به نقل از «خبرگزاری آریا»

تايوان: چين دمکراسي را از ما بياموزد

تاریخ انتشار: ۱۵ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۵۵۱۲۷۴

خبرگزاري آريا - پکن - ايرنا - در پي فرا رسيدن جنبش دانشجويي چهارم ژوئن (14 خرداد) در کشور چين، تايوان مي گويد که حاضر است به چين در توسعه روند دمکراسي و حرکت به سمت دمکراتيزه شدن کمک کند.

به گزارش ايرنا، کشورهاي غربي و تايوان در سالگردهاي اين جنبش دانشجويي چين که مربوط به اعتراضات دانشجويي در ميدان «تيان آنمن» در قلب شهر پکن در سال 1989 مي باشد، از چين انتقاد مي کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«تساي اينگ ون» به عنوان اولين زني که رياست حکومت تايوان را بر عهده گرفته است، در سالگرد اين جنبش در سخناني اعلام کرد که بين تايوان و چين در زمينه آزادي و دمکراسي اختلافات فاحشي وجود دارد.
او گفت که ما حاضريم به چين در روند تبديل شدن به کشور دمکرات مساعدت کنيم و پکن بايد از تايوان در عرصه دمکراسي درس بگيرد.
وي در بيست و هشتمين سالگرد اين جنبش در توييتي به زبان چيني که به انگليسي هم ترجمه شده، آورده است: برخي کشورها زود به سمت دمکراسي مي روند و برخي ديرتر و البته نهايتا همه به اين سمت کشيده خواهند شد.
«تساي» تاکيد کرده است: چنانچه چين تجربيات تايوان در عرصه توسعه دمکراسي را قرض بگيرد طبيعتا در عرصه اصلاحات سياسي و دمکراتيک با دردها و رنج هاي کمتري مواجه خواهد شد.
در هنگ کنگ هم گزارش ها نشان مي دهد که مردم در اين سالگرد اجتماعاتي برپا کرده و تلاش نموده اند تا اين جنبش را پس از اين سالهاي طولاني زنده نگهدارند.
خبرگزاري شين هوا پيشتر گزارش کرده است که رئيس حکومت تايوان بهتر است دست از استقلال طلبي و تلاش براي زير پا گذاشتن اصل «چين واحد» بردارد.
«هوا چون اينگ» سخنگوي وزارت امور خارجه چين هم در پکن به خبرنگاران گفت که دوران جنبش دانشجويي پايان يافته و چين با آن عصر وداع کرده است.
چين و تايوان از سال 2008 ميلادي که حزب ناسيوناليست قدرت را در آن جزيره در اختيار داشت روابط بسيار خوبي داشتند اما با روي کار آمدن حزب دمکراتيک ترقيخواه که چين آن را استقلال طلب مي داند مناسبات به شدت تيره شد و بسياري از قلمروهاي روابط دو طرف تعليق و متوقف شده است.
چين منطقه تايوان را که در سال 1949 ميلادي در پايان جنگ داخلي از اين کشور جدا شد، بخشي ازخاک خود مي داند و استفاده از اقدام نظامي در صورت اعلام استقلال از سوي اين منطقه را منتفي ندانسته است.
آساق**231**انتشاردهنده:فرهاد راستي

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۵۵۱۲۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

وجدان بیدار در جامعه بیمار

به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه هم میهن، لذا دانشجویان به علل گوناگون وارد عرصه می‌شوند تا وضعیت را اصلاح کنند، چون آنان خارج از ساخت رسمی و نهادهای مستقر هستند و منافع خاص هم ندارند و تعلق خاطر آنان به حقیقت بیش از دیگران است.

بر این اساس، جنبش‌های دانشجویی در یک کلام وجدان بیدار جامعه‌ای هستند که وجدان نهادهای رسمی آن به خواب رفته‌ است. به همین علت است که پس از جوش‌وخروش کافی و هنگامی که دیگران را هم بیدار، و دستاورد ملموسی برای جامعه کسب کردند؛ به انجام وظیفه اصلی خود که تحصیل و پژوهش است، می‌پردازند.

این مهمترین کارویژه جنبش دانشجویی است که جامعه را با تحولات ضروری آن همسو کنند. چنین وضعیتی در جهان مسبوق به سابقه است. پیشتر در جریان جنبش دانشجویی ۱۹۶۸ فرانسه و نیز اعتراضات در آمریکا علیه جنگ ویتنام در همان سال که آن نبرد فرسایشی را در مسیر حل قرار داد، نمونه‌های برجسته این پدیده هستند.

امروز نیز جامعه آمریکا از حیث سیاسی دچار رخوت و‌ جمود غیرقابل‌باوری شده است. اینکه سرنوشت سیاسی چنین جامعه‌ای متأثر از نتیجه رقابت میان دو پیرمردی باشد که یکی از حیث مشاعر و قدرت دماغی دچار اختلال است و دیگری نیز از حیث دروغگویی و فریبکاری بی‌رقیب باشد و از سوی دیگر، تابویی جهنمی چون اسرائیل را در سیاست ساخته و پرداخته و پرستش کنند؛ موارد بارزی است که از بیماری سیاسی این جامعه خبر می‌دهد.

به‌علاوه، رسانه‌های سنتی این جامعه شامل رادیو و تلویزیون و نیز مطبوعات دچار چنان تصلبی در موضوع اسرائیل شده‌اند که راه را بر تحولات مفید بسته‌اند. خوشبختانه برخلاف گذشته، شبکه‌های اجتماعی و اینترنت امکان محدودسازی رسانه‌ای را بسیار کم کرده‌اند و به همین دلایل است که دانشجویان آمریکایی و غیرآمریکایی در مهمترین دانشگاه‌های آنجا اعتراضات گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند که با همراهی نسبی استادان و دیگر نخبگان جامعه نیز مواجه شده‌اند.

البته، اهداف اعتراضات نیروهای فعال در جنبش اخیر، لزوماً در جزئیات با یکدیگر مشابه نیست؛ زیرا چندین هدف گوناگون آنان را در کنار یکدیگر متحد کرده است. اعتراض به پرداخت کمک به رژیم اسرائیل که وجاهت حقوق بشری هم ندارد، اعتراض به حمایت از جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی، اعتراض به جنگ، اعتراض به الیگارشی حاکم دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات، اعتراض به رسانه‌هایی که نسبت به موضوع اسرائیل سوگیری شدیدی دارند و... از جمله مطالبات و موضوعاتی است که می‌توان در میان طیف‌های متنوع و متکثر حاضر در این اعتراضات دانشجویی، آنها را مشاهده کرد.

اما فراتر از این تمایزات و دسته‌بندی‌های درونی، نتیجه اعتراضات در کلیت خود، معطوف به بیدار کردن وجدان‌های به‌خواب‌رفته به‌ویژه در ساختار حکومت است. هر حکومتی به میزانی که به این خواسته‌ تغییرات پاسخ دهد، به‌طور نسبی در مسیر درست قرار خواهد گرفت و به میزانی که خود را از تغییر محروم کند، دچار پسرفت و تصلب خواهد شد. .

متاسفانه این روزها محافل اقتدارگرای داخل کشور به‌جای آنکه از این موارد درس بگیرند و اجازه ندهند که اعتراضات جامعه و دانشجویان عمیق‌تر شود، به شکل غلطی نتیجه می‌گیرند که: «پس ما خوبیم!».

مواجهه نادرست غربی‌ها با دانشجویان و استادان و هنرمندان و نویسندگان خود واجد سویه‌های درس‌آموزی هم هست. آنان در پی پنهان‌کاری نیستند، گزارش‌ها و تصاویر آن اعتراضات و اقدامات پلیس مستقیم مخابره و منتشر می‌شود و طبعاً اگر دادگاهی هم باشد، علنی و با مقررات کامل دادرسی است.

اگر اعتراضات دانشجویی موجود در ایالات متحده ادامه یابد، به‌طور طبیعی بیش از آنکه با سرکوب نهایی و کامل روبه‌رو شود، با درس‌آموزی و موفقیت نسبی مواجه خواهد شد. جامعه سالم و متعارف جامعه‌ای نیست که هیچ اعتراض و یا خشونتی در آن نباشد. جامعه سالم راه‌هایی برای رسیدن به تفاهم و عبور مسالمت‌آمیز از اختلافات را دارد. این کار با ارجاع داوری نهایی به مردم و نیز وجود نهادهای مستقل چون نیروی مسلح و دستگاه قضایی مستقل شدنی خواهد بود و پس از هر اعتراض و حتی درگیری و بازداشت‌هایی، جامعه به وضعیت تعادلی و البته در یک پله بالاتر از گذشته قرار خواهد گرفت.