به نقل از «مازند مجلس»

روایت شاهد عینی حادثه ۷تیر از اولین جلسه مجلس بعد انفجار

تاریخ انتشار: ۷ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۸۳۰۱۹۶

مازندمجلس:امید کرمانی‌ها: یک هفته بعد از تصویب طرح عدم کفایت بنی صدر در مجلس، حزب جمهوری اسلامی تشکیل جلسه داد تا با حضور نمایندگان مجلس همسو با خود درباره انتخابات ریاست جمهوری و حمایت از یک نامزد توانمند تصمیم گیری کند. این جلسه در ساعت ۲۰:۳۰ در سالن اجتماعات دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی آغاز شد. هنوز شهید آیت الله بهشتی چند جمله ای نگفته بود که انفجار رخ می دهد؛ دیوارها و ستون های سالن اجتماعات از بین می رود و سقف یک تکه بر روی سر حضار خراب می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

محسن رهامی از جمله کسانی بود که باید در آن جلسه حضور می داشت اما عصر روز هفتم تیر مهمان هایی سرزده به خانه اش آمدند و او با کمی تأخیر راهی حزب شد.

رهامی می گوید وقتی وارد حیاط حزب شد چند ثانیه ای تا ورود به محل جلسه فاصله نداشت ولی یکدفعه جلوی چشمان او انفجار رخ داد و ساختمان ویران شد. در ساعات ابتدایی افراد زنده از زیر آوار بیرون می آمدند اما بعد کسانی که خارج می شدند به شهادت رسیده بودند.

مشروح گفتگوی خبرآنلاین با محسن رهامی، نماینده دوره اول مجلس شورای اسلامی را در ادامه بخوانید؛

****

طی حادثه تروریستی 7 تیر 27 نماینده مجلس بهشهادت رسیدند و 9 نفر هم جزو آسیب دیدگان آن حادثه بودند. خیلی ها آن حادثه رابرآمده از رای عدم کفایت مجلس به آقای بنی صدر و واکنش منافقین به این اتفاق تحلیلمی کنند. از ماجرای طرح عدم کفایت آقای بنی صدر بفرمایید که 25 خرداد سال 60 دوفوریتش در مجلس رأی آورد و سی و یکم خرداد هم طرح در دستور کار مجلس قرار گرفت. ازآن زمان شروع کنید که ریشه این طرح در کجا بود؟

آن زمان من نماینده مجلس اول بودم و از قضایا و مشکلاتی کهبین آقای بنی صدر و مجلس پیش آمد، اطلاع داشتم. روز هفتم تیر هم در محل حادثهبودم. به طور معمول ما نماز مغرب و عشا را در حزب جمهوری به امامت مرحوم آیت اللهبهشتی می خواندیم و بعد داخل جلسه می شدیم اما در روز هفتم تیر به دلیل اینکه غروبچند نفر از دوستان روحانی حوزه علمیه قم به عنوان میهمان به منزل من رسیدند،بنابراین پذیرایی اولیه از آنها کردم و بعد هم نماز را در خانه خواندم، از آنهاخواستم که در منزل بمانند تا پذیرایی شوند، من به جلسه حزب جمهوری بروم و برگردم.وقتی به حزب جمهوری اسلامی در منطقه سرچشمه خیابان امیرکبیر رسیدم، از ماشین پیادهشدم، به علت شلوغی خیابان از راننده خواستم که ماشین را به پارکینگ ببرد، بعد واردحیاط شدم، شاید کمتر از یک دقیقه مانده بود که داخل ساختمان شوم اما صدای انفجاررا شنیدم و جلوی چشمانم ساختمان به روی زمین خوابید.

در ادامه جزییات واقعه را شرحمی دهم. اما اینکه ریشه اختلافات مجلس و آقای بنی صدر به کجا بر می گشت؟ مقدمه اشمربوط به اسفند 58 انتخابات اولین دوره مجلس برمی گردد که مرحله دوم آن انتخاباتهم در اردیبهشت سال 59 برگزار شد. آن موقع آقای بنی صدر رئیس جمهور بود. از هماناوایل شروع کار مجلس آقای بنی صدر در خصوص معرفی نخست وزیر با مجلس به توافقنرسید.

اختلافی بین او و سران حزب جمهوری اسلامی پیش آمد و به تدریج اختلافات شدتپیدا کرد و سخنرانی دانشگاه تهران آقای بنی صدر در 14 اسفند 59 اختلاف و دودستگیبین رئیس جمهور و بقیه مسئولین را نشان داد. آن مراسم عمدتا به گردانندگی سازمانمجاهدین خلق اداره می شد که در محوطه زمین چمن دانشگاه واقع بود که الان به جایگاهنماز جمعه تبدیل شده است. ما هنوز هم آنجا را به عنوان زمین چمن می شناسیم چراکهدر دوران دانشجویی به عنوان زمین فوتبال از آنجا استفاده می کردیم و فقط روزهایجمعه تبدیل به نمازجمعه می شد. علی ایحال صحبتهای آقای بنی صدر در قضیه معرفی نخستوزیر از یک طرف و یک بخشی هم به اختلاف نظر او و حضرت امام و مرحوم آیت الله بهشتیو سایر مسئولین در باب چگونگی حل جنگ برمی گشت. حضرت امام فرماندهی کل قوا را بهآقای بنی صدر تفویض کرده بود. همانطور که می دانید براساس قانون اساسی، فرماندهیکل قوا از اختیارات رهبری است ولی مرحوم امام این اختیار را تفویض کردند تا قوای اجرایی و مسائلجنگ یکدست شود و از یک جا تصمیم گیری شود. آن زمان شهرهای ما سقوط کرد و عقب نشینیهایی در جبهه واقع شد.

مجلس از آقای بنی صدر گزارش گرفت، صحبتی نیز با تعدادی ازفرماندهان عالیرتبه جنگ از جمله مرحوم سرتیپ فلاحی انجام داد که بعد به درجه رفیعشهادت نائل شد و به درجه سرلشگری ارتقاء یافت. گزارش آنها این بود که ما زمین میدهیم تا زمان به دست بیاوریم چون تعداد رزمنده لازم برای مقابله با دشمن رانداریم. مجلس اصرار بر مقاومت داشت و معتقد بود در سقوط شهرها کوتاهی شده و بنیصدر از تدبیر لازم برای فرماندهی و حفظ شهرها استفاده نکرده است. شهرها که یکی پساز دیگری سقوط کرد، فشار روی آقای بنی صدر زیاد شد. جمعی از نمایندگان مجلس ازاعضای حزب جمهوری اسلامی یا سمپات حزب بودند، جلسات هفتگی در مجلس با هم داشتند ویک جلسه هفتگی هم در حزب جمهوری با حضور مسئولین شورای مرکزی حزب جمهوری از جملهمرحوم آیت الله بهشتی، آیت الله خامنه‌ای و آقای هاشمی رفسنجانی و آقای باهنربرگزار می‌شد.

مجموعه این نشست ها به این سمت می‌رفت که درواقع مشکل جنگ، تنهاتدارکات جنگ نیست و بیشتر فرماندهی جنگ مهم است. بدنه سپاه آن موقع در حال تشکیلبود و قدرت آنچنانی نداشت، مرحوم شهید چمران نیز در سوسنگرد گروهی را در قالب جنگهای شهری و چریکی تشکیل داده بود و مقاومت می‌کرد. خود آیت الله خامنه ای هم بعداز تعطیلی مجلس در جنوب بود و با تعدادی از نیروها مقابل دشمن بعثی مقاومت می‌کردند.در واقع بدنه نظام و رزمندگان تلاش می‌کردند که با مقاومت جلوی دشمن را بگیرند وطبیعی بود که به روش جنگهای مدرن در چارچوب فرمول های نظامی مقاومت ها انجام نمیشد. اختلافات سیاسی بین مجلس و رئیس جمهور در اداره جنگ و معرفی نخست وزیر بیشترشد و نهایتا در جلسات حزب جمهوری جمع بندی این شد که آقای بنی صدر آن کفایت لازمبرای اداره کشور را ندارد و باید به این سمت رفت که نسبت به عزل او اقدام شود.البته همانطور که می دانید برای عزل رئیس جمهور دو راه در قانون اساسی پیش بینیشده است. یکی از طریق رای عدم کفایت سیاسی مجلس و دیگری از طریق رای دیوان عالیکشور به تخلف رئیس جمهور؛ در هر دو صورت رهبری نظام باید عزل را تائید و امضاء کندتا قابلیت اجرایی شدن پیدا کنند. نهایتا با جلساتی که بیشتر نمایندگان حامی حزبجمهوری اسلامی و مخالفین آقای بنی صدر در مجلس برگزار کردند، طرح عدم کفایت سیاسیآقای بنی صدر تهیه و به مجلس ارائه شد تا اینجا سازمان مجاهدین خلق وارد فاز نظامیو درگیری‌ نشده بود و بیشتر سعی می‌کرد با ملاقات و بیانیه و تجمیع مردم مثل همان14 اسفند و قبل از‌ آن در ورزشگاه شهید شیرودی روی معادلات سیاسی اثرگذاری کند.اوایل که امام قم بودند و بعد که به تهران آمدند، به چند نفری از مجاهدین خلقاجازه ملاقات دادند و بیشتر بحثها در قالب گفتگو و چگونگی مشارکت سازمان مجاهدیندر نظام بود و بعد هم این مشارکت به حمایت از آقای بنی صدر تبدیل شد. یعنی عقبهسازمان مجاهدین به سمت آقای بنی صدر رفت.

* یک هفته از عدم کفایت بنی صدر در مجلس گذشتقرار بود روز هفتم تیر در حزب جمهوری رایزنی و نامزد انتخابات ریاست جمهوری مشخصشود. حتی جمله ابتدایی که آقای بهشتی در همان جلسه همین بود که «ما باید کسی راپیدا کنیم که بتواند این کشور را اداره کند». شما گفتید که همان لحظه آنجا بودید وبا چشم خود دیدید که ساختمان فرو ریخت. از آن روز و روزهای بعد بگویید کهنمایندگان چه عزمی پیدا کردند برای اینکه نصاب جلسات علنی مجلس حفظ شود. به طوری که حتینمایندگانی که صدمه دیده بودند و جراحت برداشته بودند، با بانداژ و برانکارد وویلچر به مجلس آمدند و در صحن حاضر شدند؟

بعد از مسائلی که برای آقای بنی صدر پیش آمددرواقع بعد از اواخر خرداد و اوایل تیرماه سال 60، حساس ترین روزهای تاریخ انقلاببود که چندین حادثه پیش آمد. یکی سی ام خردادماه که شهادت شهید چمران درسوسنگرداست. دومی انفجار ضبط صوتی که صدای آیت الله خامنه ای را در مسجد ابوذر میدان فلاحتهران ضبط می کرد و موجب جراحت ایشان شد. ایشان در آن زمان نماینده تهران و نمایندهحضرت امام در شورای عالی دفاع بودند. سوم رفتن مجاهدین خلق به فاز نظامی و شروعدرگیری ها در تهران بعد از جریان کفایت سیاسی بنی صدر بود، مجاهدین خلق روز سیخرداد در تهران به اتوبوس ها و مراکز جمعیتی حمله کردند. چهارم اطلاعیه ای که امامبه نهضت آزادی و جبهه ملی داد و اعلام کرد «شما دست از حمایت اینها بردارید واعلام برائت کنید». پنجم حادثه هفتم تیر بود. سه شنبه هر هفته در محل حزب جمهوریجلسه ای برگزار می شد، قرار بود راجع به قضیه پیش آمده صحبت شود. مرحوم آقای بهشتیدر جلسه هفته قبل گفت «ما فکر می کردیم بنی صدر و جریانش یک طرف است و ما هم یکطرف. الان با اینکه معضل بنی صدر حل شده ولی ممکن است این شکاف به داخل خودمانکشیده شود. باید مواظب شکافهای بعدی باشیم که در شرایط جنگ چگونه آن را حل کنیم». جمعبندی این شد که اعضا جلسه بعد راجع به اینکه چه کسی رئیس جمهور شود، بحث کنند.یعنی موضوع جلسه بعد، از قبل اعلام شده بود که راجع به تصمیم گیری درمورد فردی بودکه باید کاندیدا و مورد حمایت واقع شود.

روال جلسات به چه صورت بود؟

تقریبا حدود 6، 7 ماه بود که این جلسه تشکیل میشد و عقبه اش به سال 59 برمی گردد که تقریبا از حدود دی، بهمن سال 59 تا تیر 60این جلسات تشکیل می شد. اکثرا هم نمایندگان مجلس بودند که در کنار نمایندگان مجلس،تعدادی از مسئولین مثل وزرا، مشاورین نخست وزیر، تعدادی از قضات و سیاسیون هم حضورداشتند البته خود نخست وزیر هم حَسَب مورد می آمد. در مجموع تعداد افراد حاضر درجلسه به حدود 140 نفر جمعیت می رسید. همانطور که می دانید سابق یک دبیرستان بزرگدر تهران بود که بعدا دانشکده الهیات در آنجا مستقر شد و بعد که به خیابان شهیدمفتح منتقل شد، حزب جمهوری اسلامی آنجا را خریداری کرد و به عنوان ساختمان حزب ازآن استفاده می کرد. آن سالن هم یک سالن قدیمی بود که دیوارها را برداشته بودند وکنار آن با اضافه کردن ستون ها و سقفهای کاذب، مساحتش بزرگتر شده بود. وقتی که مناز ماشین پیاده و وارد حیاط ساختمان حزب شدم، صدای مهیبی بلند شد و ما به سمتساختمان دویدیم اما ساختمان یکجا خوابید یعنی تمام ستون ها از بین رفت و سقف یکتکه پایین آمد. دلیل بالا بودن تلفات نیز سخت بودن درآوردن پیکرها از زیر آواربود، ضمن آنکه کل محوطه پر از وسیله نقلیه متعلق به همین افرادی بود که زیر آوارماندند. لذا جرثقیل های کوچک هم که در ابتدا آمدند، نتوانستند سقف را بلند کنند وتا جرثقیل های بزرگتر برسند، زمان برد. این اتفاق حدود ساعت 9 شب رخ داد و اولینافراد را مثل آقای کیارش (علوی تبار) نماینده اهواز، آقای سماورچی، آقای باغانی وفردوسی پور زنده بیرون درآوردیم. اکثر افراد زیر سقف کاذب  بودند، زنده بودند، فقط باید زودتر به دادشانمی رسیدیم ولی بقیه ساختمان که قدیمی تر و سنگین تر بود، جرثقیل های بزرگتری را میطلبید. آقای محمودی را وقتی درآوردیم دستش را بالا برد و چند بار تکبیر گفت. بقیهرا تا 2.5، 3 نصفه شب که درآوردیم دیگر همه شهید شده بودند. بعد که قرار شد مجلستشکیل شود، نصاب لازم را نداشت لذا آقایان محمودی، علوی تبار، مروی سماورچی وباغانی با وجودی که مجروح بودند ولی با ویلچر یا تخت بیمارستانی به صحن علنی مجلسآمدند تا تعداد نمایندگان حاضر در جلسه به حد نصاب لازم رسید. 27 نفر از نمایندگانشهید شدند و چند نفر مجروحیت بالا داشتند، انتخابات بعضی از شهرها هم برگزار نشد.

در کردستان، کموله و حزب دموکرات از رای گیری جلوگیری کرد و صندوقها را آتش زد.نتیجه انتخابات چند شهر هم مثل خود سنندج و فیروزآباد فارس رد شد و قرار بودنماینده میاندوره ای انتخاب شود. درواقع آن شرایط به نحوی بود که به تعداد لازمنماینده نداشتیم تا صحن علنی مجلس با نصاب دوسوم نمایندگان تشکیل شود. دوسوم از270 نفر یعنی باید 180 نماینده در صحن حضور می داشتند. با این وضع مجلس را تشکیلدادند. در عکسها مشخص است که آقای محمودی و سماورچی دستشان را بالا آورده و تکبیرو مرگ بر‌آمریکا می‌گفتند که درواقع می‌خواستند مقاومت مردم را نشان دهند.

فضای مجلس اول بعد از حادثه تروریستی هفتم تیر سال 60 با اتفاق تروریستی اخیری که در مجلس شورای اسلامی رخ داد مشابه سازی می شود چون با وجود اینکه تروریست ها تا صحن علنی فاصله ای نداشتند و صدای تیرهایشان به صحن می رسید اما نمایندگان ایستادند، جلسه علنی مجلس را تعطیل نکردند و کار را تا آخر ادامه دادند. نظر شما چیست؟

درموضوع مشابه‌سازی وضعیت مجلس اول با مجلس فعلی از این جهت که مجلس روحیه‌اش را حفظکرد و جلسه خود را ادامه داد تا نشان ‌دهد که مجلس روحیه بالایی دارد و تحت تاثیروقایع تروریستی نیست خوب بود اما بدی‌اش این بود که درواقع در هیچ کشوری تابحالجریان داعش و تروریست‌ها در این عمقی که در ایران رفتند، نرفته بود و این درواقعزنگ خطر است، نمی‌توانیم ساده از کنارش رد شویم. به هرحال در کشوری که این اندازهامنیت دارد و تا به این حد نیروهای نظامی، امنیتی حضور دارند و بودجه های سنگینیصرف می کنند ضمن آنکه تا اینجا هم کارشان خوب بوده و قصد انتقاد ندارم ولی چگونهتروریست ها توانستند به ساختمان پارلمان وارد شوند. یکی از نمایندگان گفته که «منهم در اثر تیراندازی زمین افتادم و بعد اسلحه پاسداری که شهید شده بود را برداشتمو تیراندازی کردم و آنها به جای اینکه از راهروی مدنظر بروند از راهروی دیگریاشتباها رفتند».

اگر این حرف درست باشد که نرفتن اینها به سمت پارلمان در صورتاشتباه بوده ناشی از خطای خود ترویست‌ها اتفاق افتاده بنابراین اینها می‌توانستنداز راه مورد نظر بروند و داخل صحن شوند. همین که توانستند وارد ساختمان مجلس شوند،‌زنگ خطری است که تروریست می‌تواند در هر نقطه‌ای که فکرش را نمی کنیم وارد عملشوند. همانطور که می‌دانید تروریست از صورت سابق خارج شده است. من در فرصتمطالعاتی که دو سال به آلمان و 4، 5 کشور دیگر رفتم، روی جرایم امنیتی تروریست کارکردم. تابحال تعداد زیادی هم سخنرانی خارجی رفته ام و هم در داخل تعدادی رسالهنوشته‌ام. در واقع به عنوان یک متخصص در این حوزه کار می‌کنم. تروریست از آن حالتنظامی خود خارج شده است. اولا هیچ مرزی را نمی‌شناسد. می‌تواند در امن ترین جایدنیا وارد عمل شود. تروریست از‌آن حالتی که یک نیروی عجیب و غریبی باشد که اسلحهدست بگیرد و تیراندازی کند، خارج شده است. یک وانت که از کنار شما رد می‌شود، می‌تواندمتعلق به یک تروریست باشد بنابراین ما صرف‌نظر از فضایی که می‌خواهیم به مردمروحیه دهیم، اینها خیلی کمک‌کننده نیست. در آن فضای جنگ کشور بمباران می‌شد و بایدکارهایی می‌کردیم که مجالس‌مان تشکیل شود.

در سالهای 59 و 60 بعضا خودمان هم درجبهه‌ها بودیم، نیروهای بسیج را جمع می‌کردیم و به جبهه می‌رفتیم و بعد دوباره بهمجلس برمی‌گشتیم. در همین قضیه خرمشهر در حسینیه مسجد اصفهانی‌ها سنگر داشتم و بعدآقای هاشمی بیانیه داد که برگردید و بیایید چون مجلس تعطیل شده است. الان با شرایطحال حاضر این عیب است که تیراندازی کردند و حدود 18 نفر کشته شدند. نزدیک 40 نفراز ارباب‌رجوع‌های نمایندگان مجروح و یا کشته شده‌اند. ارباب‌رجوع برای دیدننمایندگان می آیند و پس باید امنیت ارباب‌رجوع تامین شود. نکته دیگر آنکه غیر ازجنبه روحیه دادن، از نظر تاکتیکی برای خود نمایندگان بیرون آمدن از صحن مجلسخطرناک بود. درهای مجلس قوی‌تر بود و بسته شد که تروریست‌ها وارد صحن نشوند تابتوانند آنها را از مجلس خارج کنند ولی به هر حال آنچه واقع شده یک زنگ خطر جدیاست که تروریست می‌تواند از حلقه‌های حفاظتی و امنیتی به راحتی عبور کند و نشان میدهد که ما هنوز در کشور حفره‌های امنیتی داریم. بعد از یازده سپتامبر بسیاری ازدکترین های امنیتی شکسته شد. قبل از این می گفتند سامانه هایی را در مرز روسیهقرار دهیم تا هواپیماهای روسیه نتوانند بمب اتم را به سمت اروپا و آمریکا حمل کنندولی واقعه یازدهم سپتامبر نشان داد یک هواپیمای مسافربری که به سمت فرودگاه میرود، خودش می تواند خطرناک تر از موشک ارسالی روسیه باشد.

الان قیاس فضای فعلی بادهه شصت مع الفارق است. هر چقدر هم بگوییم روحیه ما قوی است و جلسه مجلس را ادامهدادیم اما مردم امنیت می خواهند و بدون امنیت تجار خارجی سرمایه های شان را بهداخل ایران نمی آورند. بعد از حوادث 17 خرداد بازار بورس، توریسم و بستر سرمایهگذاری خارجی آسیب دید. بنابراین کارهایی مثل ادامه دادن جلسه علنی برای دهه شصتمناسب بود اما امروز افکار عمومی امنیت می خواهد و می گوید وقتی مراجعه کنندهنماینده مجلس امنیت ندارد، مردم حاضر در کوچه و بازار چه امنیتی می توانند داشتهباشند. اینها سئوالاتی است که باید جدی به آن پرداخت.

29214

منبع: مازند مجلس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mazandmajles.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مازند مجلس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۸۳۰۱۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آتش سوزی و انفجار گاز در نیشابور یک فوتی و یک مصدوم بر جای گذاشت

سید حمید حسینی رییس مرکز مدیریت حوادث و فوریت‌های پزشکی نیشابور گفت: حادثه آتش سوزی و انفجار گاز ساعت سه و ۲۵ دقیقه بامداد امروز رخ داد که برای امدادرسانی به مصدومان این حادثه آمبولانس پایگاه یک شهری به صحنه حادثه اعزام شد.

وی ادامه داد: پس از حضور کارشناسان فوریت‌های پزشکی در صحنه حادثه و در تریاژ اولیه، تعداد مصدومان این حادثه ۲ نفر ارزیابی شد که متاسفانه یک مصدوم بر اثر شدت جراحات وارده در صحنه حادثه قبل از رسیدن اورژانس فوت کرده بود.

رییس مرکز مدیریت حوادث و فوریت‌های پزشکی نیشابور گفت: اقدامات پیش بیمارستانی برای مصدوم دیگر این حادثه هم انجام و پس از دریافت خدمات فوریت‌های پزشکی به بیمارستان حکیم نیشابور منتقل شد.

مرکز اورژانس پیش بیمارستانی دانشگاه علوم پزشکی نیشابور با ۳۳ پایگاه عملیاتی شامل ۱۱ پایگاه شهری، ۱۸ پایگاه جاده‌ای و یک پایگاه امداد هوایی، یک دستگاه اتوبوس آمبولانس، چهار پایگاه موتورلانس با تحت پوشش داشتن چهار شهرستان "نیشابور، فیروزه، زبرخان و میان جلگه" به صورت شبانه‌روزی و رایگان به جمعیت تحت پوشش خدمات ارائه می‌دهد.

باشگاه خبرنگاران جوان خراسان رضوی مشهد