با این عادت ها به روان کودکتان آسیب وارد نکنید!
تاریخ انتشار: ۲۹ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۷۲۰۲۲۹
به گزارش جام نیوز، رابطه امن والد ـ فرزندی یک عشق بیقید و شرط برای مراقبت و نگهداری است. در رابطه عاطفی سالم با کودک، شما پیوندی عمیق و مثبت با کودک ایجاد میکنید. والدینی که واقعا فرزندشان را دوست دارند اشتباه کودک را با ارائه یک الگوی رفتاری درست اصلاح میکنند. آنها کودک را بخاطر اشتباه، تحقیر نمیکنند و او را نادیده نمیگیرند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آیا تا به حال کودکتان را مورد تحقیر و تمسخر قرار دادهاید؟ آیا میدانید آسیبهای روانی آزارهای عاطفی و کلامی همواره با فرزندتان باقی خواهند ماند؟
آزارهای کلامی بیش از هر چیز هویت و اعتماد به نفس کودک را ویران میکند. پس از یک دوره طولانی قرار گرفتن در معرض خشونتهای کلامی، کودک توانایی برقراری ارتباط سالم با دیگران را از دست میدهد.
او دچار بیاعتمادی میشود و در توسعه مهارتهای اجتماعی و تحصیلی ضعیف میشود. آزارهای کلامی و عاطفی به اندازه خشونتهای فیزیکی و بیتوجهی به تغذیه سالم کودک را در معرض خطر قرار میدهد.
چگونه کودک در معرض آزارهای کلامی قرار میگیرد؟
شما ممکن است کودک را با چنین رفتارهایی مورد آزار و خشونت کلامی قرار بدهید:
ـ کودک را تحقیر کنید و اسامی و عناوین تحقیرکنندهای را به او نسبت بدهید؛ مثلاً کودک را احمق، بیعرضه، زشت، لاغرمردنی یا چاق بنامید.
ـ پشتسر کودک بدگویی کنید؛ مثلا به والد دیگرش از رفتارهای او با لحن و کلام آزاردهنده انتقاد کنید؛ در حالیکه او صدای شما را میشنود.
ـ وجود و هویت او را با نفرین یا آرزوهای بد زیر سوال ببرید. مثلاً بگویید «کاش اصلا تو را به دنیا نمیآوردم» یا «باید بچه دیگران میشدی»، چنین گفتههایی در کودک این احساس را ایجاد میکند که کسی او را نمیخواهد.
ـ تهدید به کتکزدن یکی از بدترین روشهای خشونت و آزار کلامی است. گفتن جملههای تهدیدآمیزی مثل «الان حسابت را میرسم» یا «صبر کن پدرت بیاید» و قرار دادن کودک در موقعیت ناامنی و ترس خشونتآمیز است.
ـ ایجاد احساس گناه و متهم کردن کودک با گفتن جملههایی مثل «اگر تو را نداشتم زندگیام بهتر بود» و یا «وجود تو دردسر است» یا «اگر بهتر رفتار میکردی خواهرت را هم دچار مشکل نمیکردی» همگی تهدیدآمیز و نشانه آزارهای کلامی هستند.
ـ متلک انداختن به کودک با گفتن جملهای مثل «چقدر باعرضهای» در موقعیتی که کودک نتوانسته کاری را به درستی انجام بدهد یا کودک را باهوش خطاب کردن وقتی او نمرههای خوبی نگرفته خشونت کلامی به حساب میآید. کودک به راحتی معنای ضمنی حرف شما را میفهمد.
ـ والدینی که به یکدیگر به راحتی توهین، تحقیر و فحاشی میکنند در واقع کودک را نیز مورد خشونت کلامی خود قرار میدهند. در یک مطالعه در دانشگاه مریلند مشخص شده است کودکانی که شاهد خشونتهای کلامی والدین خود نسبت به یکدیگر هستند بیشتر دچار افسردگی، اضطراب و مشکلات شخصیتی میشوند.
کودکی که در معرض خشونت کلامی است را شناسایی کنید
آزارهای کلامی به سرعت اثر خود را در رفتار کودک نمایان میکنند. کودکی که در معرض این نوع خشونت است معمولا تصویر اشتباهی از خودش دارد.
او همه آنچه از والدینش میشنود را تکرار میکند. مثلاً خودش را احمق، بیعرضه خطاب میکند و یا میگوید «کسی دوستم ندارد». کودکی که دچار افسردگی، پریشانحالی و ناامیدی است نیز در واقع تصویر اشتباهی ازخودش دارد.
همچنین او خود را در معرض آسیبهای فیزیکی خود خواسته قرار میدهد. او ممکن است به خودش صدمه بزند و یا رفتارهای پرخطری نشان بدهد تا بار تحقیر و فشار عصبی را کم کند.
کودکانی که در معرض خشونتهای کلامی قرار میگیرند معمولاً رفتارهایی ضد اجتماع دارند. این کودکان بیشتر پرخاشگری میکنند، دیگران را آزار میدهند و بدرفتاریهای بیشتری نسبت به کودکان در سن و سال خود دارند.
علاوه براین آنها در رشد و توسعه مهارتها تاخیر دارند. این کودکان در مهارتهای فردی، تحصیلی، اجتماعی و رفتاری بسیار ضعیف عمل میکنند و همگام با گروه سنی خود پیش نمیروند. آنها معمولاً خشم ناشی از تحقیر را با رفتارهای عصبی، شبادراری، کابوسهای شبانه و مقابله به مثل نشان میدهند.
تاثیر ماندگار خشونت کلامی
فراموش نکنید که خشونتهای کلامی شما هرگز فراموش نمیشوند. صدای شما برای همیشه باقی میماند. یک لحظه چیزی را میگویید و به نظرتان میآید که تمام شده است اما واقعاَ اینطور نیست. آنچه که میگویید میتواند تبدیل به اندوهی ناتمام شود. کودک شما با کلامهای تحقیرآمیز دچار کمبود اعتماد به نفس، ترس و اضطراب، افسردگی، احساس بیکفایتی و ناامیدی میشود.
پیش میآید که والدی از فرزندش عصبانی بشود و حرفی بزند که نباید. اما اگر شما نسبت به چیزی که به فرزندتان در موقع خشم گفتهاید احساس پشیمانی نمیکنید، آن را عادی میدانید و فحاشی کردن و کوچک شمردن او برایتان آسان است باید متوجه رفتارتان و آسیبهای روانی کاری که میکنید باشید.
اگر نمیتوانید خشمتان را کنترل کنید. بهتر است با رفتار درمانی و استفاده از روشهای کنترل خشم خود را اصلاح کنید.
بهتر است بفهمید که چه چیزی باعث میشود فرزند کوچک خود را در معرض این نوع آزار قرار بدهید:
آیا فکر میکنید آزار کلامی یک شیوه موثر تربیتی است؟
آیا این یک راه برای تخلیه فشارهای عصبی خودتان است؟
آیا دچار استرس هستید؟
آیا نمیتوانید احساسات قوی و شدید خود را کنترل کنید؟
آیا خودتان در معرض خشونت کلامی قرارگرفتهاید؟
دلیل مشکلات خود را بفهمید و به فکر راه حلی برای آن باشید. به احتمال زیاد شما نیاز به یک رفتار درمان یا روانشناس و روانپزشک خواهید داشت.
این بسیار ارزشمند است که این مشکل را در خودتان بپذیرید و بخاطر خود و فرزندتان قدمی برای اصلاح آن بردارید. زندگی آینده فرزندتان چیزی است که شما میسازید. او را دچار اندوه ناتمام نکنید.
منبع: جام نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jamnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۷۲۰۲۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خطرات عادت عجیب پا گذاشتن روی داشبورد!
ایسنا/خوزستان رئیس اورژانس پیش بیمارستانی و مدیریت حوادث دانشگاه علوم پزشکی دزفول با اشاره به عادت قرار دادن پا روی داشبورد گفت: متاسفانه این عادت خطرناک علاوه بر سرنشین کنار راننده، بین خود رانندگان نیز مشاهده میشود که موجب کاهش توجه و تمرکز آنان از مسئولیتهای رانندگی به ویژه در شرایط اضطراری میشود.
رضا معمارزاده در گفتوگو با ایسنا با اشاره به اینکه برخی عادت دارند هنگام نشستن در خودرو پای خود را روی داشبورد بگذارند، اظهار کرد: قرار دادن پا روی داشبورد میتواند در صورت فعال شدن کیسه هوا خودرو (ایربگ)، به شدت و میزان صدمه آن بیفزاید.
وی افزود: کیسه هوا برای سرنشینان خودرو البته در صورتی که درست نشسته باشند، طراحی شده است، در غیراین صورت نه تنها کیسه هوا از فرد یا افراد محافظت نمیکند، بلکه منجر به ایجاد صدمات جدیتری میشود. اگر پاها روی داشبور خودرو باشند و تصادفی رخ دهد، فشار ناشی از باز شدن کیسه هوا موجب میشود پاها به سمت بالا یا شیشه جلو پرتاب شوند در نتیجه آسیب جدی یا شاید غیرقابلجبرانی وارد شود.
معمارزاده با بیان اینکه پرتاب شدن پاها میتواند منجر به ایجاد شکستگی در ناحیه صورت و بینی نیز شود، گفت: اگر شدت تصادف زیاد باشد، کیسه هوا ممکن است با سرعت ۳۲۲ کیلومتر بر ساعت هم باز شود. در چنین شرایطی اگر سرنشینان به طرز صحیحی در خودرو نشسته باشند فشار ناشی از چنین سرعتی آسیب جزیی وارد میکند اما کیسه هوا از ایجاد صدمات بزرگتر جلوگیری میکند.
وی افزود: باید توجه شود که کیسه هوا در شرایطی غیر از تصادف و بر اثر نقص فنی هم ممکن است باز شود یا احتمال دارد فرد به طور ناگهانی خیلی محکم به داشبورد ضربه بزند و زمینه باز شدن کیسه هوا را فراهم کند، بنابراین همیشه باید احتیاط شود و از قراردادن پاها روی داشبور پرهیز کرد.
رئیس اورژانس پیش بیمارستانی و مدیریت حوادث دانشگاه علوم پزشکی دزفول گفت: هر چند کمربند ایمنی برای محافظت از جان سرنشینان طراحی شده است اما سرنشین خودرو باید درست بنشیند تا کمربند ایمنی بدون آسیب زدن به اندامهای حیاتی از او محافظت کند. با قراردادن پاها روی داشبورد، وضعیت نشستن تغییر میکند و کمربند ایمنی به درستی روی بدن فرد قرار نمیگیرد و دچار آسیب می شود.
معمارزاده گفت: اگر سرنشین خودرو درست روی صندلی ننشیند و خودرو واژگون شود، هیچ چیزی برای محافظت از او وجود نخواهد داشت زیرا در صورت واژگونی خودرو، کیسه هوا وظیفه محافظت از قسمتهای پایینی بدن را دارد و اگر پاها روی داشبور باشند، کیسه هوا نمیتواند کار خود را درست انجام دهد و از زانو یا سینه محافظت کند.
وی افزود: بنابراین تجهیزات ایمنی خودرو زمانی میتوانند کار خود را درست انجام دهند که درست از آنها استفاده شود.
وی به خطرناک بودن این عادت در موارد غیر تصادفی اشاره کرد و افزود: قرار دادن پا روی داشبورد حتی وقتی که ترمز ناگهانی گرفته میشود نیز بسیار خطرناک است، زیرا در این شرایط، فاصله بین پا و داشبورد به سرعت کاهش مییابد و پاها قفل میشوند و ممکن است فرد از روی صندلی به سمت پایین سُر بخورد.
معمارزاده با اشاره به رواج این عادت خطرناک بین سرنشینان گفت: متاسفانه این عادت خطرناک علاوه بر سرنشین کنار راننده، بین خود رانندگان نیز مشاهده میشود که موجب کاهش توجه و تمرکز آنان از مسئولیتهای رانندگی به ویژه در شرایط اضطراری میشود.
رئیس اورژانس پیش بیمارستانی دزفول بیان کرد: این کار حتی در سرعت پایین بسیار خطرناک است بنابراین بهترین راه حل این است که همیشه از قرار دادن پاهابر روی داشبورد پرهیز شود.
انتهای پیام