به نقل از «بی باک نیوز»

تمدید توافق کاهش تولید اوپک و غیراوپک ضروری است

تاریخ انتشار: ۴ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۴۲۷۷۰۷

سرویس اقتصاد پایگاه خبری تحلیلی بی‌باک؛ بخش مهمترین عناوین:

مدیر پیشین امور اوپک و روابط با مجامع انرژی وزارت نفت بر ضرورت تمدید توافق کاهش تولید روزانه یک میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه‎ای اوپک و غیر اوپک تاکید کرد.

به گزارش بی‌باک به نقل از وزارت نفت، یکصد و هفتاد و دومین نشست سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) در حالی امروز (پنجشنبه، چهارم خردادماه) برگزار می‎شود که بیم آن می رود پایبندی به توافق کاهش عرضه از سوی اعضای اوپک همانند دوره نخست ۶ ماهه در سطوح بالا حفظ نشود و میزان آن کاهش یابد، ترسی که از نگاه مهدی عسلی، کارشناس ارشد موسسه مطالعات انرژی بی مورد است، وی معتقد است: عربستان به‌عنوان بزرگترین تولید کننده نفت اوپک بوده و خود فعالانه به دنبال کاهش تولید است و این موضع مورد حمایت دیگر کشورها قرار دارد طبعا انتظار می رود پایبندی به میزان کاهش، بالا باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

متن گفت‌وگوی وزارت نفت با مدیرکل پیشین امور اوپک و روابط با مجامع انرژی در ادامه می آید:

مهمترین تصمیمی که اعضای اوپک در نشست ۱۷۲ این سازمان خواهند گرفت چه خواهد بود؟

در نوامبر سال ۲۰۱۶ کنفرانس وزیران نفت و انرژی اوپک تصمیم گرفت تولید خود را به مدت ۶ ماه یعنی تا کنفرانس ۱۷۲، یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه در روز کاهش دهد. در همان کنفرانس تخصیص این میزان کاهش به اعضا مشخص شد که کاهش حدود ۴.۵ درصد از تولید ماه اکتبر کشورهای عضو بود با این استثنا که در باره ایران به دلیل سال‎های تحریم قرار شد بالاترین میزان تولید کشور ما در سال‎های گذشته مد نظر قرار گرفت و بنابراین ایران هنوز می توانست تا حدود ۱۰۰ هزار بشکه در روز به تولید خود بیفزاید. ۲ کشور نیجریه و لیبی نیز به دلیل شرایط داخلی آن کشورها از کاهش تولید مستثنی شدند. چند روز بعد ۱۱ کشور عمده تولید کننده نفت غیر عضو اوپک شامل روسیه، قزاقستان، عمان، آذربایجان، مکزیک و غیره نیز به توافق پیوستند و موافقت کردند در مجموع تولید خود را تا ۶۰۰ هزار بشکه کاهش دهند که روسیه به تنهایی کاهش ۳۰۰ هزار بشکه در روز از تولید خود را به عهده گرفت.

هدف اصلی این تصمیم یعنی حذف حدود یک میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه ای نفت در وهله نخست کاستن حجم ذخیره‎سازی‎های تجاری نفت در دنیا به‎ویژه خیره‎سازی‎های نفت کشورهای توسعه یافته بود که به سطح نگران کننده ای رسیده و نزدیک ۲۰۰ میلیون بشکه بالاتر از میانگین پنج سال گذشته قرار گرفته بود. بنابراین بازگرداندن تعادل به بازار حول قیمت‎های قابل قبول (حدود ۶۰ دلار در هر بشکه) نیازمند حذف مازاد نفت موجود در ذخیره‎سازی‎ها بود. بر اساس برآوردهای دبیرخانه اوپک انتظار می‌رفت این میزان کاهش بتواند طی ۶ ماه مازاد نفت ذخیره‎سازی‎های تجاری را حذف و تعادل را به بازار نفت بازگرداند. سپس در کنفرانس ماه مه ۲۰۱۷ (یعنی روز پنجشنبه چهارم خرداد ماه کنفرانس وزیران می توانست در باره تمدید این کاهش و یا اعاده به سطح عادی تولید خود تصمیم گیرد. بنابراین موضوع اصلی مباحث کنفرانس آینده اوپک بررسی بازار نفت و تصمیم گیری در باره استمرار سطح تولید کنونی اوپک است.

آیا اعضای اوپک در این نشست با توجه به این که بازار نفت تا حدودی به ثبات رسیده است، نظام سهمیه بندی را احیا می‌کنند؟

نمی توان گفت بازار به تعادل رسیده است زیرا با وجود کاهش تولید اوپک و برخی کشورهای غیرعضو اوپک سطح ذخیره‎سازی‎های نفت هنوز بالاتر از میانگین سال‎های گذشته است.

بنابراین احتمال تمدید تصمیم ماه نوامبر برای ماه‎های آینده وجود دارد تا ثبات بازار نفت حول قیمت‎های قابل قبول اعاده شود. هر چند تصمیم ماه نوامبر و تخصیص تولید به کشورهای عضو، قدمی برای احیای نظام سهمیه بندی اوپک بود اما احیای کامل نظام تصمیم گیری به دلیل ماهیت آن مطالعات و مذاکرات بیشتری خواهد طلبید.

نباید فراموش کرد که دوام و استمرار یک نظام سهمیه بندی به ثبات سطح تولید کشورهای عضو بستگی دارد. در حالی که چند عضو مهم اوپک از جمله ایران و عراق برنامه‌های میان مدت و بلند مدت برای افزایش ظرفیت‎های تولید خود اعلام کرده اند در نتیجه پذیرش سطح کنونی تولید در چارچوب نظام سهمیه بندی از سوی این کشورها ممتنع است و به نفع کشور ما هم نخواهد بود.

ادامه تصمیم اوپک و غیراوپک مبنی برای حذف حدود یک میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه نفت از بازار چقدر می تواند به قیمت، ثبات بازار نفت و حذف مازاد عرضه کمک کند؟

اعضای اوپک به تعهدهای خود مبنی بر کاهش مجموع یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه در روز از سطح تولید سازمان تا ۱۰۰ درصد جامه عمل پوشاند. کشورهای غیرعضو اوپک که به توافق پیوسته بودند در مجموع تا ۵۰ درصد تعهدهای خود را عملی کردند یعنی حدود ۳۰۰ هزار بشکه از تولید خود کاستند که در نتیجه سهم روسیه در این میان بالاتر از دیگر کشورها بود و برخی از کشورها مانند قزاقستان اصولا نتوانستند از تولید خود بکاهند. بهر حال این کاهش‎ها موفق شد قیمت نفت را از کاهش بیشتر حفظ کرده و آنرا حول و حوش ۵۰ دلار نگهدارد. درآمد اعضای اوپک با وجود کاهش تولید و صادرات نفت آنها افزایش یافت. اما باید پذیرفت که هدف اعاده تعادل بازار حول قیمتهای بهتر میان ۵۵ تا ۶۰ دلار در هر بشکه هنوز تحقق نیافته است. هنوز عرضه مازاد در بازار وجود دارد و به‎ویژه اگر بازیگران بازارهای مالی موضع خود را نسبت به خرید و نگهداری مازاد تولید نفت تغییر دهند و عرضه نفت از ذخیره‎سازی‎های تجاری را آغاز کنند، این روند می تواند قیمت‌ها را ساقط کند.

این موضوع هنگامی ممکن است اتفاق بیفتد که بازیگران بازارهای مالی متقاعد شوند که اعاده تعادل بازارهای نفت بسیار کند است و افزایش تولید نفت آمریکا که نشانه‌ای از سود آوری تولید نفت در این کشور در سطح قیمت‎های ۴۵ دلار است، می تواند منجر به افزایش مازاد عرضه و کاهش قیمت نفت در آینده شود. به همین دلیل نیز هفته گذشته عربستان و روسیه در بیانیه ای حمایت خود را از تمدید توافق نوامبر ۲۰۱۶ اوپک و غیر اوپک مبنی بر کاهش یک میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه ای تولید نسبت به سطح تولید این کشورها در اکتبر ۲۰۱۶ اعلام کردند. بیانیه مشترک عربستان و روسیه در عین حال یادآور می‎شود که نتیجه کنفرانس روز پنجشنبه اوپک را تقریبا با قطعیت می‌توان استمرار اجرای توافق نشست پارسال اوپک و همچنین اوپک و غیراوپک دانست. احتمال توافق بر سر کاهش بیشتر تولید ضعیف است زیرا این توافق‌ها مستلزم زمینه سازی‌ها و مذاکرات مفصلی است که در این کنفرانس هنوز در این باره گزارشی داد نشده است. تمدید ۹ ماهه توافق اواخر سال گذشته در عین حال فشار را از روی کنفرانس دسامبر امسال برخواهد داشت. زیرا در صورتی که مازاد تولید تا آن زمان باقی باشد کنفرانس اوپک زیر فشار خواهد بود که تصمیم عاجلی در آن مورد بگیرد.

آیا ادامه تصمیم اوپک سبب ورود دوباره نفت شیل و انواع نفت‌ تولیدی از ذخایر نامتعارف به بازار نمی‌شود؟

افزایش تولید نفت متعارف و نامتعارف ازسوی کشورهای غیر عضو اوپک با افزایش قیمت‎های نفت و کاهش میزان تولید اوپک تقریبا اجتناب ناپذیر است. به‎ویژه تولید نفت نامتعارف می تواند با افزایش دکل‎های حفاری و در مدت زمان نسبتا کوتاهی افزایش یابد. بحث اما بر سر میزان افزایش تولید و نه صرف افزایش تولید است.

از آنجا که پیش بینی شده است تقاضای جهانی برای نفت در سال ۲۰۱۷ میلادی حدود یک میلیون و ۳۰۰ هزار بشکه درروز افزایش یابد و از آنجا که تولید اوپک نسبت به مدت مشابه سال پیش حدود ۵۰۰ هزار بشکه و نسبت به سطح تولید اوپک در اکتبر سال پیش حدود یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه کاهش یافته است کاهش حجم ذخیره‎سازی‎های نفت به تولید غیر اوپک برمی گردد.

نشریه Oil Market Intelligence پیش بینی کرده است که تولید نفت آمریکا در سال ۲۰۱۷ نسبت به تابستان سال پیش حدود یک میلیون بشکه افزایش یابد که البته همه این افزایش نفت غیر متعارف نیست بلکه میعانات گازی و دیگر سوخت‎های مایع را هم شامل می شود. افزایش تولید از برزیل (سوخت‌های زیستی حدود ۲۰۰ هزار بشکه و نفت از میادین آب‎های عمیق حدود ۱۵۰ هزار بشکه)، کانادا حدود ۷۰ هزار بشکه و بریتانیا و نروژ حدود ۱۳۰ هزار بشکه خواهد بود.

بنابراین با فرض تولید ۳۲ میلیون بشکه ای در روز برای اوپک انتظار می رود مازاد عرضه ای معادل ۵۰۰ هزار بشکه درروز برای میانگین سال ۲۰۱۷ وجود داشته باشد که این برآورد ضرورت تمدید توافق اوپک و غیر اوپک برای امسال و سال آینده را نشان می دهد به‎ویژه‎ آن که برآوردهای آژانس بین المللی انرژی نشان می دهد تقاضا در کشورهایی مانند آلمان، ترکیه، هند و آمریکا کمتر از سطح پیش بینی‌ها بوده است.

در صورت تمدید توافق میزان پایبندی به توافق کاهش عرضه همانند دوره نخست ۶ ماهه در سطوح بالا حفظ خواهد شد یا امکان کاهش میزان پایبندی وجود دارد؟

از آنجا که عربستان به‌عنوان بزرگترین تولید کننده نفت اوپک، خود فعالانه به دنبال کاهش تولید است و این موضع مورد حمایت دیگر کشورها قرار دارد در نتیجه انتظار می‌رود پایبندی به میزان کاهش بالا باشد. مگر آن که با افزایش تقاضا و یا کاهش پیش بینی نشده عرضه غیر اوپک قیمت‎های نفت افزایش زیادی یابد که در این‌صورت به‎طور اصولی تاکیدی بر کاهش تولید نخواهد بود زیرا اوپک متقاعد شده است که قیمت‎های بالاتر از ۶۰ دلار می تواند در آینده نوسان‎های بیشتری بر بازار نفت تحمیل کند.

منبع: بی باک نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.bibaknews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بی باک نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۴۲۷۷۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دردسرهای افزایش بیش‌ازحد انرژی‌های تجدیدپذیر برای آینده

بهره‌وری انرژی برای آینده‌ای پایدار حیاتی است، با این حال افزایش بیش‌ازحد استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر بدون وجود زیرساخت‌های کارآمد و مدیریت مصرف، جهان را با مشکلات بسیار مواجه می‌کند.

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، اتلاف انرژی یک مشکل بزرگ است و حدود سه‌چهارم انرژی جهانی به دلیل سیستم‌ها یا زیرساخت‌های ناکارآمد و رفتارهای مصرف نادرست هدر می‌رود. بهره‌وری انرژی اغلب به نفع افزایش ظرفیت انرژی تجدیدپذیر نادیده گرفته می‌شود، حال آن‌که بهبود آن و کاهش اتلاف انرژی می‌تواند انتشار کربن را پایین آورد، در هزینه‌ها صرفه‌جویی کند و بار تولید انرژی سبز را کاهش دهد. از آنجا که دولت‌ها بر توسعه ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر خود تمرکز می‌کنند، بسیاری از آن‌ها یک عنصر حیاتی برای تقویت امنیت انرژی پاک یعنی مدیریت زباله‌های انرژی را نادیده می‌گیرند.

دردسرهای افزایش اتکا به انرژی‌های تجدیدپذیر

کشورها در سراسر جهان باید سیستم‌های موجود خود را اصلاح کنند تا اطمینان حاصل شود که انرژی در حمل‌ونقل و استفاده از بین نمی‌رود و شبکه‌های برق آماده پذیرایی از پروژه‌های انرژی پاک جدید می‌شوند که انتظار می‌رود طی دهه‌های آینده ارائه شوند.

این توسعه نیازمند تمرکز بیشتر بر کاهش اتلاف انرژی به جای افزایش ظرفیت انرژی تجدیدپذیر است، زیرا جایگزینی انرژی‌های فسیلی با انرژی‌های تجدیدپذیر بدون توجه به کارآمدی و کاهش مصرف در عمل بی‌فایده خواهد بود. یکی از موارد مشکل‌ساز در این زمینه برای اروپا، عرضه بیش از حد پنل‌های خورشیدی از چین به‌دنبال افزایش اهداف ظرفیت انرژی خورشیدی خود توسط دولت‌ها است.

چین در تولید مقادیر زیادی پنل با هزینه کم بسیار موفق بوده است. این امر به تولید بسیار کمتر پنل‌های خورشیدی در مناطق گران‌تر مانند اروپا و اتکای بیشتر به چین برای تهیه پنل‌های خورشیدی در سراسر جهان منجر شده و رقابت تولیدکنندگان داخلی را با مشکل مواجه کرده است. به این ترتیب دولت‌ها به فکر وضع تعرفه‌هایی بر صادرات انرژی‌های تجدیدپذیر چین هستند که به زودی به ایالات متحده نیز راه پیدا خواهد کرد.

انتظار می‌رود چین مقادیر زیادی پنل‌های خورشیدی را به کشورهای سراسر جهان بفروشد و به آن‌ها امکان توسعه پروژه‌های انرژی خورشیدی کم‌هزینه را بدهد. این امر نشان‌دهنده پیشرفت چشمگیر در فناوری انرژی خورشیدی است، با این حال می‌تواند منجر به اتکای بیش از حد به افزایش ظرفیت به جای بهبود کارایی در تمام منابع انرژی و کاهش مصرف انرژی شود.

بهره‌وری انرژی از لحاظ تاریخی بیشترین سهم را در کاهش گازهای گلخانه‌ای به ارمغان آورده است. معرفی مجدد آن برای عصر انرژی‌های تجدیدپذیر و دستیابی به اهداف کربن‌صفر خالص تا سال ۲۰۵۰، بشر را قادر می‌سازد تا به این روند ادامه دهد.

برخورداری از شانس مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی و پای‌بندی به توافق‌نامه پاریس در سال ۲۰۱۵ برای رسیدن به هدف کربن‌صفر خالص و حفظ گرمایش جهانی به زیر ۱.۵ درجه سانتی‌گراد، نیازمند بهره‌وری انرژی است. بهره‌وری انرژی می‌تواند یک‌سوم صرفه‌جویی کربن مورد نیاز را تا رسیدن به کربن‌صفر خالص تأمین کند و با برق‌رسانی هرچه بیشتر سیستم انرژی خود، ایجاد انعطاف‌پذیری در عرضه، تقاضا و ذخیره‌سازی انرژی و استفاده مجدد از گرمای اتلاف‌شده، کارایی انرژی را افزایش می‌دهد.

بهره‌وری انرژی در اروپا

مهندسی سیستم انرژی آینده نشان می‌دهد که اتحادیه اروپا و بریتانیا ممکن است بتوانند با به حداکثر رساندن پتانسیل تقاضا، هزینه‌های اجتماعی سالانه ۱۱.۲ میلیارد دلاری را تا سال ۲۰۳۰ و ۱۶.۶ میلیارد دلاری را تا سال ۲۰۵۰ کاهش دهند. این انعطاف‌پذیری به این مناطق کمک می‌کند تا انتشار گاز کربن‌دی‌اکسید خود را تا حدود ۴۰ میلیون تن کاهش دهند و تولید برق از گاز طبیعی را به میزان ۱۰۶ تراوات ساعت یا حدود یک‌پنجم مصرف گاز طبیعی اتحادیه اروپا برای تولید برق نسبت به سال ۲۰۲۲ کاهش دهد. انتقال از سوخت‌های فسیلی به یک سیستم کاملاً الکتریکی می‌تواند تا ۴۰ درصد از مصرف انرژی نهایی را کاهش دهد.

بهره‌وری انرژی در فناوری‌های نوظهور

اطمینان از بهره‌وری انرژی در فناوری‌های نوظهور نیز بسیار مهم است. بازار هیدروژن با سرعتی بالا در حال رشد است، زیرا دولت‌ها و شرکت‌ها در سراسر جهان به دنبال جایگزین‌های سوخت پاک‌تر برای نیرو دادن به صنایعی مانند تولید و هوانوردی هستند. تبدیل انرژی تجدیدپذیر به هیدروژن از طریق الکترولیز به مقادیر زیادی انرژی نیاز دارد که بسیاری معتقدند بهتر است به‌طور مستقیم به‌عنوان برق مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین جهان باید فناوری‌های الکترولیز با راندمان بالا را برای بهبود فرآیند تبدیل و تمرکز بر کاهش تقاضا برای هیدروژن توسعه دهد. به این ترتیب یکپارچه‌سازی استراتژیک بخش‌هایی که گرمای اضافی را برای کاهش تقاضای انرژی و افزایش کارایی به کار می‌برند، ممکن و ضروری است.

تا پایان دهه تا ۵۳ درصد از انرژی ورودی جهانی به‌عنوان گرمای اضافی هدر می‌رود، اما این گرما می‌تواند برای تأمین انرژی ماشین‌آلات و همچنین گرمایش ساختمان‌ها و آب استفاده می‌شود.

سیستم‌های انرژی موجود در سطح جهانی بسیار ناکارآمد هستند و تقاضای انرژی در جهان همچنان در حال افزایش است. بنابراین، دولت‌ها در تلاش هستند تا به سرعت منابع انرژی موجود را با انرژی‌های تجدیدپذیر جایگزین کنند تا از تلاش‌های کربن‌زدایی حمایت کنند. در این میان برای کاهش ناکارآمدی‌ها و مهار مصرف غیرضروری انرژی، کار چندانی انجام نمی‌شود. بهبود بهره‌وری انرژی و کاهش استفاده بیش از حد به کاهش انتشار کربن و همچنین کاهش بار دولت‌هایی که به دنبال افزایش تولید انرژی سبز با سرعتی ناپایدار هستند، کمک می‌کند.

کد خبر 748687