به نقل از «فرارو»

عقبگرد ناگهانی در ساختار دولت

تاریخ انتشار: ۱۶ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۵۵۹۸۵۷

معاون امور مجلس رئیس‌جمهوری از ارائه لایحه تفکیک سه وزارتخانه «صنعت، معدن و تجارت»، «راه و شهرسازی» و «ورزش‌ و جوانان» به مجلس خبر داده تا در صورت تصویب، کابینه دولت دوازدهم براساس ساختار جدید تشکیل شود. این اقدام را می‌توان عقبگرد ناگهانی در ساختار دولت تعبیر کرد که منطق فکری آن هنوز مشخص نیست.
به گزارش دنیای اقتصاد، با تفکیک وزارتخانه‌ها علاوه‌بر بازگشت تقریبی به وضعیت پیش از سال 89، دو وزارتخانه و یک سازمان بیش از آنچه در کابینه یازدهم وجود داشت، به دولت دوازدهم افزوده می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«لوایح تفکیک ۳وزارتخانه در راه مجلس»؛ این خبری است که حسینعلی امیری معاون پارلمانی رئیس‌جمهوری دیروز اعلام و تاکید کرد که لوایح یاد شده این هفته به پارلمان ارائه می‌شود. انتشار این خبر – هر چند کوتاه- نشان می‌دهد دولتی‌ها در روزهای پایانی کار نخستین دوره چهارساله کابینه حسن روحانی، دست به کار شده و می‌خواهند وزارتخانه‌های ادغام شده در دولت محمود احمدی نژاد را تفکیک کنند. این را می‌توان عقب‌گرد ناگهانی دولت به وضعیت پیش از ادغام خواند. بر اساس آنچه معاون پارلمانی رئیس‌جمهوری اعلام کرده قرار است 3 وزارتخانه «راه و شهرسازی»، «صنعت، معدن و تجارت» و «ورزش و جوانان» به وزارتخانه‌های «راه و ترابری»، «مسکن و شهرسازی»، «صنعت و معدن»، «بازرگانی»، «ورزش» و نیز «سازمان ملی جوانان» تفکیک شود. این یعنی علاوه بر بازگشت تقریبی به وضعیت پیش از سال 89، دو وزارتخانه و یک سازمان بیش از آنچه در کابینه یازدهم وجود داشت، به دولت حسن روحانی افزوده می‌شود. البته این موضوع به تصمیم مجلسی‌ها بستگی دارد. دولتی‌ها هم امیدوارند این لوایح با فوریت در مجلس بررسی شود تا تکلیف حسن روحانی برای چینش وزرای کابینه جدیدش روشن شود.

فارغ از آنچه دولتی‌ها مبنی‌بر تفکیک 3 وزارتخانه خبر داده‌اند، سوالی قابل طرح است. آنکه منطق ادغام در دولت قبل چه بوده و حالا دلایل دولت یازدهم برای تفکیک این وزارتخانه‌ها و بازگشت به وضعیت پیشین چیست؟

کلید خوردن ادغام‌ها
ساختار پیشنهادی دولت حسن روحانی برای تفکیک 3 وزارتخانه، ساختاری شبیه به وضعیت کابینه پیش از ادغام وزارتخانه‌ها، یعنی پیش از سال‌ ۱۳۸۹ خواهد داشت. ادغام وزارتخانه‌ها در دوران ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد گرچه به موضوعی بحث‌برانگیز تبدیل شد، اما دولت او اساس این تغییرات را به استناد سیاست‌های کلانی چون سند چشم‌انداز و برنامه‌ پنجم توسعه کشور توجیه کرد و مجلسی‌ها را نیز به تصویب این طرح وا داشت. گرچه این اسناد دولت را ملزم به کاهش تعداد وزارت‌خانه‌ها از 21 به 17 وزارتخانه می‌کرد، اما مجلسی‌ها تفسیری دیگر از آنچه دولتی‌ها از ماده 53 قانون برنامه پنجم توسعه برداشت می‌کردند، داشتند و این موضوع اصلی‌ترین چالش میان دولت دهم و مجلس هشتم در ماجرای ادغام وزارتخانه‌ها بود. با همه بحث‌ها میان مجلس و دولت محمود احمدی نژاد که می‌خواست این تغییرات را بدون دخالت مجلس انجام دهد، نمایندگان مجلس هشتم در گام نخست، به پیشنهاد دولت دهم مبنی بر تشکیل یک وزارتخانه رای موافق دادند؛ وزارتخانه‌ای که محصول ادغام دو سازمان بود. بر اساس رای مجلسی هشتمی‌ها، وزارت «ورزش و جوانان» در تاریخ ۸ دی‌ماه ۱۳۸۹ و با ادغام «سازمان تربیت بدنی» و «سازمان ملی جوانان» تشکیل شد. با گذشت بیش از 5 ماه، نمایندگان با دومین پیشنهاد احمدی نژاد برای کوچک‌سازی دولتش موافقت کردند. آنها در ۳۱ خرداد ماه ۱۳۹۰ دو وزارتخانه «راه و ترابری» و «مسکن و شهرسازی» را ادغام کرده و وزارت «راه و شهرسازی» را تشکیل دادند. یک هفته بعد یعنی در 8 تیرماه 1390 هم به ادغام دو وزارتخانه «صنایع و معادن» و «بازرگانی»، تحت‌عنوان وزارت «صنعت، معدن و تجارت» رای موافق دادند.

هدف از ادغام چه بود؟
آنچه دولت دهم به‌عنوان هدف خود از این تغییر ساختارها مطرح می‌کرد، «کاهش تعداد وزارت‌خانه‌ها برای کوچک‌سازی دولت» و «مقابله با موازی‌کاری در ساختار اداری و اجرایی دولت» بود. موضوعی که در طرح ادغام و تشکیل هر وزارتخانه جدید، اهداف اختصاصی‌تر در نظر گرفته شده بود. برای مثال اهدافی چون «متوازن‌سازی، هماهنگي و يكپارچه‌سازي سياست‌هاي صنعتي و تجاري كشور»را می‌توان ازجمله دلایل دولت دهم برای ادغام دو وزارتخانه «بازرگاني» و «صنايع و معادن» خواند. با این حال به‌نظر می‌رسد ادغام نتوانسته دولت را به این اهداف نزدیک کند چه آنکه با گذشت حدود 6 سال از این ادغام، دولتی‌ها به‌دنبال بازگشت به وضعیت پیش از ادغام هستند. شاید یکی از اصلی‌ترین محرک‌های دولت برای تفکیک وزارت صنعت، عملکرد این وزارتخانه که سهم قابل‌توجهی در تولید ناخالص داخلی دارد، طی 6 سال پس از ادغام بوده که با انتقادهایی روبه‌رو است.

چرا دوباره تفکیک؟
با همه این توضیحات، سوال آن است که چه دلایلی دولت یازدهم را برای تفکیک این وزارتخانه‌ها و بازگشت به وضعیت پیشین مصمم کرده است؟ در نگاهی کلان‌تر، دولتی‌ها باید درباره این پیشنهاد خود، به چند پرسش پاسخ دهند. این موضوع در دو محور قابل بررسی است؛ نخست محور «اداری و بوروکراتیک» و دوم محور «فنی و کارشناسی».

در وجه «اداری و بوروکراتیک» باید به این پرسش پاسخ داد؛ گرچه دولت دهم، اقداماتش برای ادغام وزارتخانه‌ها و کاهش تعداد آنها را به استناد ماده 53 قانون برنامه پنجم توسعه و برای «چالاک ساختن نظام اداری» مطرح و به نتیجه دلخواهش رساند، منطق دولت دوازدهم برای تفکیک این وزارتخانه‌ها که 6 سال از عمرشان می‌گذرد بر اساس کدام قانون قابل توجیه است؟ اگر دولت قبل تصمیم درستی برای چابکسازی نظام اداری با ادغام برخی وزارتخانه‌ها اتخاذ کرد، چرا دولت حاضر خواهان تغییر این سیاست است؟ حتی اگر تصمیم دولت پیشین و مجلس هشتم درباره ادغام وزارتخانه‌ها و کوچک‌سازی دولت را نادرست بدانیم، سوال این است که چرا طی 6 سال از اتخاذ این تصمیم، دولت فعلی پس از 4 سال از روی کار آمدن، پیشنهاد بازگشت به وضعیت قبل را ارائه کرده است؟

بر این اساس، با توجه به آنکه برخلاف برنامه پنجم، در برنامه ششم توسعه به موضوع ادغام یا تفکیک وزارتخانه‌ها اشاره‌ای نشده است، به‌نظر می‌رسد اصلی‌ترین نکته در اقدام دولت‌ها به ادغام یا تفکیک وزارتخانه‌هایشان، اتخاذ تصمیم‌های مقطعی برای حل مشکلات در کوتاه‌مدت یا رسیدن به اهداف کوتاه‌مدت است. «فقدان کلان‌نگری» و نیز «قانونگذاری اقتضایی و سینوسی» دو عاملی است که می‌توان درباره رفتار دولت‌ها مبنی‌بر چگونگی آرایش کابینه‌شان مطرح کرد. همه این ایرادها نشان می‌دهد در بعد کلان تصمیم‌گیری‌ها، استراتژی‌های نامشخص و مبهم، به تاکتیک‌های کوتاه‌مدتی منجر می‌شود که عمر آنها حالا به اندازه عمر یک دولت کاهش یافته است.

تفکیک از منظر فنی و کارشناسی
با این همه، در وجه دیگر تصمیم دولت‌ها برای ادغام یا تفکیک وزارتخانه‌ها، در نظر گرفتن مسائل فنی و کارشناسی اهمیتی دوچندان دارد. گرچه دولت یازدهم بارها موضوع تفکیک وزارتخانه راه و شهرسازی را به بررسی‌های کارشناسی موکول کرده اما به‌نظر می‌رسد زمان آن رسیده است که علاوه‌بر اعلام یک خبر کوتاه درباره تصمیم خود برای تفکیک وزارتخانه‌ها، منطق کارشناسی خود را نیز اعلام کند. دولتی‌ها حالا باید به این پرسش پاسخ دهند؛ آیا چالش‌های پیش‌روی وزارتخانه‌ها که به ادغام آنها منجر شد، با تفکیک دوباره آنها، بار دیگر پدیدار نمی‌شود؟ با تفکیک این وزارتخانه‌ها، آیا دولتی‌ها تدبیری برای حل چالش‌های پیش از ادغام اندیشیده‌اند؟ این سوالات در شرایطی مطرح می‌شود که ادغام وزارت صنعت، معدن و تجارت تاحدی توانست به متوازن‌سازی سیاست‌های صنعتی و تجاری منجر شود و نیز تشکیل وزارت راه و شهرسازی به ایجاد ‌هارمونی نسبی میان بخش حمل و نقل و مسکن انجامید. موضوع دیگر در تغییر ساختار کابینه که به افزایش تعداد وزارتخانه‌ها می‌انجامد، بعد مالی و هزینه‌هایی است که با تصمیم به انبساط کابینه به دولت تحمیل خواهد شد؛ موضوعی که از منظر بحث‌های پشتیبانی و لجستیکی دولت را با هزینه‌های جدید روبه‌رو می‌کند که هر کدام می‌توانند رقمی معادل چند ده تا چند صد میلیارد تومان برای دولت تمام شود.

بر این اساس دولتی‌ها در جدیدترین پیشنهاد خود برای تغییر ساختار کابینه باید به این سوالات پاسخ دهند که

اول؛ تکلیف چالش‌های گذشته چه می‌شود؟

دوم؛ آیا برآورد هزینه و پیش‌بینی بار مالی منبسط کردن دولت صورت گرفته است؟

سوم؛ تکلیف پروژه‌هایی که در وزارتخانه‌های فعلی نیمه تمام مانده چه می‌شود؟

همه این سوالات نشان می‌دهد برخلاف تصمیماتی که مبنای آن حل مشکلات خوانده می‌شود، ضعف‌ها همچنان ادامه دارد؛ چه با ادغام وزارتخانه‌ها، چه با تفکیک آنها.

منبع: فرارو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۵۵۹۸۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۸ نشانه ظریف که نشان می‌دهد دوست‌تان پشت سر شما صحبت می‌کند!

تفاوت بین پارانویا و شهود اغلب در نشانه‌های ظریف نهفته است. در حالی که همه ما دوست داریم باور کنیم که دوستانمان وفادار هستند، واقعیت گاهی اوقات می‌تواند متفاوت باشد.

تشخیص این علائم می‌تواند مشکل باشد، اما نگران نباشید. در این مقاله، ۹ نشانه ظریف را که دوستتان پشت سرتان درباره شما صحبت کرده است، بررسی خواهیم کرد؛ و به یاد داشته باشید، این برای بالا بردن سوء ظن نیست، بلکه به شما دانشی برای مدیریت بهتر چنین موقعیت‌هایی می‌دهد.

۱) تغییر در رفتار
اولین نشانه‌ای که باید به دنبال آن باشید تغییر محسوس در رفتار آنها نسبت به شما است.

البته ما در مورد نوسانات خلقی گاه به گاه یا یک روز سخت صحبت نمی‌کنیم. ما در مورد تغییرات مداوم صحبت می‌کنیم.

اما بیایید واقع‌بین باشیم. فقط به این دلیل که آنها عجیب رفتار می‌کنند به این معنی نیست که آنها در مورد شما شایعات می‌کنند. پس شاید وقت آن باشد که با یک گفتگوی دوستانه ماجرا را روشن کنید.

۲) چیز‌هایی را می‌دانند که نباید
دومین علامت زمانی است که به نظر می‌رسد دوست شما چیز‌هایی در مورد شما می‌داند که شما با او به اشتراک نگذاشته اید.

اگرچه بی ضرر به نظر می‌رسد، اما اگر اطلاعاتی که به اشتراک گذاشته می‌شود شخصی یا حساس باشد، می‌تواند بسیار مشکل ساز باشد.

۳) از تماس چشمی اجتناب می‌کنند
تماس چشمی عنصر اساسی ارتباط انسانی است. این نحوه ارتباط ما، نشان دادن علاقه و ایجاد اعتماد است. اما وقتی کسی احساس گناه یا ناراحتی می‌کند، ممکن است از نگاه شما دوری کند.

البته، همه با تماس چشمی راحت نیستند، و این کاملا طبیعی است. اما اگر دوستتان به طور ناگهانی نمی‌تواند به چشمان شما نگاه کند، به خصوص در حین گفتگو در مورد موضوعات یا افراد خاص، ممکن است نشانه آن باشد که او چیزی را پنهان می‌کند.

با این حال، بسیار مهم است که صرفاً بر اساس این علامت نتیجه گیری نکنید. از آن به عنوان تکه‌ای از پازل همراه با علائم دیگری که در این مقاله در مورد آنها صحبت می‌کنیم استفاده کنید.

۴) بیش از حد تدافعی هستند
علامت چهارم این است که دوست شما به طور ناگهانی بیش از حد تدافعی شود، به خصوص وقتی سؤالات ساده یا بی‌اهمیتی می‌پرسید.

۵) شما این را احساس می‌کنید
رتبه پنجم در لیست ما کمی متفاوت است - همه چیز در مورد اعتماد به شهود شماست.

غرایز ما در طول هزاران سال برای محافظت از ما تقویت شده است. اگر هر زمان که در اطراف یک دوست خاص هستید، احساس بی‌اعتمادی کردید، ممکن است ارزش توجه به آن را داشته باشد.

در حالی که این می‌تواند کمتر از سایر علائم باشد، آنچه را که دل شما به شما می‌گوید نادیده نگیرید. گاهی اوقات، ضمیر ناخودآگاه شما چیز‌هایی را می‌داند. اما مطمئن شوید که این را با سایر نشانه‌ها و شواهد ملموس بسنجید تا از سوء تفاهم‌های غیر ضروری جلوگیری شود.

۶) همیشه مشغول هستند
یکی دیگر از نشانه‌هایی که باید به آن توجه کنید زمانی است که دوستتان به طور ناگهانی برای شما وقت ندارد.

در حالی که همه گاهی اوقات مشغول می‌شوند، اگر دوست شما به طور ناگهانی هیچوقت در دسترس نباشد، می‌تواند نشانه ظریفی باشد که پشت سر شما در مورد شما صحبت می‌کند. مثل همیشه، فقط بر اساس این علامت نتیجه گیری عجولانه نکنید. آن را به طور کلی در نظر بگیرید.

۷) در دعوت شما به رویداد‌های اجتماعی مردد هستند
علامت هفتم کمی بیشتر قابل توجه است: آنها از دعوت شما به رویداد‌های اجتماعی اجتناب می‌کنند.

این می‌تواند به این دلیل باشد که آنها سعی می‌کنند شما را از افرادی که با آنها درباره شما صحبت می‌کردند دور نگه دارند. یا ممکن است نگران باشند که این افراد چیزی را که گفته اند فاش کنند.

اگر دوستتان به طور ناگهانی شما را از برنامه کنار می‌گذارد یا در دعوت شما به مجالس تردید دارد، ممکن است به این دلیل باشد که او نگران آن چیزی است که ممکن است در گفتگو پیش بیاید.

باز هم، مهم است که فقط بر اساس این علامت در قضاوت عجله نکنید. ممکن است یک سوء تفاهم یا یک تصادف باشد. اما اگر این رفتار با برخی از نشانه‌های دیگر همراه باشد، ممکن است زمان گفتگوی باز و صادقانه با دوستتان باشد.

۸) وقتی با آنها روبرو می‌شوید ناراحت می‌شوند
آخرین و شاید گویاترین نشانه، عکس العمل آنها هنگام مواجهه با آنهاست.

اگر چندین مورد از این نشانه‌ها را مشاهده کرده اید و تصمیم دارید در مورد آن با دوست خود حرف بزنید، به نحوه واکنش آنها توجه کافی داشته باشید. اگر بیش از حد عصبی، تدافعی به نظر می‌رسند، یا نمی‌توانند در چشمان شما نگاه کنند، ممکن است به این دلیل باشد که پشت سرتان درباره شما صحبت کرده اند.

به یاد داشته باشید، هدف از این کار متهم کردن یا حمله نیست، بلکه برقراری ارتباط آشکار و صادقانه است. زیرا در نهایت، یک دوستی محکم باید صداقت داشته باشد.

منبع: همشهری آنلاین

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی