به نقل از «جنوب نیوز»

چرا باید بر سر هر پیچ و مهره صنعت دفاعی تا پای جان ایستاد؟

تاریخ انتشار: ۵ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۴۳۱۳۱۵

ساخت سیستم های موشکی و ضد موشکی، کلید راهبرد بازدارندگی ایران هستند. تنش‌های منطقه‌ای ایران با همسایگان قدرتمند، به تنهایی توجیه‌گر نیت و برنامه ایران برای توانایی‌های دفاعی هر چه بیشتر است. به گزارش جنوب نیوز، سفر جنجالی و پر حرف و حدیث دانلد ترامپ به همراه شرکاء(اهل و عیال ترامپ ظاهرا شرکای تجاری او هم هستند و بنا بر تقسیم کار قبلی، هر کدام گوشه از کار را در معاملات هنگفت به عهده دارند، از استفاده از جذابیت های بصری! بانوی اول آمریکا و دختر رییس جمهور برای تحت تاثیر قرار دادن حکام هیز و هرزه سعودی، تا چکش کاری داماد ترامپ برای تخفیف گرفتن از شرکت لاکهید مارتین برای ریاض) با یک معامله هنگفت ۱۱۰ میلیارد دلاری برای فروش تسلیحات به پایان رسید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طبیعتا این بزرگ ترین قرارداد تسلیحاتی تاریخ، بازتاب ها و تحلیل های زیادی را در محافل رسانه ای و سیاسی به دنبال داشته است. از ان جا که عربستان سعودی، خودخواسته نقش رهبری خصومت علیه ایران را در منطقه خلیج فارس در پیش گرفته، بدیهی است که این اقدام سعودی در وهله نخست متوجه بزرگ ترین رقب منطقه ای آن، یعنی جمهوری اسلامی ایران است. مضاف بر این، برنامه ای جدی برای تشکیل یک «ناتوی عربی» متشکل از ریاض و متحدان منطقه ای آن، با پشتیبانی آمریکا، هم در جریان است.

از سوی دیگر، سفر ترامپ به سعودی، با برگزاری انتخابات در ایران همزمان شد که بار دیگر یک کلاس درس فشرده مردمسالاری را به کشورهای منطقه، از جمله سعودی و پادشاهی های عقب مانده و قرون وسطایی منطقه ارایه داد. گرچه دانلد ترامپ(چهره‌ی بی نقاب سیاست آمریکایی) در همین چند ماه با کردار و سیاسی خود نشان داد که دولت ایالات متحده دیگر حتی به ظاهر هم احترامی برای مفاهیمی چون دموکراسی، حقوق بشر و فلان و فلان قایل نیست که دهه هاست آمریکا خود را سردمدار و بزرگ ترین پشتیبان آن در دنیا جلوه می دهد.

متاسفانه پیام خصمانه واضح و روشن واشینگتن و ریاض به جمهوری اسلامی ایران، تنها یک روز بعد از آن مخابره شد که همان نامزدی در انتخابات ایران رای آورد که در شعارهای انتخاباتی خود، " از دور شدن سایه جنگ با دیپلماسی" سخن می گفت. و متاسفانه ان نامزد محترم، همان کسی بود که در دومین مناظره تلویزیونی، در انتقادی نسبتا صریح، نمایش توان دفاعی کشور در «شهرهای زیرزمینی» را زیر سوال برده بود. انتقادی که خواسته و ناخواسته، پیام اختلاف نظر در یک موضوع حیاتی کشور را در بین مسوولین سیاسی و نظامی کشور به آن سوی مرزها مخابره کرد.

ایران و سیاست خارجی «واقع گرایانه»

در دانش سیاست خارجی و روابط بین الملل، قدیمی ترین و در عین حال پایدارترین نظریه، نظریه ای موسوم به «واقع گرایی» است که هر شاگرد نوآموز علوم سیاسی با آن آشناست. ۴ گزاره اصلی این نظریه از این قرار هستند:

نظام بین‌الملل آنارشیک است، به این معنی که هیچ قوه قاهره ای وجود ندارد که فصل الخطاب منازعات و مخاصمات بین المللی باشد.دولت‌ها مهمترین بازیگران نظام بین‌الملل هستند.تمامی دولت‌ها در نظام بین‌الملل بازیگرانی عقلایی هستند که به دنبال منافع ملی بر اساس اصل «خودیاری»(قدرت ملی) هستند.نگرانی اصلی تمامی دولت‌ها حفظ بقا می‌باشد و از این رو به دنبال تقویت توان نظامی خود هستند.

با وجود همه تحولاتی که در عرصه نظریات روابط بین الملل صورت گرفته و نظریه های جدیدی که بعد از «واقع گرایی» در این حوزه مطرح شده اند، به باور اهل فن، هنوز این نظریه بیشترین کارآیی را در تفسیر تحولات عرصه جهانی نشان می دهد.

بحث اهمیت «توان دفاعی ملی» برای ایران و هر کشور «مستقل» و «خودفرمان» دیگری، و اولویت «امنیت ملی» بر حوزه های دیگر از جمله اقتصاد طبق این نظریه کاملا قابل توضیح است.

امضای برجام در جولای ۲۰۱۵، تقویت برنامه موشکی را برای ایران از همیشه عاجل تر و ضروری تر کرده است. از همین رو، حالا که برنامه هسته ای ایران محدود و در قلب راکتورها بتن ریخته شده، برنامه های موشکی ایران از سوی غربی ها به سردمداری آمریکا هدف اتهام زنی ها و کارشکنی ها قرار گرفته اند. برنامه موشک های بالیستیک توسط سپاه اداره می شود که بابت انجام وظیفه ذاتی خود، دفاع از کیان کشور و انقلاب، تحت بی رحمانه ترین تحریم های بین المللی قرار دارد.

طبق نظریه واقع گرایی، منطق برنامه تسلیحات استراتژیک(هسته ای) و برنامه موشک های بالیستیک غیراستراتژیک(غیرهسته ای) مشابه هم هست: هر دو ابزار قدرت هستند که برای بازدارندگی یا بستن راه تهدیدها به کار گرفته می شوند. هر دو امنیت کشور را از طریق قدرت خام(قدرت عریان) تامین می کنند.

«جان مرشایمر»، متفکر علوم سیاسی که طرفدار نظریه واقع گرایی در عرصه بین المل است، می گوید " همیشه کشورها به دنبال حداکثرسازی قدرت خود در برابر رقبا هستند، چون به دنبال هژمونی می گردند."

ساخت سیستم های موشکی و ضد موشکی، کلید راهبرد بازدارندگی ایران هستند. تنش های منطقه ای ایران با همسایگان قدرتمند، به تنهایی توجیه گر نیت و برنامه ایران برای توانایی های دفاعی هر چه بیشتر است. ایران مجبور بود به سمت برنامه موشک بالیستیک برود، چون سابقه ۸ سال جنگ خونین را با یکی از همسایگان خود از سر گذراند. جنگ ایران-عراق، نقش بزرگی در شکل دادن به تفکر استراتژیک ایران داشت.

ایران سابقه دومین جنگ طولانی قرن بیستم(بعد از جنگ آمریکا با ویتنام) را در خاطره جمعی ملت خود دارد، جنگی که با جنگ اول جهانی مقایسه می شود. مانند جنگ اول جهانی، جنگ ایران و عراق یک جنگ سنگر-پایه با امواج تک وَر انسانی به سوی دشمن بود. بمباران وسیع مناطق مسکونی و زیرساخت های کشور توسط نیروی هوایی قوی تر عراق که به لحاظ امکانات بر ما برتری محسوسی داشت، و همچنین کاربرد گسترده تسلیحات شیمیایی توسط صدام حسین و در نهایت حمله به شهرهای ایران با موشک های بالیستیک، جمهوری اسلامی را از همان سال ها به فکر ایجاد یک توان بازدارندگی قوی انداخت. تحریم های تسلیحاتی علیه ایران یک مانع بزرگ در سر راه بازدارندگی قوی بود. همچنین به واسطه تلاش آمریکا برای جلوگیری از سلاح و قطعات به ایران، نیروی هوایی ما در نگهداری و ترمیم تجهیزات خود دچار مشکل بوده است.

تحریم های تسلیحاتی آمریکا در اوج جنگ ایران و رژیم بعث عراق در۱۹۸۳، جمهوری اسلامی را به این نتیجه رساند در نهایت باید متکی به منابع داخلی باشد. از منظر منافع حیاتی کشور، این تصمیم کاملا منطقی است.

در بررسی گزینه های مختلفی که ایران برای تقویت بازدارندگی خود بررسی کرد، با لحاظ هزینه های بسیار سنگین اقتصادی تولید جنگنده و ناو جنگی، ایران به میانبری به نام «موشک» رسید. برنامه موشکی ایران که توسط شهید بزرگوار «حسن تهرانی مقدم» پایه گذاری شد، مبتنی بر همان دکترین «اتکاء بر خود» بوده و البته پاسخی منطقی و کاملا قابل درک به مسلح سازی و تجهیز رقبای منطقه ایران توسط آمریکا است.

بر اساس گزارش سرویس تحقیقات کنگره آمریکا، در بازه زمانی ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۱ کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس(GCC) حدود ۳۸.۵ میلیارد دلار سلاح جدید خریداری کردند، این در حالی است که رقم خرید سلاح ایران در همین برهه ۱.۱ میلیارد دلار بوده است.

علاوه بر این، رقبای ایران از آموزش، سیستم های اطلاعات، مراقبت و شناسایی، فرمندهی، کنترل و ارتباطات ، رایانه و توانایی های مدیریت نبرد(C۴۱/BM) آمریکایی استفاده می کنند

رژیم صهیونیستی، بزرگ ترین دشمن ایدئولوژیک ایران، تنها دارنده سلاح هسته ای در منطقه است.

علاوه بر دریافت کمک مستقیم بالای ۱۴۰ میلیارد دلاری از آمریکا از زمان جنگ اعراب و اسراییل در ۱۹۷۳، اسراییل یک پروژه مشترک نظامی با آمریکا به ارزش ۳ میلیارد دلار دارد که یک سیستم دفاع موشکی چند لایه است: گنبد آهنین برد کوتاه، جریکوJericho میان برد، اَرو Arrow با برد بلند. این سیستم ها از پشتیبانی رادارهای پیشرفته FBX-T ساخت شرکت ریتیون برخوردارند کاملا توسط پرسنل آمریکایی اداره می شود.

به علاوه، در قالب «بسته غرامت» در برابر توافق هسته ای با ایران، اسراییل خواستار اسکادرانی از جنگنده های f-۱۵ استرایک ایگل و هواپیماهای v-۲۲ اوسپری از آمریکا شده که ۳.۱ میلیارد دلار ارزش دارد. همچنین اسراییل جنگنده F-۱۵ SE سایلنت ایگل مجهز به رادارهای پیشرفته را نیز از واشینگتن طلب کرده است.

از منظر جمهوری اسلامی، واشینگتن با مسلح کردن متحدان خود در منطقه، امنیت ایران را تهدید می کند. در همین بستر، تلاش ایران حتی برای ساخت سلاح اتمی هم از منظر نظریه «واقع گرایی» در روابط بین الملل کاملا منطقی و قابل درک است، برنامه موشکی با سر جنگی غیرهسته ای که دیگر جای خود دارد. ایران به دلایل مختلف به این نتیجه رسید که برجام را امضاء کند. حال با محدود شدن برنامه هسته ای، تقویت برنامه موشکی یک انتخاب ناگزیر است.

علاوه بر این که، با توجه به شرایط خطیر منطقه و برنامه های خطرناک دشمنان ایران، در کنار تقویت برنامه موشکی، لاجرم باید برنامه هایی چون تقویت پدافند هوایی کشور هم به جد در دستور کار قرار بگیرد.

تجربه تلخ تاریخ، حقانیت دفاع

بیش از سه دهه تحریم های تسلیحاتی سنگین و ناجوانمردانه غرب علیه ایران، توانایی های تسلیحات پیشرفته کشور را در زمینه هواپیما و کشتی نسبت به همسایگان تحت تاثیر قرار داده است. از همین رو، کشورمان تلاش کرده تا استراتژی «خوداتکایی» را در پیش بگیرد. با این حال، صنایع نظامی ما هنوز راه درازی در پیش دارد و محتاج اراده قاطع، یکپارچگی حاکمیتی در این حوزه و سرمایه گذاری گسترده است. وقتی کیان و امنیت یک کشور مورد تهدید جدی واقع می شود، بدیهی است که اولویت سیاست گذاری ها و تخصیص منابع متوجه حفظ امنیت است. این اصلی است که برای کشوری مثل ایالات متحده همان اندازه صادق است که کشوری مثل بورکینافاسو(در سطح مقدورات هر کدام).

در منطقه غرب آسیا، رژیم صهیونیستی، عربستان سعودی، داعش و افراط گرایی وهابی تهدیدهای اصلی امنیتی برای ایران است. به علاوه، حضور نیروهای آمریکایی در منطقه هم تهدیدی ملموس برای ماست. با این وجود، واردات سلاح کشور در یک دهه گذشته از ترکیه و حتی از کشوری مثل آذربایجان هم کم تر بوده است. از سوی دیگر، اطراف ایران پر از آشوب ها و بی ثباتی های سیاسی و نظامی است که با مداخلات عوامل فرامنطقه ای تشدید هم می شود.

برنامه موشک های بالیستیک، به عنوان محور توان دفاعی کشور، دو جنبه دارد: واقعیت تاریخ و ملاحظات حقوقی.

به لحاظ تاریخی، تجربه اشغال ایران توسط انگلستان و اتحاد شوروی در جنگ دوم جهانی، و تجربه ۸ سال جنگ با رژیم بعث عراق که صدها هزار شهید و جانباز و مفقود بر جای گذاشت، حتی هر ناظر بی طرف غربی را هم نسبت به دغدغه ایران برای تقویت توان دفاعی خود اقناع می سازد. همان گونه که وزیر محترم خارجه، آقای دکتر ظریف، به درستی در یک کنفرانس غربی گفتند، زمانی بود که شهرهای ما زیر حمله ناجوانمردانه موشک های اسکاد صدام حسین قرار داشت و کشورهای بیگانه در جواب خواسته به حق ما برای فروش موشک با هدف دفاع از خود، دست رد به سینه ما زدند و ما به واسطه نداشتن توان مقابله به مثل، ضربه سنگینی متحمل شدیم. یک چهارم جمعیت تهران، از هراس موشک پرانی صدام شهر را ترک کردند و به لحاظ ذهنی و روانی تاثیر قابل ملاحظه ای بر جریان جنگ داشت. حتی یکی از عوامل پذیرش قطعنامه توسط حضرت امام را همین مساله و دغدغه احتمال حمله موشکی شیمیایی به شهرهای ایران دانسته اند.

شهر مظلوم دزفول زیر موشک باران پناهگاه در سطح شهر تهران- اسفند سال ۶۶

به لحاظ حقوقی، مساله موشکی به هیچ عنوان در چارچوب توافقی که در ۲۰۱۳ بین ایران و ۵ به علاوه یک امضاء شد، نیامده است. ایران از نظر حقوق بین الملل حق داشتن توان دفاعی را دارد و گرچه قطعنامه های شورای امنیت تحت فشار آمریکا و لابی صهیونیستی نسبت به برنامه موشکی ایران ابراز نگرانی کرده اند، لیکن ۱+۵ طبق یک توافق داخلی هرگز در جریان مذاکرات درباره برنامه موشکی ایران بحثی نکردند.

ایران به عنوان یک کشور خودفرمان و مستقل در منطقه ای پرچالش و پر ریسک، احتیاجات دفاعی گسترده ای دارد که موشک های بالیستیک با سر غیرهسته ای، بخشی از آن است. هیچ بخشی از قوانین بین الملل، ایران را از ایجاد این توانایی ها باز نمی دارد تا زمانی که این موشک ها حامل کلاهک هسته ای نباشند. «چارلز گلیزر»، از اندیشمندان برجسته علوم سیاسی و طرفدار نظریه واقع گرایی گزاره ای معروف دارد: "(در مقایسه دو کشور)، وقتی همه بخش ها با هم برابر هستند، آن کشوری امن تر است که صاحب قابلیت های نظامی لازم برای دفاع از قلمرو خود در برابر حمله است."

ایران از موضع کاملا دفاعی برای دفاع در برابر تهاجم عمل می کند و از این منظر صنعت نظامی ایران کاملا از مشروعیت حقوقی برخوردار است. ایران بیش از ۲۵۰ سال است که آغاز کننده تهاجم به کشوری نبوده است.

در زمینه بهانه جویی های خبیثانه آمریکا نسبت به خطر انحراف برنامه موشکی ایران، نقل قول خود مقامات این کشور باطل بودن این دعاوی را ثابت می کند. برای مثال، خانم «وندی شرمن»، معاون سیاسی وزارت خارجه ایالات متحده در فوریه ۲۰۱۴ گفته بود: " اگر ما عدم دستیابی ایران را به سلاح هسته ای برای خودمان و جامعه جهانی تضمین کنیم، دیگر سیستم حمل این تسلیحات هسته ای(موشک های بالیستیک) موضوعیت پیدا نمی کنند."

برنامه موشکی؛ الگویی برای سایر شاخه های دفاعی

همان گونه که اشاره شد، جنگ ایران و عراق، مسوولان نظامی و سیاسی ما را به این باور رساند که موشک نقشی اساسی در روند جنگ و پایان دادن به آن دارد. در همان سرمای استخوان سوز زمستان ۶۶، که پیکر تهران زیر موشک های اسکاد بی رژیم بعث جراحت بر می داشت، نقش کانونی موشک در استراتژی دفاعی ایران در ذهن شخصیت هایی چون شهید حسن تهرانی مقدم تثبیت می شد.

اکنون، نسبت به زمستان ۶۶، ما در وضعیتی غیرقابل مقایسه به لحاظ توان موشکی هستیم. با این حال، راه درازی هنوز در پیش است تا به وضعیتی آرمانی در سطح استانداردهای جهانی برسیم.

موشک نقطه اتکاء روانی نیروهای مسلح به لحاظ تکنولوژیک است. موشک نماد پیشرفت صنایع نظامی بومی ایران و قدرت دفاعی ایران است.

و البته همان طور که گفته شد، موشک آغاز یک راه است که باید در حوزه های دیگر همچون سیستم های دفاع ضد هوایی نیز در پیش گرفته شود تا ساحت مقدس ایران از توطئه و تهاجم بدخواهان(که مع الاسف کم هم نیستند) در امان بماند. این امر در گام اول، محتاج «باور» و «اعتقاد» قلبی به توان دفاعی بازدارنده، به عنوان اولویت اصلی کشور در مسوولان سیاسی، امنیتی و نظامی کشور ماست. گام بعدی همدلی و همراهی و در یک کلام وحدت بر سر این «خط قرمز» اساسی، یعنی امنیت کشور در میان مسوولان است. خط قرمزی که نباید به هیچ عنوان «وجه المصالحه» رقابت های سیاسی و امتیازگیری قرار بگیرد، چرا که اگر امنیت این پهنه عزیز که ایران نام دارد، به خطر بیافتد، نه از «تاک نشان می ماند و نه از تاک‌نشان». به بیان دیگر اگر امنیت نباشد، انتخاباتی، و به تبع آن منصب سیاسی، هم در کار نخواهد بود که بر سر آن رقابت شود.

نقل است وقتی در بحبوبه «جنگ شهرها» میان ایران و رژیم بعث، ایرانی ها با تلاش و مشقت بسیار دولت قذافی را راضی به فروش چند موشک اسکاد-بی کردند، مستشاران لیبی که به همراه موشک ها به ایران آمدند، سیر تا پیاز پرتاب موشک را در اختیار داشتند و به نیروهای یگان تازه تاسیس موشکی سپاه هیچ گونه اطلاعاتی در این زمینه نمی دادند. بعد از پرتاب چند فروند از این موشک ها به عراق که نتایج چشمگیری داشت(از جمله برخورد موشک به ساختمان بانک رافدین در قلب بغداد که در اختیار ارتش عراق بود و چند ده افسر رده بالای بعثی در آن به هلاکت رسیدند)، با فشار اتحاد شوروی(که حامی صدام بود) به قذافی، از لیبی به این مستشاران دستور رسید که در روند پرتاب موشک مشارکت نکنند. ان ها هم به اتاق هتل خود در تهران رفتند و در را بستند و حاضر به پاسخگویی و شرکت در عملیات پرتاب موشک نبودند.

پایه گذاران یگان موشکی سپاه- شهید تهرانی مقدم(نفر دوم از راست)

این جا بود که غیرت انقلابی حسن تهرانی مقدم و همکارانش به جوش آمد و خود دست به کار شلیک موشک ها شدند. با زحمت و خون دل این رزمندگان جوان سپاه خمینی توانستند مراحل شلیک موشک ها را بدون کمک لیبیایی ها انجام دهند و شلیک های موفقی هم داشته باشند.

همین جوانان بعدتر موشک اسکاد بی(Scud B) را مهندسی معکوس کردند و از روی آن اولین موشک بالیستیک ایرانی را ساختند.

سخن کوتاه این که، صنعت موشکی ما، دستاورد همت والا، شور و شعور دینی و جهاد انقلابی فرزندان این مرز بوم در همه این سال ها بوده است.

تک تک پیچ و مهره های صنعت دفاعی بومی ما متبرک به خون شهیدان والامقامی است که مرعوب ساز و برگ دشمن نشدند، از فقر امکانات مایوس نگشتند و با اراده پولادین و باور قلبی به حقانیت راه خود این صنعت را به این جا رساندند و در آخر با شهادت خویش، خون خود را بر شهاب ها، قیام ها، سجیل ها، زلزال ها، فجرها و....نقش زدند.

در تایید پرثمر بودن راه این شهیدان همین بس که، از رعب موشک های ایرانی، حاکمان پول‌نفت‌خور، بی همیت و فرومایه سعودی، در میانه بحران اقتصادی و کسری بودجه فزاینده و آب رفتن روزافزون ذخایر ارزی چند صد میلیارد دلاری در پی کاهش قیمت نفت(که عربستان را به فکر فروش بزرگ ترین و استراتژیک ترین دارایی خود یعنی شرکت نفت آرامکو انداخته است) ۱۱۰ میلیارد دلار پول بی زبان را صرف خرید تسلیحات آمریکایی و نجات کمپانی های رکودزده صنایع دفاعی ایالات متحده می کند. تسلیحاتی که خود سعودی ها عرضه استفاده از آن ها را ندارند و از همین رو هزاران پرسنل آمریکایی هم به سان «سرجهازی» روی این قرارداد وارد سعودی خواهند شد. غافل از این که وقتی سراشیبی سقوط آغاز شود، خروارها خروار سلاح هم جلودار آن نیست. تجربه تاریخی فروپاشی اتحاد شوروی که( ابرقدرت نظامی جهان بود)و در مقیاسی کوچک تر، سقوط محمدرضا پهلوی پیش چشم ماست که میلیاردها دلار اسلحه و حضور هزاران مستشار آمریکایی هم نتوانستند او را نجات بدهند./ مرجع: مشرق

منبع: جنوب نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jonoubnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جنوب نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۴۳۱۳۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

افشای ناگفته هایی از حمله موشکی و پهپادی ایران به اسرائیل /این تسلیحات استفاده شد +تصاویر

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، شامگاه ۲۵ فروردین فیلم‌هایی از پرواز پهپا دها در خاک ایران مشاهده شد که احتمال شروع عملیات تنبیهی ایران علیه رژیم اشغالگر قدس را به حداکثر قوت خود رساند. ساعاتی بعد، رسانه ملی هم از شروع عملیات انتقامی ایران توسط سامانه‌های تسلیحاتی نیروی هوافضای سپاه با حمایت سایر نیروهای مسلح اخباری منتشر کرد.

آنگونه که تسنیم روایت کرده، نزدیک به دو هفته پیش از آن بود که رژیم صهیونیستی با حمله هوایی به ساختمان کنسولی سفارت کشورمان در دمشق موجب شهادت فرماندهان عالی رتبه سپاه که به صورت رسمی و قانونی در کشور سوریه حضور داشتند، شده بود. به دنبال این ماجرا تصمیم قطعی کشورمان بر اجرای عملیات انتقامی از رژیم صهیونیستی به صورت رسمی از تریبون‌های مختلف اعلام شد.

این سخنان که با پیام مقام معظم رهبری به مناسبت شهادت فرماندهان سپاه ازجمله سردار شهید محمدرضا زاهدی (فرمانده مستشاران تظامی ایران در سوریه و لبنان) و سردار حاجی رحیمی و نیز سخنرانی ایشان در خطبه‌های نماز عید فطر تکمیل و تأیید شد، جنگ روانی علیه رژیم صهیونیستی را به حداکثر رساند.

تأثیرات این جنگ روانی در رفتارهای مختلف مردم و مسئولان سرزمین‌های اشغالی بروز و ظهورهای متعددی داشت. مسئولان نظامی این رژیم هم حداکثر تلاش خود را برای مواجهه با عملیات انتقامی ایران به کار بستند که دعوت از فرمانده سنتکام برای حضور در سرزمین های اشغشالی به همراه مستشاران مختلف دیگر از آن دست بود. همچنین تعدادی از شناورهای رزمی ارتش آمریکا نیز خود را به فواصل نزدیکتر به سرزمین‌های اشغالی رساندند.

نهایتاً تصمیم مسئولان کشور بر این شد که ۷۲ ساعت پیش از حمله، خبر اجرای قطعی عملیات انتقامی کشورمان را به صورت کلی به اطلاع کشورهای منطقه برسانند که طبعاً آمریکایی‌ها و اسرائیل هم از آن مطلع شدند و آخرین تحرکات لازم برای مواجهه با عملیات انتقامی ایران را به انجام رساندند و در هریک از این سه روز منتهی به عملیات، با اعلام خبرهایی، زمینه چینی برای مدیریت روانی جبهه خود را صورت می‌دادند.

بالاخره عملیات ترکیبی موشکی و پهپادی کشورمان توسط نیروی هوافضای سپاه با پرتاب پهپادهای انتحاری شاهد۱۳۶ در شامگاه ۲۵ فروردین شروع شده و کمی بعد با شلیک موشکهای کروز و نهایتاً با شلیک موشکهای بالستیک دنبال و تکمیل شد.

این عملیات تا حدود ساعت ۵ صبح روز ۲۶ فروردین ادامه یافت. به واسطه فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، در حین اجرای این عملیات فیلم‌های مختلفی از حرکت موشکها و پهپادها و همچنین ورود آنها به محدوده سرزمین‌های اشغالی و سایر تحولات این عملیات به صورت لحظه‌ای منتشر می‌شد.

* پایان صبر استراتژیک

برخی تحلیلگران، شروع روند مقابله سخت رژیم صهیونیستی با کشورمان را به پس از پیروزی حزب الله لبنان در جنگ ۳۳ روزه سال ۲۰۰۶ یعنی حدود ۱۸ سال پیش نسبت می‌دهند.

صرف نظر از میزان دقت این گزاره، وقوع تغییر در رفتار این رژیم با عناصر فعال ایران اسلامی در منطقه قطعاً ناشی از این جنگ تأثیرگذار و سرنوشت ساز بود.

چند سال بعد و با شروع جنگ سوریه، حضور مستشاران نظامی کشورمان خصوصاً نیروهای سپاه در این کشور یعنی در مجاورت مرزهای رژیم صهیونیستی روز به روز بیشتر و بیشتر شد که این روند برای رژیم اسرائیل مخاطره آمیز بود.

اولین اقدام صهیونیستها برای مقابله با حضور فرماندهان ایرانی را می توان ترور شهید الله دادی از فرماندهان نیروی قدس سپاه در منطقه‌ دانست که اواخر دی ماه ۱۳۹۳ صورت گرفت. مورد شاخص بعدی، حمله هوایی رژیم صهیونیستی به پایگاه تی۴ سوریه در فروردین ۱۳۹۷ بود که به شهادت جمعی از مستشاران ایرانی انجامید.

هرچند پاسخی به این رژیم در مواجهه با این مورد خاص داده شد که شامل راکت باران مراکز اطلاعاتی و نظامی آن در بلندی‌های جولان اشغالی بود -و تا مدتی هم سبب ایجاد بازدارندگی نسبی در حمله مستقیم به ایرانی‌ها توسط اسرائیل شد- اما باز هم با تغییر شرایط منطقه، رژیم صهیونیستی حملاتی را علیه نقاط مشخصی در سوریه ترتیب داد که شهادت نیروهای مستشاری کشورمان را در پی داشت.

در این دوره، ترور سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی توسط تروریستهای ارتش آمریکا در دی‌ماه ۱۳۹۸ در حالی که مهمان رسمی کشور عراق بود نیز در بغداد صورت گرفت که به اذعان مسئولان آمریکایی با تحریکات رژیم صهیونیستی به انجام رسیده بود و ایران در پاسخ به این اقدام تروریستی، حمله مستقیمی به پایگاه هوایی عین الاسد عراق که یکی از اماکن بسیار مهم حضور آمریکایی‌ها در این کشور بود انجام داد.

نقطه عطف ماجرای حمله به عناصر نظامی کشورمان در منطقه، شروع عملیات «طوفان الاقصی» بود که توسط حماس و دیگر گروههای مقاومت اسلامی فلسطین در ۷ اکتبر سال ۲۰۲۳ میلادی (۱۵ مهر ۱۴۰۲) شروع شد و با مشخص شدن عدم توانایی رژیم صهیونیستی در نابودسازی حماس، این رژیم ، ترور چهره‌های اثرگذار نظامی پشتیبان حماس را، هم در حزب الله لبنان و هم سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شدت داد.

از ۱۱ آذر ۱۴۰۲ تا ۱۳ فروردین ۱۴۰۳ رژیم صهیونیستی ۱۰ حمله را به فواصل تقریبی چند روز تا نهایتاً دو هفته یکبار صورت داد که حمله آخر به محل کنسولی وابسته به سفارت کشورمان در دمشق بود که موجب تخریب کامل ساختمان و شهادت ۷ نظامی کشورمان و چندین نفر دیگر شد. این اقدام، فصل جدیدی را در مواجهه ایران و اسرائیل رقم زد.

* عملیات وعده صادق

وعده عملیات انتقامی ایران که توسط فرماندهی معظم کل قوا تصریح شد، در حدود دو هفته پس از حمله رژیم صهیونیستی به سفارت ایران در سوریه صورت گرفت. اینکه علت این درنگ چند روزه چه بوده، مشخص نیست اما در کنار نقدهای احتمالی برخی صاحب نظران، مزیتهایی هم برای آن قابل شمارش است.

اولاً همانطور که اشاره شد، عامل جنگ روانی علیه اسرائیل در این دو هفته به بالاترین حد ممکن در طی بیش از سی سال اخیر رسید. واکنشهای طرفهای مختلف این رژیم رصد و ثبت شد.

دوماً رژیم صهیونیستی با درک خطر واقعی حمله، صرف نظر از اینکه ایران مستقیماً جواب آنها را بدهد یا از طریق محور مقاومت، سلسله تحرکات نظامی مختلفی را در سرزمین‌های اشغالی ایجاد کرد که آنها هم تحت رصد اطلاعاتی کشورمان قرار گرفته است. خصوصاً پس از اعلام اینکه ایران مستقیماً جواب خواهد داد، تحرکات دشمن در لاک دفاعی خود به حداکثر ممکن رسید که شامل کمک خواستن از آمریکا و سایر همپیمانان رژیم صهیونیستی می‌شد. تمام این تحرکات در رصد کامل ایران قرار داشت.

همچنین در طی فاصله حمله رژیم صهیونیستی به ساختمان کنسولی تا اجرای عملیات، قطعاً دشمن حداکثر تلاش را برای کشف برنامه ایران و کسب اطلاعات از نحوه عملیات انتقامی ایران به کار بسته که این تحرکات هم قاعدتاً توسط نهادهای امنیتی کشور رصد شده است که برای بستن مسیرهای احتمالی جاسوسی و نفوذ دشمن مفید خواهد بود.

و اما در نهایت، آمادگی حداکثری دشمن برای دفاع در برابر حمله ایران هم عملاً رخ داد و هرچند ممکن است نظر برخی در مخالفت با این مسئله باشد اما آنچه اتفاق افتاد، آزمودن ماشین جنگی کشور در یک عملیات محدود در برابر تمام دارایی پدافندی دشمن بود.

عملیات وعده صادق از جهات مختلفی با چندین عملیات موشکی قبلی سپاه علیه مواضع تروریستها در سوریه و علیه آمریکا در عین الاسد متفاوت بود.

در این عملیات نیروی هوافضای سپاه از مناطق متعددی در کشور برای پرتاب تسلیحات خود استفاده کرد که حتی وسیع‌تر از عملیات انتقامی در پاسخ به حمله انتحاری در ایام سالگرد شهید سلیمانی در گلزار شهدای کرمان محسوب می‌شد که در ۲۶ دی ۱۴۰۲ صورت گرفت.

موشک دزفول

در عملیاتهای قبل از وعده صادق، مناطق هدف در محدوده اقلیم شمال عراق تا شرق سوریه در فواصل چند صد کیلومتری بود و از موشکهای فاتح۱۱۰، فاتح۳۱۳، ذوالفقار و قیام استفاده می‌شد.

در عملیات ۲۶ دی‌ماه ۱۴۰۲ هم برای اولیه بار از موشک جدید «خیبرشکن» استفاده عملیاتی شد که در برد بالغ بر ۱۳۰۰ کیلومتر برای انهدام مواضع گروهک‌های تروریستی از خوزستان به شمال شرق سوریه در حوالی ادلب شلیک شد و هم تعداد کل موشکهای استفاده شده به ۲۴ مورد رسید.

در آن عملیات، همزمان ۳ منطقه اصلی شامل اقلیم شمال عراق، شرق فرات در سوریه، ادلب در شمال شرق سوریه و برخی محل‌های دیگر مورد حمله قرار گرفت. محل‌های شلیک موشک هم دستکم سه ناحیه بود که شامل خوزستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی می‌شد. در نتیجه عملیات مذکور بزرگترین مورد از عملیاتهای موشکی کشورمان بود که از سال ۱۳۹۶ به این سو در پاسخ به تحرکات مختلف تروریستی دشمن صورت می‌گرفت.

موشک خیبرشکن

اما در عملیات وعده صادق با توجه به اینکه حمله به اماکن دیپلماتیک به صورت عرفی، حمله به خاک کشور محسوب می‌شود، جمهوری اسلامی ایران تصمیم گرفت تا به صبر استراتژیک خود پایان داده و هم به دشمن در خاک سرزمین‌های اشغالی حمله کند و هم اینکه خودش مستقیماً حمله را صورت دهد تا سیلی محکمی بر رژیم صهیونیستی وارد شده و او را از اجرای مجدد عملیات‌های تروریستی علیه کشورمان بازدارد.

این عملیات از نقاط متعددی از کشور با زمان بندی مناسب شلیک علیه مواضع دشمن صورت گرفت که از جهت حجم شلیک موشکها بر اساس اطلاعات موجود از تمام عملیاتهای موشکی کشور حتی حمله به مقر منافقین در سال ۱۳۷۸ هم گسترده‌تر بوده است.

در واقع مشارکت گروه‌های موشکی مختلف از نقاط متفاوت کشور هم عملاً در یک عملیات جنگی بسیار مهم آزموده شد و هم خطرات احتمالی در استفاده از مواضع شلیک تکراری به حداقل رسید.

* اهداف عملیات

به گفته سردار باقری ریاست ستاد کل نیروهای مسلح، دو نقطه هدف اصلی در این عملیات وجود داشت که شامل یک پایگاه جاسوسی در بلندی‌های جولان اشغالی و همچنین پایگاه هوایی «نواتیم» که محل پرواز جنگنده‌های مشارکت داشته در جنایت ۱۳ فروردین بود می‌شد. این دو مقر به واسطه نقش مستقیم در جنایت مذکور در فهرست اهداف عملیات انتقامی ایران قرار گرفت.

بلندی‌های جولان که متعلق به کشور سوریه است چند ده سال پیش توسط رژیم صهیونیستی به اشغال درآمده که به سبب تسلط این ارتفاعات بر گستره وسیعی از مناطق شرقی آن کاربرد بالایی در امور نظارتی و جاسوسی برای این رژیم دارد. پایگاه نواتیم هم به صورت رسمی محل استقرار اسکادرانهای جنگنده پنهانکار و نسل پنجم F-۳۵ در اختیار رژیم صهیونیستی است که در چند سال اخیر پس از عملیاتی شدن در نیروی هوایی ارتش اسرائیل در کنار جنگنده های F-۱۵ و F-۱۶ نقش خود را در شرارتهای این رژیم ایفا کرده است.

* تسلیحات مورد استفاده

سه نوع سلاح شامل پهپاد، موشک کروز و موشک بالستیک در این عملیات علیه دشمن مورد استفاده قرار گرفت که در واقع شاخه‌های اصلی تسلیحات تهاجمی نیروی هوافضای سپاه هم تلقی می شوند.

در میان آنها موشک کروز و پهپادهای انتحاری جوان‌ترین تسلیحات این نیرو در مقایسه با موشکهای بالستیک هستند که از سال ۱۳۶۳ در اختیار سپاه قرار دارد. این دو شاخه جدید، به صورت کاملاً بومی و توسط متخصصان و دانشمندان نیروی هوافضای سپاه در کمتر از دو دهه اخیر توسعه داده شده‌اند.

پهپاد انتحاری برد بلند شاهد۱۳۶

فوج اول حمله با پرتاب تعدادی پهپاد انتحاری صورت گرفته است. طبق تصاویر موجود، این پهپادها تماماً یا عمدتاً از نوع شاهد۱۳۶ با موتور ملخی بود که در سالهای اخیر شهرتی جهانی برای خود کسب کرده است.

این پهپادها با پرواز از خاک ایران باید مسیری بالغ بر ۱۰۰۰ کیلومتر را طی می‌کردند که با توجه به پوشش هوایی دشمن و بعد مسافت و سرعت پایین این پهپادها، استفاده از این سلاح برای ناظران سوال برانگیز شد.

لحظات پیش از شلیک شاهد۱۳۶ از پرتابگرهای تکی در عملیات وعده صادق

می‌توان گمانه زنی کرد که سپاه در استفاده از این سلاح چند منظور داشته است. اولاً با ورود این فوج پهپادی به سمت دشمن، توان رهگیری هوایی مجموعه ائتلاف حامیان رژیم صهیونیستی مشغول پاکسازی آسمان در گستره وسیعی شد. این امر هم به نوعی عملیات ایذایی محسوب شده و هم سبب آشکار شدن توان واقعی آنها در کشف و رهگیری این پهپادها شد.

دوماً با توجه به طول زمان عملیات پهپادی، عملاً توان هوایی دشمن درگیر مقابله با پهپادها شده و دست آنها برای اجرای یک عملیات مقابله به مثل علیه سکوهای موشکی کشور به کمترین حد می رسد زیرا منطقاً کاستن از بار فعالیت رهگیری ممکن بود سبب فرار کردن تعدادی از پهپادها از سرزمینهای میانی و رسیدن به سرزمینهای اشغالی شود.

بدیهی است که منظور دیگر نهفته در پشت پرتاب ده‌ها فروند پهپاد، زدن اهدافی در صورت عبور موفق از لایه‌های دفاع هوایی پیش دستانه دشمن و شرکای او بوده است.

طبق اطلاعات موجود، سپاه در این حمله از پهپادهای انتحاری با موتور جت یعنی خانواده شاهد ۲۳۸ به عنوان نمونه شناخته شده و سایر انواع ناشناخته استفاده نکرده است. پهپادهای شاهد۱۳۶ از پرتابگرهای ثابت تکی، از پرتابگرهای متحرک خودرویی و نیز از پرتابگرهای کامیونی جعبه‌ای پرواز خود به سمت دشمن را آغاز کردند.

موج دیگری از حمله، شامل موشکهای کروز بوده است. بر اساس فیلم شلیک این موشکها، نیروی هوافضا از نسل اول موشکهای کروز پاوه که دارای بالهای ثابت هستند در این عملیات استفاده کرده است.

پرتاب این موشکها از پرتابگر متحرک کامیونی صورت گرفته است. این موشکها دارای یک موتور توربوجت نصب شده در قسمت بالایی بدنه بوده و برد بالای ۱۰۰۰ کیلومتر تا ۱۶۵۰ کیلومتر در انواع مختلف خود دارند.

به واسطه استفاده از موتور جت، سرعت پروازی این موشکها بالغ بر ۷۰۰ تا ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت ارزیابی می‌شود که سبب می‌شود در کمتر از یک ساعت و نیم از خاک ایران به سرزمینهای اشغالی برسند.

شلیک موشک کروز با بال ثابت

همچون پهپادها، موشکهای کروز هم امکان پرواز از مسیرهای پیچیده به سمت هدف خود را دارند. به واسطه سرعت پروازی موشکهای کروز، کمترین پنجره نفوذ به سمت دشمن امکان فرار این سلاح از دست پدافند دشمن را ایجاد می‌کند. به علاوه پرواز در ارتفاع پایین، مزیت محفوظ ماندن از عمده سامانه‌های پدافند هوایی زمین پایه را به طور سنتی برای این نوع موشک‌ها به همراه دارد.

* بالستیک‌ها، محور اصلی حمله

اما موج اصلی حمله سپاه در عملیات «وعده صادق» شامل موشکهای بالستیک بود. این موشکها هم در نخستین ساعات بامداد روز ۲۶ فروردین شلیک شدند و با توجه به سرعت پروازی بالای خود دقایقی بعد وارد محدوده آسمان سرزمین‌های اشغالی شدند. اطلاعات منتشر شده نشان می‌دهد که سپاه در این عملیات از موشکهای سجیل، خرمشهر، حاج قاسم، خیبرشکن۲ و هایپرسونیک فتاح استفاده نکرده است.

با نگاهی به فهرست موشک‌های «اسرائیل‌زن» سپاه آنچه برای زدن اسرائیل باقی می‌ماند، دزفول با برد بالغ بر ۱۰۰۰ کیلومتر، قیام۲ با برد ۱۰۰۰ کیلومتر، رضوان با برد ۱۴۰۰ کیلومتر، خیبرشکن۱ با برد ۱۴۵۰ کیلومتر، عماد با برد ۱۶۵۰ و قدر با برد ۱۹۵۰ کیلومتر هستند که در این بین، دو مورد اول با توجه به بعد مسافت مناطق شلیک تا مناطق اصابت در صورت به کارگیری، علیه هدف مورد اشاره در جولان اشغالی استفاده شده‌اند. در این فهرست، دزفول و خیبرشکن، موشکهایی سوخت جامد و مایل پرتاب و بقیه سوخت مایع و عمودپرتاب هستند که همگی پرتابگر متحرک دارند.

عماد، اولین بالستیک برد بلند نقطه زن که در ۱۳۹۴ رونمایی شد

موشک رضوان

یکی از مواردی که در مورد عملیات وعده صادق قابل ذکر است، نحوه مواجهه پدافند دشمن با موشکهای شلیک شده از بردهای مختلف است. موشکهای بالستیک یک فاز اولیه پرواز به نام شتابگیری یا فاز Boost داشته و سپس وارد فاز میانی شده که ارتفاع اوج پروازی آنها هم در همین فاز رقم می خورد سپس در صورت خارج شدن از جو در مراحل قبلی، در فاز نهایی وارد جو شده و پس از پایدار شدن پرتاب و در مسیر رسیدن به هدف به سرعت پروازی حدی خود می‌رسند.

با توجه به بعد مسافت ایران تا سرزمینهای اشغالی، سامانه‌های دشمن امکان درگیری با پرتابه‌های ایرانی را در فاز شتابگیری ندارند و همچنین با توجه به شلیک موشکها از فواصل مختلف، احتمالاً فاز میانی هیچ یک از موشکهای شلیک شده هم در محدوده برد سپرهای دفاع موشکی شناخته شده دشمن به جز سامانه ایجیس آمریکایی قرار نمی‌گیرد. این سامانه هم تنها با یکی از انواع موشکهای خود و به شرط تأمین داده‌های کافی راداری می‌تواند در برد بالا با موشکهای پرواز کننده در خارج از جو درگیر شود. سایر سامانه‌ها یعنی پیکان-۲ و ۳، تاد، پاتریوت، فلاخن داود و گنبد آهنین هم با توجه به تعریف مأموریتی یا بیشینه برد مؤثر خود در قاعده گفته شده قرار نمی‌گیرند.

یکی از موشکهای عماد استفاده شده در عملیات وعده صادق

در ساعات اولیه عملیات، ویدیوهای متعددی از پرواز موشک‌ها، درگیری پدافند دشمن و همچنین اصابت موشکها در بیش از یک منطقه منتشر شد. برخی ویدیوها در واقع زوایای مختلفی از یک منطقه مورد اصابت قرار گرفته بودند. در این ویدیوها چند نکته قابل تأمل وجود دارد که به صورت گذرا به آنها اشاره می‌شود.

شلیک موشک سوخت جامد مایل پرتاب در عملیات وعده صادق که احتمالاً دزفول است

برخی تصاویر که به سقوط بخشهای مورد اصابت قرار گرفته از موشکها نسبت داده می شد، باتوجه به طی مسیر پرتابه را روی مدار بالستیکی غیر واگرا و در محدوده مشخص، به نظر می‌رسد مربوط به پرتابه‌های حامل ریزمهمات و در واقع سرجنگی‌های بارانی باشد.

در این دست ویدیوها، پرتابه‌ها عمدتاً از خود نور ساطع می‌کردند که حالتی شبیه سوختن را به ذهن تداعی می‌کرد و این سبب ایجاد این تصور می‌شد که آنها قطعات یک موشک ساقط شده هستند در حالی که در صورت مورد اصابت قرار گرفتن، این قطعات در مسیرهای مختلف واگرا حرکت می‌کنند و اساساً مومنتوم ناشی از برخورد مستقیم موشک پدافندی یا برخورد ترکشها و موج انفجار سبب انحراف پرتابه از مسیر می‌شود.

در نتیجه به نظر می‌رسد گزاره منطقی، استفاده از سرجنگی بارانی در ویدیوهای مربوطه باشد. احتمالاً این پرتابه‌ها برای جلب جستجوگر حرارتی موشکهای پدافندی یا سامانه‌های ردگیری حرارتی زمین پایه به اجزائی مانند منور یا فلیر مجهز شده‌اند که تصاویر شبیه سوختن را در آنها ایجاد کرده است.

پرتابه‌هایی که به شکل بارانی روی هدف فرود می‌آیند در عملیات وعده صادق

به علاوه در فهرست محصولات دفاعی کشورمان، پرتابه‌های بالستیک فریب، جهت عملیات ایذایی هم به چشم می خورد که اطلاعات دستکم یک نمونه آنها قبلاً در سایتهای رسمی منتشر شده است.

بدیهی است با توجه به هم‌اندازه و هم‌وزن بودنِ این پرتابه‌ها با نمونه‌های اصلی، کار تشخیص آنها برای پدافند دشمن بسیار دشوار بوده و این نوع پرتابه‌ها امکان درگیر کردن پدافند دشمن و به اتمام رساندن موشکهای آماده شلیک آنها را به خوبی دارند که اصطلاحاً به آن «اوت نامبر» شدن سامانه پدافندی گفته می‌شود.

در ویدیوهایی که به احتمال بالا در آن شاهد استفاده از کلاهک بارانی هستیم، به وضوح عبور تعدادی از موشکها از کنار این پرتابه‌ها و برخورد به تعدادی از آنها قابل تشخیص است.

نمونه ای از سرجنگی بارانی با بدنه سه مخروطی برای موشکهای ایرانی برد متوسط و بلند با انواع ریز مهمات

همچنین در ویدیوهای دیگری شاهد اصابت سرجنگی‌های سنگین به صورت پشت سرهم با فواصل زمانی اندک به یک محدوده مشخص در یک منطقه نسبتاً مسطح هستیم که به محدوده پایگاه نواتیم نسبت داده می‌شود.

در برخی از این ویدیوها، دو پدیده شتابگیری سرجنگی در لحظات قبل از اصابت و نیز تغییر مسیر آنی آن در حال شیرجه روی هدف به وضوح قابل تشخیص است. این موارد نشان می‌دهد که سرجنگی‌های مذکور از نوع هدایت شونده تا انتهای مسیر هستند و آنهایی هم که شتابگیری در فاز نهایی دارند از انواع جدیدی بوده که به یک بوستر یا موتور شتاب دهنده برای فاز نهایی مجهز شده‌اند.

در واقع به نظر می رسد به جز خیبرشکن که موشکی جدید است، بقیه موشکها احتمالاً به سرجنگی‌های جدید تجهیز شده‌اند. البته قطعاً تعدادی از موشکها هم با سرجنگی منفرد (غیر بارانی) قدیمی یا اساساً سرجنگی منفرد فریب و به منظور اشباع پدافند دشمن استفاده شده‌اند.

شلیک موشک عماد در وعده صادق

تمام موشک‌های مورد استفاده در عملیات اخیر دارای سرجنگی جدا شونده بودند در نتیجه، بدنه‌ی جدا شده از سرجنگی، به طور معمول در محلی با فاصله چند صد کیلومتری از منطقه هدف سقوط می‌کند.

برخی کاربران فضای مجازی با به اشتراک گذاشتن این بدنه‌های سقوط کرده، آنها را به انهدام توسط سامانه‌های پدافندی دشمن نسبت می‌دهند که گزاره صحیحی نیست.

* عملکرد پدافند دشمن

مقامات رژیم صهیونیستی برای کاستن از میزان تحقیر عملیات سپاه نسبت به خودشان، به دروغ اعلام کردند که ۹۹ درصد رهگیری های سامانه های پدافندی آنها موفق بوده است.

اگر فیلم‌های اصابت منتشر نشده بود، احتمالاً همچون آمار پدافند اوکراین در برخی مواقع، رژیم صهیونیستی هم همان یک درصد را هم قبول نمی‌کرد اما این آمار با تعداد اصابت‌های مشخص در فیلم‌ها نسبت به تعداد پرتابه‌های اعلام شده از هر نوع توسط دشمن هم همخوانی ندارد.

برخی منابع غیررسمی از اصابت دستکم ۱۵ موشک به پایگاه نواتیم خبر دادند در حالی که صهیونیستها با اعلام اصابت ۷ موشک آن هم به نقاط غیرحساس پایگاه سعی در جمع و جور کردن ماجرا دارند.

فیلم‌های منتشر شده از عملکرد سامانه‌های پدافندی دشمن در یک مورد انفجار خاصی را در ارتفاع بالا نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد مربوط به یک اصابت خارج از جو است. برخی منابع آن را به سامانه پیکان-۳ نسبت داده‌اند هرچند که ممکن است به سامانه‌های آمریکایی تاد یا ایجیس مربوط باشد. البته آمریکایی‌ها رسماً از رهگیری و انهدام سه موشک بالستیک توسط ناوهای مستقر در جنوب غربی سرزمین های اشغالی خبر داده‌اند.

اما آنچه به درستی توسط برخی تحلیلگران در روزهای گذشته گفته شد و در روزهای اخیر فرمانده نیروی هوافضای سپاه هم به آن تصریح کرد این بود که ایران در این عملیات از تجهیزات معمولی و شناخته شده خود استفاده کرد که عمدتاً اطلاعات پروازی آنها قبلاً هم توسط دشمن دریافت شده بود اما رژیم صهیونیستی با توجه به قرارگیری در موضع دفاعی ناچار شد از هر آنچه خودش و شرکای دیگرش داشتند برای دفاع در برابر حمله پرحجم ایران استفاده کند که سبب افشای اطلاعات مختلفی از توان عملیاتی آنها شد.

از همه مهمتر این بود که چه تعداد پرتابه موفق به مصرف کردن موشکهای آماده شلیک دشمن شد. طبعاً اگر جمهوری اسلامی ایران قصد گسترش درگیری را داشت، با به اتمام رسیدن توان درگیری سامانه پدافندی دشمن، تازه زمان شخم زدن سرزمین های اشغالی در نواحی مختلف فرا رسیده بود.

تصویری از شلیک موشکهای برد بلند در وعده صادق؛ موشک سمت راستی از نوع قیام یا قدر اما به وضوح با سرجنگی معمولی است

بدیهی است در هر نبردی با شلیک اولین موشکهای پدافندی دشمن در برابر حمله فوج اول موشکهای ایرانی که ممکن است از گونه‌های قدیمی یا اساساً فریب باشند، محل استقرار آنها افشا شده و موشکهای بالستیک بعدی از نوع هایپرسونیک می‌تواند ظرف مدتی که توسط خود دشمن در حدود کمتر از ۵ دقیقه تخمین زده می‌شود به موضع مربوطه رسیده و سامانه دشمن را به طور کامل از دور عملیاتی خارج کند، راهکاری که فیلم اجرای آن در روزهای اخیر توسط حزب الله لبنان علیه یک آتشبار سامانه گنبد آهنین منتشر شد.

در هر صورت به دست آوردن اطلاعات مختلف از جنبه‌های عملکرد شبکه پدافندی دشمن و شعاع اثرگذاری آن در درگیری‌های نهایی با رژیم اسرائیل به کار خواهد آمد. در حالی آنها به زمان چند ماهه تا چند ساله برای به روزرسانی قابلیتهای موشکهای دفاعی خود نیاز دارند که ایران هنوز نه تنها برگهای برنده خود مانند موشکهای خیبرشکن۲ و فتاح۱ و ۲ و خرمشهر۴ را رو نکرده بلکه هنوز برخی موشکهای قبلی مانند سجیل و حاج قاسم و خرمشهر۲ را هم در این عملیات استفاده نکرد و در نتیجه اطلاعات عملکردی این موشکها همچنان محرمانه باقی مانده است. ضمن اینکه ایران امکان به روزرسانی سریعتر توان تهاجمی خود را از طریق بهبود صرفاً سرجنگی موشکها و نه بازطراحی کل آن دارد.

تصویر تاریخی از قرار گرفتن موشک‌های ایرانی و قبة‌الصخره در یک قاب

رزمندگان اسلام با شجاعت خود در کنار تدبیر و تجربه در سالهای گذشته ضمن آماده سازی حداکثری توان رزم، در این عملیات تنها از بخشی از توان خود استفاده کردند و ایران اسلامی نشان داد که سلاح نقطه زن می‌سازد، طرح و برنامه مناسب برای به کارگیری آنها و از همه مهمتر اراده استفاده از سلاح را حتی در برابر یک قدرتهای اتمی دارد و اگر لازم باشد برای خارج شدن از فشارهای مختلف وارده از سوی دشمنان از این سلاحها استفاده مناسب می‌کند.

۲۷۲۱۸

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1897713