آیا میدانید داغ‌ترین سیاره کدام است؟

دانشمندان تا به امروز سیاره‌های فراخورشیدی مختلفی کشف کرده‌اند؛ اما تازه‌ترین سیاره کشف‌شده، بسیار عجیب است. آفتاب‌‌نیوز : دانشمندان اعلام کرده‌اند که به‌تازگی موفق‌ شده‌اند یکی از عجیب‌ترین سیاره‌های فراخورشیدی را در عالم شناخته‌شده، کشف کنند. این سیاره، یک غول گازی است که به ستاره مادر خود بسیار نزدیک است و هر ۱.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

۵ روز، مدار خود به دور این ستاره را تکمیل می‌کند؛ همچنین گفته شده که سطح این سیاره، از بسیاری از ستاره‌ها داغ‌تر است.
این سیاره به دور ستاره‌ای به نام KELT-9 گردش می‌کند. KELT-9 که با نام HD 195689 نیز شناخته می‌شود، یک ستاره نوع A از رشته اصلی نمودار هرتزاشپرونگ-راسل است که در فاصله‌ی ۶۵۰ سال نوری از زمین قرار گرفته و از خورشید بزرگ‌تر است. این برای نخستین بار است که ستاره‌شناسان سیاره‌ای کشف می‌کنند که به چنین ستاره‌ای نزدیک است و مشابه آن را تا پیش از این مشاهده نکرده‌اند.
این سیاره‌ی فراخورشیدی، KELT-9b نام دارد و دمای سطح آن به هنگام روز به ۴۶۰۰ درجه کلوین (۴۳۲۶ درجه سلسیوس) می‌رسد. برای مقایسه، باید بدانید که دمای سطح خورشید ۵۸۰۰ درجه کلوین (۵۵۲۶ درجه سلسیوس) است و دمای سطح عطارد به‌عنوان نزدیک‌ترین سیاره به خورشید، تنها ۷۰۰ درجه کلوین (۴۲۶ درجه سلسیوس) است.
دلیل این گرمای دیوانه کننده در سطح سیاره KELT-9b، نزدیکی بیش از حد به ستاره مادر است. البته ستاره‌ای که این سیاره به دور آن گردش می‌کند، جزو داغ‌ترین ستاره‌هایی است که ما می‌شناسیم و دمای سطح آن حدود ۱۰۱۷۰ درجه کلوین (۹۸۹۶ درجه سلسیوس) است.
جونتی هورنِر، ستاره‌شناسی از دانشگاه کوئینزلند جنوبی استرالیا، در مورد این کشف می‌گوید:
بر هیچ‌کس پوشیده نیست که سطح این سیاره، تحت تأثیر ستاره‌ی مادر است؛ زیرا این ستاره، بسیار درخشان‌تر و داغ‌تر از خورشید است. همچنین نزدیکی بیش از حد سیاره‌ی KELT-9b به ستاره‌ی مادر، باعث می‌شود این سیاره به داغ‌ترین سیاره‌ای تبدیل شود که بشر توانسته است کشف کند. دمای سطح آن به طرز خارق‌العاده‌ای بالا است و به بیش از هزار درجه سلسیوس می‌رسد.
KELT-9b‌ به‌عنوان یک غول گازی، حدود ۲.۸ برابر پرجرم‌تر از سیاره‌ی مشتری است؛ اما به دلیل این‌که اتمسفر سیاره شدیداً تحت تأثیر ستاره‌ی مادر است، تنها نیمی از چگالی مشتری را دارد. اسکات گائودی، ستاره‌شناسی از دانشگاه ایالتی اوهایو و همچنین یکی از پژوهشگرانی که در کشف این سیاره نقش داشته، در یک بیانیه‌ی رسمی این‌چنین گفته است:
هر تعریفی که بر پایه‌ی جرم باشد، می‌تواند این سیاره را توصیف کند؛ اما اتمسفر این سیاره به دلیل دمای بسیار بالای سطح آن در طول روز، غیرمعمول است و ما تا به امروز نظیر آن را مشاهده نکرده‌ایم.
در واقع به نظر می‌رسد که این سیاره از گرمای شدید رنج می‌برد و ستاره‌شناسان از این‌که این سیاره توانسته است در این شرایط سخت همچنان وجود داشته باشد، تعجب می‌کنند.
آلن دافی، ستاره‌شناسی از دانشگاه سوینبرن، در مصاحبه‌ای که با وب‌سایت ScienceAlert داشته، این‌چنین گفته است:
من واقعاً از این‌که چنین سیاره‌ای را مشاهده می‌کنم شگفت‌زده هستم. وقتی که یک ستاره‌ی پرجرم، بسیار درخشان و داغ وجود دارد، قدرت تابش آن بسیار بالا خواهد بود و سعی می‌کند هر ماده‌ای را که در اطراف ستاره قرار دارد، دور سازد. در واقع در اطراف این ستاره غبار و گاز زیادی وجود نداشته است که بتواند چنین سیاره‌هایی را تشکیل دهد.
شرایط بسیار سختی که در اطراف ستاره‌ی KELT-9 وجود دارد، باعث کوتاه شدن زندگی سیاره‌هایی می‌شود که در اطراف ستاره گردش می‌کنند. گروهی که سیاره‌ی KELT-9b را کشف کرده‌اند، تخمین زده‌اند که سیاره‌ی مذکور در هر ثانیه چیزی در حدود ۱۰ میلیون کیلوگرم از جرم خود را از دست می‌دهد و به احتمال زیاد، این گرمای بالا، ردپای درخشانی همچون دنباله‌دارها در قسمت پشتی این سیاره تشکیل داده است. این یعنی به احتمال زیاد، سیاره‌ مدت زیادی زنده نمی‌ماند و شاید به‌زودی کاملاً از بین برود و تنها یک هسته‌ی سنگی جامد از آن باقی بماند (البته ما هنوز نمی‌دانیم که سیاره‌های مشابه KELT-9b هسته‌ی سنگی جامد دارند یا خیر).
کشف این سیاره در واقع توسط یک گروه بین‌المللی از پژوهشگران و ستاره‌شناسان آماتور صورت گرفته است و جهشی بزرگ به شمار می‌رود. جونتی هورنِر در این خصوص می‌گوید:
این کشف، به گسترش مرز آنچه ما می‌توانیم به کمک فناوری به دست آوریم و آنچه ما می‌دانیم در آسمان است، منجر می‌شود. این کشف به دلایل بسیار بسیار زیادی شگفت‌انگیز و مهم است.
دانشمندان معمولاً به دنبال کشف سیاره‌های فراخورشیدی خاصی هستند که به دور ستاره‌های کم‌نور و کوچک مشابه خورشید، گردش می‌کنند؛ زیرا این سیاره‌ها ساده‌تر کشف می‌شوند و احتمال شکل‌گیری حیات روی آن‌ها وجود دارد و به همین دلیل مهم هستند؛ اما کشف سیاره‌ی جهنمی KELT-9b باعث شد ما به این موضوع پی ببریم که چه چیزهای خارق‌العاده‌ای در آسمان وجود دارند و همچنین باعث افزایش درک ما از چگونگی تولد و مرگ سیاره‌ها خواهد شد. آلن دافی در این خصوص گفت:
این کشف ما را به غیرممکن‌ها امیدوار کرد. ما تا پیش از این تصور نمی‌کردیم سیاره‌ای در اطراف یک چنین ستاره‌هایی وجود داشته باشد؛ اما اکنون می‌توانیم به ستاره‌هایی که بسیار بزرگ‌تر، درخشان‌تر و داغ‌تر هستند نیز نگاهی بیندازیم؛ زیرا ممکن است که در اطراف آن‌ها هم سیاره‌های شگفت‌انگیزی وجود داشته باشند.
اکنون که این کشف مهم صورت گرفته است، پژوهشگران امیدوار هستند که بتوانند به‌زودی به کمک دیگر تلسکوپ‌ها، مانند تلسکوپ فوق‌العاده قدرتمند جیمز وب ناسا که سال آینده به فضا پرتاب می‌شود، سیاره‌ KELT-9b را با دقت بالاتری مشاهده کنند.
منبع: زومیت

منبع: آفتاب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۶۸۴۶۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف پاسخ جدیدی برای معمای دیرین یک سیاره جهنمی!

پژوهش جدید «دانشگاه کلرادو بولدر» نشان می‌دهد که سیاره زهره سریع‌تر از آنچه قبلا تصور می‌شد، آب را از دست می‌دهد و این می‌تواند اطلاعاتی را درباره زیست‌پذیری اولیه سیاره ارائه کند.

به گزارش ایسنا، امروز جو سیاره زهره به گرمی یک فر و خشک‌تر از خشک‌ترین بیابان روی زمین است اما سیاره همسایه ما همیشه این طور نبود.

به نقل از کانورسیشن، میلیاردها سال پیش، زهره به اندازه زمین امروز آب داشت. اگر آن آب موجود در آن زمانی مایع بوده باشد، زهره احتمالا زمانی قابل سکونت بوده است.

با گذشت زمان، تقریبا همه ذخایر آب سیاره زهره از بین رفته است. فهمیدن این که زهره چگونه، چه زمانی و چرا ذخایر آب را از دست داد، به دانشمندان سیاره‌شناسی کمک می‌کند تا بفهمند چه چیزی یک سیاره را قابل سکونت می‌کند یا چه چیزی می‌تواند یک سیاره قابل سکونت را به یک سیاره غیرقابل سکونت تبدیل سازد.

دانشمندان نظریه‌هایی دارند که توضیح می‌دهند چرا بیشتر ذخایر آب ناپدید شده‌اند اما میزان آب ناپدیدشده در واقع بیشتر از اندازه پیش‌بینی‌شده است.

پژوهشی که در «دانشگاه کلرادو بولدر»(CU Boulder) انجام شده، از کشف یک فرآیند جدید حذف آب خبر می‌دهد که در دهه‌های اخیر مورد توجه نبوده است اما می‌تواند معمای از دست دادن آب را توضیح دهد.

تعادل انرژی و از دست دادن زودهنگام آب

منظومه شمسی یک منطقه قابل سکونت دارد. این منطقه یک حلقه باریک به دور خورشید است که در آن سیارات می‌توانند آب مایع را روی سطح خود داشته باشند. زمین در وسط منطقه قابل سکونت، مریخ بیرون از آن در سمت خیلی سرد و زهره بیرون در سمت خیلی گرم قرار دارد. جای یک سیاره در این طیف قابل سکونت، به میزان انرژی دریافتی سیاره از خورشید و همچنین میزان انرژی ساطع‌شده از سیاره بستگی دارد.

نظریه چگونگی از دست رفتن ذخایر آب سیاره زهره با این تعادل انرژی مرتبط است. نور خورشید در زهره اولیه، آب موجود در جو آن را به هیدروژن و اکسیژن تجزیه کرد. هیدروژن اتمسفر یک سیاره را گرم می‌کند و عملکرد آن مانند داشتن پتوهای زیاد روی تخت در فصل تابستان است.

هنگامی که سیاره بیش از اندازه گرم می‌شود، پتو را دور می‌اندازد. هیدروژن در فرآیند موسوم به «فرار هیدرودینامیکی» به فضا می‌گریزد. این فرآیند یکی از عناصر کلیدی آب را از زهره حذف کرد. دقیقا مشخص نیست که این فرآیند چه زمانی رخ داده اما احتمالا در حدود یک میلیارد سال اول عمر زهره بوده است.

فرار هیدرودینامیکی پس از حذف بیشتر هیدروژن متوقف شد اما کمی هیدروژن باقی ماند. این فرآیند مانند بیرون ریختن آب موجود در بطری است که پس از آن هنوز چند قطره در بطری باقی می‌ماند. قطره‌های باقی‌مانده نمی‌توانند به همان روش فرار کنند، بلکه باید فرآیند دیگری در زهره وجود داشته باشد که به حذف هیدروژن ادامه دهد.

واکنش‌های کوچک و تفاوت‌های بزرگ

این پژوهش جدید نشان می‌دهد که یک واکنش شیمیایی نادیده‌گرفته‌شده در جو زهره می‌تواند به اندازه کافی هیدروژن فرار تولید کند تا شکاف بین ذخایر آب ازدست‌رفته و ذخایر آب مشاهده‌شده را ببندد.

نحوه عملکرد این واکنش شیمیایی در پژوهش دانشگاه کلرادو بولدر آمده است. در اتمسفر، مولکول‌های گازی ⁺ HCO که از یک اتم هیدروژن، کربن و اکسیژن تشکیل شده‌اند و دارای بار مثبت هستند، با الکترون‌های دارای بار منفی ترکیب می‌شوند.

هنگامی که ⁺ HCO و الکترون‌ها واکنش نشان می‌دهند، ⁺ HCO  به یک مولکول مونوکسید کربن خنثی، CO، و یک اتم هیدروژن تجزیه می‌شود. این فرآیند به اتم هیدروژن انرژی می‌دهد تا بتواند از سرعت سیاره فراتر رود و به فضا فرار کند. کل واکنش را نوترکیب تجزیه‌ای ⁺ HCO می‌نامند اما پژوهشگران آن را به اختصار DR نامیده‌اند.

آب منبع اصلی هیدروژن در زهره است. بنابراین، واکنش DR سیاره را خشک می‌کند. واکنش DR احتمالا در طول تاریخ زهره اتفاق افتاده است و این پژوهش نشان می‌دهد که احتمالا تا امروز هم ادامه دارد. این واکنش، میزان فرار هیدروژن را که قبلا توسط دانشمندان سیاره‌شناسی محاسبه شده بود، دو برابر می‌کند و درک آنها را درباره فرار کنونی هیدروژن در زهره تغییر می‌دهد.

درک شرایط سیاره زهره با داده‌ها و مدل‌های رایانه‌ای

پژوهشگران در این پروژه، برای مطالعه DR در زهره از مدل‌سازی رایانه‌ای و تحلیل داده‌ها استفاده کردند.

مدل‌سازی در واقع به عنوان پروژه مریخ آغاز شد. مریخ نیز قبلا آب داشت -هرچند کمتر از زهره- و بیشتر آن را از دست داد.

پژوهشگران برای درک فرار هیدروژن از مریخ، یک مدل محاسباتی را از جو مریخ ایجاد کردند که شیمی اتمسفر مریخ را شبیه‌سازی می‌کرد. مریخ و زهره به رغم اینکه سیاره‌های بسیار متفاوتی هستند، جو مشابهی دارند. بنابراین، پژوهشگران توانستند این مدل را برای سیاره زهره نیز استفاده کنند.

آنها دریافتند که واکنش DR مقدار زیادی هیدروژن فراری را در جو هر دو سیاره تولید می‌کند. این نتیجه با بررسی‌های انجام‌شده توسط ماهواره «ماموریت تکامل مواد فرار و جو مریخ» یا «ماون»(MAVEN) مطابقت دارد که به دور مریخ می‌چرخد.

جمع‌آوری داده‌ها در جو زهره برای پشتیبانی از مدل رایانه‌ای ارزشمند خواهد بود اما ماموریت‌های پیشین به مقصد زهره، ⁺ HCO را اندازه‌گیری نکرده‌اند؛ نه به این دلیل که وجود ندارد، بلکه به این دلیل که برای شناسایی آن طراحی نشده‌اند. با وجود این، آنها واکنش‌گرهایی را بررسی کردند که ⁺ HCO را در جو زهره تولید می‌کنند.

پژوهشگران با تحلیل بررسی‌های انجام‌شده توسط کاوشگر «پایونیر»(Pioneer) و با استفاده از دانش خود درباره شیمی سیاره نشان دادند که ⁺ HCO احتمالا در مقادیر مشابه مدل رایانه‌ای در اتمسفر وجود دارد.

جست‌وجوی آب

این پژوهش، بخشی از معمای چگونگی از دست رفتن ذخایر آب سیارات را حل کرده است که بر میزان قابل سکونت بودن یک سیاره تأثیر می‌گذارد. ما آموخته‌ایم که از دست دادن آب نه تنها در یک لحظه، بلکه به مرور زمان و به واسطه ترکیبی از روش‌ها رخ می‌دهد.

از دست دادن سریع‌تر هیدروژن از طریق واکنش DR به این معناست که به طور کلی زمان کمتری برای حذف آب باقی‌مانده در زهره لازم است. همچنین، این بدان معناست که اگر اقیانوس‌ها در زهره اولیه وجود داشتند، می‌توانستند برای مدت طولانی‌تری نسبت به آنچه دانشمندان تصور می‌کردند وجود داشته باشند. این امر، زمان بیشتری را برای ایجاد زندگی احتمالی فراهم می‌کند. نتایج پژوهش به این معنا نیست که اقیانوس‌ها یا حیات قطعا وجود داشته است. پاسخ دادن به این پرسش به علم بیشتری نیاز دارد.

نیاز به ماموریت‌ها و مشاهدات جدید درباره زهره احساس می‌شود. ماموریت‌های آینده زهره، برخی از بررسی‌های جوی را ارائه می‌کنند اما روی اتمسفر آن تمرکز نخواهند کرد. ماموریت آینده به مقصد زهره که مشابه ماموریت ماون در مریخ است، می‌تواند دانش همه را در مورد چگونگی شکل‌گیری و تکامل جو سیارات زمینی به مرور زمان به میزان زیادی گسترش دهد.

با پیشرفت‌های فناوری در دهه‌های اخیر و شکوفایی علاقه جدید به سیاره زهره، اکنون زمان بسیار خوبی است تا نگاه خود را به سمت سیاره خواهر زمین معطوف کنیم.

کانال عصر ایران در تلگرام