به نقل از «خبرگزاری آریا»

درخشنده: ارائه محدوديت سني بايد بر اساس آموزه‌هاي اسلام صورت گيرد/لاجوردي: با ابتذال موجود در فيلم‌ها هيچ‌وقت فرزندم را به سينما نمي‌برم+عکس

تاریخ انتشار: ۱۹ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۹۷۵۱۳۶

خبرگزاري آريا - بسياري از خانواده‌ها با توجه به تبليغات گسترده محيطي و مجازي فيلم‌ها به ديدن آثار رفته اما پس از آنکه از مضمون و محتواي اثر با خبر مي‌شوند در ميانه‌هاي فيلم به ناچار سالن سينما را ترک مي‌کنند.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگي خبرگزاري ميزان، اين روزها فيلم‌هاي مختلفي با مضامين و ژانرهاي متفاوت در سينماي ايران روي پرده رفته و خانواده‌ها از قشرهاي مختلف به تماشاي اين آثار مي‌نشينند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آنچه در حال حاضر و با وجود اکران برخي از آثار مبتذل و سخيف بيش از پيش ملموس بوده و باعث اعتراض برخي خانواده‌ها و همچنين هنرمندان عرصه سينما شده، نبود و عدم رعايت درست محدوديت گروه سني براي تماشاي اين آثار است.

اين موضوع تا آنجا پيش مي‌رود که بسياري از خانواده‌ها با توجه به تبليغات گسترده محيطي و مجازي فيلم‌ها به ديدن آثار رفته اما پس از آنکه از مضمون و محتواي اثر با خبر مي‌شوند در ميانه‌هاي فيلم به ناچار سالن سينما را ترک مي‌کنند. بي شک اين پديده و نداشتن برچسب محدوديت سني براي اکثر فيلم‌هاي روي پرده بيش از هرچيز اعتماد خانواده‌ها نسبت به اين عرصه را از بين برده و باعث قهر دوباره مردم با سينما خواهد شد.

براي برخي فيلم‌هاي نامناسب حداقل کار ممکن رعايت محدوديت سني است
پوران درخشنده کارگردان نامي زن سينماي ايران که اين روزها فيلم "زير سقف دودي" را روي پرده دارد با ابراز گلايه از وضعيت نامناسب اکران در گفت‌وگو با خبرنگار ميزان درخصوص عدم رعايت محدوديت سني براي فيلم‌هاي نامناسب گفت: بدون شک بايد براي برخي از آثار محدوديت سني اعمال شود. به نظر من بعضي از فيلم‌ها به آگاه‌سازي مخاطب کمکي نمي‌کنند و حتي در بسياري مواقع مخرب هستند. براي چنين فيلم‌هايي حداقل کار ممکن رعايت محدوديت گروه سني براي رده‌هاي مختلف جامعه است.
وي با اشاره به مضامين آثار خود و تاکيد بر سينماي اخلاق محور افزود: فيلم‌هاي من اکثراً فيلم‌هاي خانوادگي هستند و خوب است که خانواده‌ها بعضي از مسائل را در کنار بچه‌ها ببينند زيرا فکر مي‌کنم در برخي موارد بايد براي آموزش درست بچه‌ها آنها را به سينما آورد. کودکان و نوجوان در جامعه ما و مخصوصاً آينده کشور بي‌نهايت تاثيرگذار هستند پس بايد درباره خوراک فرهنگي که به آنها داده مي‌شود با دقت عمل کرد. دقتي که متاسفانه اين روزها هيچ خبري از آن نيست.
کارگردان فيلم "هيس دخترها فرياد نمي‌زنند" با اشاره به اکران کمدي‌هاي سخيف و فروش ميلياردي آنها در سينماها تصريح کرد: فيلم‌هاي کمدي سخيف، ديالوگ‌هاي مبتذل و آثاري که الفاظ و حرکات زشت به کار مي برند اين روزها گيشه را در دست دارند. اين آثار حداقل بايد بايد تفکيک سني شوند زيرا کودکان به محض شنيدن اين گونه الفاظ به سرعت آنها تکرار کرده و ياد مي‌گيرند.
ارائه محدوديت سني بايد بر اساس آموزه‌هاي اسلام صورت گيرد
وي با اشاره به لزوم ايجاد رده‌بندي سني متناسب با اسلام و کشور تاکيد کرد: رد‌ه بندي سني براي فيلم‌ها بايد براي کشور خودمان و بر اساس هنجارها و آموزه‌هاي اسلام و ايران صورت گرفته و کپي‌برداري از جايي نباشد. فيلم و سينما عرصه انسان‌سازي است و هر آنچه باعث شود انسان به تعالي برسد در اين عرصه شايسته است. در دين اسلام جايگاه اصلي و اساسي انسان تعريف مي‌شود و لذا بايد تمامي حرکات و رفتارها بر اساس و منطبق با آموزه‌هاي اسلام باشد.

فيلم‌‌هاي ارزشي و اخلاقي مصداق امر به معروف و نهي از منکر هنرمندانه است
اين کارگردان مطرح سينما افزود: همواره جايگاه فيلم‌هاي ديني و مذهبي بسيار خالي است. اين نوع فيلم‌ها امر به نوعي معروف و نهي از منکر هنرمندانه است. ما بايد بيش از پيش در ساخته‌هايمان به رسالتي که بر دوش داريم و بر اخلاق‌گرايي تکيه کنيم.
وي با ابراز گلايه نسبت به برخي جوسازي‌ها در قبال آثار خود ادامه داد: متاسفانه بعضي وقت‌ها فيلم‌هايي مثل فيلم‌هاي من که بر همين مبناي اخلاق اسلامي هستند را متهم به شعارزدگي کرده و با تمام قدرت در طرد آنها تلاش مي‌کنند که از نظر من جدا از کيفيت آثار اين راه راه درستي در مسير فيلم‌سازي اخلاق‌گرا نيست.
ما نمي‌توانيم براي برخي از فيلم‌هاي سخيف نسخه صادر کنيم زيرا سازندگان آين آثار بايد به خودشان بيايند
کارگردان فيلم "بچه‌هاي ابدي" ساخت فيلم‌هاي مناسب براي جامعه را وظيفه هنرمند دانست و اضافه کرد: هنرمند بايد آزاده باشد و آژادگي را قبول داشته باشد و آن چيزي را ديده و توليد کند که جايگاه والاي انسان را نشان دهد. اين حرف‌ها چيزي نيست که نسخه بنويسيم. ما نمي‌توانيم براي برخي از فيلم‌هاي سخيف نسخه صادر کنيم زيرا سازندگان آين آثار بايد به خودشان بيايند. براي شخص من اين چنين دغدغه‌هايي داراي اهميت بوده و مردم مهم هستند. اگر بتوانم با فيلمم چهار نفر را به سمت خانواده و بستر آن برگردانم کار خودم را کرده ام.
درخشنده با اشاره به سلطه سينماي کمدي خاطرنشان کرد: متاسفانه اين روزها همه سينماها در اختيار سينماي کمدي است و همه سالن‌ها را از فيلمهاي ژانرهاي ديگر گرفته‌اند. سينماي کمدي بد نيست و شادي مردم لازم است اما اين به بهاي قرباني کردن بسياري از فيلمها اتفاق مي‌افتد. کمدي‌هاي سخيف خوراک مسموم به جامعه تزريق مي کنند و با روندي که سالن در اختيار آنها گذاشته در اين کار پيش مي‌روند.

در شرايط حاضر ترجيح مي‌دهم که فرزندم را به سينما نبرم
عباس لاجوردي کارگردان ارزشي و انقلابي سينماي ايران که به تازگي فيلم "جشن تولد" را روي پرده داشته با تاکيد بر لزوم رعايت محدوديت سني براي تمامي فيلم‌ها در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگي خبرگزاري ميزان گفت: متاسفانه اين روزها خيلي از فيلم‌ها بدون ارائه محدوديت سني روي پرده مي‌روند و اکثر خانواده‌ها به اجبار با توجه به زننده بودن فيلم‌ها سالن را ترک مي‌کنند. اين قضيه اعتماد مردم را سلب کرده و باعث مي‌شود به کل سينما بدبين شوند. خود من به شخصه در شرايط حاضر ترجيح مي‌دهم که کودکانم را به سينما نبرم.
وي افزود: در اين مورد در اولين گام بايد سازمان سينمايي اقدامات سريع و درستي را انجام دهد و اگر نه پخش‌کنندگان کاملاً به دنبال منافع شخصي خودشان هستند. با اين روند هم فيلمسازان و هنرمندان و هم مردم بهاي سنگيني را پرداخت مي‌کنند.
کارگردان فيلم "جشن تولد" وضعيت حال حاضر سينماي ايران را برگشت به عقب خواند ادامه داد: ما با اکران اين آثار به زماني بر‌مي‌گرديم که خانواده‌ها به سينما مي‌رفتند و با فحش و الفاظ رکيک فراوان بازيگران روبرو مي‌شدند. آن دوران هم استفاده از اين الفاظ در آثار رايج بود و گاهاً اينها را دليلي بر کيفيت اثر مي‌دانستند. اين روند باعث فاصله بيش از پيش مردم با سينما خواهد شد.
کار به جايي رسيده که بايد بگرديم که کدام فيلم را مي‌شود ديد
وي سينماي ايران و توليدات سينمايي را نامناسب خواند و تصريح کرد: قبلاً مي‌گفتيم آن فيلم بد است و نبايد آن را ببينيم ولي الان کار به جايي رسيده که بايد بگرديم که کدام فيلم را مي‌شود ديد. تبليغات و فضاي مجازي هم فيلم‌هاي مبتذل و سخيف را تبليغ مي‌کنند. مسئولين مي‌توانند با کمک به تبليغات و دادن تيزر رايگان به آثار ارزشي در معرفي اين آثار گام مثبتي بردارند تا مردم با فيلمهايي روبرو شوند که ارزش ديدن دارد.
اين کارگردان سينما اکران يکباره فيلم‌هاي توقيفي را اتفاقي غلط دانست و اضافه کرد: اين فيلم‌ها يا از همان ابتدا مشکل داشتند و توقيف شدند و يا اينکه نداشتند. اگر مشکل نداشتند که توقيفشان اشتباه بوده و اگر توقيف شده‌اند حالا اکرانشان اشتباه بزرگي است. برخي آثار هستند که با مميزي موردي و حذف بعضي سکانس‌ها براي پخش ايرادي ندارند اما برخي فيلم‌ها از پايه براي اکران نامناسب بوده و با اکران آنها به بدنه فرهنگ جامعه ضربه سهمگيني وارد مي‌شود. با اين وجود اگر مسئولين مي‌خواهند هر فيلمي نشان دهند که بروند فيلم‌هاي هاليوودي اکران کنند.

دستگاه قضايي بايد با فيلمسازان آثار سخيف برخورد کند
وي در همين راستا ادامه داد: برخي از فيلم‌ها فقط ستاره دارند و براي فرهنگ و فرهنگ‌سازي نه تنها چيزي ندارند بلکه خطرناک هم هستند. به نظر من در اين ورطه حساس دستگاه قضايي کشور مي‌تواند وارد شده و از مجراي قانوني با اين نوع از هجوم فرهنگي برخورد کند. در سينما باندهايي وجود دارد که از بررسي و نظارت درست روي اين آثار جلوگيري مي‌کنند و دستگاه قضا مي‌تواند به خوبي با اين معضل برخورد کند. اگر در خيابان کسي عملي خطا انجام دهد پليس با او برخورد مي‌کند، حالا فيلمساز آمده و در سطح کشور خطايي بزرگ انجام مي‌دهد پس ورود قوه قضائيه به اين مبحث بسيار کاربردي و به جا است.
لاجوردي با اشاره مستقيم به رعايت درست گروه‌بندي سني خاطرنشان کرد: اينجا اين اتفاق يعني رده‌بندي سني به درستي انجام نمي‌شود. برخي از آثار با اين کار حتي به فروش بيشتر خودشان فکر مي‌کنند و مثلاً با برچسب بالاي 18 سال مخاطب را براي مشاهده فيلم تهيج مي‌کنند. اين روند و اين سازگار نادرست بايد توسط مسئولين سينمايي به درستي بررسي و از بنياد متحول شود و اگر نه آينده روشني در انتظار سينماي ايران نيست.
حال بايد ديد روند اکران بدون نظارت و بررسي فيلم‌هاي ايراني تا چه زماني پيش رفته و مخاطبان تا چه وقت مي‌توانند با اين بي‌برنامگي درخصوص عدم رعايت محدوديت گروه سني در سينماها کنار بيايند. پديده‌اي که با اکران فيلم‌هاي مبتذل، سخيف و در حال حاضر بسياري از فيلم‌هاي توقيفي شدت بيشتري گرفته است.
انتهاي پيام/

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۹۷۵۱۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کنسرت‌ها در انحصار مافیای موسیقی

  آثری که در این چهاردهه خوانده‌اید تم اجتماعی داشته و این‌طور نبوده است که فقط به ضبط و اجرای اثری در گوشه استودیو محدود باشد، بلکه هرکدام از آثارتان به وقت بزنگاه‌های حساس تاریخی ارائه شده است. اساسا هنرمند اجتماعی بودن چه رسالتی را برای هنرمند به همراه می‌آورد؟ 
درست است که هنرمند در درجه اول با اثرش نزد مردم معرفی و شناخته می‌شود ولی آنچه او را ماندگار می‌سازد، اخلاق است. همان‌طور که بزرگان ما هم همیشه به این مؤلفه پایبند بوده‌اند. چه‌بسا گاه دیده می‌شود بعضی از هنرمندان در سطوح بالای هنر قرار دارند ولی از برقراری ارتباط مردمی بی‌بهره‌اند، درحالی‌که ‌هنرمند باید اگر کاری از دستش برمی‌آید برای مردم انجام دهد. من در این سال‌ها آهنگ‌هایی مثل «امداد» را خوانده‌ام که بخشی از شعرش این است: 
بگیر دست فتادگان را
به حکم وجدان 
تو مهربان
شریک غم‌های دیگران شو 
طبیب آلام خستگان شو، تبسمی بر لبی نشان
یا همین‌طور در ارتباط با تعاون تا امروز چندین کار خوانده‌ام. می‌خواهم بگویم اهل شعار نیستم و به آنچه می‌گویم خودم هم عمل می‌کنم. اگر لایق باشم همیشه خودم را به‌عنوان خواننده مردمی می‌دانم، چون تمام کارهایی که من در این سال‌ها خوانده‌ام برآمده از بطن جامعه و مردم بوده است. به همین دلیل همیشه خودم را جزئی از مردم می‌دانم و معتقدم که هنرمند باید به مردم احترام بگذارد، خلوص نیت داشته باشد و با آثاری که ارائه می‌دهد باری را از دوش مخاطب بردارد. دست‌کم درباره خودم می‌توانم بگویم تمام تلاشم این بوده که کارهایی از این جنس بخوانم. گاهی، بعضی به این مسأله اشاره می‌کنند که کارهای مناسبتی می‌خوانم، من هم در پاسخ می‌گویم: مگر مناسبتی خواندن چه اشکالی دارد؟ اگر یک هنرمند از خرمشهر بخواند، یا درمدح ائمه و درباره شخصیت‌های علمی، فرهنگی و هنری کاری ارائه دهد، مناسبتی است؟همه زندگی مناسبت است، پس این مسأله اشکالی ندارد و من هم تا نفس دارم در این زمینه فعالیت می‌کنم.
 
به نقش اخلاق در موسیقی اشاره کردید. بعضی از هنرمندان معتقدند این مؤلفه در میان هنرمندان نسل جوان کمرنگ شده است. نظر شما چیست؟
متاسفانه در حال‌حاضر مافیایی در موسیقی به‌وجود آمده که پیش از هرچیز منافع مادی برایش در اولویت است. این مافیا عمدتا به انتخاب خوانندگان جوان می‌پردازد، با آنها قراردادهای طولانی‌مدت می‌بندد و اغلب این خوانندگان جوان هم که به سودای شهرت و ثروت به این عرصه آمده‌اند ناچارند در قیدوبند این قرارداد بمانند. این مسأله به موسیقی امروز ما لطمه زیادی وارد کرده است. سابق بر این، مردم به یک هنرمند همیشه به چشم یک الگوی اجتماعی نگاه می‌کردند و اخلاق، کردار و منش آن هنرمند را سرلوحه کار خود قرار می‌دادند اما امروز مافیایی که در موسیقی حاکم است، روی بعضی از چهره‌ها سرمایه‌گذاری و تبلیغ می‌کند که عملا الگوی مناسبی برای نسل جوان نیستند. کما این‌که گاه روی بیلبوردهای شهری به چهره‌هایی در موسیقی پاپ برمی‌خوریم که ناآشنا هستند ولی هزینه هنگفتی صرف تبلیغات و معرفی آنها می‌شود. بله، این اتفاق در کشور ما افتاده است و متاسفم که بگویم تعداد تولید آثار کیفی در موسیقی روزبه‌روز درحال کاهش است. به‌واسطه غلبه تبلیغات، ذائقه بعضی از مخاطبان به این سمت‌وسو رفته است و خلأ موسیقی خوب باعث شده تا مردم به سمت این آثار گرایش پیدا کنند. امروز ما در شرایط حساس فرهنگی قرار داریم، حالا ممکن است بعضی، مسائل اقتصادی را مهم‌ترین دغدغه جامعه بدانند اما از نظر من فرهنگ مهم‌ترین مسأله است که جا دارد به آن توجه بیشتری شود. در واقع، ضرورت تولید آثار فاخر در زمینه موسیقی اصیل ایرانی امروز بیشتر از هر زمان دیگر احساس می‌شود، چرا که این آثار می‌توانند جایگزین موسیقی بی‌کیفیت و زودگذر شوند و مخاطب را در مسیر صحیحی قرار دهند. 
 
خود شما از جمله هنرمندانی بوده‌اید که وقتی وارد موسیقی شدید به شهرت و پول فکر نمی‌کردید و به‌طور قطع، اهداف دیگری در ذهن داشتید. امروز بعضی از هنرمندان جوان به‌واسطه شهرت و دیده شدن به حیطه موسیقی می‌آیند. این مسأله را چقدر یک آسیب می‌بینید؟
شکی نیست که نقش رسانه‌ها و کارشناسان در این زمینه اهمیت زیادی دارد و می‌توانند به ریشه‌یابی این مسأله بپردازند. شهرت و مادیات نزد هنرمندان پیشکسوت دوران گذشته همیشه در درجات بعدی قرار داشته، به‌خصوص این‌که تاکید اصلی من همیشه برای اخلاق بوده است. شاید بتوان گفت یکی از دلایلی که آثار هنرمندان قدیمی هنوز هم نزد مخاطبان موسیقی ایرانی همچنان مورد توجه است به همین خاطر باشد. 
 
در برهه‌ای از زمان سرود جایگاه خوبی داشت و آثار متعددی هم دراین زمینه ساخته شد اما هرچه پیش آمدیم این شاخه از موسیقی کمرنگ شد؛ به نظر شما دلیلش چیست؟
در سال‌های ابتدایی وقوع پیروزی انقلاب، دگرگونی درتمام زمینه‌ها پیش آمد که طبیعی بود و این تحولات باعث شد تا هنرمندان در بستر انقلاب به ارائه اثر بپردازند. از حق هم نباید گذشت که درآن دهه هنرمندان با مشارکت و همدلی پای کار آمدند و آثاری با این مضمون ارائه کردند. کما این‌که درحال‌حاضر در همین آموزشگاهی که نشسته‌ایم و با یکدیگر گفت‌وگو می‌کنیم از اولین موسساتی بود که به ساخت کارهای انقلابی پرداخت. اما هرچه پیش آمدیم این قبیل کارها کمرنگ‌تر شد و چندان که اشاره کردم، ورود مافیای تهیه‌کنندگان موسیقی، هنر ما را به بیراهه برد و این‌قدر تبلیغات و هزینه کرده تا رفته‌رفته اغلب مخاطبان باورشان شده است که موسیقی خوب همین است که امروز می‌شنویم! من به‌عنوان یک مخاطب وقتی به این نوع موسیقی به اصطلاح پاپ گوش می‌دهم، می‌بینم که تمام آثار از ملودی گرفته تا شعر و دیگر عناصر شبیه هم شده است. البته نمی‌خواهم بگویم موسیقی پاپ بد است، تک‌وتوک کارهای خوبی هم دراین ژانر ارائه می‌شود اما وقتی نگاه می‌کنیم می‌بینیم آثاری که با صدای بنان یا امثال او خوانده شد هنوز بعد از گذشت سال‌ها شنونده را به ‌وجد می‌‌آورد و هنوز تازه است. واقعیت این است که اغلب آثار موسیقایی امروز درحوزه پاپ، باطن و محتوا ندارد و عمقی نیست و بیشتر هنرمندان این عرصه به فکر ظاهر از جمله مادیات هستند.
 
جای پرداختن به چه مضامینی در موسیقی امروز را خالی می‌بینید؟
بارها به این مسأله اشاره کرده‌ام که چرا نباید آثاری درباره مفاخر علمی ساخته شود. این غفلت درحالی اتفاق می‌افتد که پیشینه فرهنگی ما از این منظر درخشان و طولانی است. ما چهره‌های برجسته‌ای چون بوعلی سینا، فارابی، مولانا، حافظ، سعدی‌ و ... را داریم که می‌توانیم درباره آنها کارهای فاخر بسازیم و جوانان با ‌شنیدن این آثار ترغیب شوند و بروند ببینند این شخصیت‌ها چه خدماتی انجام داده‌اند. یا همین‌طور جای ساخت آثاری درباره قهرمانان ملی و حماسی، سرداران بزرگی که در زمان جنگ شهید شدند و از کشور ما دفاع کردند، خالی است. با ساخت اثر درباره این شخصیت‌ها می‌شود به الگو‌سازی برای جوانان پرداخت. نمونه آن شهید آوینی است که به نظرم باید ده‌ها کار درباره او ساخته می‌شد اما نشده است. چه بخواهیم و چه نخواهیم، موسیقی همواره یکی از هنرهای تاثیرگذار به شمار می‌رود و تنها صداست که باقی خواهد ماند. همان‌طور که نقش موسیقی ‌روی یک فیلم تاثیرگذار است؛ هنوز موسیقی‌ای که استاد فرهاد فخرالدینی برای سریال «امام علی»(ع) ساخت در گوش مردم ماندگار و خاطره‌انگیز است. ازاینها گذشته، موسیقی آکاپلا (بدون ساز) می‌تواند با اقبال خوبی از سوی مردم مواجه شود. یکی از هنرمندانی که در این زمینه قدم‌های موثری دراین سال‌ها برداشته، هادی آرزم بوده است که برای این نوع موسیقی زحمت زیادی کشیده است. ولی به آن شکلی که باید، دراین زمینه کمتر کار کرده‌‌ایم. 
 
چرا شما در سال‌های اخیر کنسرت برگزار نمی‌کنید و آثاری که ارائه می‌دهید بیشتر در قالب تک‌آهنگ است؟
من برای برگزاری کنسرت آماده‌‌ام ولی واقعیت این است که به امثال من میدان داده نمی‌شود. یا گاهی با بهانه‌هایی مواجه می‌شوم که می‌گویند در فلان شهر برای برگزاری کنسرت ممانعت صورت می‌گیرد. دلم می‌خواهد شرایطی فراهم می‌شد و می‌توانستم آهنگ «خجسسته باد این پیروزی» را که در قالب بیات ترک است با ارکستر سمفونیک تهران اجرا می‌کردم. البته درسال‌های اخیر در زمانی که آقای فریدون شهبازیان رهبری این ارکستر را به‌عهده داشتند، پیشنهاداتی دراین زمینه ارائه کردم ولی تا امروز این مسأله محقق نشده است. یا می‌شود به مناسبت سالروز آزادسازی خرمشهر در روز سوم خردادماه، کنسرتی برگزار شود و مردم هم مطمئنا استقبال خواهند کرد. در سال‌های گذشته آهنگ «دریغا» را در تالار وحدت به رهبری آقای سنجری اجرا کردیم که با استقبال زیادی از سوی مخاطبان رو به ‌رو شد. به‌هرحال کارهای حماسی کمتر ارکسترال شده است، چرا که همان مافیا نمی‌گذارد و می‌خواهد بیشتر موسیقی پاپ بر جامعه غالب باشد. موسیقی اصیل ایرانی، امروز مهجور مانده و هنرمندان درجه یک این ژانر گوشه‌نشین شده‌‌اند. به بیان ساده‌تر، در این سال‌ها، کنسرت‌های موسیقی سنتی در مقایسه با موسیقی پاپ، نسبت ۱۰ به ۹۰ یا ۵ به ۹۵ را پیدا کرده و موسیقی فاخر درکشور ما مظلوم واقع شده است. 
 
و سخن آخر؟
جای آن است که به فرهنگ اصیل‌مان بیشتر ازگذشته توجه کنیم؛ به‌خصوص این‌که تجربه اجرای آثار فاخر این نکته را اثبات کرده است که مردم به موسیقی ایرانی علاقه زیادی دارند، درنتیجه ضرورت داردزمینه برای فعالیت این نوع موسیقی بیشتر فراهم شود. 
عملیات «وعده صادق» مطالبه عمومی جامعه
مهم‌ترین وظیفه هرکشوری دفاع از تمامیت ارضی است. طبعا وقتی به کنسولگری ایران حمله می‌شود ما نیز به دفاع می‌پردازیم، همان‌طور که در قوانین عرف بین‌الملل چنین اقداماتی باید با پاسخ کوبنده توام باشد.ازاین‌رو عملیات «وعده صادق» مطالبه عمومی جامعه به‌شمار می‌رود. من نیز طی ماه‌های اخیر قطعه فلسطین را با چنین رویکردی  ارائه کرده‌ام.