دیدگاه احمدی‌نژاد و سعید جلیلی در قبال تحریم‌ها/اصلا تحریم چه هست؟ تحریم اصلا نمن‌دی
تاریخ انتشار: ۲۶ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۰۵۵۰۳۶
به گزارش ایلنا، حسام‌الدین آشنا (مشاور فرهنگی رئیس‌جمهور) در آستانه سالگرد برجام؛ یادداشتی در کانال تلگرامی‌اش نوشت و به تحلیل دیدگاه‌های مختلف درقبال صدور قطعنامه‌ها علیه ایران و اتخاذ موضع تحریم درباره ایران پرداخت.
متن این یادداشت که باعنوان در مسیر شکستن حصر ایران منتشر شده؛ به شرح زیر است:
پرونده ایران برای اولین بار در تاریخ 1۵ بهمن ۱۳۸۴ به شورای امنیت ارسال شد و قطعنامه شماره ۱۹۲۹ در تاریخ 19 خرداد 1389 به تصویب رسید؛ این قطعنامه می‌گوید، ایران نباید از هیچ فعالیت تجاری مرتبط با غنی‌سازی اورانیوم و دیگر مواد هسته‌ای یا فناوری دیگر کشورها بهره‌مند شود و تمامی کشورهای عضو سازمان ملل متحد باید از انتقال هرگونه تانک، خودروهای زرهی، هواپیماهای جنگی، هلیکوپترهای تهاجمی، توپخانه کالیبر بالا، کشتی‌های نظامی، موشک و سیستم‌ها و قطعات مرتبط با آنها به ایران جلوگیری کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در قطعنامه ۱۹۲۹ اسامی شرکت‌ها و افرادی که هدف تحریم قرار گرفته‌اند؛ افزایش یافته است. در پیوست‌های قطعنامه اسامی ۳۷ شرکت و مؤسسه در فهرست تحریم‌ها قرار گرفتند که ۱۵ شرکت و موسسه وابسته به سپاه پاسداران در میان آنها بود. قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت دارای چهار پیوست است که سه پیوست آن فهرست نهادها، شرکت‌ها و افراد مرتبط با برنامه‌های هسته‌ای و پروژه‌های موشکی ایران هستند که هدف تحریم شورای امنیت قرار گرفته‌اند.
در قطعنامه 1929 شورای امنیت تصریح شده بود که اقدامات تحریمی بر مبنای بند ۴۱ ذیل فصل هفتم انجام می‌شود. این بند مقرر می‌دارد: «شورای امنیت می‌تواند تصمیم بگیرد که برای اجرای تصمیمات آن شورا مبادرت به چه اقداماتی که متضمن به کارگیری نیروی مسلح نباشد لازم است و می‌تواند از اعضای ملل متحد بخواهد که به این قبیل اقدامات مبادرت ورزند. این اقدامات ممکن است شامل متوقف ساختن تمام یا قسمتی از روابط اقتصادی و ارتباطات راه‌آهن – دریایی – هوایی – پستی – تلگرافی – رادیویی و سایر وسائل ارتباطی و قطع روابط سیاسی باشد.»
این بند آخرین اقدامات غیرنظامی در مورد تهدیدات یک کشور علیه امنیت جهانی را بیان می‌کند و بند 42 فصل هفتم اقدامات بعدی را به‌صراحت مشخص کرده و می‌گوید: «در صورتی‌که شورای امنیت تشخیص دهد که اقدامات پیش‌بینی شده در ماده ۴۱ کافی نخواهد بود یا ثابت شده باشد که کافی نیست می‌تواند به وسیله نیروهای هوایی – دریایی یا زمینی به اقدامی که برای حفظ یا اعاده صلح و امنیت بین‌المللی ضروری است مبادرت کند. این اقدام ممکن است مشتمل بر تظاهرات و محاصره و سایر عملیات نیروهای هوایی – دریایی یا زمینی اعضای ملل متحد باشد.»
به این ترتیب روشن می‌شود علیرغم اینکه جمهوری اسلامی از موضع عزت و اقتدار هیچگاه این قطعنامه‌ها را نپذیرفت و لحظه‌ای مفاد آنها را اجرا نکرد اما در عمل همه این تحریم‌ها با دقت و شدت زیاد اعمال شد و مشکلات فراوانی برای کشور ایجاد کرد.
در آن مقطع و در سطح کلان برای مواجهه با قطعنامه‌های سختگیرانه و خطرناک شورای امنیت سه دیدگاه نفی، تسلیم و تقابل وجود داشت ؛ دیدگاه اول مربوط به ریاست محترم جمهوری وقت بود که قطعنامه‌ها را اصولا بی‌اثر می‌دانست. ایشان در ابتدای تحریم‌ها در اجتماعات مردمی علنا اعلام می‌فرمودند:
« هر روز یک قطعنامه تهیه کردند و در شورای امنیت علیه ایران صادر کردند؛ من امروز به آنها می‌گویم آنقدر قطعنامه بدهید تا قطعنامه‌‌دان شما پاره شود.»( ۴ آذر ۱۳۸۷) و در سال 90 در مصاحبه مطبوعاتی در حاشیه اجلاس سران اکو در ترکیه نیز احتمالا برای حفظ روحیه مردم فرمودند« اگر به ایران سفر کنید و از مردم سوال کنید مردم می گویند اصلا تحریم چه هست؟ تحریم اصلا نمن دی».
البته ایشان در اواخر مسئولیت خود با درک بیشتر تبعات تحریم‌ها به این نتیجه رسیده بودند که حتی در صحنه عمومی هم می‌توان از وضعیت سخت اداره کشور در اثر تحریم‌هاسخن گفت. دکتر احمدی نژاد در یک‌سال آخر به واسطه عدم تبعیت مذاکره کننده ارشد از ایشان ، خود را در مورد پرونده هسته‌ای غیر مسئول می‌دانست و مذاکره مستقیم و بدون قید و شرط خود با ایالات متحده را تنها راه حل مشکل قطعنامه‌ها تلقی می‌کرد.
دیدگاه دوم – که مربوط به بسیاری از مسئولان و کارشناسان داخلی و بین‌المللی بود و در محافل خصوصی و کارشناسی بیان می‌شد- با استناد به تجربه دیگر کشورهایی که ذیل فصل هفت منشور تحریم شده بودند، تنها راه رهایی کشور را پذیرش بی‌قید و شرط قطعنامه‌ها و تعطیل کامل برنامه صلح آمیز هسته‌ای در قبال برداشته شدن تحریم‌ها می‌دانست.
دیدگاه سوم -که جناب آقای دکتر سعید جلیلی از مهر 1386 تا پایان دوره مسئولیت خود به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی آن را دنبال می‌کرد- تشدید ظرفیت و کیفیت برنامه هسته‌ای و تلاش برای قرار گرفتن در مرحله آستانگی را تنها راه افزایش قدرت چانه زنی ایران و وادار کردن شورای امنیت به عقب‌نشینی از قطنامه‌های خود می‌دانست. این دیدگاه نه تنها عجله‌ای برای جلوگیری از صدور قطعنامه‌های جدید و حتی رفتن ایران به بندهای 42 به بعد منشور ملل متحد نداشت بلکه زمان را به نفع برنامه هسته‌ای ارزیابی می کرد. آقای دکتر جلیلی بر خلاف هشدارهای صریح وزیر امور خارجه، وعده‌های غربیان در مذاکرات آلماتی 2 در فروردین 92 را نشانه‌ای از آمادگی آنان برای اعطای امتیازات بیشتر به ایران و احتمال پذیرش مطالبات بیشتر ایران می‌دانست. این دیدگاه در عمل با رد پیشنهادهای قابل معامله و براورد اشتباه از قدرت چانه‌زنی خود، - و شاید احتمال رأی آوردن در انتخابات آتی و امکان ادامه مذاکرات از موضع بالاتر- فرصت تاریخی رسیدن به توافقی مناسب را در بهترین زمان ممکن از دست داد.
به این ترتیب در ابتدای سال 1392 هر سه دیدگاه در عمل به بن بست رسیده بود و تنها مسیر باقیمانده دنبال کردن ابتکار حکیمانه مقام معظم رهبری بود که از ابتدای سال 91 ورای رویکردهای دبیرخانه و ریاست جمهوری، امکان رویکرد چهارمی را مطرح کرد و مسیر مطمئن و موازی دیگری برای مذاکرات گشود که بعدها رویکرد تعامل سازنده نام گرفت. این دیدگاه که ابتدا بطور اجمالی در انتخابات ریاست جمهوری 1392 معرفی شد معتقد بود با ورود محتاطانه به یک برنامه مذاکراتی پیچیده و چند لایه با ایالات متحده آمریکا می‌توان در موارد غیراساسی و غیرراهبردی نرمش‌هایی اعمال نمود و در عین حال توان و ساختار اصلی برنامه صلح آمیز هسته‌ای را حفظ و مسیر را برای رهایی کشور از بند تحریم‌های ظالمانه هموار کرد. در دولت تدبیر و امید با هدایت‌های مقام معظم رهبری، اشراف شورای عالی امنیت ملی، مدیریت مستقیم ریاست جمهوری و اقدامات پیگیرانه وزارت امورخارجه در اقدامی هماهنگ و با تقسیم کار دقیق این امکان فراهم شد تا روند مذاکرات شتاب گرفته و دوره تازه‌ای برای حل و فصل پرونده هسته‌ای آغاز شود.
تجربه شکستن حصر ایران نشان داد که علیرغم همه توطئه‌ها و کارشکنی‌های خارجی و بی‌مهری‌ها و تخریب‌های داخلی می‌توان رویکرد تعامل سازنده را که تفضیل آن در جریان مذاکرات اعلام و اعمال شد به عنوان راه‌حلی اعتدالی در سیاست خارجی دنبال کرد. برجام با همه ضعف‌ها و قوت‌هابش امروز یک واقعیت مسلم حقوقی است که امکان لغو تحریم‌های شورای امنیت را توسط همان شورا فراهم آورد.
نقش رهبری در مسیر مذاکرات رفع تحریم‌ها و مراحل اجرایی آن، بی‌بدیل بوده است. در هر مرحله حمایت‌های بی‌دریغ ایشان از گروه مذاکره‌کننده و هشدارها و نهیب‌ها به طرف‌های مقابل، مسیر مذاکرات و اقدامات را ترسیم، تصحیح و تحکیم کرده است. ازجمله پاسخ مقام معظم رهبری به کسانی که وعده انتخاباتی پاره کردن برجام را در آمریکا تکرار می‌کردند کاملا موثر بود؛ ایشان در دیدار رمضانی مسئولان کشور در تاریخ 25/3/95 فرمودند: «ضمن آن که ما ابتدائا برجام را نقض نمی‌کنیم اما اگر برجام را پاره کنند آن را آتش می‌زنیم» این پیام صریح همان موقع توسط طرف‌های مقابل دریافت شد و اکنون روشن شده که حتی دستگاه کنونی آمریکا نیز نمی‌تواند بدون پرداخت هزینه انزوای جهانی به نقض فاحش برجام دست بزند.
منبع: ایلنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۰۵۵۰۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اندیشکده غربی مطرح کرد: نیاز شورای همکاری خلیج فارس به تهران برای تحقق چشم‌انداز جدید خود
به گزارش خبرآنلاین اندیشکده«استیمسون» در گزارشی نوشت: جاسم البدیوی، دبیرکل شورای همکاری خلیج(فارس) ۲۸ مارس ۲۰۲۴ چشم‌انداز این شورا را اعلام کرد و این سند و چشم‌انداز برای اولین بار در طول عمر ۴۳ ساله شورای همکاری به صراحت درمورد امنیت جمعی و همگانی صحبت کرد.
در این گزارش آمده است: چشم‌انداز شورای همکاری خلیج فارس شباهت‌هایی با پیشنهادهای قبلی ایران، روسیه و چین دارد؛ پیشنهادهایی که بر تقویت گفت‌وگو و همکاری در منطقه خلیج(فارس) تاکید دارند. علیرغم اینکه در این چشم انداز به صورت مستقیم گفته نشده است اما همزیستی مسالمت‌آمیز و همکاری با تهران برای تحقق اهداف این چشم‌انداز ضروری و لازم است و اعضای شورای همکاری می‌دانند که هر یک پروژه‌های عظیم که تصور آن را دارند در سایه مواجهه نظامی با ایران قابل تحقق نیستند.
به نقل از ایسنا این اندیشکده با اشاره به نیاز شورای همکاری خلیج فارس به ایران برای تحقق امنیت منطقه‌ای آورده است: حملات مستقیم اخیر میان ایران و اسرائیل اهمیت مشارکت ایران به صورت سازنده را چند برابر کرد و منزوی کردن ایران مانع هرگونه توسعه و صلح خواهد شد.
در ادامه این گزارش آمده است: اگر ایران و عربستان در سال ۲۰۲۳ صلح نمی‌کردند اوضاع امروز منطقه بسیار بدتر بود، علاوه بر این ارتباطات دیپلماتیک و اقتصادی میان این دو کشور مورد حمایت بازیگران اروپایی و آسیایی به‌ویژه چین قرار گرفت. مانع اصلی گسترش روابط منطقه‌ای همچنان تحریم‌های آمریکا و تلاش‌های این کشور برای عادی سازی روابط میان کشورهای عربی خلیج(فارس) و اسرائیل و منزوی کردن تهران است. درحالی که برخی‌ها در ابتدا از سیاست‌های واشنگتن دفاع کردند اما بازیگران منطقه‌ای امروز دیگر برای آن اهداف تلاش نمی‌کنند.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: درحالی که کشورهای اروپایی و اتحادیه اروپا روابط دیپلماتیک با تهران و تمام بازیگران منطقه‌ای دارند، آمریکا همچنان تلاش می‌کند که ائتلاف‌های منطقه‌ای برای مقابله با ایران و مهار آن تشکیل دهند. ابتکار عمل‌هایی مانند ائتلاف راهبردی خاورمیانه، ائتلاف ورشو و تعدادی از رزمایش‌های هوایی و دریایی مشترک به دلیل ماهیت استثنائی آنها و تمرکز بر روی مسائل دشوار امنیتی با مشکلاتی مواجه شدند و منطقه امورز به گفت‌وگو و همکاری بیشتر از مواضع نظامی نیاز دارد. این رویکردهای امنیتی متنوع در اصول منشور سازمان ملل، سازمان همکاری اسلامی، اتحادیه عرب، شورای همکاری خلیج(فارس) و اصول قوانین بین‌المللی مشترک است و تمام آن ها بر لزوم احترام به حاکمیت کشورها، استقلال سیاسی، عدم دخالت در امور دیگران و حل اختلافات از طریق راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز تاکید دارند و اکنون آمادگی‌هایی برای اتخاذ گام‌های اساسی در این راستا وجود دارد.
این اندیشکده در ادامه گزارش خود می‌نویسد: یکی از مسائل مهم در چشم‌انداز شورای همکاری خلیج(فارس) برای امنیت منطقه، دعوت به تقویت همکاری بین کشورهای منطقه به روشی که در راستای گفت‌وگو، ارتباط و ایجاد پل‌های ارتباطی باشد. این چشم‌انداز بر لزوم حل چالش‌های آب و امنیت غذایی از طریق تقویت همکاری با شرکای منطقه‌ای و بین‌المللی تاکید دارد، انتظار می‌رود که اجرایی کردن این خط‌مشی فراگیر منجر به کاهش مشکلات امنیتی دشوار مانند چالش امنیت دریایی و تهدیدات نظامی شود. چشم‌انداز شورای همکاری به مثابه یک «گام مهم رو به جلو» است که برخی چالش‌های بزرگ در منطقه را حل می‌کند. شورای همکاری با تمرکز بر همکاری و حل مسالمت‌آمیز درگیری ها و توسعه پایدار، تنها به فکر تقویت امنیت اعضای این شورا و شکوفایی آنها نیست بلکه به دنبال مشارکت در یک نظام بین‌المللی باثبات و پر امنیت است و مشارکت ایران در این گفت‌وگو امری محوری و اساسی برای تضمین موفقیت چشم‌انداز است.
در پایان این گزارش آماده است: روابط دیپلماتیک احتمالی در سال ۲۰۲۴ این چشم‌انداز را قوی‌تر خواهند کرد و ممکن است این امر در چارچوب کنفرانس بغداد سه، نشست سران منطقه در پکن و یا دعوت ایران به نشست سران شورای همکاری باشد. انتخابات پیش روی آمریکا منبع آشفتگی های احتمالی خواهد بود اما آنها نیز تمرکزشان بر روی تقویت روابط دوجانبه و یا چندجانبه در خلیج(فارس) خواهد بود، از سوی دیگر هیچ یکی از بازیگران منطقه ای در خلیج فارس خواهان بازگشت به مرحله قبل از سال ۲۰۲۱ نیستند.
311311
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901360
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور