به نقل از «بولتن نیوز»

بولتن سینما و تلویزیون:پرده‌برداری از واقعیت BBC / خاطره خمسه از بازی پانتومیم مادرش/ «شاه آرتور» در گیشه شکست خورد

تاریخ انتشار: ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۳۰۷۶۶۱

گروه سینما و تلویزیون: اخبار حوزه سینما و تلویزیون نیز همواره مخاطبان خاص خود را داشته و دارد؛ به همین خاطر در مطلب پیش رو تلاش کردیم مهمترین و جذاب ترین مطالب این حوزه را جمع آوری نموده و تقدیم علاقه مندان کنیم تا اگر امکان پیگیری مطالب در طول روز را ندارد، در یک زمان مشخص و یکجا از آنها مطلع شوند.به گزارش بولتن نیوز، تیتر مهمترین خبرهای امروز 25 اردیبهشت ماه 96، به صورت هایپرلینک در زیر آمده که شما می توانید با کلیک بر روی آنها به صورت اختصاصی وارد آن مطلب شوید؛ البته متن کامل این مطالب در ادامه مطلب نیز آمده است و شما می توانید متن کامل و تصاویر مرتبط عناوین را در ادامه مشاهده فرمایید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

راهنمای شناخت آنونس ها یا فریب های کوتاه سینمایی!خاطرات کمال تبریزی از روزهای همراهی با آیت اللهزوم چند ماهه‌ بر سینمای ایران در کانادااقتصاد مقاومتی سوژه یک سریال شد/ پیش تولید «شکرآباد ۳» در تابستانخاطره خمسه از بازی پانتومیم مادرش/ تلویزیون از خوش فکرها خالیستاولین تصاویر از آخرین فیلم عباس کیارستمیمحمدحسین لطیفی بازیگر سریال خودش شد/ ایفای نقش استاد حوزهپرده‌برداری از واقعیت BBC در به اضافه مستندشکست بزرگ «شاه آرتور» در گیشهمشخص شدن زمان اکران فیلم مهران مدیری و «رگ خواب»مشروح اخبارراهنمای شناخت آنونس ها یا فریب های کوتاه سینمایی!
تیزرها و آنونس های تبلیغاتی فیلم ها پس از پوستر، جزو جذاب ترین و سهل الوصول ترین ابزارها برای کسب اطلاعاتی هر چند گاه کلی درباره فیلم ها هستند. وسیله ای که می تواند تماشاگر را مشتاق تماشای فیلم کند و یا به کل رأی او را بزند و یا در عین حال آگاهی درست به او منتقل کند و یا برعکس، آدرس غلط بدهد. تیزرها بستری ویژه برای سازندگانشان هستند تا از طریق آنها هنرشان را برای معرفی فیلم به رخ بکشند و اصولاً تدوین نیز در این بخش می تواند منجی باشد.

تیزرها ولی اصولاً اقلام تبلیغاتی فریبنده ای هستند. گاه از خود اثر جذاب تر خلق می شوند و هنری تر هستند و گاه به دلیل بد سلیقگی در تولید، راه به ناکجا می برند. ضمن اینکه امروز در سینمای ما تفاوت میان تیزر و آنونس از میان رفته و اغلب با تصاویری پیوسته مواجهیم که در مرز میان تیزرهای کوتاه و آنونس های بلند در نوسان هستند تا خود را با هزینه های سنگین پخش از تلویزیون و فشردگی های زمانی نرم افزارها و شبکه های اجتماعی وفق دهند. همین مسئله موجب شده تا در خیلی از تیزرها و آنونس ها حق مطلب آن طور که باید ادا نشود. مخصوصاً وقتی قرار باشد در عین بهره گیری از نقاط جذاب فیلم، اصل غافلگیری رعایت شود و چیزی از گره گشایی های فیلم نیز لو نرود. در سینمای ایران به دلیل اهمیت فروش فیلم ها و نقش بنیادی گیشه در تعیین سرنوشت فیلمسازان، تلاش زیادی می شود تا به هر ترتیبی آنونس ها و تیزرها جذابتر از خود فیلم باشند که تا اینجای کار مشکلی نیست. مشکل از جایی آغاز می شود که محتوا و پیام این تیزرها در مواجهه تماشاگر با فیلم کاملاً متناقض و متفاوت می نماید. نکته ای که به مرور، اعتماد تماشاگر را از بحق و دقیق بودن معرفی فیلم ها در تیزرها سلب می کند تا راه های دیگری را برای شناخت بهتر دنیای اثر امتحان کند. توسل به این «راه های دیگر» البته زمانی دشوار می نماید که فیلم هیچ نمایش عمومی نداشته و یکباره از پرده سر در آورده است.مطلب حاضر به انگیزه اکران فیلم های جدید و در نوبت نمایش بودن چند فیلم، نگاهی دارد به تیزرهای منتشر شده از آنها که با توجه به بستر مناسبی همچون فضای مجازی، به صورت گسترده دیده می شوند و جزو ارزان ترین راهکارها برای تبلیغات هستند.«برادرم خسرو»منطقی و سرراستتیزر «برادرم خسرو» همانی است که باید باشد. معرفی گزیده و سریعی از فیلم و شخصیت هایش و تأکید روی کاراکتر اصلی که ستاره ای همچون شهاب حسینی آنرا بازی می کند. حسینی در این فیلم مبتلا به نوعی بیماری دو قطبی است و بسته به حال و هوای روحی اش، اخلاقیات متناقض دارد. این تناقض همانطور که در فیلم در دو بُعد نسبتاً مجزا دارد و حاکم بر حال خوب و ناخوش کاراکترش است، درتیزر هم تقریباً لحاظ شده است. ضمن اینکه در این تیزر ۵۶ ثانیه ای هم از نمایش گوشه هایی از شیرین کاری های شخصیت اصلی غفلت نشده تا تماشاگر علاقه مند به کمدی در ولع امروز تماشای این دست آثار، «برادرم خسرو» را هم در نظر داشته باشد.معرفی موجز کاراکترهای دیگر با ذکر یک دیالوگ هم دیگر نکته این تیزر است. افتخارات فیلم هم در حد یکی ـ دو ثانیه لا به لای تصاویر آن قرار گرفته اند. صدای ناصر تهماسب روی نریشن هم از ابعاد جدی تر فیلم برای مخاطبان فکورتر حکایت دارد.«ویلایی ها»، زنانگی مشهود«ویلایی ها» یک فیلم زنانه است که به پشت صحنه جنگ می پردازد. زنانی که به تبع مردان خود و دیگر اقشار جامعه درگیر جنگی تحمیلی شده اند. این شرکت پررنگ زنان در روایت در تیزری دیده می شود. استرس و فشار حاکم بر تیزر ۲۵ ثانیه ای فیلم به خوبی به تماشاگر منتقل می شود، ولی در عین حال این نکته امکان دارد مخاطب کم حوصله و بی تاب امروز را از فیلم فراری دهد. تماشاگری که اولویت و ترجیحش کمدی ها هستند و فیلم های جنگی را پس می زند. این مشکل در آنونس ها و تیزرهای «آباجان» هم وجود داشت که در سنجش سازندگان با ملاحظه فروش نازل فیلم، به سمت تیزرهای با مضمون خانوادگی و شاد و محو صحنه های جنگی و پر استرس تغییر جهت داد. نامواره فیلم هم با رنگ هیجان برانگیز سرخ به نمایش در می آید تا التهاب درونی اثر را تداعی کند. شعار «ویلایی ها را با خانواده ببینیم» هم در انتهای تیزر به چشم می خورد. فیلم از هفته گذشته روی پرده رفته و فروش آن معمولی بوده است. اتفاقی که احتمالاً بزودی به ساخت تیزرهای با محتوای متفاوت از فیلم بینجامد.به ویژه آنکه دیگر تیزر منتشر شده از فیلم با زمان ۳۴ ثانیه نیز ریتمی تند و تصاویری مملو از انفجار و زد و خورد دارد که با موسیقی بر سنگینی فضای آن افزوده شده است.«آشوب»، عاشقانه ای کمدی نما!«آشوب» ساخته کاظم راست گفتار از دو سال پیش در نوبت اکران است و از آخر هفته گذشته روی پرده رفته است. هر چند فیلم در رقابت با کمدی های گردن کلفت این روزها فروش امیدوار کننده ای ندارد. شاید همین مسئله هم موجب شده تا در تیزر فیلم به نوعی القا شود که بیننده با اثری شبه کمدی طرف است. این نکته با استفاده از تصویر داریوش کاردان به عنوان یک کمدین در پوستر فیلم هم رعایت شده است. تکان خوردن گوشهای آتیلا پسیانی و ابرو بالا انداختن و گردن چرخاندن های کوروش تهامی نیز چنین کارکردی در تیزر دارند. حال آنکه «آشوب» اثری تاریخی و درباره یک خواننده عامه پسند لاله زاری به همین نام است که عمده فضای آن عاشقانه است و بهره گیری از چنین نماهایی که بی شک تنها لحظه هایی کوتاه در فیلم دارند، مشخصاً در راستای کمدی نمایی آن و جذب تماشاگر است. از سویی پخش تصاویر ترانه خوانی تهامی هم می تواند ابزاری برای تشویق تماشاگران علاقه مند به فیلم های شبه موزیکال باشد.در نریشن هم شعار پر ستاره ترین فیلم سینمای ایران شنیده می شود که این مسئله هم روی پوستر نمود دارد.«ساعت پنج عصر»، شلوغ کاری«ساعت پنج عصر» نخستین فیلم سینمایی مهران مدیری است. کارگردانی که به رغم پرطرفدار بودن سریالهایش در تلویزیون همواره با این انتقاد مواجه بوده که ساخته های او اغلب میزانسنی بسته و استودیویی دارند و عدم توانایی او در کنترل سکانس های شلوغ و پلان های خارجی، دلیل این مسئله است. این انتقاد را بعضاً به سروش صحت، دیگر کارگردان طنز تلویزیون هم وارد می کنند. البته مدیری هر ازگاهی که مجال داشته و فیلمنامه به او اجازه داده، تلاش کرده سکانس هایی با وسعت بیشتر و شلوغی های چشمگیر بسازد تا نقدهای مطرح را بی اثر کند. در تیزر یک دقیقه ای فیلم او که پیش از این آنرا «یک کمدی و پروژه ای سخت، خیابانی و بسیار شلوغ و پر جمعیت» توصیف کرده، دقیقاً این تعاریف گنجانده شده است. فیلم اطلاعات چندانی به مخاطب نمی دهد و گویا اراده بر آن استوار بوده که شلوغی فیلم منتقل شود. دویدن های بی هدف جمعیت و مردمی که هراسان و آشفته به یک سو می دوند و کاراکتر اصلی فیلم با بازی سیامک انصاری در بین آنان بلاتکلیف است. نمودی از کمدی بودن در فیلم وجود ندارد و بیشتر یک درام حادثه پرداز شهری به نظر می رسد. ضمن آنکه در ثانیه های پایانی اشاراتی از درگیری مردم با پلیس به چشم می خورد که شباهت با تصاویر ناآرامی های سال ۸۸ هم دارد. خود مدیری هم در دیالوگی کوتاه و با گریمی متفاوت از لنز بهره برده، گویی نقش یک بازپرس را دارد. مواردی که بر وجوه سیاسی فیلم هم تأکید دارد. مدیری در این تنها تیزر فیلمش ـ که قرار است از اوایل تابستان روی پرده رود، بیشتر از آنکه بخواهد توجه و کنجکاوی تماشاگر را برانگیزد، گویی در صدد نمایش قدرت طراحی و دکوپاژ و میزانسن خود در قاب سینما بوده است. هر چند اینجا هم به نظر می رسد با وجود قرار گرفتن محمود کلاری پشت دوربین، میزانسن ایستا و حرکت دوربین غیر سیال و ساکن حس می شود. باید دید فیلم مدیری با این کاراکترهای محدود، چقدر در جذب مخاطبان موفق خواهد بود.خاطرات کمال تبریزی از روزهای همراهی با آیت الله
خاطرات و گفته های کمال تبریزی از چگونگی ساخت مستند آیت الله هاشمی رفسنجانی؛ فیلمی که همچنان یکی از بهترین مستندهای انتخاباتی محسوب می شود.

سال 84 مردم ایران شاهد شمایلی متفاوت از آیت الله هاشمی رفسنجانی بودند. در اوج هیجان انتخابات، کمال تبریزی تصمیم گرفت مستند انتخاباتی آیت الله را جور دیگری بسازد. اکبر هاشمی رفسنجانی در این فیلم از داخل منزلش در حال انجام امور روزانه با لحنی متفاوت درباره دلمشغولی هایش با مردم سخن گفت. این فیلم به ظاهر ساده، تاثیری شگرف داشت و همچنان از بهترین مستندهای ساخته شده انتخاباتی است. چهار سال بعد از پخش این مستند، با کمال تبریزی درباره اش گفت و گو کردیم که بازنشر آن در روزهایی که بحث انتخابات و فیلم های مستند داغ شده، هم جالب است و هم یادی است از آیت الله.
چه زمانی ساخت فیلم تبلیغاتی آقای هاشمی به شما پیشنهاد شد؟
درست یادم نیست. اما فکر می کنم نزدیک به دو ماه قبل از انتخابات در جریان ساخت آن قرار گرفتم.
علت اینکه ساخت این فیلم را به شما پیشنهاد داده اند، می دانید؟
نه. قبل از این جریان اصلا با آقای هاشمی از نزدیک آشنایی نداشتم و واقعا علت آن را نمی دانم.
چه کسی اولین بار با شما تماس گرفت برای ساخت فیلم؟
آقای محمدی به عنوان تهیه کننده با من تماس گرفت و گفت چنین پیشنهادی شده اگر تمایل داری این کار را با هم انجام دهیم.
بعد کار وارد چه پروسه ای شد؟
یک سری جلسه با آقای محمدی داشتیم و به یک کلیتی رسیدیم و چند جلسه با آقایان عطریان فر، مهدی هاشمی، پسر آقای هاشمی و محمدعلی نجفی برگزار کردیم. راجع به اینکه باید ساختمان این فیلم چگونه و چطور باشد.
شما در جریان فیلم آقای صدرعاملی که برای آقای هاشمی ساختند و همچنین کلیپ ها و... بودید؟
نه، بحث اصلی ما روی این فیلم بود، تیزر و فیلم آقای صدرعاملی در تیم ما مطرح نبود و در مجموع تیم جداگانه ای داشتند که مستقیما خودشان جلسات مستقلی را برگزار می کردند. اما در این جلسات من و آقای محمدی بودیم که بحث های اصلی را می کردیم که ساختار فیلم چگونه باشد.
وقتی طرح فیلم شکل گرفت، کسی با آن مخالفت نکرد؟
خانم آقای هاشمی خیلی مخالفت می کرد و می گفت که فیلم را اینطوری نسازید چون آقای هاشمی کوچک می شود.
جلسات که تمام شد با آقای هاشمی ملاقات کردید؟
از موقعی که می خواستیم پروژه را شروع کنیم تقریبا می توان بگویم که ایشان در کاری که ما می کردیم دخالتی نکردند. تنها درباره متن فیلم نظر می دادند. ایشان کاملا تسلیم بودند، یعنی می گفتند هر کاری که شما دوست دارید، انجام دهید. فقط درباره متنی که قرار بود خودشان بخوانند طبیعتا اصلاحاتی انجام دادند.
خودتان متن را نوشتید یا اینکه از نویسندگان دیگری هم دعوت کردید؟
طراحی و پیشنهاد متن از طرف آقای هاشمی بود و بعد خودمان آن را نوشتیم. فکر می کنم آقای اردشیر رستمی هم به ما کمک کرد.
خانم آقای هاشمی از چه زمانی با کاری که شما انجام می دادید، مخالفت کردند؟
ایشان نمی دانستند ما چه کار می کنیم. بعد که فیلم را دیدند، حالشان بد شد. می گفتند این چیست شما ساختید؟ آقای هاشمی را خیلی معمولی کردید.
دقیقا روی نقطه ای انگشت گذاشتند که هدف شما بود؟
دقیقا، البته همسر ایشان راست می گفتند ما اصلا قصدمان این بود که این کار را بکنیم، چون می خواستیم بگوییم این آدمی است که می تواند عضوی از آحاد مردم جامعه شود.

آقای هاشمی چه نظری داشتند؟
خودش را سپرده بود به تیمی که این کار را انجام می داد و این مثبت ترین ویژگی ایشان است.
تمامی فیلم های تبلیغاتی سال 84 تقریبا فضای یکسانی داشتند و روی تهییج کردن مردم تاکید می کردند اما فیلم تبلیغاتی آقای هاشمی فضای متفاوتی داشت، چطور به این طرح و الگو رسیدید؟
کاملا سینمایی با این فیلم برخورد کردیم. یعنی از ابتدا به دنبال این بودیم که به سراغ کدام یکی از ویژگی های ایشان برویم. مثلا به این فکر کردیم که باید چه موضوعی را درباره آقای هاشمی مطرح کنیم و از چه جنسی باید باشد که بتواند مردم را تحت تاثیر قرار دهید. اصلا به این فکر نمی کردیم که یک فیلم تبلیغاتی بسازیم.
درواقع از همان ابتدا ساخت یک فیلم تبلیغاتی مهیج و احساسی را از ذهنتان خارج کرده بودید.
بله، چون اصلا بلد نیستم اینطور فیلم بسازم. بیشتر در این فکر بودیم، کاری کنیم که بیننده نسبت به این شخصیت حس دوباره ای پیدا کرده و به آن نزدیک شود. درست مثل کاری که شما در فیلم داستانی معمولی انجام می دهید تا این ارتباط برقرار شود. در بعضی از لحظات امکان اینکه تصویر این حس را به وجود آورد، نبود و نریشن این کار را انجام داد. در اینجاست که نریشن خیلی تعیین کنده می شود.
برای اولین بار بود که شما شخصیتی مثل هاشمی را به این شکل می دیدی که با بیانی خاص از خودش می گوید.
ایشان فرم خاصی صحبت می کردند و ما بهشان توضیح دادیم که این شکل باید کاملا درونی باشد و نباید مثل سخنرانی پشت تریبون نماز جمعه جملات را ادا کند. ایشان هم واقعا خوب از عهده این کار برآمدند. یک بار برایشان توضیح می دادیم که این متن را باید اینطور بگویید و ایشان در همان بار اول به خوبی جملات را بیان می کردند.
تماشای این فیلم آدم را به یاد کتاب خاطرات هاشمی رفسنجانی می اندازد، این کتاب تا چه اندازه در ساخت فیلم تبلیغاتی ایشان و ساختاری که برای آن در نظر گرفته بودید موثر بود؟
شاید چون فیلم کمی در آن حال و هوا بود، به یاد آن کتاب می افتید. از سوی دیگر متن و فیلمنامه را هم سعی کرده بودیم با نظرات آقای هاشمی تنظیم کنیم. طبیعتا این متن هم به آن کتاب شباهت هایی داشت. در ذهن ما این بود که کاری بکنیم بیننده با آقای هاشمی ارتباطی مبتنی با صداقت برقرار کند.
به اعتقاد من این بهترین شکل برقراری ارتباط بود ما می دانستیم کاری که انجام می دهیم، یک کار تبلیغاتی است و کسی که این فیلم را می بیند باید نزدیکی با آن شخصیت را احساس کند. اما مثل دیگر فیلم های تبلیغاتی انتخاباتی که معمولا سعی می کنند شور و هیجان ایجاد کنند و بعد حالت اسطوره ای و حماسی به آن نامزد بدهند، عمل نکردیم.
چرا با توجه به اینکه مردم ایران مردمی احساسی هستند، به سمت این نوع ساختار نرفتید؟
به این علت که فکر می کنم تمامی این ها تاثیر عکس می گذارد. همیشه معتقدم ایرانی ها به جای اینکه با عقلشان رای بدهند با قلبشان این کار را می کنند. پس نتیجه می گیریم که بهترین فیلم تبلیغاتی برای کاندیدای ایرانی در جمهوری اسلامی ایران این است که حس شعاری و حماسی نداشته باشد. به عبارت دیگر، این حسن که «من آنم که رستم بود پهلوان» در آن به چشم نیاید.
اما فیلم جواد شمقدری برای آقای احمدی نژاد با همین حال و هوا ساخته شد و اتفاقا تاثیر خودش را هم گذاشت؟
اصلا اینطور نیست، شما به دور اول انتخابات توجه کنید ببینید چه کسی بیشتری رای را آورد، او کسی نبود جز آقای هاشمی.آیت الله می گفت هر کاری دوست دارید انجام دهید
اما این حالتی که شما به آن اشاره می کنید در فیلمی که سال 76 سیف الله داد برای آقای خاتمی ساخت، وجود داشت.
نه؛ اتفاقا آن سال اگر یادتان باشد مهم ترین چیزی که پس از این فیلم در بعضی تماشاگران به وجود آمده بود، این بود که حتی می خواستند به لبخند آقای خاتمی رای بدهند. هیچ کس تا قبل از این فیلم با آقای خاتمی اینطور برخورد نمی کرد. در فیلم تبلیغاتی آقای هاشمی هم همین حالت وجود داشت.
یادم است آن زمان به آقای هاشمی می گفتیم که از موضع فردی که مسئول است و مقام بالایی دارد، بیایند پایین و ارتباط نزدیک تری با تماشاگر برقرار کنند. به ایشان می گفتیم محاوره ای صحبت کنند. همین که مردم احساس کنند که این آدم مثل خودشان است، به او رای می دهند. در صورتی که عقل حکم می کند به کسی که مثل خودت است رای ندهی.
باید به کسی رای بدهی که نخبه باشد، مثل خودت نباشد از تو بالاتر باشد ولی در ایران برعکس است؛ در ایران می گویند که این می فهمد ما چه می کشیم و باید به او رای دهیم. اما در مورد هر کاندیدایی نمی توان این کار را کرد، یعنی هر کاری بکنی نمی توان او را تبدیل کرد به آدمی که از موضع بالا فرود آمده و باید بین همین آدم ها زندگی کند. در ایران باید کاری کنی که قلب رای دهنده ها تحت تاثیر قرار گیرد وگرنه نمی توانی عقلشان را به این راحتی متاثر کنی و براساس عقلش رای بدهد.

پیش از ساخت فیلم انتظار چنین همکاری و برخوردی از آقای هاشمی داشتید؟
نه، فکر می کردم آقای هاشمی به این راحتی تن نمی دهد. وقتی شما به طور مثال از آقای انتظامی می خواهید فیلم مستند بسازید اما و اگرهایی دارید اما آقای هاشمی حتی یکبار هم به ما نگفت که چرا این پلان را می گیرید. بعضی وقت ها می گفتیم این کار را دو، سه بار انجام بدهید و بنده خدا شکایتی نکرد و واقعا همکاری می کردند.
چند روز تصویربرداری طول کشید؟
در مجموع حدود ده روز تا دو هفته طول کشید.زوم چند ماهه‌ بر سینمای ایران در کانادا
مرکز فرهنگی «فونیکس» به مدیریت امیر گنجوی، در ماه‌های اخیر به عنوان یکی از نهادهای سینمایی ایران در خارج کشور، فیلم‌های ایرانی را در کانادا پخش می‌کند.

هسته اصلی این مرکز ۲ سال پیش در تورنتو زده شده و اکنون این مرکز فرهنگی در تمامی شهرهای اصلی کانادا ( مونترال، ونکوور، ادمونتون ، کلگری ، اتاوا ، ونکوور ) فعالیت دارد.در این مدت چند ماهه‌ی اخیر، فیلمهای مختلفی از ایران با حضور عوامل آنها در کانادا در این مرکز پخش شده است، مانی حقیقی با (‌اژدها وارد می‌شود و پنجاه کیلو البالو)، حامد بهداد با (هفت ماهگی و نیمه شب اتفاق افتاد)، نیکی کریمی با ( شیفت شب و ربوده شده) ، فاطمه معتمد اریا با (اباجان) ، شهاب حسینی با (خانه پدری و اپارتمان طبقه وسط) ، لوون هفتوان با ( دراکولا ) از جمله هنرمندانی بودند که در این برنامه حاضر شدند و حسین معززی‌نیا منتقد سینما نیز از مهمان‌های ۶ ماهه اخیر این مرکز بوده‌ است.همچنین طبق اعلام امیر گنجوی قرار است که در ماه جون (خرداد ماه) حمید فرخ نژاد مهمان این مرکز باشد و لیلا حاتمی، علی مصفا و زری خوشکام دیگر مهمانهای ویژه این مرکز در ماه جولای و اگوست هستند.بیش از ۵۰ عنوان از فیلمهای مطرح و شناخته شده سینمای ایران در این مرکز و در شهرهای مختلف کانادا به نمایش در آمده است.طبق گفته‌ی گنجوی؛ «هدف اصلی فونیکس پخش فیلم‌های تحسین شده و برجسته سینمای ایران است. برگزاری جلسات نقد و بررسی با حضور عوامل از دیگر فعالیت‌های این مرکز است. ارتباط بسیار نزدیکی ما بین این مرکز و فضای نقد سینمایی برقرار شده است و در ضمن بطور اختصاصی در ونکوور، برنامه‌های سینمایی و نمایش فیلم به مدیریت دکتر امیر هوشنگ هاشمی، منتقد و نویسنده‌ی قدیمی سینما و عضو هیات داوران جشن سینمایی حافظ، و مدیر شرکت پسفیک یونایتد پروداکشنز برگزار می‌شود.»در تورنتو این برنامه مورد حمایت دانشگاههای «تورنتو» و «یورک» است و جلسات پرسش و پاسخ معمولا با حضور اساتید دانشگاهی و یا منتقدین شناخته شده ایرانی برگزار می‌شود. نیکی کریمی اخرین مهمان این مرکز ( و جشنواره سینه-ایران) از سطح کیفی/ فرهنگی برنامه‌های این مرکز در صفحه شخصی‌اش نوشت و از آن تعریف کرده است.طبق اعلام مدیر مرکز فرهنگی «فونیکس»؛« با وجود آن که هزینه برگزاری و پخش فیلم در خارج کشور بسیار سنگین است، از همان ابتدای پیدایش، این مرکز هدف اصلی خود را حمایت از دانشجویان اعلام کرد، قیمت نسبت پایین بلیت‌های این مرکز یکی از روش‌هایی بوده که مرکز فرهنگی فونیکس برای جذب مخاطبین استفاده کرده است، همچنین تا امروز مرکز فوق بدون هیچ گونه کمکی از هیچ نهادی و کاملا مستقل عمل کرده و با گرفتن اسپانسر از بخش خصوصی سعی کرده که هزینه‌های برنامه‌های خود را تامین کند.»
اقتصاد مقاومتی سوژه یک سریال شد/ پیش تولید «شکرآباد ۳» در تابستان
«حسن وارسته» نویسنده سریال «شکرآباد 33» گفت: در حال حاضر مشغول نگارش سری سوم سریال «شکرآباد» برای شبکه نسیم هستیم و به احتمال فراوان قرار است تا اوایل تابستان پیش تولید را شروع کنیم.

وی درباره تغییر قالب این سریال به کمدی موقعیت گفت: تلاش شبکه نسیم بر این بوده تا فضای شکرآباد از فضای قبلی فاصله گرفته و فیلم‌نامه‌ها فنی و تکنیکی‌تر شوند، همچنین از کمدی موقعیت نیز استفاده شود و گونه‌های جدیدی از کمدی را شاهد باشیم.
وارسته ادامه داد: در کنار قصه اصلی «شکرآباد»، قصه‌پردازی و خرده قصه هم داریم و داستان به شکل اپیزودیک با مضامینی چون اقتصاد مقاومتی طراحی شده‌اند.
وارسته با اشاره به تغییر در لیست بازیگران فصل‌های قبلی این سریال افزود: احتمال دارد تغییراتی در چینش بازیگران صورت گیرد و شاید تعدادی چهره‌های نام آشنا به این مجموعه تلویزیونی اضاه شوند.
وی درباره لوکیشن‌های این اثر نیز گفت: به دلیل فضای موجود در قصه شهرک سینمایی غزالی، و بیابان‌های اطراف قم و کویر نمک از لوکیشن‌های اصلی‌مان خواهند بود.
وارسته ضمن بیان اینکه دوست دارد با گروه تولید «پایتخت5» همکاری کند، اما درگیر کارهای دیگری است، بیان داشت: خیلی دوست داشتم من هم در گروه تولید این سریال باشم، اما با اینکه دوستان خوبم بارها تماس گرفتند، اما به دلیل اینکه دو سریال دیگر و یک نمایش کمدی در دست دارم متاسفانه نمی‌توانم آنها را در این سریال همراهی کنم.
«شکر آباد 3» درباره خانواده‌ای است که در کویر به دست راهزنان گرفتار می‌شوند و از