به نقل از «مهر»

نویسنده داریونی ۲اثر راهی بازار نشر کرد/«عروس آب»؛"همزاد" کتاب شد

تاریخ انتشار: ۱۱ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۸۷۰۱۸۴

شیراز- قاسم شکری نویسنده داریونی امسال تاکنون ۲ عنوان کتاب به بازار نشر فرستاده که هر یک از سوی ناشران معتبری چاپ شده اند.

به گزارش خبرنگار مهر، این نویسنده که اواخر سال ۱۳۸۱ با هزینه شخصی کتابی با عنوان «نقص فنی» را چاپ کرد اکنون پرکارتر از همیشه به داستان نویسی می پردازد.

قاسم شکری پس از ۱۵ سال حال از نویسندگان شناخته شده استان فارس به شمار می رود که برای ناشران دیگر نویسنده تازه کار نیست و آثارش در نوبت چاپ قرار نمی گیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

خرداد امسال که رمانی تازه از قاسم شکری با عنوان «عروس آب» توسط نشر نیماژ منتشر شد، از سوی نویسنده به زادگاهش، شهر داریون تقدیم گشت، زیرا داستانی که در آن جریان دارد اتفاقاتی میان واقعیت و خیال را روایت می سازد و مخاطبش را در فضایی اسطوره‌ای به حرکت وا می‌دارد.

به گفته شکری این رمان از تصمیم راوی برای ترک محل زندگی و سفر به زادگاهش آغاز می‌شود. او نامه‌ای از پسر عمویش دریافت کرده که در آن از حضور موجودی عجیب در شهر خبر می‌دهد. موجودی که اهالی بومی از وی به عنوان «آل» یاد می‌کنند و پسر عموی راوی در نامه‌ای به او ذکر می‌کند که دیده است که هر لحظه به شکل موجودی در می آید.

وی عنوان می کند: این نامه و حادثه بهانه‌ای است برای سفر راوی به گذشته خود و مواجهه با داستان‌ها و افسانه‌هایی که از کودکی با آنها مواجه بوده و بسیاری از آنها هنوز نیز برای او نامفهوم باقی مانده است.

او که ۵ سال به نوشتن «عروس آب» اختصاص داده در گفت و گو با خبرنگار مهر می گوید: عروسِ آب داستان بازگشت به مسیری سوای هر مسیر این جهانی است. نویسنده ای هفتاد و یکی دو ساله بعد از چهل سال دوری از وطن، قصد بازگشت می کند تا با غور و کنکاش در افسانه هایی که چونان کلافی پیچ در پیچ، حولِ ایل و تبارش در بازه ی زمانی دویست ساله ای چمبره زده است به جستجوی خودش برآید. راوی مثل چرم دوزی کهنه کار، حاشیه خیس خورده و ناهموار افسانه ها را وصله و کوک می زند تا خود را بیابد.

شکری پیرامون چرایی اینکه نوشتن این کتاب پنچ سال به درازا کشید، یادآوری کرد: ۲ سال نوشتن اثر و پس از جمع خوانی آن و ۳ سال هم بازنویسی این کتاب طول کشیده است. در جمع خوانی و نوشتن بازنویسی از نظر دوستان نویسنده ای چون ابوتراب خسروی، محمد کشاورز، شهلا پروین روح، امین فقیری، ابوالقاسم فقیری، احمد اکبرپور، مهدی جعفری و دیگر دوستان بهره بردم.

در کارنامه داستان نویسی شکری آثاری با عنوان های «زخمی روزگار» و «گانگستری از دیار حافظ» هم قرار دارند که واکنش ها و نقدهایی را بر این آثار در پی داشت. این در حالیست که این نویسنده داریونی را شناخته شده تر ساخت. او که یکی از تجربی‏‌نویس‌ترین و در عین‌حال قصه‌گوترین نویسندگان ادبیات ایران است تاکنون برای رمان‌هایش جوایزی از جمله جایزه‌ بهترین رمانِ متفاوت را از آن خود کرده و موجب شد او در پنجمین دوره جایزه ادبی «واو» رمان «بوی خوش تاریکی» او به عنوان بهترین رمان متفاوت سال برگزیده شود.

آخرین رمان شکری «همزاد» است که به تازگی از سوی نشر چشمه راهی بازار نشر شده و به سیاقِ جهان پُراتفاق و مملو از کشفِ او نوشته شده است.

این رمان نویس شناخته شده استان فارس در این باره می گوید: رمان داستانِ یک داستان‌نویس است؛ مردی که قصه‌اش از روزهای نوجوانی او در شیراز آغاز می‌شود. نوجوانی که می‌خواهد صادق هدایت باشد، چند دوست صمیمی دارد و از بد بودن و تندروی ابایی ندارد. او شاهد تصاویر تند و تلخی از پرسه ‌زدن در خیابان‌های شهر و همین‌طور دیدن آدم‌های متفاوت است.

دربخشی از رمان «همزاد» که قصه‌ پراتفاقی، ریتمی تند و سریع دارد و مخاطب را تا پایان با خود همراه می‌کند می‌خوانیم: «‌کم‌کم رضا شروع کرد به لودگی. می‌گفتم چوب هم جای تو بود تا حالا ماهی گرفته بود. حرف‌های رضا تمام نشده بود که یکباره دیدم ته آب، میان سیاهی، چیزی وول می‌خورد. ناخواسته صدایی توأم با ترس و خوشحالی از ته گلویم بیرون آمد. نخ قرقره کم‌کم داشت تکان می‌خورد؛ صدا زدم «بچه‌ها بیاید کمک، این یکی خیلی بزرگه.» و بعد ولوله‌ای میان آب افتاد. هر دو نفرشان قلاب‌هایشان را رها کرده، خیز کردند به طرف من. محکم نخ قلاب را چسبیده بودم. ماهی بزرگی آن پایین سوزن قلاب را این طرف و آن‌طرف می‌کشید. خال سیاه و بزرگی روی پشت ماهی به چشم می‌خورد. می‌توانستم قلاب را رها کنم اما نکردم. باید به آن دو نفر ثابت می‌کردم بی‌عرضه نیستم؛ رضا گفت «چه‌قدر بزرگه! به گمونم یکی دو کیلویی وزن داشته باشه.»؛ صادق گفت «رنگش هم انگاری با ماهی‌های دیگه فرق داره.»

رمان «همزاد»، اثر قاسم شکری در ۱۹۲ صفحه، شمارگان ۷۰۰ نسخه و به‌بهای ۱۶ هزار تومان توسط نشر چشمه منتشر شده است.

به گزارش خبرنگار مهر، قاسم شکری متولد ۱۳۵۱ در داریون فارس است. از دیگر رمان‌های او می‌توان به «گانگستری از دیار حافظ» (ققنوس، ۹۲)، «بوی خوش تاریکی»(مرکز، ۱۳۸۶)، «مارمولکی که ماه را بلعید»(ققنوس، ۱۳۸۸)، «زخمی روزگار» (بامداد نو ۹۳)، «آواز داوود»(چشمه ۹۴) و «نقص فنی» (شروع، ۸۱) اشاره کرد.

منبع: مهر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۸۷۰۱۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

میراث «پل آستر» در سینما

«پل آستر» در کنار این که نویسندگی ماهر و سرشناس بود، در فیلمنامه‌نویسی و حتی کارگردانی در سینما نیز فعال بود.

به گزارش ایسنا، «پل آستر» رمان‌نویسنده معروف آثاری چون سه‌گانه «نیویورک» در حالی در سن ۷۷ سالگی به دلیل عوارض ناشی از بیماری سرطان درگذشت که نه تنها چهره‌ای شاخص در دنیای ادبیات بود، در عرصه سینمایی نیز تاثیرات زیادی داشت و ۱۸ رمان از آثار او از جمله «موسیقی شانس» به فیلم تبدیل شدند.

او خودش نیز وارد عرصه فیلمنامه‌نویسی شد و کار خود را با نگارش فیلمنامه «دود» (۱۹۹۵) با بازی «هاروی کایتل»، «ویلیام هرت» و «جیانکارلو اسپوزیتو» آغاز کرد و این اثر جایزه بهترین فیلمنامه اول را برای آستر از جوایز مستقل اسپریت به ارمغان آورد. همچنین فیلم «دود» که کارگردانی آن را «وین وانگ» بر عهده داشت، موفق به کسب خرس نقره‌ای جایزه هیات داوران از چهل و پنجمین جشنواره فیلم برلین هم شد.

«پل آستر» در دنباله فیلم «دود» با عنوان «صورت آبی» که در سال ۱۹۹۵ ساخته شد در کنار «وین وانگ» به صورت مشترک کارگردانی فیلم را نیز بر عهده داشت و این کمدی که بار دیگر با نقش‌آفرینی «هاروی کایتل» و «جیانکارلو اسپوزیتو» به همراه« لو رید»، «میرا سوروینو» و «مدونا»‌ بود با نقدهای متفاوتی رو به رو شد.

این نویسنده در فیلم «مرکز جهان» در ۲۰۰۱ با فیلمنامه‌ای مشترک با «وین وانگ» بار دیگر کارگردانی را تجربه کرد. این فیلم که نخستین نمایش جهانی خود را در پنجاه و چهارمین جشنواره فیلم کن تجربه کرد، نامزد دریافت جایزه مستقل اسپریت برای بهترین بازیگر زن (مولی پارکر) شد.

در سال ۱۹۹۸، آستر فیلم «لولو روی پل» را نویسندگی و کارگردانی کرد و در سال ۲۰۰۷ در فیلم «زندگی درونی مارتین فراست» با بازی «دیوید تیولیس»، «ایرنه جاکوب» و «مایکل ایمپریولی» بار دیگر نگارش فیلمنامه و کارگردانی را بر عهده داشت.

«آستر» در «دانشگاه کلمبیا»‌ تحصیل کرد و در اوایل دهه ۷۰ میلادی به پاریس مهاجرت کرد و به فعالیت‌های مختلفی از جمله ترجمه کردن پرداخت. او در سال ۱۹۷۴ میلادی به ایالات متحده آمریکا بازگشت و ازدواج کرد.

در ژانویه سال ۱۹۷۹ میلادی پدر «آستر» درگذشت و این اتفاق به دلایلی به نوشتن نخستین کتاب خاطرات این نویسنده منجر شد؛ «اختراع انزواء»  که در سال ۱۹۸۲ میلادی منتشر شد.

«آستر» با انتشار «شهر شیشه» در سال ۱۹۸۵ که نخستین جلد از سه‌گانه «نیویورک» بود به موفقیت چشمگیری دست یافت.

این نویسنده به طور مرتب در دهه ۸۰، ۹۰ و ۲۰۰۰ میلادی بیش از ده‌ها رمان از جمله «قصر ماه» (۱۹۸۹)،‌ «موسیقی شانس» (۱۹۹۰)، «کتاب توهم»‌(۲۰۰۲) و «شب پیشگویی»(۲۰۰۳) منتشر کرد.

انتهای پیام