به نقل از «اقتصاد آنلاین»

عبدی : رویکرد وزارتخانه‌ها مهم‌تر از انتخاب وزراست

تاریخ انتشار: ۲۷ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۶۹۶۶۱۷

عباس عبدی، تحلیلگر و فعال سیاسی اصلاح‌طلب اعتقاد دارد مهم‌تر از انتخاب وزرا، مشخص شدن رویکرد وزارتخانه‌ها و کابینه است. از همین جهت است که می‌گوید: «آقای روحانی در درجه اول باید رویکردهایش را اعلام کند. پس از آن متناسب با رویکردها ببیند چه افرادی برای کابینه مناسب هستند یا نیستند.»

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از اعتماد ، این فعال سیاسی اصلاح‌طلب البته اعتقاد دارد افرادی که برای کابینه دوازدهم انتخاب می‌شوند «باید افرادی خلاق باشند که زیر بار رویه‌های نادرست جاافتاده نروند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از خودشان ایده و برنامه داشته باشند و به کارشان عشق بورزند تا تغییری ایجاد کنند. نه اینکه نام‌شان بالای سر وزارتخانه باشد و فقط در تاریخ ثبت شود که وزیر بوده‌اند.» عبدی تلویحا به روحانی توصیه می‌کند که اشتباه مرحوم مهندس بازرگان را در ترکیب دولت موقت تکرار نکند. برای این توصیه خود اینگونه دلیل می‌آورد: «بدون اینکه بخواهم تاکید کنم که چه کسی و از چه حزب و گروهی بیاید، این را تاکید می‌کنم که اگر سیاست مبتنی بر مشارکت عمومی نباشد، شکست می‌خورد. کسی نمی‌تواند این را بگوید که نیروهای سیاسی کنار بروند که ما می‌خواهیم کاری انجام دهیم. چنین ایده‌ای با سیاست دموکراتیک ارتباطی ندارد. همان اشتباهی می‌شود که مرحوم بازرگان در ابتدای انقلاب کرد. انقلاب که شد کابینه‌ای را روی کار آورد که برای کسانی که در انقلاب بودند، نامانوس، ناشناخته و بی‌ارتباط با نیروهای انقلاب بود. ولو اینکه این کابینه به لحاظ کارایی خوب هم باشد، (البته این فقط یک فرض است) به لحاظ مشارکت‌جویی ناکارآمد است و نتیجه این می‌شود که در نهایت چنین دولتی زمینگیر می‌شود. چنین دولتی امکان ندارد که بتواند کار خود را انجام دهد و جلو ببرد.»

بایدها و نبایدهای کابینه دولت دوازدهم از نگاه شما چیست؟

امروز بیشتر توجهات به اعضای کابینه است و اینکه چه کسی باشد یا نباشد. به نظر من این مساله به هیچ‌وجه مشکل دولت و جامعه ایران را حل نمی‌کند. مساله اصلی‌ای که دولت و آقای روحانی باید به آنها توجه کند، در درجه اول رویکردهایی است که باید در کابینه وجود داشته باشد؛ نه اینکه آقای الف باشد یا نباشد. تا این رویکردها مشخص نشود بهترین افراد هم نمی‌توانند اصلاحات اساسی در کشور انجام دهند. مشکل این نیست که چه کسی با این خودرو رانندگی کند. البته راننده خوب با راننده متوسط و بد متفاوت هست اما مساله اصلی این است که خودرو را باید تعمیر اساسی کرد. آقای روحانی در درجه اول باید رویکردهایش را اعلام کند. پس از آن متناسب با رویکردها ببیند چه افرادی برای کابینه مناسب هستند یا نیستند. در مرحله دوم تردیدی نیست که باید بخش عمده‌ای از نیروها نه تنها جوان باشند، بلکه باید جدید باشند. البته هر فرد جدیدی هم الزاما خوب نیست. باید افرادی خلاق باشند که زیر بار رویه‌های نادرست جاافتاده نروند. از خودشان ایده و برنامه داشته باشند و به کارشان عشق بورزند تا تغییری ایجاد کنند. نه اینکه نام‌شان بالای سر وزارتخانه باشد و فقط در تاریخ ثبت شود که وزیر بوده‌اند.

دولت روحانی در چه حوزه‌هایی باید تفاوت‌های اساسی با عملکردش در دولت یازدهم داشته باشد؟

در نظام اداری ایران در ٤ سال دولت اول آقای روحانی تحول جدی‌ای به وجود نیامد. هر چند به طور قطع بهتر از زمان آقای احمدی‌نژاد بود و در آن تردیدی نیست. لیکن با این حد از بهتر شدن نمی‌توان مشکلات مملکت را حل کرد. باید در حوزه‌های مختلف در نگرش‌ها تغییرات اساسی ایجاد کرد. در زمینه شفافیت، پاسخگویی و مبارزه با فساد باید تحولات اساسی ایجاد کرد. در این موارد اگر اتفاقی در دستگاه‌های اداری رخ ندهد با رفتن وزیر الف و آمدن وزیر ب اتفاقی هم رخ نخواهد داد. همه تصور می‌کنند که مشکل نظام اداری ما بودجه است. در حالی که اساسا این مشکل در مقایسه با رویکردها به نسبت فرعی محسوب می‌شود.

چه حوزه‌ها و چه وزارتخانه‌هایی از نگاه شما نیاز به تغییر در سطح وزیر دارد؟

علاوه بر نکته‌ای که مطرح شد، برخی وزارتخانه‌ها هستند که اساسا وزرای شان به نسبت ضعیف عمل کرده‌اند. معتقد هستم که حتما باید اصلاحاتی اساسی در این وزارتخانه‌ها انجام شود. یکی از جاهای مهم که مسوولش وزیر نیست اما اهمیت بسیار دارد، سازمان برنامه و بودجه است. باید یک ارزیابی دقیق از عملکرد این سازمان صورت بگیرد؛ از رفتار درون‌سازمان گرفته تا نتایجی که از سازمان بیرون آمده است. من معتقدم که در سازمان برنامه و بودجه ضعیف عمل شده است. همچنین وزارت صنعت و معدن نتوانسته جایگاهی را که صنعت در سال‌های گذشته و در رشد اقتصادی نقش مهمی داشته، به خوبی کسب کند. این وزارتخانه باید تغییرات اساسی پیدا کند. فارغ از این نکات که می‌توان وزارتخانه‌های دیگری را هم برشمرد مساله اصلی همانطور که گفتم تغییر رویکرد‌هاست.

آیا اصلاح‌طلبان باید در خصوص چینش کابینه رایزنی و گفت‌وگو با روحانی داشته باشند؟

سیاست یک امر مکانیکی نیست. یعنی اگر مدیر یک کارخانه باشید افراد را انتخاب می‌کنید و هر فرد را در بخشی مستقر می‌کنید اما سیاست اضافه بر اداره امور، جلب مشارکت دیگران و ایجاد تفاهم سیاسی و ملی هم هست. همانطور که انتخابات به این شکل انجام شده؛ سیاست هم باید به این صورت انجام گیرد. عده‌ای می‌گویند اصلاح‌طلبان نباید سهم‌خواهی کنند. من فکر می‌کنم کلمه سهم‌خواهی حرف نادرستی است. چطور بود که در زمان انتخابات این کلمه به کار برده نمی‌شد؟ اگر یک نیروی سیاسی و رییس‌جمهور نتواند حامیانش را به مشارکت بطلبد و حتی اگر آنها درست هم فکر نکنند و آنها را نتواند در امر سیاسی مشارکت دهد، سیاستش شکست می‌خورد. شکست سیاست فقط در انتخابات نیست بلکه در مجموعه امور است. بنابراین بدون اینکه بخواهم تاکید کنم که چه کسی و از چه حزب و گروهی بیاید، این را تاکید می‌کنم که اگر سیاست مبتنی بر مشارکت عمومی نباشد، شکست می‌خورد. کسی نمی‌تواند این را بگوید که نیروهای سیاسی کنار بروند که ما می‌خواهیم کاری انجام دهیم. چنین ایده‌ای با سیاست دموکراتیک ارتباطی ندارد. همان اشتباهی می‌شود که مرحوم بازرگان در ابتدای انقلاب کرد. انقلاب که شد کابینه‌ای را روی کار آورد که برای کسانی که در انقلاب بودند، نامانوس، ناشناخته و بی‌ارتباط با نیروهای انقلاب بود. ولو اینکه این کابینه به لحاظ کارایی خوب هم باشد، (البته این فقط یک فرض است) به لحاظ مشارکت‌جویی ناکارآمد است و نتیجه این می‌شود که در نهایت چنین دولتی زمینگیر می‌شود. چنین دولتی امکان ندارد که بتواند کار خود را انجام دهد و جلو ببرد. دولتی که از الان کار خود را آغاز می‌کند و با هجمه‌های سنگینی مواجه است باید سعی کند قدرتی را بسیج کند تا هجمه‌ها را خنثی کند. کار وزارتخانه‌ها و دولت فقط انجام کارهای فنی نیست بلکه ایجاد یک موازنه قدرت در سیاست و مواجهه با سیاست مخالفان نیز هست.

شما چقدر با انتخاب وزیر زن از سوی دولت روحانی موافق هستید؟

در جامعه ایران بدون تردید نسبت به زنان اجحاف می‌شود. دلایل آن نیز مفصل است. بر مبنای عکسی هم که در جلسه اخیر با آقای خاتمی منتشر شده بود، عده‌ای این نقطه ضعف را مطرح می‌کردند که در جلسات اصلاح‌طلبان که همگی مرد هستند، چه انتظاری از بقیه وجود دارد. لیکن من معتقدم در این مرحله اگر به نکاتی که پیش‌تر گفتم توجه شود، در مرحله بعدی باید به مساله جنسیت پرداخت. البته برای تحقق اهداف پیش‌تر گفته شده زنانی هستند که می‌توانند با کمک گرفتن از دیگران یا خودشان آن اهداف را پیش ببرند. فقط می‌ترسم که این اتفاق رخ دهد که اصل بر انتخاب زنان بشود و به این نکات مهم توجه نشود. آن زمان بانوانی بیایند که ضعیف باشند و اثرات منفی بر ارزش‌های توضیح داده شده و نیز درخواست برای عدالت جنسیتی بگذارد.

دولت دوازدهم نتواند به شعارهایش عمل کند، آیا احتمال چرخش بدنه اجتماعی به سمت اصولگرایان وجود دارد؟

چرخش اجتماعی به سمت اصولگرایان را کنار بگذارید. اصلا چیزی به این عنوان وجود ندارد که بخواهیم بگوییم مردم به سمت اصلاح‌طلبان می‌آیند یا اصولگرایان؟ بدنه اجتماعی به دنبال خواسته‌ها، آرمان‌ها و مطالباتی است و در جامعه این اصولگرایان و اصلاح‌طلبان هستند که نسبت به آنها چرخش نشان می‌دهند و نه برعکس. جریان‌های سیاسی هستند که سعی می‌کنند مطالبات مردم را بهتر نمایندگی، دسته‌بندی و ارایه کنند. بنابراین اگر دولت و اصلاح‌طلبان نتوانند به این مطالبات پاسخ دهند و ارزش‌ها و آرمان‌های مردم را پیش ببرند، طبیعی است که دیگران جانشین‌شان می‌شوند.

اخیرا سعید جلیلی از تشکیل دولت در سایه صحبت کرده است. آیا ساختار سیاسی، انتخاباتی و حزبی ایران مناسب تشکیل دولت در سایه است؟

من نمی‌دانم که آقای سعید جلیلی چه جایگاهی در بین اصولگرایان دارد؟ می‌دانم که نامزد انتخاباتی آنها بوده است اما مشخص نیست که این حرف چقدر جدی است. من نه مخالف با آن هستم و نه موافق. آنها هر کاری را که به نفع اصولگرایی، بدنه اجتماعی‌شان و در چارچوب قانون می‌دانند می‌تواند انجام دهند. از کارهایی که در چارچوب قانون انجام می‌شود و از همه مهم‌تر به بازسازی اصولگرایان کمک می‌کند باید دفاع کنیم.

اصولگرایان با طرح دولت در سایه چه هدفی را دنبال می‌کنند؟

نمی دانم که وقتی دولت در سایه را مطرح می‌کنند، معنای روشنی دارد یا خیر؟ کلمات و مفاهیم در ایران آنقدر سیال و غیردقیق استفاده می‌شود که ما نمی‌توانیم از روی یک اصطلاح پی به منویات و اهداف گویند ببریم. چه بسا گوینده بعدا بگوید که منظور دیگری داشته‌ام.

منبع: اقتصاد آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۶۹۶۶۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

طعنه سنگین هاشمی طبا به رئیسی و کابینه اش: دائما برای هم نوشابه باز می کنید، فکر می کنید روز عروسی تان است /مغرور به «روز عروسی» نباشید!

به گزارش خبرآنلاین مصطفی هاشمی طبا در روزنامه شرق نوشت:

مگر نه اینکه باید با حسن ظن با آدم‌ها روبه‌رو شد و مگر اصل بر برائت نیست؟ مگر می‌شود مردم آدم‌هایی را انتخاب کنند که خوب نباشند و مراکز نظارتی آدم‌هایی را تأیید کنند که خوب نباشند؟

با تأیید اصل خوبی آدم‌ها فقط می‌خواهیم ببینیم این وعده‌ها چه سرانجامی یافته است.

۱- ساخت چهار میلیون مسکن در چهار سال

۲- ایجاد سالانه یک میلیون شغل

۳- اصلاح نظام بانکی کشور

۴- تک‌رقمی‌شدن تورم

۵- توجه به معیشت و حقوق پزشکان و پرستاران

۶- اجرای خصوصی‌سازی واقعی

۷- استفاده از ۷۰ درصد ظرفیت خالی اقتصاد کشور

۸- مداخله‌نکردن دولت در بازارها

۹- حل مشکل حاشیه‌نشینان

۱۰- نظارت دقیق در زنجیره تأمین، تولید و توزیع کالا

۱۱- جذابیت‌زدایی از سرمایه‌گذاری در حوزه‌های غیرمولد

۱۲- جلوگیری از هدایت سرمایه‌ها به سمت بازار ارز، طلا و زمین

۱۳- اصلاح چندنرخی‌بودن ارز

۱۴- تولید نهاده‌های دامی مورد نیاز در داخل کشور

۱۵- قطع وابستگی سفره مردم به خارج

۱۶- وعده‌های وزیر ارتباطات و فناوری (۶ مورد)

۱۷- وعده‌های وزیر امور اقتصادی و دارایی (۵ مورد)

۱۸- وعده‌های وزیر امور خارجه (۲ مورد)

۱۹- وعده‌های دیگر وزرا چند ده مورد

البته فهرست وعده‌ها بسیار است و در نگاه اول هم می‌توان آنهایی را که کلی گفته شده، غربال کرد؛ ولی برخی وعده‌ها آن‌قدر با استحکام لفظ و عدد دقیق گفته می‌شود که جای تردید باقی نمی‌گذارد. فقط از این تعجب می‌کنم که ظرفیت دهان ما تا چه اندازه بزرگ است که این‌همه امر مهم و با حجم وسیع در آن جای می‌گیرد.

اینکه می‌گویند آیا می‌توان ظرفی پیدا کرد که هرچه در آن بریزیم، پر نشود، ظاهرا مصداق آن دهان ماست؛ مثلا دبیر مناطق آزاد چندی پیش گفتند که اماراتی‌ها صد میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در کیش می‌کنند و چینی‌ها رقم بسیار بیشتر (البته عدد را هم گفتند) حال در ۱۴۰۳/۰۲/۰۹ مراسمی از بسته‌های امکان سرمایه‌گذاری در مناطق آزاد بهره‌برداری کردند. این کار مثل آن است که انسان نیازهای زندگی را ردیف کند و بگوید چه کسی حاضر است این کارها را برای من انجام دهد. این کار ایشان یعنی تکذیب همه سرمایه‌گذاری‌هایی که قبلا گفته بودند، به‌علاوه سرمایه‌گذار خود باید بداند چه کاری می‌خواهد بکند و نه آنکه بسته طرح به او بدهیم و بگوییم تشریف بیاورید و با مراسم رسمی و پرده‌برداری این بسته‌های نه‌چندان مورد علاقه سرمایه‌گذاران را رونمایی کنیم. مگر نمی‌شود بدون پرده‌برداری آنها را منتشر کرد. ظاهرا اصل بر پرده‌برداری است و نه عمل.

یا جناب وزیر صمت در شهریورماه در حضور مقام محترم ریاست‌جمهوری گفتند صد هزار اتومبیل برقی در راستای کاهش آلودگی هوا تا پایان سال ۱۴۰۲ تولید و به مردم عرضه می‌شود. صرف‌نظر از اینکه با ۱۵ میلیون اتومبیل موجود درون بدسوز و سالی یک میلیون تولید اتومبیل درون بدسوز داخلی این وعده کمکی به تلطیف هوا نمی‌کند؛ ولی به هر حال بازشدن پای اتومبیل برقی به کشور خوب است؛ ولی آن صد هزار اتومبیل برقی کجاست؟

البته ما و مردم به شنیدن این وعده‌های بی‌انتها عادت کرده‌ایم و مردم هم باور ندارند که بتوان این‌همه کار انجام داد؛ ولی از نظر روان‌شناختی مردم دوست دارند وعده‌های شیرین بشنوند و به‌همین‌دلیل رأی آنها به هرکسی که بیشتر وعده کلان و شیرین بدهد، تعلق می‌گیرد. جالب است که نه رئیس‌جمهور، نه معاون اول و نه هیچ‌کدام از وزرا توجهی به آینده کشور از لحاظ زیست‌محیطی و زوال کشور از لحاظ زیربناهای تولیدی نکرده‌اند و این می‌رساند که اگر چند درصد به وعده‌های خود اعتقاد داشتند، در این مورد کلا خود را عاجز می‌بینند و عدد صفر را در مقابل این کار گذاشته‌اند. از طرفی پیچیدگی مسائل کشور به حدی رسیده است که ادعا برای حل آن جرئت بسیار می‌خواهد و ناگفته پیداست که این جرئت نمی‌تواند بر حسب تعقل باشد. متأسفانه تعریف مسائل و مشکلات کشور هم از سوی خوبان مشاغل و حکمرانی و هم از سوی منتقدان به‌درستی انجام نمی‌شود و حسب فریادهای روز اظهار نظر می‌کنند.

چه خوب است که مسئولان کلاه‌شان را قاضی کنند که واقعا قادر به چه کاری هستند و مردم هم کلاه‌شان را قاضی کنند که بدانند چه چیز دارند و چه چیز می‌توانند داشته باشند. مسئولان جهاد تبیین را در شیرین نشان‌دادن حوادث یافته‌اند و نه بیان واقعیت‌های روز کشور که مردم به آنها آگاه شوند.

بحمدالله اینک کشور در دست خوبان افتاده است و ناخوبان پاک‌سازی شده‌اند و به کناری رفته‌اند. خوبان هم فکر می‌کنند روز عروسی‌شان است و برای یکدیگر نوشابه باز می‌کنند؛ هرچند خودشان در ضمیرشان اعتراف دارند کاری نمی‌توانند انجام دهند، چه رسد به کارهای پیچیده زمین‌مانده که کارستان است و البته هرازچندگاه همین خوبان به این نتیجه می‌رسند که فقط خودشان خوب هستند و دیگر همفکران را طرد می‌کنند.

به نظر می‌رسد گروهی به این باور رسیده‌اند که اینک «عروسی خوبان» است؛ همان خوبانی که وعده‌های‌شان صرفا وعده است و اگر وعده نبود که به آن نمی‌گفتند «وعده». اگر خیلی فکر می‌کنند که روز عروسی‌شان است، به گفته سعدی روی آورند که فرمود: «محال است که هنرمندان بمیرند و بی‌هنران جای ایشان بگیرند»؛ ولی آنان «یعلمون ظاهر الحیوه الدنیا» هستند؛ درحالی‌که گفته سعدی در تاریخ اثبات شده است؛ پس خوبان بدانند از زمره «و هم عن الاخره هم غافلون» نباشند. مغرور به امروز، «روز عروسی» نباشند. ما هیچ‌کدام ابرمرد و قهرمان بی‌انتها نیستیم. اگر همان امت وسط باشیم و منصف، کارمان بیشتر پیش می‌رود. خوبان اندکی تواضع کنند و تجربه سه سال گذشته را مرور کنند و صادقانه بر خود ملاحظه کنند که کدام کار را می‌توانند انجام دهند و بگویند. بیش‌ازاین از آنها توقع نداریم.

۲۷۳۰۲

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901961