاب خود تحت عنوان «هنر مراقبت از خود» مي نويسد: «طي سالها تجربه طولاني کار سخت با مردان و زنان ديگر، دريافتم که وقتي با تامل و دقت بيشتري از خود مراقبت مي کنيم، طبيعتا شيوه هاي موثرتر و بهتري در جهت سلامت خانواده، دوستان، و دنياي اطراف خود در پيش خواهيم گرفت.»
سه مولفه اصلي مراقبت يا به عبارت ديگر کمک به خود عبارتند از: خود- مراقبتي جسمي، عاطفي/هيجاني، روحي يا معنوي. از نظر جسمي، خيلي ساده مي توان با انجام چند حرکت ورزشي، کششي، پياده روي و يا حتي رقصيدن به خود کمک کرد. داشتن تغذيه مناسب نيزکار سختي نيست؛ فقط کافي است براي خود آشپزي کنيد؛ براي خودتان وقت بگذاريد نه آنکه ساده ترين و سريعترين چيزي که از دستتان برميايد را بخوريد تا فقط خود را سير کرده باشيد. از رنگ هاي روشن استفاده کنيد و به هنگام بيماري به پزشک مراجعه کنيد.
از نظر عاطفي و هيجاني ساده‌ترين راه آن است که با خود مهربان باشيد و خودتان را ببخشيد. بعد از هر سه بار گفتن «من بايد»، به خود بگوييد «نه» ديگر بس است. از خود انتظارات منطقي داشته باشيد. اين بدين معنا نيست که انگيزه نداشته باشيد و سخت کار نکنيد. نکته اينجاست که کار کردن بايد ما را قوي کند، نه شکننده. براي نيازهاي خود محدوديت قايل شويد. افرادي را براي معاشرت انتخاب کنيد که بتوانيد با آنها بخنديد، پيتزا بخوريد، در مواقع بحراني بتوانيد با آنها جدي صحبت کنيد.
دوستاني را انتخاب کنيد که به شما احترام مي گذارند و از شما انتظار ندارند که هر کاري را انجام دهيد تا رابطه دوستي‌تان خدشه دار نشود. زماني را براي تفريح خود اختصاص دهيد، دوستاني براي تقسيم اين لحظات براي خود داشته باشيد و گاهي نيز از تنهايي خود لذت ببريد. اگر ايده‌اي در اين زمينه به ذهن تان نمي رسد، به چيزهايي که در بچگي دوست داشتيد و مدتهاست آنها را فراموش کرده ايد فکر کنيد. مثلا نقاشي، طراحي، و يا حتي مي‌توانيد ميخ و چکش را برداريد و چيزي بسازيد.
و دست آخر، به روح و روان خود توجه کنيد. هرآنچه شما را از نظر روحي و معنوي ارضا مي کند؛ نماز، مراقبه، توجه به خويش و هرآنچه به روح و باور شما ارتباط پيدا مي کند را انجام دهيد. افراد همفکر خويش را پيدا کنيد، درباره خود فکر کنيد و ارزش ها و اولويت هاي خود را بشناسيد، کتاب هايي در اين رابطه بخوانيد و با ديگران درباره آن به بحث و گفتگو بنشينيد تا خود و دنياي درونتان را عميق تر دريابيد. تا آنجا که از دستتان برمي‌آيد به ديگران کمک کنيد.
هرگاه احساس کرديد از زندگي خسته شده ايد، به اين بينديشيد که چه وقت، کجا، چرا و چگونه اين اتفاق افتاده است؟ همانجاست که بايد به اين موضوع فکر کنيد که چگونه مي توانيد از خود مراقبت کنيد. براي آنکه بهتر بتوانيد به اين امر واقف شويد به اين سوال کليدي پاسخ دهيد:
بيشترين حقي که در حال براي خود قايل هستم چيست؟
چه حقي را کمتر براي خود قايلم؟
در حال حاضر چه چيزي مي خواهم؟
به چه دليل آن را مي خواهم؟
چه چيزي يا چه کسي باعث شده تا نسبت به زندگي بي ميل شوم و دليل آن را چه مي بينم؟
بيشتر از همه چه چيزي مرا رنج مي دهد؟
در پاسخ به خود نگوييد: «احساس مي کنم از زندگي خسته شده ام زيرا هيچ زماني براي خودم ندارم.» به سوالات دقيق تر پاسخ دهيد. مثلا بگوييد: «احساس مي کنم دست تنها هستم، زماني که بي وقفه براي همسر و فرزندانم صرف مي‌کنم، به من اجازه انجام هيچ کاري مثل خواندن رمان، خوردن نهار با دوستانم يا حتي يک دوش گرفتن ساده را نمي دهد.»
گاهي برخي از ما باورهاي غلطي در اين باره داريم که سبب مي شود به خود بي توجهي کنيم. مثلا گاهي توجه به خود را خودخواهي مي پنداريم. يادمان باشد اول بايد دم دست خودمان باشيم تا بتوانيم به ديگران کمک کنيم. وقتي به ديگران زياد توجه مي کنيم و در واقع به آنها فرصت انجام کارهاي خودشان را نمي دهيم، به آنها اين فرصت را نيز نمي دهيم تا ياد بگيرند چگونه از خود مراقبت کنند.
باور غلط ديگري که غالبا مي شنويم اين است: «اصلا وقت نمي کنم به خودم توجه کنم!» يک فرد بالغ به خوبي مي داند که پس از انجام يکسري فعاليت ها حتما بايد زماني را به شارژ نمودن باتري خويش اختصاص دهد. کارشناسان مديريت زمان و برنامه ريزي زندگي، هميشه توصيه مي کنند که خود- مراقبتي بايد بخشي از برنامه زندگي شما باشد، درست مثل ساير برنامه هاي کلاسي يا کاري.
باور غلط ديگر هنگامي پيش ميايد که تصور مي کنيم وقتي بقيه خواب هستند، بهترين زمان براي ديدن فيلم، خوردن چيپس و خوش گذراني است. اما با اين عادت هاي شبانه تنها ناراحتي معده، کمخوابي، اضافه وزن، خواب ماندن صبح، و احساس کسالت و بي نشاطي روز بعد نصميبمان مي شود.
«مگر مي توان به تنهايي اين کار را انجام داد؟» اين هم يک باور غلط ديگر است. گرچه اين کار به صورت گروهي نتيجه بهتري دارد اما گاهي برخي کارها بايد به تنهايي انجام گيرند.
منبع:سلامت نيوز
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۲۹۶۹۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصاویر دیده نشده از محمدرضا شجریان
آفتاب‌‌نیوز :
محمدرضا شجریان، خواننده محبوب و استاد آواز موسیقی اصیل ایران در سال ۱۳۱۹ در شهر مشهد در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. پدرش قاری قرآن بود و صوت قرآن را از ۸ سالگی به محمدرضا که صدای خوشی داشت نیز آموخت.
شجریان با اولین معلم موسیقی خود در سال ۱۳۳۶ زمانی آشنا شد که برای تحصیل به دانشسرای مقدماتی مشهد وارد شد. وی دو سال بعد علاوه بر تلاوت قرآن، برای رادیو خراسان آواز‌های بدون موسیقی را نیز اجرا کرد.
شجریان که پس از دریافت دیپلم از دانشسرای عالی، به استخدام آموزش و پرورش درآمده بود از سال ۴۶ پس از چند سال تدریس در دبستان‌های مشهد به تهران منتقل شد. وی در تهران نزد اسماعیل مهرتاش درس آواز آموخت و همزمان خوشنویسی و نوازندگی سنتور را نیز پی گرفت.
اولین اجرا و ضبط صدای شجریان در پاییز سال ۴۶ در غالب برنامه «برگ سبز شماره ۲۱۶» از رادیو ایران پخش شد. اما او به دلیل اینکه پدرش می‌خواست نام «شجریان‌ها» با قرائت قرآن شناخته شود، در برنامه‌های رادیویی خود را با نام «سیاوش بیدکانی» معرفی کرد. تا اینکه در سال ۱۳۵۰ پدرش به خوانندگی آواز توسط وی رضایت داد و شجریان با نام خود در رادیو و تلویزیون حاضر شد. او در سال ۱۳۵۰ با فرامرز پایور آشنا شد و آموزش سنتور و ردیف آوازی «صبا» را نزد وی آغاز کرد.
شجریان همزمان با هوشنگ ابتهاج، شاعر پرآوازه متخلص به «سایه» آشنا شده و به واسطه وی همکاری با برنامه «گلها» در رادیو را آغاز کرد. محمدرضا شجریان در این مدت در رادیو با بزرگان موسیقی نظیر احمد عبادی، حسن کسایی، جلیل شهناز، فرهنگ شریف و فرامرز پایور قطعات بسیاری را اجرا کرد.
شجریان آموزش سبک آوازی «طاهرزاده» را از سال ۱۳۵۱ نزد «نور علی خان برومند» آغاز کرد و در سال ۱۳۵۲ نیز با عبدالله دوامی آشنا شد و ردیف آوازی وی را آموخت. او در همان سال در کنار هنرمندان بی نظیر موسیقی سنتی ایران نظیر محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و ناصر فرهنگ‌فر به عضویت مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به سرپرستی داریوش صفوت پیوست.
سال ۱۳۵۴ شجریان به همراه محمرضا لطفی و ناصر فرهنگ‌فر در «جشن هنر شیراز» کنسرت «راست پنجگاه» را اجرا کردند. محمدرضا شجریان که پیش از انقلاب سال ۵۷ رادیو ملی را مانند بسیاری دیگر از هم دوره‌های خود ترک کرد. وی به همراه محمدرضا لطفی و حمایت هوشنگ ابتهاج که او هم پس از رویداد تلخ میدان ژاله از کار در رادیو دست کشیده بود، کانون «چاووش» را بنیان گذاشت.
شجریان با کانون چاووش که اکثر اعضای آن از گروه شیدا و عارف بودند آثار بسیاری را خواند که تعداد زیادی از آنها محتوای انقلابی و ملی داشتند. «شب نورد» یا (برادر نوجوونه) از چاووش ۲ و «سپیده یا ایران‌ای سرای امید» و «ایرانی به سر کن خواب مستی» از چاووش۶، «همراه شو عزیز» و «ایران خورشیدی تابان دارد» از چاووش، از جمله این آثار هستند.
سقوط مرگبار ون در محور صیدون به امامزاده عبدالله