آرتروز زانو؛ نشانه‌ها و درمان
تاریخ انتشار: ۲ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۴۰۷۱۳۰
درد مرتبط با استئوآرتریت زانو به طور معمول هنگام فعالیت شدیدتر می شود، به ویژه زمانی که از زانو تحت تاثیر قرار گرفته بیش از اندازه استفاده می شود. استئوآرتریت یا آرتروز زانو، رایج‌ترین نوع استئوآرتریت است. میلیون ها نفر در سراسر جهان به استئوآرتریت زانو مبتلا هستند که یکی از شایعترین دلایل ناتوانی عضلانی اسکلتی محسوب می شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آرتروز زانو؛ نشانه‌ها و درمان
به گزارش نامه نیوز به نقل از "وری ول"، مدیریت موفق استئوآرتریت زانو به شناخت نشانه های اولیه، تشخیص دقیق و درمان مناسب بستگی دارد.
نشانه ها و علائم استئوآرتریت زانو
استئوآرتریت زانو به طور معمول با درد مفصلی، سفتی مفصل و دامنه حرکت محدود همراه است. استئوآرتریت زانو به تدریج و طی یک بازه زمانی چند ساله توسعه می یابد و تا زمانی که نشانه های آن پدیدار نشوند، تقریبا پنهان باقی می ماند. شکایت از احساس درد هنگام پیاده روی، محدودیت در پیاده روی (به عنوان مثال، میزان مسافت)، احساس درد هنگام برخاستن از حالت نشسته، و هنگام پله نوردی در میان افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو شایع است. ناتوانی زانو، قفل شدن زانوی تحت تاثیر قرار گرفته یا یک احساس پرش در مفصل از دیگر نشانه های استئوآرتریت زانو هستند. اغلب می توان شاهد تورم در ناحیه تحت تاثیر قرار گرفته بود، اما معمولا با گرما یا قرمزی همراه نیست.
درد مرتبط با استئوآرتریت زانو به طور معمول هنگام فعالیت شدیدتر می شود، به ویژه زمانی که از زانو تحت تاثیر قرار گرفته بیش از اندازه استفاده می شود. سفتی در زانوی تحت تاثیر قرار گرفته می تواند به واسطه نشستن های طولانی مدت تشدید شود. با پیشرفت استئوآرتریت زانو، نشانه ها به طور معمول شدیدتر می شوند. درد ممکن است حالت پایدار پیدا کند و تنها در زمان تحمل وزن یا انجام فعالیت بیش از اندازه شکل نگیرد.
درد مداوم و شدید به واسطه اختلالات استخوان روی استخوان شکل می گیرد. این شرایط زمانی رخ می دهد که از بین رفتن غضروف به اندازه ای شدید است که اساسا غضروفی برای پوشش دادن انتهای استخوان ها در مفصل زانو باقی نمانده است. کریپتوس (یک احساس سایش) و تشدید نشانه ها در شرایط آب و هوای توفانی از دیگر مشخصه های استئوآرتریت زانو هستند، اگرچه درباره مورد دوم همچنان بحث وجود دارد.
از بین رفتن غضروف مفصلی که در تصویربرداری پرتو اکس قابل مشاهده است، یک سرنخ تشخیصی مهم مرتبط با استئوآرتریت زانو است. زوال غضروف در زانو می تواند به واسطه عوامل زیر شکل گرفته باشد:
آسیب دیدگی پیشین زانو
فشار تکراری روی زانو
شکستگی، پارگی رباط، و آسیب منیسک، که هر کدام می توانند بر همترازی زانو و پا تاثیرگذار باشند و هرچه بیشتر فرسایش را موجب شوند
استعداد ژنتیکی برای اختلالات غضروف و استئوآرتریت زانو
چاقی و اضافه وزن که استرس و فشار بیشتر بر مفصل تحت تاثیر قرار گرفته را موجب می شوند
درمان استئوآرتریت زانو
استئوآرتریت زانو قابل درمان نیست، اما درمان هایی برای کمک به مدیریت نشانه های آن وجود دارند. گزینه های درمانی دارویی و غیر دارویی وجود دارند.
داروهای بی نیاز از تجویز پزشک، مانند استامینوفن، می توانند به کاهش درد کمک کنند. برخی بیماران مسکن های بهتری را با انتخاب یکی از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) یا سلبرکس (سلکوکسیب) انتخاب می کنند. همچنین، داروهای ضد درد شبه مخدر برای بیمارانی که نیاز به مسکنی قوی دارند در دسترس هستند.
جدا از داروهای خوراکی، گزینه های درمانی دیگر برای استئوآرتریت زانو شامل تزریق درون مفصلی استروئیدها یا ویسکوساپلیمنت ها می شوند. تزریق استروئید برای تسکین فوری درد و التهاب مورد استفاده قرار می گیرد. ویسکوساپلیمنت ها موادی ژل مانند هستند که می توان درون زانوی تحت تاثیر قرار گرفته تزریق کرد تا کارایی آن افزایش یابد. ویسکوساپلیمنت ها ویژگی های مشابه با مایع سینوویال در یک مفصل سالم را ارائه می کنند.
از دیگر گزینه ها برای مدیریت استئوآرتریت زانو می توان به موارد زیر اشاره کرد:
ورزش/ فعالیت جسمانی/ فیزیوتراپی - حرکت و فعالیت برای بهبود و حفظ قدرت و دامنه حرکت زانو ضروری است.
حفظ وزن مناسب یا در صورت اضافه وزن کاهش کیلوهای اضافی - وزن اضافی استرس و فشار بیشتری را روی زانو وارد می کند، از این رو، توجه به وزن در مدیریت استئوآرتریت زانو مهم است.
استفاده از زانوبند - استفاده از زانوبند می تواند پشتیبانی، ثبات و تسکین درد را به همراه داشته باشد.
داغ یا سرد - استفاده از گرما یا سرما (به عنوان مثال بسته های ژل حرارتی یا سرمایی) می تواند به تسکین درد و التهاب کند.
کرم های موضعی (بی نیاز از تجویز پزشک) یکی از گزینه های کاهش درد هستند.
عمل جراحی جایگزینی مفصل زانو - آخرین گزینه بعد از شکست درمان های محافظه کارانه عمل جراحی زانو محسوب می شود.
منبع: نامه نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت namehnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «نامه نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۴۰۷۱۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
وزوز گوش نشانه کاهش شنوایی
به گزارش ان‌بی‌سی نیوز، پژوهش جدیدی که در نشریه «ساینتفیک ریپورتز» منتشر شد، نشان می‌دهد که علت وزوز گوش احتمالا شبیه سندرم اندام کاذب (خیالی) است؛ وضعیتی که در آن فرد در عضوی که آن را از دست داده است، احساس درد می‌کند.
«استفان میسون»، شنوایی‌سنج بالینی در «بوستون» و نویسنده ارشد این پژوهش، توضیح می‌دهد: این در واقع زمانی است که گوش مقداری از شنوایی‌اش را از دست داده و مغز دیگر اطلاعات شنیداری دریافت نمی‌کند، بنابراین سعی می‌کند با افزایش فعالیتش این کم‌شنوایی را جبران کند؛ در نتیجه فرد مبتلا صداهایی را می‌شنود که وجود ندارند.
میسون در ادامه می‌افزاید: این درک از پدیده وزوز گوش در جامعه علمی چندان استقبال نشد. زیرا معمولا فرض بر این است که فرد مبتلا به وزوز گوش از قبل دچار مشکل کم‌شنوایی بوده است. با این حال افراد مبتلا به وزوز گوش در آزمایش‌های شنوایی‌سنجی عملکردی طبیعی دارند. مثل آزمایش اودیومتری با صدای خالص (PTA/Pure Tone Audiometry) که فرد با شنیدن صدای بوق دستانش را بلند می‌کند و بدین ترتیب تا پایین‌ترین تن صدایی را که می‌شنود اندازه‌گیری کنند.
اما یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که آزمایش صدای خالص اعصاب حساس به صداهای ملایم‌تر را ارزیابی می‌کند و کاهش شنوایی پنهان ناشی از آسیب به اعصاب شنوایی گوش داخلی را که به صداهای بلندتر حساس است، در نظر نمی‌گیرد.
میسون گفت: ما اکنون می‌دانیم که تست شنوایی کل داستان را به ما نمی‌گوید.
در پژوهشی که انجام شد، ۲۹۴ شرکت‌کننده در رده سنی ۱۸ تا ۷۲ سال شرکت کردند که همگی در آزمایش اودیومتری با صدای خالص عملکرد طبیعی داشتند. شرکت‌کنندگان به سه گروه تقسیم شدند: ۲۰۱ بزرگسال که هرگز وزوز گوش نداشتند، ۶۴ نفر که وزوز گوش موقت داشتند و ۲۹ نفر که حداقل به مدت شش‌ماه وزوز گوش ثابت داشتند.
متخصصان از طریق آزمایش کاهش شنوایی شامل گذاشتن الکترودهایی در کانال گوش و روی پوست سر شرکت‌کنندگان، فعالیت عصب شنوایی گوش داخلی و مغز در پاسخ به صداهای کلیکی را اندازه‌گیری کردند. این پژوهش نشان داد بیماران مبتلا به وزوز احتمالا اعصاب شنوایی آسیب‌دیده دارند که دیگر سیگنال‌ها را به مغزشان ارسال نمی‌کند و این حالت موجب نوعی فعالیت مغز می‌شود که به واسطه آن بیماران صدای زنگ، وزوز یا خش‌خش می‌شنوند.
بر اساس این پژوهش، ۱۵ درصد بزرگسالان در سراسر جهان وزوز گوش دارند. به گفته میسون، هر کاری که برای درک بهتر دلیل وزوز گوش انجام شود، گام مهمی به سوی درمان است.
این پژوهش دریافت افرادی که وزوز گوش دارند، اغلب برای خوابیدن با مشکل مواجه‌اند و احساس اضطراب یا افسردگی می‌کنند.
بنابر اعلام ایندیپندنت، «آنیرودا دشپند»، رئیس بخش علوم گفتارــزبان‌ــ‌شنوایی دانشگاهی در نیویورک، می‌گوید: اگرچه برای وزوز گوش هیچ درمانی وجود ندارد، کارهای ساده‌ای هستند که افراد می‌توانند برای محافظت از خود و پیشگیری از ابتلا به این بیماری انجام دهند. به گفته او، شایعترین علت کم‌شنوایی در سال‌های اخیر گوش دادن به موسیقی با هدفون یا بلندگو با صدای زیاد است و اگرچه برای اعلام یک درجه ایمن برای صدا هنوز آزمایش‌های بسیاری موردنیاز است، او تاکید می‌کند که نباید صدای گوشی را بلندتر از ۵۰ درصد حداکثر صدا بالا برد.
دشپند همچنین توصیه می‌کند: در محیط‌هایی که نمی‌توان صداهای اطراف را کنترل کرد مانند کنسرت‌ها، می‌توانید برای کنترل بلندی صدا از گوش‌گیر استفاده کنید.
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند