به نقل از «مهر»

اجرای «سوءتفاهم» توسط دانشجویان زبان فرانسه/ زبانِ هنر مرز ندارد

تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۷۴۹۴۶۴

جواد مولانیا با اشاره به اجرای نمایش «سوءتفاهم» آلبر کامو توسط دانشجویان زبان فرانسه و به زبان فرانسوی عنوان کرد زبان هنر مرز ندارد و همه ملیت ها با آن ارتباط برقرار می کنند.

جواد مولانیا کارگردان نمایش «سوءتفاهم» درباره اجرای این اثر نمایشی به زبان فرانسه به خبرنگار مهر گفت: من همیشه آثار آلبر کامو را دوست داشتم و علاقه مند بودم آنها را روی صحنه ببرم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سال ها قبل می خواستم نمایشنامه «سوءتفاهم» را کار کنم اما مجوز متن به آن داده نشد و در آن زمان عنوان کردند که نمایشنامه تلخ است اما اجرای این اثر نمایشی همیشه گوشه ذهنم وجود داشت.

وی ادامه داد: مدتی قبل مطلع شدم تعدادی از دانشجویان دکترا و کارشناسی ارشد زبان فرانسه تصمیم گرفتند اجرا نمایشنامه خوانی به زبان فرانسه داشته باشند و من از طریق یکی از دوستانم به آنها معرفی شدم. این دوستان هنوز متنی را برای نمایشنامه خوانی انتخاب نکرده بودند بنابراین من «سوءتفاهم» آلبر کامو را پیشنهاد دادم.

وی درباره تبدیل نمایشنامه خوانی این متن به اجرای صحنه ای توضیح داد: از آنجا که خیلی جدی روی متن کار کردیم به این نتیجه رسیدیم که بهتر است به جای نمایشنامه خوانی اجرای صحنه ای داشته باشیم و در همین راستا در جشنواره تئاتری که به زبان فرانسه در دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد و مخصوص دانشجویان زبان فرانسه بود، شرکت کردیم. بعد از آن چون کیفیت کار خوب شده بود به این فکر افتادیم که نمایش را به اجرای عمومی نیز ببریم.

این بازیگر و مجری تلویزیون یادآور شد: تماشاخانه باران از اجرای این کار استقبال کرد و قرار شد که ما به مدت ۷ شب در این تماشاخانه اجرا داشته باشیم. همه بازیگرانی که در این نمایش حضور دارند اولین تجربه تئاتری شان است و ما با تمرین های زیاد آنها را برای اجرا آماده کردیم. نمایش با بالانویس اجرا می شود و از آنجا که ممکن است مخاطبان با نمایشی که به زبان فرانسه اجرا می شود کمتر ارتباط برقرار کنند تصمیم گرفتیم نمایش به مدت ۷ شب اجرا شود البته تصمیم گرفتیم نمایش را با بالانویس اجرا کنیم و اگر شاهد استقبال مخاطبان باشیم ممکن است نمایش تمدید شود.

مولانیا متذکر شد: خوشبختانه اجرای اصفهان ما نیز مسجل شده است و از آنجا که اصفهان زبان آموز فرانسه بسیار زیاد دارد و به عنوان قطب آموزش زبان فرانسه شناخته می شود امیدوارم اجرای موفقی در پیش داشته باشیم.

وی درباره تسلطش به زبان فرانسه گفت: من زبان های انگلیسی و ایتالیایی را در سطح خوب بلد هستم اما زبان فرانسه را در حد کمی می دانم اما هنر زبان نمی شناسد و مهم زبان هنر است که همه ملیت ها از هر زبانی که باشند با آن ارتباط برقرار می کنند.

وی درباره تغییراتی که در متن به وجود آمده است، بیان کرد: برای اجرای نمایش ۲۰ جلسه ۶ - ۷ ساعته تمرین داشتیم و کاملا طبق متن جلو رفتیم. البته متن برای اجرا کوتاه تر شده و بعضی از دیالوگ ها که کمی تکراری بودند و موجب سر رفتن حوصله مخاطب می شدند، حذف شده اند.

این بازیگر در پایان صحبت هایش اضافه کرد: از آنجا که برای اجرای این نمایش تهیه کننده ای نداشتیم طراحی صحنه به صورت خیلی ساده و مینیمالیستی است و چون بعد از اجرای ما گروه دیگری در سالن اجرا دارند نمی توانستیم از دکور سنگین استفاده کنیم. از مدیریت تماشاخانه باران و همه اعضا گروه سپاسگزارم که بسیار با من همراهی کردند و در کنارم بودند.

نمایش «سوء تفاهم» نوشته آلبر کامو به کارگردانی جواد مولانیا به مدت ٧ شب در تئاتر باران به زبان فرانسه اجرا می شود.

در خلاصه این اثر نمایشی آمده است: در مسافرخانه ای دوردست مردی به بهانه دیدن خواهر و مادرش پس از سال ها به مسافرخانه وارد می شود. خانواده اش او را نمی شناسند ... و فاجعه در زندگی ما بسیار نزدیک است.

در این نمایش فرینوش دردشتی، تیفن دالمس، مهرناز فراهانی و محمد ذبحی به ایفای نقش می پردازند.

این نمایش توسط بازیگران ایرانی و فرانسوی و به زبان فرانسه و همراه با بالانویس فارسی از ١٠ تیر ماه ساعت ١٧ به مدت ٧ شب اجرا خواهد شد.

منبع: مهر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۷۴۹۴۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«شهر آفتاب مهتاب» اتفاقی آوانگارد در تئاتر دهه ۴۰

به گزارش خبرگزاری مهر، نهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران، چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳، به نمایش فیلم تئاتر «شهر آفتاب مهتاب» به نویسندگی علی حاتمی و کارگردانی عباس جوانمرد (محصول ۱۳۴۵) اختصاص داشت.

پس از نمایش این فیلم تئاتر، نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و سیدمحسن حسن‌زاده (منتقد تئاتر) برگزار شد.

عباس غفاری در این برنامه گفت: این نمایش جز اولین تجربیات علی حاتمی در ادبیات فارسی و شعر کهن است. او در ادامه نیز در آثار دیگر چنین تلاشی را پی می‌گیرد و آثار مهمی را خلق می‌کند. «شهر آفتاب مهتاب» از جمله آثاری است که فقط برای ضبط تلویزیونی آماده شده و روی صحنه نرفته است.

سیدمحسن حسن‌زاده در ادامه این برنامه گفت: اگر بخواهیم درباره این نمایش صحبت کنیم باید در ۲ سطر بگویم که این اثر اتفاق بزرگ و سترگی در تاریخ نمایش ما است. زیرا پیشنهاد جدیدی در متن و کار گروهی در آن اتفاق می‌افتاد. البته اگر بخواهیم تنها با دیدن این نمایش، گروه هنر ملی را قضاوت کنیم، کم لطفی کرده‌ایم. زیرا این اثر تنها یکی از تجربیات گروه هنر ملی و از پیشنهادات آقای جوانمرد در آن زمان بوده است. در حقیقت پیشینه تشکیل گروه هنر ملی که به میانه دهه سی بر می‌گردد، اهمیت بیشتری دارد. زیرا اگر به این اتفاق از منظر تاریخی نگاه کنیم، باید بگوییم آنها در آن زمان پیشنهاد جدید، بدیع و حتی آوانگاردی را اراdه کرده‌اند و از همین رو باید مورد توجه قرار گیرند.

وی افزود: لازم است بگویم که شرایط هنرهای نمایشی ما تا پیش از سال ۳۲، خیلی نمود و گستردگی نداشته است. به هر حال همه این شکل از فعالیت‌ها در خیابان لاله‌زار و در تئاتر فردوسی، تئاتر دهقان و تماشاخانه‌های کوچکی چون تئاتر نصر با متون غربی و ترجمه شده‌ای که معمولا خود مرحوم نوشین (به عنوان چهره شاخص آن عصر که تئاتر فردوسی را پایه‌گذاری می‌کند)، آنها را آماده می‌کرده، جریان داشته است. بنابراین تمام آنچه که از آن زمان به ما ارث رسیده است، متون غربی ترجمه شده‌ای است که پیشنهاد اجرایی به آن صورت نداشته است. شاید بتوان گفت که متون ادبی هستند که انگار برای اجرا رفتن ترجمه نشده‌اند. آقای جوانمرد در مصاحبه‌ای می‌گوید: «نوشین خودش واژه‌ها را کمی صیقل می‌داد و باتوجه به تجربه و آگاهی که داشت آماده می‌کرد که در زبان بازیگر بگردد تا بتواند واژگان را به صورتی ادا کند که آن طمطراق و عصا قورت داده‌گی که آن زمان روی صحنه در بازی بازیگران نمود داشته، کمتر شود. البته او نیز به اینکه متون غربی مرجع اصلی فعالیت هنرهای نمایشی ماست، اعتقاد داشته است.» با این همه این اتفاق تا بعد از کودتای ۲۸ مرداد ادامه پیدا می‌کند.

این منتقد تئاتر در ادامه بیان کرد: بعد از کودتای ۲۸ مرداد با آتش کشیدن تئاتر سعدی و تعطیلی کلی هنرهای نمایشی در آن مقطع زمانی، جمع کوچکی به صورت اتفاقی در منزل شاهین سرکیسیان جمع می‌شوند. اکثر این افراد در آن زمان هنرجویان هنرستان هنرپیشگی بودند که از بد اتفاق به کودتای ۲۸ مرداد برخورد کرده و تمام آموخته‌های آن‌ها بی‌ثمر و بی‌نتیجه مانده بود. در حالی که عطش کار کردن و تجربه کردن را داشتند. عباس جوانمرد، علی نصیریان، فهیمه راستکار، جمشید لایق، اسماعیل داورفر، خجسته کیا تعدادی از افراد حاضر در آن جمع بودند. وقتی امروز ما به تجربیات و اتفاقاتی که در آن منزل از سر گذرانده می‌شود، نگاه می‌کنیم، می‌توانیم بگوییم که آنجا یکی از جایگاه‌ها و پایگاه‌هایی است که بسیار در تاریخ هنرهای نمایشی ما اثرگذار است. زیرا از دل آن پیشنهادهایی بیرون آمده و اجرایی می‌شود که بعدها مشخصا می‌تواند اثرگذار باشد و جریانی را در هنر تئاتر ایجاد کند.

حسن‌زاده در ادامه گفت: آنچه که از عباس جوانمرد نقل می‌شود و ما به استناد آن می‌توانیم به واژگانی چون تئاتر مردمی و ملی برسیم؛ سال‌هاست بر سر زبان‌ها بوده و از سوی دولت‌های مختلف با آن بازی می‌شود تا به تعریفی برسند ولی اساسا شاید رسیدن به یک تعریف بزرگ‌ترین اشتباهی است که در این زمینه در حال رخ دادن است. در واقع این واژگان ماحصل تلاشی است که در این چند سال در منزل شاهین سرکیسیان اتفاق می‌افتد. البته شاهین سرکیسیان هم بسیار به متون غربی اعتقاد داشته است و از همین رو شروع به کار کردن این متون می‌کند اما آنها جایی برای اراdه آنچه که تجربه کرده‌اندT ندارند. بنابراین همان منزل کوچکی را که در خیابان رشت با مادر خود زندگی می‌کند، تبدیل به محفل تمرین، گعده و گفت‌وگو و صحبت می‌کند. اما این تجربیات بی‌نتیجه بوده و به صحنه ختم نمی‌شود.

وی ادامه داد: عباس جوانمرد، به این پیشنهاد فکر کرده و به سراغ یکی از متون هدایت می‌رود و متن داستان «درد و دل‌های آ میز یدالله» را تبدیل به نمایشنامه «محلل» کرده و آن را با علی نصیریان شروع به تمرین می‌کنند. در حقیقت در آنجا این تلنگر که ما در متن نمایشی به زبان جدیدی برسیم که بتواند با گستره بیشتری از مردم عادی ارتباط برقرار کند، زده می‌شود. بنابراین تلاش برای رسیدن به این زبان در مقابل زبان ترجمه‌ای که در آن زمان وجود داشته، نقطه‌ای می‌شود که تحول اولیه را ایجاد می‌کند.

وی افزود: عباس جوانمرد می‌گوید که برای رسیدن به این زبان و در حین تمرین‌ها، با علی نصیریان به مناطق جنوب شهر می‌رفتند تا ببینند که مردم عادی چطور صحبت می‌کنند و متوجه شوند که چطور می‌شود آنها را به کلام نمایشی یا دیالوگ درآورد. در نهایت فرجام این اتفاق تبدیل به اجرایی می‌شود که به دعوت مرحوم خانلری در دانشگاه تهران روی صحنه می‌آید. جوانمرد می‌گوید وقتی اجرا تمام شد، کل سالن فردوسی دانشگاه تهران در حیرت فرو رفته بود. چون آن مراسم مربوط به بزرگداشت صادق هدایت بود و قسمتی از آن به اجرای متن «محلل» اختصاص داشت. جوانمرد می‌گوید بعد از این سکوت، وقتی نور روی ما آمد، تماشاگران بدون درنگ ایستادند و شروع به تشویق ما کردند. حتی آقای سرکیسیان هم بعد از دیدن این تشویق باور کرد که ما می‌توانیم به سراغ زبان و کاراکترهای دیگری در متون نمایشی خود برویم.

این منتقد تئاتر در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: آنها در موقعیتی این کار را انجام می‌دهند که هیچ پیشنهاد جدید و زبان متفاوتی غیر از آن زبان ترجمه‌ای روی صحنه نرفته بوده است. به این ترتیب روشنفکران آن زمان ناگهان با شکل تازه‌ای از اجرا و زبان مواجه می‌شوند. در واقع این نقطه شروعی بوده است که علی نصیریان و عباس جوانمرد تصمیم می‌گیرند تا فاز خود را از گروهی که سرکیسیان دور خود جمع کرده بود، جدا کنند و روی نمایش‌هایی کار کنند که قرار است تصویری از جامعه و مردمان خودشان ارایه دهد. این جسارت در آن مقطع زمانی به قدری اهمیت داشته است که باید بگویم شاید همین اتفاق سبب شده تا ما به مرور زمان با نمایشنامه‌نویسان و گروه‌هایی مواجه شویم که از دل این تجربه اعتقاد پیدا کردند که می‌شود اتفاق دیگری را رقم زد.

کد خبر 6095470