به نقل از «ایرنا»

نوکیسه‌هایی که شهرداری مدافع آنان است

تاریخ انتشار: ۷ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۸۲۳۰۳۳

حالا اما در آستانه شروع شورای پنجم به نظر می رسد بررسی و مرور برخی اتفاقات و نگرانی‌هایی که در شورای اول هم وجود داشت می تواند بخشی از نگرانی‌های امروز را حل کند.
موضوعاتی که مرور آنها از سوی دو عضو اصلی و تاثیر گذار شورای اول می تواند خواندنی باشد. محمد جواد حق شناس پیشنهاد دهنده این نشست بود و خودش هم در روزی تعطیل محمد عطریانفر و ابراهیم اصغرزاده را در روزنامه «شرق» همراهی کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آنچه در ادامه می آید بیان همین نگرانی‌ها و الزامات پیش‌روی شورای پنجم است.
‌آقای حق‌شناس این نگرانی وجود دارد که چقدر احتمال ورود به حواشی سیاسی در شورا وجود دارد و آیا احتمال دارد اعضای شورا به این سمت کشیده شوند که از آن فضای تخصصی‌ دور شده و فضا دوباره سیاسی شود؟ چقدر ممکن است دوباره این فضا از تخصصی‌بودن خارج و فضا سیاسی شود؟
حق‌شناس: از زمانی انتشار لیست اسامی تا زمانی که نتیجه آرا اعلام شد، یکی از دغدغه‌هایی که در مجامع و نشست‌ها مطرح می‌شد، مقایسه این شورا با شوراهای قبل بود که شاید بیشترین واژگانی که شنیده می‌شود از سوی نیروهای زبده اجتماعی و حتی سیاسی بود.
یک نوع مشابه‌سازی‌ای که می‌کردند این بود که شورای پنجم را از جهات متعددی با شورای اول مقایسه می‌کردند؛ یکی آنکه چندین‌بار شنیدیم بعد از دو دهه در فضایی قرار گرفتیم که هم دولت، هم مجلس و هم شورا در یک راستا قرار گرفته‌اند.
فضای شورای اول کاملا گرایش اصلاح‌طلبی داشت و دولت هم دولت آقای خاتمی بود.
این اتفاق را که بعد از تقریبا دو دهه در سال ٧٨ و حالا ٩٦ می‌بینیم این سؤال را پیش می‌آورد که چه اتفاقی افتاد؟ بعد حدود ١٦ سال این بازگشت را در رویکرد مردم داریم.
این اتفاقی که افتاد شاید نگرانی ایجاد می‌کرد، آنهایی که نگران بودند یک وضعیت پارادوکسیکال را می‌دیدند که افراد، هم رأی دادند هم می‌ترسیدند، به‌صورتی‌که تلاش ‌کردند لیستی تهیه شود؛ اما خود نیز نگران بودند.
این نگرانی برای چیست؟ قضاوتی که در شورای اول در دوره چهارساله شکل می‌گیرد، تغییراتی که در شورا شکل می‌گیرد، خروج یک‌سری چهره‌های مطرح از شورا که بعد به مجلس و به دولت پیوستند، و سوءاستفاده‌ای که رقیب می‌کند و موضوع را به فضای رسانه‌ای می‌کشاند به نظر می‌رسد حول یک رفتار غیرحرفه‌ای شکل می‌گیرد شورای اول کارهایی که انجام داد و مصوباتی داشت که نتیجه‌اش درواقع در ذهن جامعه ماندگار شد، اما دلسردی‌ای که به وجود آمد به نظر من نتیجه اتفاقاتی بود که مشارکت به نزدیک ١٠ درصد رسید که شاهد پیروزی لیست آبادگران هستیم و شکست جریان اصلاح‌طلب. تحلیلی که وجود دارد این است که نگرانی‌ای که امروز وجود دارد این است که با وجود اینکه خوشحالیم، نمی‌توانیم نسبت به ١٤ سال دربه‌دری دوران سیاه و آبادگرانی و ١٤ سالی که تهران در تسخیر قرار گرفت و با تلاش بسیار آن‌را باز از تسخیر آن آبادگران خارج کردند و در اختیار جریان اصلاح‌طلب قرار دادند، بی‌تفاوت باشیم ما حداقل تلاش می‌کنیم این نگرانی‌ها دوباره به وجود نیایند.
مسئله دیگر درباره خروج آقای محسن هاشمی از شوراست. همه شاید در پیام‌های متعدد می‌بینیم کسی می خواهد از لیست خارج شود یا کسی وارد شود که شاید بعدا مشکلی پیش بیاید و همین در تعامل با دولت، در تعامل با مجلس چه‌کار می‌خواهد بکند و جریان اصلاح‌طلبی که در مجلس و شورا نمایندگی دارد می‌خواهد چه‌کار کند.
خود من که درحال‌حاضر در شورا انتخاب شدم و نهایتا مردم تهران رأی‌ دادند، چون رویکردم یک رویکرد در عرصه سیاست است و نمی‌توانم به این دغدغه بی‌توجه باشم. بیش از سه دهه از نزدیک با دوستان حاضر در این گفت‌وگو همراه بوده‌ام؛ همکار، هم‌فکر و هم‌نگاه بودم، تجربه این عزیزان و دغدغه‌هایشان به‌عنوان دو چهره شناخته‌شده عرصه سیاست‌ورزی و رسانه امروز خیلی می‌تواند به کار شورای پنجم بیاید، چون ترکیبی از دوستانی است که سوابقی دارند و تعدادی از نیروهای جوان که حتی ما خود نیز نام آنان را پیش از آنکه در لیست بیاید نشنیده بودیم.
این دغدغه‌ها باعث شد گفت‌وگویی را که معطوف به چهار سال آینده و شوراست رقم بزند یا به‌نوعی ریل‌گذاری کند. خواستیم گفت‌وگویی باشد تا به کار مخاطبان شما و نگرانی‌هایشان بیاید.
امروز سؤال این است که اگر آقای اصغرزاده عضو شورای شهر بود، چه رفتاری را که در شورای اول انجام داده‌اند، انجام نمی‌داد و امروز چه رفتارهایی را که در پیش گرفته بودند، تأیید و به عنوان راهنمای عمل پیشنهاد می‌کردند، اینها می‌تواند سؤالاتی محوری باشد که امروز به ما کمک کند.
‌سؤالی که از آقای حق‌شناس پرسیدم این بود که چقدر در این فضا هستیم که شورا یک شورای تخصصی و به دور از حواشی سیاسی باشد. البته یک‌سری مسائل سیاسی خوب است؛ اما منظور همان حواشی است که ممکن است استحکام شورا را از بین ببرد.
چطور این حواشی را کم کنیم؛ چون برخی از این افراد نیز جوان هستند و تا بخواهند زمان را طی کنند نیز ممکن است عمر شورا به پایان برسد؛ همان اتفاقی که در شورای اول نیز افتاد و این شورا بسیار جوان بود. برای دوری از این فضای سیاسی و تخصص‌گرایی چه باید کرد؟
عطریانفر: ما چند نوع آسیب در شناخت شهروند رنج می‌بریم و اگر بتوانیم نگاه همه‌جانبه‌ای داشته باشیم، می‌توانیم مبدأ پارسایی در عرصه زندگی مردم باشیم.
اولین نکته اینکه ما چه بخواهیم چه نخواهیم، با وجود تأسیس نظام جمهوریت و سخن از مردم‌گرایی، به‌شدت اسیر نوعی اقتدارگرایی و تمرکزگرایی وحشتناک هستیم که نماد این دولت است؛ نه به مفهوم تاریخی بلکه به مفهوم فراتر از تاریخ.
‌ببخشید این نماد وحشتی که عنوان می‌کنید وجود دارد، در این دولت است یا در همه دولت‌هاست یعنی درحال‌حاضر با آن دست به گریبان هستیم؟
بله این بیماری و ناهنجاری است که ما را در کشورهای جهان سوم اسیر خودش کرده است. این رویکرد مدیریت در بدنه میانی و قاعده و پایه هرم رخ می‌دهد و این گسست در کجاست؟
در خط میانی که وجه نخبگانی را از حیز انتفاع ساقط می‌کند. عقلانیت فکر و اندیشه کنار می‌رود و عنصر وفاداری جایگزین می‌شود. اگر چه عنصر وفاداری خود در عرصه جنگ زیباترین نقش را ایفا می‌کند اما در عرصه زندگی روزمره ارزش و اهمیت خود را از دست می‌دهد و گوشه‌نشین می‌شود و مأموریتی ندارد و پدیده‌ شورای شهر و شهرداری در همین لایه است و بسیار مهم است که اگر در این حوزه نخبگانی را که دستی در بدنه و قاعده دارند حذف کنید، دچار فروپاشی می‌شود و تصوری که باید داشته باشیم این است که این کلیت را چگونه ساماندهی کنیم و انتظار داریم اتفاقاتی بیفتد، اما در عمل هیچ اتفاقی نمی‌افتد.
مثلا آقای اصغرزاده یادش هست در شورای شهر اول مدعی بودیم که ما مدیریت منابع آب را در دست بگیریم. دولت مستقر هم دوست و برادر بودند که می‌گفتند در خدمتتان هستیم؛ اما فقط شبکه توزیع آب را تقدیمتان می‌کنیم، می‌گفتیم شبکه آب که ٣٠ درصد پرت آب دارد و زیان‌ده است، می‌گفتند، نه.
یک نکته نیز درباره آقای حق‌شناس مطرح کنیم، آقای حق‌شناس من فکر می‌کنم که مردم نمی‌ترسند، ما نخبگان برانگیخته مردم نگرانیم. این مردم که می‌آیند رأی‌شان با ارزش است. مردم رأی‌شان را در در قبال آن دادند که دوست دارند اتفاقی بیفتد؛ با استحکام رأی دادند. ما باید کار کنیم.
جنس انتخابی که مردم می‌کنند، برای مجلس رأی می‌دهند، برای دولت رأی می‌دهند؛ اگرچه واقعیت شکل‌گیری این شوراها و نهادهای مدنی صنفی و اجتماعی است، اما نقش آنان سیاسی است و ما تا اطلاع ثانوی تحت تأثیر سیاست و سیاست‌ورزی در کشور هستیم.
‌پس معتقدید آن را نمی‌توان حذف کرد و باید با آن کنار آمد؟
خیر؛ می‌خواهم بگویم جنس انتخابی که مردم انجام می‌دهند، برای تدوین و برنامه و معیشت متفاوت است و در حوزه مدیریت شهری احتمالا باید اتفاقات دیگری رخ دهد.
تجربه شکوهمندی را می‌توانم بگویم؛ در شهر مشهد ظاهرا آقای رئیسی رأی می‌آورد اما در شورای شهر رأی نمی‌آورد چون در دیگر این امر در شهرهای دیگر عمدتا همسو، سازگار و هم‌گراست اما در مشهد نشان می‌دهد مردم به این جمع‌بندی رسیده‌اند که آیا خواسته‌هاشان فارغ از سیاست، احزاب و افرادی است که آنها هم احترام دارند بین مردم. می‌گویند مخلص حزب کارگزاران و... هستیم اما در شورای شهر نگاه می‌کنم و تصمیم می‌گیرم که می‌خواهم براساس رأی خودم کارم را انجام دهم.
‌شورا می‌تواند سیاسی هم باشد اما باید در اولویتش مسائل تخصصی و اهداف مدیریت شهری باشد. مسئله این است که چطور می‌توان هر دوی این فضاها را با هم حفظ کرد و مشکلی هم ایجاد نشود؟
ابراهیم اصغرزاده: آقای چمران معمار است؛ لااقل مشهور به این حرفه است. آقای قالیباف هم در ١٢ سال گذشته از بهترین متخصصان استفاده کرده است و کسی نمی‌گوید آقای قالیباف از افراد غیرمتخصص استفاده کرده است و طبعا این دو بیشتر از هر کسی دلشان برای حمل‌ونقل و آلودگی هوا می‌سوزد و دلشان می‌خواسته در این زمینه بهترین عملکرد را داشته باشند.
اما چرا رأی آقای قالیباف در تهران در هر دوره‌ای که برای انتخاب ریاست‌جمهوری شرکت کرده با این بیلان گسترده بسیار کم بوده است؟ مگر مردم تهران از این اقدامات خوششان نمی‌آید یا این اقدامات را ندیده‌اند؟
قطعا متخصصان و مهندسان می‌توانند یک پروژه شهرسازانه را طراحی و اجرا کنند اما از زاویه دیگر همین مهندسان بزرگ‌ترین ویرانگران عرصه سیاست هستند چون اقدام به سیاست‌زدایی از شهر می‌کنند.
اقتدارگراها و کسانی که می‌خواهند شهر را به شکلی آمرانه اداره کنند حتما از متخصصان استفاده می‌کنند اما چرا امر تخصص صرفا در اداره تهران کفایت نمی‌کند و آدرس غلط به دموکراسی شهری می‌دهد؟
خواهید دید به واسطه سیاست‌زدایی از شهر و اقتصادی‌کردن لاینقطع و رادیکال فضاهای شهری، دائما فضاهای کالبدی شهر و منابع ذخیره و لجستیک آن بیشتر بلعیده خواهد شد.
مسئله این است که مردم برای بهبود شرایط زندگی خودشان می‌خواهند به اشخاص و افرادی نمایندگی بدهند که حافظ منافعشان باشد و این نمایندگی باید دارای اثربخشی و ملموس باشد.
متخصصان یا کسانی که وارد شورا می‌شوند، اگر مسئولیت نمایندگی منافع شهروندان را درک نکنند، تصمیماتشان موجب سلب مالکیت از دارایی‌های شهر و حقوق شهروندان می‌شود.
تصور کنید مثلا بخش زیادی از مردم تهران خودرو ندارند و پیاده یا مستأجر هستند و مالکیتی بر مستغلات و مسکن ندارند؛ خب شما به من نشان دهید کدام عضو شورا منافع این گروه‌ها را نمایندگی می‌کند؟
در شوراهای تهران تاکنون هیچ شخصی نمایندگی افراد پیاده یا فاقد ماشین یا مستأجران را نداشته است. مردم در تهران با انواع تبعیض و تعارض منافع مواجه‌اند؛ انتظار دارند نمایندگانشان در شورا از حقوقشان دفاع کنند.
اگر شورا جایگاه و نقش خود را کشف و سهم خود را در نمایندگی مردم ایفا نکند و مردم تأثیر ملموس شورا را احساس نکنند، نه‌فقط این شورا، بلکه دیگر دستاوردهای پروژه اصلاحات را هم از دست می‌دهیم. توجه کنید که ظهور احمدی‌نژاد محصول یک تصادف یا اتفاق نبود؛ احمدی‌نژاد از درون ‌نافهمی و کج‌فهمی‌های ما در سیاست‌های شهری و شهرنشینی بیرون آمد.
بعد از پایان جنگ، ما شهر را نمی‌شناختیم و بعضی دولتمردان فکر می‌کردند شهر مانند یک بنگاه است که باید از آن پول درآورد و اداره‌اش کرد. با سیاست خودکفایی شهرها یعنی بودجه دولتی قطع شود و شهر بتواند خودش را اداره کند.
آن شهرداری موفق است که بتواند بهتر بنگاه‌داری و درآمدزایی کند. پس از جنگ این دیدگاه بود که شهرها باید از دولت جدا و مستقل شوند در‌حالی‌که دولت بیشترین استفاده را از شهر می‌کرد.
این روند در این سال‌ها به بدترین شکل اجرائی شد و حالا با تهرانی به‌شدت پیش‌فروش‌شده روبه‌رو هستیم و مهم‌ترین دغدغه شورای پنجم فقدان منابع پایدار برای اداره شهر تهران خواهد بود.
در سال ابتدایی دوره آقای کرباسچی درآمد شهرداری تهران از فروش رانت تراکم ٤٤ میلیارد تومان بود که حدود ١,٤ تولید ناخالص داخلی آن زمان می‌شد. رقم این رانت در دوره دوم صدارت آقای قالیباف به بیش از ١٢ هزار میلیارد تومان رسید که حدود پنج درصد تولید ناخالص داخلی کشور شده است.
این رانت را یک گروه اقلیت کوچک نوکیسه و مالک زمین و مستغلات می‌بلعد و شهرداری هم در شوق این غارت با او شراکت می‌کند. پدیده‌ای که اینک با آن مواجهیم اقتصاد رفاقتی شهری است؛ یعنی بورژوازی مستغلاتی که خودش سواد ندارد اما می‌تواند تمام متخصصان را به کار گیرد تا برج‌های عظیم بسازند یا منطقه ٢٢ را با آن شکل فجیع و تهوع‌آور خلق کند و به تهران بیفزاید.
یعنی نوکیسه‌گانی که شهرداری در واقع مدافع آنهاست ولی در انتخابات صحبت از نمایندگی ٩٦ درصد می‌شد.
حالا ما با شورایی روبه‌رو هستیم که مردم تهران به‌صورت لیستی و فارغ از اینکه روی تخصصشان حساب کرده باشند به آنها رأی داده‌اند.
اگر بنا بود به تخصص توجه کنند، باید همین آقای چمران و دوستانشان را انتخاب می‌کردند. اما مردم تهران به یک جنبش اجتماعی و سیاسی رأی دادند. مردم به این ٢١ نفر رأی دادند تا در شهر مداخله کنند و مداخله در شهر فقط همراهی برای جمع‌کردن زباله نیست بلکه ایجاد بستر مشارکت عمومی در اداره شهر است.
هیچ انتخابی در خلأ برگزار نمی‌شود. برای درک واقعی‌تر تأثیر و نتایج انتخابات شورا در تهران باید به نقش واقعی نیروها، طبقات اجتماعی و مکانیسم‌های نهفته زیر پوست جامعه شهری اهمیت داد.
چیزی که جامعه را به سوی یک انتخاب ساده و سریع می‌راند، فشاری است که معمولا برای تحمیل یک سبک زندگی خاص و مهندسی‌شده به جامعه وارد می‌شود که نه‌تنها مورد پسند مردم نیست بلکه دائما منجر به تحریک و تحقیر او می‌شود. سبک زندگی برای عموم مردم به‌خصوص طبقه متوسط بسیار مهم است.
شهر پادگان نیست و مردم از اجبار گریزان‌اند و از مال خودسازی نوکیسه‌ها و فساد الیگارشی قدرتمند شهری متنفرند. باید توجه کرد که اگر شورا و شوراییان درباره تکالیف و اختیاراتشان آدرس غلط به مردم بدهند، آنها سریع متوجه می‌شوند.
خیلی‌ها در این دوره می‌گفتند سیاسی‌کردن شورا و شهر به نفع مردم نیست و باید متخصصان را انتخاب کرد؛ اما مردم در تهران و بسیاری از شهرهای دیگر به سیاست‌ورزی شهری رأی دادند.
مسئله مهم این است که سیاست‌زدایی از شهر خطای بزرگی در راستای حفظ منافع غارتگران دارایی‌های شهر است. اداره شهر کاری است سیاسی و البته نه سیاسی‌کاری.
مردم در انتخابشان تأکید کردند که افرادی را برمی‌گزینند که در اداره شهر، حق و منافع‌شان را به رسمیت بشناسند. کسانی که شهر را مانند یک بنگاه اقتصادی سودآور می‌بینند و با کالایی‌سازی محیط زیست شهری، دنبال درآمدزایی بیشتر هستند تا برای بهبود همان فضای زیست تخریب‌شده هزینه کنند، فهم و درکی صحیح از مدیریت شهر ندارند.
نمی‌شود با پول مردم، میدان ولیعصر را که قطب خاطرات مردم این شهر بوده، تبدیل به پلازا کرد و بعد یک مدیر دولتی سر ساعتی مشخص درِ آن را باز و بسته کند. پلازا یا هر محیط عمومی شهر محل گفت‌وگو و حضور و حرکت بدون کنترل شهروندان است و شهرداری تهران هنوز این را نمی‌فهمد.
مردم به مشارکت و شفافیت در امور شهر خودشان اهمیت می‌دهند. کسی از مردم سؤال نکرد آیا پل طبقاتی صدر ضروری است، همیشه درباره چگونگی اجرا صحبت شده؛ اما درباره چرایی آن هیچ توجیهی صورت نگرفت و اگر گفته شد برای کاهش بار ترافیک ضرورت دارد، پس از اجرا و تشدید ترافیک این استدلال هم نقض شد.
این پل از نظر فنی، افتخارآمیز است؛ اما چقدر مردم آن را می‌خواستند؟ چقدر به درد مردم این محلات و سایر نقاط شهر خورده است؟
من همین‌جا به شورای پنجم شهر تهران می‌گویم اگر می‌خواهید شهردار نگاهی از بالا به شهر داشته باشد و برایتان از جیب اهالی شهر درآمدزایی کند، بهتر از قالیباف پیدا نخواهید کرد؛ اما اگر می‌خواهید شهر را دموکراتیک‌تر اداره کنید و مردم را در امورات زندگی خود مشارکت دهید، باید دست به انتخاب شجاعانه‌ای بزنید.
مطمئن باشید نابرخورداری اهالی شهر، نابرابری‌ و بی‌عدالتی در شهر، با شهر‌فروشی و تکیه بر قانون عرضه و تقاضا، وضعیت فجیعی را در تهران پدید خواهد آورد که نتایج آن گریبان همه ما را اعم از اصلاح‌طلب و اصولگرا خواهد گرفت.
عقب‌نشینی اساسی اصلاح‌طلبان از سیاست مبتنی بر عدالت شهری و واگذاری منافع عمومی ‌به نیروهای بازار، موجب قطبی‌شدن جامعه شهری و ناامیدی شهروندان از اندیشه اصلاح‌طلبانه در سطوح ملی خواهد شد.
حدود ١١ میلیون نفر در حواشی مرزهای شهر تهران هستند که هشت میلیون نفر از آنها بد‌مسکن هستند و از خدمات شهری کم‌بهره یا بی‌بهره‌اند.
حاشیه‌نشینی تنها به جغرافیای شهر خلاصه نمی‌شود بلکه دامنه حاشیه‌نشینی اجتماعی و سیاسی از آن بسیار گسترده‌تر است و شامل تمام گروه‌های اجتماعی‌ای می‌شود که در شهر زندگی می‌کنند ولی دائما احساس تبعیض و تحقیرشدگی می‌کنند.
‌ما با شورایی مواجه هستیم که فضایی سیاسی دارد؛ ولی می‌خواهد مردم را هم مشارکت دهد و راهی متفاوت از این سال‌ها را برود. حالا چطور می‌توان این لبه‌های سیاست‌ورزی را داشت و نگران سیاسی‌کاری نشد و نیاز شهر را هم برآورده کرد؟
حق‌شناس: دوستان پاسخ خوبی به این حرف داشتند که دائما تکرار می‌شد. شهر تنها نیاز به افراد تکنوکرات و متخصص دارد و به‌نوعی تلاش داشتند که سیاست‌زدایی کنند.
البته ساحت سیاست را کلا نفی نمی‌کنند؛ بلکه می‌گویند آنچه را که ما می‌دانیم و درست می‌دانیم، عین سیاست است و در ادامه همان را عین دیانت می‌دانند و جریان رقیب که این را نمی‌پذیرد، رد می‌کنند و انگ غیردینی هم می‌زنند.
در این معنا تلاش می‌کنند که هسته محافظت‌شده را که مرکزیت آن برای خودشان است، تعریف کنند تا هر کسی وارد این محدوده شد، می‌گویند این جزء ماست و هر کسی بیرون آن، می‌گویند نه مردم را دارد و نه دین دارد که این خط‌کشی نگران‌کننده است؛ اما مردم این روند و برنامه را به هم می‌زنند و در انتخابات ٩٤ و ٩٦ الگوی انتخاباتی دیگری را رقم می‌زنند و مردم یاد گرفتند که به جای قهرکردن، به شکل دیگری وارد میدان شوند.
مردم تهران نشان می‌دهند که ناراضی هستند و با این رأی این نارضایتی و رنج را نشان دادند. آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی و شهری به‌عنوان لکه‌های بزرگی از مشکلات و گرفتاری‌های شهر تهران و مردم هستند که با آن دست‌به‌گریبان هستند و مردم در عمل دیده‌اند که دردشان را نمایندگانشان ندیده‌اند و در انتخابی متفاوت می‌خواهند شرایط را تغییر دهند. مردم در انتخابی جدید دوباره سراغ جریانی رفته‌اند که در عمل نشان داده که صداقت داشته و دروغ نگفته و حتی به قیمت حذف جریان خودش و کناررفتن از قدرت پای منافع مردم ایستاده است و عهدش را با مردم نگه داشته است.
‌چالش اصلی‌ای که پیش‌رو است، انتخاب شهردار و موارد نگران‌کننده در این مسیر است که باید با استفاده از تجربه شورای اول درباره آنها پیش رفت و لازم است به بیانی گفته شود و یادآوری کنیم. این موارد مهم ‌شامل ویژگی‌های شخص شهردار و عوامل مهم درباره دولت و ارکان دیگر نظام می‌شود که بهتر است درباره آنها صحبت کنیم.
عطریانفر: در لوور مجسمه بزرگی از داوود قرار دارد که حدود پنج متر ارتفاع دارد و میکلانژ سالیان سال طول کشید تا آن را ساخت. در پایان این نقش‌آفرینی خود با یک چوب تعلیمی به پیکر نگاه کرد و ابتدا از خلق اثر خودش لذت برد و خود را تحسین کرد و در پایان به مچ پای داوود زد و گفت «ای داوود، من که مویرگ‌های تن تو را هم آفریده‌ام، چرا با من سخن نمی‌گویی!»
یعنی در عین تحسین و ارتباط‌بخشی به این هنر خود عجز خود را از این اثر که ناتوانی در جان‌بخشی است، بیان می‌کند. نسبت ما با مدیریت شهری هم همین است که آقای اصغرزاده به بیانی مطرح کردند که چرا داوود ما با ما حرف نمی‌زند، چرا داوود شهر روح ندارد و فقط به خشونت و سختی و وجوه ظاهری بها می‌دهد و در درون تهی است.
ما تجربه چهار شورا را داریم که دو جریان هستند؛ شورای اول با یک جریان و شوراهای دوم، سوم و چهارم که جریان مجزایی هستند. نقش شورا در این بدن، قلب و مغز است و نقش شهرداری، اجزای بدن است که امورات را انجام می‌دهد که این دو باید با هم ترکیب شوند و ترکیب این دو با هم ارگان زنده‌ای به نام شهر را ایجاد می‌کند.
در چنین موقعیتی اصلا مهم نیست چه کسی کجا باشد، به عبارتی، قبل از اینکه چه کسی انتخاب شود، به تکالیف و مسئولیت‌ها باید دقت کنیم. در شورای نخست، دو رکن شورا و شهردار را با هم داشتیم، اما همه ارکان شهرداری تهران در چنگال شورای شهر بود و نمی‌توانست نفس بکشد؛ چراکه شورای اول، شورای مقتدری بود.
همان زمان یک‌بار آقای خاتمی ما را دعوت کرد تا درباره شورای اول صحبت کنیم، من غیرت دفاع از شورایم گل کرد و گفتم مشکل ما خود شما و دولت هستید و اینکه شما ١٥ نهنگ را در یک آکواریوم جمع کرده‌اید که میدان فراخی برای کار نداشتند. تعارضات ما شخصی نبود؛ چون محیط و جای کار نداشتیم و ظرفیت قانونی نبود و محدودیت‌ها زیاد بود، اولین موجود ضعیفی که دم دستمان می‌رسید، لت و پار می‌کردیم.
‌حتی اگر خودتان آن شهردار را انتخاب کرده بودید؟
عطریانفر: بله؛ حتی اگر خودمان انتخاب کرده بودیم. ملک‌مدنی و الویری در همین روند بودند. نمی‌خواهم کارها را تصدیق کنم، می‌خواهم بگویم گرفتاری‌های شورای اول ناشی از افراد نبود، بلکه بازتاب شرایط بود. علت اینکه عبدالله نوری و بقیه از شورا رفتند این بود که احساس می‌کردند که دارند ظرفیتشان را از دست می‌دهند.
حتی خود من هم تا زمانی که رأی برای ریاست دادند، همین احساس را داشتم و مثل عنصری منفعل در گوشه شورا نشسته بودم و بیشتر تماشاگر بودم. به عبارتی شورای اول شهردار را در کنترل خود داشت؛ اما چون تکلیف اجرائی نداشت، آن عنصر اصلی را نداشت و نتوانست کارآمد باشد.
در سه شورای بعدی، دقیقا برعکسِ این شرایط را داشتیم، در چنگال قدرت شهردار، محذوف بودند و اصلا به حساب نمی‌آمدند. از همان زمان آقای احمدی‌نژاد، پیام این بود که قبل از آنکه شورا شهردار را انتخاب کند، شهردار انتخاب شده بود. بعد هم آقای قالیباف این اعضا را تبدیل به اعضایی ضعیف کرده بود.
‌اعضای جدید به دنبال اقداماتی هستند که ممکن است قبلا طی شده باشد و لازم است دیگر تجربه نشود، مثل بحث میثاق‌نامه با شهردار برای انتخاب مدیران!
عطریانفر: اینها اقدامات کودکانه‌ای است که نتیجه هم ندارد و ناشی از نبود شناخت از وظایف است.
باید درباره تکالیف و اهداف سطح‌بندی شود تا بتواند وظایف را اجرا کند. شورای شهر نباید با رفتارهای مینی‌مالیستی و تقلیل‌گرایانه سطح وظایف خود را در حد مدیر اجرائی یک وزارتخانه یا شهرداری تهران تقلیل دهد. این ایراد بزرگی است. شورا تکالیف بزرگی دارد و یکی از تکالیف مهم، باید قانون شوراها را در قالب پیش‌نویس جدید نوسازی کند.
اعضای شورا حدود ٢٦ وظیفه مهم در شورا دارند که حدود ١٩ وظیفه در حد حرف‌های کلی بدون تأثیر مدیریتی است. چند مورد نظارتی دارد که آنها هم فاقد نظارت و کارایی کافی است. در‌این‌میان دو وظیفه دندان‌گیر دارد، یکی نصب و عزل شهردار و یکی هم تصویب و تفریغ بودجه است.
درباره نصب و عزل هم چندان اختیاری وجود ندارد؛ چون برای نصب شهردار با پنج رأی، بعلاوه یک نصب می‌شود، ولی برای عزل باید نصف بعلاوه یک رأی داشته باشید که هیچ‌گاه اتفاق نمی‌افتد یا به‌سختی اتفاق می‌افتد و بسیاری از درگیری‌های شورای اول از همین جنس بود. به عبارتی باید جایگاه شورا را در کارکردهایش ارتقا دهیم.
در همه مقایسه‌ها می‌گویند شهردار مثل رئیس‌جمهور و شورا مثل پارلمان است؛ اما این‌طور نیست؛ من اثبات می‌کنم که اختیارات شهردار تهران به مراتب از رئیس‌جمهور بیشتر است؛ اما شورای تهران یک‌صدم اختیارات پارلمان را ندارد. درعین‌حال باید دید این شهر مدیون چه کسانی است، ماتریسی از شهروندان و گروه‌های کارآفرین و زنان و مردان نخبه و صنعتگر و... را داریم که باید برای همه آنها طراحی‌های لازم صورت گیرد.
در دوره سوم که آقای محمدعلی نجفی، به شورا رفت، به ما متلک می‌گفت که شما خراب کردید کار را و حالا باید روند اصلاح شود و... ولی بعد از شش ماه برای عذرخواهی و حلالیت آمد و گفت بسیار کار سختی است و اگر کاری هم شده در همان شورای اول شروع شده است.
من می‌خواهم بگویم با همه اشکالاتی که شورای اول داشت باز هم کارآمد بود؛ به‌خصوص که در مقام تأسیس بود. حالا هم شورای پنجم به جای اینکه نگران باشد، مبادا مثل شورای اول شود، باید ببیند چه کار کلیدی‌ای را شورای اول شروع کرد و آن را تکمیل کند.
شورای پنجم باید بتواند احساس کند که شهردار تهران به آنها نیازمند است و چه چیزی می‌تواند به من اضافه کند و در مهم‌ترین اقدام به دنبال ارتباط شهردار با دولت و حضور شهردار در هیئت دولت باشد و روابط کارآفرینی در شهر با شهرداری را پیدا و تقویت کند و منزلت سیاسی و اجتماعی شهردار و شورا را ارتقا دهند.
شورای شهر نباید خود را اسیر جزئیات کند که معمولا تمایل زیادی هم به آنها وجود دارد و معمولا کسانی اسیر این بیماری می‌شوند که توسعه‌نیافته و کم‌تجربه هستند یا خدای نکرده دنبال منافعی اندک باشند و این بدبختی شوراست.
‌در شرایطی که شهردار نمی‌تواند سؤال، تذکر و خواست موردنظر شورا را تأمین کند و خلاف مسیری که تعیین شده حرکت می‌کند، چطور باید شهردار را کنترل و پاسخ‌گو کرد؟
عطریانفر: دموکراسی الزاما نظر همه را تأمین نمی‌کند و باید برخی مواقع مسائلی را پذیرفت، مثلا اینکه نماینده شهری کوچک بر سر سؤالی ناچیز وزیر را به مجلس می‌کشاند و استیضاح می‌کند و دست آخر قانع هم نمی‌شود، این از عوارض دموکراسی است که باید به رسمیت بشناسیم.
سؤال و تذکر و استیضاح حق شوراست. طلب توضیح همان استیضاح است نه لزوما کله‌پاکردن؛ این سؤال باید شأن داشته باشد تا بتوان روی آن اجماع کرد. یعنی سؤال‌کننده باید موضوع را بشناسد و محدودیت‌ها و مطلوبیت را بداند و عملکرد را بداند و قبل از سؤال به عنوان داوری منصف پیش خودش قضاوت کند تا بعد به سؤالی برسد. مسئله این است که بسیاری از سؤال‌ها و استیضاح‌های ما ابتدایی و کودکانه است.
البته حق نماینده و اعضاست اما آنجایی که شهردار با دست و پای لرزان در برابر یک عضو شورا حضور می‌یابد و مجبور به پاسخ است، آنجاست که آن عضو با تسلط و همه‌جانبه موضوعی را مطرح می‌کند.
به عنوان نمونه در همین شورای چهارم یک عضو اصولگرا یعنی آقای رحمت‌الله حافظی حضور دارند که من شناختی از این دوستمان ندارم اما حقیقتا انسان با شرفی است چراکه در حد بضاعت خود در مورد چالش‌ها اطلاعات کامل و جامع دارند و ورود می‌کنند.
‌البته در این مورد در این سؤال‌ها این روند را نداشتیم و عملکرد شهردار در ارتباط با رئیس شورا بسیار تأئیرگذار است. چون در این سؤال‌ها آقای چمران تعدیل کنند اینها تذکر و سؤال و استیضاح بودند.
عطریانفر: من می‌خواهم توصیه کنم که ماهیت روابط سه‌گانه رئیس شورا و اعضا و شهردار را از این حالت کسالت‌بار خارج کنیم و حداقل به سطح روابط رئیس و اعضای پارلمان و رئیس دولت برسانیم.
رئیس مجلس هیچ‌گاه نه می‌تواند و نه قانون به او اجازه می‌دهد که از حق اعضا و وظایف قانونی فراتر برود یا حتی حق نمایندگی را سلب کند.
در دوره اول هم که من رئیس شورا بودم، آن‌قدر که حامی شهردار بودم حامی اعضا نبودم چون احساس می‌کردم باید حمایتی در مقابل فشارها وجود داشته باشد، متأسفانه این روند حمایتی به شکلی دیگر در دوره‌های بعدی شورا از سوی آقای چمران ادامه پیدا کرد که باید حتما اصلاح شود.

روزنامه شرق
9353

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۸۲۳۰۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گفت‌وگوی صریح با رئیس شورای شهر کرج/ برای مردم چه کردید؟

رئیس شورای شهر کرج با استقبال از مشارکت مردم در سرمایه‌گذاری پروژه‌های شهری گفت: تلاش می‌کنیم تا پایان دوره ششم شورا، خط تندروی اتوبوس (بی‌آری‌تی) و همچنین دو پروژه بزرگ و مهم شهر یعنی مترو و بزرگراه شمالی را به سرانجام برسانیم. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرج، تشکیل شوراها به عنوان یکی از برنامه‌های اصلی انقلاب اسلامی؛ نهم اردیبهشت سال 1358  از سوی امام راحل مطرح شد و ایشان در ضرورت ایجاد این شورا به استقرار حکومت مردمی در ایران و حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش به عنوان یکی از ضرورت‌های نظام جمهوری اسلامی ایران اشاره کردند و خواستار تهیه فوری آیین‌نامه اجرایی شوراها برای اداره امور شهر و روستا در سراسر ایران و اجرای آن شدند.

به دنبال این دستور و پیام، نخستین انتخابات سراسری شوراهای اسلامی کشور در 17 اسفند سال 1377 با مشارکت بیش از 40 هزار حوزه انتخاباتی برگزار و 200 هزار نفر از کاندیداها ‌به عنوان اعضای شورای شهر و روستا انتخاب شدند. شروع به کار شوراهای اسلامی از 9 اردیبهشت سال 1378 و همزمان با سالروز دستور امام راحل در خصوص شوراها و با صدور پیامی از سوی مقام معظم رهبری آغاز شد.

حالا و در حال  حاضر شورای مردمی شهرها و روستاهای ایران، پنج دوره خود را ( معادل دو دهه ) پشت سر گذاشته است و در سال پایانی دوره ششم است. اینکه این شوراها در طول این شش دوره تا چه اندازه توانسته‌اند گره از مشکلات شهر و روستا باز کرده و بازوی نهادهای دولتی در ارائه خدمت به مردم باشند و در رسیدن به مدینه فاضله‌‌ای که مردم در آن بر سرنوشت خویش حاکم هستند، سهم و نقش ایفا کنند، بی‌شک به بررسی کامل و جامعی نیاز دارد. 

قرار گرفتن در سال‌روز آغاز به کار شوراها اما برای ما بهانه و انگیزه‌ای شد تا در «تالار گفت‌و‌گوی تسنیم» میزبان مسعود محمدی؛ رئیس شورای اسلامی شهر کرج باشیم و از ‌او درباره طرح‌ها، مصوبات و عملکرد شورای ششم شهر کرج بپرسیم و تصویری که می‌توان از آینده‌ این کلانشهر با اجرای طرح‌ها و مصوبات نمایندگان مردم در شورا متصور شد. 

در کمتر از سه سال بودجه کرج از بیش از 4 هزار میلیارد به بیش از  20 هزار میلیارد تومان افزایش پیدا کرد

تسنیم: برای اولین سئوال بفرمایید مهمترین مصوبه شورای ششم چه بوده است؟

به نظرم مهمترین مصوبه شورای ششم را باید بودجه 1403 دانست؛ زیرا بودجه با افزایش چشمگیری همراه بود.

روزی که شورا را تحویل گرفتیم، بودجه شهرداری کرج 4 هزار و 400 میلیارد تومانبود که در کمتر از سه سال این بودجه به  20 هزار و 444 میلیارد تومان افزایش پیدا کرد. این موضوع به نظر من مهم‌ترین اتفاق دوره ‌ششم شورا بود، زیرا ریسک بالایی دارد؛ از یک سو تحقق بودجه مهم است و از سوی دیگر توجه به عدم افزایش قیمت‌ها و تاثیر آن روی تورم و اقتصاد شهری.

تصویب مصوباتی به عنوان مشوق برای وصول مطالبات و افزایش درآمدهای شهری موثر بود

تسنیم: از کجا به 21 هزار میلیارد رسیدید؟

روزی که خدمت به مردم در دوره ششم آغاز شد، توجه به  اصلاحات درآمدی مد نظر قرار گرفت و بهای خدمات و عوارض و تلاش برای کسب درآمدها که در دوره‌های پیش مغفول مانده بود، مهمترین برنامه مورد توجه شورای ششم شد.

این اصلاحات با درک اینکه مردم را خیلی درگیر موضوعات مالی نکنیم روی داد. تلاش کردیم عوارض عمومی کمترین افزایش بها را داشته باشند.

اقدام دیگر اصلاح بهای خدمات برای سرمایه‌گذاران و سازندگانی بود که بیش از اجرای طرح تفصیلی، تقاضای اصلاح این بهای خدمات را داشتند که این اصلاحات نیز انجام شد.

در حوزه عوارض نیز عوارض نوسازی به بخش خصوصی محول شد که توانست درآمد مناسبی را برای شهر به همراه بیاورد. 

موارد متعدد و بازدارنده دیگری مانند توجه به وصول چک‌ها و تصویب مصوباتی به عنوان مشوق و پیگیری مطالبات نیز از دیگر اقدامات برای رسیدن به این مبلغ بود.

مجموع این اقدامات باعث شد تا بودجه شهرداری در بخش درآمد در دو سال 1401 و 1402 به صورت کامل محقق شود و حتی در سال 1402، بیش از 108درصد بودجه درآمدی شهرداری محقق شد.

تسنیم: مهمترین مصوبه‌ای که می‌توان گفت در پنج دوره ‌شورای شهر تاثیرات زیادی داشته و به حال شهر و شهروندان موثر بوده، چیست؟

اتفاقات مختلفی در ادوار گذشته رخ داده، از جمله تصویب و آغاز عملیات اجرایی پروژه‌های کلان شهر، گرچه نقدهایی نیز به آنها وارد است، ولی به نظرم تسهیل در تردد و بحث ترافیکی که در ادوار گذشته نیز به آن توجه شده، مهمترین مصوبه شورای ششم بوده است. به عنوان مثال تقاطع میدان سپاه و تقاطع میدان حصارک شاخص‌ترین مصوبات این دوره بودند که باعث کنترل و مدیریت بخش زیادی از بار ترافیکی ورودی و خروجی شهر شدند.

 

تسنیم: به نظر شما کدام دوره از شوراهای شهر کرج در حوزه مدیریت شهری موفق‌تر و موثرتر عمل کرده است؟

همه شوراها نقاط ضعف و قدرت داشتند؛ شورای چهارم 21 نفره بود و به نظرم سخت‌ترین دوره شورا بود، زیرا من پس از دو سال و نیم می‌توانم به جرات بگویم کار جمعی خیلی سخت است و مدیریت 21 نفره شورا کار بسیار دشواری بود.

البته لازم می‌دانم از مهندس محمود دادگو هم یادی کنم که توانستند بخوبی مشکلات و چالش‌هایی که بین اعضا بود را به‌ویژه در دوره 21 نفره چهارم برطرف کنند. 

تسنیم: یکی از مهمترین مشکلات در شوراها، طرح‌ها و لوایحی است که پشت درِ تصویب می ماند؛ اطلاع دارید که چه تعداد مصوبه از ادوار مختلف در شورای شهر، بدون تصویب باقی مانده و خاک می‌خورد؟

مصوبات در شورای شهر دو حالت دارد؛ لوایحی که از سوی شهرداری ارسال می شود که بر اساس توافق و درخواستی بوده که مراجعان آن را دنبال می‌کنند و به نتیجه می‌رسانند، اما در حوزه اجرا ممکن است به دلایل مختلف اجرا نشود.

حالت دوم طرح‌هایی است که انتظار می‌رود بیشتر به آن توجه بشود، به عنوان مثال طرح ساماندهی تابلوهای تبلیغاتی شهری که از ادوار گذشته وجود داشته و بدون اجرا دارد خاک می‌خورد، ما هم تلاش کردیم آن را به یک نقطه و نتیجه برسانیم اما هنوز به سرانجامی نرسیده است.

تسنیم: طرح ساماندهی تابلوهای زیرخاکی مربوط به کدام دوره از شوراها بوده است؟

فکر می‌کنم این طرح از دوره سوم شورا مطرح و مصوب شده، ولی هنوز اتفاقی نیفتاده و اجرایی نشده است.

شورای ششم مصمم و متعهد شده مصوبه خط تندروی اتوبوس را در شهر اجرا کند

تسنیم: آیا برای شورای ششم اجرای مصوبات زیرخاکی ادوار گذشته نیز مهم بوده و برای اجرای آنها تلاش کرده است؟

بله طرح خط تندروی اتوبوس؛ یا همان بی‌آرتی در ادوار گذشته مصوب شده بود. طرح جامع و مطالعات گسترده و کاملی برای آن داشتیم، اما اجرا نشده بود که البته اجرای آن هم خیلی سخت است. همین الان هم می‌بینید که معضلات و مشکلات زیادی در اجرای پروژه وجود دارد، ولی ما تصمیم گرفتیم آن را اجرا کنیم. 

امیدواریم با توجه به مطالعات کامل و جامعی که این طرح داشته و ما هم قسمت عمده‌اش را تکمیل کردیم و به مرحله اجرا گذاشتیم، مردم در انتها طعم شیرین این خط اتوبوس‌های تندرو را بچشند. متاسفانه ما از معدود کلانشهرهایی هستیم که خط تندرو نداشتیم.

تسنیم: خودتان فکر می‌کنید مردم چقدر از عملکرد شورای ششم راضی باشند؟

واقعیت این است کار بر زمین مانده، زیاد داریم. درست است که تحقق بودجه شهرداری به صورت 100 درصدی اتفاق افتاده، ولی این بودجه کفاف حل همه مشکلات را نمی‌دهد. به نظرم برخی از نقاط شهر تا حدودی راضی هستند، در برخی نقاط و محلات هم نارضایتی وجود دارد، البته مشکلات هم زیاد است. هر جایی که توانستیم مشکلی را حل کنیم، مردم راضی شدند، هر کجا نتوانسته‌ایم،  از مردم یا عذرخواهی کردیم یا توضیحات لازمه را انتقال دادیم تا مردم حداقل از مشکلات شهر و مدیریت شهری مطلع شوند.

تسنیم: اقدامات مدیریت شهری تا چه اندازه با مطالبات و خواسته‌های مردم مطابقت دارد؟

اولویت اول ما رضایت مردم است، ولی همیشه رضایت عموم مردم جلب نمی‌شود. مثلا خط تندرو قطعا برای گروهی از مردم مزاحمت و نارضایتی پیش خواهد آورد، ولی تلاش کرده‌ایم که مشکلات جانبی طرح‌ها را با مطالعات جامع به حداقل برسانیم.

تسنیم: آقای محمدی به نظر شما کف ترازوی مطالبات مردم و داشته‌های شهر را چگونه باید تراز کرد؟

درواقع، یک قسمت گزارش‌های مشاوران و متخصصین حوزه مدیریت شهری است که از آن دفاع می‌کنند و بخش دیگر نقطه اشتراک اعضای شوراست. بالاخره نظر هر یک از اعضا در تصمیم‌گیری‌ها موثر است، ولی نتیجه مطالعات و اطلاعاتی که مشاوران به ما می‌دهند و نتیجه مشورت و هم‌اندیشی بین اعضای شورا در جلسات خصوصی و صحن شورا، مهمترین ترازی است که تلاش کرده‌ایم ایجاد شود.

توافق کردیم که در شهر، محله‌ای به نام محله کم‌برخوردار نداشته باشیم

تسنیم: آیا کشمکش‌هایی مشابه این خواسته که "محله‌ایی که من بیشترین رای را در آن داشتم باید در اولویت اجرای طرح‌ها قرار بگیرد"،  که در تصمیمات و اجرای مصوبات نیز تأثیرگذار باشد، در شورای ششم وجود داشته یا دارد؟

بله، گاهی از این درخواست‌ها هم داریم، ولی سطحش نسبت به تصمیمات کلان شورا مثل اجرای تقاطع‌ها، بزرگراه و مترو که 80 تا 90 درصد طرح‌هاست، اندک است. البته باید نکته مهمی را نیز در این خصوص عرض کنم؛ اینکه اعضای این دوره از شورا بیشتر از محله‌های کم‌برخوردار شهر‌ هستند. نکته مهم بعدی اینکه همه اعضا در ابتدای فعالیت شورای ششم با هم توافق کردیم و آن توافق را به تفکر تبدیل کردیم که در شهر، محله‌ای به نام محله کم‌برخوردار نداشته باشیم و اگر محله‌ای در شهر درآمد پایینی داشت، از سایر بخش‌ها در آن محله هزینه کنیم، زیرا همه در یک شهر زندگی می‌کنیم.

تسنیم: از بین اقایان مصطفی سعیدی، منوچهر غفاری و مهرداد کیانی، کدام شهردار از شورای ششم بیشترین نمره را از نظر شما می‌گیرد؟

(بعد از چند ثانیه مکث) لطفا سئوال بعدی را بپرسید.

اعضای شورای ششم عهد بستیم از حواشی دور بمانیم و فقط به اجرای پروژه‌ها فکر کنیم

تسنیم: و اگر نظرتان را درباره تأثیرگذارترین عضو شورای ششم بخواهیم، چه خواهید گفت؟

اجازه بدهید اینگونه بگویم که ما با هم متحد شده‌ایم که 10 پروژه بزرگ و چند ریزپروژه را در شهر اجرا کنیم و مهمتر اینکه با هم عهد بسته‌ایم از حواشی دور بمانیم.

تسنیم: آیا شورای انقلابی ششم توانسته انقلابی بودن خود را نشان دهد؟

من فکر می‌کنم این را باید از مردم و رسانه‌ها پرسید و شماها باید قضاوت کنید، اما وقتی در محافل خصوصی با هم صحبت می‌کنیم، از خودمان انتظار بیشتری داشتیم، زیرا شعارهای بیشتری دادیم و توقع‌مان از خودمان بیشتر بود و در بین خودمان و وجدان خودمان نسبت به برنامه‌هایی که داشتیم رضایت نداریم.

مهمترین وجه تمایز این شورا را می‌توان در اصلاح ساختارها و اصلاح روند بودجه دانست

تسنیم: 6 عضو از اعضای شورای ششم، کارمند شهرداری و سه عضو با تحصیلات عمرانی و سابقه شورایی هستند؛ چه اقدام موثری را می‌توانید نام ببرید که با این همه سوابق و تجربه مدیریت شهری متمایز از سایر دوره‌ها باشد؟

مهمترین وجه تمایز این شورا را می‌توان در اصلاح ساختارها و اصلاح روند بودجه دانست. این ادعا به اذعان مشاورانی است که از گذشته در شورا حضور داشتند و اکنون نیز حضور دارند.

تسنیم: در حوزه ترافیک چه مصوبه مهمی داشتید و شهرداری چه اقدامی در این خصوص انجام داده است؟

مهم‌ترین اقدام در حوزه حمل و نقل، آغاز عملیات اجرایی خط تندروی اتوبوس بود. خرید اتوبوس‌های برقی و خرید اتوبوس‌های دیزلی و بازسازی اتوبوس‌هایی که سال‌ها در سازمان خاک می‌خوردند و نیاز به اورهال و بازسازی داشتند نیز از اقدامات مهم دیگر بود. جذب راننده نیز یکی از مهمترین اقدامات سازمان بود، زیرا اتوبوس خریده بودیم، ولی به دلیل کمبود راننده خدمات به مردم ارائه نمی‌شد.

بازمهندسی خطوط اتوبوسرانی پس از راه‌اندازی خط تندرو یکی دیگر از اقداماتی است که این شورا مصوب کرده است. پس از راه‌اندازی خطوط بی‌آرتی در شهر بازمهندسی خطوط اتوبوسرانی کرج صورت می‌گیرد که سال‌ها انجام نشده است.

برای مترو هم مصوبات خوبی داشتیم و سیاستگذاری مناسبی انجام شد که مهمترینش، اتصال خط میانی به خط 5 تهران بود که عملیات آن با سرعت خوبی در حال انجام است. در این بخش قرار است خط مترو را از 45متری گلهشر که در حال حاضر انتهای خط متروی کرج است، به خط 5 متصل کنیم. در این صورت بیش از 30 هزار مسافری که در روز در ایستگاه شهید سلطانی وارد شهر کرج می‌شوند را به داخل شهر هدایت می‌کنیم.

تسنیم: چه تعداد اتوبوس برقی و دیزلی خریداری شده و شهر کرج به چه تعداد اتوبوس نیاز دارد؟

طبق مطالعات جامع ترافیکی کرج، حداقل 500 اتوبوس در شهر نیاز است. از ابتدای فعالیت شورا فقط  120 اتوبوس فعال داشتیم، البته در اواخر دوره قبل شورا، تعدادی اتوبوس خریداری شده که وارد چرخه نشده بود. تا این لحظه نیز شورای ششم توانسته 82 دستگاه اتوبوس دیزلی خریداری کردیم که به‌تدریج وارد ناوگان حمل و نقل می‌شود. برای اولین بار نیز در کشور 40 دستگاه اتوبوس برقی خریداری شد تا اولین شهری باشیم که از اتوبوس‌های برقی در خطوط شهری استفاده خواهد کرد.

تسنیم: اتوبوس‌های خریداری شده آیا برای مصرف مردم شهر کرج است یا در شهرهای اقماری هم خدمات می‌دهند؟ 

این اتوبوس‌ها در اختیار شهروندان کرج و شهر کرج است که در مسیر ایستگاه شهید بهشتی، در حصارک تا ایستگاه شهید سلطانی قرار است در اختیار مسافران باشد.

تسنیم: بیشترین مصرف‌کنندگان مسیرهای اصلی آقایان هستند، برای کوچه‌ها و خیابان‌های فرعی که خانم‌ها و کودکان بیشترین تردد را دارند، چه برنامه‌هایی داشتید و انجام داده‌اید؟

رفع بعضی از مشکلات شهری رویه همیشگی و روزمره مدیریت شهری است که مطالبات به حقِ مردم نیز است.  برخی از این مطالبات از طریق سامانه 137 و برخی از طریق مراجعان و پیامک‌ها و تماس‌های مردمی استحصال شده و مطرح می‌شود.

از طرف دیگر درب اتاق‌های اعضای شورای شهر همیشه باز بوده و مردم به راحتی با اعضای شورا در ارتباط هستند و مشکلات ثبت و به مدیران مناطق اطلاع داده می‌شود. 

تسنیم: در دو سال گذشته نهضت آسفالت در شهرهای مختلف کشور به راه افتاد، اما در کرج اتفاقی نیفتاد؛ چرا؟

نهضت آسفالت یعنی چه؟ من چون خودم عمرانی هستم با برخی جملات که فنی نباشد، مخالفم.

اولا برای کار و وظیفه مهم شهرداری که نباید اسم نهضت روی آن گذشت. دوم؛ طرحی که سال اول کمیسیون عمران داشت این بود که خرابی‌های آسفالت شناسایی و اولویت‌بندی شده و در نهایت آسفالت انجام می‌شد، اما عنوان نهضت را به کار نبرده‌ایم.

دریاچه مصنوعی پارک شهید چمران و مجموعه بین‌راهی؛ دو مجموعه‌ای است که مردم می‌توانند در آنها سرمایه‌گذاری کنند

تسنیم: مردم در کدام برنامه مدیریت شهری سهمی داشته یا دارند؟

نقش مردم و مشارکت آنها در استفاده از دیدگاه‌ها و سرمایه‌گذاری آنهاست. در حوزه مطالبه‌گری و بیان نقد و نظرات مردم نیز ما شنونده نقدها و نظرات آنها هستیم و در تصمیم‌گیری‌ها نیز از آنها استفاده می‌کنیم. 

در مشارکت مردم در حوزه سرمایه‌گذاری آغوش شورا و شهرداری همیشه باز بوده و از سرمایه‌گذاری مردم در حوزه‌های مختلف استقبال می‌کنند.

همین‌جا نیز می‌توانم از دو پروژه بزرگ سرمایه‌گذاری شهر کرج  یاد کنم که نیازمند مشارکت مردم در حوزه سرمایه‌گذاری است.

دریاچه مصنوعی پارک شهید چمران و مجموعه بین‌راهی، آماده سرمایه‌گذاری مردم است و شهروندان می‌توانند برای مشارکت در آن به سازمان سرمایه‌گذاری شهرداری کرج مراجعه کنند.

تسنیم: برنامه‌ها و اقدامات مدیریت شهری در حوزه حقوق شهروندی چه بوده است؟

 تمام کارهای ما در راستای حقوق شهروندی است.

مصوب کردیم تمام پروژه‌هایی که قرار است اجرا شود، باید پیوست زیست‌محیطی و فرهنگی داشته باشد

تسنیم: کدام یک از طرح‌های در حال اجرا، پیوست محیطی‌زیستی، اجتماعی و فرهنگی دارد؟

سال گذشته شورا مصوبه‌ای داشت مبنی بر اینکه تمام پروژه‌هایی که قرار است اجرا شود، باید ابتدا پیوست زیست‌محیطی و فرهنگی آن به شورا تحویل داده شده و پس از تصویب در صحن شورا، وارد مرحله اجرا شود؛ تا جایی که حضور ذهن دارم در بیشتر پروژه‌هایی که شروع شده، این پیوست وجود دارد.

تمام کلان‌پروژه‌های ما و تقاطع‌هایی که در حال اجرا هستند، هم پیوست زیست‌محیطی و هم پیوست فرهنگی که خاص‌تر است، دارند، ولی به طور قطع همه آنها پیوست محیط زیستی دارند.  البته گاهی در برابر اجرای پروژه‌ها مقاومت‌هایی نیز دیده می‌شود که ما ایستادگی کرده و آنها را با لحاظ کردن پیوست‌های مذکور اجرا می‌کنیم.

تسنیم: منظور شما از ایستادگی چیست؟ ایستادگی در مقابل چه چیزی و یا چه کسانی؟

بالاخره شروع عملیات اجرایی نقد دارد و شاید یک جاهایی هم ایراداتی داشته باشد؛ بی‌شک ما ایرادات را هم دیده‌ایم؛ به طور مثال اگر از نمره 100 به هر پروژه‌ای نگاه کنیم، قطعا 20 تا 30 درصد انحراف و ایراد دارد، آن انحراف و ایرادها نگاه افکار عمومی را بر علیه شورا و مدیریت شهری معطوف کرده و می‌کند. به عنوان مثال عده‌ای به میدان جمهوری نقد دارند، ما هم به بعضی موارد نقد داریم، ولی بر اساس نظر کارشناسان کار را اجرا کردیم. خب این طور جاها باید ایستادگی کنیم که کرده‌ایم.

تسنیم: جناب آقای محمدی با این توصیف به نظر شما، شورای شهر کدخدای مردم است یا نماینده مردم؟

هر دو

تسنیم: پروژه‌ای در شهر وجود داشت که عملیات گودبرداری آن انجام شده بود، ولی به دلیل مخالفت مردم، مدیریت شهری احترام گذاشت و گودال را پر کرد. یا همین میدان جمهوری که در سال‌های گذشته مدیریت شهری به نظر مردم احترام گذاشت و آن را اجرا نکرد و عملیات متوقف شد. تجربه تلخی هم از اجرا و اتمام پروژه دوربرگردان شهید حیدرخانی داریم که همچنان مردم با نارضایتی از آن استفاده می‌کنند. چرا مدیریت شهری اصرار بر اجرای پروژه‌هایی دارد که مردم با آن مخالفت دارند و آن را خسارتی بر شهر و شهروندان می‌دانند؟

ما هم در میان مردم زندگی می‌کنیم و بعضی جاها مردم با توضیحات ما قانع می‌شوند. به طور مثال ورودی خط 2 حصار کاری را می‌خواستیم انجام دهیم که از نظر مردم ایراد داشت. ما هم که رفتیم چک کردیم و دیدیم اشکال وارد است و با اینکه مطالعات در این خصوص انجام شده بود و مصوبه هم داشت و شورای عالی ترافیک هم آن را تصویب کرده بود، ولی این مصوبه موجب اذیت مردم شده بود. خب ما ورود کردیم و با یک اصلاح نظر مردم هم جلب شد و از شورای عالی ترافیک هم مصوبه جدید گرفتیم.

احداث پیاده‌راه و مسیر دوچرخه، با تاکید بر نگاه عمرانی انسان‌محور در شهر

تسنیم: علم روز دنیا در طراحی و اجرای پروژه‌های شهری، نگاه انسان‌محور را جایگزین ماشین‌محور کرده است، آیا این نگاه در کرج جایگاهی دارد و اجرا می‌شود؟

ما از ابتدای شوری ششم تلاش کردیم که بر اساس مطالعات پیش برویم. ما مطالعات جامع در شهر داریم؛ هم در بحث حمل و نقل و ترافیک و هم در بحث عمران. مطالعات ترافیک ما بر مبنای نگاه انسان‌محور شکل گرفته است و برای تحقق این سیاست اقدامات بسیاری هم انجام داده‌ایم، از جمله احداث پیاده‌راه امام‌زاده حسن را در این شورا تصویب کردیم که پیمانکار آن نیز مشخص شده است. احداث مسیر دوچرخه در سطح شهر یکی دیگر از این اقدامات بود که با وجود آنکه بسیاری می‌گفتند از آن استقبالی نمی‌شود و مردم اشتیاقی برای استفاده از آن ندارند، ولی ما این دو پروژه را شروع کردیم و در حال اجراست که امیدواریم در دو ماه آِینده به بهره‌برداری برسد.

تلاش می‌کنیم تا پایان دوره ششم شورا حداقل 8 کیلومتر از مترو را راه‌اندازی کنیم

تسنیم: پروژه مترو چه‌وقت به پایان می‌رسد؟

پایان پروژه مترو احتمالا چند دوره دیگر زمان می‌خواهد؛ در حال حاضر ساخت مترو در هر کیلومتر بیش از 1500 میلیارد تومان هزینه دارد.

خط اصلی مترو کرج 27 کیلومتر است؛ از پیشاهنگی تا ملارد. 14 کیلومتر از آن مربوط به مرحله 2 قطار شهری است که به دلیل تفکیک شهر فردیس کاملا کنار گذاشته و اجرای آن به شهرستان فردیس سپرده شد. برای 13 کیلومتر باقی‌مانده در مرحله اول تلاش می‌کنیم تا انتهای این دوره شورا حداقل 8 کیلومتر از مترو را راه‌اندازی کنیم. یعنی مسیر 45 متری تا ایستگاه شهید سلطانی. اگر این مسیر راه‌اندازی شود، مردم می‌توانند از تهران وارد قطار شهری شوند.

تسنیم: پرونده بزرگراه شمالی چه زمانی بسته می‌شود؟

امسال 7 هزار میلیارد تومان بودجه برای بزرگراه شمالی در نظر گرفته شد. بر اساس توافق با وزارت راه و شرکت احداث بزرگراه، 50 درصد این سهم متعلق به وزارت راه و مابقی هم برای شهرداری کرج است.

شورای ششم در بودجه 1403 مبلغ 3500 میلیارد تومان را مصوب کرد و به شهرداری اجازه هزینه‌کرد این مبلغ را در سال جاری داد. این اقدام هم برای آن بود که نمی‌خواستیم این پروژه نیز مثل پروژه مترو فرسایشی شود. 

تمام تلاش ما این است که تا انتهای دوره، اتصال همت ( که به وسیله دو پل بی‌یک و بی‌دو که در انتهای حصار و روی رودخانه کرج  _محدوده بیلقان _ در حال احداث است) به پایان برسد و آزادراه همت به مسیرهای داخلی کرج متصل شود. اما اینکه اتصال همت به اتوبان کرج قزوین منجر شود، بستگی به حمایت مالی دولت دارد و ما بیشتر از این نمی‌توانیم ظرفیت شهر را به این سمت سوق بدهیم.

طرح تفصیلی کرج هنوز به نتیجه نرسیده است

تسنیم: داستان طرح تفصیلی شهر کرج به کجا رسید؟ 

طرح تفصیلی کرج در دو مرحله در حال انجام است؛ مرحله اول آن که به معابر می‌پرداخت که در صحن شورا مصوب شد و در کمیته تطبیق فرمانداری در حال بررسی و تایید است. اگر در کمیته تطبیق تأیید شود، به اداره کل راه و شهرسازی ارسال می‌شود و آنجا هم مراحل تصویب خودش را دارد.

مرحله دوم که ضوابط طرح تفصیلی بود، دو هفته پیش به شورا ارسال شد که تا پایان اردیبهشت نیز در شورا مصوب و برای ادامه بررسی‌ها به مراجع ذی‌صلاح ارجاع شود.

انتظار ما از اداره کل مسکن و شهرسازی و شورای عالی معماری و شهرسازی کشور این است که در کمترین زمان این طرح را تصویب کند.

تسنیم: در حال حاضر بدهی شهرداری کرج چقدر است؟ به کجاها و چه کسانی؟

بدهی عمده شهرداری کرج به بانک شهر؛ بابت دریافت تسهیلاتی که از این بانک دریافت کرده است، ولی هم تعامل خوبی با بانک شهر داریم و هم واقعیت این است که نسبت به تورمی که در سطح جامعه وجود دارد، بدهی ما به بانک، ضرر بودجه‌ای یا عمرانی به ما نمی‌زند.

تسنیم: بودجه امسال شهرداری کرج 20 هزار و چهارصد میلیارد تومان است؛ کدهای منابع درآمدی ما زیاد شده یا سقف کدهای بودجه را بالا برده‌اید؟

در تصویب بودجه امسال، هزینه پروژه‌ها در نظر گرفته شده است. از آنجا که سال آخر شوراست و باید پروژه‌ها به پایان برسد، رقمی که پروژه به اتمام می‌رسد را احصا کردیم و این رقم را پایه درآمدی بودجه قرار دادیم.

تسنیم: آمار و اطلاعاتی از سرمایه‌های شهرداری کرج دارید؟

یکی از مهمترین مشکلات شهر کرج ضعف در بانک املاک است. از این رو در شورای ششم تلاش شد تا هیچ کدام از املاک شهرداری را بابت پروژه‌ها به پیمانکاران ندهیم. همچنین بابت بدهی‌های بانکی هیچ ملک و زمینی را در کرج نفروختیم.

امروز اگر هنر کنیم کارهایی در حوزه المان‌سازی انجام دهیم که حداقل از هویت باغ‌شهری‌مان دور نشویم

تسنیم: چرا معماری شهری در شورای ششم معماری رنسانی است، نه معماری اسلامی؟

 طبق آخرین آماری که از معاونت شهرسازی وجود دارد، بین  70 تا 80 درصد شهر کرج ساخته شده است. در این بخش نه می‌شود شعار داد، نه کاری کرد! اگر این نگاه از 20 سال پیش وجود داشت، می‌شد کاری کرد، امروز اما اگر هنر کنیم کارهایی در حوزه المان‌سازی انجام دهیم که حداقل از هویت باغ‌شهری‌مان دور نشویم.

تسنیم: رئیس شورای شهرِ امروز کرج در انتخابات شورای هفتم ثبت‌نام می‌کند؟

ثبت‌نام را که احتمالا انجام می‌دهم.

تسنیم: شما شورای شهرید یا شورای شهردار؟

با قوانینی که در حال حاضر داریم، نمی‌توانیم بگوییم شورای شهر هستیم، اما تلاش داریم تا در حوزه شهری به دستگاه‌های دیگر کمک کنیم.  

تسنیم: شما نماینده کدام قشر از مردم هستید؟

طبیعی است که باید نماینده همه اقشار باشم.

تسنیم: جایگاه مردم در تصمیم‌گیری‌ها و تصمیم‌سازی‌های شما کجاست؟

سعی کرده‌ایم از تمام اقشار نظرخواهی کنیم، اما تعدادی از افراد که خاص‌تر و از مجامعی هستند که پیش از انتخابات به ما کمک کردند، ما با آنها در تعامل بوده و از آنها مشورت می‌گیریم.

تسنیم: به نظرتان اعضای شورای ششم چه احساس تکلیفی کردند که به شورا آمدند؟

من در خصوص خودم می‌توانم بگویم که بر اساس حضور 14 ساله‌ام در مدیریت شهری و تخصص عمرانی‌ام، فکر می‌کردم می‌توانم کارهای عجیب و غریبی انجام دهم، بنابراین آمدم و کاندیدا شدم. در نهایت دوستانی که بررسی‌ها را انجام می‌دادند هم به این نتیجه رسیدند که می‌توانم موثر باشم، ولی رضایت 100 درصدی از خودم ندارم و همه برنامه‌هایی که داشتم تا الان نشد که انجام بشود.

تسنیم: آیا مسعود محمدی به فهرست 13 نفره امروز شورای شهر برای انتخابات دوره هفتم رای می‌دهد؟

قطعا به همه اعضای فعلی شورا رای می‌دهم.

تسنیم: در پایان اگر موضوعی باقی‌مانده که به آن اشاره نشده است، لطفا بفرمایید.

سیاست چهارده ماه آینده شورا این است که بتوانیم با نتیجه بهتری شورا را تحویل بدهیم، به همین دلیل مصمم هستیم که تقاطع‌هایی که در حال احداث است؛ از جمله تقاطع غیرهمسطح جمهوری، تقاطع غیرهمسطح فلکه اول رجایی‌شهر، تقاطع میدان دانشگاه آزاد، رمپ سه‌راه رجایی‌شهر و در کنار اینها خط تندروی اتوبوس را به پایان رسانده و بتوانیم دو پروژه بزرگ و مهم این شهر یعنی مترو و بزرگراه شمالی را نیز به سرانجامی برسانیم تا برخی از مشکلات شهر برطرف شود. همچنین تلاش می‌کنیم مترو به خط 5 تهران و بزرگراه نیز به همت و داخل شهر وصل شود.

احداث و اجرای طرح‌هایی چون شبستان جدید مصلا، دو سوله چند منظوره در مناطق 7 و پلاتوی فرهنگی نیز در حال ساخت است، باغ‌موزه دفاع مقدس استان البرز، پارک مادر و کودک در منطقه 6 که حدودا پنج هکتار است، پارک ولیعصر در منطقه 4 که تقریبا یک هکتار است، پارک باغستان در منطقه 6 که پنج هکتار است، باغ محمدشهر و در کنار همه پروژه‌هایی که گفته شد، پروژه‌های کوچکی که در محله‌های کم‌برخوردار داریم، به علاوه خرید ماشین‌آلات سبک و سنگین، همه در برنامه‌هایمان هست و تلاش می‌کنیم تا پایان دوره شورای ششم انجام بشود. درواقع اینها بخشی از اقداماتی است که امیدواریم تا پایان شورای ششم و در این 14 ماه باقی‌مانده از شورا بتوانیم با اجرای آنها طعم خدمت را به مردم بچشانیم.

انتهای پیام/