محمد هاشمی : شهرداری تهران پله رسیدن به ریاست‌جمهوری نیست / انتخاب شهردار جای سیاسی کاری نیست.
تاریخ انتشار: ۲۲ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۰۱۱۰۸۹
١٢ سال حضور قالیباف در شهرداری تهران مورد انتقاد بسیاری از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب بود؛ انتقاداتی که به سبب کاندیداتوری محمد باقر قالیباف در انتخابات ریاست‌جمهوری پایش به رسانه ملی نیز باز شد.
نهایتا هم شهردار تهران که در چند انتخابات برای رسیدن به کرسی ریاست‌جمهوری تلاش کرده بود از انتخابات کنار رفت تا راه را برای گزینه دیگر اصولگرایان یعنی ابراهیم رییسی باز کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از اعتماد ، محمد هاشمی، عضو سابق حزب کارگزاران سازندگی معتقد است که شهرداری تهران باید با استراتژی انسان‌محور و توجه به مشکلات شهری تهران اداره شود. او بیان می‌کند که بسیاری از رویه‌هایی که در دوران شهردار گذشته وجود داشت، باید به طور کامل متوقف شود و در مقابل آن برنامه‌هایی برای اصلاح سیاست‌ها طرح‌ریزی شود. همین است که می‌گوید شهردار نباید سیاسی بلکه باید فردی متخصص در امور شهری باشد. او همچنین به اینکه برخی شهرداری را پلکانی برای ترقی و رسیدن به کرسی ریاست‌جمهوری می‌دانند، انتقاداتی می‌کند که در زیر می‌خوانید.
انتقادات اصلاح‌طلبان به شهردار گذشته در چه زمینه‌هایی است و چه اقداماتی برای اصلاح آنها باید صورت بگیرد؟ شهردار تهران چه شاخصه‌ها و مولفه‌هایی باید داشته باشد؟
کلانشهرها در دنیا بر اساس استراتژی اداره می‌شوند. برای کلانشهرها دو استراتژی قابل تصور وجود دارد که یکی استراتژی ماشین‌محور و دیگری انسان‌محور است. پیش از انقلاب استراتژی انسان محور برای تهران انتخاب شده بود تا بر این اساس تهران توسعه شهری پیدا کند. از ویژگی‌های استراتژی انسان محور توجه به حمل و نقل عمومی از جمله مترو و وجود شبکه اتوبوسرانی در جاهای مختلف شهر به ایستگاه‌های مترو و بالعکس است. دیگر مساله مهم این است که فضای سبز سرانه خاصی باید داشته باشد تا از آلودگی هوای شهر جلوگیری شود. تهران در بین کوه‌های البرز محصور شده است و اینورژن (وارونگی دما) در تهران زیاد رخ می‌دهد. بحث فضای سبز و تازه کردن هوا برنامه‌ها و طرح‌های زیادی را می‌طلبد. مساله دیگر منطقه‌بندی یا zoneبندی مسکونی است. باید برای آپارتمان‌نشینی برخی جاها درنظر گرفته شود و برای منازل ویلایی جاهای مشخص دیگری. این مناطق نباید تداخل داشته باشد. پیش از انقلاب مردم حق انتخاب داشتند. کسی که می‌خواست در آپارتمان زندگی کند به مناطق آپارتمان‌نشین می‌رفت و کسی که شرایط خانوادگی‌اش به گونه‌ای بود که می‌خواست در یک منطقه ویلایی زندگی کند، شرایط برایش فراهم بود. حیاط، باغچه و امکانات اینچنینی در اختیارشان بود. پیش از انقلاب که حوض آب در منازل رایج بود، در طرح‌هایی تعریف شده بود. اینگونه نبود که در هر منطقه‌ای برج‌های بی‌رویه ساخته شود و ترافیک در شهر مشکل ایجاد کند. در استراتژی ماشین محور بیشتر به پل و تونل می‌پردازند. متاسفانه بعد از انقلاب استراتژی تهران که بر اساس استراتژی انسان محور بود به هم خورد. مخصوصا در زمان آقای قالیباف که بیشتر به طرف استراتژی‌های ماشین‌محور رفت و در این خصوص دست به عمل زد. اکنون می‌بینیم که در یک کوچه ٤ یا ٦ متری برج ٢٠ تا ٣٠ طبقه می‌سازند که اصلا نه کشش دارد و ترافیک ایجاد می‌کند. این برج در کنار واحدهای مسکونی و ویلایی قرار می‌گیرد که برخلاف آن ناحیه‌بندی‌ای است که در گذشته وجود داشته است. به هر حال وضع استراتژی تهران به خاطر توسعه به هم ریخت و به گونه‌ای شده که آلودگی هوا بسیار مشکل‌زا شده است. هوای شهر تهران در بسیاری از روزهای سال ناسالم است. ترافیک بسیار اسفناک است. مردم ساعت‌ها در ترافیک وقت خود را تلف می‌کنند. عبور و مرور بسیار مشکل است چون در کوچه‌های باریک منازل مسکونی بلند مرتبه ساخته شده است. حتی در محله‌های کوچک هم ترافیک‌های زیاد را شاهد هستیم؛ این شرایط وضع موجود تهران است.
اصلاح‌طلبان نقدهایی به عملکرد شهردار گذشته داشته‌اند. چه اقداماتی باید صورت بگیرد تا شهرداری و شورای شهر اصلاح‌طلب گرفتار همان رویه‌های نادرست نشود؟
شورای شهر و شهردار آینده باید در درجه اول استراتژی مشخصی برای خود انتخاب کنند. باید بگویند که می‌خواهند بر اساس استراتژی انسان‌محور تهران را اداره کنند یا ادامه کاری که آقای قالیباف کرد و استراتژی ماشین محور را در پیش گرفت. فضای شهر را فروخت تا درآمد کسب کند. دلال‌هایی آمدند و شهر را تحت هر شرایطی خرید و فروش کردند. درآمد بسیار هنگفتی از محل تراکم‌فروشی برای دلال‌ها فراهم شد. فضای شهر را به این شکل بی‌رویه و بی‌نظم فروختن زندگی را برای مردم تنگ و تلخ کردن است. بنابراین آنچه مهم است این است که شورای شهر ابتدای امر و شهرداری که انتخاب می‌کند باید استراتژی توسعه تهران را مشخص کند. اگر بخواهند بر مبنای استراتژی انسان‌محور کار کنند دیگر بسیاری از کارهایی که تا الان در تهران در جریان بوده باید تعطیل شود. دیگر نباید ساختمان بلندمرتبه به این صورت بی‌نظم در همه جا ساخته شود. دیگر تراکم نباید فروخته شود. به جای پل ساختن باید روی حمل و نقل عمومی سرمایه‌گذاری کنند. اگر هزینه یک پل صرف حمل و نقل عمومی یعنی اتوبوسرانی میشد، بسیاری از مشکلات ترافیکی تهران حل میشد. اگر خطوط اتوبوسرانی از محلات و مناطق مختلف به مترو گذاشته شده بود، امروز وضع کشور اینگونه نبود. مردم مترو دارند اما مجبور هستند که اگر می‌خواهند با آن جابه‌جا شوند وسیله نقلیه خودشان را بیاورند چون از محل کار و سکونت‌شان تا مترو راه زیادی است و وسیله نقلیه عمومی به صورت سهل و آسان در دسترس نیست. امکان عمومی برای جابه‌جایی راحت وجود ندارد. شبکه حمل و نقل عمومی تهران بسیار ناقص است و نیازمند برنامه‌ریزی جدی در این زمینه هستیم. بنابراین باید در جهت اصلاح این شبکه و خدمت رسانی به مردم از محل سکونت یا کار تا مترو امکانات سرویس‌دهی وجود داشته باشد.
عملکرد شورای شهر و شهرداری تهران تا چه اندازه در افزایش محبوبیت اجتماعی گفتمان اصلاح‌طلبی یا مغضوبیت آن تاثیر و اهمیت دارد؟به هر حال نهادهای انتخابی بیشتری در اختیار اصلاح‌طلبان قرار گرفته است. آیا عملکرد این شورا در آینده جریان اصلاحات تاثیر خواهد داشت؟
در حال حاضر اصلاح رویه‌های نادرست در تهران کار بسیار مشکلی است ولی مردم هم توقع دارند که شورای شهر و شهرداری در این زمینه اقداماتی انجام دهند؛ نه اینکه شرایط برای مردم تهران به گونه‌ای شود که بگویند دیگر تهران جای زندگی نیست. توقع مردم این است. اگر اصلاح‌طلبان می‌خواهند در بین مردم محبوبیت به درست بیاورند، راهی جز خدمت به مردم و توجه به این امور ندارند. رفع نیازهای مردم و توجه به آنها تنها راهی است که می‌تواند گفتمان اصلاحات را زنده نگاه دارد. جلوگیری از شیوه‌هایی که تبعیض را در پی داشته است، بیش از هر چیز لازم است. اتفاقی که در ١٢ سالی که در شهرداری افتاده نارضایتی مردم را در پی داشته و باید متوقف شود. من روی فرد خاصی نظری ندارم اما مهم این است که اصلاح‌طلبان که الان شورای شهر را در اختیار دارند، استراتژی خود را مشخص کرده و برای مردم بازگو کنند و در جهت اصلاح وضعیت اسفناک شهر تهران شرایط زیست محیطی را برای یک زندگی آرام فراهم کنند. این چیزی است که مردم توقع دارند.
آیا به صرف اینکه شهردار یک نیروی سیاسی باشد کافی است یا اینکه باید لاجرم آشنایی به مدیریت کلانشهر پیچیده‌ای مثل تهران داشته باشد و دارای سوابقی در این زمینه باشد؟
اصلا بحث سیاسی بودن و جناحی بودن نباید باشد. درصد کمی از مردم تهران طرفدار یک جناح خاص هستند. تعداد کمی نسبت به گرایش‌های سیاسی علاقه‌مند هستند. آنچه مردم از شهرداری توقع دارند، اصلاح امور، خدمات، رفع تبعیض و رسیدگی به مشکلات زیست‌محیطی شهر است. بنابراین به نظر من شهردار نباید شخصیت سیاسی باشد. شهردار باید متخصص در امور شهری باشد و طرح و برنامه برای حل مشکلات شهر داشته باشد. با مدیریت کلانشهرها آشنا باشد. استراتژی‌ای که انتخاب می‌کند، بتواند راه‌های تامین منابع و راه‌های خدمت‌رسانی را در مدیریت پیش‌بینی کند.
بحث شهرداری جای سیاسی‌کاری نیست. شهرداری جای خدمت‌رسانی است. در کشور چندین وزارتخانه یا اداره داریم که خدمت‌محور هستند. یکی از مهمترین آنها، شهرداری‌ها هستند. شهرداری‌ها اصولا برای خدمت به مردم یک شهر هستند. صرف نظر از عقاید سیاسی یا وابستگی‌های جناحی افراد باید باشند. مثل پزشک که وظیفه وجدانی‌اش خدمت به بیماران است و نباید مذهب و گرایش سیاسی افراد را در نظر بگیرد. شهرداری هم اینگونه است. وظیفه شورای شهر و شهرداری‌ها و کارکنان‌شان خدمت بدون تبعیض به مردم و رسیدگی به مشکلات شهری است؛ با هر سلیقه سیاسی‌ای که داشته باشند. مدیر شهرداری باید مدیری متخصص، برنامه محور و بدون گرایش و رفتارهای سیاسی باشد. شهرداری تهران در این مدت چندین سالی که گذشته نیروهای بسیار زیادی تربیت شده و آموزش دیده‌اند و سابقه زیادی هم دارند. شهردار باید بتواند این نیروها را نیز به خدمت بگیرد. نباید شهردار تسویه حساب کند. عده‌ای را اخراج کند؛ فقط به صرف اینکه در زمان شهردار قبلی مسوولیت داشته‌اند. نیرویی که آشنا به مسائل شهرداری است باید مورد استفاده قرار گیرد. باید بتوان با یک عزم جمعی شهرداری را به نحو مطلوب اداره کرد. اگر بتوانند این اشتباهاتی که انجام شده را تا حدودی اصلاح کنند و شهر را برای مردم قابل سکونت کنند، بسیار خوب است. متاسفانه دیدیم در تهران وقتی یک باران ١٠ دقیقه‌ای می‌آید، ترافیک فاجعه‌آمیزی به وجود می‌آید. اگر کسی بخواهد از یک خیابان غربی به خیابان شرقی برود، باید ساعت‌ها در ترافیک بماند. اتلاف منابع در تهران به دلیل سوءمدیریتی که در شهر بوده میلیاردها تومان است.
به نظر شما این حرف که کسی که شهردار می‌شود نباید به فکر ریاست‌جمهوری باشد حرف منطقی و درستی است یا خیر؟
بعد از انقلاب در تهران چندین شهردار آمده است. از این تعداد ٢ نفر به سمت ریاست‌جمهوری رفته‌اند. یکی آقای احمدی‌نژاد بود که رییس‌جمهور شد و یکی هم آقای قالیباف بود که چند دوره کاندیدا شد اما رای نیاورد. بنابراین این نوع بحث‌ها بسیار نامناسب است. هدف کسی که به شهرداری می‌آید باید خدمت به مردم و اصلا امور شهری باشد؛ بدون در نظر گرفتن اینکه در آینده چه کاری می‌خواهد انجام دهد. ممکن است شهردار بماند، وزیر شود یا کاری نداشته باشد. اینکه فردی شهرداری را پلکان ترقی برای خود قرار دهد تا بتواند رای مردم تهران را جلب کند و رییس‌جمهور شود، ادامه همین وضع اسفناک تهران را در پی خواهد داشت. وقتی چند دلال را دور خودت جمع کنی و به آنها خدمات بدهی که در زمان انتخابات کمک کنند؛ اجحاف به مردم شود و در کوچه ٤ متری برج بسازی، وضع بهتر از این نخواهد شد. اینها روش‌های غلطی است و حتما در دوران روی کار آمدن اصلاح‌طلبان در شورای شهر باید این نوع رفتارها متوقف شوند. اصلاح امور شهری باید از اهداف مهم شهردار باشد؛ نه به دست آوردن جایگاه ریاست‌جمهوری. بعد شروع کند و از افراد امتیاز بگیرد. اینها خلاف شرع، خلاف قانون و هم دور از شأن مدیر در جمهوری اسلامی است که به این صوررت عمل کند. با خدمت به مردم مغایر است.
نوع ارتباط شورای شهر تهران با توجه به یکپارچه اصلاح‌طلب بودن با شهردار باید چطور باشد؟
قانون تعیین کرده که شورای شهر وظیفه دارد شهردار را انتخاب کند. به نظر من باید شهردار با ویژگی‌ها و عملکردی که اشاره شد، انتخاب شود.
به لحاظ نظارتی شورای شهر چقدر می‌تواند موثر باشد؟
وظیفه شورای شهر در مورد نظارت بر عملکرد شهرداری بسیار سنگین است. متاسفانه طبق گزارش‌ها تخلف‌های زیادی در شهرداری انجام شده است. وظیفه شورای شهر بوده که بر نحوه پول گرفتن از مردم، فروش تراکم و zone بندی‌ها نظارت کند. قصور در این زمینه به ضرر اصلاح‌طلبان و مردم خواهد بود. شورای شهر گذشته در این وظایف خود قصور کرده و شورای شهر پنجم باید امر نظارت را به طور جدی پیگیری کند تا از هر انحراف و سوءاستفاده‌ای جلوگیری شود.
منبع: اقتصاد آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۰۱۱۰۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خروج علیه شهردار تهران
به گزراش «تابناک» به نقل از روزنامه هم میهن، افشای محتوای قرارداد دو میلیارد یورویی شهرداری تهران توسط یک فعال رسانه‌ای موجب شد تا جلسه روز گذشته شورای شهر تهران با حواشی همراه شود؛ به‌طوری‌که علاوه بر دودستگی میان اعضا به‌عنوان حامی و منتقد شهردار، تعدادی از اعضای شورای شهر به نشانه اعتراض صحن شورای شهر را در زمان سخنرانی علیرضا زاکانی ترک کردند. این حداکثر توان اعضای منتقد به عملکرد زاکانی در شورای یکدست اصولگرایی است که اگرچه منفعتی برای مردم و شهر ندارد اما گویا تنها واکنش آنها در جایگاه نمایندگی مردم تهران است. با این حال اگرچه شورای شهر به دلیل سیاسی‌کاری قادر به انجام وظایف ذاتی خود نباشد اما باید امیدوار باشیم که با ورود سازمان بازرسی کل کشور در پرونده قرارداد اتوبوس‌های برقی، حقی از مردم تهران ضایع نشود و شاهد فساد و تخلف دو میلیارد یورویی نباشیم.
شورای شهر ششم از همان روزهای نخست که ناچار شد علیرضا زاکانی را به‌عنوان شهردار تهران انتخاب کند، به‌خوبی می‌دانست که در آینده با این انتخاب چالش‌های زیادی با شخص شهردار تهران خواهد داشت اما زاکانی باید به‌عنوان شهردار تهران انتخاب میشد؛ درست همانند سال 84 که محمدباقر قالیباف باید شهردار تهران میشد.
به هر حال از زمان حضور زاکانی در بهشت، تعدادی از اعضای شورای ششم، به صراحت با هر نیتی راه‌شان را از او جدا کردند و به عنوان منتقدان شهردار تلاش کردند تا هرازچندگاهی در برابر اقدامات او ایستادگی کنند اما این اقدامات هرگز خروجی‌ای برای شهر تهران نداشت و از قضا در آینده نه‌چندان دور مشخص خواهد شد که این مدیریت کنونی چه میزان چوب حراج به سرمایه‌های شهر تهران زده‌اند تا هزینه‌‌های جاری شهر را تامین کنند.
تحفه چینی زاکانی به شهر تهران
سال گذشته علیرضا زاکانی دو بار به همراه برخی از اعضای شورای شهر و مدیرانش به چین سفر کرد. طولانی بودن این سفر مورد انتقاد شورای شهر تهران واقع شد. بنابراین او در جلسه‌ای به تشریح عملکرد خود از این سفر پرداخت. او در 15 بهمن‌ماه درباره دستاورد این سفر گفت: «قراردادهای منعقدشده از این سفر قرارداد به ارزش یک میلیارد و ۶۷۰ میلیون یورو در بخش حمل و نقل، ۵۷۹ میلیون یورو در حوزه زباله‌سوز و ۴۰۰ میلیون یورو نیز در بخش هوشمندسازی است. همچنین بسته خودرویی سفر اخیر شامل ۲هزار و ۵۰۰ دستگاه اتوبوس برقی، ۱۰ هزار ون برقی، ۲۷ هزار و ۵۰۰ دستگاه تاکسی برقی شامل ۲ هزار و ۵۰۰ دستگاه تاکسی شاسی‌بلند برای مسیر فرودگاه و بخش‌های مشابه است.»
بعد از انعقاد این قراردادها در اسفندماه سال 1402 مجوز قرارداد به ارزش دو میلیارد یورویی توسط شورای شهر صادر شد که در نوع خود به دلیل ارزش ریالی آن بی‌نظیر بود. حال بعد از گذشت دو ماه از صدور این مجوز، یک فعال رسانه‌ای جزئیات قرارداد خرید اتوبوس‌های برقی شهرداری تهران از یک شرکت مهندسی ساختمانی را افشا کرده است.
قراردادی که از قضا هنوز در اختیار اعضای شورای شهر تهران قرار نگرفته است و حتی در جلسه روز گذشته که شهردار تهران حضور داشت نیز اطلاعاتی درباره محتوای آن بیان نشد. انتقادات اعضای شورای شهر تهران نسبت به این موضوع موجب شد تا صحن شورای شهر تهران در روزی که روز شوراها بود، متشنج شود؛ به‌طوری‌که برخی از اعضای شورای شهر تهران نه در جایگاه نماینده مردم بلکه به‌عنوان نماینده شهرداری تهران به سوالات و انتقادات مطرح‌شده درباره قرارداد غیرشفاف به همکاران خود پاسخ دهند؛ رویه‌ای غیرمرسوم با دیدگاه کاملاً سیاسی که جایگاه شوراهای شهر تنزل می‌بخشد.
در این میان برخی از اعضای شورای شهر تهران به نشانه اعتراض زمانی که علیرضا زاکانی، شهردار تهران شروع به سخنرانی کرد، صحن شورا را ترک کردند. این اقدام در راستای از حدنصاب انداختن جلسه شورای شهر تهران ارزیابی می‌شود اما تعداد نمایندگان معترض به اندازه‌ای نبود که جلسه از حد نصاب قانونی بیفتد.
سوده نجفی، جعفر شربیانی، ناصر امانی، مهدی اقراریان، سیدجعفر تشکری‌هاشمی، مهدی عباسی و علی‌اصغر قائمی از اعضایی بودند که همزمان با قرار گرفتن زاکانی در پشت تریبون، صحن شورا را ترک کردند. علیرضا زاکانی شهردار تهران در این جلسه به جای معاون خود به پشت تریبون شورای شهر رفت و ضمن رد اتهامات وارد شده به قرارداد برای واردات اتوبوس برقی با بیان اینکه وزارت صنعت، معدن و تجارت، وزارت کشور، دستگاه‌های امنیتی و بانک مرکزی صفر تا صد موضوع را می‌دانند، گفت: «قرارداد ما در چین کاملاً مشخص است و کسی که احتمالاً کلاه بر سرش رفته باید در دادگاه پاسخ دهد. مواردی که مطرح‌شده ۱۰۰ درصد غلط بوده است. چهار ماه زمان تحویل تعهد چینی‌هاست که پس از دریافت پیش‌پرداخت انجام خواهد شد. عده‌ای می‌خواهند کار در شهر انجام نشود اما انجام شد.»
بازی زاکانی در زمین حمل و نقل تهران
مشکلات حمل و نقل عمومی شهر تهران و خرید اتوبوس توسط شهرداری تهران مدت مدیدی است که به موضوع مهم و اختلاف‌برانگیز شورای شهر تهران با شهرداری تهران تبدیل شده است. شهردار تهران در این باره چندین تذکر داشته اما هرگز پاسخ صریحی در این باره نداشته است. اما یکی از حاشیه‌های مهم زاکانی در حوزه تامین حمل و نقل عمومی، عدم همکاری او با خودروسازان داخلی است. به همین دلیل او با بهانه اینکه خرید از خارج مقرون‌به‌صرفه است، قراردادی غیرشفاف با چینی‌ها بدون برگزاری مناقصه و طی شدن روند قانونی طی کرده است.
پشت‌پرده این قرارداد دو میلیارد یورویی با توجه به اخبار منتشرشده از آن توسط یک فعال رسانه‌ای این بیم را ایجاد می‌کند که خروجی آن می‌تواند منجر به فساد بزرگ در شهرداری تهران باشد. هرچند براساس ادعای شهردار تهران اگرچه اعضای شورای شهر تهران در جریان امور نبودند اما بخش‌های دیگر از آن مطلع بودند. شواهد مؤید آن است که زاکانی این قرارداد غیرشفاف را با حمایت جریان خاصی از او منعقد کرده است؛ جریانی که او را شهردار کرد و موفق شد قانون را برای انتخاب او با استثنا همراه سازد.
عده‌ای اصرار به سیاسی نشان دادن اعتراض ما دارند
مهدی عباسی، عضو ششمین دوره شورای شهر به خبرنگار «هم‌میهن» گفت: «ما موظف هستیم آنچه به نظرمان ایراد دارد را با صدای بلند اعلام کنیم. تا زمانی که اطلاعات کامل در اختیارمان قرار نگیرد، نمی‌توانیم بگوییم مسئله‌ای خوب یا بد است و به‌طور مشخص راجع به سلامت یا عدم سلامت آن صحبت کنیم. همه می‌دانیم که تهران واگن مترو و اتوبوس احتیاج دارد. ظرفیت داخلی تولید هم اشباع است و توان تامین این نیاز را ندارد. آیا این وضعیت به ما اجازه می‌دهد که هر طور خواستیم عمل کنیم؟ قطعاً پاسخ منفی است. ما باید در کمال دقت و با بررسی‌های کامل، منافع بیت‌المال و مردم را در نظر بگیریم و محصولی را خریداری کنیم که ماندگار، دارای پشتیبانی مناسب و منطبق با دانش فنی کشور و از لحاظ قیمتی نیز رقابتی باشد.»
او ادامه داد: «ما قرارداد را در اختیار نداریم. حتی نمی‌توانیم بگوییم آنچه در حال حاضر از سوی یک فعال رسانه‌ای منتشر شده، درست یا نادرست است. آقای زاکانی دو سفر به چین رفتند اما نمی‌دانم این قرارداد در کدام سفر بسته شده است. مسئله این است که طرف مقابل، اصرار به سیاسی نشان دادن این بحث‌ها دارد. ما شورای شهر تهران هستیم. وظیفه داریم تردد درون‌شهری مردم را تسهیل کنیم. دعوای سیاسی با کسی نداریم چون به نگاه فنی خود اعتقاد داریم. باید با همین بررسی‌های فنی بگوییم این مسئله خوب است یا بد. وقتی ما به این لایحه اعتراض کردیم، یعنی سوالات بی‌پاسخی وجود دارد. عضو شورای شهر باید مطمئن شود که دارایی مردم در جای مناسب خود هزینه می‌شود.»
خرید اتوبوس امنیتی نیست که انتشار اطلاعات آن میسر نباشد
محمد علیخانی، رئیس کمیسیون حمل و نقل شورای پنجم شهر تهران در واکنش به قرارداد منعقدشده توسط شهرداری تهران، با بیان اینکه گویا حساسیت‌ها و نظارت‌ها بر عملکرد مدیران و مسئولان به صورت خودی و غیرخودی تقسیم می‌شود، به هم‌میهن گفت: «اصولاً اگر شهرداری بخواهد قراردادی با رقم بالا منعقد کند باید مجوز آن توسط نهادهای بالادستی صادر شود این موضوع روز گذشته توسط یکی از اعضای شورای ششم نیز بیان شد که باید قرارداد با این رقم بالا توسط هیئت دولت منعقد میشد.»
او ادامه داد: «شورای اقتصاد در سال 1395 خرید دو هزار واگن را تصویب کرد و اعتبارات آن را در اختیار وزارت کشور (سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌ها) قرار داد. حتی شهرداری وقت در روند برگزاری مناقصه هیچ نقش و دخالتی نداشت و سایر دستگاه‌ها و نهادها مسئولیت برگزاری آن را برعهده داشت. اما گویا این حساسیت‌ها تنها برای تفکر و جریان سیاسی خاصی وجود دارد و برای جریان موافق که با ساختار اصلی همراه است، این حساسیت‌ها حاکم نیست و نظارت نیز بی‌معنا است. در این قرارداد حتی ناظر بر عملکرد شهرداری تهران یعنی شورای شهر نیز اظهار بی‌اطلاعی کرده‌اند و این نشان‌دهنده این است که با جریان خودی خیلی سخاوتمندانه برخورد می‌شود و چارچوب‌ها و ممنوعه‌ها بی‌معناست.»
این کارشناس در حوزه حمل و نقل با بیان اینکه در این قرارداد یک روال غیرمعمول رخ داده است که به منافع شهر و مردم آسیب می‌رسد، در پاسخ به اینکه به نظر شما با توجه به حواشی کنونی و ابهامات قرارداد مذکور آیا در نهایت اتوبوس برقی وارد کشور خواهد شد یا نه؟ اعلام کرد: «اینکه این قرارداد در نهایت منجر به واردات اتوبوس‌های برقی به شهر تهران شود یا نه، یک مسئله مهم است اما مهمتر این است که این واردات به چه شکلی انجام شود، برای شهر و مردم مناسب‌تر است. از محتوای این قرارداد اطلاعات درستی منتشر نشده است به‌طوری‌که حتی دستگاه ناظر بر آن نیز از جزئیات آن بی‌اطلاع است بنابراین با توجه به غیرشفاف بودن آن و توجیهات تحریمی باید نگران باشیم. خرید اتوبوس خرید امنیتی نیست که انتشار اطلاعات آن میسر نباشد.»
علیخانی معتقد است باید خرید اتوبوس در فرایند مناقصه عمومی اعلام میشد شاید شرکت‌های دیگر با قیمت مناسب‌تر می‌توانستند نیاز موجود را برآورده کنند. اما وقتی خرید اتوبوس انحصاری و محدود می‌شود باید به روند آن مشکوک بود. خرید به مبلغ ۲ میلیارد یورویی پنهان‌شدنی نیست و طبیعی است که نسبت به اجرای آن بدبین بود که آیا در نهایت شاهد واردات اتوبوس هستیم یا نه؟
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند