به نقل از «خبرآنلاین»

هم‌میهن، امضا کن... همه با همیم!

تاریخ انتشار: ۱۹ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۶۰۲۷۸۳

وبلاگ>محمدی، عباس - با اظهار هم‌دردی با بازماندگان حمله‌‌های مسلحانه‌ی 17 خرداد تهران؛ آشوبی که ناشی از جنگ‌افروزی‌های سرمایه‌سالارانِ زورمدار جهان و آزمندی‌های بی‌پایان و بی‌تدبیری‌های سران منطقه است، و بی‌ارتباط با تباهی زیست‌محیطی «میان‌رودان» هم نیست... .

بیش از ده سال است که کنشگران محیط زیست و میراث فرهنگی، سازمان‌های غیردولتی، و بسیاری از روزنامه‌نگاران ایران، در مورد اثر منفی سدها بر طبیعت و ساختار اجتماعی - اقتصادی کشور سخن می‌گویند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نتیجه‌ی این کوشش‌ها، تغییر نسبی دیدگاه مدیران کشور نسبت به موضوع مدیریت آب بوده که البته هنوز منتظر تغییر رفتار ریشه‌ای را در این زمینه هستیم.

در این سال‌ها، شماری از کنشگران محیط زیست، دیدارها و نشست‌هایی هم با سازمان‌های غیردولتی ترکیه، عراق، سوریه، و چند کشور اروپایی در سلیمانیه، دیاربکر، بابل، تهران، و... داشته‌اند. موضوع این نشست‌ها، بیش از هرچیز پروژه‌ی بزرگ سد سازی در شرق ترکیه بوده که نه‌تنها اثر منفی شدیدی بر ساختار اجتماعی و ترکیب قومی آن منطقه دارد، بلکه تا حدود دو هزار کیلومتر پایین‌تر یعنی در همه‌ی خاک کشورهای سوریه و عراق تا شط‌ العرب و خلیج فارس، و البته بر نیمه‌ی غربی ایران به شدت اثرگذار است. فعالیت سازمان‌های مردمی، سبب شده که سرمایه‌گذاران اروپایی پای خود را از حمایت مالی پرو‌ژ‌ه‌های سد سازی شرق ترکیه (موسوم به «گاپ»؛ GAP) بیرون بکشند. اما دولت ترکیه، بی‌اعتنا به خواست میلیون‌ها ساکن شرق و جنوب شرقی این کشور (که بیشتر، کُرد هستند) و بی‌توجه به این نکته که سد سازی‌هایش بر سرشاخه‌های دجله و فرات سبب کم‌آبی شدید سوریه و عراق، خشک شدن تالاب‌های منطقه، و درنتیجه موجب بی‌ثباتی و ناامنی منطقه‌ی تاریخ‌ساز میان‌رودان (بین‌النهرین) می‌شود، همچنان در کار تکمیل سدهای یادشده است.

دولتمردان ایران، بسیار دیر (که به هرحال بهتر از هرگز است) به فکر وارد شدن به حوزه‌ی «دیپلماسی آب» افتاده‌اند. به نظر می‌رسد که در دو سه سال گذشته، مسوولان سازمان حفاظت محیط زیست و وزارت خارجه‌ی ما تماس‌هایی با مقام‌های ترکیه‌ای و عراقی داشته و در مورد پدیده‌ی ریزگردها که به‌طور عمده ناشی از خشک شدن تالاب‌های جنوب عراق و جنوب غربی ایران است، گفتگو کرده‌اند. اینک قرار است که «کنفرانس بین المللی مقابله با گرد و غبار» از 12 تا 14 تیر با حضور مقام‌های سازمان ملل، چند سازمان بین‌المللی دیگر، و متخصصان ایرانی و غیر ایرانی در تهران برگزار شود.

کنشگران محیط زیست ایران، نامه‌ای تهیه کرده‌اند تا آن را به دبیرکل سازمان ملل ارایه دهند؛ در این نامه، با اشاره به برنامه‌های سد سازیِ غیرمسوولانه‌ی ترکیه، به دبیرکل یادآوری شده که کم شدن آب رودخانه‌های دجله و فرات عامل اصلی خشک شدن تالاب هورالعظیم و بروز پدیده‌ی ریزگرد‌های خفقان‌آور در منطقه بوده است. همچنین گفته شده که این سد سازی‌ها با «اعلامیه‌ی حقوق مردم بومی»(1) و «معاهده‌ی مبارزه با بیابان‌زایی» مغایرت دارد. با توجه به این موردها، از دبیرکل خواسته شده که به موضوع احیای هورالعظیم بپردازد و ترتیبی دهد تا آب کافی از سد آتاتورک (که بر فرات ساخته شده) به پایین‌دست جاری شود و از ادامه‌ی ساخت سد ایلیسو (بر دجله) جلوگیری شود تا مردم منطقه بتوانند نفسی بکشند.

توجه داشته باشیم که از میان سه عنصر پایه‌ای و خداداد حیات که حق همه‌ی زیستمندان است، یعنی هوا، آب، و خاک، تنها هوا است که هنوز به نکبتِ مالکیت سرمایه‌دارانه آلوده نشده و در دسترس همگان قرار دارد. اما به نظر می‌رسد که فناوری‌ِ متکی بر پول در کژراهه‌ای که می‌رود، به جایی رسیده که می‌تواند این عنصر را هم در اختیار بگیرد و اکثریت را به نفع اقلیتی کوچک، از حق برخورداری از هوای کافی و سالم محروم سازد.

دوستداران آب و خاکِ ایران را به امضای درخواست یادشده، فرامی‌خوانیم؛ برای این کار لطفاً روی پیوند زیر کلیک کنید و آن را با دیگران به اشتراک بگذارید:

http://www.change.org/p/mr-ant%C3%B3nio-guterres-secretary-general-of-the-united-nations-safeguarding-hoor-al-azim-lagoon

پی‌نوشت

1) به‌ویژه توجه کنید به ماده‌های زیر از این اعلامیه:

ماده‌ی 25؛ مردمان بومی حق دارند رابطه‌ی معنوی متمايز خود را با زمين‌ها، سرزمين‌ها، آب‌ها و سواحل درياها و ساير منابع که به طور سنتی در مالكيت آنان بوده يا به عبارت ديگر تصرف شده و مورد استفاده قرار گرفته، حفظ و تقويت کنند و به مسووليت‌های خود در اين زمينه نسبت به نسل‌های آينده عمل کنند.

ماده‌ی 26؛ 1ــ مردمان بومی نسبت به زمين‌ها، سرزمين‌ها و منابعي که به طور سنتی در مالكيت آنان بوده، تصرف کرده يا به گونه‌ی ديگر از آن‌ها استفاده کرده يا به دست آورده‌اند، حق دارند. 2- مردمان بومی حق تملك، استفاده، بهره‌برداری و کنترل زمين‌ها، سرزمين‌ها و منابعی را دارند که به دليل مالكيت سنتی يا ساير شيوه های تصرف يا کاربرد سنتی در اختيار دارند و یا به گونه‌ای ديگر به دست آورده‌اند. 3- کشورها بايد اين زمين‌ها، سرزمين‌ها و منابع را از نظر حقوقی شناسایی و محافظت کنند. اين گونه شناسايی بايد با احترام لازم به عادات، سنت‌ها و نظام‌های مردمان بومی مربوطه در زمينه تصرف سنتی زمين، انجام شود.

منبع: خبرآنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۶۰۲۷۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تنها راه امنیت در منطقه، پایان دادن به فعالیت‌های صهیونیست هاست

به گزارش خبرگزاری صداوسیما، امیر سعید ایروانی سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل متحد روز پنجشنبه به وقت محلی در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد پیرامون: «وضعیت خاورمیانه: (سوریه)» گفت: وضعیت انسانی در سوریه همچنان وخیم است. مردم سوریه از چالش‌های اقتصادی عمیقی رنج می‌برند. بر اساس آخرین گزارش سازمان ملل متحد، ۱۶.۷ میلیون نفر، یعنی نزدیک به ۷۰ درصد جمعیت سوریه، به کمک‌های بشردوستانه فوری نیاز دارند. سطح بودجه فعلی تخصیص‌یافته برای رسیدگی به بحران انسانی در سوریه نگران‌کننده است.
دیپلمات ارشد جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل تصریح کرد: گزارش سازمان ملل تاکید می‌کند که برای اجرای کامل طرح واکنش بشردوستانه سوریه در مجموع ۴.۰۷ میلیارد دلار نیاز است. این مبلغ جهت برآورده‌سازی نیاز‌های فوری ۱۰.۸ میلیون فرد آسیب‌پذیر از میان این ۱۶.۷ میلیون نفر، مورد نیاز است.
وی گفت: ارائه کمک‌های فوری بسیار مهم است، با این حال، این یک راه حل پایدار در دراز مدت نیست. تلاش‌ها باید بر بازسازی زیرساخت‌های حیاتی، ایجاد شرایط برای بازگشت امن پناهندگان و آوارگان داخلی و پیشبرد روند سیاسی متمرکز شود.
ایروانی تاکید کرد: متأسفانه ایالات متحده و متحدانش تصمیم گرفته‌اند چشمان خود را بر وضعیت انسانی ببندند و به برنامه سیاسی خود در سوریه ادامه دهند. آنها از تحریم‌ها به‌عنوان ابزاری برای دستیابی به اهدافی استفاده می‌کنند که از طریق مجاری نظامی یا دیپلماتیک نتوانسته‌اند به آن دست یابند.
سفیر ایران در سازمان ملل ادامه داد: همچنین، آنها تلاش‌های مذبوحانه‌ای مانند سیاسی کردن کمک‌های بشردوستانه و ممانعت از بازگشت آوارگان انجام دادند. چنین اقدامات غیرقانونی تنها می‌تواند به طولانی‌تر شدن بحران و تشدید رنجی که مردم سوریه متحمل شده‌اند کمک کند.
نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد افزود: جمهوری اسلامی ایران خواستار لغو فوری تحریم‌های یکجانبه است. تداوم چنین اقدامات غیرانسانی حقوق اولیه بشری مردم سوریه را نقض می‌کند، کل جمعیت سوریه را مجازات می‌کند و وضعیت اسفبار آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه را تشدید می‌کند.
ایروانی ادامه داد: جمهوری اسلامی ایران از دولت سوریه به دلیل همکاری با سازمان ملل متحد و سایر نهاد‌های بین‌المللی، که تسهیلات ضروری برای امدادرسانی و کمک به مناطق آسیب‌دیده از بحران را فراهم می‌کند، قدردانی می‌کند. هر مکانیسم کمکی باید با هماهنگی نزدیک با دولت سوریه اجرا شود و نهایت احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی سوریه را تضمین کند.

دیپلمات ارشد جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل گفت: جمهوری اسلامی ایران بار دیگر حملات تروریستی بزدلانه رژیم اسرائیل در ۱ آوریل ۲۰۲۴ علیه اماکن دیپلماتیک ما در دمشق را به شدت محکوم می‌کند.

ایروانی افزود: رژیم اسرائیل مرتکب نقض آشکار منشور ملل متحد، به‌ویژه ماده ۲ (۴) منشور سازمان ملل متحد، قوانین بین‌المللی، حاکمیت، استقلال و تمامیت ارضی جمهوری عربی سوریه شد. این نقض فاحش نیز نقض مصونیت نمایندگان و اماکن دیپلماتیک و کنسولی بود. ما همچنین اقدامات تجاوزکارانه رژیم تروریستی اسرائیل علیه حاکمیت و تمامیت ارضی جمهوری عربی سوریه را که با مصونیت کامل و بدون هیچ واکنشی از سوی شورای امنیت ادامه دارد، به شدت محکوم می‌کنیم.

وی گفت: جمهوری اسلامی ایران متعهد به حل این بحران از طریق راه حل سیاسی است. ایران به حمایت از یک فرآیند سیاسی که به‌صورت واقعی تحت رهبری و مالکیت سوریه و با تسهیل سازمان ملل، و همچنین کمک به مردم و دولت سوریه برای بازگرداندن وحدت و تمامیت ارضی کشورشان، قرار دارد ادامه خواهد داد.

ایروانی تاکید کرد: ما به حمایت خود از تلاش‌های آقای پدرسون، فرستاده ویژه، برای از سرگیری جلسات کمیته قانون اساسی به عنوان مکانیزمی مؤثر برای پیشبرد روند سیاسی ادامه می‌دهیم.

سفیر ایران در سازمان ملل اضافه کرد: احیای تمامیت ارضی سوریه مستلزم تلاش‌های بی‌وقفه برای مبارزه مداوم با تمامی گروه‌های تروریستی است. در این زمینه، جمهوری اسلامی ایران به‌طور کامل از دولت سوریه در تلاش‌های ضد تروریسم حمایت و کمک می‌کند.

وی تاکید کرد: با این حال، ضروری است که حفاظت از غیرنظامیان در طول تلاش‌های ضد تروریسم مورد توجه ویژه قرار گیرد.

ایروانی تصریح کرد: جمهوری اسلامی ایران بار دیگر درخواست خود را برای خروج فوری تمامی نیرو‌های نظامی آمریکا از سوریه که بخش‌هایی از خاک این کشور را اشغال کرده‌اند، تکرار می‌کند. ادامه حضور غیرقانونی نیرو‌های آمریکایی در سوریه نه تنها حاکمیت و خاک سوریه را نقض می‌کند، بلکه منشأ اصلی بی‌ثباتی وناامنی در این کشور است و تنها فضا را برای گروه‌های تروریستی فراهم می‌کند تا موقعیت خود را مستحکم نموده و جنایات بیشتری مرتکب شوند.

نماینده دائم ایران در سازمان ملل اضافه کرد: همراه با شرکای خود در فرایند آستانه، جمهوری اسلامی ایران متعهد به کار در جهت عادی‌سازی شرایط به صورت طولانی‌مدت و پایدار در داخل و اطراف سوریه است. همچنین بسیار مهم است که تمام تلاش ممکن را برای تسهیل بازگشت امن و شرافتمندانه آوارگان سوری به وطن خود و رفع نیاز‌های بشردوستانه آنها انجام دهیم.

سفیر ایران در سازمان ملل تاکید کرد: در پایان، تنها راه عملی برای بازگرداندن صلح و امنیت به منطقه این است که شورای امنیت رژیم سرکش اسرائیل را مجبور کند تا فوراً جنگ و نسل‌کشی در غزه را متوقف نموده، آتش‌بس فوری و دائمی برقرار کند و به فعالیت‌های بی‌ثبات کننده‌اش در منطقه پایان دهد.