روایتی از جلسات درس تفسیر قرآن حضرت آیتالله خامنهای در دوران ریاست جمهوری چرا دور جدید جلسه تفسیر قرآن آیتالله خامنهای با سوره مجادله آغاز شد؟
تاریخ انتشار: ۴ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۷۹۷۸۰۲
به گزارش فرهنگ نیوز، «قرآن کتاب نور، کتاب معرفت، کتاب نجات، کتاب سلامت، کتاب رشد و تعالى و کتاب قرب به خداست... باید در قرآن تدبّر کرد». رهبر انقلاب اسلامی از گذشتههای دور معتقد بودند که «جوانان ما باید با قرآن آشنا بشوند، انس با قرآن را زیاد کنند. وقتى این ذهن، ظرف معارف قرآن شد، آنوقت «از کوزه، برون همان تراود که در اوست».
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
*جلسات تفسیر قرآن چگونه آغاز شد
چند سالی میشد که به خاطر تبعید و شرایط سال 57 و حوادث پس از انقلاب و در آخر سپری شدنِ دوران نقاهت جراحات ترور تیرماه سال 60 از تدریس تفسیر قرآن، دور مانده بودند. امّا شرایط امنیّتی سال 61 اجازه نمیداد که مثل گذشته به جمع جوانان بیایند. مسئولیّت ریاست جمهوری آن هم در دوران جنگ نیز بر این مسئله افزوده بود.
این بار حضور جوانان پاسدار که چون پروانه بر گرد شمع بودند زمینهای برای ادامهی جلسات تفسیر شد. پیشنهاد تشکیل جلسات تفسیر قرآن با استقبال مواجه گردید. قرار شد که جمعهها این درس شروع شود؛ و اوّلین جلسه در 1361/3/17 تشکیل شد.
ابتدای جلسه چند آیهی اوّل سورهی مجادله توسّط یکی از جوانان خوشصدا تلاوت شد. و استاد با شوق زائدالوصفی در ابتدای جلسه دو سوال مفروض و مقدر را پاسخ گفت.
*سوال اوّل: چرا سورهی مجادله؟
«علّت اینکه اینجا را انتخاب کردیم این است که سورههاى جزء بیستوهفتم و بیستوهشتم و این حدود، غالباً سورههاى مدنى است و از سورههایى است که در مدینهى طیّبه بر پیغمبر اکرم نازل شده و مربوط است به بعد از تشکیل حکومت اسلامى، یعنى مثل وضع کنونى ما.
نوع مطالب و مسائلى که بعد از تشکیل حکومت براى یک جامعه لازم است با نوع مطالب و مسائلى که [مربوط به] حین مبارزهى مردم براى تشکیل حکومت اسلامى است فرق میکند؛ کمااینکه شما در جامعهى خودمان هم این را مشاهده میکنید. امروز شما یک مسائلى دارید که این مسائل قبل از بهمن 57 براى شما وجود نداشت، مطرح نبود؛ آن روز مسائلى داشتید که امروز براى شما مطرح نیست. مثلاً مسئلهى منافقین و مسئلهى نفاق، مسئلهى عدالت اجتماعى، مسئلهى حکومت، مسئلهى جهاد در جبهههاى جنگ و دهها مسئله از این قبیل، مسائل عمدهى بعد از تشکیل حکومت است و این مسائل همان مسائلى است که در آیات مدنى بیشتر به آنها پرداخته شده.»
*سؤال دوّم: کیفیّت تدریس؟
«روش ما در تفسیر این است که یک بیان اجمالى از آیات مورد بحثمان ارائه میدهیم، بعد سعى میکنیم آیات را تبیین کنیم؛ یعنى فقط معنا کنیم، خیلى طول و تفصیل نمیدهیم، میخواهیم که شما برادرها یک مرور اجمالى به این آیات کرده باشید؛ منظورمان تفصیلات و بحثهاى فلسفى و بحثهاى فقهى و مانند اینها نیست، [بلکه] میخواهیم معناى این آیات را دانسته باشید. یعنى اگر بخواهم یک خُرده درستتر بگویم یک ترجمهاى است که در کنارش یک مقدار توضیح هم وجود دارد؛ ترجمه و توضیح است؛ این روش ما در این تفسیر است.»
*ویژگیهای تفسیر
از ویژگیهای این تفسیر، بیان روان و قابل فهم و درعینحال علمی آن بود. ایشان بدون اطناب و درگیر کردن مخاطب با بحثهای تخصّصی و یا بیان اقوال علمای مختلف در مباحث تفسیری، لبّ مطلب و نظر صحیح را به مخاطب منتقل میکردند.
از دیگر خصوصیّات این تفسیر، تطبیقات و مثالهای بِروز برای مباحث قرآنی است. ایشان با تطبیق مباحث آیات به حوادث روز و جریانات سیاسی، استفادهی مخاطب را دوچندان میکنند. یکی دیگر از مزیّتهای این تفسیر هم بیان ارتباط آیات با هم است که باعث میشود یکپارچگی آیات این سوره برای خوانندهی اثر، اثبات گردد.
با توجّه به اینکه مخاطب این جلسات، جوانان غیر حوزوی بودهاند نوع بیان مثالها با در نظر گرفتن ایشان انتخاب شده است و لذا این مباحث میتواند برای همهی اقشار بویژه جوانان عزیز مفید باشد.
*بعضی از سرفصلهای مطرحشده در این تفسیر
مبارزهی اسلام با سنّتهای غلط جاهلی، نحوهی برخورد در برابر سنّتهای پیشینیان، نگاه معقول اسلام به طلاق، تغییر فکر، عمل و ارزشها؛ از اهداف انقلاب پیامبران (علیهمالسّلام)، عاقبت معارضان با انقلاب پیامبران (علیهمالسّلام)، اطاعت از رسول، امام و ولیّفقیه؛ اطاعت خدا، ارتباط ادب فردی و اجتماعی در اسلام، نقش نیّت در ارزشگذاری اعمال، پیوند بین احکام کلّی و جزئی در اسلام، معنای ولایت، رابطهی مستحکم منافقان با یهود، گسترهی مصادیق نفاق، روز قیامت؛ روز بُروز ملکات، ضرر کردن «حزب الشیطان» در دنیا و آخرت، نیاز همگانی به مراقبت از خود برای مبتلا نشدن به نفاق، تدبیر الهی برای خشکاندن انگیزههای نفاق، معنای غلبهی خداوند و پیامبران (علیهمالسّلام)، لزوم ترجیح پیوندهای ایمانی بر علاقهمندیهای خانوادگی.
در پایان باید اعتراف کنیم که «ما هنوز از قرآن خیلى دوریم و خیلى فاصله داریم. دلهاى ما باید قرآنى بشود. جان ما باید با قرآن انس بگیرد. اگر بتوانیم با قرآن انس بگیریم، معارف قرآن را در دل و جان خودمان نفوذ بدهیم، زندگى ما و جامعهى ما قرآنى خواهد شد؛ احتیاج به فعالیت و فشار و سیاستگذارى ندارد. اصل این است که دلمان، جانمان و معرفتمان حقیقتاً قرآنى باشد.»
منبع: پایگاهاطلاعرسانی دفتر مقام معظم رهبری
منبع: فرهنگ نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farhangnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرهنگ نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۷۹۷۸۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایتی اجمالی از زندگینامه، تحصیلات و خدمات حضرت آیتالله رئوفی
ایسنا/هرمزگان آیتالله غلامحسین رئوفی که از عالمان بزرگ و شناخته شده دینی استان هرمزگان بود صبح ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ دارفانی را وداع گفت.
حضرت آیت الله غلامحسین رئوفی فرزند یوسف در سال ۱۳۱۱ در روستای درسنگ معروف به پشتکوه سفلی به دنیا آمد.
وی در شروع تحصیل در مکتب خانه روستا نزد مشهدی عباس رئوفی ختم قرآن و نزد پدر کتب ادب فارسی، بوستان و گلستان سعدی و دیوان حافظ را آموخت.
آیت الله رئوفی تقریبا یکسال پس از پایان جنگ جهانی دوم در ۱۲ سالگی برای فراگیری معارف دینی عازم نجف اشرف در کشور عراق شد.
وی در نجف اشرف در مدرسه قزوینی مشغول به تحصیل علوم و معارف دینی شد.
ایشان پس از برطرف شدن مشکل مسکن مقدمات دروس حوزوی را نزد برخی از مدرسین و فضلا به اتمام رساندند و سپس سیوطی و حاشیه را نزد حجت الاسلام سید جلیل یزدی خواندند و مطول را نزد شیخ محمد علی مدرس افغانی، لمعه را نزد آیت الله شیخ علی اصغر اراکی و آیت الله شیخ محمد علی سرابی کتب سطح عالی را نزد آیت الله سید محمدباقر محلاتی، آیت الله سید احمد حسینی اشکوری و آیت الله سید علی فانی و شیخ مجتبی لنکرانی و فلسفه را نزد آیت الله میرزا مسلم ملکوتی گذراندند.
وی دروس خارج را نزد آیت الله العظمی خویی، آیت الله العظمی شاهرودی و آیت الله العظمی حکیم و فقه را در محضر امام خمینی گذراندند.
حضرت آیت الله رئوفی پس از ۱۶ سال تحصیل با اجازاتی از آیت الله العظمی امام خمینی (ره)، آیت الله العظمی خویی، آیت الله العظمی میرزا عبدالهادی حسینی، آیت الله العظمی شاهرودی، آیت الله العظمی سید محسن حکیم، ایت الله العظمی سید محمدباقر محلاتی، آیت الله سید احمد اشکوری، آیت الله العظمی حاج آقا بزرگ تهرانی برای ترویج دین و نشر معارف به زادگاهش عزیمت کرد.
وی ۶ سال در زادگاهش برای نشر معارف دینی در بین مردم سکونت داشتند و مجددا برای ادامه تحصیل به نجف اشرف بازگشتند و ۶ سال دیگر در نجف به تحصیل معارف دینی پرداخت.
پس از اتمام تحصیلات حوزوی این عالم وارسته مجدد به ایران بازگشت و در توکهور و هشتبندی از حدود سال ۱۳۶۵ سکونت گزید که منشأ رشد و توسعه سریع آن شد.
حضرت آیت الله رئوفی در طول عمر با برکت خود منشأ خدمات گسترده ای شامل تأسیس مسجد و حسینیه امیرالمومنین در سال ۱۳۵۰، پخش اعلامیه های حضرت امام و فعالیت علیه رژیم ستم شاهی بود که در اوایل دهه ۵۰ منزل ایشان توسط ساواک به جرم حمایت از نهضت امام و پخش اعلامیه های وی محاصره شد و این بازرسی ها و بازجویی ها تا پیروزی انقلاب ادامه داشت.
همراهی با روحانیونی همچون مرحوم حجتالاسلام عباسی نماینده سابق مردم شرق هرمزگان در مجلس شورای اسلامی، آیت الله درویشی و ... شرکت در راهپیمایی های دوران انقلاب در شهرستان میناب، برگزاری مراسم مذهبی و تبلیغی در حسینیه امیرالمومنین با دعوت از روحانیون و سخنرانان، برپایی راهپیمایی های دوران انقلاب در منطقه توکهور و هشتبندی از دیگر خدمات حضرت آیتالله رئوفی بوده است.
حضرت آیت الله رئوفی در طول دوران پر برکت حیات خود پیگیری های گسترده ای برای عمران و آبادانی منطقه توکهور و هشتبندی با دعوت از مسئولان ملی، استانی و شهرستانی انجام داد که زمینه ساز حضور مستمر استانداران مختلف در این منطقه برای رفع مشکلات شد.
پیگیری احداث راه اصلی منطقه توکهور و هشتبندی به مرکز شهرستان، حل اختلافات بزرگ قومی در مناطق مختلف شامل شرق استان، جنوب کرمان و سیستان و بلوچستان و... از دیگر خدمات حضرت آیتالله رئوفی است.
از سال ۱۳۶۱ تا پایان عمر در ایام سال تحصیلی در حوزه علمیه قم به تحصیل و تدریس مشغول بودند و در سایر ایام سال در زادگاهش توکهور و هشتبندی حضور داشت و ضمن برگزاری مراسم مذهبی، پذیرای مراجعان زیادی از مناطق مختلف استان و حتی استانهای همجوار برای رفع مشکلات و حل اختلافات بود.
انتهای پیام