به نقل از «آفتاب»

خواص آویشن؛ ۶ خاصیت دارویی این گیاه شگفت‌انگیز

تاریخ انتشار: ۱ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۷۷۱۵۹۳

آویشن گیاهی است دارای خواص بسیار که امروزه ما اغلب آن را به‌صورت خشک‌شده و به‌عنوان چاشنی در غذاها استفاده می‌کنیم. از زمان‌های دور تاکنون، آویشن با خواص درمانی بسیارش جایگاه ویژه‌ای نزد مردم اعصار مختلف داشته و دارد. برای آشنایی با خواص آویشن با ما همراه شوید. آفتاب‌‌نیوز : آویشن نه تنها یکی از ادویه‌های محبوب در آشپزی امروزی است، استفاده از آن به عنوان دارویی شفابخش و ضامن سلامت، تاریخچه‌ای بسیار طولانی دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در دوران رم باستان، از این ماده برای جلوگیری از مسمومیت استفاده می‌شد و اگر کسی دچار مسمومیت می‌شد، در آب حمامش آویشن می‌ریختند تا جلوی تأثیرات مخرب مسمومیت را بگیرند. در زمانی که هنوز یخچال وجود نداشت و نگهداری از مواد غذایی دشوار بود، آویشن را در پخت غذا استفاده می‌کردند تا تأثیر مخرب گوشت فاسدشده را کم کند و از بیماری‌های ناشی از غذاهای ناسالم جلوگیری کند. قبل از این‌که آنتی‌بیوتیک‌های جدید به بازار بیایند، برای مداوای زخم‌ها از روغن آویشن استفاده می‌شد.
شاید شما قبلا بدون این‌که متوجه شده‌ باشید از این گیاه دارویی استفاده کرده‌اید. تیمول، فعال‌ترین عنصر آویشن، به دلیل داشتن خاصیت ضدباکتری و ضدقارچ، در تهیه‌ی دهان‌شویه‌ی قدیمی Listerine و پمادهای موضعی مثل vicks VapoRub به کار رفته است. این حقیقت که این مارک‌های محصولات قدیمی اما نه چندان طبیعی، از تیمول به عنوان جز کلیدی در ترکیب خود استفاده ‌می‌کردند، مهر تأییدی است بر خواص دارویی غیرقابل انکار این گیاه پرخاصیت.
در ادامه‌ی این مقاله در مورد این گیاه شگفت‌انگیز و فوق‌العاده اطلاعات بیشتری در اختیار شما قرار می‌دهیم که به‌سادگی در زندگی روزانه‌ی شما مورد استفاده قرار می‌گیرد و تأثیر زیادی بر سلامت‌تان دارد.
آویشن به‌طور کلی در بهبود وضعیت سیستم ایمنی، دستگاه‌های تنفسی، گوارشی، عصبی و بخش‌های دیگر بدن تأثیر بسیاری دارد. زمانی که پای سلامتی به میان می‌آید، این گیاه مانند یک موتورخانه‌ی قوی عمل می‌کند.
۱. آویشن در بهبود گلودرد مؤثر است
روغن آویشن یکی از قوی‌ترین ضدمیکروب‌های طبیعی است که به عنوان دارویی مؤثر در درمان گلودرد استفاده می‌شود. روغن آویشن حاوی کارواکرول است. به همین دلیل یکی از مهم‌ترین روغن‌ها برای تسکین گلودرد محسوب می‌شود.
در مطالعه‌ای که به‌تازگی توسط دانشکده‌ی بهداشت دانشگاه علوم پزشکی لودز در لهستان انجام گرفته، روغن آویشن به ۱۲۰ گونه‌ی مختلف باکتری‌ جداشده از بیماران مبتلا به عفونت‌های حفره دهان، دستگاه تنفسی، ادراری و تناسلی واکنش نشان داده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد روغنی که از گیاه آویشن گرفته می‌شود، فعالیت بسیار قوی در برابر تمامی سویه‌های بالینی دارد. این روغن حتی بر روی سویه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک، اثر بسیار خوبی دارد. دفعه‌ی بعد که گلودرد داشتید، حتما مقداری آویشن به سوپ خود بیفزایید و چای آویشن بنوشید زیرا که تسکین‌دهنده درد و ازبین‌برنده‌ی میکروب است.
۲. باعث کاهش فشار خون و کلسترول می‌شود
مصرف آویشن منجر به تولید موادی می‌شود که ضد فشار خون هستند. به همین دلیل این گیاه فوق‌العاده، انتخاب مناسبی برای کسانی است که از علائم فشار خون بالا رنج می‌برند. مطالعه‌ای که به‌تازگی روی حیوانات انجام شده، نشان داده که عصاره‌ی آویشن می‌تواند ضربان قلب افرادی را که فشار خون بالا دارند، کاهش دهد.
این پژوهش هم‌چنین نشان داده است که در اثر مصرف آویشن، سطح کلسترول خون، تری گلیسیرید و کلسترول بد (لیپوپروتئین کم‌چگالی) نیز کاهش یافته است؛ این درحالی است که هم‌زمان سطح کلسترول خوب (لیپوپروتئین پرچگالی) افزایش یافته است. به جای این که به غذا بیش از اندازه نمک اضافه کنید، گیاهان و ادویه‌جات مفیدتر مثل آویشن را در وعده‌های غذایی روزانه‌ی خود بگنجانید.
۳. از مسمومیت غذایی جلوگیری می‌کند
آویشن نه تنها می‌تواند از آلودگی مواد غذایی جلوگیری کند، بلکه می‌تواند از غذاهایی که قبلا آلوده شده‌اند آلایش‌زدایی کند. در جریان مطالعات متعددی که در میکروبیولوژی مواد غذایی (Food Microbiology) منتشر شده است، محققان دریافته‌اند که روغن آویشن می‌تواند کاهویی را که با شیگلا (ارگانیسم عفونی که مسبب اسهال است و می‌تواند آسیب‌های جدی به روده وارد کند) آلوده شده است، آلایش‌زدایی کند. شستن محصول در محلولی که فقط حاوی یک درصد روغن آویشن است، می‌تواند تعداد باکتری‌های شیگلا را به زیر مقدار قابل تشخیص کاهش دهد.
با افزودن آویشن به وعده‌ی غذایی بعدی، در واقع می‌توانید احتمال ابتلا به بیماری‌های ناشی از غذای مسموم و آلوده را کاهش دهید. آویشن تازه را به سالادی که خودتان درست می‌کنید، اضافه کنید تا سبزیجات خامی که در آن استفاده کردید، سالم‌تر شوند و با اطمینان بیشتری آنها را مصرف کنید.
۴. شما را سر حال می‌کند
محققان کارواکرول موجود در این گیاه دارویی را مورد مطالعه قرار داده‌اند و نتایج این مطالعات نشان می‌دهد که این ماده تأثیر بسیار مثبتی بر حال و روحیه‌ی فرد دارد. نتایج پژوهشی که در سال ۲۰۱۳ منتشر شد، نشان داد زمانی که کارواکرول به مدت هفت روز متوالی بین حیوانات توزیع شد، سطح دوپامین و سروتونین در قشر جلوی مغز و هیپوکامپ افزایش یافت؛ دوپامین و سروتونین، دو انتقال‌دهنده‌ی عصبی مهم هستند.
طبق داده‌های این پژوهش، کارواکرول مولکولی است که باعث فعال‌تر شدن مغز می‌شود و با تنظیم انتقال‌دهنده‌های عصبی به وضوح بر فعالیت مغز اثر می‌گذارد. نتایج این مطالعات نشان داده است که اگر آویشن به‌طور منظم و به مقدار کم مصرف شود، باعث می‌شود حس و حال بهتری داشته باشید.
۵. خواص ضد سرطانی دارد
خواصی که این گیاه دارد، می‌تواند در مبارزه با تومورها و سرطان اثربخش باشد. به‌خصوص کارواکرول که ترکیب اصلی سازنده‌ی این گیاه پرخاصیت است، خاصیت ضد تومور بودن از خود نشان داده و آویشن را به گیاهی مفید برای مبارزه با سرطان تبدیل کرده است.
اخیرا پژوهشی نیز در کشور چین انجام شده و نتایج آن را Anti-Cancer Drugs منتشر کرده است. این پژوهش نشان می‌دهد کارواکرول باعث جلوگیری از تکثیر و پخش شدن رده‌های سلولی‌ سرطان روده‌ی بزرگ می‌شود. به‌طور کلی تحقیقات نشان می‌دهند که کارواکرول پتانسیل زیادی برای پیشگیری و درمان سرطان روده‌ بزرگ دارد.
۶. آویشن درمان طبیعی برونشیت است
چندین قرن است که از آویشن برای درمان سرفه و برونشیت استفاده می‌کنند. در مطالعه‌ای که توسط مؤسسه‌ی «Practice for Internal Medicine and Pneumology» در آلمان انجام شد، از درمانی خوراکی که ترکیبی که از آویشن و پیچک بود استفاده شد. گروهی که با این دارو تحت درمان قرار گرفتند، کاهش ۵۰ درصدی میزان سرفه داشتند و این پیشرفت در درمان این گروه، دو روز زودتر از گروهی که شبه‌دارو به آنها تجویز شده بود حاصل شد. علاوه بر این، گروهی که با ترکیب آویشن و پیچک درمان شدند، بیشتر از گروه دیگر دچار عوارض جانبی نشدند و می‌توان گفت این درمان اصلا عوارض جانبی جدی در پی نداشت.
تحقیقات بیشتر این موضوع را تأیید کرده و نشان می‌دهد که آویشن درمان طبیعی و بسیار مؤثر برونشیت است.
خاستگاه آویشن
آویشن گیاهی است متعلق به خانواده‌ی نعناع (Lamiaceae). این گیاه از تیره‌ی نعناعیان و سرده‌ی اوریگانوم است. این گیاه در حال حاضر در سراسر جهان کشت می‌شود و برگ‌های آن معمولا خشکانده شده و به عنوان چاشنی در آشپزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. زنبورها نیز جذب گل‌های آویشن می‌شوند؛ عسل آویشن سیسیل (در ایتالیا) از صدها سال پیش مشهور است. این گیاه انواع مختلفی دارد اما آویشن فرانسوی رایج‌ترین آنهاست.
ترکیب اصلی روغن عصاره‌ای آویشن، تیمول است که به آن خاصیت ضدعفونی‌کننده بخشیده است. به همین دلیل روغن آویشن معمولا در دهان‌شویه‌ها و خمیردندان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روغن میکروب‌ها و عفونت دهان را از بین برده و از دندان در مقابل پلاک و پوسیدگی محافظت می‌کند. تیمول هم‌چنین قارچ‌ها را نیز از بین می‌برد و به صورت تجاری در تهیه‌ی ضدعفونی‌کننده‌های دست و کرم‌های ضدقارچ استفاده می‌شود.
آویشن علاوه بر کاروکرول، حاوی انواع فلاونوئیدها از جمله آپيژنین (apigenin)، نارينژين (naringenin)، لوتئولین (luteolin) و تیمونین (thymonin) است. این فلاونوئیدها قدرت آنتی‌اکسیدانی این گیاه را افزایش می‌دهند.
۲۸ گرم از آویشن تازه، حاوی این مواد است:۲۸ کالری؛۶٫۸ گرم کربوهیدرات؛۱٫۶ گرم پروتئین؛۰٫۵ گرم چربی؛۳٫۹ گرم فیبر؛۴۴٫۸ میلی‌گرم ویتامین سی؛۱۳۳۰ واحد ویتامین A؛۴٫۹ میلی‌گرم آهن؛۰٫۵ میلی‌گرم منگنز؛۱۱۳ میلی‌گرم کلسیم؛۴۴٫۸ میلی‌گرم منیزیم؛۰٫۱ میلی‌گرم ریبوفلاوین؛۰٫۲ میلی‌گرم مس؛۰٫۱ میلی‌گرم ویتامین B6؛۱۷۱ میلی‌گرم پتاسیم.
تاریخچه‌ی آویشن
قرن‌ها پیش مصریان هوشمندانه از آویشن برای مومیایی کردن استفاده می‌کردند. آویشن به دلیل داشتن تیمول زیاد، باکتری‌ها و قارچ‌ها را از بین می‌برد و ماده‌ای فوق‌العاده برای مومیایی کردن است.
در دوران باستان، آویشن نماد شجاعت، مردانگی و قدرت بود. سربازان رومی به نشانه‌ی احترام شاخه‌ای از برگ‌های آویشن را مبادله می‌کردند. یونانی‌ها و رومی‌ها دسته‌ی آویشن را به منظور پاک‌سازی خانه‌ها و معابد خود می‌سوزاندند. آنها هم‌چنین برای مصرف دارویی، آویشن را در آب حمام خود استفاده می‌کردند.
در قرون وسطی در اروپا، برگ‌های آویشن را زیر بالش می‌گذاشتند تا خواب آرامی داشته باشند. در آن دوران هم‌چنین آویشن را در تابوت‌ها نیز قرار می‌دادند، چون مردم اعتقاد داشتند باعث می‌شود فرد متوفی با دلگرمی قدم به زندگی بعدی خود بگذارد.
نحوه‌ی استفاده از آویشن
این گیاه در تمامی طول سال، هم به‌صورت تازه و هم خشک‌شده به‌آسانی در دسترس است. آویشن تازه عطر دلپذیرتری دارد اما دسترسی به آن نسبت به آویشن خشک‌شده کمی دشوارتر است. اگر آویشن تازه تهیه کردید، می‌توانید آن را یک تا دو هفته در یخچال نگهدارید. آویشن خشک باید در جای خنک و تاریک نگهداری شود و در حالت مطلوب، تا ۶ ماه ماندگاری دارد.
در بسیاری از دستور غذاها، نوع خشک‌شده‌ی این گیاه را می‌توان جایگزین نوع تازه‌ی آن کرد. یک قاشق چای‌خوری از برگ خشک‌شده‌ی آویشن معادل یک قاشق غذاخوری آویشن تازه‌ی خردشده است.
این گیاه را می‌توان به روش‌های مختلف مصرف کرد. رایج‌ترین آن، استفاده از آن به عنوان سبزی تازه یا خشک‌شده در غذاهای مختلف است. برای مقاصد دارویی، می‌توانید آویشن را به شکل چای، شربت، مکمل یا عصاره‌ی روغنی استفاده کنید.
زمانی که آویشن را به آشپزخانه‌ی خود بیاورید و در زندگی روزانه از آن استفاده کنید، چه به صورت تازه و چه به شکل خشک‌شده، این گیاه سالم و خوشمزه‌ را می‌توانید به خوراکی‌هایی مثل مرغ، ماهی، گوشت قرمز، سبزیجات (به خصوص لوبیا، بادمجان، هویج و کدوسبز)، پنیر (به خصوص پنیر بز)، پاستا، انواع سوپ‌ها، سس‌ها، دسرها و ترشیجات اضافه کنید. گزینه‌های پیش روی شما واقعا بی‌پایان است. اگر طعم آویشن را دوست داشته باشید، می‌توانید آن را به هر غذایی که دوست دارید اضافه کنید.
در چه غذاهایی می‌توان آویشن استفاده کرد
اگر می‌خواهید آویشن را در غذاهای خانگی خود استفاده کنید، ما به شما دستور‌العمل‌هایی پیشنهاد می‌کنیم تا بتوانید با استفاده از آن‌ها، غذاهایی با بو و طعم خوش آویشن را برای اولین بار تجربه کنید. برای ماهی از آویشن تازه ولی برای مرغ از آویشن خشک‌شده استفاده کنید. یا می‌توانید در انواع سوپ‌ها (هر کدام که باب میل‌تان بود) از مقدار کمی آویشن استفاده کنید.
هشدارهایی در مورد استفاده از آویشن
مصرف آویشن به مقدار معمول در غذا مشکلی به وجود نمی‌آورد. اگر آویشن برای مصارف دارویی به مقدار بسیار زیاد مصرف شود، در کوتاه‌مدت مسئله‌ای پیش نمی‌آید ولی ممکن است در بلندمدت باعث ایجاد مشکلات گوارشی شود.
زنان باردار و شیرده نباید برای مصارف دارویی، بیش از حد از آویشن استفاده کنند. اگر به انواع گیاهان خانواده‌ی نعناع حساسیت دارید، احتمال دارد به آویشن هم حساسیت داشته باشید.
زنانی که به هورمون‌ها حساس هستند، مثل کسانی که مبتلا به سرطان سینه، سرطان تخمدان، سرطان رحم، فیبروئیدهای رحمی یا اندومتریوز هستند، آویشن ممکن است در بدن‌شان مانند استروژن عمل کند. اگر چنین شرایطی دارید، به‌هیچ‌وجه از آویشن استفاده نکنید.
اگر از آویشن به مقدار زیاد استفاده کنید، ممکن است باعث لخته شدن خون‌تان شود. پس اگر هرگونه اختلالات انعقادی دارید، یا در حال حاضر از رقیق‌کننده‌های خون استفاده می‌کنید، نباید زیاد آویشن بخورید. به همین دلیل نیز نباید ۲ هفته قبل از عمل جراحی از آویشن استفاده کرد.
منبع: سایت چطور

منبع: آفتاب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۷۷۱۵۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حمله پرسپولیس به رکورد شگفت‌انگیز مجیدی!

به گزارش "ورزش سه"، رکوردی که برای سالهای نسبتا طولانی در اختیار برانکو ایوانکوویچ قرار داشت، در لیگ بیست و یکم از سوی تیم فرهاد مجیدی ربوده شد تا استقلال در قامت پرامتیازترین قهرمان فوتبال حرفه‌ای ایران مطرح شود.

استقلال در لیگ بیست و یکم 68 امتیاز به دست آورد تا با اختلاف معنادار نسبت به پرسپولیس در صدر جدول قرار بگیرد. البته آبی‌ها در هفته پایانی فرصت دستیابی به هفتادمین امتیاز فصل را هم داشت اما تساوی بدون گل برابر نفت مسجدسلیمان در روز جشن قهرمانی، رویای تیم استقلال را نقش بر آب کرد.

این در حالی است که حالا پرسپولیس در شرایطی راهی آبادان شده که 49 امتیاز از 23 بازی این فصل کسب کرده و تنها در یک حالت رکورد تیم مجیدی را خواهد شکست: پیروزی در تمام بازیهای فصل. در این صورت پرسپولیس 70 امتیازی خواهد شد و این رکورد جاودانه را در اختیار خواهد داشت.

بهترین قهرمانان فوتبال ایران را در زیر می‌بینید:
1. بیست و یکم: استقلال 68 امتیازی (فرهاد مجیدی)
2 و 3. بیستم و نوزدهم: پرسپولیس 67 امتیازی (یحیی گل‌محمدی*)
4 و 5. بیست و دوم و شانزدهم: پرسپولیس 66 امتیازی (یحیی گل‌محمدی و برانکو)
6. هفدهم و چهارم: پرسپولیس و فولاد 64 امتیازی (برانکو و فرانچیچ)
* در لیگ نوزدهم یک نیم فصل گابریل کالدرون هدایت پرسپولیس را برعهده داشت

نکته جالب اینکه پرسپولیس در دو قهرمانی نخست یحیی گل‌محمدی برای اولین بار در فصول 16 تیمی موفق شد به رکورد 67 امتیازی برسد و در حالی که انتظار می‌رفت این آمار دست نیافتنی باشد، فرهاد مجیدی رکورد یحیی را شکست. همچنین پرسپولیس در اولین قهرمانی با برانکو نیز 66 امتیاز به دست آورد و در آن فصل با اختلاف 9 امتیازی نسبت به ذوب‌آهن عنوان قهرمانی را به دست آورد.

البته در بین پرامتیازترین تیمها باید به نایب قهرمانانی اشاره کرد که در حالت عادی با این تعداد امتیاز باید جام را بالای سر می‌بردند؛ این افسوس بزرگ در ابتدا به سپاهان می‌رسد که در لیگ بیستم و همچنین فصل گذشته، 65 امتیاز به دست آوردند اما چیزی بیشتر از نایب قهرمانی نصیبشان نشد. به عبارتی سپاهان در 17 فصل از لیگ برتر با این حدنصاب امتیازی می‌توانست قهرمان شود اما تیم مورایس و نویدکیا به پرسپولیس سرسخت یحیی گل‌محمدی خوردند.

همچنین پرسپولیس در لیگ بیست و یکم با 63 امتیاز نتوانست قهرمان لیگ برتر شود، آن هم در شرایطی که برانکو در اخرین فصل حضورش با امتیاز کمتر جام را بالای سر برده بود. به عبارتی تیمهای پرسپولیس و سپاهان در این سه فصل، استاندارد یک تیم نایب قهرمان را هم افزایش دادند و احتمالا این فصل هم پرسپولیس و استقلال با بیشتر از 60 امتیاز دستشان از جام کوتاه خواهد ماند.

فراموش نکنید که استقلال که تا اینجا با 50 امتیاز صدرنشین است، در صورت پیروزی در تمام مسابقات خود شانس این را خواهد داشت تا اولین قهرمان 71 امتیازی فوتبال ایران لقب بگیرد. همچنین اگر استقلال یک لغزش داشته باشد و با شش برد و یک تساوی فصل را به پایان برساند، اولین تیم تاریخ این باشگاه خواهد شد که 69 امتیاز به دست می‌آورد.

پیش از ورود برانکو ایوانکوویچ به ایران هیچ تیمی در لیگ برتر به متوسط 2.2 امتیاز به ازای هر بازی نرسیده بود و برای سالهای طولانی از متوسط دو امتیازی هم دور بود اما حالا اوسمار و نکونام شب را با رویای اولین قهرمان 70 امتیازی به پایان می‌رسانند، رویایی که ژوزه مورایس هم در ابتدای فصل به تیمش دیکته کرده بود اما هرچه گذشت آنها از این حدنصاب تاریخی دور و دورتر شدند.