به نقل از «خبرگزاری آریا»

تاکتيک تغيير تهديد از داعش به ايران؛ دست ترامپ روي گذرگاه مرزي اردن، عراق و سوريه/حشد الشعبي چرا به مناطق مرزي آمد/ آمريکا در بيابان‌هاي سوريه و عراق دنبال چيست +عکس

تاریخ انتشار: ۱۷ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۵۷۰۸۰۲

خبرگزاري آريا - محاسبات و چشم‌داشت‌هاي منطقه‌اي آمريکا موجب شده، منطقه مرزي مشترک بين عراق و سوريه به کانون بحران منطقه‌اي تبديل شود و به موجب آن منطقه را وارد مرحله جديدي از رويارويي‌ها کند.

سرويس جهان مشرق - منطقه جنوب سوريه، پس از تجاوز نظامي آمريکا عليه فرودگاه نظامي «الشعيرات»، در حومه استان حمص به کانون توجه محور ضد سوري به رهبري آمريکا تبديل شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حمله اي که «دونالد ترامپ»، رئيس جمهوري آمريکا تحت فشار لابي هاي پر نفوذ آمريکايي دست به آن زد تا از يک سو، بر استمرار راهبرد ثابت آمريکا در سوريه، اما با تاکتيکي متفاوت تاکيد کند و از سوي ديگر، نگاه هاي منتقدانه داخلي را به خاطر عدم تحقق وعده هاي انتخاباتي و اداره انتقاد برانگيز کشور به پرونده ها و بحران هاي خارجي، از جمله پرونده سوريه جلب کند.

اولين اقدام در اين راستا، حمله موشکي به فرودگاه الشعيرات و گام دوم تشديد اوضاع امنيتي و ميداني جنوب سوريه بود که سه استان «سويداء»، «درعا» و «قنيطره» را در برمي گرفت و مدتي آرام تر از مناطق ديگر سوريه نشان مي داد.

تحرکات جديد آمريکا علاوه بر اينکه با هماهنگي هاي گسترده منطقه اي مانند آمادگي هاي نظامي اردن براي ورود مستقيم به عرصه ميداني سوريه و انتشار اخباري مبني بر تشکيل «ناتو عربي» متشکل از کشورهاي سني منطقه به موازات سفر ترامپ به عربستان همراه بود، خيلي زود آشکار ساخت که نگاه آمريکايي ها تنها به جنوب سوريه معطوف نمي شود، بلکه هدف اصلي مرزهاي شرقي سوريه در استان «دير الزور» و مشخصا منطقه مرزي «التنف» است که نقطه مرزي مشترک بين سه کشور سوريه، عراق و اردن به شمار مي آيد و طي ماه‌ هاي اخير از سوي نيروهاي ويژه آمريکايي، انگليسي و نروژي اشغال شده بود.
حمله جنگنده‌ هاي آمريکايي در 18 ماه مه سال جاري ميلادي به کاروان ارتش سوريه شامل 4 تانک، 4 خودروي نظامي حامل نيروهاي ارتش، 4 خودروي زرهي و 4 خودروي حامل مهمات سنگين که از منطقه «سبع بيار»، در شرق دمشق و جنوب غربي تدمر، به مقصد گذرگاه مرزي التنف در حرکت بود، اهميت بالاي اين مناطق در طراحي‌ هاي راهبردي آمريکا براي آينده سوريه و سياست مهار و محدودسازي محور مقاومت، به ويژه ايران را آشکار ساخت.


شروع بزرگترين عمليات ارتش سوريه در شرق
با انتشار اين اخبار و برملا شدن چشم داشت‌ هاي واقعي آمريکا در شرق سوريه، نيروهاي سوري با پشتيباني نيروهاي متحدين بيست و پنجم ماه مه جاري عمليات چند مرحله اي «الفجر الکبري» را با هدف آزادسازي باديه شام از اشغال «داعش» شروع کردند.
ارتش سوريه مهمترين هدف عمليات «الفجر الکبري» از بين بردن گذرگاه‌ هاي راهبردي داعش در مناطق بياباني شرق اين کشور اعلام کرد، گذرگاه‌ هايي که اين گروه تروريستي تکفيري از آنها براي رصد، پيگرد، امداد و کمک ‌رساني و نقل و انتقال بين مناطق مرزي سوريه و عراق استفاده مي ‌کند و مساحتي بالغ بر 13 هزار کيلومتر مربع از خاک سوريه را دربر مي گيرد که تقريبا يک سوم مساحت سوريه به شمار مي آيد با پاکسازي باديه شام ارتش سوريه بر مرزهاي شرقي اين کشور سيطره مي يافت که نقطه تلاقي نيروهاي سوري با نيروهاي داوطلب مردمي عراق موسوم به «الحشد الشعبي» بود که در آن سوي مرزها در خاک عراق در چارچوب عمليات بزرگ آزادسازي شهر «موصل»، مرکز استان «نينوي» به سمت مرزهاي غربي عراق در حرکت بودند.
مرحله اول اين عمليات 5 روز بعد (سي ام ماه مه) با آزادسازي 5 هزار متر مربع از اراضي باديه شام و پيشروي سريع ارتش سوريه در اين بيابان به سمت مرزهاي شرقي اين کشور و آزادسازي چندين شهرک و تپه و کوه راهبردي و همچنين معادن فسفات و ميدان‌ هاي نفتي و گازي پايان يافت و بلافاصله بدون کوچک ترين وقفه مرحله دوم عمليات «الفجر الکبري» با هدف قطع خطوط امداد و کمک ‌رساني داعش در مرزهاي مشترک عراق و اردن آغاز شد. اگرچه اين عمليات خيلي زود با واکنش آمريکايي ها مواجه شد و جنگنده هاي اين کشور با پخش اعلاميه هايي در منطقه «مقهي الشحمي» به نيروهاي ارتش سوريه و هم پيمانان آن که به 55 کيلومتري پايگاه نظامي التنف رسيده‌ بودند، درباره پيشروي در اين منطقه هشدار داده و از آنها خواسته بودند، ضمن خروج از اين منطقه تا پست ايست بازرسي «ظاظا» عقب نشيني کنند.


اهميت گذرگاه التنف
دلايل متعددي وجود دارد که گذرگاه التنف را براي آمريکايي ها حائز اهميت مي کند، از جمله اينکه اين گذرگاه نقطه مرزي مشترک بين سه کشور سوريه، عراق و اردن است و در اين بين نخستين و مهم ‌ترين گذرگاه مرزي سوريه با عراق به شمار مي آيد.
از سوي ديگر، گذرگاه التنف از راه زميني بغداد را با گذر از شهر مرزي «الرطبه» در غرب استان الانبار عراق به شهرک مرزي «السبع بيار»، در شرق سوريه و از آنجا به دمشق متصل مي‌ کند، اين بدين معناست که در صورت آزادسازي التنف و پاک‌ سازي مناطق تحت تصرف داعش در استان الانبار عراق، تهران از راه زميني به بغداد و دمشق مرتبط و دسترسي آن به سواحل مديترانه و مرزهاي شمالي سرزمين‌ هاي اشغالي فراهم مي گردد.
دسترسي زميني ايران به دمشق نه تنها امنيت محور مقاومت را تامين مي کند، مي ‌تواند قدرت مانور ميداني و قدرت چانه‌ زني سياسي اين محور، به ويژه تهران را افزايش داده و شرايط را براي طرف مقابل دشوار کند. لذا آمريکا و متحدانش سعي خواهند کرد تا به‌ گونه‌ اي عمل کنند که اين مهم به‌هيچ وجه محقق نشود. اقدام آمريکا در حمله به کاروان ارتش سوريه و سپس پخش اعلاميه‌ هاي هشدار به نيروهاي سوري مبني بر عقب نشيني از 50 کيلومتري التنف به‌ خوبي نشان مي ‌دهد که گذرگاه التنف تنها به عنوان يک منطقه جغرافيايي راهبردي چقدر براي آمريکا حائز اهميت است. اگرچه ادامه عمليات ارتش سوريه در شرق اين کشور و ادامه پيشروي به سمت مرزهاي شرقي اين کشور نشان مي دهد، هشدارهاي آمريکا براي متوقف کردن عمليات ارتش سوريه و متحدين در مرزهاي شرقي اين کشور راه به جايي نبرده است.
زماني به نااميدي آمريکايي ها مي توان پي برد که نگاهي به تحولات آن سوي مرزهاي سوريه نيز داشته باشيم، جايي که الحشد الشعبي در ادامه عمليات هاي خود در چارچوب عمليات بزرگ آزادسازي موصل به مرزهاي غربي اين کشور رسيد.


نگاهي به آن سوي مرزها و عمليات الحشد الشعبي
در آن سوي مرزها در خاک عراق، کمتر از دو هفته مانده به سومين سالگرد تاسيس نيروهاي بسيج مردمي عراق موسوم به «حشد الشعبي»، اين نيروها پس از آزادسازي تعدادي از روستاهاي مرزي و پيشروي و شکست نيروهاي داعش در محور شمالي موصل توانستند، به مرز سوريه برسند و در حال حاضر در فاصله 18 کيلومتري مرز عراق – سوريه در حال پيشروي به سمت مرز عراق و سوريه هستند.
سوريه و عراق بيش از 600 کيلومتر مرز مشترک دارند که تا پيش از عمليات موصل داعش بيش از 400 کيلومتر از مرزهاي مشترک بين دو کشور که عمدتا در مناطق بياباني قرار دارد، را تصرف کرده و کنترل آنها را در دست گيرد.
نيروهاي الحشد الشعبي با پيشروي‌ هاي چند روز گذشته توانسته اند، نزديک به 6 کيلومتر از اين مرز را پاکسازي کند و کنترل آن را در دست گيرند. 150 کيلومتر از اين مرزها در خاک سوريه و بخش شمالي اين کشور تحت کنترل کُردهاي سوري است و ارتش عراق نيز کنترل 30 کيلومتر از خط مرزي مشترک بين عراق با سوريه را به دست گرفته است. ديگر مناطق مرزي باقي مانده عمدتا شامل مناطق کويري و غيرمسکوني است که فاقد ارزش استراتژيک براي داعش است.
پيشروي نيروهاي الحشد الشعبي به سوي مرزهاي عراق و سوريه از نظر ميداني از اهميت بسياري برخوردار است، چون تحقق اين پيشروي در واقع به معني اخراج کامل داعش از بخش شرقي استان موصل در عراق خواهد بود. از طرف ديگر پيشروي نيروهاي عراقي هم زمان در بخش غربي موصل در عمل مي‌ تواند، نويد بخش آزادسازي کامل موصل و پايان کار داعش در موصل باشد.
مهمترين ماموريت نظامي و ميداني نيروهاي عراقي طي ماه‌ هاي گذشته تلاش براي مسدود کردن راه هاي پشتيباني و امدادرساني داعش از خاک سوريه به شهر موصل و ديگر مناطق عراق بود و اکنون رسيدن الحشد الشعبي به مرز عراق و سوريه اين هدف مهم دولت عراق براي قطع ارتباط نيروهاي داعش با خاک سوريه را برآورده خواهد ساخت.
اين در حالي است که «حيدرالعبادي»، نخست وزير و فرمانده کل نيروهاي مسلح عراق ماموريت کنترل مرزهاي عراق – سوريه را به نيروهاي الحشد الشعبي واگذار کرده است که اين موضوع در آزادسازي مناطق تحت تصرف داعش در ديگر استان‌ هاي عراق تاثير بسياري دارد.
علاوه بر اين کنترل مرزهاي عراق و سوريه توسط نيروهاي الحشد الشعبي مي‌ تواند، به منزله آمادگي نيروهاي عراقي براي تعقيب اعضاي تروريستي داعش در خاک سوريه باشد که اين موضوع بستگي به تصميم العبادي دارد.
با رسيدن نيروهاي بسيج مردمي عراق به مرزهاي مشترک عراق و سوريه در عمل عمليات موصل در آستانه پيروزي نهايي قرار مي گيرد و هم زمان فصل جديدي از حضور و نقش نيروهاي بسيج مردمي عراق در صحنه تحولات داخلي اين کشور رقم خواهد خورد.


سناريوهاي آمريکايي در شرق سوريه
اين تحولات در دو سوي مرزهاي عراق و سوريه در حالي جريان دارد که پيشتر گروه تروريستي «مغاوير الثوره»، بازوي اجرايي و فعال آمريکا در شرق سوريه که در چارچوب به اصطلاح گروه هاي مسلح «ميانه رو» مورد حمايت آمريکا قرار دارند، اعلام کرده بود، در تدارک براي عمليات نظامي جهت بيرون راندن داعش از شهر مرزي «البو کمال» در آينده نزديک است.
اين گفته به اين معناست که آمريکايي ها در شرق سوريه ‌تنها در پي حفظ التنف نيستند، بلکه قصد دارند، ديگر گذرگاه مرزي سوريه يعني البو کمال را نيز به تصرف خود درآورند. بالطبع تحقق اين امر، محور مقاومت را از منظر جغرافيايي به دو نيم تقسيم خواهد کرد.
آمريکا در بيابان هاي سوريه و عراق دنبال چيست
سيزدهم ماه مارس سال جاري ميلادي برخي از پايگاه هاي خبري عراق خبري درج کردند که ابتدا از سوي شماري از مقامات مسئول عراقي تکذيب و سپس از روي صفحات اين منابع خبري حذف شد، در حالي که مدتي بعد صحت و درستي اين خبر به اثبات رسيد.

در اين خبر سرگرد «ناظم الجغيفي»، مسئول دايره اطلاعات و امنيت تيپ «الصمود» ارتش عراق در مصاحبه با پايگاه خبري «الاعظميه نيوز» افشا کرد: «طي روزهاي اخير 2 هزار نظامي آمريکايي وارد پايگاه نظامي عين الاسد، در غرب شهر «رمادي»، مرکز استان «الانبار» عراق شده اند.
به گفته اين منبع آگاه ميداني عراقي، ماموريت اين نيروها پشتيباني ارتش و نيروهاي مسلح عراق در عمليات آزادسازي مناطق وراوه و القائم، در غرب استان الأنبار تا مرزهاي مشترک عراق و سوريه از سيطره داعش مي باشد.
همان گونه که گفته شد، اين خبر اگرچه در ابتدا تکذيب شد، اما بعد از مدتي که چانه زني ها و اعمال فشارهاي واشنگتن بر بغداد جهت موافقت با مشارکت نظاميان آمريکايي در نبردهاي آزادسازي موصل به نتيجه رسيد، حقيقت وجود اين نظاميان آمريکايي در پايگاه عين الاسد آشکار شد تا به اين ترتيب، پايگاه نظامي «عين الأسد» يا «القادسية» به مهمترين پايگاه نظامي آمريکا در عراق تبديل شود.







پايگاه نظامي عين الاسد
درباره اهميت اين پايگاه بايد گفت، عين الاسد پيش از تجاوز نظامي آمريکا در سال 2003 ميلادي به عراق و براندازي رژيم بعث در اين کشور، مقر فرماندهي لشکر هفتم پياده نظام ارتش عراق و يکي از پايگاه هوايي نيروي هوايي اين کشور و انبار تسليحات نظامي ارتش در غرب عراق شمرده مي شد که در 108 کيلومتري غرب شهر الرمادي واقع شده است.
پس از اشغال نظامي عراق پايگاه عين الاسد به عنوان بزرگترين پايگاه هوايي و دومين پايگاه نظامي عراق به کانون استقرار نيروهاي پياده نظام نيروي دريايي آمريکا تبديل شد و حتي پس از خروج نظاميان آمريکايي از عراق در سال 2011 ميلادي آمريکا حضور نظامي خود را در اين پايگاه حفظ کرد.
در گير و دار اصرار رسانه هاي عراقي بر صحت خبر استقرار 2 هزار نظامي آمريکايي در پايگاه عين الاسد و انکار دولت عراق، خبري ديگري منتشر شد که از اعمال فشارهاي جديد آمريکا بر دولت عراق جهت موافقت با حضور نظامي دائمي اين کشور در عراق پس از آزادسازي موصل و توافق واشنگتن و بغداد در اين باره سخن و مجدد تکذيب دولت عراق سخن مي گفتند، وزارت دفاع آمريکا موسوم به «پنتاگون» از قصد اين کشور براي تبديل پايگاه هوايي «سعد» به پايگاه دائمي نظامي آمريکا در عراق خبر داد.
پايگاه «سعد» نيز همانند پايگاه نظامي عين الاسد، در استان الانبار در غرب عراق قرار داشت، پايگاهي که طي سال هاي 1988 تا 1990 ميلادي با هدف مقابله با تجاوزات نظامي احتمالي اسرائيل به عراق و منطقه احداث شد و دليل در اختيار داشتن تجهيزات به روز، به همراه پايگاه نظامي «البغدادي» نگراني بسياري براي رژيم صهيونيستي طي دهه نود ايجاد کرده بود، به ويژه آنکه اين پايگاه طي جنگ 1991 ميلادي خليج فارس و حمله نظامي به عراق، از جمله پايگاه هايي بود که به دليل مجهز بودن به موشک هاي زمين به زمين مهمترين کانون عملياتي عليه نيروهاي آمريکايي و متحدانش به عراق بود.




پايگاه نظامي السعد
براساس اطلاعات وارده ديگر پايگاه هاي نظامي مورد نظر آمريکايي ها براي اثبات حضور نظامي خود در عراق شامل پايگاه هوايي «بلد» در شمال شرقي بغداد، پايگاه هوايي «اربيل» در منطقه کردستان عراق، پايگاه هوايي «القياره» در جنوب موصل و يکي از دو پايگاه هوايي «الشعيبة» يا «الناصرية» در جنوب عراق خواهد بود.
آنچه در اين بين حائز اهميت است، اظهارات افسران عراقي مستقر در پايگاه هاي فوق الذکر است، به عنوان مثال افسران پايگاه نظامي عين الاسد در غرب استان الانبار افشا کردند، آمريکايي هاي حاضر در اين پايگاه از ماه ها قبل اقدام به جداسازي بخش جنوب شرقي اين پايگاه از بخش هاي ديگر آن و ساخت و سازهاي جديد در آن از جمله احداث باند جديد پرواز در اين قسمت از پايگاه کرده اند.
اما نکته مهم تر آن است که آمريکايي ها به شدت نه تنها از ورود، بلکه از نزديک شدن نظاميان عراقي به اين بخش از پايگاه جلوگيري مي کنند، علاوه بر اينکه هيچ کس از ماهيت فعاليت هاي آنها اطلاع ندارد و هر روز اين بخش شاهد پروازهاي نظامي متعدد با هدف هاي نامعلوم است، به ويژه آنکه نقطه مقابل اين پايگاه در خاک سوريه پايگاه نظامي آمريکايي «الربيعه» قرار دارد که تاکيد مي کند، آمريکايي ها نقشه هايي بزرگ تر و فراتر از چارچوب هاي درون مرزي در عراق و سوريه دارند.
مشابه چنين خبرهايي از پايگاه نظامي القياره در جنوب موصل نيز به گوش مي رسد، به گونه اي که مستشاران و مهندسان نظامي آمريکايي شبانه روز در حال کار در اين پايگاه هستند تا بناهاي آن را نوسازي و ترميم و تجهيزات آن را به روز کنند. در اينجا نيز به گفته افسران عراقي کسي از ماهيت عملکرد و فعاليت آمريکايي ها آگاه نيست، چون نيروهاي نظامي عراق به شدت از نزديک شدن به اين مناطق منع شده اند، اما سلاح ها و مهمات و تجهيزات نظامي موجود در اين پايگاه ها تاکيد مي کند، هدف آمريکايي ها از اين همه تدارکات نمي تواند، مبارزه با داعش باشد.

سناريوهاي آمريکا براي غرب و شرق سوريه
تحرکاتي که آمريکايي ها در شمال شرقي و شرق سوريه و به نقطه مقابل آن در غرب عراق آغاز کرده اند، چندين سناريو را پيش روي منطقه به طور عام و دو کشور سوريه و عراق به طور خاص مطرح مي کند.
يک: دير الزور کانون جديد خلافت داعش
براي آنکه تصوير روشن تري از طرح هاي جديد آمريکا در سوريه و عراق داشته باشيم، کافي است، به اين سوال پاسخ دهيم که آمريکا در مبارزه با داعش – آنگونه که ادعا مي کند – درصدد بيرون راندن اين گروه از کجا به کجاست؟ مگر نه آنکه داعش پس از پذيرش شکست هاي متوالي در موصل و از دست دادن مناطق نفوذ خود در استان نينوي راه رقه در سوريه را پيش گرفت؟ حال سوال اينجاست که با نزديک شدن گروه هاي مسلح موسوم به «نيروهاي سوريه دموکراتيک» مورد حمايت آمريکا به رقه و تصرف اين شهر داعش به کجا روي خواهد آورد؟
در اينجا به گزارش هايي اشاره مي کنيم که طي ماه هاي گذشته از سوي برخي خبرگزاري ها منتشر شده و از سناريو «دير الزور» به عنوان مرکز جديد خلافت داعش سخن مي گويند. پيش زمينه چنين امارتي نيز فراهم است، چون اين گروه همچنان نفوذ خود را در شرق سوريه از جمله دير الزور حفظ کرده و آمريکايي ها از هر گونه عمليات نظامي ارتش سوريه و نيروهاي متحدين براي در هم شکستن محاصره سه ساله شهر دير الزور توسط داعش و پيشروي در اين استان امتناع مي کنند.
دو: زايش کيان منطقه اي جديد
نگاهي به پراکندگي جغرافيايي حضور نظامي آمريکا در عراق و سوريه نشان مي دهد که بيابان‌ الانبار در غرب عراق و باديه شام در شرق سوريه مهمترين مناطق اين حضور نظامي بوده و دلايل و اسباب متعددي در انتخاب اين دو منطقه دخيل بوده اند، از جمله اينکه اين دو منطقه به حيث در برگرفتن ميدان‌ هاي نفتي و گازي مهمترين قطب ‌هاي اقتصادي عراق و سوريه هستند و همه مي دانيم، يکي از ابعاد جنگ در سوريه و عراق تسلط بر منابع انرژي است.
از سوي ديگر، بافت و ساختار جمعيتي غالب در اين مناطق عشيره‌اي - سنتي است، عقب ماندگي فرهنگي و اجتماعي، دوري از تغيير و تحولات عرصه بين الملل، تعصب و تحجر گرايي و مهم تر از همه عقب ماندگي اقتصادي که گسترش فقر، بيکاري و بي سوادي در اين مناطق را به دنبال داشته، زمينه هرگونه طغيان بر دولت مرکزي و بهره برداري از اين احساسات در اين مناطق را افزايش مي دهد.

بر اساس گزارش هاي رسمي اکثر قريب به اتفاق ساکنان مناطق غربي عراق و شرقي سوريه، سني مذهب هستند که به دليل داشتن مرزهاي مشترک با کشور عربستان سعودي و ارتباطات قبيله اي و عشيره اي با قبايل بيابانگرد عربستان، رگه‌ هايي از مکتب وهابيت از جمله افراط گرايي و تعصبات جاهلي در باورهاي اعتقادي آنها مشاهده مي شود تا بستر تاثير پذيري از فضاي خارج و نارضايتي از دولت مرکزي را در آنها افزايش دهد.
مهم تر از همه نفوذ گسترده داعش در اين مناطق بيش از مناطق ديگر سوريه و عراق بوده تا در کنار عوامل ديگر بسترساز براي نفوذ آمريکا در اين مناطق، دستاويز مبارزه با تروريسم و داعش بهانه خوبي براي توجيه حضور نظامي آمريکا در اين دو منطقه باشد.
بالطبع ادامه اين حضور که اتخاذ تدابير لازم و اقدام براي کم رنگ کردن حضور دولت مرکزي در اين مناطق همراه خواهد بود، در ابتدا زمينه اجراي نظام فدراليته و سپس جدايي اين مناطق و تشکيل موجوديت و کيان سياسي جديد در منطقه را فراهم خواهد کرد که اولين گام در راستاي تقسيم و تجزيه عراق و سوريه و ديگر کشورهاي منطقه خواهد بود.
سه: قطع ارتباط محور مقاومت
هدف ديگر حضور نظامي آمريکا در شرق سوريه و غرب عراق به ويژه براي دوره پسا داعش را مي توان در تلاش براي ايجاد کمربندي امنيتي بين سوريه وعراق ملاحظه کرد. مهمترين کارکرد اين کمربند قطع ارتباط باديه شام سوريه با بيابان الانبار عراق است. موفقيت در قطع ارتباط جغرافيايي اين دو منطقه به معناي جلوگيري از ارتباط جغرافيايي محور مقاومت و شکل گيري هلال شيعي از تهران تا جنوب لبنان با گذر از بغداد و دمشق است.
خلاصه سخن
نشريه آمريکايي «بلومبرگ» در جديدترين شماره خود وضعيت آمريکا در مرزهاي شرقي سوريه را چنين ارزيابي مي کند: به نظر مي رسد، پنتاگون به خوبي از شکست طرح ها و نقشه هايش در مقابل ارتش سوريه و نيروهاي الحشد الشعبي آگاه است و حضور نظامي آمريکا در کنار ارتش و نيروهاي مسلح عراق، آنها را از نزديکي به ارتش سوريه و شکل گيري اهداف مشترک در مبارزه با داعش در دو سوي مرزهاي کشورشان باز نمي دارد، لذا تاکيد مي کند، آنچه در مرزهاي مشترک سوريه و عراق جريان دارد، پيچيده تر و فراتر از يک نبرد است و از اين حيث سياست هاي دولت پيشين آمريکا در سوريه را مورد انتقاد قرار داده و خاطر نشان مي کند، مخالفت اوباما از ورود مستقيم به عرصه ميداني سوريه لطمات بزرگي به قدرت آمريکا در منطقه وارد کرده است.

در همان حال اين نشريه آمريکايي تاکيد مي کند، اشتباه است، اگر خطر واقعي در منطقه را داعش تصور کرد، بلکه خطر حقيقي در ايران و افزايش نفوذش در منطقه نهفته است. به اين شکل بلومبرگ راهبرد جديد آمريکا براي آينده منطقه را ترسيم مي کند که در «باز گذاشتن دست داعش و عدم پايان دادن به موجوديت آن در منطقه براي توجيه سياست هاي تجاوزکارانه واشنگتن و تل آويو با بي خطر جلوه دادن اين گروه و متمرکز کردن نگاه ها بر ايران به عنوان خطري واقعي و تهديد کننده امنيت منطقه» نمود پيدا مي کند.
به اين ترتيب، معادله آينده منطقه از رويارويي آمريکا و هم پيمانانش با داعش و گروه هاي تروريستي تکفيري مانند جبهه النصره، به رويارويي با ايران و هم پيمانانش در مرزهاي مشترک سوريه و عراق تغيير مي کند.
اما اين رويارويي آيا به جنگ مستقيم منتهي خواهد شد، شواهد امر تاکيد مي کند که روسيه با توجه به منافع و اهداف منطقه ايش که در تعارض با آمريکاست، همچنين عدم تمايل به از دست دادن نفوذ منطقه اي به دست آمده اش در سال هاي اخير هيچ گاه جانب ايران و متحدان منطقه اي تهران از جمله دمشق و بغداد را رها نخواهد کرد و هر آنچه در توان خواهد داشت، براي جلوگيري از وقوع رويارويي مستقيم نظامي بين ايران و آمريکا به کار خواهد برد، همان گونه که مانع تحرکات آمريکا در مرزهاي مشترک عراق و سوريه خواهد شد، بر اين اساس مسکو در مرحله آينده وظيفه اي دشوار و سنگين را بر دوش دارد.
از سوي ديگر، وقوف آمريکايي ها به تبعات و پيامدهاي جبران ناپذير ورود مسقيم به هرگونه رويارويي نظامي با ايران و متحدانش در منطقه که مي تواند،‌ دنيا را وارد جنگي خانمان برانداز کند، لذا تلاش خواهد کرد، اين شکست را به طرق ديگر و در عرصه ها و ابعاد ديگر جبران کند.
تا اينجا تمام داده ها نشان مي دهد، معادلات ميداني تماما به سود ايران و محور مقاومت خواهد بود، اما نبايد از سناريوهايي که آمريکايي ها براي گرفتن انتقام اين شکست آماده کرده اند و خطرناک ترين و محتمل ترين آنها جدا کردن جنوب سوريه که منطقه اي از جولان سوريه تا مرزهاي غربي عراق در چارچوب طرح ايجاد مناطق امن را دربر خواهد گرفت، غافل ماند.
به اين ترتيب، بايد مرحله آينده پيش روي منطقه و عراق و سوريه و محور مقاومت را مرحله تحولات بزرگ و ساختاري توصيف کرد که مي تواند، واقعيت هاي کنوني حاکم بر منطقه را تغيير دهد و آنچه مي تواند، اين تغيير و تحولات را به تهديدي خطرناک مبدل کند، همراه شدن وحشت تل آويو از به خطر افتادن امنيت اين رژيم با حماقت هاي دونالد ترامپ است.

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۵۷۰۸۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تقویت همکاری ایران و عراق برای مقابله با پدیده گرد و غبار

به گزارش گروه اقتصاد خبرگزاری علم و فناوری آنا از وزارت جهاد کشاورزی، عباسعلی نوبخت که در راس هیئتی عازم عراق شده در دیدار با استانداران استان‌های کربلای معلی و نجف اشرف درباره مقابله با پدیده بیابان‌زایی و جلوگیری از تولید گرد و غبار افزود: ایران در زمینه بیابان‌زدایی از دانش و تجربیات بالایی برخوردار است و این آمادگی را دارد تا تجربیات خود را در زمینه مقابله با این پدیده و تثبیت شن‌های روان با کشور دوست و همسایه به اشتراک بگذارد.

وی اظهارداشت: همچنین راهکار‌های مقابله با پدیده بیابان‌زایی و جلوگیری از تولید گرد و غبار در جهت تامین حقوق و منافع مشترک بین دو کشور ایران و عراق بررسی شد.

طرفین در این دیدار ضمن برشمردن چالش‌های زیست‌محیطی و شناسایی منشاء گرد و غبار، مقرر کردند بزودی راهکار‌های برون‌رفت و انجام اقدامات موثر و مشترک در یک بازه زمانی کوتاه اعلام شود.

براساس این گزارش، در حال حاضر منشا بسیاری از پدیده‌های گرد و غبار که کشور ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد به طور عمده از کشور‌های همجوار است و در این دیدار در خصوص تقویت همکاری دوجانبه برای مقابله با آلاینده‌های زیست‌محیطی در جهت تأمین حقوق و منافع مشترک تاکید شد.

انتهای پیام/