به نقل از «خبرگزاری آریا»

مدارک مورد نياز جهت درخواست اعاده دادرسي به ديوان عالي کشور اعلام شد

تاریخ انتشار: ۳ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۷۸۲۵۵۱

خبرگزاري آريا - تغييرات مدارک مورد نياز جهت درخواست تجويز اعاده دادرسي از سوي محکوم عليه (محکومين) که از ابتداي سال جاري اعمال شد، در قسمت اعاده دادرسي از احکام کيفري در سايت ديوان عالي کشور به روز شد.

به گزارش خبرنگار گروه حقوقي و قضايي خبرگزاري ميزان، تغييرات مدارک مورد نياز جهت درخواست تجويز اعاده دادرسي از سوي محکوم عليه (محکومين) که از ابتداي سال جاري اعمال شد، در قسمت اعاده دادرسي از احکام کيفري در سايت ديوان عالي کشور به روز شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تغييرات بخش مدارک مورد نياز جهت درخواست تجويز اعاده دادرسي نسبت به احکام کيفري که از ناحيه محکوم عليهم يا قائم مقام قانوني و يا وکلاي محترم آنان به ديوان عالي کشور تقديم مي‌شود، مطابق مقررات جديد از ابتداي سال جاري به شرح ذيل اعلام گرديده است:


1. ارائه درخواست کتبي خطاب به «رياست ديوان عالي کشور»


2. در صورت زنداني بودن متقاضي، درخواست تقديمي بايد به تأييد زندان محل تحمل کيفر حبس رسيده باشد.


3. تصريح به بند يا بندهاي ماده 474 قانون آيين دادرسي کيفري که متقاضي بر اساس آن تقاضاي تجويز اعاده دادرسي دارد


4. قيد شماره و تاريخ دادنامه مورد درخواست اعاده دادرسي و مرجع صادرکننده آن.


5. قيد نشاني کامل، کد پستي و شماره تلفن همراه متقاضي جهت ارسال پيامک اطلاع رساني و برقراري ارتباط با وي.


6. امضاء ذيل کليه صفحات لايحه توسط متقاضي يا متقاضيان.


7. ابطال تمبر هزينه دادرسي به تعداد متقاضيان هر يک به مبلغ 500000 ريال مطابق مصوبه بودجه سال 1396 مجلس شوراي اسلامي.


8. ارائه تصوير مصدق کامل و خوانا از دادنامه بدوي اعم از حضوري، غيابي و رأي صادره در مرحله واخواهي (برابر اصل شده توسط دادگاه صادرکننده در تمامي صفحات وهر يک ملصق به 15000 ريال تمبر)


9. ارائه تصوير خوانا و مصدق از دادنامه مورد درخواست اعاده دادرسي (هر يک ملصق به 15000 ريال تمبر)


10. گواهي قطعيت حکم بدوي مورد درخواست اعاده دادرسي چنانچه به لحاظ عدم تجديد نظرخواهي يا فرجام خواهي در همان مرحله بدوي قطعي شده باشد. (ملصق به 15000 ريال تمبر)


11. ددر صورتي که درخواست توسط وکيل تقديم شود، ارائه وکالتنامه پايه يک ملصق به تمبر مالياتي و ممهور به مهر وکيل يا وکلاي متقاضي.


12. در صورت وجود سابقه يا سوابق ديگر مرتبط با درخواست فعلي در ديوان عالي کشور ارائه نسخه‌اي مصدق از دادنامه يا دادنامه‌هاي صادره از ديوان عالي کشور.


13. ارائه اصل و کپي کارت ملي اصيل متقاضي يا متقاضيان.




نرخ تعرفه هاي خدمات قضايي در سال 1396


انتهاي پيام/

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۷۸۲۵۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شرایط صدور دستور موقت

محمد مهدی ترحمی؛* دستور موقت یا دادرسی فوری، مکانیسمی است که در ماده ۳۱۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی پیش‌بینی شده و مطابق آن ذی‌نفع می‌تواند از دادگاه درخواست کند که برای جلوگیری از دخل و تصرف مادی در خواسته دعوا و جلوگیری از ورود ضرر به آن، مال تا زمان تعیین تکلیف دادگاه از هرگونه تصرف در امان بماند و توقیف شود.

معمولاً به منظور حفظ حقوق و جلوگیری از وقوع آسیب یا خسارت بیشتر به طرفین صادر می‌شود که می‌تواند شامل مواردی ممنوعیت از انجام یا ادامه اقدامات خاص، تعیین زمانبندی و شرایط خاص برای ادامه پرونده و ... باشد. وکلای دادگستری از دستور موقت به عنوان یک ابزار حقوقی در پرونده‌های حقوقی استفاده می‌کنند. این تصمیمات توسط دادگاه یا قاضی صادر و معمولاً تا زمان صدور تصمیم نهایی و اجرای آن اعتبار دارند.

در صورتی که در یک پرونده حقوقی یا قضایی، طرفین یا مردم احساس کنند که وجود یک شرایط اضطراری یا نیاز به اقدام فوری و موقت وجود دارد، می‌توانند این موضوع را به دادگاه مطرح کرده و درخواست صدور دستور موقت نمایند. دادگاه بر اساس شرایط و اطلاعات موجود، می‌تواند تصمیم به صدور دستور موقت بگیرد و اقدامات لازم را انجام دهد. بنابراین، در برخی موارد و با توجه به شرایط خاص، مردم می‌توانند درخواست صدور دستور موقت را به دادگاه ارائه نمایند.

درخواست صدور دستور موقت ممکن است در دو مرحله مختلف ارائه شود، قبل از تقدیم دادخواست و یا در فرایند رسیدگی دادگاه، که این امر وابسته به شرایط خاص هر پرونده و قوانین مربوطه است، لذا مراحل آن بدین ترتیب است که، ابتدا باید یک درخواست رسمی برای صدور دستور موقت تهیه کنید. این درخواست باید شامل جزئیات دقیق در مورد شرایط و دلایلی که نیاز به دستور موقت را الزامی می‌سازد، باشد، سپس برای تقویت درخواست خود، باید مدارک، شواهد و اطلاعات مربوطه جمع آوری شود.

این مدارک می‌توانند شامل قراردادها، فاکتورها، شواهد مکتوب یا شفاهی، عکس‌ها و سایر اسناد مرتبط با پرونده باشند. درخواست صدور دستور موقت از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی به دادگاه مربوطه تقدیم میشود این مرحله ممکن است نیازمند پرداخت هزینه‌های مربوطه و تکمیل فرم‌های خاص باشد.

پس از تقدیم درخواست، ممکن است دادگاه یک جلسه برگزار کند تا شرایط و دلایل درخواست صدور دستور موقت بررسی شود. در این جلسه، شما و سایر طرفین می‌توانید دلایل و شواهد خود را ارائه۰ کنید. نهایتا بعد از بررسی درخواست و شواهد ارائه شده، دادگاه تصمیم خود را در مورد صدور یا عدم صدور دستور موقت اعلام خواهد کرد. اگر دستور موقت صادر شود، شرایط و مقررات مربوطه برای اجرای آن باید رعایت شود. به طور کلی، برای درخواست صدور دستور موقت، باید اقدامات لازم را طبق مراحل فوق انجام داد و به شرایط و قوانین مربوطه توجه کرد تا از اجرای صحیح و موثر این دستور اطمینان حاصل شود.

می‌توان درخواست صدور دستور موقت را به وکلای دادگستری سپرد یا به صورت شخصی اقدام نمود. انتخاب بین این دو گزینه بستگی به ترجیحات شما، شرایط پرونده و دسترسی شما به منابع حقوقی دارد. اگر توسط وکیل دادگستری این موضوع پیگیری شود، وکیل شخصا در دادگاه اقدامات لازم را انجام می‌دهد. چنانچه به صورت شخصی درخواست صدور دستور موقت داده شود، باید مراحل مربوطه را شخصا طی نمود و درخواست خود را به دادگاه ارائه داد که در این صورت، باید با قوانین و مقررات مربوطه آشنا بود و به دقت اقدامات لازم را انجام داد، لذا، می‌توان به صورت شخصی یا با وکیل درخواست صدور دستور موقت را انجام داد، لیکن باید توجه داشت که هر یک از این روش‌ها مزایا و معایب خود را دارند که باید در نظر گرفته شوند.

دادگاه اختیار دارد که درخواست صدور دستور موقت را قبول یا رد کند. در صورتی که شواهد و مدارک ارائه شده توسط طرفین و شرایط پرونده نشان دهنده ضرورت صدور دستور موقت باشد، درخواست را قبول کند و دستور موقت را صادر کند. این اقدام معمولاً در شرایط اضطراری و برای جلوگیری از وقوع آسیب‌های بیشتر انجام می‌شود. از طرف دیگر، اگر دادگاه به این نتیجه برسد که شواهد یا مدارک کافی برای صدور دستور موقت وجود ندارد یا شرایط ضروری برای صدور آن فراهم نیست، ممکن است درخواست را رد کند. بنابراین، دادگاه دارای اختیارات قانونی برای قبول یا رد درخواست‌های صدور دستور موقت است و تصمیم‌گیری نهایی در این خصوص بر اساس شرایط و مدارک و چارچوب قانونی انجام می‌شود.

*حقوقدان