فرار از قانون برای قفل‌کردن تأسیس داروخانه‌ها
تاریخ انتشار: ۱۰ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۸۵۴۵۶۶
زندگی>سلامت - طی هفته‌های گذشته شورای رقابت وزارت بــهداشت -مـطابق شکایت‌هایی که از عملکرد وزارت بهداشت برای تأسیس و ارائه مجوز داروخانه‌ها به شورای رقابت ارسال کرده بود - این وزارتخانه را یک میلیارد ریال جریمه کرد
اما ظاهرا چالش محدوديت‌ها همچنان ادامه دارد چرا كه همايون هاشمي، عضو كميسيون بهداشت و درمان مجلس در اين‌باره معتقد است كه داروخانه‌ها يك نهاد صرفا اقتصادي نيستند بلكه بخش مهمي از موضوع كلان سلامت بر عهده اين مراكز قرار دارد و اگر نظارتي بر آنها صورت نگيرد ممكن است قسمتي از بخش بهداشت و درمان با چالش مواجه شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عضو كميسيون بهداشت و درمان مجلس گفت: وزارت بهداشت در تاسيس داروخانه‌ها تا حدودي سختگيرانه عمل مي‌كند كه بايد تجديدنظري صورت گيرد.
تخلف وزارت بهداشتپس از اينكه مشخص شد 2ماده از آيين‌نامه وزارت بهداشت كه به مسئله جمعيتي و فاصله‌اي در صدور مجوز داروخانه اختصاص دارد قانوني نيست، -زيرا براساس قانون نبايد به بهانه اشباع بازار مانع صدور مجوز داروخانه‌ها شد - شوراي رقابت از وزارت بهداشت درخواست كرد تا اين دو ماده را از آيين‌نامه خود حذف كند اما وزارت بهداشت از اجراي اين مصوبه شوراي رقابت امتناع كرد به همين دليل شورا جريمه يك ميليارد ريالي را براي اين وزارتخانه تعيين كرد.
اين در حالي است كه علي فاطمي، عضو هيأت مديره انجمن داروسازان ايران محدوديت‌هاي موجود را به نفع جامعه تلقي مي‌كند. او به همشهري گفت: اصولا رقابت كردن در جايي قابل پذيرش است كه امكان رقابت وجود داشته باشد. نظام دارويي در همه كشورها به دلايل مختلف به‌ويژه در مورد داروهايي كه هزينه توليد و ارزبري بالايي دارند يا تقاضا براي دارو بيش ازعرضه باشد و يا امكان سوء‌مصرف وجود داشته باشد، تحت كنترل و نظارت دولت‌هاست. ضمن اينكه براساس دستورالعمل قانون تشكيل سازمان نظام پزشكي كشورمان، تبليغ دارو براي عامه مردم و بيماران ممنوع است، لذا رقابت در حوزه فروش دارو و تشويق مردم به خريد دارو، براي داروخانه‌ها امكان پذير نيست. بنابراين در اين سيستم بسته و كاملا غيررقابتي در نظام دارويي، داروخانه‌ها چگونه مي‌توانند با هم رقابت كنند؟
وي با ارائه مثال‌هايي از كشور‌هاي توسعه يافته دنيا مبني بر وجود قوانين انحصارطلبانه‌تر نسبت به ايران گفت: براساس آمار‌هاي رسمي سازمان‌هاي بيمه از سال 83تا 94، سهم ريالي داروخانه‌هاي دولتي در فروش دارو، هر سال نسبت به داروخانه‌هاي خصوصي بيشتر شده است به‌گونه‌اي كه از 26درصد در سال 83، به 51درصد در سال 94رسيده است. با توجه به اجراي طرح تحول نظام سلامت و افزايش مراجعه مردم به بيمارستان‌ها و كلينيك‌هاي ويژه دولتي از سال 93به بعد، پيش‌بيني مي‌شود كه در سال 96، بيش از 55درصد فروش ريالي دارو در داروخانه‌هاي دولتي صورت گيرد؛ درحالي‌كه اين داروخانه‌ها از نظر تعداد، كمتر از 3درصد كل داروخانه‌هاي كشور را شامل مي‌شوند. لذا در شرايطي كه سهم داروخانه‌هاي خصوصي در مقابل داروخانه‌هاي دولتي هر ساله كوچك‌تر مي‌شود؛ اقدام براي افزايش بدون محدوديت داروخانه‌هاي بخش خصوصي، به منزله تقسيم غيرمنطقي گردش مالي دارويي است تا جايي كه براي هيچ‌كس سودي وجود نداشته باشد.لذا بهتر است شوراي رقابت به وظيفه اصلي‌اش عمل كرده و سهم داروخانه‌هاي دولتي را كاهش دهد تا از اين طريق جا براي عرض اندام داروخانه‌هاي جديد فراهم شود.
رقابت براي تأسيس داروخانهاشتغال از دلايل و دغدغه‌هاي هر دو گروه از منتقدان و موافقان قانون تاسيس داروخانه‌هاست. علي فاطمي، عضو هيأت مديره انجمن داروسازان ايران در اين‌باره معتقد است كه با توجه به تمايلي كه از سوي فارغ التحصيلان دانشگاهي براي زندگي در شهرهاي بزرگ وجود دارد؛ احتمالا با حذف حدنصاب‌ها، مهاجرت داروسازان از روستاها و شهرهاي كوچك به شهرهاي بزرگ و كلانشهرها گسترده خواهد شد؛ در نتيجه در شهرهاي بزرگ و محل تمركز مطب پزشكان، بورس بازي و زد و بند براي جذب نسخ پزشكان -با ايجاد تقاضاي القايي و به ضرر مردم- بيداد خواهد كرد. اين در حالي است كه به اعتقاد رسول خضري عضو كميسيون اجتماعي مجلس بايد محدوديت‌ها برداشته شده تا افراد به‌ويژه فارغ‌التحصيلان بتوانند وارد بازار كار شوند. وي به همشهري گفت: داروخانه‌ها مراكز رفاهي در سطح جامعه هستند كه دسترسي مردم را آسان‌تر خواهند كرد اما ايجاد يكسري سلسله مراتب براي راه‌اندازي داروخانه‌ها گاهي محدوديت به‌وجود مي‌آورد كه ضرورت دارد از ميان برداشته شود. البته در آيين‌نامه وزارت بهداشت، به دانشگاه‌هاي علوم پزشكي تفويض اختيار شده تا داروخانه‌هايي در سطح شهر راه‌اندازي شود اما بدون شك اين روند نيازمند اصلاح است. همچنين هاشمي عضو كميسيون بهداشت درباره به‌كارگيري داروسازان بيمارستاني براي اشتغال داروسازان معتقد است كه به كارگيري اين قشر با توجه به كمبودي كه در اين عرصه احساس مي‌شود، امري ضروري به‌نظر مي‌رسد.
منبع: همشهری آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۸۵۴۵۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حال خوب پدر و مادرها با اقدام خوب وزارت بهداشت
صدایم می‌زنند که به حسابداری برو. راستش دست و پایم می‌لرزد. مگر یک خبرنگار، کارمند، کارگر یا هر قشری چقدر درآمد دارد...
به گزارش مشرق، ایمان ملکوتی کارشناس امور خانواده در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت:
آدم تا پدر و مادر نشده نمی‌داند استرس و اضطراب چه طعمی دارد. روزگار هم بالا و پایین زیاد دارد، مثلاً در عصر یک روز بهاری همچنان که مشغول کاری و در فکر و خیال، خنده بچه‌ها در گوش‌هایت زمزمه می‌کند، ناگهان با صدای زنگ تلفن به خود می‌آیی که خودت را برسان، پسر کوچکی که هنوز یک سالش هم نشده، حالش خوب نیست و باید به بیمارستان برویم. نام بیمارستان که می‌آید ناخودآگاه در ذهن تمامی مردم کلید واژه‌های بستری، هزینه، دارو و ... نیز امتداد پیدا می‌کند.
حال شما فکر کن که دکتر شیفت دستور بستری هم بدهد، انگار آسمان به زمین آمده و همانجا می‌نشینی و مبهوت، رفت‌وآمدهای همراهان دیگر بیماران را تماشا می‌کنی. شما را نمی‌دانم ولی این لحظات برای همه پدرها سخت است، استرس و حرف‌های مادر بچه، صحبت‌های دکتر، نگرانی از نوع بیماری و دودوتا چهارتا کردن ذهنی از میزان پول مورد نیاز در کنار هم، تشکیل‌دهنده یک سناریوی غم‌انگیز پدر فرزندی است.
روی تابلوی اورژانس بیمارستان دولتی مفید برگه‌ای نظرم را جلب می‌کند: «به دستور مقام عالی وزارت، تمام هزینه‌های بیماران زیر ۷ سال رایگان است.» زیر لب می‌گویم چه باحال و بدون توجه خاصی از کنارش می‌گذرم، چون هم دل و دماغ فکر کردن به این را ندارم هم خیلی هضمش آسان نیست؛ مگر می‌شود؟! با خودم فکر می‌کنم چند نفر دیگر روزانه به این برگه نگاه می‌کنند و جرقه امید و اطمینان در ذهنشان می‌آید؟ آیا واقعاً این کار شدنی است؟ هزینه بیمارستان رایگان؟ گرفتاری و شلوغی روزهای بیمارستان خیلی مجال فکر کردن به این موضوع را نمی‌دهد و سلامتی خود فرزند اینقدر مهم است که تو حاضری هرچقدر هم لازم باشد هزینه بپردازی ولی او دوباره مثل روز اول بخندد.
روز اول، روز دوم، روز سوم و... همراه با نگرانی، آزمایش‌ها و انجام مراحل درمان کودک طی می‌شود و تو این روزها بدون اعتنا به آن برگه دستور وزیر بهداشت در ذهن خودت مشغول حساب و کتاب هزینه‌های بیمارستان هستی. روز پنجم، دکتر برگه ترخیص را امضا می‌کند. صدایم می‌زنند که به حسابداری برو. راستش دست و پایم می‌لرزد. مگر یک خبرنگار، کارمند، کارگر یا هر قشری چقدر درآمد دارد که بتواند این هزینه‌ها را دوباره جبران کند. با این فکر و خیال جلوی حسابداری می‌رسم.
- پدر بچه شمایید؟
- بله.
- این برگه را ببرید صندوق و بیاورید تا برگه ترخیص را بدهم.
به برگه نگاه می‌کنم. یک کد با یک شماره که انگار رقم پرداختی است. چندبار می‌خوانم: ۳ میلیون؟! با خودم می‌گویم برای ۵ روز خوب است. دوباره یاد برگه روی اورژانس که دستور وزیر رویش بود می‌افتم؛ پس آن چه بود؟ به راهم ادامه می‌دهم و به صندوق پرداخت می‌رسم.
- آقا کارت بکشید، ۳۰۰ هزار تومان.
چشمانم برق می‌زند. یحتمل این هم برای همان یک شب اتاق اختصاصی مادر و بچه است که باید بپردازم. برگه روی شیشه اورژانس راست می‌گفت: «به دستور مقام عالی وزارت، تمام هزینه‌های بیماران زیر ۷ سال رایگان است.»
نفس راحتی می‌کشم و می‌خندم. یاد جمله رهبری می‌افتم که چند سال قبل فرمودند، همراهان بیمار جز دغدغه مریضداری نباید دغدغه دیگری داشته باشند. «دم وزارت بهداشت گرم» می‌گویم و لبخند می‌زنم. آسمان چقدر آبی است. حال فرزندم رو به بهبود است. دوباره می‌خندد و من خوشحالم از آرامشی که بخشی از آن را مدیون تدبیر متولیان درمان کشورم هستم.
حالا چند روزی گذشته است و سرگرم کارم که خبری نظرم را جلب می‌کند: «از امروز تمامی بیمارستان‌های دولتی و واحدهای تابعه دانشگاه مکلف هستند پذیرش، بستری، اعمال جراحی، اقدامات تشخیصی – درمانی و ترخیص کودکان زیر هفت سال بیمه‌شده را به صورت رایگان انجام دهند.» یاد روزهای بستری فرزندم می‌افتم و لبخند می‌زنم؛ لبخندی از سر آرامش. راستی روزانه چه تعداد پدر ایرانی درگیر با این موضوع لبخند بر لبانشان می‌آید؟ کار خوب را باید گفت و تبلیغ کرد.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت