لباس زنان مصر باستان با مهره بافت ها تزئين مي شدند
تاریخ انتشار: ۲ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۴۰۰۶۲۸
خبرگزاري آريا - وبسايت ميهن پست - چنگيز قياسي: لباس زنان مصر باستان يکي از سوژه هاي جديد باستان شناسان است که جديد در کاوش ها و آثار برجاي مانده از آن تمدن مورد کاوش ، تحقيق و بررسي قرار گرفته است. طوري که يکي از مدهاي محبوب و کلاس بالا در ميان زنان مصر باستان، لباس متشکل از مهره هاي سفالي بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
لباس زنان مصر باستان در طبقه مرفه همواره مهره بافت بوده و با هزاران دانه مهره تزئين و توليد شده‌اند که در الگويي لوزي‌مانند در کنار يکديگر قرار گرفته‌اند و اگرچه باورها بر اين است که زنان چنين لباس هايي را در زندگي روزمره به تن مي‌کردند اما بيشتر نمونه‌ها در مقبره‌ها کشف شده است. اين پوشاک گرانب ها بسيار نادر است و تاکنون فقط 20 عدد از اين نوع لباس پيدا شده است که در موزه‌هاي مختلف در سراسر دنيا نگهداري مي‌شوند.
البته در کاوش هاي باستاني زنان مصري در گدشته لباس هاي يک شکلي داشته اند اما لباس زنان مصر باستان آن هم در طبقه هاي خاص از تزئين و زيبايي خاصي برخوردار بوده و با توجه به نوشته هاي تاريخي در نظر زنان مصر باستان ، پوشيدن لباس متشکل از مهره ، مد روز محسوب مي‌شد. براي مثال، زنان کاهن سرپوش و يقه هاي مهره دوز مي پوشيدند. همچنين زنان از طبقات اجتماعي بالاتر در مناسبت هاي شاد لباسي توربافت متشکل از دانه‌هاي سفال لعاب دار روي لباس‌هاي خود به تن مي‌کردند. زنان فقير هم بايد به رشته‌اي از مهره‌‌هاي سفالي دور کمرشان بسنده مي‌کردند. برخلاف اين يقه ها و رشته هاي مهره اي، لباس هاي مهره بافت لوازم جانبي محسوب نمي شدند بلکه به خودي خود يک لباس کامل در نظر گرفته مي شدند.
البته با توجه به چنين شرايط گمان ميرود که لباس هاي مهره اي به دو روش تهيه شده اند : روش اول اين است که مهره ها به صورت مستقيم به پارچه لباس زنان، به عنوان بخشي از تزئينات لباس، دوخته مي‌شده است. روش دوم اين است که مهره‌ها در آرايش خاصي در کنار هم رشته مي‌کردند که اين توربافت مهره اي روي يک لباس کتان پوشيده مي‌شد. بعضي از اين لباس‌ها مانند نمونه‌اي که در موزه هنرهاي زيباي بوستون نگهداري مي‌شود، از مهره هاي لعاب‌ديده آبي و سبز-آبي بافته شده است که تجسمي از سنگ لاجورد و فيروزه است.
لباس زنان مصر باستان و البته لباس هاي مهره بافت در نقوش و مجسمه هاي مصر باستان نيز به چشم مي‌خورد. براي نمونه، مجسمه «نات»، الهه آسمان، که متعلق به هزاره سوم قبل از ميلاد مسيح است. اين تنديس الهه را در لباسي به تصوير کشيده است که شباهت بسياري به لباس مهره‌بافت دارد.
اکثر لباس هاي مهره بافت که تا به امروز دوام آورده‌اند در مقبره ها کشف شده‌اند. براي مثال، لباس مهره بافت که در موزه پتري باستان ناسي مصر در لندن نگهداري مي‌شود در يک مقبره متعلق به دودمان پنجم يا ششم مصر در شهر کائو، شهري در مصر عليا، کشف شده است. اين لباس مهره بافت در سال 1923 يا 1924 پيدا شد که در اطراف حاشيه هاي اين لباس صدف هايي به چشم مي‌خورد که به وسيله سنگ هايي کوچک به آن متصل شده بودند.
با توجه به اينکه اين لباس در يک مقبره کشف شده بود، باستان‌شناسان بر اين باورند که از اين چنين لباس‌هايي در تشريفات مراسم تدفين استفاده مي‌شده است. لباس مهره بافت در موزه پتري تنها نمونه اي نيست که در يک مقبره پيدا شده است. براي مثال، لباسي که در موزه هنرهاي زيباي بوستون نگهداري مي‌شود نيز در يک مقبره واقع در جيزه يافت شده است. قدمت اين لباس به دودمان چهارم مصر ، به خصوص دوران سلطنت شاه خوفو ، بازمي‌گردد.
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۴۰۰۶۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«بهاربد»؛ جشنی قدیمی‌تر از بعثتِ زرتشت
پانزدهم اردیبهشت مصادف با جشن «بهاربد» است؛ روزی که هم بهار به نیمه می‌رسد و هم بنابر روایتی همزمان با بعثت زرتشت است. هرچند در حال حاضر شاید کمتر کسی از این مناسبت خبر داشته باشد.
به گزارش ایسنا، درست پنج روز بعد از جشن «چله نوروز» که البته همین مناسبت هم تنها در برخی نقاط مرکزی کشور از جمله کرمان و شیراز به شکل رسمی‌تر برگزار می‌شود، جشن «بهاربد» فرا می‌رسد؛ مناسبتی کهن که به سختی می‌توان رد پای مشخصی از آن حتی در میان مقالات و مطالعات پژوهشگران یافت.
در ایران باستان تقویم بر اساس گاهَنبار‌ها رواج داشته و مردم بر اساس آن آغاز و میانه هر فصل را جشن می‌گرفتند. جشن‌های گاهنباری، ادامه و بازمانده‌ای از نوعی تقویم کهن در ایران باستان است که طول سال خورشیدی را نه به دوازده ماه خورشیدی، بلکه به چهار فصل و چهار و نیم فصل تقسیم کرده‌اند و هر یک از این بازه‌های زمانی، نام و جشنی ویژه به همراه داشته است.
در پانزدهم اردیبهشت ماه نیز جشن «بهاربد» و زمان گاهنباری به نام «میدیوزَرِم» به معنای میانه فصل سبز برگزار می‌شده است. یکی از نکات مهم درباره جشن‌های ایرانی، وابستگی آن‌ها با امور کشاورزی بوده است. روندی که از یک سو به کاشت، داشت و برداشت کشاورزان کمک می‌کرده و از سوی دیگر بهانه‌ای برای شکرگزاری نعمت‌های پروردگار از جمله رُستنی‌های زمین بوده است.
سال گاهنباری از نخستین روز تابستان آغاز شده و پس از هفت پاره زمانی، یعنی پایان سه فصل و چهار میانه فصل، به آغاز سال بعدی می‌رسیده است. پایان بهار یا آغاز تابستان مانند دیگر فصل‌ها، دارای جشن گاهنباری نبوده و تنها به عنوان جشن آغاز سال نو به شمار می‌رفته است.
از سوی دیگر بخش‌هایی از کتاب زادسپرم (کتابی تألیف شده توسط یکی از پیشوایان زرتشت) به جز اشاره‌های کوتاهی که به تاریخچه و رویداد‌های زمان زرتشت می‌پردازد، بعثت او به پیامبری را نیز به میانه بهار یا «بهاربد» نسبت می‌دهد. جشن «بهاربد» که از بزرگترین و مهم‌ترین جشن‌های ایرانیان است و حتی پیش از رواج دین زرتشتی در عصر ساسانی نیز برگزار می‌شده است.
آخرین سند مکتوب از برگزاری جشن «بهاربد» در گزارش کوتاه و مهم ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه آمده است. او در این گزارش به اهتمام فراوان مردم برای برگزاری جشن «بهاربد» اشاره کرده است و همین موضوع بیانگر اهمیت چنین جشنی در ایران باستان است. جشنی که احتمالا برخی بعد از خواندن این گزارش تازه به وجود آن پِی ببرند! درحالی که به نظر می‌رسد احیای چنین مناسبت‌های اصیلی بتواند رد پای مناسبت‌های وارداتی را کمرنگ‌تر کند.
پی‌نوشت: در بخش‌هایی از گزارش از کتاب «جشن‌های ایرانی باستان» نوشته محمدحسین موسوی استفاده شده است.
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت