به نقل از «صراط نیوز»

لاریجانی: بدون عقل نمی‌توان صلاح ملت را در نظر گرفت

تاریخ انتشار: ۲۸ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۰۸۴۱۲۰

صراط: رئیس مجلس با بیان اینکه عقلانیت در حکمرانی در منطق امام‌صادق (ع) کلید رستگاری ملی جوامع است و ایشان توسعه علمی را راه اصلاح و سعادت فرد و جامعه می‌دانند، گفت: جامعه‌ای که بر مدار عقل نچرخد نمی‌تواند نمی‌تواند صلاح ملت را در نظر بگیرد.

به گزارش فارس، علی لاریجانی در نطق پیش از دستور خود در صحن علنی مجلس (28 تیر 96) با تسلیت سالروز شهادت امام صادق علیه‌السلام اظهار داشت: شیخ عطار در کتاب تذکرة الاولیاء در ذکر امام جعفر صادق(ع) می‌نویسد «اگر تنها صفت او گویم به زبان و عبارت من راست نیاید که در جمله علوم و اشارات و عبارات، بی‌تکلف به کمال بود و اعتماد همه بر وی بود، هم الهیان را شیخ بود و هم محمدیان را امام و هم عباد را مقدم و هم زهاد را مکرم»، و گفت از صحبت 5 کس حذر کنید، 1ـ‌از دروغگوی؛ که همیشه با وی در غرور باشی.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

2ـ احمق؛ که آن وقت که سود تو خواهد، زیان تو بود و نداند. 3ـ بخیل؛ که بهترین وقتی را از تو ببرد. 4ـ بددل؛ که در وقت حاجت تو را ضایع گذارد. 5ـ فاسق؛ که تو را به یک لقمه بفروشد و حتی به کمتر از یک لقمه. گفتند کمتر از یک لقمه چیست؟ گفت طمع در آن.

رئیس مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: امام صادق(ع) به درستی دریافته بودند که پس از انحرافات گوناگون دوره اموی و عباسی، چنانچه تفکر اسلامی در وجوه مختلف فقهی، کلامی و حدیثی تدوین نشود، از نهضت رهایی‌بخش اسلامی چیزی باقی نخواهد ماند.

لاریجانی خاطرنشان کرد: امام صادق(ع) در بیانی نورانی فرمودند: «آدمی که عاقل نباشد، صالح نخواهد شد» و این سخن تنها در مورد افراد نیست و جامعه‌ای هم که بر مدار عقل نچرخد، نمی‌تواند صلاح ملت را درنظر بگیرد. عقلانیت در حکمرانی در منطق امام صادق(ع) کلید رستگاری ملی جوامع است و بعد می‌فرماید «کسی عاقل نمی‌شود اگر عالم نشود» و ایشان توسعه علمی را راه اصلاح و سعادت فرد و جامعه می‌دانند.

وی افزود: امام صادق(ع) می‌فرمایند «کسی که فهمید نجیب و بزرگوار می‌شود، کرامت انسان و جامعه و نجابت آنها را نتیجه رشد عقلانی و علمی می‌دانند.»

رئیس مجلس تصریح کرد: امام‌صادق (ع) به یکی از اصحاب خود (مفضل) فرمودند «تو را به شش چیز وصیت می‌کنم که این وصیت مرا به شیعیانم برسانی، اول؛ امانتی را که به تو سپرده شده ادا کنی و در امانت خیانت نکنی. دوم؛ برای دیگران هم همان را بخواهی که برای خودت می‌خواهی. سوم؛ بدان که کارها آخری دارد، عاقبت کارها را همیشه درنظر بگیر. چهارم؛ پیشامدهای ناگهانی تو را غرق نکند و از مسیر اصلی جدا نسازد. پنجم؛ از بلندپروازی پرهیز کنید که مثل بالا رفتن از کوه که ممکن است آسان باشد، اما پایین آمدنش دشوار است. ششم؛ کاری که نمی‌توانی انجام دهی، وعده ندهی».

لاریجانی در پایان خاطرنشان کرد: این وصیت امام‌صادق (ع) به شیعیان خود اساس زندگی مؤمنانه را بر مسئولیت‌شناسی، عدالتخواهی، دور اندیشی و داشتن نگاه راهبردی و میانه‌روی و صدق می‌داند که بس وصیتی اعتلابخش برای شیعیان است که اگر بدان پایبند شوند، جامعه محبان اهل‌بیت (ع) را به جامعه‌ای پرنشاط و پیش‌رو مبدل می‌گرداند.

منبع: صراط نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.seratnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صراط نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۰۸۴۱۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راه حل مسائل فرهنگی بازگشت به سیاست و سیاستگذاری

جهان غرب همواره تلاش می‌کند هر نوع دین و فرهنگی را به تسخیر خود درآورد و آن را مصرف کند. در وضع کنونی اگر بخواهیم دین و فرهنگ اسلامی ایرانی را در موقعیت پاسخ به بحران انسان معاصر قرار دهیم؛ راه‌حل شناخت و استفاده درست از رویکردهای سیاستگذاری است. - اخبار اجتماعی -

به‌گزارش خبرگزاری تسنیم، علی نیکوکار- جهان غرب همواره تلاش می‌کند هر نوع دین و فرهنگی را به تسخیر خود درآورد و آن را مصرف کند. در وضع کنونی اگر بخواهیم دین و فرهنگ اسلامی ایرانی را در موقعیت پاسخ به بحران انسان معاصر قرار دهیم باید آن را چیزی غیر از رسم و عادت و مراسم و مناسک بدانیم و نگاه‌های قاعده‌مند و فرایند محور به آن داشته باشیم.

بر اساس مبانی اعتقادی و تربیتی، برای اینکه دین و فرهنگ راهنمای رفتار و کردار قرار بگیرد باید با جان آدمیان پیوند خورد. متاسفانه سیاست فرهنگی کشور در جهتی است که گمان می‌شود با تدریس چند ساعت دین و فرهنگ می‌توان رفتار و عمل انسان را تغییر داد، فراموش می‌کنیم که آموختن و تربیت، حفظ کردن و یاد دادن الفاظ و عبارات نیست. نباید محدود به دانسته‌های سطحی و عادات در عمل و رفتار شویم. به عبارت دیگر زمانی افراد آداب ظاهری احکام دینی و فرهنگی و عرفی جامعه را رعایت می‌کنند که آنها را با جهان خود پیوند داده باشند.  

اگر بخواهیم دین و فرهنگ اسلامی ایرانی که آثار بزرگی در تاریخ ایجاد کرده را به دور از نگاه سطحی و ظاهری، با جان جامعه ایرانی پیوند دهیم، لازم است بدانیم که روابط و مناسباتی که بر انسان امروز حاکم شده به صورت قهری تلاش می‌کند هر نوع فرهنگی را در خود منحل یا نفی و انکار کند. متاسفانه مواجهه جهان اسلام و به طور خاص ایران و سیاست های فرهنگی در مقابل این امر، محدود و محصور به ترمیم ظواهر شده، یعنی نه تنها تلاش نکردیم به طریق غیرمستقیم و نرم، متعادل و متناسب با شرایطِ زبان و زمان فعلی پیش برویم بلکه تعارضات درونی در ظاهر و باطن موجب تشدید وضعیت هم شده است. لذا گام نخست توجه به این امر، احساس وضع کنونی، عدم غفلت، پذیرش و مواجهه با آن است.

ناگفته نماند با وجود شرایط فعلی همچنان بخش عظیمی از مردم تعلق به فرهنگ و جهان اسلامی و ایرانی دارند، اما در جامعه ایران با دو قشر دیگر نیز مواجه هستیم که باید آنها از هم تفکیک کرد، دسته اول افرادی هستند که می توان با زبانِ متناسب با روزگار کنونی آنها را به دین و فرهنگ و سنت تاریخی خویش بازگرداند.

رایزن فرهنگی ایران در اندونزی: کار فرهنگی خارج از کشور هزینه‌بر است و موازی‌کاری بلای جانش

در جهان این افراد فردیت از اهمیت ویژه ای برخوردار است و فردیت چیزی غیر از انتخاب آزاد نیست. آنچه اهمیت دارد نه اعمال قهر در انتخاب، بلکه آگاهی فرد از گزینه‌های پیش رو و نتایج آن است. به تعبیر دیگر سیاست فرهنگی ما باید در جهتی باشد که فرد با انتخاب آزاد به سمت فرهنگ اسلامی ایرانی خویش حرکت کند. چراکه بخش عظیمی از آنها دچار تقلید بی‌حساب و پراکنده شده‌اند و نمی‌دانند چه می‌کنند و نتایج آن چیست.

 اما دسته دوم کسانی هستند که پیش از آنکه تجربه توسعه و پیشرفت کشورهای غربی را داشته باشند وارد بحران‌های آن در مقام نظر و عمل شده‌اند. به عبارت روشن مصرف‌گرایی، لذت‌جویی، افسردگی، بی‌بنیادی و بی‌اعتنایی به ارزش‌های دینی و اخلاقی و... معیار و ملاک آنها قرار گرفته و تلاش می‌کنند صورت محلی و منطقه‌ای از جهان مدرن و حتی پست مدرن را به نمایش بگذارند. لذا دشوار می توان در زمان محدود تغییری بنیادین در جان این دسته ایجاد کرد. چراکه این قشر از جامعه اساساً در پی دین و فرهنگ نیستند. به تعبیر دیگر این دسته مقلد مناسبات و روابطی هستند که به مبادی و مبانی، آثار و نتایج آن کاری ندارند. حتی ممکن است پوچ و بیهوده بودنش را هم درک کنند اما اهمیتی به آن نمی دهند.

جهانگیر الماسی: غرب جامعه ایرانی را هدف گرفته است

بنابراین جامعه هدف و راهکار نویسنده مربوط به دسته اول است که خواسته یا ناخواسته بخشی از مناسبات و روابط جهان مدرن بر آنها حاکم شده است.

در جهان کنونی حفظ و اعمال هر نوع حاکمیتی با هدف تغییر و تاثیر در مناسبات و روابط از دریچه سیاستگذاری پیش می‌رود. اگر بخواهیم سیاستگذاری را در یک کلمه معنا کنیم چیزی غیر از پیوستگی نیست. به عبارت دیگر هر مسئله ای بخصوص مسائل فرهنگی را باید در پیوستگی وضعیت آموزش و پرورش، مدیریت و اشتغال، تولید و رسانه و... دید و حل کرد. به همین جهت با طرح و دستورالعمل نمی توان به نتیجه مطلوب رسید.

در شرایطی که سیاستگذاری  به روش‌های چند دهه گذشته هم در حال تغییر است و رویکردهای جدیدی در حکمرانی مانند هوشمندسازی مطرح شده، دیگر با روش های سیاستگذاری چند دهه اخیر هم نمی‌توان پیش رفت، چه رسد به دستورالعمل‌های یکطرفه و سنتی! بنابراین شناخت و استفاده از رویکردهای سیاستگذاری و حکمرانی در جهان امروز، یک ضرورت است.

سیاستگذاری و حکمرانی روز به روز بیشتر به سمت شبکه‌ای شدن، مشارکتی شدن و دیجیتالی شدن، حرکت می‌کند. یعنی اولاً باید ابعاد مختلف هر سیاستی را در پیوند با دیگر بخش ها مشاهده کرد. ثانیاً توجه به مشارکت تمامی اقشار و طبقات اجتماعی و اقتصادی و حتی سیاستگذار داشت. ثالثاً شبکه‌های اجتماعی، وب سایت‌ها، برنامه‌ها و هوشمندسازی را به عنوان یکی از بازیگران موثر بخش عمومی در نظر گرفت.

لذا سیاستگذاری فارغ از جهت و محتوای آن مستلزم استفاده از داده‌ها و روش‌های جدید است و بدون استفاده از آن نمی‌توان نه تنها مسائل فرهنگی، بلکه هر مسئله‌ای را حل کرد.

گفت‌وگو|رایزن فرهنگی ایران در دمشق: دشمن می‌خواهد هزینه چالش‌های سوریه را به گردن مقاومت بیندازد

آنچه که می توان در این مطلب به عنوان راهکار برای رفع بخش عظیمی از مصائب فرهنگی مطرح کرد؛ بازگشت به محوریت خانواده در جهت تامین نیازهای طبیعی، عاطفی، جسمی، تربیتی، آموزشی و تفریحی و...است. به عبارت دیگر تامین این نیازهای فطری خارج از چهارچوب خانواده آغاز انحراف است و این مهم محقق نمی‌شود مگر با تسهیل تشکیل خانواده برای بخش عظیمی از جوانان، از طریق طرح‌های ملی مسکن و ارائه زمین برای زوجین و ....

پایان پیام/