به نقل از «دانا»

چنبره تجمل گرایی بر سر سفره های افطار!

تاریخ انتشار: ۷ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۴۶۱۰۴۹

متاسفانه چندی است که تجمل گرایی و ریخت و پاش‌های بیهوده، سنت نیکو و پسندیده افطاری دادن در ماه مبارک رمضان را بعضا با گناه همراه کرده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از سایت کریمه، ماه مبارک رمضان هم از راه رسید، ماهی که در حقیقت یکی از نعمات بزرگ پروردگار به منظور شستشوی وجودمان از گناه است؛ لذا باید از این شانس طلایی به منظور محو کردن اشتباهات، خطاها و گناهانمان، استفاده کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گفتنی است که در این ماه مبارک، اعمال نیک و عبادت بندگان چند برابر برای او محسوب می گردد، همانطور که امام صادق (ع) فرمودند: خواب روزه دار، عبادت و سکوتش، تسبیح و عملش، پذیرفته و دعایش مستجاب است.

یکی از کارهایی که در ماه رمضان ثواب بسیاری دارد و سفارش اکیدی به آن شده است، افطاری دادن به روزه داران می باشد، به طوری که حتی گفته شده که ثواب افطاری دادن از بسیاری از عبادات ماه مبارک رمضان بیشتر است.

در همین راستا حجت الاسلام حسین کشمیری می گوید: اگر شما در ماه رمضان هر روز یک جزء از قرآن را بخوانید یا از زمان اذان مغرب تا زمان طلوع آفتاب به عبادت و راز و نیاز مشغول شوید یک عبادت فردی انجام داده‌اید که ثواب آن مختص به خود شما و کسانی که برای آنها دعا کردید، خواهد بود. اما اگر مسلمانی در این ماه به دیگران افطاری بدهد نه تنها ثواب یک عبادت فردی، بلکه ثواب عبادات تک تک مهمانان خود را هم دارد.

آری، افطاری دادن از دیدگاه اسلام سفارش شده است و در اتحاد و انسجام میان همه اقشار جامعه موثر است به گونه‌ای که پیامبر اکرم در این مورد فرمودند که ای مردم! هر کس از شما مومن روزه داری را در این ماه افطاری دهد، برای او در مقابل این عمل ثواب آزاد کردن بنده و آمرزش گناهان گذشته‌اش است.

همچنین امام صادق (ع) نیز در مورد فضیلت افطاری دادن فرمودند: هر مومنی برادر مومن خود را شبی از ماه رمضان افطاری دهد، خداوند برای او پاداش آزاد کردن سی بنده مومن در راه خدا را می‌نویسد و در برابر هر کدام (مهمانان افطاری) دعایی مستجاب را نیز دارد.

اما متاسفانه چندی است که تجمل گرایی و ریخت و پاش‌های بیهوده این سنت نیکو و پسندیده را بعضا با گناه همراه کرده است! به طوری که حتی شاهدیم برخی از خانواده ها ضیافت‌های افطاری خود را در تالارهای لوکس برگزار می‌کنند و چند نوع غذاهای مختلف و عجیب و غریب با دسرهای رنگارنگ سفارش می‌دهند و دست آخر هم مقدار زیادی از این غذاها راهی سطل زباله می‌شود!

برخی از خانواده‌ها هم فقط این مراسم را برگزار می‌کنند تا به اطرافیان نشان دهند که از دیگران کمتر نیستند و تنها برای چشم و همچشمی وارد این رقابت ناسالم می‌شوند...

حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر نصیر عابدینی، روان‌شناس در این خصوص می گوید: اگر در یک مهمانی با یک نوع غذا از مهمانان پذیرایی شود، این پذیرایی را رفتاری غیرتجمل‌گرایانه و به نوعی بی‌حرمتی از سوی میزبان می‌پندارند؛ اما در مقابل اگر در مراسم افطار از چند نوع غذا استفاده شود، مهمانان این پذیرایی را شاهانه و رفتاری درخور تمجید و تعریف می‌دانند و این یکی از عوامل تقویت‌کننده تجمل‌گرایی به شمار می‌رود.

این روان شناس تصریح می‌کند: در حقیقت بیشتر یادگیری‌ها و الگوبرداری‌ها از این نوع ضیافت‌ها مشاهده‌ای است؛ یعنی فرد با مشاهده رفتار و عکس‌العمل دیگران و از طریق دیدن یاد می‌گیرد که چه کاری انجامش در میان افراد محبوبیت بیشتری دارد و بیشتر مورد تعریف و تمجید قرار می‌گیرد، بنابراین آن کار را انجام می‌دهد و این شروع یک‌رقابت ناسالم به نام چشم و همچشمی است.

... و اما جای بسی تاسف دارد که این چشم و همچشمی ها در بسیاری از سفره‌های افطار موجب اسراف می‌شود، سفره‌های رنگینی که عمدتا نه برای مستضعفین که برای مرفهان بی درد پهن می گردد! این سفره‌های رنگین افطاری گویا به یک رویه تبدیل شده؛ رویه‌ای که حتی کسانی با وضعیت مالی متوسط رو به پائین نیز خود را ملزم می‌دانند به آن پای‌بند باشند!

این در حالی است که در ماه مبارک رمضان یکی از چیزهایی که بسیار اهمیت دارد، اطعام نمودن و سفره میهمانی پهن کردن برای فقیران و مستمندان در راه رضای خداوند است که از ثواب و منزلت بسیار بالایی برخوردار است.

رهبر معظم انقلاب در خطبه نماز عید فطر سال گذشته در این خصوص فرموده بودند: «یک سنت خوب هم امسال بیش از سال‌های دیگر دیده شد که خوب است مورد توجه قرار بگیرد و آن، افطاری دادن‌های ساده و بی‌پیرایه در مساجد و در خیابان‌ها بود در بیشتر شهرهای کشور - که بسیار کار شایسته‌ای است - در مقابل افطاری‌های مسرفانه‌ای که شنیده شد، دانسته شد که بعضی‌ها به بهانه‌ی افطار، حرکات و عمل مسرفانه انجام می‌دهند و به جای این‌که در ماه رمضان وسیله‌ای بشوند برای نزدیکی روحی به فقرا و مستمندان، با این عمل، با این حرکت، خود را در لذات جسمانی غرق می‌کنند».

به هر تقدیر چقدر خوب است کسانی که قصد دارند سفره افطاری پهن کنند، از تجملات آن کاسته و کیفیت اخروی آن را افزایش داده و به جای صدها نفر، هزاران نفر را افطار دهند تا علاوه بر اجر و ثواب توصیه شده، پاداش دیگری هم نصیبشان گردد؛ پاداشی که برای ترویج فرهنگ صحیح افطاری دادن در جامعه داده می‌شود.

خلاصه مطلب آن که پیش از انجام هر کاری در این ماه باید نیت خود را خالص کنیم و با انگیزه رضایت خدا و رسیدن به اجر و حسنه به سفره های افطاری بنگریم نه چشم و همچشمی که در نهایت منجر به ریخت و پاش‌ و اسراف‌ می گردد که نه تنها ثوابی نصیبمان نمی گردد بلکه صاحب گناه هم خواهیم شد.

انتهای پیام/

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۴۶۱۰۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راهبردهای علمی و علمی امام صادق(ع) در مقابله با سطحی نگری فکری و عمل گرایی افراطی

حجت الاسلام حمید احمدی عضو بعثه مقام معظم رهبری و مدیر کمیته فرهنگی آموزشی اربعین در گفت وگو با خبرنگار آنا درباره فعالیت‌های علمی و عملی امام صادق(ع) گفت: امام جعفر بن محمد (۱۴۸- ۸۳ه. ق) در بحرانی‌ترین اوضاع جهان اسلام؛ در شرایط شکل گیری جنبش عباسیان و سقوط دولت امویان، امامت و رهبری شیعیان را برعهده داشت.

وی ادامه داد: شخصیت ممتاز علمی‌ و اخلاقی عصر خود، مرجعیت علمی، فکری و اخلاقی مسلمانان و شیعیان، تکمیل کننده نهضت علمی و فرهنگی امامان پیشین و نیز بنیان‌گذار مکتب جامع حقوقی و فقهی و فکری و فرهنگی شیعه است. شیخ مفید اندیشمند بزرگ اسلامی می‌نویسد: در میان علمای اسلام از کسی به اندازه امام صادق علیه‌السلام حدیث نقل نکرده‌اند. (الاختصاص، ص۱۶۶) از امام صادق علیه‌السلام افزون بر علوم حدیث و فقه، در دیگر مسائل علمی و سیاسی و فرهنگی نیز معارف ارزشمندی به یادگار مانده است.

مدیر کمیته فرهنگی آموزشی اربعین آغاز امامت آن حضرت را آغاز دوران جدیدی در تاریخ شیعه به شمار آورد و ادامه داد: این دوران فرصت مناسب برای بیان قواعد این مذهب و انسجام آن پیش آورد؛ چرا که این دوره، هم از جهت سیاسی و هم از نظر فرهنگی، در خور توجه بود. از نظر سیاسی، این دوره عصر انتقال حکومت از بنی امیه به بنی‌عباس است. در واقع این نزاع مقداری از فشار‌ها وارده بر امام و شیعیان را در مقطعی فروکاست.

وی بیان کرد: با این همه نباید در این دوره از پیچیدگی اوضاع و وقوع بسیاری از حوادث تاریخی، نهضت‌های خشونت آمیز، که نتایج طبیعی فعالیت‌های مختلف ذیل جریان‌ها و تلاش‌های انقلابی و نیز مواضع غیر‌اصولی و سازش‌کارانه اهل حدیث و توجیه‌گران بود، غافل ماند.

جهاد گسترده فکری و فرهنگی امام صادق در مقابل غلات و ملحدان

حجت الاسلام احمدی با تاکید بر جنبه فرهنگی گفت: از حیث فرهنگی، دورانی بود که بیشتر علوم اسلامی از جمله فقه و حدیث تدوین و منتشر شد و علم کلام نیز که بنیان گذاران آن تحت تأثیر علوم یونانی بودند، مجال بروز یافت. امام صادق علیه السلام در چنین موقعیت و فرصتی برای تبیین و ترویج و رشد معارف و علوم مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام و از سویی دیگر در صیانت از آن در برابر سایر فرق همانند غُلات و ملحدان و ظاهرگرایان و عمل‌گرایان افراطی به جهاد گسترده فکری و فرهنگی دست زد.

وی با بیان اینکه هنگامی که جامعه در ساحت فرهنگ و اندیشه دچار چالش و بحران است، عالمان و راهبران جامعه در مقابله با آن نیز ناگزیر به استفاده از سلاح فکر و فرهنگ هستند، اظهار داشت: امام صادق علیه‌السلام، این جهاد بزرگ را هوشمندانه و بر پایه قواعد و با اتخاذ راهبرد‌های عالمانه و کارآ طراحی و به پیش برد. چون که حرکت و تلاشی به بار خواهد نشست که بر قواعدی استوار و بر اندیشه عمیق و درست بنا گردد و آغاز کند.

عضو بعثه مقام معظم رهبری راهبرد اول را تشریح کرد و گفت: حفظ و رسمیت بخشی سرمایه‌های ارزشمند معنوی و انسانی که از مدرسه امامان علیهم‌السلام در اختیار داشت که این سرمایه رهاورد نهضت خونین و الهی حضرت سیدالشهدا علیه السلام و نهضت فکری و فرهنگی امامان قبل از خود بود. راهبرد دیگر امام که بسیار هوشمندانه و با درک درست شرایط و آینده‌نگری خردمندانه اتخاذ و به اجرا گذاشت، قدرت بزرگ ایجاد شده متمرکز را متکثر و در شهر‌های کانونی به صورت شبکه‌ای نظامند و منسجم پراکنده ساخت تا هم هنگام مواجهه با تهدید همه این سرمایه ارزشمند، آسیب نبیند و هم عقبه‌ها و امتداد این قدرت را در عمق جامعه بگسترانند. به بیان جامعه شناسان قدرت پراکنده در صورتی که منسجم شوند و با لبه‌های اجتماع گره بخورند، می‌توانند طوفانی به راه بی‌اندازند و جنبش‌های بزرگ و عمیقی را خلق کنند.

حجت الاسلام احمدی ادامه داد: در راستای همین راهبرد امام عالمانی از شاگردانش به تدوین رساله‌ها و کتب در مسائل مختلف علوم اسلامی روی آوردند. همانند محمد بن نعمان احول که از بلندپایگان و شاگردان امام صادق علیه‌السلام و از اصحاب امام کاظم علیه السلام آسا. وی صاحب چند اثر در بحث امامت است. امام با استناد به حدیث نبوی که فرمودند: " قیدوا العلم " علم و دانش را با نوشتن به بند بکشید، به شاگردان و اصحاب خود توصیه می‌کردند که دانش خویش را مکتوب کنند. امام در بیانی فرمودند: از‌نوشته‌های خود نگهداری کنید، زیرا به زودی به آن نیازمند می‌شوید.

وی با اشاره به راهبرد امام صادق علیه‌السلام در مبارزه با اندیشه‌های سطحی و عمل‌گرایی افراطی گفت: امام در این راهبرد، هم مبارزات‌ایجابی را در پیش گرفت و هم به جهاد سلبی اهتمام ورزید. عشق مفرط در کنار سطحی نگری و جهل، دفاع بد از دین و آیین و فرهنگ دینی، تن دادن به تفاسیر و قرائت‌های دانشمندان بی‌بهره از علوم آل‌الله و موقعیت نشناسی برخی خواص و عالمان در طرح معارف متعالی دینی و نیز عدم درک درست برخی معانی بلند دینی و منزلت امامان معصوم، سبب پیدایش و ظهور عقیده‌های انحرافی مثل غُلُو شد.
عضو بعثه مقام معظم رهبری ادامه داد: پیروان این اندیشه مسلمانانی سطحی نگر بودند که با وجود دوستی و محبت به اهل بیت علیهم‌السلام از گوهر دین بهره‌ای نبرده بودند. اعتقاد به الوهیت امام و نظریه تناسخ و تشبیه و امثال آن رهاورد این نوع دین‌داری بود که در عصر امام صادق علیه‌السلام رو به فزونی بود.

حجت الاسلام احمدی اضافه کرد: امام با تبیین و دفاع منطقی و عقلانی از نظریه امامت و جایگاه امام در جامعه، عموم مردم را از ارتباط با آنان منع کرد و عالمان را به اندیشه ورزی و برخورد‌های عالمانه برای مقابله با آنها فراخواند. دوری از مناسک و عدم تقید به عبادات شرعی، خطر و تهدید جدی برای جامعه شیعیان محسوب می‌شد که مبارزه با آنانی که مدعی محبت سرسختانه به امام بودند، جز از امام با یک تلاش گسترده و عالمانه و درک درست ممکن نبود.

وی ادامه داد: در کنار این دیدگاه افراطی حاصل سطحی نگری، عمل‌گرایان افراطی که عمدتاً از گروه‌های شیعی بودند، نیز جنبش‌هایی را در مبارزه با حکومت و صاحبان قدرت سیاسی به راه انداخت که اساس نظریه‌شان، به کانونی و محوری بودن قیام مسلحانه در راست دینی و خلوص ایمانی تلقی می‌شد. همانند جنبش‌های متعدد علویان که قیام به شمشیر، شرط ایمان شمرده می‌شد.

امام صادق (ع) با رعایت اصل تقیه، مبارزات بی‌ثمر را نفی کردند

حجت الاسلام احمدی با اشاره به اینکه امام با نفی مشروعیت حکومت‌ها با رعایت اصل تقیه، مبارزات بی‌ثمر را نفی کردند و تایید نکردند، اظهار داشت: چنان‌چه در مقابل انتقاد منصور عباسی از امام در بحث جنبش علویان فرمودند: این حرکت مورد حمایت مردم نیست. جنبش‌هایی که گاه آلت فعل دشمن قرار می‌گرفتند و یا باعدم ملاحظه شرایط سیاسی و اجتماعی، باعث هدر رفت سرمایه انسانی شدند. امام به جد با تبیین مواضع مکتب اهل بیت، شیعیان را از فرو افتادن در دام آنان دور نگه داشت. چنان‌چه خود در هنگام قیام نفس زکیه از مدینه خارج شدند و به منطقه فُرع در راه مدینه به مکه رفتند و تا پایان قیام در آن‌جا ماندند.

وی ادامه داد:این راهبرد‌های امام منتج به این شد که باید به عالمان آل محمد و شاگردان معتمد ایشان اقتدا کرد. فرهنگی را بنا نهاد که راه و طریقت مکتب اهل بیت علیهم‌السلام، راه اعتدال و تمسک به سیره و روش و اندیشه امامان، دال مرکزی آن است و این فرهنگ با جهاد علمی و فکری، امام باعث حفظ گوهر معنوی دین و اساس دیانت محمدی شد؛ و این راهبرد به عنوان سنجه و میزان درستی مکتب و هر نوع عمل و اندیشه شیعی، قرار گرفت.

انتهای پیام/