به نقل از «خبرآنلاین»

تشویق به مشارکت بالا در انتخابات؛ فرصت یا تهدید؟

تاریخ انتشار: ۲۷ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۶۹۳۴۱۷

بین الملل>دیپلماسی - خبرگزاری خبرآنلاین، طی نشستی با دو تن از کارشناسان برجسته، به بررسی اتفاقات و حواشی انتخابات ریاست جمهوری در اردیبهشت 96 پرداخت.

ابوالفضل خدایی: انتخابات ریاست جمهوری با همه فراز و فرودهایش به پایان رسید. اکنون که از فضای داغ و احساسی ایام تبلیغات انتخاباتی دور شده ایم فرصتی مناسب است تا برخی مسایل در پیرامون این انتخابات را بررسی کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از جمله اینکه آیا مدل برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در سایر کشورها مانند ایران است و اساس و مشروعیت آن بر پایه مشارکت بالا است. موضوع مشارکت سیاسی در انتخابات در ایران به امری حیاتی بدل شده است. مهمانان خبرآنلاین اقایان حسن بهشتی پور و نوذر شفیعی هریک دیدگاه های خاص خود را در این زمینه دارند و یکی با لزوم بالا بودن مشارکت در انتخابات موافق است و دیگری معتقد است تاکید بر لزوم مشارکت بالا چالش های بی پایانی را برای نظام جمهوری اسلامی به ارمغان می آورد. آنچه می خوانید دیدگاه ها و نظرات مختلف دو کارشناس برجسته حوزه بین الملل و سیاست خارجی در این زمینه است.

بحث را با یک شایعه خیلی قوی در انتخابات ریاست جمهوری آغاز می کنیم. برخی معتقد بودند کشور همسایه شمالی ما روسیه با توجه به سوابق اخیرش در مداخله در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و فرانسه تصمیم به مداخله در انتخابات ریاست جمهوری کشورمان را داشته است. شما با این ادعا موافقید؟

بهشتی‌پور:به عقیده من موضوع دخالت روسیه در انتخابات محلی از اعراب ندارد. حتی دخالت این کشور در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نیز در مرحله اتهام زنی بوده و هنوز اثبات نشده است. اما روس ها از مطرح شدن قدرت خود در انتخابات دیگران اگرچه در ظاهر تکذیب می کنند اما در واقع بخاطر نشان دادن قدرت تاثیرگذاری خود از آن نیز استقبال می کنند. همچنین باید نوع این دخالت نیز مشخص شود که آیا سایبری بوده یا بر مبنای پول صورت گرفته است. در قانون آمریکا هم زدو بندهای پنهانی مالی جرم محسوب می شود. برای مثال در این صورت روسیه می تواند ادعا کند که در ازای دریافت پول انتخابات را تحت تاثیر قرار داده و می تواند به طور علنی آن را مطرح و حتی به آن افتخار کند. پس باید ریشه های آن را ابتدا بررسی کرد و دید آیا این امکان وجود دارد که در آرای الکترال دست برد یا خیر. همچنین آیا اساسا اگر مداخله ای بوده تاثیری در نتایج انتخابات داشته است؟ در مثالی دیگر سفر مارین لوپن به روسیه و عکس گرفتن در کنار پوتین نمی تواند دلیلی بر دخالت روسیه در انتخابات باشد و این از جمله موضوعاتی است که در راستای شایعه پراکنی و بازی های رسانه ای انجام می پذیرد.

در ادامه دیدیم که لوپن در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه شکست خورد و پیش تر در وعده های انتخاباتی خود بحث کاهش اختلافات را با روسیه مطرح کرد و مدعی شد که می تواند گره این مشکلات را باز کند.
من به عنوان یک تحلیلگر هیچ مدرک و شواهدی را دال بر دخالت روسیه در انتخابات آمریکا یا دیگر کشورها را نمی بینم. در مورد ایران نیز این بحث مطرح می شد که روسیه طرفدار آقای احمدی نژادی است و طبق این ادعاها می گفتند که اولین سفر احمدی نژاد به روسیه است و یا اینکه در حاشیه یکی از از نشست ها پوتین با رئیس جمهور وقت ایران دیدار داشته است!

در همین راستا در کارهای رسانه ای یک موضوع مد نظر قرار می گیرد. برای مثال آقای محمد جواد لاریجانی در دوره ای که آقایان خاتمی و ناطق نوری نامزد انتخابات ریاست جمهوری بودند با "نیک براون" که یکی از سیاستمداران انگلیسی است ملاقاتی داشت و همین مساله باعث شد که یک سوژه انتخاباتی پدید آید و این دیدگاه در ذهن ها شکل گرفت که طرفین انقدر به پیروزی آقای ناطق نوری مطمئن بودند که جلوتر با مقام های انگلیسی نشست و برخواست کردند! مشابه همین مورد اخیرا قبل از انتخابات ریاست جمهوری نماینده پوتین یعنی نخست وزیر تاتارستان از قبل برنامه ریزی داشته تا به آستان قدس رضوی برود تا مذاکراتی درباره توریسم داشته باشد. اما در افکار این طور تلقی شد که روسیه درصدد برنامه ریزی بود تا در انتخابات ایران دخالت کند و در همین راستا با فضاسازی رسانه ای عنوان کردند که روسیه در حال آماده سازی و کارهای تبلیغاتی برای آقای رئیسی به منظور پیروزی در انتخابات است. به عقیده من عنوان کردن این مسایل تحقیر ملی محسوب می شود، زیرا این موضوع استنباط می شود که ایران همیشه باید به قدرت خارجی متکی باشد و این مساله در تعارض با شعارهای اصلی ما یعنی نه شرقی و غربی جمهوری اسلامی است. ما هر گونه سلطه گری کشورها را بر ایران رد کردیم و طبق قانون اساسی و بر مبنای اصل 152 آن را رد کرده ایم و این موضوع را به عنوان یکی از آرمان های اصلی انقلاب اسلامی پذیرفته ایم.

شفیعی:به عقیده من با سپری شدن ایام انتخابات و مشخص شدن نتیجه آن، پرداختن به این قبیل از مسایل به نفع مصالح ملی نخواهد بود. با این حال و در ازتباط با سوال شما باید گفت فرق است بین ابراز تمایل به پیروزی یک فرد یا یک جناح سیاسی تا دستکاری در انتخابات. به عنوان مثال بعضی در ایران تمایل به پیروزی هیلاری کلینتون داشت و بعضی تمایل به پیروزی ترامپ . هیچکدام از این ابراز تمایل ها به معنی تلاش برای دستکاری در انتخابات آمریکا نبود

البته رفتار روس ها نسبت به انتخابات آمریکا با نگاه ما به آن انتخابات متفاوت است. ظاهراً روس ها هم تمایل داشتند و هم در این راستا تلاش کردند که ترامپ موفق شود. در هر حال در عصر ارتباطات و اطلاعات، اتفاق هر امری امکان پذیر است ولی تا آن اتفاق اثبات نشود، شایعه محسوب می شود. از این منظر ممکن است روسیه تمایل داشته باشد که در ایران یک جناح خاص قدرت را در دست داشته باشد، زیرا این کشور منافع و مصالح ملی خود را در نظر می گیرد اما این به معنی دستکاری روس ها در انتخابات ایران نیست کما اینکه نتیجه انتخابات چیزی نبود که شاید روس ها تمایل داشتند. فرض کنیم که آن مقام روسی که با آقای رئیسی دیدار کرد نسبت به پیروزی وی ابراز علاقه می کرد ولی این بدان معنا نیست که انها قصد داشته اند انتخابات ایران را دستکاری کنند. به عنوان جمع بندی عرض کنم که بعید می دانم دخالتی در انتخابات صورت گرفته باشد لذا طرح این مباحث در سطح رسانه ای به زیان مصالح ملی است. به عقیده من در این جامعه ملتهب، بهترین کار ایجاد فضای آرامش به وسیله رسانه ها است.

متاسفانه از انتخابات ریاست جمهوری در سال 88 به این سو فضای رسانه ای کشور ما به شدت مسموم و بی اخلاق شده است که البته بازتابی از همین وضعیت در جامعه و نهادهای سیاسی ما است؟ آیا در کشورهای دیگر هم چنین وضعیتی حاکم است؟ آیا در کشورهای دیگر هم در زمان انتخابات رسانه ها و جریان های سیاسی حامی یک نامزد انتخابات تا جایی پیش می روند که نسبت به رقیب خود و منافع ملی هر گونه اظهار نظری را مطرح می کنند و آن را به مجاری رسانه ای منتقل می کنند؟ آیا الگویی از این موارد وجود داشته است؟

بهشتی‌پور: رسانه امروز با قرن بیستم متفاوت است و حتی در هر 5 سال رسانه ها جهشی را در تکنیک ها و برنامه های نرم افزاری و تجهیزات سخت افزاری خود تجربه می کنند. برای مثال اپلیکیشن هایی که موجود هستند می توانند مصداق این مورد باشند. اما باید دید که آیا همزمان با جهش در رسانه ها آیا افکار ما نیز دچار تغییر و جهش می شود یا خیر؟ آیا فرهنگ ما و فضای مطبوعات و رسانه ها نیز دچار جهش می شوند؟ ما در این راستا مانند لاک پشت حرکت می کنیم و رسانه با سرعت خرگوش حرکت می کند. البته من معتقدم که فضای همه رسانه ها آلوده و مسموم نیست و در این بین باید تفکیک قائل شد. البته رسانه های اندکی هم در ایران وجود دارند که منافع ملی را بر منافع جناحی ترجیح می دهند. بنابراین باید دقت کنیم که همه فعالین رسانه ای را خطاب قرار ندهیم. صرفنظر از این موضوع تعداد کثیری از احزاب و جناح ها وجود دارند که از این قاعده مستثنی بوده و تنها منافع جناحی برای آنها مهم به شمار می رود. ضمن آنکه در تعریف منافع ملی و مصادیق آن نیز با هم اختلاف دارند. اگر درصدد بررسی ریشه های این موضوع باشیم باید دلایل پدید آمدن این طیف از رسانه ها مورد بررسی قرار دهیم. یکی از آن دلایل آن این است که ما متناسب با فناوری روز دیجیتال، علم روزنامه نگاری و اطلاع رسانی پیشرفت نکرده ایم. مورد بعدی جای خالی احزاب در بدنه حکومت است که این احزاب به رسانه ها رجوع می کنند به طوریکه در عمل یک روزنامه نقش و کارکرد یک حزب یا جریان سازی فکری در جامعه را برعهده می گیرد.

همچنین گسترش شبکه های اجتماعی که به نظر من هم فرصت است و هم تهدید است در عمل وظیفه جریان سازی ها فکری و حزبی را در جامعه به عهده می گیرد. برای مثال وقتی شما می بینید که یک لیستی در انتخابات رای می آورد، پشتوانه ای حزبی دارد. اما پرسش اینجاست که چگونه یک کار حزبی بدون حضور آن حزب و بدون مرامنامه یا اساسنامه، افراد و تشکیلات شکل می گیرد؟ هر رسانه ای اعم از ملی و غیره که نتواند لیستی را معرفی کند، رسانه های اجتماعی وارد عمل می شوند و از آن حمایت می کنند. اگر این موارد در درون یک حزب و در قالب رقابت انجام می پذیرفت می توانست موثرتر باشد. کار رسانه حرفه ای به معنای پرداختن به منافع ملی به دور از جناح بندی است. بنده بسیار تاسف خوردم که در مناظره های انتخاباتی صحبتی از ارزش های انقلاب اسلامی نشد چرا که به نظر می رسد این موضوع بدست فراموشی سپرده شده باشد. در حال حاضر تفکر قالب این است که چه کسانی در خط اصول گرایی و چه کسانی در خط اصلاح طلبی هستند که این با گفتمان انقلاب در تعارض است؛ در حالیکه می توان اصول اولیه انقلاب اسلامی را مطرح کرده و به قاطعیت از آن سخن بگوییم و از دسته بندی های مختلف پرهیز کنیم که این کار جز متضرر شدن و آسیب به منافع ملی، ثمره ای ندارد.

شفیعی: آقای بهشتی پور به بررسی ابعاد رسانه ای این موضوع پرداختند. من در این باب به نکات دیگری اشاره می کنم. به نظر من در این رقابت ها تینک تنک ها و افرادی که به نامزدهای انتخاباتی مشاوره می دادند موثر بودند. بدین معنا که این گروه های فکری هستند که به نامزدها پیشنهاد می دهند که چگونه رفتار کنند. از دید این گروه ها در یک مناظره تلویزیونی، فرصت اینکه شما بخواهید از طریق بحث های علمی مخاطب را قانع کنید وجود ندارد. شخصی در این مناظرات برنده است که بتواند بیشتر سفسطه کند و با یک عبارت کلیدی ذهن مخاطب را نسبت به آن معطوف کند. بنابراین دیدیم که مناظرات بیش از اینکه بر مبنای ارائه برنامه باشد، به سمت یک سری از مباحث سطحی و تاثیرگذار آنی حرکت کرد. به اعتقاد من بعضی از نامزدهای انتخاباتی می توانستند وارد بحث های کارشناسی شوند و اتفاقاً تاثیر گذار باشند ، اما احساس می کردند که اگر وارد این موضوع شوند بازی را خواهند باخت. بنا بر این در شرایط حساس انتخابات نامزدها عمدتاً تحت تاثیر تیم های مشاوره ای عمل می کنند و کمتر فرصت مستقل فکر کردن پیدا می کنند.

یکی از موضوعاتی که در انتخابات ریاست جمهوری و سایر انتخابات های کشور ما مورد تاکید است لزوم مشارکت بالا است به طوریکه مشارکت بالا را با امنیت ملی گرده زده اند. برخی معتقدند همین موضوع دلیل اصلی این گونه منازعات رسانه ای و سیاسی بین رقبا است چرا که اگر چنین منازعات و مجادلات و مناظرات تند و بعضا به دور از اخلاق برگزار نشود مردم تهییج نشده و مشارکت در انتخابات بالا نمی رود. آیا در سایر کشورهای جهان که نظام ریاستی یا دموکراسی به هر نوع دارند مشارکت اینقدر اهمیت دارد؟

شفیعی: به صورت پایه ای این نکته را عنوان می کنم که ما نباید روی مشارکت حساسیت زیادی به خرج دهیم. باید در نظر داشت که در عین انتظار داشتن برای مشارکت بالا در انتخابات ممکن است این امر محقق نشود و مشارکتی در سطح پایین به وقوع بپیوندد و این می تواند آسیبی بزرگ تلقی شود. نکته دیگر این است که مردم در رأی دادن آزاد هستند. خیلی از کشورهایی که مدعی دموکراسی هستند در انتخابات مشارکت مردم گاهی به 50 درصد نیز نمی رسد. بنابراین، این عرف بود و کسی هم ادعا نکرده که مشارکت زیر 50درصد در آن کشور مشروعیت نظامی سیاسی را در ان کشور زیر سوال می برد. در نتیجه مشارکت در سطح بالا فوق العاده مفید بوده ولی اگر چنین نشد باید آن را به صورت یک مساله عادی جلوه داد و اینطور از آن استنباط کرد که مشارکت یک امر عادی است و همه در تصمیم گیری آزاد هستند. ممکن است اشخاصی در انتخابات شرکت نکنند که هم می تواند دلایل آن سیاسی و هم غیر سیاسی باشد. از این مسایل که بگذریم در انتخابات آمریکا و فرانسه شاهد بودیم که نامزدها علیه هم مسایلی را مطرح می کردند و با تحریک احساسات مردم سعی بر این داشتند تا در انتخابات پیروز شوند و این موضوع در ایران هم اتفاق افتاد. پس اگر ما این موارد را مبنا قرار دهیم، می توان آن را استفاده ابزاری از هیجانات مردم برای کشاندن آنها به صحنه انتخابات نامید. اما این موضوع را هم در نظر می گیریم که مشارکت بالا در انتخابات می تواند بعنوان بخشی از قدرت نرم یک کشور محسوب شود. در نشست ریاض دیدیم که همه حرف ها علیه ایران زده شد، ولی نتوانستند مدعی شوند که در ایران دموکراسی وجود ندارد. در داخل هم شاهد بودیم که برخی در این فضای احساسی و هیجانی از خطوط قرمز خارج شدند که این بر خلاف رویه تقویت نظام سیاسی کشور است.

بهشتی‌پور:من نقدی بر صحبت های آقای شفیعی دارم و آن این است که ساختار سیاسی در غرب با ایران متفاوت است، چرا که در کشورهای توسعه یافته نظام به صورت حزبی است و در این ساختار مردم به احزاب اعتماد می کنند و آن حزب از طرف مردمی که رای می دهند، تصمیم گرفته می گیرد که چه کسی نخست وزیر و یا رئیس جمهور شود. اما در جمهوری اسلامی ایران شرایط متقاوت است؛ از یک طرف نظام اتکا به مردم دارد و از طرفی دیگر اتکا به اسلام دارد و این ایدئولوژی به عنوان گفتمان اصلی در اوایل انقلاب اسلامی و در دوران امام راحل دنبال شد که هم جمهوریت و اسلامیت را در بر می گرفت.

بنابراین مشارکت بیشتر مردم در انتخابات باعث تقویت جمهوریت خواهد شد و در نتیجه از هر اقدامی که منجر به کاهش شرکت مردم در انتخابات شود بایستی اجتناب کرد. اگر یک روزی اکثریتی در انتخابات شرکت نکردند باید آن را یک هشدار جدی تلقی کرد. اینکه گفته می شود مشارکت پایین تاثیری ندارد از نظر من در ایران مورد قبول نیست، زیرا جمهوری اسلامی با اتکا به پشتوانه مردمی خود در رویدادهایی مانند انتخابات، راه پیمایی ها و غیره سرمایه گذاری می کند. طرف دیگر یعنی اسلامیت، بر این تاکید دارد که ما با ماکیاول که بر این عقیده بود که هدف وسیله را تعیین می کند تفاوت داریم و این این درست در مشی ما نیست که به هر وسیله ای برای جلب رای مردم متوسل شویم.

ولی سوال این است که این مشارکت بالا به چه قیمتی باید به دست بیاید؟

بهشتی‌پور: ببینید می توان با صراحت بیشتری صحبت کرد و من مثال عراق در دوره صدام و ترکمنستان در دوره صفر مراد نیازاف را عنوان می کنم که نزدیک به 98 یا 99 درصد مردم در انتخابات شرکت می کردند و تنها یک نامزد را بر می گزیدند. که از این نمونه ها می توان به کشورهای دیگر نیز اشاره کرد .عرض بنده این است که این موارد را نمی توان ملاک اصلی قرار داد و نمی توان صرفاً شرکت مردم در انتخابات را دستاورد تلقی کرد. ما در جمهوری اسلامی به این مورد افتخار می کنیم که نمی توان پیش بینی کرد که رئیس جمهور کیست. در همین انتخابات 96 پیش بینی بسیار مشکل بود و هیچکس نمی توانست بگوید صد در صد آقای روحانی دوباره انتخاب می شود. اگر کسانی هم بر این عقیده بودند که وی دوباره انتخاب می شود در این دوره با قاطعیت تمام نمی توانستند حرف از پیروزی آقای روحانی بزنند و در این زمینه شک داشتند. باید در نظر داشته باشیم که بعد از سال 84 نظریه تحریم انتخابات کم رنگ تر شد. چراکه حتی مخالفان نظام جمهوری اسلامی ایران نیز بعدا متوجه شدند که میان نامزدها تفاوت های اساسی وجود دارد. از سال 88 به بعد هم با همه تفاسیری که از تحریم انتخابات و قهر با صندوق مطرح شد، مردم تصمیم گرفتند که صندوق انتخابات را به عنوان داوری در جهت انتخاب شخصی برای به عهده گرفتن اکثریت رای مردم انتخاب کردند که این دستاورد بزرگی است و نباید آن را دست کم گرفت. بنابراین بی شک این یک اعتبار برای نظام جمهوری اسلامی ایران است که شرایطی را فراهم می کند که یک رقابت واقعی شکل بگیرد و از آن مهم تر اینکه از رای مردم امانت داری می شود.

شفیعی:من در ابتدا نکاتی را در پاسخ به اظهارات آقای بهشتی پور عرض می کنم. ببینید ممکن است که ما مثل کشورهای دیگر احزابی نداشته باشیم اما ما دو جریان اصول گرا و اصلاح طلب داریم. این دوره مردم به جریان اصلاح طلب و دوره قبل مردم به جریان اصول گرا رای دادند. در این راستا هرگاه که میزان مشارکت در انتخابات پایین بود، باید بپذیریم که مشروعیت نظام نیز پایین می آید. عرض بنده این است که این یک کارکرد ایدئولوژیک است که ما آن را "بر می سازیم" که برای آینده ایران و نظام سیاسی ما خطرناک است.

بهشتی‌پور: وقتی این نظام مردمی باشد چه خطری دارد؟

شفیعی: بنده این را عرض می کنم که اگر فرض کنیم مشارکت 40 درصدی در انتخابات صورت می گرفت، آیا جمعیت کثیری از مردم که بنا به هردلیلی مشارکت نکردند را ناراضی از نظام سیاسی قلمداد می کردیم؟اگر بر روی مشارکت سیاسی بالا تاکید کنیم و ان را نشانه مشروعیت نظام سیاسی قلمداد کنیم در آن صورت باید بپذیریم که اگر مشارکت بالا اتفاق نیفتاد پس مردم از نظام سیاسی ناراضی اند و نظام سیاسی فاقد مشروعیت است. آیا حاضرید چنین ریسکی را بپذیرید؟

بهشتی‌پور: شاید هم نخواستند به کاندیدای خاصی رای دهند!

شفیعی: من معتقدم که:
1- درست است که ما حزبی در کشور نداریم اما جریان ها همان کارکردهای حزبی را داراست و مردم نیز بر اساس آن جریان و تفکر رای می دهند.

2- معتقد هستم که ما نباید روی مشارکت بالا حساسیت خاصی داشته باشیم و مشارکت را امری عادی و دلخواه جلوه دهیم. وقتی مشارکت سیاسی را حساسیت می بخشیم و آن را به مشروعیت نظام سیاسی گره می زنیم درحقیقت ان را "امنیتی" می کنیم. من معتقدم به مشارکت سیاسی بعد امنیتی ندهیم . ما باید مشارکت سیاسی را "غیر امنیتی" کنیم. یعنی آن را از حوزه "سیاست عالی" به حوزه "سیاست عادی یا عمومی" تقلیل دهیم.

3- وقتی که چنین چیزی اتفاق افتاد، "سیاست ما" از حالت ایدئولوژیک خارج می شود و حالت عقلایی به خود می گیرد. اگر سرنوشت جناح ها یا افراد را به پای نظام سیاسی بگذاریم، کار اشتباهی خواهد بود. کما اینکه امروزه و با توجه به نتیجه انتخابات و قطبی قلمداد کردن آن ، در داخل و یا رسانه ای غربی مطرح می شود که کل نظام جمهوری اسلامی 15 یا 16 میلیون رای آورد! یعنی رای یک نفر یا یک جناح را به پای نظام می گذارند و رای فرد یا جناح دیگر را به معنی مخالفت با نظام قلمداد می کنند. بنابراین نباید سیاست ها را طوری برنامه ریزی کرد که چنین نتایجی از ان استنباط شود.

بهشتی‌پورآقای شفیعی ببینید شما بحث حمایت از نظام جمهوری اسلامی را بر مبنای مشارکت در انتخابات مطرح کردید. بنده از این نکته صرفنظر می کنم و مطلب دیگری را عنوان می کنم. برای مثال در نظر بگیریم که نظامی وجود دارد که یک فضای رقابتی را در انتخابات ایجاد می کند. این موضوع هم قابل قبول است که هر کسی نمی تواند در آن نامزد شود. مورد بعدی این است که پس از تایید صلاحیت و مشخص شدن نامزدهای اصلی نمی توان مشخص کرد که چه شخصی پیروز انتخابات خواهد بود. می توان پیش بینی کرد که احتمال برنده شدن یک نامزد از نامزد دیگری بیشتر است. اما اینکه بگوییم از قبل همه نقشه ای در سر داشتند که فلان نامزد در انتخابات پیروز شود. این نظر درست نیست و چند باره هم با توجه به نتایج بدست آمده به اثبات رسیده است.

نکته بنده این است که جمهوری اسلامی فضایی را برای آمدن مردم به پای صندوق های رای فراهم می کند. همچنین فضای را ایجاد می کند که در آن سلایق مختلف در آن کاندیدا می شوند. مورد آخر هم این است که فضایی را فراهم می کند که اگر فلان نامزد وارد عرصه شد، همان نامزد پیروز شود که به نظر من همه این موارد برای جمهوری اسلامی ایران افتخار محسوب می شود. البته بخش دیگری از مشکلات را نمی توان انکار کرد.به نظر من یکی از اشتباهاتی که شورای نگهبان انجام در دوره های قبل انجام داد رد صلاحیت آقای هاشمی رفسنجانی بود. شخصی که اینقدر برای نظام و انقلاب اسلامی زحمت کشید به یکباره کنار گذاشته شد و نتیجه آن هم مظلوم واقع شدن ایشان و محبوبیت بیشتر در نزد مردم بود. به نظر من رد صلاحیت آقای احمدی نژاد نیز نباید اتفاق می

منبع: خبرآنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۶۹۳۴۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سخنگوی شورای نگهبان: مفتخر به بهره‌گیری از مشارکت معلمان در نظارت بر انتخابات هستیم

سخنگوی شورای نگهبان گفت: شورای نگهبان مفتخر است که نظارت بر انتخابات را با بهره‌گیری از مشارکت مردم، خصوصا فرهنگیان به انجام می‌رساند.

به گزارش ایسنا، هادی طحان نظیف سخنگوی شورای نگهبان در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:

«شورای نگهبان مفتخر است که نظارت بر انتخابات را با بهره گیری از مشارکت اقشار مختلف مردم، خصوصا فرهنگیان عزیز به انجام می رساند.

ضمن تبریک روز معلم به تمام معلمان عزیز از معلمانی که در فرایند نظارت بر انتخابات، شورای نگهبان را یاری می‌کنند، قدردانی می‌کنم.»

روز گذشته نیز معلمان و فرهنگیان در دیدار با سخنگوی شورای نگهبان به بیان مهمترین مسائل و مشکلات در حوزه آموزش و پرورش پرداختند.

انتهای پیام