مردم ایران غمگین هستند، خشمگین نه!
تاریخ انتشار: ۳ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۷۹۱۷۳۹
جامعه:مؤسسه نظرسنجی گالوپ،در گزارش سالانه خود در سال ۲۰۱۷ ایرانیها را عصبانیترین مردم جهان معرفی کرده است. در این نظرسنجی که ۱۵۳هزار نفر از ۱۴۲ کشور دنیا در آن شرکت کردهاند به ترتیب ایرانیها، عراقیها و سودانیها عصبانیترین مردم جهان معرفی شدهاند.
جامعه-مریم احمدی شیروان:
دکتر مینا دادگستر مقدم با اشاره به اینکه در این نظرسنجی یک میلیون نفر افراد بالای ۱۵ سال در کل دنیا شرکت کردهاند، توضیح میدهد: در این تحقیق ۱۰ پرسش طراحی شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این روانشناس پرسشهای نظرسنجی گالوپ را این طور تشریح میکند: برای نگرشهای مثبت پنج پرسش به این شرح آمده است: ۱.آیا دیروز احساس خوبی را تجربه کردید؟ ۲.آیا احساس میکنید در زندگی با شما با احترام رفتار میشود؟ ۳.آیا دیروز لبخند زدید؟ آیا دیروز کار جدید یاد گرفتید؟ ۴.دیروز کاری انجام دادهاید که شما را خوشحال کند؟ ۵.آیا به اینکه چطور از زندگی لذت ببرید، فکر کردهاید؟ و برای نگرشهای منفی نیز این پنج پرسش طرح شده است: ۱.آیا روزهای زیادی از زندگیتان درد فیزیکی را تجربه کردهاید؟ ۲.آیا در روزهای گذشته نسبت به چیزی احساس نگرانی داشتهاید؟ ۳.آیا طی روزهای گذشته احساس غم و اندوه داشتهاید؟ ۴.آیا احساس استرس داشتهاید؟ ۵.احساس خشم داشتهاید؟ در این پرسش ها آیتمهایی مورد سنجش قرار گرفته است که نگرش منفی افراد را نسبت به زندگی و به عبارتی امید به زندگی را میسنجد نه میزان خشم را.
این استاد دانشگاه در ادامه میگوید: افرادی که در زندگی دارای نگرش مثبت هستند، استانداردهای زندگی را بهتر درک کرده و آزادی شخصی بیشتر و شبکههای حمایتی زیادتری در اطراف خود دارند بر خلاف افراد دارای احساسات منفی که مشکلات بهداشتی داشته و توانایی تهیه غذا و آب آشامیدنی را ندارند. ضمن اینکه کشورهایی مثل عراق و سودان کشورهایی جهان سومی و در حال جنگ هستند و داشتن این مشکلات برای ایران صدق نمیکند؛ چرا که ایران شاخص سلامت بالاتری داشته و با این معیارها قابل محک زدن نیست.
دادگستر مقدم با اشاره به مبحث روایی در مسائل آماری اضافه میکند: روایی یک تحقیق بیان میکند که نمونه یک تحقیق باید معرف یک جامعه باشد. در حالی که افزون بر ۷میلیارد نفر جمعیت جهان است، دریافت نظر یک میلیون نفر از افراد جهان برای ارائه چنین نظری کافی نیست. نمونه انتخاب شده معرف جامعه نیست و روش نمونهگیری و روش جمعآوری داده در این تحقیق مورد سؤال است.
این استاد روانشناسی در پایان تأکید میکند که این تحقیق و نظرسنجی، مسئلهای به عنوان خشم را نمیسنجد و فقط یکی از ۱۰ پرسش آن به خشم اشاره دارد. او میگوید:با فرض درست بودن روایی و تمام معیارهای دیگر، به دلیل پایین بودن استانداردهای زندگی، میتوان مردم ایران را غمگین دانست نه خشمگین.
دکتر آزیتا کشاورز نیز با اشاره به شرایط سخت و بحرانی کشور مانند تحریمها، جنگ سخت، نرم و یا جنگهای روانی، دو دستهگی و یا چند دستهگی داخل کشور، سرمایهگذاری کشورهای دیگر برای نفاق انداختن بین مردم کشور تصریح میکند: این اتفاقات بحرانی همه دست به دست هم داده و از مردم این کشور، مردمانی عصبانی ساخته است.
این روانشناس میگوید: ما نمیتوانیم عصبانی بودن مردم کشور را رد کنیم. ضمن اینکه بر اساس آخرین آمار و اطلاعات افراد تحصیلکرده جامعه، عصبانیتر از افراد عادی هستند. این مسئله نیاز به اثبات ندارد و در مراودات اجتماعی و معاشرتها مانند منیتهای آنان، جلو زدن در صفها، رانندگی و... به وفور مشاهده میشود.
کشاورز تأکید میکند: تنها راه برون رفت از این شرایط و داشتن مردمی آرامتر با آستانه تحمل بیشتر، کار کردن بر مسائل فرهنگی جامعه است. باید همه به این درک برسند که فشارهای اجتماعی دلیلی بر ضایع کردن حقوق همدیگر نیست. ضمن اینکه باید استدلالهای هیجانی را مدیریت کرده و تلاش کنیم ناراحتی و عصبانی بودن را به حداقل برسانیم.
منبع: روزنامه قدسمنبع: قدس آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۷۹۱۷۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بودجه دولتی برای حوزههای علمیه | جمع مبلغ نهادهای فرهنگی و مذهبی ۶۷ هزار میلیارد تومان!
روزنامه جمهوری اسلامی به انتقاد از تخصیص بودجه دولتی برای حوزه های علمیه و حرم امام خمینی پرداخت.
این روزنامه نوشت: به مناسبت بررسی بخش هزینههای لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجههای پیشنهادی دولت برای نهادهای فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانهها منتشر شد که با اعتراضهائی همراه است.
اعتراضها عموماً بر این محورها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهادها بودجه تعلق میگیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آنها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهادها تأثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجههائی به آنها منطقی نیست.
طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهادهای فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است.
بدون اینکه درباره محورهای اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تأکید میکنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آنها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجهای که برای آنها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سالهای گذشته بارها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرجتراشی خلاف مشی خود امام است. باقی میماند بودجهای که برای حوزههای علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.
در سالهای گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزههای علمیه و نهادهای مرتبط با آنها انتقاد میکردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما میگفتند مگر از وضع شدیداً فلاکتبار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزههای علمیه اعتراض میکنید؟
جواب این بود و اکنون نیز اینست که میدانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزههای علمیه و حتی علمای شهرستانها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم میکنند و تعداد زیادی از آنها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کارهای خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانهها و شرکتها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند.
ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح میکنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزههای علمیه دفاع نمایند. میبینیم که در عمل نیز تفکر آنها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحتاندیشی برای روحانیت میگویند اعتنائی نمیکنند و ترتیب اثر نمیدهند.
مهمترین دلیل برای این تفکر که حوزههای علمیه و دستگاههای مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آنها را به دولت و حکومت وابسته میکند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب مینماید.
هیچکس نمیتواند ادعا کند که روحانیت میتواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزههای علمیه از هیچ بودجهای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آنها میدهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد میدانستند.
تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تأیید گذاشته است. مراجع صاحبنام و ذینفوذی مانند مرحوم آیتالله فاضل لنکرانی و آیتالله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.
نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگناهای معیشتی در حال حاضر به آنها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که دهها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم میکنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیفترین اقشار جامعه زندگی میکرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود.
حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آنها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.
خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجههای دریافتی حوزهها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشتمیزنشینانی میرسد که حوزههای علمیه بدون آن میزها هم میتوانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیتها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیشقدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟